Min ölçüb,yüz biçib-yaradan onu;
çiçəkdi,çeşmədi,kəhrizdi qadın,
körpə sadəliyi,Şeytan oyunu;
bəsit,mürəkkəbdi,qəlizdı qadın.
Könül sevincidi,saçlar qarıdı,
bahar ləçəyidi,payız barıdı,
sevgi aləminin hökümdarıdı,
hökümdar eşqinə kənizdı qadın.
Atəşli vücudu ovudan qucaq,
qonduğu yuvanı isidən ocaq,
özünü alova,suya vuracaq,
anlaya biləndə sənsizdi qadın.
Əzəldən hər şeyi bılməyı də var,
yalannan ağlayıb,gülməyi də var,
həm də igid kimi ölməyi də var;
bununçün məzarı dərin qazılar-
torpağa kişidən əzizdi qadın.
Yaxşı da,yaman da yadında qalar,
hər yeni xəbəri qeybdən alar,
keçmişdən,sabaxdan bilgili olar-
bilər nə əyridi,nə düzdü-qadın.
Yersiz tənələrin şəstini qırmaz,
bildirməz,əzablar güya ki,yormaz,
baxma-günahları üzünə vurmaz,
duyar-nə “astardı”,nə “üzdü” qadın.
Səmtinə yelkəndir əsən küləyin,
ağrısın çəkəndir sevən ürəyin,
qadına-“kişitək qadın”-deməyin,
həm sakit,həm çılğın dənizdı qadın…