Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Kənan AYDINOĞLU.”Azərbaycan dünyasısan” (Şeir)

    Kənan AYDINOĞLU

    AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Türk-İslam Mədəniyyətinin paytaxtı seçilən doğma BAKIM haqqında.

    Qədimliyi, tarixi də ADƏMLƏ NUHLA yaşındadı,
    İgidliyi, cəsarəti torpağında, daşındadı.
    Həsrətinin nişanəsi çatılan bax qaşındadı,
    Sevinci də, kədəri də süzülən göz yaşındadı.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Sən də qərar tutubdu çox bax VAQİFİMİN HARAYI,
    FÜZULİNİN incilərdən düzüləndə şah sarayı.
    Türk-Müsəlman dünyasının həm genəşi, həm də ayı,
    NƏSİMİNİN üsyanından ARAZIMIN axan çayı.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Gözəllikdə çox gözəlsən gözəlliyə çatan olmaz,
    TÜRK OĞLUSAN deyə yenə cəsarətdə batan olmaz.
    Qəm, kədəri sənin kimi çiyinlərdən atan olmaz,
    Sənin kimi mayasına halal maya qatan olmaz,
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Meydanlarda yağılardan milyonunu biçəcəksən,
    MƏKKƏMDƏ, MƏDİNƏMDƏ sən ZƏM-ZƏMİNDƏN içəcəksən.
    ƏRƏNLƏRİN ƏR OĞLUSAN körpülərdən keçəcəksən,
    Zaman-zaman sınaqlardan düşmənini seçəcəksən.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    YUNUS ƏMRƏM tarix boyu yurdumda da qonaq oldu,
    TÜRK milləti ömrü boyu yenə sənə dayaq oldu.
    Bayrağınla gözəl dilin HAQQI deyən dodaq oldu,
    Siyah telli gözəllərin lalə kimi yanaq oldu.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Səni sevib görmək üçün candan cana hopub gəldim,
    “QURAN”ımdan süzülərək ələq-qana hopub gəldim.
    HAQQI sevə-sevə yenə vaxta, ana hopub gəldim,
    Tarix boyu söküləndə yenə dana hopub gəldim.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    NİZAMİYLƏ FÜZÜLİNİN torpağının əzəlisən,
    TÜRKün OĞLU RUMİM kimi YUNUSUMun öz əlisən.
    ZƏRDABİNİN “Əkinçi”si, NATƏVANIN qəzəlisən,
    VAQİFİMİN zaman-zaman siyah telli gözəlisən.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Bulud kimi dolu qabam deyib gələn ər oğlusan,
    ŞƏHRİYARDA “Heydər baba”m deyib gələn ər oğlusan.
    ZAKİRİMDƏ “Badi-səba”m deyib gələn ər oğlusan,
    ƏLƏSGƏRİN elim, obam deyib gələn ər oğlusan.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    Torpağının hissəsinə MUĞAN deyən, ARAN deyən,
    Ömrü boyu arzu, kama tarix boyu varan deyən,
    Sərhədləri geniş olan torpağına TURAN deyən,
    Zaman-zaman rəhbərini sevib, sevib “QURAN”deyən,
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

    YUNUSUMDAN, MÖVLANAMDAN süzülübdü zaman-zaman,
    “ALPAMIŞ”dan, “BİLQAMIŞ”dan düzülübdü zaman-zaman.
    Demə mənim torpağımda üzülübdü zaman-zaman,
    HAQQI sevib, HAQQI deyib büzülübdü zaman-zaman.
    Türk-İslam dünyasının bir ümmanı, damlasısan,
    Ruhum qədər əziz olan AZƏRBAYCAN DÜNYASISAN!

  • Saqif QARATORPAQ.Şeirlər

    KOMA

    Mənimiydi aylı-aylı gecələr,
    Mənimiydi qovaqların kölgəsi,
    İnnən belə xəyalımda gecələr,
    Ürək-ürək o çağların kölgəsi.

    Aman allah, tale elə bu imiş,
    Yaman yağır şübhələrin yağışı.
    İndiyədək axıtdığım su imiş,
    İnnən belə axacaqmı göz yaşım?!

    Nahaq yerə koma yapdım özümə,
    Niyə çıxdım nağılların içindən.
    Nahaq yerə əmma tapdım özümə,
    Di çıx görüm ağılların içindən!

    Ocaq çatıb gərək koma qızdıram,
    Gözlərimi çıxarsa da tüstüsü.
    Gərək qaçıb sevgiləri azdıram,
    Vurammasın məni bir də istisi.

    Ha tuturam əllərimi üzümə,
    Tanımasın məni bir də o həsrət.
    Ha deyirəm oxşamayım özümə,
    Tapanmasın məni heç vaxt məhəbbət.

    NAR AĞACI

    Qış yatıb yuxuya qaldı gecələr,
    Eşqindən gözləri tutuldu yazın.
    Yazıq yayı mürgü başdı gecələr,
    Payız görən kimi sevdi bu qızı.

    Dişi qana batan canavar kimi
    Uzun gecələrin bilir dadını.
    Bu gecə bir azca nağıllar kimi,–
    Payız soyundurur nar ağacını.

    DÜŞÜNCƏLƏR

    Göy üzü gözəl.
    Göy gözlər.
    Görüşlər.
    Ölmək istəyirəm.

    Gülünc olmaqdan qorxuram.
    Girinc olmaqdan qorxuram.

    Kölgələr çox.
    Bəlkələr çox.
    Ölkələr çox.
    Sərgərdan yolçular,
    Kimsəsiz komalar,
    Komasız kimsələr.

    Dərddən, danışdıq.
    Həsrətdən, danışdıq.
    Olanlar, keçənlər,
    Dünyadan köçənlər,

    Aclıq.
    İçimizi gəmirən tənhalıq
    Gedək çay içməyə!

    ***

    Qısqanc qadınlara bənzəyir yaman
    Yamanca qısqanır işığa məni.
    (Kövrək ümidlərin kölgəsi güman–
    Gözündə, könlündə qısqanclıq çəni.)

    Qorxur ulduzlara vurulmağımdan,
    Qorxur vurularam ay işığına,
    İşıqlı üzlərin yaraşığına.
    Vurulub işığa dönərəm elə,
    Qısqanc kölgələrin gözü yaşarar.
    Qəmli gecələrin toranlığından
    Çıxıb qarışaram yaz yağışına,
    Kiminsə məhrəm baxışlarına.
    İtəndə kölgəsi kirpiklərinin,

    Heyfsilənməyin!
    Başınız sağ olsun qısqanc kölgələr!
    Başınız sağ olsun Zatalilər!

    ***

    Başımı götürüb gedirdim elə,
    Çoxdan unutmuşdum ayaqlarımı.
    Qaldırıb astaca kirpiklərini,
    Nə yaxşı qarşıma çıxmısan belə.

    Başını götürüb qaçmaq çox asan.
    Başımı götürüb həmişə qaçsam
    Qurtula billəmmi ayaqlarımdan.

    Ayağım altında bir ovuc torpaq,
    Başımın üstündə ala buludlar.
    Bir ovuc torpaqnan ev tikə billəm,
    Bir ovuc torpaqda qəbrim qazılar.

    Bilir niyə yağır bu yağış, bu qar,
    Biz niyə yağmışıq Yer Kürəsinə?!
    Dünya ayaqyalın yüyürür, Allah,
    Haqqın işığına, haqqın səsinə!

  • Kənan AYDINOĞLU.Yeni şeirlər

    SƏN ORDA, MƏN BURDA TƏNHA QALANDA

    “Səni düşünəndə hərdən elə bil,
    Nəyimsə çatmayır mənim yanımda”.
    Müəllif.

    Ömrümün günləri bir qatar kimi,
    gəlib bir anlığa gözümdən keçir.
    Sən orda, mən burda tənha qalanda,
    elə bil əyninə fələk don biçir.

    Axı sən olanda mənimlə birgə,
    dünyanın xoşbəxti oluram yenə.
    Elə ki, ayrıldın mənim yanımdan,
    yenə də hey fikrim yönəlir sənə.

    DALĞALAR, DƏNİZLƏR İTİR GÖZÜMDƏ

    Dalğalar, dənizlər itir gözümdə,
    sən açıb gözünü yumana kimi.
    Düzünü söyləyim başqalaşıram,-
    köməyi özgədən umana kimi.

    Güldən-çiçəkdən də incəsən, gülüm,
    yasəmən, bənövşə hüsnünə çatmaz.
    Açmasan gözünü səhərlər, inan,
    Fəqət bu dünyada günəş də batmaz.

    YENƏ DƏ GÖZLƏRİM BU GÜN YOL ÇƏKİ

    “Sən məni bu qədər gözlətməmişdin,
    belə qoymamışdın gözümü yolda”.
    Nəriman Həsənzadə

    Özgəsi sənədə bu gün qol çəkir,
    Doğrunun yerini əyri sananda.
    Yenə də gözlərim bu gün yol çəkir,
    Səni düşünəndə, səni ananda.

    Sənlə keçən gündən xatirələr var,
    Bir də ki hamısı eyni deyil ki.
    Könlümün ən həssas duyğuları da,
    Sanki pıçıldayıb mənə deyir ki,-

    Haradsan sən qayıt dünyama mənim,
    Hissimi, duyğumu oyat yenidən.
    Sən orda, mən burdaayrı düşsək də,
    Qoy gülsün üzünə həyat yenidən.

    SƏNİN QULLUĞUNDA HEY DURURAM MƏN

    Çiynimi dağlara söykəyən zaman,
    Dərdimi-sərimi unuduram mən.
    Sübh çağı yuxudan sən oyanmamış,
    Bir şeir sarayı hey qururam mən.
    Nazını çəkməkçün, nazını, inan,
    Sən qulluğunda hey dururam mən.

    * * *

    Günəş boylanmasa səhər sübh çağı,
    Görünməz, inan ki, divarda kölgə.
    Çoxdandı gəlmirik üz-üzə yenə,
    Bölərdim dərdimi səninlə birgə.

    Görəydin dərdindən illər uzunu,
    Şair qələmimlə nələr çəkmişəm.
    Əridib həsrətdən yerin üzünü,
    Kim bilir bəlkə də başa çəkmişəm?!

    Leylini gözləyən bir Məcnun kimi,
    Səni düşünmüşəm, səni anmışam.
    Sevgini yollarda axtaran gündən,
    Yenə də eşqinlə alovlanmışam.

    Dolsa da qəlbimə qəribəliklər,
    Güc tapıb yanından mən düz keçmişəm.
    Gör neçə döyünən qəlbin içində,
    Həsrətli gözündə səni seçmişəm.

    AXI SƏN GƏLƏNDƏ BAŞQADI DÜNYA

    Sən gələn yollara gərək sevinib,
    Xəbəri göndərim özümdən qabaq.
    Gəl, harda qalmısan darıxdım sənsiz,
    Ürəyim söyləyir gözümdən qabaq?!

    Axı sən gələndə başqadı dünya,
    Narahat duyğular yerdə qalmayır.
    Kim sənə dedi ki, sənin gözündən,
    Şairin qələmi ilham almayır?!

    Gəlməsən, yolları şair ilhamım,
    Özümdən də əvvəl fəryad qoparır.
    Nə bilim, bəlkə də sənin göz yaşın,
    Mənim hisslərimi haqq aparır?!

    TƏBİƏT KÖNLÜMÜ ÖZÜ ALIBDI

    Yenə səssizlikdi mənim könlümdə,
    Elə bil dərdimi soruşan yoxdu.
    Misralar içndə, kəlmə içində,
    Adından bir dastan danışan yoxdu.

    Baxma ki, keçibdi gün qatar kimi,
    Yenə də qəlbimdə həsrət qalıbdı.
    Yolun gözləyəndən bir körpə kimi,
    Könlümü təbiət özü alıbdı.

    Bir də bilirsənmi sənin yolunu,
    Yenə gözləməkdən yorulmadım heç?!
    Qəlbimi sevgiyə, şeri sevgiyə,
    Bu gün səsləməkdən yorulmadım heç.

    Dastan söylədiyim həmin o əsər,
    Əslində sözünün kəsəriymiş, eh.
    Bəlkə də dilindən çıxan bir kəlmə,
    Şairin ən böyük əsəriymiş, eh.

    GÖYNƏYİR QƏLBİMİN YARASI SƏNSİZ

    Hər dəfə baxanda ulduza, aya,
    Göynəyir qəlbimin yarası sənsiz.
    Bütün varlığıyla fəryad qoparır,
    Gözümün gah ağı, qarası sənsiz.

    Şeir sarayımın uçub tökülür,
    Çələngdən hörülmüş parası sənsiz.
    Tarixi bir ana bərabər olur,-
    Gecəylə gündüzün arası sənsiz.

    Tökür göz yaşını bil, gilə-glə,
    Dəli Koroğlunun narası sənsiz.
    Yolun gözləməkdən usanıb artıq,
    Yeni dərdlərimin çarası sənsiz.

    GÖZÜMÜN AĞINDA, QARASINDASAN

    Yanaqdan göz yaşı süzüləndə də,
    Dastanlar torpağa düzüləndə də,
    Həsrətdən dodaqlar büzüləndə də,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Sevinc göz yaşına dönsəm də belə,
    Gözəlin qaşına dönsəm də belə,
    Torpağın daşına dönsəm də belə,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyasının harasındasan?!

    Torpağın canına hopub gələrəm,
    Borana çevrilib qopub gələrəm.
    Mən səni axtarıb tapıb gələrəm,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Yenə ərşə çatır şair harayım,
    Çələngdən hörülən uçmaz sarayım.
    Mən səni de, görüm harda arayım?!
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Yanaqdan süzülən yaşamı dönüm,
    Həsrtədən çatılan qaşamı dönüm?!
    Yurdumda dağamı, daşamı dönüm,
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    Kədərlər əriyib keçsin aradan,
    Yenə dayağımdı UCA YARADAN.
    Mən səni soruşum denən haradan?!
    Gözümün ağında, qarasındasan,
    De, görüm dünyanın harasındasan?!

    KƏDƏRİ SEVİNCLƏ GÖZLƏRİNDƏN ÇƏK!

    “Çəkdim həsrətin desəm, sənə mən,
    Bəlkə inanmazsan sözlərimə sən?!”.
    Müəllif.

    Qəlbindən süzülən duyğularını,
    Mənə söylədilər o vaxtı, gülüm.
    Məndə ki, o vaxtı coşub-daşırdım,
    Dəyişdi şairin bir baxtı, gülüm.

    Səhərdən-axşama narahat qəlbdə,
    Ən incə duyğular süzülüb gəldi.
    Dastanlar qoşanda qəlbimdə artıq,
    Torpaqdan qəlbimə düzülüb gəldi.

    O gündən bu günə mənim qəlbimin,
    Döyünən, çıpınan aynası oldun.
    ALLAHA, “QURAN”a dastanlar qoşan,
    TÜRKÜN ŞAİRİNİN DÜNYASI OLDUN.

    Sevinc də, kədər də mənim ömrümün,
    Səhərə can atan xəbəri oldu.
    Sənin gözlərinə qəm ələnməyi,-
    Sevgi sarayımın kədəri oldu.

    Hər dəfə çələngdən dastan qoşanda,
    Sən düşdün yadıma həmişəki tək.
    Nə kədər, nə qüssə yaraşmır sənə,
    Kədəri sevinclə gözlərindən çək.

    ARAYARAQ DÜNYADA GÖZ YAŞINA DÖNÜRƏM

    Gözəlliyin önündə əriyəndən qar kimi,
    Dənələnib dünyada səpələnən nar kimi,
    Hüsnü camalına mən heyran qalan yar kimi,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Torpağın hər daşına ruh kimi hopa-hopa,
    Bəzən ömrün bir günü tufan tək qopa-qopa,
    Camalını düşünüb mən səni tapa-tapa,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Axı sənsiz ömrümün sevinci də kədərdi,
    Gözlərini görməsəm, şair ömrüm hədərdi.
    Deyib kədər dastanım gözüm yaşı qədərdi,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Çəkib həsrətin sənin daşlardan süzülərək,
    Dastanlarla bu yurda ruh kimi düzülərək,
    Gözəlliyin önündə can kimi büzülərək,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    Neynim şair ürəyim doğulandan utancaq,
    Görən həsrətim axı nə vaxtı qurtaracaq?!
    Ruhum sənsiz canımı qəbrimə aparacaq,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    ALLAH özü dayaqdı bəndəyə ömrü boyu,
    Göz yaşı da torpaqdı bəndəyə ömrü boyu.
    Kənan özü qonaqdı bəndəyə ömrü boyu,
    Arayaraq dünyada göz yaşına dönürəm.

    MƏNİ ŞAİR ELƏDİ

    Sultanı sarayımın,
    Məni şair elədi.
    Fəryadı harayımın,
    Məni şair elədi.

    Ruhun ruha hopması,
    Qiyamətin qopması,
    Yarı yarı tapması,
    Məni şair elədi.

    “Cahargah”da enən bəm,
    Gözlərində kədər, qəm,
    Yanağında sevinc, nəm,
    Məni şair elədi.

    YARADANA imanın,
    Gül ətirli məramın,
    Sevinc dolu bir anın,
    Məni şair elədi.

    Gülüşün, zarafatın,
    Məna dolu həyatın,
    Dilindəki bayatın,
    Məni şair elədi.

    Gülüş dolu yanağın,
    Sevinc dolu dodağın,
    Sənin gözəl olmağın,
    Məni şair elədi.

    Güllərə bənzəməyin,
    Ömrümü bəzəməyin,
    Nazlı-nazlı gəzməyin,
    Məni şair elədi.

    Sənin hüsnü camalın,
    Gülərüzlü amalın,
    TÜRK QADINI, kamalın,
    Məni şair elədi.

  • Kənan AYDINOĞLU.”ZƏLİMXAN YAQUB YARADICILIĞINDA TÜRK-İSLAM ƏXLAQI”. (Məqalə).

    ZƏLİMXAN YAQUB YARADICILIĞINDA TÜRK-ISLAM ƏXLAQI

    Türk-islam dünyasının önəmli şairlərindən olan Zəlimxan Yaqubun müxtəlif illərdə xalq şeiri üslubunda ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunələrdə Türk-müsəlman əxlaqı özünü göstərməkdədir.Zaman-zaman Allah və ”Quran” inamına sadiq qalan türklərin cəsarəti, qəhrəmanlığı barədə dastan sayağı əsərləri hər bir türkün gözündə canlanır.Türklərin islam mədəniyyətinə bəxş etdiyi gözəl əxlaq, Allah və “Quran”a inam, islam dininə və türk dilinə sadiqlik, möhkəm etiqad, türkün al qırmızı rəngli bayrağa və torpağa ruhu, canı qədər bağlanmaq, vahid bir ad altında-böyük türk dövləti qurmaq və ərazilərini genişləndirmək türklərin zamanın astanasından süzülərək gəlmiş ənənələrin zənginliyindən xəbər verən faktlarından biridir.Təbii ki, sadalanan yüksək əxlaqi keyfiyyətlər eyni zamanda böyük türk dövlətinin, mədəniyyətinin, ədəbiyyatının, tarixinin qədimlərə gedib çımasından xəbər verən əsas və yeganə mənbələrdən hesab olunur.
    Zaman etibarı ilə oğuz dillərinin ilk böyük şairi Yunus Əmrəyə ulu sayqılarla qəlbnin dərinliyindən süzülərək ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunəsində Zəlimxan Yaqub sufi şairin Uca Allaha bağlı olmasından, türkün ana yurdunda-Sarıcaqayadan Anadoluya qədər geniş bir ərazini əhatə etməsindən xəbər verir:

    Doğulan çox olsa da, neyləsin doğan ana,
    Hər gün dünyaya gəlmir nə Yunus, nə Mövlana.
    Dahilik zərrə-zərrə hopur iliyə, qana,
    Dünyanın yaxşi şeri hər gün yazilan deyil!

    Əsərlərini fars dilində yazmasına baxmayaraq, ilk dəfə türk dilində söyləyən, XIII əsr təsəvvüf poeziyasının ilk böyük nümayəndəsi Mövlana Cəlaləddin Rumiyə həsr etdiyi “MÖVLANA TÜRBƏSİNDƏ” əsəri deyiləni ədəbi fakt kimi bir daha təsdiqləyir.
    2006-ci ildə “Şərq-Qərb” nəşriyyatı tərəfindən kütləvi tirajla nəşr olunan “Seçilmiş Əsərləri”nin iki cildliyinin ikinci cildində Türk-islam əxlaqının kodekslərindən çıxış edərək həmin ədəbi-bədii nümunələrini ərsəyə gətirməsi əslində Zəlimxan Yaqub yaradıcılığının əsrarəngizliyindən, möhtəşəmliyindən irəli gəlir.
    Müasir dövrdə Türk-İslam əxlaqının ən gözəl xüsusiyyətlərini özündə birləşdirən Zəlimxan Yaqub əsərləri tarix boyu türk xalqının yüksək əxlaq sahibi olmasını bir daha sözün həqiqi mənasında oxucunun gözü önündə canlandırmaya bilmir.Bu da öz növbəsində əsası XIII əsrdə Yunus Əmrə tərəfindən “Vəhdəti-vücud”fəlsəfəsinin yaxud da Mövlana Cəlaləddin Ruminin zərrənin-insanın bütövə-Allaha yaxınlaşması fəlsəfəsinin qaranlığına dalmasından irəli gələn faktordur.
    Qarsın xocası Fövzi paşa okul müdiri Şahmət Bilgirə ulu sevgilərlə ünvanladığı “ŞAHMƏT XOCA” şeirində poetik olunması baxımından poeziya həvəskarlarının qəlbini türk-islam əxlaqının çalarları ilə zənginləşdirir.

    Qars ilə oyanırdım, Konya ilə yatırdım,
    Ən şirin arzuların xoş ətrinə batırdım.
    Bu torpaqla görüşə lap çoxdan can atırdım,
    Yaxşı ki, ömrüm sənə tuş oldu, Şahmət Qoca!

    “QOCATƏPƏ CAMESİNDƏ” şeirində bəndənin mərhəməti ilə geniş olan Uca Allahın qarşısında əyilməyini minnətdarlıq əlaməti kimi oxucunun nəzərinə çatdırır.

    Qocatəpə camesi… namaz cümə namazı,
    Tanrının xidmətində yüz min adam var azı.

    İlk dəfə silkələndi qəlbim, quhum, varlığım,
    Əyilmək-ucalığa mənim minnətdarlığım.

    Türk övladının nə krala, nə şaha, nə zora, nə də silaha əyilmədiyini belə göstərir:

    Türk övladı əyilməz nə krala, nə şaha,
    Türk övladı əyilməz nə zora, nə silaha.

    Türk-müsəlman əxlaqının əsas konsepsiyası olan Yaradanların ən gözəli olan uca Allaha, bəndələrə qiyamətə qədər doğru yol göstərən ilahi, nurani, səmavi kitaba-“Quran”a tabe olmaq Zəlimxan Yaqub əsərlərindən də yan keçmir.Bu konsepsiya zaman-zaman Türk-müsəlman dünyasının ən önəmli söz sənətkarlarının yaradıcılığının əsasını təşkil edib.Müasir çağdaş dövrdə isə bu ənənəvi konsepsiyanı Zəlimxan Yaqub əsərlərində yüksək Türk və Müsəlman ruhunda davam etdirir.Hətta “Seçilmiş Əsərləri”nin I və II cildində “MƏLƏK DODAĞINDA DİNƏN NƏĞMƏLƏR”, “TƏBİƏT ALLAHIN ŞAH ƏSƏRİDİ” bölməsi deyilənləri geniş oxucu kütləsinin gözü önündə canlandırır.
    1991-ci ildə “Gənclik” nəşriyyatı tərəfindən yüksək tirajla nəşr olunan və 1995-ci ildə “Şair harayı”, “Vətən yaraları”, “Sizi qınamıram” poemaları ilə birlikdə “Hacı Zeynalabdin Tağıyev” ədəbi mükafatına layiq görülən “Ziyarətin qəbul olsun” kitabının “İstanbulda quşlar qondu çiynimə” bölməsində Yunus Əmrəyə, Mövlana Cəlaləddin Rumiyə, Şahmət Bilgirə, Məhmət Akif Ərsoya, Məhəmməd Əmin Rəsulzadəyə, Memar Sinaniyə, Nazim Hikmətə zaman-zaman haqqın süzgəcindən süzürək gəlmiş dastan-epos xarakterli əsərlərində adlara rast gəlinməsi ədəbiyyat, mədəniyyət üçün əsrarəngiz, möhtəşəm, ecaskar sənət əsərləri ərsəyə gətirməyə qadir olduğunu yenidən gözlər önündə canladırır.
    Zəlimxan Yaqub kainatin fəxri, nəbilərin sərvəri, dünyanin yaradılmasının əsas və ilk şəxsi rəsulullahın,həbibullahın, sonuncu Peyğəmbər Əfəndimiz Həzrət Məhəmməd (səlləllahu əleyi və alihi və səlləm) böyük sevgi ilə ərsəyə gətirdiyi “PEYĞƏMBƏR” poeması zaman-zaman, tarix boyu peyğəmbərlərin əxlaqının dünyada hər bir bəşər övladı üçün nümunə olduğunu sübuta yetirən növbəti ədəbi-bədii nümunələrdən biridir.Türk-müsəlman dünyasının ən gözəl şairi Yunus Əmrəyə böyük türk sevgisi ilə ərməğan etdiyi “Yunus Əmrə dastanı” poeması təsəvvüf şairinə olan sevgisindən yaranıb.
    Azərbaycan xalqının adət-ənənəsini dərindən bildiyi üçün daha çox heca vəznində ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunələrdə türk xalqının ərənlər meydanında döyüşə hər an qəhrəmanlıq ruhu ilə hazır olduğunu “DÖYÜŞƏN TÜRK,OYANAN TÜRK, QALXAN TÜRK” əsərində ən incə çalarları ilə əks etdirməklə yanaşı, həm də türk xalqının “GİLQAMIŞ”, “ALPAMIŞ”, “MANAS” dastanlarında da böyük iftixar hissi ilə əks etdirir:

    “Gilqamış”dan, “Alpamış”dan, “Manas”dan,
    Geri qalmaz dastan olsun bu dastan.
    Qurtar bizi bu həsrətdən, bu yasdan
    Dəniz kimi dalğalan, türk, çalxan, türk!
    Döyüşən türk, oyanan türk, qalxan türk!

    Dünya tarixi ərzində öz torpaqlarının ərazi bütövlüyünün qorunub saxlanılmasında yüksək əzmkarlıq hissi ilə digər hökmdarlara nümunə olan Ərtoğrul bəy, Osman qazi, Orxan qazinin adını yüksək və ali hisslərlə öz poeziya örnəklərində qabarıq şəkildə əks etdirir:

    Yaddaşında sıralansın, anılsın,
    Ərtoğrul bəy, Osman qazi, Orxan, türk!
    Yenə Tanrı dağlarını qucaqla,
    Dağlar olsun səngərin, türk, arxan, türk!
    Döyüşən türk, oyanan türk, qalxan türk!!!

    Beləliklə, Türk-müsəlman dünyasının önəmli şairi olan Zəlimxan Yaqub həm ümumtürk, həm ümummüsəlman, həm də ümumbəşəri duyğuları Türk-İslam əxlaqının ən incə çalarlarını, təsəvvüf ideyalarını öz əsərlərində əks etdirən Böyük Türk Oğludur.

    Dərin hörmət və ehtiramla:
    Kənan AYDINOĞLU.
    “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin üzvü,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri.
    21 dekabr, 2011.Sumqayıt-Bakı.

  • Mövlana Cəlaləddin Rumi.Həyatı və Yaradıcılığı

    Mövlana Cəlaləddin Rumi (fars. مولانا جلال الدین محمد رومی‎ Mevlānā Celāl-ed-Dīn Muhammed Rūmī; 1207, Bəlx, Əfqanıstan – 1273) — İslam və təsəvvüf dünyasında tanınmış fars dilli [1][2][3][4][5] şair, mövləvi yolunun öncülü, vəhdəti-vücud (panteizm) fəlsəfəsinin tanınmış nümayəndəsi.

    Həyatı

    Mövlana Cəlaləddin Rumi (Rumi adı ona Anadoluya (o vaxtlar Anadolu “Diyari Rum” adlanırdı) yerləşib orada yaşadığı üçün, “Əfəndimiz” mənasına gələn Mövlana isə özünə qarşı duyulan böyük hörmətin əlaməti olaraq verilmişdir) indiki Əfqanıstanın Bəlx şəhərində anadan olmuşdur. Rumi o dövrün İslam mədəniyyəti mərkəzlərindən biri sayılan Bəlx qəsəbəsində müəllimlik edən və Sultan-ül Üləma (alimlər sultanı) ləqəbi ilə tanınan Bəhaəddin Vələdin oğlu idi. Bəhaəddin Vələd 1214-1217-ci illər arasında ailəsi ilə birgə Anadoluya köçür. Mövlana bütün ömrünü o vaxt Səlcuqların paytaxtı olan Konya şəhərində keçirir, orada da dəfn edilir. Atası Bəhaəddin Vələdin ölümündən bir il sonra, 1232-ci ildə Konyaya gələn Seyyid Bürhanəddin Mövlananın tərbiyəsi ilə məşğul olmuş və Mövlana doqquz il ona xidmət etmişdir. Rumi 38 yaşında olarkən 60 yaşlı İslam piri, dərviş Şəmsəddin (Şəms) Təbrizi ilə tanış olur. Bu tanışlıq Cəlaləddinin dünyagörüşünə dərin təsir göstərir, onun fikir dünyasını kökündən dəyişdirir. Şəmsə qeyri-adi bir məhəbbətlə bağlanmış Cəlaləddin onu tanrı səviyyəsində ilahiləşdirir. Bir gün Şəms sirli şəkildə qeyb olarkən, Cəlaləddin sarsılmış və müəlliminə olan məhəbbətini, onun itməsindən doğan kədər və həsrətini bədii əsərlərində – məsnəvilərdə, rübai və qəzəllərində ifadə etmişdir. Nizami, Xaqani kimi türk oğlu olan Rumi şeirlərini fars dilində yazmışdır, türk dilində yalnız bir neçə şeri və farsca-türkcə müxəmməsi qalmışdır.

    2007-ci ildə Mövlananın anadan olmasının 800 illiyi YUNESKO tərəfindən Dünya Mövlana İli elan edilmişdir.

    Əsərləri

    Məsnəvi
    Divan-ı Kəbir
    Fihi ma fihi

    Gitme, istəməm!

    Demek sen böyle salına salına bensiz gidiyorsun,
    Ey cаnımın cаnı.
    Еy, dostların canına can katan,
    gül bahçesine böyle bensiz gitme, istemem.
    İstemem, ey gökkubbe, bensiz dönme.
    İstemem, ey ay, bensiz doğma.
    İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma.
    Bensiz geçme, ey zaman, istemem.
    Sen benimle beraberken
    Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel.
    İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen,
    o dünyaya bensiz gitme, istemem.
    İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme.
    İstemem, ey dil, bensiz okuma.
    İstemem, ey göz, bensiz görme.
    Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem.
    Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin
    Ben bir geceyim, sen bir aysın madem,
    gökyüzünde bensiz gitme, istemem
    Gül sayesinde yanmaktan kurtufan dikene bak bir.
    Sen gülsün, bense senin dikeninim madem,
    gül bahçesine bensiz gitme, istemem.
    senin gözün bende iken
    ben senin çevgänın önündeyimdir.
    Ne olur, öylece bak dur bana,
    bırakıp gitme beni, istemem.
    O güzelle berabersen, sen ey neşe,
    istemem, sakın içme bensiz.
    Hünkärın damına çıkarsan, ey bekçi,
    sakın bensiz çıkma, istemem.
    Bir şey yoksa bu yolda senden,
    bitik bu yola düşenlerin hali.
    Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost,
    bensiz gitme, istemem.
    Ne yazık ki bu yola bilmeden rasgele girene!
    Sen ay, gideceğim yolu bilen,
    sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim,
    bensiz gitme, istemem.
    Onlar sadece aşk diyorlar sana,
    oysa aşk sultanımsın sen benim.
    Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost,
    bensiz gitme, istemem.

    Hatırla ama!

    Bir tatlı ömür gibi gitmeye niyetlendin,
    Ayrılık atına eyer vurdun inadına.
    Ama bizi unutma, hatırla ama.
    Sana temiz dostlar, iyi dostlar, bağdaş dostlar
    Yeryüzünde de var, gökyüzünde de var.
    Eski dostla ettiğin yemini, hatırla ama.
    Sen her gece ay değirmisini
    Başına yastık edince yollarda,
    Dizime yattığın geceleri hatırla ama.
    Sen ey, Hüsrevi kendine kül,
    Şirin gibi bir nice güzeli esir eden,
    Aşkının ateşiyle tıpkı Ferhat gibi benim
    Ayrılık dağını delmede olduğumu, hatırla ama.
    Bir deniz kesilen gözlerimin rüyasında
    Bir aşk ovasını görmüştün hani;
    Safran dallarıyla, ağustos gülleriyle sarmaşdolaş.
    Ey Tebrizli Şems,
    dinim aşktır benim, senin yüzünü gördüm göreli,
    benim dinim senin yüzünle övünür, ey sevgili.
    Bunu unutma, hatırla ama.

    GEL ARTIK!

    Ne aklım benim, ne dinim,
    ne kararım kaldı benim, ne sabrım,
    gel ne olur, gel artık.
    Ne gönlümün derdini sor bana,
    ne sararan yüzümü sor bana,
    ne içimin ateşini sor bana,
    gel gözünle gör, gel artık.
    Sıcağımla pişmiş bir somun gibi
    o kıpkızıl, al al yüzümü sorma.
    Gene ekmek gibi bayatlayıp bayatlayıp,
    gene ekmek gibi ufalana ufalana
    çaresiz, dökülmüş yollara,
    gel topla beni, gel artık.
    Bir vakitler bir aynaydım,
    yüzünden izler toplamadaydım,
    şimdi buruştum, şimdi sarardım,
    gel gör beni, gel artık.
    Dere gibi akıyorum sağa sola,
    ayrılık her yanımda pusuda.
    Sabahları yalvarırım yakarırım
    rüzgärların karşısmda,
    gel ne olur, gel artık.
    Başın kille ıslaksa da,
    ayağına diken batmışsa da,
    durma gel Allah aşkına,
    gel demeden kurtar beni.
    Ey äşıklar peygamberi,
    gönül ateşinde yanmtşım ben,
    boğulmuşum göz yaşına.
    Git sor Allahm seversen:
    Ne yol gösterir sevgili,
    ne çare yazar bana?

    BU ŞİİR ONDAN UTANIYOR

    Bu ne güzel koku böyle,
    bu ne güzel koku.
    Gül bahçesinden yoksa gelen o mu?
    Gece mi bu gelen, misk mi bu, amber mı bu?
    Bu ne güzel koku böyle,
    bu ne güzel koku.
    O pazardan tezcecik yoksa o mu geliyor,
    yoksa güzelimiz geri mi geliyor ne?
    Bu nasıl yüz böyle,
    bu nasıl ışık?
    Bu nasıl ay böyle,
    bu nasıl güneş?
    Mağaradan çıxdı,
    dağdan mı iniyor,
    o yanlızlığın adamı,
    o dost?
    Boş yere arama şarap testisini sen.
    Koklama onun ağzını sen boş yere.
    Şu meyhaneciden mi geliyor sandın onu;
    dostum, onu sen kendin gibi belleme.
    Yolda o yapayalnızsa ne olur?
    Başında sarık yoksa ne çıkar?
    Ne bundan güneşe bir leke olur,
    ne ayın gösterişine zarar.
    Bu gece uyuma dostum, uyuma.
    Bir kolayma getir onu bul.
    Sarhoşlar meclisine hep böyle geceleyin gelir o.
    Bu gece uyuma dostum, uyuma.
    Biz duvarda asılı duran resimleriz.
    Bizi yapan ressamın varlık şavkı
    duvarın üzerine bir vurdu mu,
    bakarsın o andacanlanıvermiş, kımıldanmışız.
    Onun selvi boyu bir göründü mü,
    bakarsın dünya güllük gülistanlık.
    Kalktı bir salındı, kendini bir gösterdi mi,
    bakarsm kıyamet koptu gitti.
    Bakarsın Calinus gibi hastalar ülkesindedir o.
    Bakarsın hayret yurdunda dolaşır hastalar gibi.
    Sustum artık ben,
    sustum artık.
    Bu şiir utanıyor ondan.

    O GELİYOR, O!

    Yollara sular dökün,
    bahçelere müjdeler edin,
    bahar kokuları geliyor,
    o geliyor, o.
    Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
    Yol verin, açılın, savulun.
    Beri durun, beri.
    Yüzü apaydınlık, akpak,
    bastığı yeri ardında gündüzler gibi bırakarak
    o geliyor, o.
    Аy парçаmız, sеvimlimiz, yarimiz geliyor.
    Gökler yeryüzünü kapladı, örttü bir anda.
    Bir anda dört yanı mis gibi bir koku sardı.
    Bir anda bir velvele, bir kıyamet koptu cihanda.
    O geliyor, o.
    Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyоr.
    Bir anda can geldi bağlara, bağlar ışıdı.
    Bir anda açıldı baktı bağlarda gözler.
    Bir anda bizde ne gam kaldı, ne dert kaldı, ne keder.
    O geliyor, o.
    Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
    Yayından fırladı ok.
    Hedefe ha vardı, ha varacak.
    Bahçeler selama durdu.
    Selviler ayağa kalktı.
    Çayır çimen yollara düştü.
    işte konca, ata binmiş geliyor.
    Biz ne duruyoruz.
    o geliyor, o.
    Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
    Sen bizim yöremize gelirsen göreceksin, ey Şems,
    huyumuz sadece susmak olmuş bizim, susmak.
    Senin güzel gözlerin için işte canım pusuda.
    Rahatım kaçtı benim,
    geceleri uykum kalmadı gitti ama,
    bak işte o güzel hüriler yola çıkmış geliyor.

    GELDİ

    Güneşim, ayım geldi.
    Gözüm, kulağım geldi.
    Gümüş bedenlim geldi.
    Altın madenim geldi.
    Başımın sarhoşluğu geldi.
    Gözümün nuru geldi.
    Başka bir şey dilediysen
    işte o başka bir şeyim geldi.
    Yolumu vuran geldi.
    Tövbemi bozan geldi.
    Gümüş bedenli güzel
    kapımdan ansızın çıkageldi.
    Ey eski dostum benim,
    bak bugün dünden çok iyi.
    Dün ondan bir haber almıştım,
    hemen de sarhoş olmuştum.
    Dün gece onu mumla aramış durmuştum.
    Bak bugün bir demet gül gibi
    yol uğrağıma geliverdi.
    Şarap içmeliyim şarap,
    şimşekler saçmalı aklım,
    bunun tam vakti.
    Kuş olmalıyım, uçmalıyım,
    kolum, kanadım geldi.
    Bir anda aydınlık içinde dünya.
    Bir anda dünya sabahlar gibi.
    İşte bağırmanın tam zamanı şimdi.
    İşte kükremenin tam zamanı.
    Benim koca arslanım geldi.

    GÖLGE KESİL

    İşte meyhane güzeli geldi,
    bizi alacak, eve götürecek.
    İşte geldi baharlar içinde,
    geldi yüzümüz gülsün diye,
    içimiz açılsın, ışısın diye,
    olalım diye genç ve taze.
    İşte dağarcığını açtı.
    işte belini sıktı.
    İşte yayını kurdu.
    İşte okunu yastı.
    İşte yolumuzu vuracak.
    İşte bizi yemek, yutmak için,
    bin dereden su getirecek,
    bir nice düzenler kuracak.
    Ama durma gene yürü sen,
    gölge kesil onun ince boyuna.
    Önünde ardında koş yuvarlan.
    Sonunda taze bir fidan gibi
    kökümüzden söküp çıkaracaksa da bizi aldırma.
    Mermer bir yürek varsa sende dostum, dayan!
    Gene geldi işte gene geldi.
    İşte o uzun ömür geldi.
    Sultanların şahı geldi.
    Gizli hazine geldi.
    Cihanın canı geldi.
    İşte güneş koç burcuna geldi,
    gülen yüzümüzü görmek için
    yaradılış ağacının üstünde.

    BAŞKA YARINLAR

    Bugün yüzünde bir başka güzellik var senin,
    bugün dudağında bir başka tad var,
    boyunda bir başka yücelik.
    Bugün kırmızı gülün bir başka daldan.
    Ayın gökyüzüne bugün sığmamış.
    Göklere benzeyen göğsün bugün daha geniş.
    Hangi yanımdan kalktın bu sabah, söyle,
    bir başka kavga var dünyada senin yüzünden,
    dünyada bir başka gidiş.
    Biz senin gözlerinden gördük
    arslanlara meydan okuyan o ceylanı.
    Başka bir ovası var o ceylanın bugün
    iki cihandanda dışarı.
    Seven insanın ayağı mı yok,
    işte ona ölümsüzlük kanadı.
    Yukarlarda onunla uçar gider.
    Gözlerinin denizinde onu arama.
    O inci bir başka denizde.
    Bakarsın bugün sever bu yürek,
    yarın sevilir bakarsın.
    Yüreğimin özünde başka yarmlar var.

    DÜN GECE

    Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
    Onunla sarmaşdolaş, dudak dudağa,
    talih kapısı ardına kadar açık,
    güneşkucağımızda.
    Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
    Şarap tasını her sunuşunda
    diyordu aklını başına al.
    Hani dün gece aklın da tam sırasıydı ya!

    GENE NE OLDU SANA?

    Gene ne oldu sana böyle birdenbire,
    neden gene suratın asık?
    Yoksa bir başka dost mu buldun kendine?
    Gene neden uzattın cefa elini,
    neden ayağını bizden çekiverdin?
    Ay parçam benim, sevgilim,
    kötü şeyler söylemiş düşmanlar sana.
    Yalancılık etmişler, kandırmışlar seni.
    Dün gece içlendim, acındım, bir hal oldum.
    Gözüme bir damla uyku girmedi.
    Ey sıcak soluğum benim, kalk.
    Ey dün gecem benim, geri gel.
    Ne gördün, nasıl gördün, söyle.
    Böyle çaresiz bırakma bizi.
    Bir ayna almışsın eline,
    yüzüne bakıp duruyorsun.
    Perdemizin ardına girmişsin
    yırtmışsın perdemizi.
    Bir çıkar yol nasıl bulayım, bilmem ki,
    seni gördüğüm günden bu yana
    akıl mı kaldı bende,
    fikir mi kaldı sanki.
    işte gönül yurdunun kapısı
    ardına kadar açık.
    işte her yanda ayak izlerin senin.
    Ne diye düşmanların kapısına koşarsın hala anlamadım
    ne diye hala onların evine girersin.
    Bizim dudaklarımızı emdiğin günden bu yana
    aklımda hep senin dudakların, ağzın.
    Nerde senden bir söz açan görsem
    hep onun ağzına bakar, biterim.
    Onda senden bir şey görsem
    aklıma kötü şeyler gelir,
    sakın bu hırsız falan olmasın, derim,
    derim, sen bunu nerden buldun,
    sen bunu nerden aldın, derim.
    Ey Rum ülkesinin övünduğü Şemseddin,
    bir daha yüzünü çevirip bakmadın bize.
    Artık şu dünyanın sensiz hiç tadı yok.
    Dünyada her şey gözünü seninle açardı,
    sen her şeyden olgun ve güzeldin.
    Bize Tebriz’den bir habercik salarsan,
    sana kalk bu yana gel, kalk gel, derim,
    kalk gel, derim, seni doğuran, büyüten toprağa

  • Bu gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri,Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü Yolçuyev MƏHƏMMƏD Yolçu oğlunun doğum günüdür.

    Bu gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri,Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü Yolçuyev MƏHƏMMƏD Yolçu oğlunun doğum günüdür..Bu münaisbətlə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya Heyəti Portalın Rəhbəri MƏHƏMMƏD qardaşımızı təbrik edir, ona orta təhsil illərində bol-bol uğurlar arzulayır!
    DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN! ALLAH SİZİ KORUSUN! AMİN!

    TANRI SƏNİ QORUYUB KAMİLLİYƏ ÇATDIRSIN!

    Gözəlliklər içində doğuldun doğuldun deyə. qardaş,
    Ömrü boyu sevdin sən Ana yurdda qadını.
    Xoşbəxtsən ki, seçdilər ata-ana səninçün,
    Peyğəmbər Əfəndimiz MƏHƏMMƏDİN adını.

    TANRI SƏNİ QORUSUN GÖZƏL OLAN DÜNYADA!

    Sən atanın,ananın gözünün nuru oldun,
    Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!
    Gözzəl ata,ananın şükür, qüruru oldun,
    Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!

    Doğum günün mübarək olsun, olsun, MƏHƏMMƏD,
    Sevincdən ömrü boyu gözün dolsun, MƏHƏMMƏD!
    Nurunun damlasından çiçək solsun, MƏHƏMMƏD,
    Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!

  • Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Məclis üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş Redaktoru Saqif QARATORPAQ.Həyatı və Yaradıcılığı

    TƏRCÜMEYİ-HAL

    Saqif Qaratorpaq ( Babayev Saqif Qnyaz oğlu) 1963-cü il oktyabr ayının 26-da Qazan ( indiki Ağstafa) rayonunun Köçəsgər kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma rayonlarında alıb.
    1982-ci ildə Azərbaycan Texniki Universitetinə qəbul olub.1986-cı ildə həmin Universiteti bitirib.1999-2003-cü illərdə Qazax Müəllimlər İnsitutunun Tarix fakültəsində ali təhsil alıb.2000-ci ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.2001-ci ildən Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Məclis üzvüdür.
    Saqif Qaratorpağın ilk şeirləri “Ulduz”, “Azərbaycan”, “Gənclik” jurnallarında, “Kaspi”, “Avrasiya”, “Yol”, “Ədəbiyyat və İncəsənət”, “Ekspress” qəzetlərində dərc olunub.
    2006-cı ildə “Adiloğlu” nəşriyyatı tərəfindən “Şamın kölgəsi” adlı ilk şeirlər kitabı nəşr olundu.2012-ci ildə “Ünsiyyət” nəşriyyatı tərəfindən “Bir könül varağında” adlı ikinci şeirlər kitabı nəşr olunub.Haal-hazırda Ağstafa rayon Köçəsgər kəndində 1 saylı orta məktəbdə Tarix müəllimi işləyir.Ağstafada fəaliyyət göstərən “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyini n sədridir.
    Saqif Qaratorpaq dövri mətbuat səhifələrində şeirləri ilə ardıcıl olaraq çıxış edib.
    Saqif Qaratorpağın ömrünün sonrakı günlərind əşeirləri Bakı şəhərində “Sözün Sehri”, “Bizim Söz” qəzətlərində, “Ziyalı Ocağı” jurnalında, Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalında dərc olunub.

    XƏNCƏR

    O ki dar ayaqda qoruyub bizi,
    Paxıl ürəklərə tuşlamışıq biz.
    Bəlkə də birinci döyüşümüzü
    Xəncər davasıyla başlamışıq biz.

    Gümüş dəstəyində barmaq izləri,–
    Bilirəm, qorxağın əlinə yatmaz.
    Görsə ürəksizin əsər dizləri,
    Belinə bağlasa, belinə yatmaz.

    Doğrusu, bir azca parıltımız var,
    Qorxub qınımızdan çıxa bilmirik.
    Eh, elə quruca qaraltımız var,
    Bərkə düşən kimi gözdən itirik.

    Tiyəsiz xəncərlər göz qamaşdırır,
    Gizləyə bilmirik «heyrətimizi».
    Yaltaqlar yığılıb «muzey» açdırır,
    Rəflərə qoyuruq qeyrətimizi.

    İtir yavaş-yavaş sözün ovxarı,
    Korşala-korşala tiyəsiz qalır.
    Üstündən ötdükcə vaxtın axarı,
    Gümüş xəncərimiz yiyəsiz qalır.

    Deşir ürəyimi bir dərd xəncəri,
    Dəvanın-dərmanın əsəri olmur.
    Qardaş, korşalanda qeyrət xəncəri;
    Gümüş xəncərlərin kəsəri olmur.

    ÇIYINLƏR

    Çiyinlər öyrəşib həmişə yükə,
    Baharı daşıyıb, qışı daşıyıb.
    Sevdası, qovğası özündən yekə
    Ağıllı, ağılsız başı daşıyıb.

    Çiyinlər öyrəşib həmişə yükə,
    Yorulmaz yollarda dəvələr kimi.
    Gedərik yol boyu tər tökə-tökə,
    Gedər çiynimizdə dünyanın qəmi.

    Gedərik dayanıb, dinşəyib bir az,–
    Torpağın qarğışı tutana kimi,
    Çiynimiz tabuta çatana kimi
    Boyumuz uzanar, ömür uzanmaz.

    Çiynimiz tabuta çatıb dayanar,
    Yox olar dünyanın nağılı birdən,
    Hardasa baxtımız yatıb dayanar,
    İtirrik ümidi, ağılı birdən.

    Yapışar yollara ayaqlarımız,–
    Torpaq ilğım kimi çəkər adamı.
    Çatlayar qəfilcə dodaqlarımız,
    Bir anlıq unudar adını hamı.

    Bir qorxu qıvrılıb yatar ürəkdə,
    Açıb ağartmarıq ancaq heç kimə.
    Sevinci hamıyla bölə bilsək də,
    Dərd var–bölünəsi deyilmiş demə.

    Yaxın olanmazmış heç vaxt özgəsi,
    Hər kəsin bir mərhəm kədəri varmış.
    Hərənin çiynində bir qəm heyvəsi,–
    Hərə öz dərdini tək aparırmış.

    QABAĞIMI KƏSƏN VAR

    Daha səni qaçırası deyiləm,
    Daha yoxdu yollarının qorxusu.
    Anan bilsə çəkməyəcək daha qəm,
    Qaçmayacaq innən belə yuxusu.

    Yuxularım çin olmadı, neyləyim?!
    Nədən oldu?
    Ya taledən, ya baxtdan,
    Sinəm dolu, üzüm gəlmir söyləyim,
    Köks ötürüb boylanıram uzaqdan.

    Arzularım, diləklərim, şüşəydi,
    Sındı qəfil, qəlpə-qəlpə töküldü.
    Səni tale, məni də ki vaxt əydi,
    Sınan qəlbi bacarırsan tik indi!

    Görən sənmi, görən mənmi günahkar,
    Ya ağlımla dil tapmayan ürəyim?!
    Göstər mənə günahsız bir Adam var,
    Tanrı deyim, ulu deyim, pir deyim.

    Daha səni qaçırası deyiləm,
    Daha məndən hər gün uman-küsən var.
    Daha səni ötürəsi deyiləm,
    Bilirsənmi, qabağımı kəsən var.

    DÖYÜŞ

    Döyüşdü…
    Baş düşür yerə:
    insan başı, at başı.
    Meydanda düşən papaqlar
    gəzirlər yiyəsini.
    Meydanda düşən papaq kimi
    düşüb qaldı yurd yeri,
    dönüb də Kim götürər?!

    * * *

    Sən də, mən də
    iki damla göz yaşıydıq.
    Axdıq, axdıq
    bir həsrətin yanağıyla,
    bir vüsalın daş ovcuna
    düşənmədik.
    Nə sən mənə,
    Nə mən sənə küsənmədik.
    Axdıq, axdıq
    ömrümüzdən
    bulud kimi ötüb keçən
    günü, ayı saya-saya,
    Sən bir çaya,
    mən bir çaya,
    bir həsrətin yanağıyla…

    GÖRÜNMƏZ

    Bu sevdanın payızı
    Gətirdimi ayazı?
    Gözlərimdə qəm buzu,
    Əriməz ki, əriməz.

    Bilirdimmi bu istək,
    Çən-dumana düşəcək.
    Qəm düzündə bəxt köşək,
    Yeriməz ki, yeriməz.

    O çağıran kim idi?!
    İtirdimmi ümidi?
    Ürək uşaq kimidi,
    Kiriməz ki, kiriməz.

    Sevda ulu, eşq əzəl,
    Töküldüm xəzəl-xəzəl,
    İtirdiyim o gözəl
    Görünməz ki, görünməz.

    SƏN GEDƏN YOLLARIN

    Sən gedən yolların üzü qürbətə,
    Bir də bu yerlərə gələcəkmisən?!
    Sən gedən yolların üzü həsrətə,
    Geriyə qayıda biləcəkmisən?!

    Üz tutub gedirsən bəs birnəfəsə,
    Axı, bu getməyin qayıtmağı var.
    Hayıf, ayrılığın yolları kəsə,
    Hayıf, ayrılığın yolları hamar.

    Payızda köç edən durna deyilsən,
    Geriyə dönəsən yaz gələn kimi,
    Qəm səni tanıyar, qəmə əyilsən,–
    Tənha bilən kimi, tək bilən kimi.

    Gözlərin yol çəkər, yollar uzanar,–
    Baxdıqca ürəyin sıxılacaqdır.
    Sən gedən yollara qollar uzanar,
    Sən dönən yollara kim çıxacaqdır?

    Üz tutub gedirsən, getməyə nə var;
    Getmək əzab deyil qayıda bilsən.
    Gedirsən, bir ovuc torpaq da apar,
    Gözünə tökərsən məhəbbət ölsə.

    ASFALTA ÇƏKILƏN ŞƏKIL

    O gecə rəssamıydı,
    naşı bir rəssam,
    fırçası dəmirdən,
    Bakının sinəsinə çəkdi şəklimi,
    Ən böyük küçəsinə çəkdi şəklimi.
    Tək bircə şəklim var,–
    nə dostlara yollaya bilirəm,
    nə qohumlara;
    nə də sevgilimə.
    Tək bircə şəklim var,–
    Sinəsində gəzdirəcək vətən.

    ocaq,1990

    AĞI

    Nə vaxtdı bir qəmin başdaşıyam mən,
    Bir qız sevdiyitək qucammaz məni.
    Bir yetim sevginin göz yaşıyam mən,
    O şana kirpiklər tutanmaz məni.

    Qəlbin heyrətindən bir haray doğar,–
    Heyrətim bir kövrək sözü gətirər.
    Yenə Günəş çıxar, Yenə Ay doğar,–
    Sərsəri küləklər yazı gətirər.

    O külək köksümə sığına bilsə,
    Ötən buludları saxladı bəlkə.
    Buludlar məni də yaxını bilsə,
    Sıxıb gözlərini ağladı bəlkə.

    Sonra göy üzündə bir göy qurşağı
    Görüb də qəfilcə dillənəcəksən.
    Sonra da bir ömrün dağdan aşmağı,
    Sonra, sonrasını nə biləcəksən?

    Hərənin öz dərdi öz içindədir,
    Ya mavi təbəssüm, ya gözlərdə yaş.
    Dünya öz işində öz, gücündədir,–
    Yolçu yolda gərək, gəl gedək qardaş!

    19.02.1990

    ÖZKEÇMİŞİM

    Dinc durmayıb dincliyimə daş atdım,
    Mələklərin qanadını qanatdım.
    Arzuların yüyənini boşaltdım
    Sınıq-salxaq arabanın içində.

    Öz ağlımın ucbatından ağrıdım,
    Uzandığım budaqları doğradım.
    Baxtım döndü, bəy quşunu qarğadım
    Tozu qopan xarabanın içində.

    Bu dünyada tənha qalan qurdmuşam.
    Öz səsimi eşidəndə qorxmuşam.
    Yüz keçinin dərisini yırtmışam
    Neçə-neçə barabanın içindən.

  • Bu gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərləri Kamran AYDINOĞLU və Kənan AYDINOĞLUNUN doğum günüdür.

    Bu gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbərləri Kamran AYDINOĞLU və Kənan AYDINOĞLUNUN doğum günüdür.Bu münasibətlə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya heyəti adından Portalın Rəhbəri kamran Murquzovu doğum günü münasibətilə təbrik edirik. dünyada ən özəl nemət olan can sağlığı Ulu Tanrıdan diləyirik.Azərbyacanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri Kənan Aydınoğlunun müxtəlif illərdə qələmə aldığı ədəbi-bədii nümunələri oxucuların diqqtinə çatdırırıq.

    TƏRCÜMEYİ-HAL

    Murquzov Kamran Aydın oğlu 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.1996-cı ildə Qaradağ rayonu Müşfiqabad qəsəbəsindəki 274 saylı orta məktəbin birinci sinfinə daxil olub.Üç ildən sonra həmin məktəbin üçüncü sinfini bitirmişdir.1999-cu il yaşayış yerini dəyişdirdikləri üçün orta təhsilini Lökbatan qəsəbəsindəki 166 saylı orta məktəbdə davam etdirib.2007-ci ildə həmin məktəbi bitirmişdir.2008-ci ildə Azərbaycan Dövlət iqtisad Universitetinin Mühasibat Uçotu və Audit fakültəsinə qəbul olub.
    Azərbaycan Ədəbi Elektron Məkanında 2012-ci il fevral ayının 14-də Bakı şəhərində “Çağdaş Azərbaycan Ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalını tə sis edib.Hal-hazırda Azərbaycanın Mə dəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri olmaqla bərabər, həm də Portalın dizayneri və tərtibatçısıdır.

    SÖZÜNƏ QURBAN

    Qardaşım Kamrana.

    On yeddi baharda,on yeddi qışda,
    Dediyin hər şirin sözünə qurban!
    Məğrurluq eyləyib igid tək duran,
    Sənin tək igidin yüzünə qurban!

    Anamın dayağı, balası sənsən,
    Mən köçsəm cahanda qalası sənsən,
    Anamın könlünü alası sənsən,
    Cahana od tökən gözünə qurban!

    Dərdimin tapılan çarası kimi,
    Kənanın könlünün yarası kimi,
    Gözünün gah ağı,qarası kimi,
    Sənin gülümsəyən üzünə qurban

    * * *

    Qardaşım Kamrana.

    Koroğludan bu yana nəfəs gəlir, can gəlir,
    O al günəşlə birgə, sökülməmiş dan gəlir.

    Dönür çərxi-fələyin hər bir işi tərsinə,
    Bu gün hücuma keçib, vaxt gəlir, zaman gəlir.

    Yaradanın önündə diz çöküb əyilməyə,
    Əlində “möhür daşı” yeni bir insan gəlir.

    O, vüqarlı dağların başın üstdən çəkilib,
    Yönəlib bizə sarı, çən gəlir, duman gəlir.

    Hələ uzaq səfərdən yorulmayan qonaq tək,
    Bu gün də xoş görüşə qardaşım Kamran gəlir.

    Dekabr, 2009.

    MƏNİ

    Qardaşım Kamrana.

    Qane eyləyir indi
    Qoluma qüvvət verən
    Evim-eşiyim məni
    Körpəlik çağlarımı
    Çox vaxt salır yadıma.
    Taxta beşiyim məni
    Şeirdi nəfəsiylə
    Soyuğa düşən zaman
    Qoymaz üşüyəm məni

    7 sentyabr 2008.

    ALQIŞ VƏ QARĞIŞ

    Qardaşım Kamrana.

    Sənin əməlin,
    Elə indicə
    Layiq görüldü,
    Alqışa, qardaş.
    Sən ömrün boyu,
    Çətin yollarda
    Düşməyəsən heç:
    Qarğışa, qardaş!

    * * *

    Qardaşım Kamrana.

    Bəlkə də əyləşmisən
    Masa arxasında sən.
    Kitabdakı şeiri
    Varaq-varaq oxuyub
    Bir az da yorulmusan.
    Ancaq yorulsan belə,
    Kədərlənmə fəqət sən.
    Çünki qamətli çinar
    Dayanıb sağ-solunda
    Sənə hey, keşik çəkir.

    5 may 2009.Sumqayıt.

    ANAMIN GÖZÜNƏ SƏPİLMİSƏN SƏN

    Qardaşım Kamrana.

    Sən daşdan, mərmərdən bahasan, baha,
    Torpağın özünə səpilmisən sən.
    Kədərdən ayrılıb, sevincə dönüb,
    Anamın gözünə səpilmisən sən.

    İNSANLAR KİMİ

    Qardaşım Kamrana.

    Dəyoşsəm könlümü özgə bir ada,
    Gərək yaşamayım öləm, a qardaş.
    Müqəddəs bayramda insanlar kimi,
    Düşünüb, bir az da güləm, a qardaş.

    HAQQIN QARŞISINDA ƏYİLƏK, QARDAŞ!

    Qardaşım Kamrana.

    Nə qədər ömrümüz var indən belə,
    Haqqın qarşısında əyilək, qardaş!
    Demədim, bədəncə gücsüz önündə,
    Büdrəyib, titrəyib, döyülək, qardaş!

    Yaşayıb bu ömrü verməyək bada,
    Gəlməsin bir cana, bi ruha qada.
    Ən gözəl kəlməni saldıqca yada,
    Yaradan önündə əriyək, qardaş!

    Sevinib, şadlansın böyük bir ölkə,
    Yad hisslər salmasın bu ömrə kölgə.
    Çalışıb-vuruşub səninlə birgə,
    Dünyanı qayğıya bürüyək, qardaş!

    DOLARDI GÖZ YAŞIM, DOLARDI, QARDAŞ!

    Qardaşım Kamrana.

    Təbriz canlananda gözüm önündə,
    Dolardı göz yaşım, dolardı, qardaş!
    Təbriz gözəlinin fəryad etməyi,-
    Qəlbimin məlhəmi olardı, qardaş!

    Dərdimi özümə kitab biləndə,
    Sevinci anamla birgə bölənədə,
    Gözəllər o tayda deyib güləndə,
    Kədərim çiçək tək solardı, qardaş!

    Qarışıq düşdüsə ortada nəsə,
    Belin bağlamayıb özgə bir kəsə.
    Təbriz də, Bakı da verib səs-səsə,
    Bir ibrət, bir öüyd alardı, qardaş!

    Dağıdıb gözlərdən qəmi, kədəri,
    Xoş sözlə, xoş üzlə açıb səhəri.
    O tayın bu tayla görüş xəbəri,-
    Ömürlük qəlbimdə qalardı, qardaş!

  • Bu gün XX əsr Azərbaycan Ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi Hüseyn Cavidin 130 yaşı tamam olur.

    Həyatı

    Hüseyn Abdulla oğlu Rasizadə (Hüseyn Cavid) – Azərbaycan şairi, dramaturq. Ruhani ailəsində doğulmuş, ibtidai təhsilini Naxçıvanda molla məktəbində, orta təhsilini M.T.Sidqinin “Məktəbi-tərbiyə” adlı yeni üsullu məktəbində almışdır (1894-1898).
    1899-1903-cü illərdə Cənubi Azərbaycanda olmuş, Təbrizin “Talibiyyə” mədrəsəsində təhsilini davam etdirmişdir. İstanbul Universitetinin ədəbiyyat şöbəsini bitirmiş (1909), Naxçıvanda, sonra isə Gəncə və Tiflisdə, 1915-ci ildən isə Bakıda müəllimlik etmişdir.
    Hüseyn Cavid klassik Azərbaycan ədəbiyyatının ən yaxşı ənənələrini inkişaf etdirən sənətkarlardandır. O, 20-ci əsr Azərbaycan mütərəqqi romantizminin banilərindən biri olmuşdur. Hüseyn Cavid sənəti janr və forma cəhətdən zəngindir. O, lirik şerlərin, lirik-epik, epik poemaların, Azərbaycan ədəbiyyatında ilk mənzum faciə və dramların müəllifidir. “Keçmiş günlər” adlı ilk şer kitabı 1913-cü ildə çap olunmuşdur.
    Hüseyn Cavid daha çox dramaturq kimi tanınmışdır. Onun fəlsəfi və tarixi faciələri, ailə-məişət dramları üslub, yazı ədası forma yeniliyi baxımından Azərbaycan dramaturgiyasında yeni bir mərhələ yaratdığı kimi, milli teatr mədəniyyətinin inkişafına da qüvvətli təsir göstərmiş, “Cavid teatrı” kimi səciyyələndirilmişdir. Dramaturgiyasında dövrün ümumbəşəri, böyük ictimai-siyasi və mədəni əhəmiyyətə malik problemləri əksini tapmışdır. Azərbaycan ədəbiyyatında ilk mənzum faciə olan “Şeyx Sənan” (1914) əsərində xalqları bir-birinə qovuşdurmaq üçün ümumbəşəri din ideyasını ortaya atmışdır. Hüseyn Cavid bu dövrdə tədriclə “haq verilmir, alınır” ideyasına gəlib çıxmışdır.
    Yaradıcılığında mühüm yer tutan “İblis” (1918) mənzum faciəsində dövrün bütün mürtəce qüvvələri – “insan insana qurddur” fəlsəfəsinin tərəfdarları, “iyirminci əsrin mədəni vəhşiləri” olan dairələri İblis surətində ümumiləşdirilmiş, işğalçı müharibələrə lənət yağdırılmışdır.
    1926-cı ildə müalicə üçün Almaniyaya gedən və 7 ay Berlində yaşayan Hüseyn Cavid oradan ziyalıların mənəvi iztirablarını əks etdirən bir sıra siyasi-lirik və lirik-epik şerlərlə qayıtdı.
    20-30-cu illərdə Hüseyn Cavid bir sıra tarixi dramlar yazmışdır. “Peyğəmbər” (1922) və “Topal Teymur” (1925) əsərlərindən sonra yazdığı “Səyavuş” (1933), “Xəyyam” (1935) tarixi dramları Hüseyn Cavidin tarixə, tarixi şəxsiyyətlərə baxışında ciddi dönüş oldu. Cənubi Azərbaycandakı azərbaycanlıların “şahənşahlıq” üsuli-idarəsi əsarəti altında əzab çəkməsi, ən adi insan hüquqlarından məhrum edilməsi də vətənpərvər şair kimi Hüseyn Cavidi düşündürürdü (“Telli saz” dramı, 1930; “Kor Neyzən” poeması, 1930). Sovetlər Birliyində totalitarizmin dəhşətli dövründə Hüseyn Cavid sosializmin “nailiyyətlər”indən yazmağı özünə rəva bilməmiş, Stalini, Azərbaycan ağalarını mədh etməkdən qətiyyətlə boyun qaçırmışdır. Ona görə də bu mətin şəxsiyyət Sibir buzlaqlarına sürgün edilmiş və orada həlak olmuşdur. (5.12.1941, İrkutsk vilayəti)

  • Rəhimova Aylin Murad qızının bu gün “3” yaşı tamam olur

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya Heyəti Rəhimova Aylin Murad qızının “3”yaşı tamam olması münasibətilə Aylini təbrik edir, ona dünyada ən gözəl nemət olan-can sağlığı arzulayır.Bu şeirlər Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri Kənan Aydınoğlu tərəfindən “3” yaşı tamam olan Aylin Rəhimovaya həsr olunur.

    * * *

    Körpə Aylinə.

    Şərəfli bir ömrü yaşamaq, düzü,
    Bəlkə hər bəşərə qismət olmayır.
    Axı kim dedi ki, övlad güləndə,
    Atanın, ananın gözü dolmayır?!

    Təzəcə dan yeri sökülən kimi,
    Qayğılar aləmə tökülən kimi,
    Günəş də dağ kimi bükülən kimi,
    Bir ömür körpənin könlün almayır?!

    UŞAQ RÜBAİLƏRİ

    (Körpə Aylinə.)

    Tökülür çiynindən ömürün daşı,
    Yanaqdan süzülür gözünün yaşı.
    Sağına-soluna baxıb güləndə,
    Sevincin özü də durur yanaşı.

    Dağılır gözündən kədər qəm kimi,
    Yuxular düzülür qətrə nəm kimi.
    Qədəmin atanda Ana torpaqda,
    Gözylərə yüksəlir ünü bəm kimi.

    Doğanda al günəş kaman inləyir,
    Göynəyən saz susur, min tar inləyir.
    Yanında olmasa həsrətli gözü,
    Hər səhər ananı yenə ünləyir.

    Gözündə nə qüssə, nə kədər olur,
    Sevinci bir anda su qədər olur.
    Üzündən, gözündən dürr tökülməyi,
    Narahat bir ömrə xoş xəbər olur.

  • Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş Redaktoru Nemət TAHİR.Tərcümeyi-hal və Şeirlər

    TƏRCÜMEYİ-HAL

    Nemət Tahir (Rüstəmli Nemət Qəzənfər oğlu) 1987-ci il avqust ayının 27-də Ağdam rayonunun Qiyaslı kəndində anadan olub.Məlum səbəblərdən 1995-ci ildə Mingəçevirdə yerləşən Ağdam 128 saylı köçkün məktəbində birinci sinfə daxil olur.İlk şeiri “Ağlar” 2003-cü ildə “Sovqat” qəzetində işıq üzü görmüşdür.2006-cı ildə həmin məktəbi bitirib.2006-ci ildə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya (Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı) fakültəsinə daxil olub.
    Tələbəlik həyatı da yaradıclıq baxımından qaynar keçmişdir.Tələbəlik illərində “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərinin əməkdaşı olub.Tələbəlik illərində şeirləri “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərində, o cümlədən Sumqayıt şəhərinin yaradılmasının 60 illiyinə həsr olunmuş almanaxda çap olunmuşdur.Şeir, həkayə, məqalələr yazmışdır.2010-cu ildə Sumqayıt Dövlət Universitetini bitirmişdir.2010-2011-ci illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olmuşdur.
    2011-ci ilin avqust ayında Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyinin vakant yerlər müsabiqəsində iştirak edib.Ağdam rayonunun Sərfəli qəsəbəsində yerlə.ən 91 saylı tam köçkün orta məktəbinə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi təyin edilib.Hal-hazırda həmin məktəbdə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi işləyir.Ədəbi-bədii yaradıclığını da davam etdirir.
    Ömrünün sonrakı illərində şeirləri Bakı şəhərində “Sözün sehri” qəzetində, Ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat portalında həm şeirləri, həm də məqaləsi dərc olunub. Hal-hazırda “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.”Sumqayıt Universiteti” qəzeti ilə sıx əlaqə saxlamaqdadır.
    Nemət Tahir İlham Mikayıl, Kənan Aydınoğlu, Orxan Zaman, Elçin Əlizadə, Məmməd Eyyubov, Vüsal Mirzəmmədov, Kamran Nizami, Zaur Murad, Elşad Qarabaği, Əziz Muğani, Elvin Babayev, Təhmasib Azad, Günel İsrailqızı, Xəyalə Alıyeva, Aysel Cəfərova ilə sıx əlaqələrini indi də davam etdirməkdədir.

    OLMUR

    Bu sevgi elə bir müqəddəs sirdir,
    Yardan özgəsilə paylaşmaq olmur.
    Sevgilindən uzaq qəlbində sevgi,
    Hicranlı günlərə alışmaq olmur!

    Bəzən ürəyimə sevinc dolsa da,
    Sevgilimin yeri bir damcı dolmur.
    Bəzən bu həsrətə etsəm də hörmət,
    Sevgili düşmənlə barışmaq olmur.

    Daha ayrılığa dözə bilmirəm,
    Yanardım alovsuz, göz yaşım qoymur.
    Bizi sınağamı çəkir görəsən,
    Allahın işidir qarışmaq olmur?!

    DODAĞIM

    Məktubun sonunda “öpürəm” yazdın,
    Ağacda yarpaqtək əsdi dodağım.
    Onu belə qəmgin görəndə dilim.
    Dedi, sızlamağın bəsdir,dodağım.

    Bir az da əhdindən üz döndərməyib,
    Haqlını haqsıza qurban verməyib,
    Sənə qeybətinə dözə bilməyib,
    Dişimlə dilimi kəsdi dodağım.

    GÜLÜM

    Sorsan ayırlıqdan nələr çəkmişəm?!
    Həsrətdən göylərə sovrulub külüm.
    Eşqim iddiamdır, şaihidim cəfa,
    Tanrıdan tək səni diləyir könlüm.

    Pəncərini açıq qoyub yatarsan,
    Gələcəm səninlə dərdimi bölüm.
    Ruhum qonağındır yenə bu gecə,
    Bu an əbədilik olsunmu, gülüm?

    Əllərin ttitrəyir, baxışın ürkək,
    Saçların gül qoxur, dodağın çiçək.
    Mənimsə dodağım bal arısı tək,
    Sənin dodağına qonsunmu, gülüm?

    * * *

    Yenə payız gəldi sənsiz ömrümə,
    Otağım qaranlıq, divarlar soyuq.
    Tavana rəsmini çəkir gözlərim,
    Qəlbim buz parçası, duyğular soyuq.

    Qara buludlar tək nigarançılıq ,
    Həsrət gözlərinə kölgə salıbdır.
    Səni görməsəydim dəli olardı,
    Yaxşı ki, yadında şəklim qalıbdır.

    Səninlə üz-üzə durmuşuq sanki,
    Gözümüz danışır səssiz-səmirsiz.
    Bilməm, ayrılıqmı qorxutdu məni?
    Yanımda olsan da, darıxdım sənsiz.

  • Kənan AYDINOĞLU.”Ömrümə yazılan kədər dastanı”. (İthaf şeirlər)

    Bu şeirlər mənə dünyada hamıdan əziz olan Anam Rəhimova Mileylə Həmid qızının əziz ruhuna ithaf olunur.

    HƏSRƏTDƏN QURUMUR GÖZÜMÜN YAŞI

    Bu gün də sübh çağı dan sökülməmiş,
    Göydən yer üzünə nur tökülməmiş,
    Matəmli günlərdən bel bükülmüş,
    Gərək ki, oyadım mən dağı, daşı,
    Həsrətdən qurumur gözümün yaşı.

    Kaş ki, deyilənlər yalan olaydı,
    Anam bu ömrümdə qalan olaydı.
    Yaşayıb könlünü alan olaydı,
    Gərək ki, oyadım mən dağı, daşı,
    Həsrətdən qurumur gözümün yaşı.

    Bu yurda ələnən neçə kədərdən,
    Kaman tək qəlbləri yaran xəbərdən.
    Sübh çağı gözünü açan səhərdən,
    Gərək ki, oyadım mən dağı, daşı,
    Həsrətdən qurumur gözümün yaşı.

    UNUDA BİLMİRƏM SƏNİ, AY ANA!

    Yaradan Allaha qovuşdun sən də,
    Unuda bilmirəm səni, ay Ana!
    Qəlbimdi səhərdən narahat olan,
    Unuda bilmirəm səni, ay Ana!

    Əritdin ömrünü yanan şam kimi,
    Dolmuşdu gözlərin yanan cam kimi.
    Qürub etdin fəqət bir axşam kimi,
    Unuda bilmirəm səni, ay Ana!

    Misralar kədərdən yoğrulub gəlir,
    İçimdə duyğular doğulub gəlir.
    Sevincin göz yaşı boğulub gəlir,
    Unuda bilmirəm səni, ay Ana!

    KƏDƏR DOLU RÜBAİLƏR

    Şerimin günəşi, növrağı oldun,
    Qərib bir karvanın qonağı oldun.
    Hələ də sən mənim şair ömrümdən,
    Tökülüb itməyən yarpağı oldun.

    Gör nüçə suala cavablar qalıb,
    Səndən insanlara savablar qalıb?!
    Dünyamdan ayrılıb gedəndən bəri,
    Sənli xatirəli kitablar qalıb.

    Sənin yoxluğunla barışmıram mən,
    Şerimdə çaylara qarışmıram mən.
    Gör neçə gündür ki, səndən soruşub,
    Doğan günəşimlə barışmıram mən?!

    Sənin həsrətinə yanmalıyam mən,
    Özümü kədərli sanmalıyam mən.
    Sənin təbəssümün yadıma salıb,
    Səni hər günümdə anmalıyam mən.

    İLK DƏFƏ SƏN ŞAİR DEDİN ADIMA

    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma.

    İlk günlər qəlbimə ilham dolanda,
    Sevincdən dağ, dərə bu gün solanda,
    Yenə də dərdimdən halı olanda,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma.

    Dan yeri sökülüb günəş doğmamış,
    İşıq da zülməti hər an boğmamış,
    Ulduzlar qızarıb, yağış yağmamış.
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma.

    Şeirim qəzetdə çap olan günü,
    Sevincdən göz yaşım tökülən günü,
    Dan yeri qızarın sökülən günü,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma.

    Ruhuma, canıma gəlməmiş qada,
    Sən şair nəvəni salmısan yada.
    Salmadın meylini şöhrətə, ada,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma

    Körpələr beşikdə bələnən zaman,
    Quzular örüşdə mələnən zaman,
    Kədər, qəm gözümə ələnən zaman,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma

    Gözümün haqq görən qara, ağında,
    Şeir sarayımın bir də bağında,
    Ömrümün ən cavan şair çağında,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma

    Haqqa ümidimi bağlayan zaman,
    Kədərdən, qüssədən ağlayan zaman,
    Adını qəlbimdə saxlayan zaman,
    İlk dəfə sən şair dedin adıma,
    Şükür ki, düşürsən yenə yadıma

  • Yunus ƏMRƏ.Həyatı və Yaradıcılığı

    HƏYATI VƏ YARADICILIĞI

    Həyatı və şəxsiyyəti haqqında çox az məlumata sahib Yunus Əmrə-nin yaradıcılığı ,Anadolu Səlcuq dövlətinin dağılması və Anadolunun çeşidli bölgələrə kiçik-böyük Türk bəylikllərin qurulmaya başladığı dövrləri əhatə edir. Həmçinin yaşadığı dövr,Osmanlı imperiyasının qurulmağa başladığı dövrdür.
    Yunus Əmrə uzun müddət Hacı-Bektaşı Vəli Dərgahında işləmişdir.
    Yunusun yaşadığı illər ərzində, Anadolu türkləri ilə Moğol imperiyası arasında sıx ittifaq və münaqişə olmuşdur.Həmçinin Yunus Əmrənin yaşayış tarixçəsi , yalnız siyası baxışlarla deyil,həmçinin məzhəb və inanclarında toqquşduğu və müharibələrin geniş vüsət aldığı illərlə zəngindir.
    Yunus Əmrə yaradcılığını ilham qaynağı Mövlana Cəlaləddin Rumi,Həci Bektaşi-Vəli,Əhli Evrani Vəli və sair şairlərdir.Yunus Əmrə bu insanlar sayəsində Allaha sevgini,məhəbbət və əxlaqi düşüncələri ,digər başqa batil inanclara qarşı yöntəmləri öyrənmişdir.Bir sıra mənbələr Həci Bektaşi-Vəlidən dərs aldığını söyləyirlər.
    Kitabların bildirdiyi tarix və məlumatlara görə Yunus Əmrə 1240(1)-1320(1) illərin arasında yaşamışdır.Doğulduğu yerin tam aydın olmaması bəzi müzakirələrə gətirib çıxardığından mənbələrin çoxu artıq Yunusun Əskişəhərin Mihalıççık kəndində doğulması ilə bağlı fikri qəbul etmişlər.Həmçinin təhsili haqqında da heç bir məlumat tapılmayıb.
    Türk ədəbiyyatın ən böyük adlarından sayılan Yunus Əmrə yalnız xalq və təkkə şeirini deyil,divan şeirini də yaradıb.Yaşadığı dövrü boyu şeirləri ilə ədəbiyyata töhfə verən Yunus Əmrə heca və əruz vəzni ilə yazdığı şeirlərində sevginin təməlini qoymuşdu.Əsasən movzularında İslam düşüncəsi,nəsnələr,Allah qarşı sevgi və fikirlər,ölüm,doğum,yaşama bağlılıq,İlahi ədalət,insan sevgisi və sair geniş yer alıb
    Həmçinin yaşadığı dövrə hakim olan bir mövqü seçən Yunus Əmrə həqiqətləri insanlara yaxın dildə söylədiyindən çoxu zaman təzyiqlərlə uzbəüz qalıb.
    Yunus , insan olan hər kəsə qarşı : kaslb,zəngin,xristiyan,müsəlman ayrımı etməyən sevgiylə bağlıdır.Ondan ki, insan sevgisi Allahdan bir parçadır.Yunusun Allah diyarına qarşı sonsuz həsrət duyması bir çox şeirində səslənir.Yunus ömrü boyunca belə bir nostaljik fikirlərlə yanmış və şeirlərində hümmanın hərəkətini vermişdir.

    Divani Lüğət

    Yunus Əmrə şeirləri məhz bu divanda toplanılmışdır.Şeirlər əruz ölçüsü və heca vəznində yazılıb.Yunus Əmrə-dən qalan bütün informasiya və şeirlər məhz həmin kitabda cəmləşib.
    Yunus Əmrə ilə bağlı bəzi rəvayətlər və Yunus Əmrənin yaradıcılığından sitatlar….

    Cənnət,cənnət dedikləri,bir neçə mələk,bir neçə hüru,istəyənə ver onları,mən sən gərəksən,sən…

    Dağlar nə qədər yüksək olursa olsun,yol onun üstündən keçir…

    Nəfsdir səni yarı yolda qoyan,yolda qalır nəfsə uyan

    Sevəlim,seviləlim,onsuzda bu dünya kimsəyə qalmaz….

    Çox mal haramsız,çox söz yalansız olmaz

    * * *

    Biz dünyadan gedər olduq
    Qalanlara səlam olsun.
    Bizim üçün xeyir-dua
    Qılanlara səlam olsun.

    Əcəl bükə belimizi
    Söylətməyə dilimizi
    Xəstə ikən halımızı
    Soranlara səlam olsun.

    Tənim ortaya açıla
    Yaxasız kömlək biçilə
    Bizi bir asan vəch ilə
    Yuyanlara səlam olsun.

    Sal verilən qəsdimizə
    Gedər olduq dostumuza
    Namaz üçün üstümüzə
    Duranlara səlam olsun.

    Dərviş Yunus söylər sözü
    Yaş dolmuşdur iki gözü
    Bilməyən nə bilsin bizi
    Bilənlərə səlam olsun.

    Haqdan enən şərbəti içdik əlhəmdülillah,
    Şol qudrət dənizini keçdik əlhəmdülillah.

    Ana rəhmindən gəldik bazara;
    Bir kəfən aldıq döndük məzara!

    Yunus Əmrənin şeirləri ilə bağlı Anadoluda xalq arasında maraqlı bir rəvayət dolaşmaqdadır. Rəvayətə görə, onun vəfatından təxminən yüz il sonra (bəzi rəvayətlərdə isə Yunus Əmrənin sağlığında) Molla Qasım adli özünü alimlər alimi hesab edən birisinin əlinə Yunus Əmrənin şeirləri keçir. O, bir çayın başında bu şeirləri oxuyur və onlardakı mənaları anlamadığı üçün: – Bunlar da şeirdirmi?-deyə çaya atırdı. Nəhayət, şeirlərin birində bu misraları oxudu:

    Dərvis Yunus, bu sözü əyri-bəyri söyləmə
    Səni sınağa çəkər bir Molla Qasım gəlir.

    Bu sözləri oxuyan Molla Qasım, o anda səhv etdiyini anlayır və böyük bir peşmanlıq içində:
    – Ay Allah, Mən nə etdim! Qoca bir ümmandan xəbərim olmadı. Halbuki bir ruhi və mənəvi hikmət xəzinəsi tapmışdım. Mən bunu anlaya bilmədim. Amma o 100 il bundan əvvəl mənim halımdan xəbərdar imiş,-deyə ağlamağa başlayır. Sonra şeirlərin qalan hissəsini öpərək gözünün üstünə qoyur və onları mühafizə etməyə başlayır. Deyilənə görə, o vaxt Yunus Əmrənin mindən artıq şeiri məhv olub. Ardı var…

    Həyatı

    Yunus Əmrə Porsuq çayının Sakaryaya töküldüyü yerdə – Sərfi kəndində 1238-ci ildə doğulmuşdur. Mədrəsə təhsili görmüş, Tapdıq Əmrə adında şeyxə şəyirdlik etmişdir. Mövlana Cəlaləddin Ruminin məclislərinin iştirakçısı olmuşdur. Anadolunun bir çox kəndlərini gəzmiş, Azərbaycana və Şama da səfər etmişdir. Yunus Əmrə Qax rayonunun Oncallı kəndindəki oğuz qəbiristanlığında dəfn olunmuşdur. Hər il may ayında Türkiyənin ən gözəl şəhərlərindən olan Əskişəhərdə Yunus Əmrə günləri keçirilir.
    Yunus Əmrə xalq ozanı idi. Təkkə şerinin öncülüdür. Təmiz türk dilinin bayraqdarı “Vəhdəti vücud” fəlsəfəsinin qaranlıqlarını dələn bir filosofdur. O, sufizm fəlsəfəsini sadə xalq dilində, əsasən heca vəznində yazdığı qoşmalarda, gəraylılarda, ilahilərdə, eləcə də əruz vəznində yaratdığı qəzəl və məsnəvilərdə ifadə etmiş, şerimizi yüksək bədii səviyyəyə qaldırmış, özündən sonra yaranan Türkiyə, Azərbaycan və Türkmən ədəbiyyatlarına güclü təsir göstərmişdir.
    Yunus Əmrənin özü və yaradıcılığı haqqında bir çox əsərlər yazılıb. Bunlardan “Yunus Əmrə, Həyatı, sənəti və şerləri” (Əbdülbakı Cəlpinarlı, 1952-ci il) “Yunus Əmrə və Tasavvur” (Əbdülbakı Cəlpinarlı, 1961-ci il), “Dərdli dolab və Yunus Əmrənin həyat hekayəsi” (Nəzihə Araz, 1961- ci il), “Anadolunun iç aydınlığı, Yunu Əmrə” (Köyxan Övliya oğlu, 1963) və s. adını qeyd etmək olar.
    Türk şairi Yunis Əmrə 1320-ci ildə vəfat etmişdir.

    “Əmrə” sözünün mənası

    Anadoluda müxtəlif xalq ozanlarının, aşiğin və dərvişin adında iştirak edən Əmrə/Emre sözünün (məsələn, Yunus Əmrə, Tapdıq Əmrə) türkcədə “Aşiq” mənasını verdiyi dil elmi baxımından dəqiqləşmiş vəziyyətdədir. Bu sözün İmrə anlayışı ilə əlaqəli olduğu qəbul edilməkdədir. Türk-monqol dillərində dərman, ağız, qadınlıq, işarə bildirən (Am/Əm/Em/İm) kökündən törəyən Amramaq/Əmrəmeq/İmrəmek felləri “aşiq olmaq” deməkdir və Əmrə sözü də aşiq mənası daşıyır. Amrağ/Amra/Əmrə çevrilməsinə uğramışdır. Anadoluda “imremek” və “imrenmek” felləri bir şeyi çox sevmək, qibtə etmək, həddindən artıq istəklənmək mənaları daşıyır.

    Yaradıcılığı

    Biz dünyadan gedər olduq
    Qalanlara səlam olsun.
    Bizim üçün xeyir-dua
    Qılanlara səlam olsun.

    Əcəl bükə belimizi
    Söylətməyə dilimizi
    Xəstə ikən halımızı
    Soranlara səlam olsun.

    Tənim ortaya açıla
    Yaxasız kömlək biçilə
    Bizi bir asan vəch ilə
    Yuyanlara səlam olsun.

    Sal verilən qəsdimizə
    Gedər olduq dostumuza
    Namaz üçün üstümüzə
    Duranlara səlam olsun.

    Dərviş Yunus söylər sözü
    Yaş dolmuşdur iki gözü
    Bilməyən nə bilsin bizi
    Bilənlərə səlam olsun.

  • SAQİF QARATORPAQDAN ŞEİRLƏR

    ŞAMIN KÖLGƏSI

    Gizlənmişdim nə vaxtdı
    Bir şamın kölgəsində.
    Nə vardım, nə də yoxdum
    Bir şamın kölgəsində.

    Qətlimə fərman hazır,
    Deyirlər: yazan yazıb.
    Qəbrimi qələm qazıb
    Bir şamın kölgəsində.

    Məni sözümə bükün!
    Üstümə yarpaq tökün!
    Gözümə torpaq tökün
    Bir şamın kölgəsində.

    Uyuyub, uyub getdim,
    Deməyin, doyub getdim.
    Başımı qoyub getdim
    Bir şamın kölgəsində.

    BU DÜNYA

    Ötən günü yuxu bildik,
    Azı qandıq, çoxu bildik.
    Bu dünyanı yuxa bildik,–
    yeyənmədik.
    Fətir-fətir yedi bizi bu dünya.

    Bir yiyəsiz yabı gördük.
    Su saxlamaz qabı gördük.
    Yağış yağdı-qapı gördük,
    Döyənmədik.
    Çətir-çətir döydü bizi bu dünya.

    Yalanı da gerçək oldu,
    Əlimizə əlcək oldu.
    Qara torpaq pencək oldu,–
    geyindik…
    qəbir-qəbir geydi bizi bu dünya.

    YALQUZAQ

    Əvvəl işıq bildim səni uzaqdan,
    Nə bilim ov gəzən ac yalquzaqsan.
    Mən sənin ovunam, ya da sən mənim,
    Taleyin ovuyuq düzünə baxsan.

    Biz yola çıxmışıq doğulan gündən,
    Hərdən günəş doğub, hərdən çən gəlib.
    Bəlkə də yolu düz gəldiyimizdən
    Elə bəxtitmiz də belə tən gəlib.

    Yox, dönə bilmərik daha bu yoldan,
    Arxaya baxıram işıq görünmür.
    Bəlkə mənim qanım bircə qaşıqdı,
    Baxıram əlinə qaşıq görünmür.

    Gözlərin işarıb bütün gecəni,
    Gözünün işığı gözünə düşüb.
    Kimsə işıq bilib mənim izimi,
    Deyəsən kimisə izimə düşüb.


    TƏNHALIQ

    Mənim gəlişimi gözləmir heç kim,
    Vaxtsız qonaq kimi gecə gəlirəm.
    Boylanıb arxamca izləmir heç kim,–
    Mən necə gedirəm, necə gəlirəm.

    Gün batır sakitcə gedib döyürəm
    Dərdli ürəklərin qapısını mən.
    Gələni qovmazlar, axı,–deyirəm,
    Çırpılır üzümə qapılar hərdən.

    Sönür pəncərədə, sönür işıqlar,
    Vaxt ötür, gecənin yuxusu gəlir
    Hardasa, uzaqda yanan işıq var,
    Hardansa həsrətin qoxusu gəlir.

    Bilirəm, kiminsə gözü yol çəkir,–
    Çəpəri, hasarı aşıb gedirəm.
    Məni arxasınca bir nisgil çəkir,
    Həsrətin izinə düşüb gedirəm.

  • SALYANDA YAZARLARLA GÖRÜŞ

    files

    22 sentyabr 2012-ci il tarixdə DGTYB-nin və AYB Muğan Bölməsinin birgə təşkilatçılığı ilə Salyan rayon Mərkəzi Kitabxanasında Salyan və Neftçalada yaşayan yazarlarla görüş keçirildi. Rayon Mərkəzi Kitabxanasında keçirilən tədbiri giriş sözü ilə AYB Muğan Bölməsinin sədri şair Namiq Hacıheydərli açdı. O, qonaqlara Muğan ədəbi mühitinin tarixi və çağdaş durumu haqqında yığcam bilgi verdikdən sonra, qonaqları salamlamaq üçün sözü Salyan RİH-nin məsul işçisi Məhərrəm Məmmədova verdi.
    Sonra DGTYB başqanı Əkbər Qoşalı bölgələrdə yazıçılarla keçirilən silsilə görüşlərin məqsəd və məramı haqqında ətraflı çıxış etdi.
    Daha sonra rayonda nəşr olunan “Qələbə” qəzetinin baş redaktoru Rüstəm Məlikov, Salyanda yaşayan ədiblərdən Fəxrəddin Becanoğlu, yeni nəsil yazarları Eldar İsmayıloğlu, Yaşar Cavadlı, “Kürün töhfəsi” ədəbi birliyinin sədri Hikmət Nikbin, gənc şair Nilufər Muğantürk, istedadlı məktəbli Fərid Rəsuloğlu, ağsaqqal şair Oktay Rza, o cümlədən DGTYB nümayəndə heyətinin üzvləri – şairlər İbrahim İlyaslı, Fərqanə Mehdi, Səhər, Həyat Şəmi, Faiq Balabəyli, NURAFİZ və gənc yazar Kənan Aydınoğlu çıxış etdilər, yeni şeirlərindən örnəkləri tədbirə qatılanların diqqətinə çatdırdılar.
    Yekun çıxışı edən tədbirin aparıcısı Namiq Hacıheydərli görüşə gələnlərə və tədbirin gerçəkləşməsində dəstəyi olanlara təşəkkürünü bildirdi.
    Görüşün sonunda kitab mübadiləsi aparılmış, Salyan və Neftçalada yaşayan yazarların əlaqə koordinatları və yaradıcılıqlarından örnəklər götürülmüşdür.
    Qeyd edək ki, DGTYB nümayəndə heyəti Salyan RİH Başçısının birinci müavini Etibar Hüseynov tərəfindən qəbul edilmişdir və qəbulda Gənclər və İdman Nazirliyinin dəstəyi ilə DGTYB tərəfindən gerçəkləşdirilən “Bölgələrdə yaşayan gənc və yeni nəsil yazarları ilə görüşlər” layihəsi, eləcə də rayondakı ədəbi mühit barədə səmimi söhbət olmuşdur.