Şəbnəm hər ləçəkdə bir yaş giləsi,
ətrafı tikanlı,yol bağlı idi,
qəfəsdə oxuyan bülbülün səsi,
asudə olannan yanıqlı idi.
Uzaq gəncliyimdən yadımda qalan
ətrinə uyduğum gül nəfəsiydi,
mənimçün adicə təranə olan-
qəfəs bülbülünün faciyəsiydi.
Qonub qızıl gülün bir budağına
bülbül oxuduqca soldu qızıl gül,
“Əlvida”-deyərək “Sevgi bağına”,
asudə qalmağı sevmədi bülbül…