Özün getdin, intizarın qaldı, yar!
Məhəbbətin yoxsa gözə gəldi, yar?!
Tanışların bəlkə bizə gəldi, yar,
De, nə deyim, məni sənsiz görəndə?
Deyimmi, yar əhdini,
andını pozdu getdi?
Əllərini əlimdən,
hirs ilə üzdü getdi?
Özün yaxşı bilirsən,
Sən ki, yaxşı bilirsən:
Hirs gələr – göz qızarar!
Hirs gedər – üz qızarar!
Evimizdən bir çıxardıq hər səhər,
Yadlar baxıb deyərdi: “Cüt bəxtəvər!”.
Eşqimizə o vaxt həsəd çəkənlər,
De, nə deyim məni sənsiz görəndə?!
Deyimmi, bir kəlməyə,
Bir eşqi verdi qurban.
Deyimmi öz əhdini,
Tapdadı hirslə canan?
Sən ki, yaxşı bilirsən,
Özün yaxşı bilirsən:
Hirs gələr – göz qızarar!
Hirs gedər – üz qızarar!
Bəs deyirdin ömürlükdür bu ilqar?!
Bəs deyirdin qırılmaz bu etibar?!
Bu sözlərə şahid olan qohumlar,
De, nə deyim, məni sənsiz görəndə?
Deyimmi, yar əhdini
Andını pozdu getdi?
Əllərini əlimdən,
Biryolluq üzdü getdi?
Sən ki, yaxşı bilirsən,
Quzum, yaxşı bilirsən:
Hirs gələr – göz qızarar,
Hirs gedər – üz qızarar.
Əhd edib, dönük çıxan,
Həyatda tez qızarar!
Mənbə: Klassik Ədəbiyyat İnciləri