Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

Əyrin-üyrün,
dar küçələrin
(Vaqif Səmədoğlu)

İçəri şəhər..,
məhdudiyyət
və ümid,
bitirdim deyib nöqtə qoymaq istərkən
təzədən başladığın sevgi kimidir
dar dalanlar,
hislər arasında qalmış kimi
qalırsan iki divar arasında.
Təzə həyat, təzə eradır sanki
hər bitən və təzədən başlayan dalan,
çox şeyə əl yelləyib boş verməyi öyrədir,
ələklənib
ələkdə qalan dostlara
oxunan fatihə kimidir
arxada qoyduğun küçə,
küçəyə sığmayan ürəklər görüb,
içində ürək olmayan tənlər
bu dər-divar,
təpiklər, tapdağlar görüb,
məhəbbətlə basılan addımlar,
meh sığalı,
külək öpüşü,
günəş təbəssümü görüb
bu daşlar,
soyuq sifətiylə neçə-neçə
qar, çovğun çöküb sinəsinə,
… kəpənək yuxulu,
köhnəlik qoxulu,
İçəri şəhər, İçəri şəhər…

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

GÜLÜM

Eşqim, məhəbbətim, sevən ürəyim,
Qəlbimin istəyi, arzum, diləyim,
Mənim həyatımsan, mənim mələyim,
Səndən özgəsinə baxmaram, gülüm.

Sən mənim bəxtimə yazılan yazı,
Ömrümün baharı, ömrümün yazı,
Gətirmə ömrümə qışı, ayazı,
Səndən özgəsinə baxmaram, gülüm.

Qara gözləinə olmuşam heyran,
Canım, gözüm sənə qurbandı,qurban,
Yolunda canımdan keçərəm inan,
Səndən özgəsnə baxmaram, gülüm.

Qal desən qalaram, öl desən ölləm,
Çağırsan bir anda yanına gəlləm,
Qəlbindən, könlündən keçəni billəm,
Səndən özgəsinə baxmaram, gülüm.

Sənin hər kəlmənə can-can deyərəm,
Mən Əziz Musayam,Məcnun deyiləm,
Səni özümdən də çox istəyirəm,
Səndən özgəsinə baxmaram, gülüm.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

İllərlə sevdim səni,
Həsrətinlə alışdım,
Nazın öldürdü məni,
Gah küsdüm, gah barışdım,

Ürəyimsən, canımsan,
Sənə can atdım hər vaxt.
Heç üzümə gülmədin,
Məndən qaçaq düşdü baxt.

Bu sevgidən heç zaman,
Nə bezdim, nə yoruldum,
Vallah hər gün mən sənə,
Daha da çox vuruldum.

Səndən özgə bir kimə,
Baxmadı bu gözllərim,
Döndü aha, naləyə,
Sevgi dolu sözlərim.

Heç halını bilirsən,
Gözü yolda qalanın?
Əllərini buraxma,
Sənə möhtac olanın.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Ömür keçdi, gün dolandı əzizim,
O yurd, yuva ahlar çəkib, ağlayır,
Yavaş-yavaş itir cığırım, izim,
O bulaqlar qan, yaş töküb, ağlayır

Nağıl imiş sanki o yurd, o yuva,
Çox uzandı Qarabağda bu dava,
İlər ötür, açılmayır bu hava,
Ağ buludlar yerə çöküb, ağlayır.

O çinarlar həsrət qalıb görüşə,
Şeh düşübdü o yamaca, o döşə,
Biz gedəli Diridağda bənövşə,
Kol dibində boynun büküb, ağlayır.

Şaxta vurub solub bağlar, bağçalar,
Xarı bülbül nalə çəkib hey ağlar,
Nə zamandı o zirvələr, o dağlar,
Xan Araza gözün dikib, ağlayır,

At oynadır, o dağlarda hər yetən,
Əziz Musa, parçalanıb bu Vətən,
Ümidini, inamını itirən,
Qoca nənəm kəfən tikib, ağlayır.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Ay ürkək baxlşlım, püstə dodaqlım,
Qaşların çatılıb yenə yay kimi,
Ay günəş camallım, lalə yanaqlım,
Vallah yaranmısan mənə tay kimi,

Mən ki, bir sevdalı haqq aşiqiyəm,
Səni görən gündən dəli kimiyəm,
İstərəm hey sənə nəğmələr deyəm,
İlhamım çağlayır coşqun çay kimi.

Aləm bir yanadı, sənsə bir yana,
Məni tuş eyləmə qəmə, hicrana,
Qəlbim nur paylayır bütün cahana,
Gündüz Günəş kimi, gecə Ay kimi.

Dünyanın ən gözəl çiçəyisən sən,
Yoxdu mənim kimi heç səni sevən,
De səni sevməkdən doyarammı mən,
Düşmüsən bəxtimə şirin pay kimi.

Söylə sənin kimi bir gözəl hanı?
Hüsnün mat qoyubdu bütün dünyanı.
Sən Əziz Musanın canısan, canı,
Gəlmisən ömrümə hay-haray kimi.

Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

İçimdəki şeytanla nərd atırıq arada,
Sanıram o, sevincin, qəmin bilir bu işin.
Zəri elə cütləyir, mat qalırsan doğrusu,
Zalım oğlu elə bil çəmin bilir bu işin.

Şeytandı da, onun da öz Allahı, piri var,
Nə vaxt qonağı olsan, şər alasan əlinə…
Qarşısına keçəni mars eləyir dalbadal,
Üzün gəlmir bir daha zər alasan əlinə.

Mən «Allah» deyib girdim onun ilə oyuna
O, məni mat elədi hər oyunda on kərə.
Bundan sonra yəqin ki, ayrı düşən zərləri
Əzrayılla oyunda cütləyərəm son kərə.

«Pənc-yek»-«du-bir» sevdası heç çıxmır ki, başımdan,
Cüt «sə»lərlə elə bil cadu verdi zər mənə…
Çoxu atmaq istədi taleyi «şeşqoşa»tək…
Mən də atdım, ya «cahar», ya «du» verdi zər mənə.

Zərin işığı qalıb barmağımın ucunda,
Tanrı məni tanıyır ya çöl kimi, ya damtək.
İndi sakit durmuşam günahımın önündə,
«Şeş» umanda, bəxtinə cüt «beş» düşən adamtək.

Nərd də bir şans işidi, bəxtim yoxdu, neyləyim,
Bu həyatın zərini tərs götürüm arada?
Düz adamdan nədənsə, xoşu gəlmir Allahın,
Gərək mən də şeytandan dərs götürüm arada.

Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

Naşı rəssam nöyüt töküb büstümə,
Qol açıram şahə qalxan tüstümə.
Qurban olum, belə gəlmə üstümə,
Mənim içim qəm-qüssəylə dolub day.

Duaların Haqdan ürkmüş ağımı?!
Güman boğur sinə deşən dağımı,
Xatırlatma sən əvvəlki çağımı,
Keçən keçib, eh, olan da olub day…

Anam məni çox qoymadı bələyə,
Günahımı tək-tək atdım ələyə…
Həyat sıxdı, tez allandım mələyə,
Bir də gördüm, tale məni yolub day.

Sənin üçün ocaq – Tanrı, pir – Allah,
Mən qan salım, aramıza gir, Allah.
Gözlərimdə bir eşq vardı, bir Allah…
Əl uzatma, xatirələr solub day…

Elmar Nurəddin oğlu Əliyev – Vüqarlı 1986-cı ildə Gəncə şəhərində doğulub. Mirzə Şəfi Vazehin nəslindəndir. 2003-2007 cil illərdə “Azərbaycan” Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil alıb. İlk şeirlər toplusu “Yanan sükut” 2006-cı ildə “Adiloğlu” nəşriyyatında kitablaşdırılıb. 2006-cı ildə misirli yazar Yusif İzəddin İsadan etdiyi çevrilərə görə “Misir Mədəniyyət Mərkəzinin Təşəkkür Plaketi” ilə təltif edilib.
Əsasən Batıda sufizmin yayılmasını araşdırır. 2010-cu ildə Batının ilk Mövləvi Şeyxi – dr. Kabir Edmund Helminskinin təqdimatı ilə Amerikada fəaliyyət göstərən “Threshold Sufi Cəmiyyəti”nin fəxri üzvü seçilmişdir. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür. 2012-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılmışdır. Prezident təqaüdçüsüdür (2013). Eləcə də Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin Gənclər Şurasının üzvüdür. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin XII qurultayının iştirakçısı olmuşdur.
Dövri mətbuatda şeirləri, tərcümələri və tənqidi məqalələri müntəzəm dərc edilir.

Hər şey köhnəlib

Gözlərimi yumub unuduram incikliyi,
Bağışlayıram sənə bağışlamaq olmazları…
Susursan!
Ürəyin soyudumu nifrətdən?
İstəyincə geyindinmi qarasını hər şeyin?!
Əndərdinmi qarğışını sükutun qulağına?
Bunda təzə nə var ki…
Olanlar da belədi:
nə göydəndüşmə, nə yerdənqalxma,
hər şey tanış, doğma…
Qara yellər ağı oxuyur pəncərələrdə,
Gözə dəymir kimsə sakinsiz küçələrdə.
Qaranlıq, səssizlik çöküb hər yana,
Taleyim qarışıb sisə, dumana.
Külək xəzəlləri dağıdır, oynadır, uzaqlara atır.
Hamı mürgüləyir, hamı yatır.
Bu tənhalığın ortasında özümü asmaq istəyirəm özümdən.
Çıxartmaq istəyirəm boz surətimi üzümdən.
Biganə yalnızlığımdan dağılmış dünyamın əsəbləri,
intihar həddindəki varlığım
qaranlıq yoxluğa tələsir.
Qışqırıram gecəyə, –
amma tənhalığımı duya bilmir o,
heç nəyi guya bilmir o.
Bu payız damı göz yaşları…
Yenə də mi bu küçəni o baş, bu baş gəzəcəm,
yenə də mi söyəcəm hər şeyi,
itirib-tapacam özümü,
siləcəm əlimin arxası ilə üzümü…
Yığılıb boğaza həsrətim,
kirlənib üstüm-başım.
Boşla göz yaşlarını küləklərə.
Mən ki şeir yazmıram!
Mən ki hisslərimi danmıram!
Gəl evinə dön, əzizim, yuvana..
Bunlar köhnəlib, çox köhnəlib.
Hər şey köhnəlib!
Sən də, mən də köhnəlmişik!

Xəzərlən qəlbimdə

Bəyaz gecələrin qoynunda
sevimli körpələrtək
əzizlən, oxşan!
Mürgü yuxulardan süzülüb gələn
zülmətli işıqsan,
aydınlan, nurlan!
Gəl susma,
gül,
danış,
unut hər şeyi,
Xəzərlən qəlbimdə, ey əziz Neva!
Xəzan gəncliyimi boğub suyunda
ağlat gözümdəki donmuş yaşları!
Axı sən bilirsən –
Ruhumda boşluğu doldurmaq üçün
qəlbimdən nəyisə boşaltmalısan,
ağlat,
göz yaşlarım qoy yusun onu,
bu hissin nə adı,
nə ünvanı var…
Bu tutqun səmanın altında səssiz
öpüşək, dərdləşək qərib dost kimi.
Keçib hər şeyimdən alt-üst dünyamla
atıram ruhumu sənə daş kimi!
Xəzərlən qəlbimdə, ey əziz Neva!

Məndəsən bu səhər

Məndəsən bu səhər
tənimdə can kimi,
məndəsən bu səhər
yaşanmış zaman kimi…
Yerdə, göydə – hər yanda
səni görürəm gözsüz,
mənimlə danışırsan
həm kəlməsiz, həm sözsüz.
İçimdə yollar gedər
yoluna qovuşmağa,
ürək atar qəmini
sonuna qovuşmağa.
Ey mənim varlığım,
yoxluğum qidası,
sevincimin, kədərimin,
əzabımın, fərəhimin
Mayası!
Dünyanı əldən salan
qanlı müharibələrdən,
“izm”lərə dolaşmış
yarıtmaz nitsşelərdən,
qafamı alt-üst edən
bayağı nəğmələrdən,
özünə tərif deyən
kişicik gədələrdən,
zəhlətökən, içiboş,
çürük düşüncələrdən,
açılması zor olan,
düyünsüz düyünlərdən
rahatlıq tapmaq üçün
üz tutmağa yerim var:
ora nə çayxana,
nə bar,
nə sauna-masajdır;
nə məsciddir,
nə kilsə,
nə də başqa kitabdır!
Ovunduğum o məkan –
Sənlə dolu ürəyim!
Həm varlığın özüdür,
həm Özüdür ürəyim!
Quşların cəh-cəhinə,
burax, qarışsın səsim,
oxusun əsim-əsim:
Məndəsən bu səhər
tənimdə can kimi,
məndəsən bu səhər
yaşanmış zaman kimi…

Amma sən yoxsan

İlk kəz bu şəhərdəyəm,
bu şəhər sənin şəhərindir;
yollarında izlərin,
səslərində sözlərin,
havasında nəfəsin var…
Bu şəhərin hər yerində sən varsan,
bu şəhər sənin şəhərindir.
Yanlızlığıma lay-lay deyən
köhnə qramafon səslənir
yaxın məhəllələrin dərinliyində,
yuxuya dalıb bu şəhər
gecənin mürgüləyən həzinliyində.
Qulaqlarımda uğuldayan küləklərlə danışır
xəyallarım,
sıxır məni həsrət dolu,
sürgün dolu suallarım.
Yanaqlarımda yaşlar,
ürəyimdə illər ağrısı,
ciyərlərimdə vərəm….
darmadağın, pərən-pərən
səni gəzirəm bu şəhərdə,
amma sən yoxsan!
Öskürək kimi boğur sənsiz arzular,
tövşüyən nəfəsim gecəyə, çənə qarışır,
həsrət mahnısı qoparır ayaqlarım toxunan yollar,
ürək yoxluğunla necə barışır?!
Amma sən yoxsan…
Axı bu görüşə gəlmədin
son dəfə də olsa, halımı görmək üçün,
demək mən gecikmişəm mən
əlvida demək üçün!

Tablo

Gözəgörünməz,
sözəgörünməz
bir çərçivədəyəm…
Ayaqlarımın altında
həyat qarışıq torpaq,
başımın üzərində
sonsuzadək uzanan
boşluqlar,
düşüncəmdə
iztirablar…
Bu tabloya baxıb
nə sevinir,
nə də kədərlənirəm,
nə dəlicəsinə ağlayır,
nə də gülürəm;
aldığım təəssüratdan
bir şeyi bilirəm ki,
parça-parça
ölürəm!

Dağlar Sinəsini Verib Günəşə

Dağlar sinəsini verib günəşə,
Qışın ayazını atır canından.
Səsini başına almış bir kəndli
İnəyin çıxarda bilmir damından.

Düşüncəm tər-təmiz, qəlbimdə sevinc
Baxıram səmanın dərinliyinə.
Kəndlinin dilində tənəli söyünc
Qarışıb baharın həzinliyinə.

Taqqataq salıbdır ağacdələnlər,
Lap nazlı gözələ bənzəyir meşə.
Sevincdən min hala düşən ürəyim
Qayıtmaq istəmir bir də keçmişə.

Mən nələr çəkmişəm, nələr görmüşəm
Bu mənhus göylərin altında, Allah!
Hələ ayaqdayam, əyilməmişəm,
Oxşayır könlümü nəğməli sabah.

Bülbüllər oxuyur başımın üstdə,
Hardasa, uzaqda ildırım çaxır.
Zirvədən süzülən, yol alan bulaq,
Elə bil, od tutan qəlbimə axır.

Qələm məhəbbətlə öpür kağızı,
Gəncliyin eşqilə dalmış duaya.
İnamla sancılan bellərin ağzı
Xam şumun ətrini yayır havaya.

Şişəklər, toğlular, əmlik quzular
Qaçışır dağlara, düzlərə sarı.
Çoban tütəyində quştək çırpınır
Bir xalqın sevinci, iztirabları.

Vallah, qəlbimdədir səma da, yer də
Ən əziz, ən doğma bir sirdaş kimi.
Hələ açılmamış neçə səhərlə
İndidən uçuram azad quş kimi.

Qoy sussun mənasız, sönük nəğmələr,
Nakam xatirələr kimə gərəkdir!
Ömür bağçasına xəzan da gələr,
Həyat təlatümlü, sirli ürəkdir!

Qanadı sınsa da, ölməsin ümid,
Ey insan, hər dərdə sən ki dözürsən…
Ana təbiəti bağrına bas ki,
Sən onun varlığı, onun özüsən!

Ovsunla məni.

Gücün çatana qədər
Basıb bağrına bərk-bərk,
Başaçılmaz, dumanlı,
Gözoxşayan sehrtək
Ovsunla məni.
Bu nə gözəllik, bədən?
Gözlər əl çəkmir səndən,
Səni xəlq edən Xaliq
Belə yaradıb nədən?
Hurisənmi?
Mələksənmi?
Göydən yerə enmisənmi?
Bir-birinə dəyir fikrim,
Dilimdən düşməyən zikrim,
Ovsunla məni.
Sinirləri tarım çəkən
Ən həssas bir duyğu kimi,
Sevinc kimi, qorxu kimi.
Düşüncəni tar-mar qoyan
Qəfil sarmış yuxu kimi
Ovsunla məni.
Gül üzünü görsün bütün
Nə qədər var güllər solsun,
Hansı sözü tapım deyim,
O, vəsfinə layiq olsun,
Sözlər sənə layiq olsun.
Əlimdəki sınıq badə
Ümidverən sevinclərlə,
Eşqin ilə yenə dolsun,
Xumarlansın xəyallarım,
dalsın nurlu səhərlərə
ilhamımı çapıb, yorsun.
Vallah, inan, inan mənə,
Taqətimi kəssən belə,
Ruhən, cismən üzsən belə,
Dərinləşdir sevgimi sən,
Çevir onu qəm-əzaba,
Dön tilsimli bir səraba,
Susat qəlbi damla-damla
Ruhumdakı o şəraba.
Ovsunla məni,
Ovsunla məni,
Məni ovsunla…

Allah, yadımdadır

Ata nənəmin əziz xatirəsinə

Allah, yadımdadır möhrə evi də,
Mənim uşaqlığım orda başlayıb,
Mənim uşaqlığım orda saralıb.
Təzə ayaq tutan,
Təzə dil açan
Könlümün ilk sevinc işartıları
Atamın qəfildən vəfatı ilə
Elə o evdə də sönüb, qaralıb.

Allah, yadımdadır xoş təbəssümü,
Ölsəm də unuda bilmərəm onu,
İnsan itkisində ruhən bərkimiş,
Varlığı, yoxluğu dərd eləməyən
Həzin nəğmə idi ilk məhəbbətdən,
Həzin nəğmə idi Əbədiyyətdən.

Allah, yadımdadır hər bir kəlməsi,
Tarix nəfəsində dilə gələrək
Gah söhbət açardı 37-dən,
Gah da söz salardı neçə dəhşətdən,
Bəzən susqunluqla, köks ötürməklə,
Bayatı çağırıb, ağı deməklə
Özü utanardı bu qiyamətdən,
Gözümdə düşərdi dünya qiymətdən,
Gözümdə düşürdü dünya qiymətdən.

Allah, yadımdadır ilk şeirim də,
Uca çinarlara yazmışdım onu.
Açıb ürəyimi, açıb hissimi
İlk dəfə nənəmə demişdim onu.

Allah, yadımdadır, sevindiyindən
Gözləri gülmüşdü, sözü gülmüşdü.
Mənim qələmimin doğum gününü
Ömrünün ən gözəl günü bilmişdi.

Sən şair könlümü sevib oxşadın,
Mənə qanad verdin uçam Göylərə.
Hər həzin nəğməmi öpdün, qoxuladın,
Özünə bir şeir ummadın yenə.
Canlı nəğmə bildim səni ruhuma,
Dilimdən heç zaman onu salmadım,
İndi göz yaşımda islanan günlər,
Mən sənin qeydinə çox vaxt qalmadım.
Dalıb bu dünyanın min bir üzünə
Deyərdin, hər dərdi insan götürür.
Ay nənə, qəbul et, məzarın üstə
Vüqarlı tər güllər yerinə bu gün
Sənə yazmadığı şeiri gətirir.

QARABAĞ – AZƏRBAYCANDIR!!!

Qarabağ – şikəstə deyil,
Nəğmə deyil, bəstə deyil!
Pafos deyil, sağlıq deyil!
Papaq deyil, yaylıq deyil!
İllik deyil, aylıq deyil!
Qaçqın deyil, köçkün deyil!
Boş-boşuna sürgün deyil!
Başaparan mövzu deyil!
Həsrət deyil, arzu deyil!
Milyonların taleyinə
Həkk olunan yazı deyil!
Canavarın pəncəsinə
Özü keçmiş qoyun deyil!
Qumar deyil, oyun deyil!
Qarabağ futbol da deyil!
Vurulmayan qol da deyil!
Vətən oğlu, yurda əsgər,
Ey ər oğlu ər!
Qarabağ – sonsuz qisasdır!
Ömrümüzə xəzan, yazdır!
Qarabağ – canımızda candır,
Qarabağ – ölümdür, qandır!
Qarabağ – Azərbaycandır!!!

Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

NƏ VAR Kİ
/”Vətənimdir” – silsiləsindən/

Şuşa kimi qalam gedib əlimdən,
Ayrı düşüb od- ocağım külümdən.
Cıdır düzüm heç düşməzkən dilimdən,
Hər meydanda at çapmağa, nə var ki?

Göz yaşımdır Xan qızının bulağı,
Daha yoxdur Üzeyirtək donağı.
Haqq səsidir Natəvanın qınağı,
Yad ellərdə baş qatmağa, nə var ki?

Qalamızdan düşmən bizə ox atır,
Neçə ildir baş aldadır, baş qatır.
Bizimkilər alver edir, bez satır,
Məclislərdə söz atmağa, nə var ki?

Hər girov yurd qəlbimizdə bir yara,
Dolanırıq baş aşağı, üz qara.
Ad qoymuşuq kafe, dükan , bazara,
Bu bazarda ar satmağa, nə var ki?

Yol gözləyir ülu məskən, ulu yurd,
Zəfər marşı çalsın şanlı qopuz, ud.
Dövran,- olsun hər igidim, bir Boz Qurd.
Yağı başın qopartmağa, nə var ki?…

DEPUTATXANA
/”Gerçəklərimiz” – silsiləsindən/

Heç baxan olmadı ötmüş yaşıma,
Uydular cibimə əyin, başıma.
Sonda şahlıq quşu qondu başıma
Önümə bir kimsə qatmazkən dana,
Oldu məqam yerim – deputatxana.

Abirı ,isməti, arı atacam,
Ələyib kəpəyin una qatacam.
Beş il al kürsümdə , mışıl yatacam,
Quracam eyş- işrət, busat, tantana,
Şanlı məram yerim- deputatxana.

Düzəldib saç- başı, birçək, kəkili,
Oldum qos- qocaman millət vəkili.
Fəqət, mandatım tək, sifət ikili,
Nəyə baş sındırım, qıyım mən cana?
Nahar həm şam yerim- deputatxana.

Həsəd aparırlar ehtişamıma,
Yeməmə, içməmə, damaq tamıma.
Günə- güzərana, lüks yaşamıma
Nə olsun ağ saça yaxmışam həna,
Tək dərdim , fikirim- deputatxana.

Hərdən qulağıma dəyir səs- səda,
Oyadıb haqların salıblar yada.
Qorxuram millət qıza, sala qan- qada,
Artıq çərx fırlanır Dövrandan yana,
Devrilər qəlb pirim- deputatxana.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

Özümüzə tale yazdıq

Üzülməyən sevgimizin,
Ürəyini niyə üzdük,
Özümüz də heç bilmədən,
Yolumuzu tərsə düzdük.

Yol gözləyən izimizin,
Dedik həsrət, kədər bizim,
Şirin dadan sevgimizin,
Badəsinə acı süzdük.

Kim uduzub, kim nə udub,
Şirin anları unudub,
Fələyin əlindən tutub,
Özümüzə tale yazdıq.

Duyğuların qanadıyam
Buz bağlayan yollarını,
Nəfəsimlə əridəydim,
Bu ağlayan sevdamızı,
Gücüm çata, kiridəydim.

Bir dünyalıq can oduyam,
Duyğuların qanadıyam,
Mən sevginin öz adıyam,
Göydə sevib, yerə dəydim.

Yaz dərdimi, yaz aramla,
Nə yaşıyım bu yaramla,
Vüsalımı damla-damla,
Ürəyinə yeridəydim.

Ömür Xatirə karvanı,
eləcə, dartıb
daşıdım.
Madar sevinc, bol-bol dərdin
çoxunu səndə yaşadım.

Səndə qaraldı axşamım,
səndə açıldı sabahım,
keçdi havalı çağlarım,
havana qarışdı ahım.

Əsdim
əsən yelinə də,
içim qayğı, çölüm qəhər,
soyutmadı
soyuq günlər,
sevdim
seviləcək qədər.

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Çəkinmə, gül! O lətif, incə, nazlı qəhqəhələr
Simaxi-ruhumu öpdükcə məsti-zevq olurum.
Hüseyn Cavid

1. Ölümlə sevişmək arzusu

İndi özümə yaddır
Dəli hönkürtülərim…
Güzgüdəki qadını
Ölümə sürüklədim…

Dünyada ən dəhşətli,
O çılğın ehtirasın
Yapışmışam əlindən…
Gülürəm…
Xısın-xısın…

Bilirəm
Uçurumun
Ruhuma aclığını…
Şahzadəsi deyiləm
Şirin, məsum nağılın…

Bu gecə sevişməyi
Dadmaq arzusundayam…
Ölümlə sevişməyin
Bircə addımındayam…

Əlim üzülüb tamam
Həyat adlı zalımdan…
Nə yarım, nə də anam
Hali deyil halımdan…

Edam olunur günəş
Ayın xəyanətində…
Ümidlərim can verir
Ölümü öpməyimlə…

Öpülmək istəyirəm
Gecəni səhərəcən…
Sevişmək istəyirəm
Ölümlə…
Ölənəcən…

Bu sonuncu arzunun
Qarşısında dik durdum…
Həzz alan qürurumun
Qucağında uyudum…

2. Mən göy üzü deyiləm…

İçim günahla dolu…
Çölüm günahla dolu…
Qətledilmiş arzular
Çiynimdə ömür boyu…

Qarışıb hisslərimə
Əbədi yuxu eşqi…
Günah yağır gecəmə…
Günahım yuyur eşqi…

Gözlərim qan çanağı…
Saat gecənin beşi…
Yenə zülmət bağırır…
Ürəyimlə sevişir…

Hardadı bu ayrılıq?
Gəlib döysün sinəmi!
Eşitmirmi, ağlayır
Zorlanan eşq mələyi!

Ah…
Yenə də özüməm
Həm qatil, həm günahkar…
Mən göy üzü deyiləm,
Sevə məni ulduzlar…

Axır dodaqlarımdan
Damcı-damcı kəlmələr:
-Tanrı, keç günahımdan!
Tanrı, qoyma ölməyə!

3. İblis üçün epitafiya

Çiliklənən güzgümü
Gözümə sığdırıram…
Qucaqlayıb özümü
Səhərə aparıram…

Tanrı bağışlayandı…
Bağışladımı məni?
Şeytanı daşlayanda
Alqışladımı məni?

Yoxsa…
Yaranışımdan
Şeytan özüm olmuşam?
Ölümlə yarışanda
Finişə tez çatmışam?

Ağarır damcı-damcı
Üfüqdəki dan yeri…
Doğuşdan betər sancı
Axtarır ölüm yeri…

Can verir ehtirasım
Üzü səhərə doğru …
Ölümlü arzularım
Tək bircə ümid doğur…

Ümidə baş əyirəm…
Dərdə qəbir qazıram…
Qatil ehtirasımı
Ruhumda basdırıram…

Yazıram başdaşına
Ürəyimin qanıyla:
“Ömrümün yaddaşında
Ölüm də eşq sayılar…”

Həya baxışlarımda
Açıram bu səhəri…
Ah…
Narıncı dumanda
Cilvələnir şəhərim…

İblis də mən, mələk də…
İnsanam insan özüm!
Yaraşır hisslərimə
Cavidanə təbəssüm…

Şəfa Vəli (Gəncə)

Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi

Yeri yoxdu

Ötən ömür zəhərdisə,
“Bal” deməyin yeri yoxdu.
Qara rəngə sığal çəkib
“Al” deməyin yeri yoxdu.

Dərd seldisə aparacaq.
Bənd-bərəni dağıdacaq.
Var deyilsə, yox olacaq.
“Ol” deməyin yeri yoxdu.

Özgəsini yarıdırsa,
Bütöv deyil, yarıdırsa.
Qəlbə düşən yaradırsa,
“Xal” deməyin yeri yoxdu.

Xoşbəxtlik bir nağıldısa,
Bir küləyə dağıldısa.
Getməyi son qərardısa,
“Qal” deməyin yeri yoxdu.

28.10.2016

***

Elə tez alışanam
Adicə bir xoş sözə,
Bir kiçik gülümsəmə,
Yüngül bir nəvazişə
Çiçək kimi boy verib
Günəşə boylanıram.

Elə tez alışanam,
Alışıram, yanıram…
İnsanlara inanıb,
Hər dəfə aldanıram.
Gizlədirəm özümü
Aldanmağı danıram.

Elə tez alışanam,
Həyat adlı bu nəsnə
Vursa da hey silləni
Körpəcə uşaq kimi.
Unuduram yenə də
Üzərinə qaçıram…

Elə tez alışanam
Alışıram hər şeyə.
Ağrıları udmağa
Özümdən pay ayırıb
Başqa dünya qurmağa.

Mən də belə dəliyəm…
Alışanam mən, qağa!
Öldürməz hər dərd məni
Alışdım yaşamağa,
Alışdım yaşamağa…

25.10.2016

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Tovuz Bürosunun Rəhbəri, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Sənsizlik

Sənsizliyin gözəlliyi
Sənsizlikdə imiş elə.
Həsrətimdən duyuq düşən
Hicranı demirəm hələ.

Sənsizliyin gözəlliyi
Sənsiz olanda bilinir.
Sənsizliyin özəlliyi
Mənsiz qalanda bilinir.

Səninlə hər şey gözəldi
Sənsizlik də ona bənzər.
Bu hər şeyin başlanğıcı
İlk baxışdan sona bənzər.
Ürəyimə düşdün

Elə düşdün ürəyimə,
Söz yerinə düşən kimi.
Ürəyim od tutub yandı,
Köz yerinə düşən kimi.

İndi ki, məni duyursan,
Qəlbimə təşrif buyursan.
Niyə yerində sayırsan
Öz yerinə düşən kimi.

Yerin ürəyimin içi,
Ömür yolun ordan keçir.
Nə əkirsə, onu biçir,
Yoz, yerinə düşən kimi.

Ayrılıq bəhanəsi

Ayrılıqlar həmişə
Öz bəhanəsiylə qonaq gəlir.
Sən “olmaz” dediyin şeylər
tez-tez gündəmə gətirilirsə,
demək, növbəti dayanacaq
ayrılıqda dayanmayacaq.

Sürət daha da artacaq
olmazlar özlərinə yer edəcək.
Sənin görmək istəmədiyin situasiyalar
əslində ayrılığın əlamətləridir.
Ayrılıq isə bədii təyin deyil,
əbədi təyinatdır.
Ayrıldınsa, bəhanələrin də
canı qurtarır.
Onları da boş-boşuna
narahat etmirsən.
Hər şey üstünə gəlir,
amma sən heç yerə getmirsən.

Səbəbsiz bəhanələrin
nəticəsini alqışlamaqdan başqa
seçimin qalmır.
Yox əgər hələ bəhanələr qalıbsa,
onda bu ayrılıq olmur.

Sən ki yaxşı bilirdin…

Ömrümə gələnlərin,
Gedənlərin sayı yox.
Bu həyat mənimkidir
Bir kimsənin payı yox.

Gəlib neynəmişdin ki,
Gedib də neynəyəsən?!
Məni nə göynətdin ki,
Özün nə göynəyəsən?!

Sən ki yaxşı bilirdin
Bilmədiyin hər şeyi.
Öyrəndin ki, getməyin
Dəyişmədi heç nəyi.

Ömrümə gələnlərin,
Gedənlərin sayı yox.
Bu həyat mənimkidir
Bir kimsənin payı yox.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar Bürosunun Rəhbəri

Sənsizəm deməyə gücün olmaya..

Keçəm küçənizdən bir qış gecəsi,
Ya adi dost kimi, ya tanış kimi.
O gecə yuvandan perik düşəsən,
Yuvası dağılan qaranquş kimi.

Bir ah çəkəsən ki, göylər alışa,
Fəryadın dünyanın ucuna düşə.
Keçəm küçənizdən bir yay axşamı,
Ürəyin sürüşüb ovcuna düşə.

Məni gözləməyi adət edəsən,
Özünə sevimli bir “peşə” kimi.
Keçəm küçənizdən bir yaz səhəri,
Boynunu bükəsən, bənövşə kimi…

Bütün günahların yuyula o gün,
Günahın olmaya, suçun olmaya.
Soruşam, necəsən, alışa qəlbin,
“Sənsizəm” deməyə gücün olmaya…

* * *

Adını fısıldadı rüzgar,
gecenin kulağına;
usul-usul, hafif-hafif…
Sesin geldi hafızamın ötesinden
kısık-kısık, kesik-kesik…
Umutlarım terk edilmiş çocuk gibi
sığınacak yer gezdi.
Öyle garibsedim ki
Çöktü üzerime gri bir tenhalık.
Ve anladım ki
Ya ben çokum bu dünyaya,
Ya da bu dünyada
Bir “SEN” eksik…

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.

Neçə ildir həsrətin yandırır məni, Ana!

Qubadlının erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalının 20-ci il dönümünə.

Neçə ildir həsrətin yandırır məni, Ana!
Görə bölə bilmirəm, düzü, illərdi səni, Ana!
Görəsən bu ayrılıq sona çatacaqmı bəs,
Qürubda doğan günəş denən batacaqmı bəs?!

Yenə ömür uzunu səni gözləyəcəyəm,
Vaxtımı saya-saya həsrətə dözəcəyəm.
Qanlı-qadalı günlər ömrümə dağ çəkibdi,
Övladın AYDINOĞLU həsrətini çəkibdi.

Yollarına boylanıb arayacam səni mən,
Qubalı-Anam mənim, yoruldum gözləməkdən.
Nə vaxt qayıdacaqsan Anam Azərbaycana,
Nə vaxt boylanacaqsan Anam Azərbaycana?!

Nə vaxt büsbütün səni görə biləcəyəm mən,
Nə vaxt şəninə çələng hörə biləcəyəm mən?!
Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana!
Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana!

NƏYİNƏ İNANIM MƏN BU DÜNYANIN?!

Hər ömrə bir yağı kəsilibdisə,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!
İnsanlar zəmi tək biçilibdisə,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Yenə biçilmiş zəmi kimidi,
İnsanın kədəri, qəmi kimidi.
Bir səsin yüksələn bəmi kimidi,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Dəhşət,qırğınların yolu bilinmir,
Sağı bilinirsə, solu bilinmir.
Dəclənin, Fəratın qolu bilinmir,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Qəti fikirləri əsdirəcəksə,
Başımın üstünü kəsdirəcəksə,
Məni doğmalarla küsdürəcəksə,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Göz yaşı içində boğulacamsa,
Kədərin içində yoğrulacamsa,
Qəm-qüssə içində doğulacamsa,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Onsuz da vədləri hədərdi, hədər,
Əvvəli sevincdi, sonu da kədər.
Elə yaranışdan bu günə qədər,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Şerimi eşidən dənim deyilsə,
Buludum deyilsə, çənim deyilsə,
Əzizim deyilsə, mənim deyilsə,
Nəyinə inanım mən bu dünyanın?!

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

BAXMIR

Nə vaxtdı düşmüşəm eşqin oduna,
O gözəl naz edir, üzümə baxmır.
Nə qədər yalvarım, yaxarım ona,
O zalım balası gözümə baxmır.

Əzəldən gözəllik aşıqiyəm mən,
Söz qoşub, söz demək gəlir əlimdən,
Düşsə də saçıma yavaş-yavaş dən,
Sevgi yaşa baxmır, dözümə baxmır.

Dayanıb, durmuşam yamacda indi,
Qayıda bilmirəm yağışda indi,
Ölürəm bir xumar baxışda indi,
Neyləyim ürəyim sözümə baxmır.

DOST

Arxamca danışıb, gileylənən dost,
Sözümü üzümə desən, yaxşıdır.
Çalış dost , tanışın çox olsun sənin,
Çörəyi dostunla yesən, yaxşıdır.

Dostdur bu dünyanın yar, yaraşığı,
Dostdur ömrün günün nurlu işığı,
Dostu sən özündən tutma aşağı,
Dostla duz-çörəyi kəssən, yaxşıdır.

Həmişə hər yerdə tanı yerini,
Sına dostlarının sən hər birini,
Hər yoldan ötənə açma sirrini,
Doğru söz, haqq deyən, kəs, ən yaxşıdır.

Özgə süfrəsinə dikmə gözünü,
Söylə öz dostuna ürək sözünü,
Yaxşı adamlara tut sən üzünü,
Namərdlə aranı kəssən, yaxşıdır.

Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

Qayıt, sənsiz olmur…

Yerin cənnətlik olsun, Əli Kəırim!

Qayıt, sənsiz olmur, havalı könül,
Qayıt, as yerinə, baxışım qopub.
Sənin əl sürtdüyün yaş divarlardan,
Bilirsən, nə qədər naxışım qopub?!

Nolar, yanıma gəl, yuxuma girmə,
Tək Leylək nə çəkir, bilirəm artıq.
Yüz il bundan qabaq gördüyüm qızı,
Həyat dəftərimdən silirəm artıq…

…Getmisən, adamlar dəyişib sanki,
Qızlar külək kimi ötür yanımdan.
…Kimsə əl eləyir qara örtükdə,
Tanrı, bu kölgəni götür yanımdan…

QURD DÜŞMÜŞ QAR KİMİ

Qurd düşmüş qar kimi dağılır yuxum,
Sanki gözlərimdə işıq səddi var.
…Kimsə – bu qəbirə toxunma – deyir…
– Bəlkə daşı çöküb, bəlkə cəddi var?!
Zülmün yaxasına bir ad yazılıb,
Kim görür, başını aşağı salır.
Biri də, daş atır, Tanrı acısın…
Göy onun daşını aşağı salır.
Nədən xatirələr daş kimi sərtdi?
Hanı toz qopardan yol adamları?
Şeytanın əlinə təsbeh veriblər,
Sancır, geri atır kol, adamları…
Can düşür, ruh uçur hədəfə doğru,
Gəl indi adamtək zarı fikirli…
Məni də o qızın günahı tutub,
Günaha çıxıram yarı fikirli.

Sənə yazdığım şeir

…Tək, ruhumdu yaşıdı…
Bəlkə dürdü, qayədi;
Bəlkə namaz daşıdı,
Bəlkə də bir ayədi,
Sənə yazdığım şeir?!
Üstündədi qızlığı…
Əzrayılın ahıdı…
Adəmin yalqızlığı,
Həvvanın günahıdı
Sənə yazdığım şeir.
Demə, Hikmət naşısa…
Bəlkə torpaqdı, gildi…
Bir əlcə başdaşısa,
Bir əlcə boz şəkildi
Sənə yazdığım şeir.

RUHUM VƏCDƏ GƏLİR

Ruhum vəcdə gəlir lal sevda kimi,
Cismimin altında təpə oynayır.
Sən elə süzürsən, elə bil ki, qız,
Suların qoynunda ləpə oynayır.
Kölgəmin tabutu elə cür durub,
Elə bil torpağa düz xətt qoyublar.
Sənə vermədiyim vədin altından,
İmza əvəzinə yüz xətt qoyublar.
Eşqdən kim yorulub, biz də yorulaq,
Deyəsən, gün keçir, boynum üşüyür.
Sanki xəzan vurmuş quru yarpaqdı,
Qızlar bir-bir düşür, qoynum üşüyür.

Çevirib üzünü dan üzü məndən,
Aylarla bir çimir yuxum olmayıb.
Əlini biryolluq can üzüb məndən,
Bilib ki, kimsədən qorxum olmayıb.

Yenə işindədi şeytan barmağı,
Sizi aldatmasın boyun burmağı,
Sevmişəm kiməsə arxa durmağı,
Özümün heç zaman arxam olmayıb.

Qismət torbasında gəzib əllərim,
Tezcə də əlini üzüb əllərim,
Bahar buludutək gözüm sellənib,
Amma ki, bir sızqa arxım olmayıb.

Döydür yaddaşına, bax, dediyimi,
Sırğa et, qulağa tax dediyimi,
Kimsə eşitməyib yox dediyimi,
Kiminsə əlində yaxam olmayıb.

Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
“Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

Şəhərlər içində tale payımsan,
Şəhərlər içində əhdim, ilqarım.
Şaqraq gülüşümsən, hay-harayımsan,
Ruhuma ələnən bəmbəyaz qarım.

Səndədir könlümün divanəliyi,
Mənimçün tütyədir daşın, torpağın.
Səndədir eşqimin pərvanəliyi,
Sevgiylə doludur hər ötən çağın.

Yaşayıb, yaratdım qoynunda müdam,
Qələmdən vərəqə inci süzüldü.
Səninlə xoşbəxtəm, səninlə şadam,
Elə bil qoynunda varam yüz ildi.

Yetmişə yetişdin, doğma şəhərim,
Hər günün möcüzə nümunəsidi.
Nuruna boyanır hər bir səhərim,
Səsin sülh sədalı haqqın səsidi.

Halal adamların məkanısan sən,
Bağlısan saf anda, pak bir niyyətə.
Gəl verək əl-ələ, doğma Sumqayıt,
Yol alaq biz üzü əbədiyyətə.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinn üzvü,
Sumqayıt Regional Mədə­niyyət İdarəsi nəzdindəki Poeziya Evininin əməkdaşı, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Sumqayıt şəhəri üzrə xüsusi müxbiri.

2018-ci il noyabr ayının 22-si Sumqayıta şəhər statusu verilməsinin 69-cu ildönümüdür. Bu münasibətlə sumqayıtlıları və həyatını sumqayıtla bağlamış hər kəsi təbrik edirik və Elvin Əlizadənin Sumqayıta həsr etdiyi şeiri oxucularımızın sərəncamına veririk!

Hamının hər səfərdən geri döndüyü yer var..
Bizi də varlığıyla tamamlayan şəhər var.
Günəşini Xəzərdən salamlayan şəhər var.
Dərdini başqa yerdə ovuda bilmir adam,
Burda öz sevdiyini unuda bilmir adam.
Küçələri upuzun, ayrılıqları qısa,
Qarşılaşır hardasa…

Abadlaşır günbəgün, gözəlləşir ilbəil,
Bu gün dünənki deyil, sabah bu günkü deyil.
Kiçik məhəllələrdən böyük şəhərə dönüb.
Fəhlələrin şəhəri “Möcüzələr”ə dönüb.
Dəqiq xatırlamıram mən o həmin illəri,
Uşaqlığımdan bəri

Bir ağ göyərçin qonub dənizin sahilinə.
Hamı tamaşa edir bu ağ donlu gəlinə
Onu hər an qoruyan, arxasında dayanan
Xəzər adlı qardaşın başının tacıdır o.
Bir ovuc dənin deyil, sülhün, saf məhəbbətin,
Dostluğun acıdır o.

Onu ucaldanların ağarmış saçıdır o.
Bu möhtəşəm şəhərin sülh olsa da nişanı
Böyüdü yavaş-yavaş Şəhidlər Xiyabanı.
Böyüdü böyüməmiş, gör necə də böyüdü.
Özü də Göyərçinlə bir həyətdə böyüdü,
bir küçədə böyüdü.

Burda çox şəhidlərin son mənzili qazıldı,
Şanlı şəhərimizə şanlı tarix yazıldı.
Üstündən əskilmədi böyüklərin nəzəri,
Doğrultdu öz adını:
“İstedadlı gənc qızlar, gənc oğlanlar şəhəri”-
Qəhrəmanlar şəhəri.
O vaxtkı fəhlələrin yenə qoruyur səni,
Həmin əllərdəsən sən.
Səni quran kişilər nigaran olmasınlar,
Əmin əllərdəsən sən !!!

AZƏRBAYCAN BAYRAĞI

Dostların qürur yeri, düşmənlərin göz dağı,
Dalğalan göy üzündə, Azərbaycan bayrağı!

Sənə təzim etməkçün düzənliklər dağ olub.
Şəhid qanına batan bu parça bayraq olub!
Sən ən gözəl şeirsən, ən alovlu misrasan
Parça dediyim nədir?
Canımızdan parçasan!

Dağımızdan ucasan, zirvəmizdən ucasan!
Əyilməyən, dik qalan başımızdan ucasan!
Başım üstə yerin var, gözüm üstə yerin var!
Namusunu qoruyan neçə igid, ərin var!

Səni Lələtəpədə görən nə fikirləşir?!
Bir Bayrağın altında əbədiyyət birləşir!
Neçə adət-ənənə, mədəniyyət birləşir!
Güneydən quzeyəcən istiqamət birləşir!

Dalğalandığın hər yer Azərbaycan sayılır.
Göy rəngin Göytürklərdən
bizə nişan sayılır!
Səndə Demokratiya, Cümhuriyyət birləşir.
Sənin yaşıl rəngindən Azan səsi yayılır.

Ay-ulduzlu gecədən doğan bir səhərin var!
Gəlişini gözləyən Şuşan, Kəlbəcərin var!
Sən o Müqəddəs Günə
əmanət qoruyursan,
Tezliklə Qarabağda Mübarək zəfərin var!

ANA

Qismət addım-addım izləyir bizi,
Ümid gələcəyə səsləyir bizi,
Darıxma, xoş günlər gözləyir bizi,
Nə dərin xəyala dalmısan, Ana?!

Getdi gəncliyimlə gənclik illərin.
Nə yaman qırışıb zərif əllərin?
Mən sənin saçının qara tellərin
Sən mənim qadamı almısan, Ana!

Bunu anladım ki, çətin zamanda
Təmənnasız sevgi varmış cahanda.
Bizim başımızdan bir tük qopanda
Ağlayıb saçını yolmusan, Ana!

Şirin sözlərinə möcüzə qatıb,
Bəzən başımızı bir sözə qatıb.
O qədər gecəni gündüzə qatıb,
Mənə həzin layla çalmısan, Ana!

Dünyaya hər övlad gətirən qadın,
Daşıya bilməyib saf ana adın.
Kişi tək yaşayır sənin övladın,
Çünki əsl Ana olmusan Ana!

ATA

Ay ata, mən sənə bir ömür boyu,
Çiynimdə də gəzsən, yenə borcluyam.
Mən sənin sayəndə mən olmuşamsa,
Qazandıqlarımı sənə borcluyam!

Bilsəm, incitməzdim bu qədər səni
İnsanın sonraki ağlı deyiblər.
Səni mənə görə tanımayıblar,
Mənə Sən kişinin oğlu deyiblər!

Atamın əlləri qabardır deyə,
Bizim süfrədədir ən halal çörək!
Ataya itaət etməyən övlad,
Allaha ibadət etməsin gərək!

Övladın başında sığal gəzdirən,
Çoxdakı qabarıq, kobud əllərdir.
Dünyanın ən gözəl sözləri amma,
Atalar sözləri və məsəllərdir.

Oğul var, ataya ancaq qəm verib.
Övladın ən böyük xətasıdır o.
Gərək elə olum, səni göstərib
Desinlər Elvinin atasıdır O !

BAŞINA DÖNÜM

Sən gedəndən bəri dərd üst-üstədir.
“Gözlər yolda qalıb, qulaq səsdədir.”
Deyirsən sevgimiz son nəfəsdədir,
Ölməsin, mən ölüm, başına dönüm.

Gedirdin, and-aman elədim- Getmə!
Dedim sənsizliyə məni öyrətmə!
Adama nə qədər deyərlər etmə-
Eləmə sevgilim, başına dönüm!

De mənə müqəddəs “sevirəm” sözün.
Qibləm ol, kor qoyum şeytanın gözün.
Tök qara zülfünü örtülsün üzün,
Səni Kəbə bilim, başına dönüm.

Ya da yer üzünün olma qibləsi,
Qalxaq göy üzünə, ataq hər kəsi.
Qalxaq, sən Günəş ol, mən Yer kürəsi
Ötdükcə hər ilim başına dönüm.

Hicran yanğısıyla hər gecə öldüm.
Ölüb qurtarmadım, öldüm, dirildim.
Bəlkə sevgimizi qurtara bildim,
Hardasan de gəlim, başına dönüm!

YAXŞI-PIS

Səbəb nədir dərk etdikcə həyatı,
Fanilikdən söz açırıq dünyada.
Sən məsləhət bilmisən ki, İlahi,
İstəmədən göz açırıq dünyada.

Bəlkə, bilir bu dünyanın nəsi var,
Çıxır gedir o dünyaya gələn kəs.
O dünyanın yaxşısı var, pisi var,
Sən demisən, gedənlərdən gəlmir səs.
Mən yaxşı-pis bilən olsam əzəldən
Gələrdimmi nahaq olan dünyaya?
Mən yaxşı-pis bilən olsam gəlməzdim
Xeyirlə şər qonaq olan dünyaya.

İstəyimlə deyil, gedə bilmirəm!
Qaldıqca da tükənirəm, Allahım!
Mən yaxşı-pis ayırd edə bilmirəm,
Mən tək sənə güvənirəm, Allahım!

Hidayətdən məhrum etsən məni sən,
Kafirlərin ən kafiri olaram.
Nemət versən, düz yönəltsən məni sən,
Müti bəndən, yaxşı biri olaram!

Mən naşükür qul deyiləm, Ya Rəbbim!
Sən verdikcə söyləyəm ki, yenə ver.
Mən yaxşı-pis ayırd edə bilmirəm,
O dünyadan Yaxşısını mənə ver!!!

BAKIYA QAR YAĞIR…

Qarlı qış günüydü, önümə çıxdın,
Duruxdum gözümə sataşanda sən.
Hələ də qəlbimdə yeri görünür,
Gedəndə nə izlər qoyub getmisən…

Gör neçə il keçib, yenə də qışdır…
Bilirdim yağacaq qar əvvəl-axır.
Bütün pisliklərin, xəyanətlərin
Üstünü örtəcək əcəb qar yağır.

Qarı küçələrdən qovan küləklər
Elə bil keçmişə qaytarır məni.
Yenə də həmin qış, yenə həmin qar,
Yenə də gözlərim axtarır səni.

Səni xatırladır küçədən keçən
Mənə yad simalar, yad olan üzlər.
Yenə inistitut pəncərəsindən
Küçəyə boylanır yuxulu gözlər..

Elə soyuqlaşıb alovlu hisslər,
Buz olub bərkiyib, ərimir nəsə.
Sanki yoxluğunla zaman da donub
Donan əqrəblər də yerimir nəsə.

Bu sənsiz küçədə sənli xəyallar
Sənli günlərimin əmanətidir.
Bakıya qar yağır… heyif ki, o da
Gəlib-getməyintək müvəqqətidir!

Oynadıqca hər çalınan havaya,
Bilmədin ki, yaxşı nədi, pis nədi?..
Heç baxmadın dağıtdığın yuvaya,
Anlamadın yağış nədi, sis nədi?..

Məhv olmusan zəmanənin dəbində,
Yem gəzirsən hər qazanın dibində.
Nə görmüsən onun-bunun cibində?-
Üz-gözündə qara nədi?, his nədi?…

Duymadıqca nə həyacan, nə halət,-
Boğdu səni dumanında cəhalət.
Kələyindən çəkmədinsə xəcalət,-
Nə biləsən əzab nədi, xıs nədi?…

Bu halına kim ağlaya, kim söyə, –
Həvəs verər kim avama, kim səyə.
Pıçıltını anlamayan kimsəyə, –
Haray nədi? aman nədi? səs nədi?..

09.10.2019.

Ürəyimdən keçənləri,
Dilimdə deyə bilmədim.
Dost yolunda yaxa cırdım,-
Bilmədi niyə, bilmədim.

İçimdə bir kövrəklik var,
Yaman ürəksiz olmuşam.
Bilmirəm kimə gərəkli, –
Kimə gərəksiz olmuşam.

Özümü toxdaq tutmaqçün,
Nəfəsim çatarmı görən?
Göylərə hayım, harayım,
Ya səsim çatarmı görən?

Deyəsən qan iyi gəlir,-
Başım gör nəyə qarışıb?!
Kimin mənlə nə işi var?! –
Belə hər nəyə qarışıb.

Öz kölgəmdən qorxmamaqçün,
Sirrimi özümə dedim.
Hələ yaxşı-yamanımı,-
Dayanıb üzümə dedim.

Zülmətdən qara gözlərim,
İşıq saçır qaranlığa.
Tutub dərdimin əlindən,-
Aparacam aydınlığa.

13.10 2019.

Mənim öz cəbhəmdi sözün cəbhəsi,
Hədəfi düz tutdum söz döyüşündə…
Yaltağın kələyi, bicin hiyləsi, –
Özünə xoş gələr “öz döyüşündə”…

Könlümdə dil açan həyacanımı,
Açıb-ağartmağa həvəsim çatmır.
Necə islatdısa kədər canımı, –
İndi qurutmağa nəfəsim çatmır.

Gözümün altına alıb dərdimi, –
Gözümün üstündə şirin saxladım.
Düz şumun içində kəsib şərtimi, –
Xırmanda könlümü sərin saxladım.

Günəş rəngində telinə,
Əlimi tutan əlinə,
Təzə açılan dilinə,
Qurban olum mən balamın.

Qorxa-qorxa yerişinə,
Qəlbitək saf gülüşünə,
Gördüyü hər bir işinə,
Qurban olum mən balamın.

Xoşbəxtəm, alnımın yazısı Sənsən,
İlk eşqim, sevincim, saf məhəbbətim.
Baxışla qəlbimi duyursan, Canım,
Tanrıdan ömürlük pay səadətim.

Xoşbəxtəm alnımın yazısı Sənsən,
Məhəbbət ömrümə gətirdi bahar.
Analıq sevincin bəxş etdi mənə,
Daddırdı İsmayıl adında nübar.

Xoşbəxtəm alnımın yazısı Sənsən.
Yadıma salıram görüşən günü.
Dünyaya yenidən gəldim elə bil,
Bəxtimə, ömrümə sən düşən günü.

Xoşbəxtəm alnımın yazısı Sənsən.
Eşqimin cənnəti yaşıl gözlərin.
Hamının öz yeri var ürəyimdə,
Sənin bir başqadır qəlbimdə yerin.

Düşməninə əl çaldıran,
Rüşvətlə könül aldıran,
Millətinə əl qaldıran,
Qanı təmiz ola bilməz.

Yalanı dilinə yatan,
Özgə mala nəfs atan,
Halalına haram qatan,
Doğru namaz qıla bilməz.

Kasıbların haqqın yeyən,
Məharətlə yalan deyən,
Şeytanına boyun əyən,
Könüllərdə qala bilməz.

Ürəyində yoxsa həvəs,
Quru sözlər, çığırtı, səs.
Vətənini sevməyən kəs,
Qarabağı ala bilməz.

Bu günlərdə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “Natəvan” zalında şair-tədqiqatçı, Azərbaycan Yazıçılar və Azərbaycan Jurnalistlər Birliklərinin üzvü Hikmət Məlikzadənin “Xatirə Fərəcli yaradıcılığının poetik təzahürü” kitabının təqdimatı keçirildi.
Tədbirin aparıcısı tanınmış tənqidçi-ədəbiyyatşünas Əsəd Cahangir kitab haqqında geniş məlumat verərək, kitabın elmi tərəfdən də araşdırıldığını və müəllifin Xatirə Fərəcli yaradıcılığına müəyyən qədər fəlsəfi rakursdan yanaşdığını diqqətə çatdırdı. Müəllif də kitabın Giriş hissəsində ilk cümləsini məhz belə bir kəlamla başlayır: “Araşdırma qədər gözəl bir iş yoxdur, çünki araşdırmasız cəhd fayda verməz”.
Qeyd olundu ki, Kitabda Xatirə Fərəcli yaradıcılığında sənətkarlıq məziyyətləri, bədii təsvir və ifadə vasitələri, poetik lövhələr, ictimai ideologiya, çağdaş poeziyanın klassikayaxas təzahürləri və s. geniş formada acıqlanaraq oxucuya catdırılır.
Tanınmış şair Ofelya Babayeva kitabdakı elmi cəhətləri vurğulamaqla, diqqəti müəllifin filoloji sahədə müəyyən qeyri-adiliklər etməsinə yönəltdi. O, həmçinin, ədəbi mühitdə öz dəsti-xətti ilə sayılıb-secilən qələm sahibinin – Xatirə xanımın yaradıcılığındakı fərqli yazı üslubunu xüsusi qeyd edərək, uzun zaman tanıdığı bu, gözəl və dəyərli insanın çətin həyat yolundan, yüksək insani keyfiyyətlərindən söz açdı.
Nəğməkar şair Yusif Nəğməkar kitabdakı fəlsəfi nüansları müəllifin uğuru kimi qiymətləndirərək, nəşrlə bağlı fikirlərini bölüşdü.
Digər çıxış edənlər – alim Nizami Muradoğlu, şair-publisistlər Şöhlət Əfşar, Balayar Sadiq, Arif Musa, Nəcibə İlkin, Xalidə Nuray, İbrahim İlyaslı, Sona Abbasəliqızı, Qənirə Mehdixanlı, Fəxrəddin Meydanlı, Əməkdar jurnalist Rəhman Orxan, jurnalist Natella Asena və başqaları Hikmət Məlikzadənin poetik yaradıcılığı ilə yanaşı, elmi yaradıcılığına da müxtəlif rakurslardan münasibət bildirdilər. Həmçinin “Xatirə” sözünün Əbcəd və Sanskrit hesabı ilə acılışını və not-musiqi təsirinin izahını bir yenilik olaraq vurğulayaraq, müəllifin uğurlu addımı kimi qeyd etdilər.
Sonda tədbirin səbəbkarları – Prezident mükaftçısı, 11 monoqtafiyanın, 4 şeir, 7 publisistik kitabın, bir neçə elmi məqalənin, yüzlərlə rəy, resenziya və tənqidi yazıların müəllifi Hikmət Məlikzadə və AYB-nin üzvü, sair Xatirə Fərəcli tədbirin təşkilatçılarına və təşrif buyuran qonaqlara minnətdarlıqlarını bildirdilər.
Xatirə şəkilləri cəkilməklə tədbir, Ofelya xanım Babayevanın qeyd etdiyi kimi: “Xatirə Fərəcli və Hikmət Məlikzadə təntənəsi” olaraq, tarixin bir anı tək, yaddaşa həkk olundu.

Aygün HACIYEVA

Dəli bir istək var canımda indi,
Baş alıb harasa getməyim gəlir.
Mən gec öyrəşənəm, çətin tərk edən,
Bəs nədir bu istək içimi dəlir.

Beləcə buraxıb
bulanıqlığı
Hansı nisgilimi ovudub gedim?
Yerində boğulan diləklərimi
Necə yola verib, təsəlli edim?

Alıb ürəyimi, alıb başımı,
Bu yüklə özümə yer tapım harda?
Varmı elə bir yer, elə bir aləm
Məni çəkə bilsin, əriyim orda?!

***

darıxmağın daşın atdım,
daha darıxan deyiləm.
o ilan soyuqluğunu
sinəmə sıxan deyiləm.

tapınmışdım bir diləyə,
kürüyüb verdim küləyə.
bir dərdi də bu ürəyə
yükləyib yıxan deyiləm.

itirdiyini hələ sən
çətin anlaya biləsən.
çıx get, getməyə tələsən,
arxanca baxan deyiləm.

“Gənc Ədiblər Məktəbi2”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü

Hər şey yerindədi,
O yol, o küçə.
Küçənin başında açıq pəncərən,
Pəncərəndə qanı qaralan gecə.
Hər şey yerindədi,
Bircə sən yoxsan…

Sənsiz üstü-başı
Yaş həsrətimi
Gözümə sərmişəm,
Qurusun bir az.
Yeni ayaq açan səadətimin
Əlindən tutmadın
Yerisin bir az.

Tək qoydun,
Sən də tək qoydun.
Ömrü zəngli saat kimi
Qurdun,
Sənədək qoydun.
Demirəm ki, sevmədin,
Sevdin, düşəndə yada…
Mənə də çətindi, amma,
Əlvida…

“Gənc Ədiblər Məktəbi2”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü

Bu küçə də
Axırıncı vaqon kimi
Boşaltdı adamlarını.
Və bu gecə də
Qaranlıq qara kəlağayını
Saldı şəhərin boynuna.
Yol boyu uzanan gecə işıqları
Açdı gözlərini.
Külək deyinə-deyinə
Oyatdı yuxudan yarpaqları.
Yəni,
Həyat bu qədər sadə,
Həyat bu qədər təkrar.
Amma ürəyimdə
Təkrarlanmayan biri var.

Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

HARA APARIRSAN
/”Ömürdən- gündən” – silsiləsindən/

Yaşamın hər anı təhlükə, hürkü,
Bilinmir həyatın ciki, nə biki.
Çiyində palantək ehtiyac yükü,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?

Nə ağıl, nə savad alınmır vecə,
Cənnətsən, behiştsən dəliyə, gicə.
Səni dərk edəmmir sağlam düşüncə,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?

Açıb bir töksənə, sinəndən sirri,
Nədən dəyişibdir, “atla- it yeri”?
Bəlkə döndərəsən “çərxi”ni geri,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?

Allah lənət etsin haram salana,
Hamı dəm veribdir dildə yalana.
Bu xalqı döndərib zəlil, nalana,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?.

Müğəddəs nə varsa, dönüb tərsinə,
Gözlər dikilibdir özgə mərzinə.
Rüşvət meyar olub, həyat tərzinə,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?

Güman yox “bakanlar” islah oluna,
Asayiş, güzəran düşə yoluna.
Məvacib heç çatmır işıq puluna,
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?

Səndən narazıdır ahıl, gənc, cavan,
Hər kəsi etmisən yalavac, yavan.
Dur, dinlə, qulaq as- söyləyir Dövran:-
Hara aparırsan, bizi sən Dünya?…

OY- OY
/”Vətənimdir” – silsiləsindən/

Nə qədər çətinmiş tək- tənha qalmaq,
Yalqız buraxılmaq, tam unudulmaq.
Baharı ötməmiş saralıb, solmaq,
Yolları bağlanmış, yurdlarım oy- oy!

Illərlə söylədik hey Allah Kərim,
Qaldı əsirlikdə neçə yurd yerim.
Qoy torpaq yarılsın mən yerə girim,
Sinəsi dağlanmış, yurdlarım oy- oy!

Kül olub, sovrulub fələk yelindən,
Sakini gen düşüb doğma elindən.
Yanıqlı şikəstə düşmür dilindən,
Kürəyi oxlanmış, yurdlarım oy- oy!

Odlanıb kol- kosu, buta, yarpağı,
Pozulub busatı, nazlı növrağı.
Torbaynan daşınır daşı, torpağı,
Sərvəti saxlanmış, yurdlarım oy- oy!

Çox ana övladsız, qaçqın, didərgin,
Unutmuş damının- daşının rəngin.
Dörd gözlə gözləyir, al zəfər cəngin,
Taxt- tacı laxlamış, yurdlarım oy- oy!

Dövran çox inciyib dövrü- zamandan,
Yağı sitəmindən, tökülən qandan.
Minlərcə şəhidi yolunda qurban,
Qapısı mıxlanmış, yurdlarım oy- oy!

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Hüseyn Arif” Ədəbi Məclisinin sədri

* * *

Yerdə yer tapmadıq,
Gedək göyə çıxaq.
Sözdə itib batdıq.
Səslən,neyə çıxaq.

Dərviş olammadıq,
Baxtnan dolanmadıq,
“A”-da qalanmadıq,
Dönək “B”-yə çıxaq.

Yurdda-yuvasızıq,
Dərddə-dəvasızıq.
Burda havasızıq,
Təzə “öyə” çıxaq.

Yandıq közümüzdən,
Doyduq sözümüzdən,
Çıxdıq özümüzdən,
İndi nəyə çıxaq?

Gül olmaz bu güldən,
Gül alma hər əldən.
Bu dəli könüldən
“Sağ ol”-deyə,çıxaq.

* * *

Daha təkcə özüməm bu qədim xarabada,
Bir də veyil küləkdi-buludları hürküdən.
Bir bənövşə boylanır bir divarın çatından,
Bir də sınıq qapıdı…nə gələn var,nə gedən…

Unudulmuş adayam kainatın ovcunda,
Itirmişəm illərin sayını, hesabını.
Bu gündən başlayaraq gərək təzədən yazam
Köhnə-kürüş ömrümün sonuncu kitabını.

Ha axtardım hər yeri bir ağ varaq tapmadım,
Batıb baxt gəmisində zamanın sularına.
Yadımdan çıxır deyə,nə varsa bircə-bircə
Cızım tənha evimin boz,uçuq divarına.

Silinib yaddaşımdan,yoxdu bir xatirə də…
Hərdənbir xatırlayıb barı bir az kövrəlim.
His basmış bir çıraqdı nə zamandı ürəyim,
Hovxurub nəfəsiylə parıldadar kim silib…

* * *

Hər səhər tezdən durub
Qaçırsan iş dalınca.
Axşamlar güclə yetir
Başın soyuq balınca.

Tale kəpənək kimi
Gör necə qovur səni.
Bu səs-küyün içində
Axı kim duyar səni?

Mən də sənin günündə,
Bəlkə səndən betərəm.
Qarışıb adamlara
Küçələrdə itərəm.

Məni görmək çox asan,
Məni görmək çox çətin.
Keçib getdin yanımdan,
Məni niyə görmədin?

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

* * *

Bir məktub yazmışam Allaha o gün,
Yazmışam haqsızlıq baş alib gedir.
Aldadan, aldanan çoxalıb yaman,
Qurumur, gözümü yaş alıb gedir.

Çoxumuz nökərik, yoxdu qağamız,
Qanmazlar əlində qalıb yaxamız,
Sənə üz tutmuşuq, sənsən ağamız,
ağlımı, başımı huş alıb gedir.

Amandır, ay Allah düşdük nə günə,
Susub mərd oğullar, qoymurlar dinə,
Bürüyüb nahaqdan alıb cənginə,
Dünyanı kəsiilən baş qalıb gedir.

Doğrandıq min yere, böldük min yerə,
Dirildik min kərə, öldük min kərə,
Haqsızlıq atını çapıb minbərə,
Gözümü çapılan qaş alıb gedir.

Acı söz yeməkdən dilim də acı,
Yerindən dikələn olubdu hacı,
Şeytanlar burdadı, yoxdu əlacı,
Kəbəni atılan daş alıb gedir.

Qarabağ qoxlayır uçan ruhumuz
Xocalı qanından içən ruhumuz,
Dərddən dərd yüklənib köçən ruhumuz,
Yalan, boş vədlərdən “nuş” alıb gedir.

De, necə məst olaq vəfasız yardan?!
Qurtarmır könüllər, qurtarmır dardan,
Astaca çalınan boş havalardan,
Biçarə Nəcibə “quş” olub gedir…

* * *

Aman Allah bir od düşüb canıma,
Zəli kimi dərd daraşıb qanıma,
Bu zamanın sərt üzünü tanıma,
Nə köhləni, nə yorğası bilinmir.,

Oda düşüm yanar oldum. yanmadım,
Həqiqəti düz söylədim, danmadım
Şair gördüm sözlərini qanmadım,
Nə çobanı, nə qağası bilinmir.

Tazı gördüm, dovşanına qaç deyir,
Dovşan gördüm, tazısına köç deyir,
Bala sərçə anasına uç deyir,
Nə kiçiyi, nə darğası bilinmir.

Alovlanır ürəyimdə sözlərim,
Çox haqsızlıq görüb bu kor gözlərim.
Qında gördüm, yalan, yaltaq üzləri,
Nə tülküsü, nə bağası bilinmir.

Nəcibəyəm, sanki düşmüsəm tora,
Bu dərd məni nə öldürə, nə yora,
Bəzi oxuyandan üzümüz qara,
Nə bülbülü, nə qarğası bilinmir.

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Uçur göy üzünə baxışlarımdan
O kiçik, o mavi, əlçim ümidlər…
Qopur bu dünyanın naxışlarından
“Atalı-analı yetim” ümidlər…

Sən heç sevməmisən pəncərələri?!
Heçmi açılmayıb payız göy üzü?
Qurub xəyalımda göydələnləri,
Yarıya bölmüşəm peçenyeləri…-
Mən belə sevmişəm qaranı, bozu…

Sən də, Ay İşığım…
Sən də qucaqla
Bütün nağılların yaşıl divini…
Pəri qızlarını göndər bulağa,
Qoy suya çəksinlər “hilal sevgini”…

Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin müəllimi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi

sən, nəmli gözlərimin çəkdiyi yolsan,
sən mənim səssizcə zümzümələrim…
sən, yorğun qəlbimin son pənahısan,
sən mənim sonuncu dayanacağım…

pəncərə önləri sevmədiyimdir,
soyuq şüşələrdə donar göz yaşım.
Qış bəhanədir… soyuq nədir ki?!
Məni üşüdəndir sənli yaddaşım…

deyirəm dünyanın tonu dəyişsə,
ürəklər sinədən imtina etsə,
hər ürək bir qanad taxıb səmada,
qayğısız, kədərsiz əl-ələ versə…

bax belə… uşaqca ümidlərim var,
heç vaxt dinməyəcək susqun taleyim.
parça-parça olmuş xəyallarım və…
Və məndən uzaqda yaşayan Sənim…

2019.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar Bürosunun Rəhbəri

GƏLMƏ…

Gəlmə, başına dönüm,
gəlmə, soyuq bir daşam.
Tərk edilmiş şəhərəm,
itirilmiş yaddaşam.

Töküldüm yarpaq-yarpaq,
söküldüm ilmə-ilmə.
Gəlmə, dərdim, dərmanım,
ölüm fərmanım, gəlmə.

Bilmə, başına dönüm,
bilmə, kiməm, nəçiyəm.
Öz dərdini yamayan,
ən naşı pinəçiyəm.

Gəlmə, sirrim, söhbətim,
Qəlbimdə qalanımsan.
Ən yalan həqiqətim,
ən gerçək yalanımsan.

Bilmə, necə yaşayıb,
sənsiz necə ölürəm.
Xəbərin yox, a zalım,
hər gün sənə gəlirəm.

Bir gün dinəcək inan,
qəlbindəki ağrılar.
Səni incitməyəcək,
Bu naxələf doğrular.

Biləndə ki, ən doğma,
ən yaxın, kəsin yoxdur.
Yəni intihar etsən,
ipini kəsən yoxdur.

Biləndə ki, bu dünya,
Hələ çox dəyişəcək.
Atmadığın tilova,
“Qızıl balıq” düşəcək.

Biləndə ki, səninki,
Yalquzaq tənhalığı.
dəryaya atacaqsan
O gün “qızıl balığı”.

Səni incitməyəcək,
işgəncələr zülümlər.
Adiləşəcək inan,
Ayrılıqlar, ölümlər..

Gözlərin dolsa belə
hönkürüb susacaqsan.
Bütün peşmanlıqları
gözündən qusacaqsan.

Tutacaq əllərindən
keçmişin əsa kimi
Çəkiləcək çarmıxa,
Ürəyin “İsa” kimi.

Dəyişə bilmədinsə,
Sən bu “ağ-qara” fonu
Bağlanacaq pərdələr,
Bu da filmin sonu…

* * *

Saçlarıma gün dəymir,
Qar yağır, sən gedəli.
Dilim ,taleyi-baxtı,
qarğayır, sən gedəli.

İndi nağıl evimiz,
sevgimizin gor bağı.
Gözlərimə təpirəm,
uyuduğun torpağı.

Ehh, səni oyatmadı,
arzum, ümidim, qayıt!
Qarabağ qayıtmadı,
Qayıt, Şəhidim, qayıt…

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

ALLAH GÖNDƏRİB

Götürüb getmisən sən ürəyimi,
Qaytar qoy yerinə, yaşaya bilim,
Mən necə unudum gül-çiçəyimi,
Gülüm ya qayıt gəl, ya çağır gəlim.

Hamıdan gözəlsən, sular sonası,
Vallah gözəlliyin ölçüyə gəlmir,
Eşqimin, sözümün nuru, aynası,
Bu sirri heç fələk özü də bilmir.

Ağlımı almısan başımdan inan,
Yoxdu bu dünyada sənin tək pəri,
Mən səni sevmişəm gördüyüm andan,
Nolar insafa gəl, qayıt, dön geri.

Necə vəsf eyləyim gözəlliyini,
Qaşın ayparadı, dodağın püstə,
Güllər səndən alır o xoş iyini,
Nazın da gözəldi, ay boyu bəstə,

Həsrətin odunda yandırma məni,
Sənsiz bu dünyada qəribəm, qərib.
Unuda bilərmi heç Əziz səni,
Səni mənim üçün Allah göndərib.

GÜLÜM

Qəlbimin, könlümün arzu, istəyi,
Dilimin əzbəri, sözüsən, gülüm,
Bağçamın qönçəsi, gülü, çiçəyi,
İlham çeşməsinin gözüsən, gülüm,

Gözəllər gözəli sənsən dünyada,
Sən varsan bilmərəm nə dərd, nə qada,
Səninlə çatmışam şöhrətə, ada,
Ömrümün baharı, yazısan, gülüm,

Gülüşün bal, şəkər, baxışın aləm,
Sən olan könüldə nə qüssə, nə qəm,
Səndən özgəsinə baxan deyiləm,
Sən ayın, günəşin özüsən, gülüm.

Azərbaycan Respublikasının Prezident Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

***

Məndən gül istəmə, gül istəyən qız,
Gülə əzab verir solmaq qorxusu.
Bu qədər doğmaykən, bu qədər yadıq,
Gözümü üşüdür dolmaq qorxusu.

Eşq bir təmənnadı duyğular üçün,
Sevda günahıdı mey, ərlər sevir.
Mən sənə onunçun üz vermirəm ki,
Bu ağzıgöyçəklər deyərlər: sevir.

Sən sevgi bağında bir dürr kimisən,
Ruhun işıq saçır, camalın aydın.
Bilmirəm, içindən nə keçir indi,
Kövrək sevda kimi amalın aydın.

Həyat göz görməyən çəpərdi bəlkə?!
Soyuq qucaqlarda yaş olmaq çətin.
Mən sənin yanında daş oldum ancaq,
Adam ola-ola, daş olmaq çətin.

Məncə, zülüm yoxdur acizlik qədər,
Lal duyğu bir namaz daşımı sənə?!
Desələr, köksünə qəm çöküb, bil ki,
Allah əsirgəməz başımı sənə.

Torpaq qoxlayıram əkinçisayaq,
Eh, toxum səpirəm, zəmim ol, yetər.
Mən sənin ən susqun adamın ollam,
Sən mənim ən şıltaq qəmim ol, yetər.

***

Yenə aramızda aralar artıb,
Mən hansı biçimdə ad verim buna?
Gör, neçə zamandı məktub yerinə
Yarpaqlar tökülür poçt qutusuna.

Sevda qarğışından qurtulmaq olmur,
Canı ağrıyana pir təsəllimi?!
Sən elə baxırsan, elə bil daşam,
Hər qəlbin sığalı bir təsəllimi?!

Yüz yol selə atdın, sel aparmadı,
Allahmış qolumdan tutanım bəlkə?!
Sən mənim yerimə əzab çəkirsən,
Mən sənin yerinə utanım bəlkə?!

İlana yağıştək ələnir lənət,
Ağı da qaraya qurban verilir.
Dar gündə çoxları aradan çıxır,
Qalanlar araya qurban verilir.

Sırsıra bağlayır yenə ayazlar,
Sizi kim qurtarar burdan, ay azlar?!
Getdikcə seyrəlir həzin avazlar,
Quru bir haraya qurban verilir.

O kimdi – kəməndə dilindən düşür?
O kimdi – kəməri belindən düşür?
Fərhadın külüngü əlindən düşür,
Xançoban Saraya qurban verilir.

Yaşamaq bihudə, ölmək bihudə,
Nədən gəlib çatdıq, Tanrım, bu həddə?!
Allaha qovuşan bir mücahid də,
Bilmir ki, haraya qurban verilir.

Bir çirkab cəngində on saflıq girov,
İnsaflıq nə qalıb? – insaflıq girov.
İman, mənəviyyat, din, saflıq girov, –
Çirkli bir paraya qurban verilir.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Gəncəbasar Bürosunun Rəhbəri

KEÇƏM KÜÇƏNİZDƏN…

Keçəm küçənizdən bir qış gecəsi,
ya adi dost kimi, ya tanış kimi.
O gecə yuvandan perik düşəsən,
yuvası dağılan qaranquş kimi.

Bir “ah” çəkəsən ki, göylər alışa,
fəryadın dünyanın ucuna düşə.
Keçəm küçənizdən bir payız günü,
ürəyin sürüşüb, ovcuna düşə.

Məni gözləməyi adət edəsən,
özünə sevimli bir “peşə” kimi.
Keçəm küçənizdən bir yaz səhəri,
boynunu bükəsən bənövşə kimi.

Bütün günahların yuyula o gün,
günahın olmaya, suçun olmaya.
Soruşam necəsən? – alışa qəlbin,
“sənsizəm..!” deməyə gücün olmaya…

***

Yenə soyuqluğun cəllada dönüb,
Hələ almadığın neçə can durur?!
Sənin buz ürəyin, qış nəfəsinmi,
Mənim ürəyimi belə dondurur?!

Ürəyim o qədər üşüyür hətta,
İsti göz yaşımı hiss edə bilmir.
Gözümdə bir soba dərt qalasam da,
Soyuq ürəyimi isidə bilmir.

Elə uzaqlaşır getdiyim qatar,
Arxamca ha səslən, ha yüyür indi.
Soyuyub arzum da, xəyallarım da,
Bütün xatirələr üşüyür indi…

BU GÜN AD GÜNÜDÜR SƏNSİZLİYİMİN

Bu gün taleyimde yollar dolaşıb,
Ayrılıq günüdü, həsrət günüdü.
Bəlkə də, təqvimlər yanılıb, çaşıb,
Bu gün sənsizliyin il dönümüdü.

Sənsizlik zülümdə, zillətdə olsa,
Göz yuma bilmədim bir səhvinə mən.
Süzdüm göz yaşımı boş badələrə,
İçdim sənsizliyin şərəfinə mən.

Silib gözlərimi, gülüm,oynayım,
Çoxda ki, ömrümü həsrət bürüyür.
Bu gün ad günüdür sənsizliyimin,
Bu gün sənsizliyim bir yaş böyüyür

***

Adın düyünlənir dodaqlarımda,
Dilimdə , sözümdə hecalanırsan.
Gecə yuxularda tapıram səni,
Səhər xəyalımda parçalanırsan.

Elə vuruşuram özüm-özümlə,
Sinəmə çəkilən dağ oluram mən.
Hər gecə üz-üzə durub ölümlə,
Hər gün həsrətinlə doğuluram mən.

Bütün əzabların yükün çəkməyə,
Demə, ürək adlı tərəzi varmış.
Bu dünya qəsdimə dayanıb sanki,
Hamının mənimlə qərəzi varmiş.

Deyirsən, sənin də ağırdır yükün,
Bu ki, sənsizliyi daşımaq deyil.
Sən elə bilirsən yaşayıram mən?!
Nəfəs alıb -vermək yaşamaq deyil..

DEYİRLƏR Kİ…

Məsafələr yük olubmuş ürəyinə,
Deyirlər ki, gecə-gündüz içirsənmiş.
Dodağına düyünləyib siqareti,
mənsizliyi ciyərinə çəkirsənmiş.

Daş qəlbindən bir paça ət asılıbmış,
Dağ qürurun əriyirmiş qıram-qıram.
Deyirlər ki, bu dünyanın bir küncündə,
Mən səninlə eyni evdə yaşayıram.

Deyirlər ki, yaddaşına qırış düşüb,
Xatirələr üstü-başı toz içində.
Deyirlər ki, uzaqlaşıb dost-tanışdan,
Saatlarca danışırsan öz içində.

Deyirlər ki, üşüyəndə qəm qalayıb,
Ürəyini “od yeri” tək çatırmışsan.
Deyirlər, tavana şəklimi döyüb,
Gecələri gözü açıq yatırmışsan.

Deyirlər ki, doğulmayan körpəmizi,
Gözlərinin beşiyində uyudursan.
Deyirlər ki, itirirsən yaddaşını,
Deyirlər ki, məni belə unudursan.

***

Elə qəribsəyib sənsiz bu şəhər,
Elə darıxıb ki, bu küçə sənsiz.
Elə çarəsizdir sənsiz bu səhər,
Elə pərişandır bu gecə sənsiz

Ölüb səni gedəli neçə ümidim,
Yenə gözləmişəm bəlkə ümid var.
Elə kövrəlib ki, elə dolub ki,
Görsə, hönkürəcək səni buludlar.

Bilmirəm, bilmirəm, nədir bu qəhər
Hava “sən” qoxuyur, gecə “sən” deyir.
Yuxusu gözündən tökülən şəhər,
Bu gecə qayıdıb, gəlmisən deyir.

Hardansa da ayaq səsini duyub,
Çinarlar çəkilib yenə bir küncə.
Əlini gözünün üstünə qoyub,
Sənin yollarına boylanır Gəncə.

***

Bu ayrılıq yük olurmu sənə də,
Əzablarım sol çiynini əyirmi?
Görən məni bitirən bu suallar,
Sənin bircə cavabına dəyirmi?!

Nə demədim, sənə, “unut”, “ayrılaq”,
Nə demədim, “dəli kimi sev məni”.
Görən yenə tövbə edib gecələr,
Gündüzləri pozursanmi tövbəni?!

Fikirlərin qarışırmı ara bir,
Xəyalların yenə duyuq düşürmü?!
Mənim burda itirdiyim yuxular,
Sənin orda yastığını deşirmi?!

Qaçmaq üçün gecələri kabusdan,
Verirsənmi yuxularda nəzir sən?!
Baxışların soyunurmu əksimi
Yoxsa yenə hamıda mən gəzirsən?!

***

Niyə qayıtmısan, bilmirəm niyə,
Yeni istəyin nə, yeni arzun nə?
Niyə qarğıyırsan bu yerə, göyə,
Söylə, bu dünyaya etirazın nə?

Xaraba qoyduğun könül evimə,
Bilmirəm, çıxmağa yiyəmi gəldin?!
Mənə etdiklərin başqa surətdə,
Qarşına çıxmışdı deyəmi gəldin?!

Daha bir addım da yaxına gəlmə,
Sənə milyon illik uzağam, yadam,
Mən Tanrı deyiləm, Allah deyiləm,
Səni bağışlaya bilmirəm, adam!..

Xalidə Nuray (İsmayılova) Qələndər qızı 1962-ci ildə Naxçıvan MR, Şərur rayon, Oğlanqala kəndində dünyaya göz açıb. 1969-1979-cu ildə orta məktəbi, 1981-1985-ci ildə Y.Məmmədəliyev adına Naxçıvan Dövlət Universitetinin İTPM (İbtidai Təhsil Pedaqogika və Metodikası) fakültəsini bitirib. Bir neçə il orta məktəbdə sinif müəlliməsi, 5 il Bağça müdirəsi, 2 il Ali təhsil müəsisəsində (Ali Tətbiqi Elmlər Kollecində) müəllimə işləyib.
2018-cil də nəşr olunan “Xəyallarımın göz yaşı”adlı kitabın müəllifidir. İran İslam Respublikasının Təbriz şəhərində “Ruhum sızlayır”adlı ikinci kitabı əski əlifbasında yaxın zamanda işıq üzü görmək üzrədir.Türkiyədə türk dilli ölkələrin şairlərinin Cukurova Ədəbiyyat Dərnəyinin “Şairlerden bir demet” antologiyasında şeirləri dərc olunmuşdur.
İraq Türkmen Edebiyyatçı və Yazarlar Birliginin üzvüdür. Ailəlidir, üç övladı,iki nəvəsi var.

Azərbaycan bayrağı

Dünya lərzəyə gəlsin üç birliyin rəngindən,
Alınmış torpaqları qurtaraq yad cəngindən,
Zəfər marşı çalınsın istiqlal ahəngində,
Al qoynuna birləşdir parçalanmış torpağı,
Azərbaycan bayrağı!

Müstəqillik uğrunda qurban gedib canımız,
Al rəngin təməlində qaynayır Türk qanımız,
İlahidən İslama səcdədi hər anımız,
Tarixə şahid kimi düşmənə ol göz dağı,
Azərbaycan bayrağı!

Vətən qibləgahısan ,əbədi şan yerimiz,
Sabaha doğan günəş,sabaha dan yerimiz,
Azadlığa səslənən tökülən qan yerimiz,
Tükənməz varlığınla ol yurdumun dayağı,
Azərbaycan bayrağı!

Qızıl şəfəqlərinlə oyat Turan elmizi,
Bir oxunsun himnimiz,qoruyaq Türk dilmizi,
Səninlə bir qaldıraq Tanrıya haqq əlmizi,
Dağılmış ocaqlarda alışdıraq çırağı,
Azərbaycan bayrağı!

Qubarlı ürəkləri bir araya səslə sən,
Sahilsiz ümmanlarda ümidləri bəslə sən,
Qartal kimi qanad çal, zirvələri süslə sən,
Dalğalanan dəniz tək, al-əlvan göy qurşağı,
Azərbaycan bayrağı!Azərbaycan bayrağı!

Təbrizim

Türkmənçay imzası böldü tifağı,
Bölündü ikiyə Vətən torpağı,
Çəkdi sinəsinə doğma yurd dağı,
Sağalmaz yaralı oldu Təbrizim.

Arazla vurdular qandal qoluna,
Qəriblik çəkdilər doğma yoluna,
Vətəni itirən dözərmi buna,
Dilimdən asılı qaldı Təbrizim.

Haqqı, həqiqəti qəmə büküldü,
Azadlıq yoluna qanı töküldü,
Neçə mərd oğullar dara çəkildi,
Fəryadı göyləri aldı Təbrizim.

Boğdu Şəhriyarın ana dilini,
Viranə eylədi doğma elini,
Saxlaya bilmədi namərd əlini,
Düşgün xəyallara daldı Təbrizim.

Baxıram Təbrizə necə həsrətlə,
Bağlıyam mən ona sözlə, hikmətlə,
Oyan ey türk xalqım, oyan qeyrətlə,
Gözləri qan yaşla doldu Təbrizim!

Xalidə səslənir doğma elinə,
Vətəni veribdilər yağı əlinə,
Haydı igidlərim kəhər belinə,
Novrağı qürbətdə soldu Təbrizim!

Azərbaycan

Azərbaycan, ana yurdum!
Bu kəlmələr yaranışdan,
Müqəddəslik məbədinin,
Qibləgahı, zirvəsidir!
Neçə əsr oyanışdan,
Zülümlərin, zillətlərin
Dinən həqiqət səsidir.
Bu zirvəni fəth etməyə,
Sevgi gərək, hünər gərək.
O kəslərin ürəyində vətən eşqi,
Vulkan kimi aşsın, daşsın…
Səni sevən, gərək sənlə qoşalaşsın.
Sinəsini sipər etsin,
Ağır, çətin günlərində.
Yad oğullar doğmalaşsın.
Dağ çəksinlər düşmənlərə.
Yurdumuzda iz qoymağa,
Nərə çəksin bircə kərə,
Yol verməsin yağılara.
Əsrlərlə parçalanmış torpaqları,
Qaytarsınlar öz elinə.
Qərib düşən İrəvanı,
Zəngəzuru, Drbəndimi,
Həsrət gözlü Təbrizimi,
Ozan havalı Göyçəmi…
De, dərdimin hansın deyim…
Birdimi?!
İllərdi düşmənin gözünü oyan
Cavanşirlər yurdu Qarabağımı,

Şikəstənin doğulduğu Şuşamı.
Susan “İsa” bulağımı!
Şəhid qanlı torpaqlarda
Qoy çalınsın cəngi səsi,
Haraylasın vətən üçün,
Candan keçən,vətənsevər oğulları.
Azad edək yağılardan torpaqları.
Düşmənlərdən qisas alaq.
Təmizləyək Xocalının,
Ləkələnmiş yaddaşını.
Əvəzləyək sevinc ilə
Analarınaxan qanlı göz yaşını.
Azərbaycan, ana yurdum,
Türk oğlunun məskənisən!
Qürurunla, hünər göstər,
Qeyrətinlə tarixləri yenilə sən!
Şərəfinlə, şöhrətinlə öyünərək,
Gələcəyə haqq yoluyla,
Zəfər ilə irəlləyək!
Zəfər ilə irəlləyək!

Şuşaşız vətənim

Cavanşirlər yurdu Qarabağımın,
Şuşa dağlarında dumanı azıb.
Tərlanlar oylağı Cıdır düzündə,
Könlümü oxşayan gümanı azıb.

Ərənlər oylağım, nəğməli dilim,
Əyilməz vüqarım batıbdı yasa.
Tarixi bağrına basıb yaşadan,
Gözümdə Şuşamız dönübdü yaşa.

Natəvan haraylı gücüm-qeyrətim,
Topxanam adında dərdim od tutur.
Üzeyrin, Cabbarın, ahı-naləsi,
Həsrət nəğməsi tək dünyamda yatır.

Doğma yuvasından didərgin düşən,
Yurd oğlum, yurd qızım üzgünləşibdi.
Suşasız can deyən, can verənlərin
Vətənsiz ruhları küskünləşibdi.

İgid oğulların şəhid qanından,
Qan içdi ürəyi qaralmış Şuşam.
Koroğlu qeyrətli, Nəbi ürəkli,
Nəfəsi boğulub, dayanmış Şuşam.

Şuşasız vətənim, Vətənsiz Şuşam,
Yağıdan qisasın alınacaqdır.
Vətən sinəsində ucalan bayraq,
Şuşa qalasına sancılacaqdı.

Xainlərin hiyləsi

Bu nə zülmət, bu nə dəhşət,
Bürüyübdü qəlbimizi.
Bir kimsəyə deyəmmirik,
Bizi didən dərdimizi.

Bəlkə bizim cəzamızdı,
Allah edir sınağını.
Yurdu verib düşmənlərə,
Düşünmədik qınağını.

Ərənləri itirmişik,
İtən yurdun döngəsində.
Qeyrətsizlik damğasının
Boğulduq məngənəsində.

Ey yurdumun igidləri,
Torpağımız göz dağlıyır.
Düşmənlərin tapdağında,
Qarabağım qan ağlıyır.

Parçalanmış torpaqların ,
Qaçammarıq naləsindən.
Birləşməsək qurtarmarıq,
Xainlərin tələsindən.

Xəyallarımın göz yaşı

Xəyaldan asılı ümidlərimdən,
Sevgisiz həyata nifrət doğulur.
Arzular dalınca qaçan könlümün,
Gözündə boy atan arzu böğulur.

Üçan xəyalımda gizlənireşqim,
Allanır həyalı utanc yanağım.
Hərdən küskünləşib boynunu bükür,
Hərdən gülüşüməolur qonağım.

Nəmli xəyalımın göz yaşı olur,
Üşüyən ümidin,donan baxışın.
Könüldə silinməz ilmə toxuyur,
Qəlbimi oxşayan sevda naxışın.

Qara xəyallarım azır səmada,
Zülmətə bürünür,dolur buludlar.
Qərib duyğularım göz yşlarıyla,
Əl atıb içimdə köksümü odlar.

Buludlar içində ötən xəyallar,
Məni uzaqlara aparır yenə.
Bir vüsal soraqlı dərd aşiqi tək,
Məni öz mənimdən qoparır yenə.

Ruhum sızlayır

Ruhum sızıldayır, qəlbim ağlayır,
Həsrətin sazağı dərd sığallayır,
Sənli xatirələr könül dağlayır,
Gəl al bu qəhərin əlindən məni…

Ürəyim gizlədi dərdi özündə,
Sinəmdə dil açıb, yanan közüm də,
Səni tapammıram artıq özüm də,
Gəl al bu kədərin əlindən məni…

Qurdum ilmə-ilmə taxt sarayımı,
Uçurdum əlimlə baxt sarayımı,
Susdura bilmədim eşq harayımı,
Gəl al bu dərd-sərin əlindən məni…

Könlümdə qurduğun könül üşüyür,
Dərib gətirdiyin o gül üşüyür.
Yanan o dodaqlar, o dil üşüyür,
Gəl al bu rüzgarın əlindən məni.

İlahi yazdığı gözəl qismətin,
Dəyərin bilmədik ilk məhəbbətin,
Sevda qələmiylə yazdı nifrətin,
Gəl al bu qədərin əlindən məni..

Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

DÜNYA ÇOX KƏDƏRLİ YERDİ

Dünya çox kədərli yerdi..
Qanadlarım heç işə yaramadı burda.
Qəlbimin ritmindən utandım bəzən.
Şəhid məzarlarını,
əsir düşərgələrini görəndə
utandım sevgi şeirlərimdən…

Dünya çox kədərli yerdi..
Hələ uşaq vaxtı elə bilirdim,
zəlzələ dünyanın yelləncəyidir,
sən demə insanların biri-birinə
“evin yıxılsın”ıymış…
Şəlaləyə təbiətin duşu deyirdim,
sən demə suların intiharıymış.
Böyüdükcə nə yelləncəyi sevdim,
nə də şəlaləni.
Sevdiklərim ruhumu ağrıdırdı…

Dünya çox kədərli yerdi..
İnsan təbiətin bir parçasıydı,
amma
parça tamı parçalayırdı…
Təbiət insanı sevdikcə insan təbiəti azarlayırdı,
Tanrı ölüm fərmanıyla dünyanı tarazlayırdı.
Şairlər ağlayrdı dünyanın kədərinə,
Keçib yerin altından, çıxıb göyün üstündən
yenidən atlayırdı qədərinə.
Dünyanı uzaqdan qucaqlayırdı,
ümid edirdi ki,
bir zərrəsi qalacaq…
və nə vaxtsa, haradasa Tanrıyla görüşəcəyi yer
dünyanın ən gözəl mənzərəsi olacaq…

Dünya çox kədərli yerdi..
Şairlər “öldükcə” o yerdə
qınanırdı…
Qınayanlar haqq qazandırırdı gizlində şairlərə –
bir gün dramdan, faiciədən yorulub da komediya yazsalar,
ya göz yaşımız bitsə, – deyə…
Bilirdilər ki, ağlamaq ümiddir,
göz yaşı bitəndə başlayır ağılsız qəhqəhələr…

Dünya çox kədərli yerdi..

Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

* * *

Günəş doğmaz pəncərəmə
daha mənə olan oldu.
Yaşılyarpaq çəmən idim,
sağdan-sola, soldan-sağa
nəyim vardı alıb getdin,
məndən məndə nə qaldısa
solan oldu…
Kim vardı ki, məndən gözəl,
səndən dəli,
ruhum candan çıxıb getdi,
əl üzəli.
Bir çağlayan bulaq idim
gecə-gündüz zümzüməli..
o şərqilər, o nəğmələr
yalan oldu…
Qızınırsan qollarında
bilmirəm ki, hansı yadın,
ürəyimin divarında yara kimi qalıb adın…
Qəfil gəldin, qəfil getdin, yağmaladın –
qəfəsdə can
talan oldu…
Mən sənə yaradan demirəm –
günahdı,
yaşadan bir sənsən, bir də Allahdı,
alıb-verdiyim nəfəs deyil, quruca ahdı –
sən verdin, mən
alan oldum…

14. 10.2019

Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

Sənə doğru çırpınışım bir ömürdü, bir andı,
Eh, o da ki, yarı yuxu, yarı ağrı, yarı qəm.
Bu dünyanı anlayanlar ölümünə oyandı,
Uca Tanrı, əzəl gündən mənə yaddı bu aləm.

Sorma, niyə belə qərib, boynu bükük durmuşam,
Bu yazını sən yazıbsan var olandan alnıma.
Mən vaxtımı sənə doğru can atmağa qurmuşam,
Səndən başqa kimim var ki, məlhəm ola ağrıma.

Mən bu ömrü bəyənmədim, zinət kimi heç, inan,
Yelkənləri küləklərə açıb getmək dəmidir.
Mənim könül azadlığım doğulduğum zamandan,
Cövlan edən küləklərin azadlığı kimidir.

Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru,
AYB-nin üzvü, “Kitab Evi” İctimai Birliyinin sədri

Dağ danışır, daş danışır,
Quru dinir, yaş danışır.
Göz danışır, qaş danışır,
Mən susuram, amin deyin.

Bu göyün işığı itib,
Bu yurdun aşiqi gedib,
Gözümün yağışı bitib,
Mən susuram, amin deyin.

Kimə çatar ağıtlarim,
Göyərərmi ümidlərim?
İslanıbdır qunutlarım,
Mən susuram, amin deyin.

20.10.2019

Mən yoxam!
Doğulmamışam!
Məni sən uydurmuşdun!
Görən gözlü,
Sevən qəlbli bir mən!
Mən yoxam!
Doğulmamışam!
Məni sən uydurmuşdun!
Bir mən uydur yenə də –
Görən gözlü,
Sevən qəlbli bir mən!
Amma…
Təkcə səni sevən!!!

***

Tumarına sığınıram
Bilə-bilə, gün oğrudur!
Məndə qalan, səndə qalan,
Onda qalan da ağrıdır.

Saçım telimnən incidi,
İçim çölümnən incidi,
Gözüm dərdin sevincidi,
Qəhqəhəsi göz ağrıdır!.

Duruydum…
Elə duruydum…
Arzularıma darıydım.
O zaman ki sən varıydın –
Mən varıydım! Bu doğrudur!

Məzarlar da danışır…

Məzarlar da zamanla,
Dostlaşıb tanış olur.
Bəzi daşlar orda da,
Fəhləyə məmur olur.

Məzar var ki, başında
Bir abidə ucalır.
Məzar var ki, başında,
Adi bir daş dayanır.

Məzar var, il boyu
Həmişə yada düşür.
Məzar var, tarix boyu,
Heç ora yolun düşmür.

Məzar var, yanı hasar
Bir qoruğa bənzəyir
Məzar var, kol-kos basır,
Kim olduğu bilinmir.

Adama elə gəlir,
O daşlar da danışır
Ona yaxın məzarla,
Öz dərdini paylaşır.

Gecikirsən ay ürək

Arzuları bir-bir gerçək etməyə
Vaxt azalıb, gecikirsən ay ürək.
Bu həyatda əməl qoyub getməyə,
Gecikirsən bir az tələs ay ürək.

Çoxdandır heç yoxlamırsan özünü
Bəlkə sağlam, bəlkə xəstəsən bilək
Deyirdin ki, qəm bağlayıb üzünü
Gecikirsən sil dərdini ay ürək.

Hiss edirəm içində bir boşluq var
Vaxt ötsə də dola bilmir bu ürək.
Çox sakitsən bilirəm ki, sözün var
Töküb, boşalt öz içini ay ürək.

Pünhan tutmusan neçə sirrini,
Bilirəm vəfada tayın yox ürək.
Hərçənd bilməsələr bəzən qədrini,
Gecikirsən üsyan elə ay ürək.

Əvvəlkitək zövq almaqda acizsən
Əl-qolunu itirmiş bir əlilsən.
Son mənzilin uzaq deyil bilirsən
Gecikirsən aman yoxdur ay ürək.

Alov kimi

Bu bahar da payız kimi,
Sarı, qırmızı keçdi..
Yaşıllığı görmədim
Ya da gördüm, hiss etmədim.
Çoxdandı fəsilləri,
Yaman qarışdırmışam
Bircə sən qarışmırsan.
Beynimə qoyduğum kimi,
Yerində dayanmısan.
Dünən küləklə qar,
Yaman çovğun yaratdı
Bütün cismim üşüdü.
Təkcə başımdan başqa
Orda elə qalmısan,
İsti daş kömür kimi
Məni yaman qızdırır,
Xəyalın alov kimi…

Yarımçıq sevgilər

Məhəbbət yolunda yıxılmaq olar
Yetər ki, qalxmağa bir yolun olsun
Ayrılıb yenidən sevmək də olar
Yetər ki, sevməyə bir üzün olsun

Bir ürək nə qədər sevgi daşıyar
O olar, bu olar, o biri olar
Qəlb boxça deyil kim gəldi tuta
Axırda cırılıb, partlayıb daşa

Demə sevənlərim günahkar idi
Yarı yolda qoyub tərk etdi məni
De mən qəlbimi açıq qoymuşam
Hər gələn atını oynadıb getdi

Bir gün geriyə dönüb baxanda
Alnının qırışı çaşdırar səni
Yarımçıq sevgilər bir alov kimi
İçində qaynayıb yandırar səni

Mərhum şairə Rəhilə Elçinin xatirəsinə

Bir çiçək idin ki, ömürlük təzə
Araz yadigarı qalmışdın bizə
Qəlbində nə böyük gözəl arzular,
Heyf xəyalların düşdü dənizə.

Səndən bizə qalan dəyərli miras,
Təmiz duyğuların, hisslərin oldu.
Yazdığın alovlu, odlu şeirlər,
Bir də kitab dolu xatirən oldu.

Gözəl nümunədir həyat yolların
Vaxtsız yol çıxdı ömür karvanın.
Bilməzdik Rəhilə ziyarətinə,
Şahidlik edəcək nurlu məzarın.

Nə xoşbəxt insansan sevənin çoxdur
Sənin ürəklərdə heykəlin tuncdur.
Uzanır cənnətə indi qolların,
Qovuşar ruhuna Məmməd Arazın.

“Şəhriyar”

Bir dahi uyuyur qonşu torpaqda
Adı Şəhriyardı, özü dəryadır.
Sözü, kəlməsi dürri-yektadır
Amalı türk olan bir bəxtiyardır.

Bir görmək istədi, öz millətini
Çəkdi daxilində acı zilləti.
Qəlbi bu eşqlə hey çırpınırdı,
Gözündə qor kimi şimşək çaxırdı.

Yanıb odlanırdı,sözdə,sətirdə
Bir xalq,dövlət,torpaq üstündə
Vahid birliklə,ulu vəhdətlə,
Şamtək əriyirdi şei,qəzəldə.

Azadlıq məlhəmin çəkib yaraya
Vətən nisgilinə dərman edirdi
O taylı-bu taylı doğma elinə,
Ürəyi qubarlı salam deyirdi.

Heydərbaba onsuz qalıb gileyli
Öz elində olub indi yadelli
Sarıbaba düşüb xeyli aralı,
Səsi gəlmir qəlbi olub yaralı.

Neçə əsər yazılıbdır şəninə
Mahnı qoşub, söz deyiblər şeirinə
Adı düşmür cavan, qoca dilindən,
Öyrənirlər daim onu dərindən.

Yaşım çatmadı, görəm mən sizi

Gəzdim ölkəmi mən qarış-qarış
Görmədim Zəngilan, Laçın, Şuşanı.
Bir də Cəbrayılı, o Qubadlını,
Hələ Kəlbəcərtək gözəl məkanı

Yaşım çatmadı, görəm mən sizi
Bir gəzib dolanam hər tərəfinizi.
Necə qurban getdiz yağı düşmənə?
Heç kimsə bilmədi aqibətinizi.

Yurddan ayrı düşdüz tarimar olduz
Gözlərdə durub, bədgüman olduz.
Günah kimdədir, necə oldu ki?
Qoruya bilmədik, tamam yox olduz.

Gərək deyil şuşalı, laçınlı olam
Təəssüb çəkən vətən oğluyam.
Keçdikcə illər, hey aram-aram,
Qorxuram sizə heç qovuşmaram.

Düşmən torpağımda gəzib əylənir
Badələr qaldırıb, yallı da gedir.
De necə dözüm, mən bu halətə?
Göz dağı verir mənə heyvərə.

Düyünlər açılsın, simlər qırılsın
Sülh sazişləri bir yana qalsın.
Hər gün sinəmə, od qoyan düşmən,
Silahın gücündən yanıb dağılsın.

İllər də aşiqtək sevişə bilir

İllər də darıxır bir-biri üçün
Rəqəmlər artdıqca uzaq düşürlər.
Hər ötən ildəki o xatirələr,
Uzaq tarixlərdə solub, ölürlər.

Sən sanma ötənlər səni yandırır
Şirin nağılların keçmişdə qalır.
Bir ildə baş vermiş, bədbəxt hadisə
Daim o ildə kədər saxlayır.

İllər də aşiqtək sevişə bilir
İnciyib, yenə də barışa bilir
Bir canlı kimi, gözlər önündə
Tərpənib, yeriyib, danışa bilir

Bəzən illəri vurub, döyürük
Nədir ki, bir acı xatirəsi var
Elə il var ki, hey öyünürük
Çünki o ilin xoş tarixi var

İllər də fərz elə insan kimidir
Onun da xeyirli, xeyirsizi var.
İllər də adamtək ya xoşbəxt olur,
Ya da talesiz, bir bədbəxt olur.

Dəniz boyda sevgim…

Gəlmişəm yenə də dəniz seyrinə,
Qəmli fikirlərlə həsrət ötürüm.
Baxıram dənizin ucqar yerinə
Deyirəm təəssüf mənim sevgimə.

Bir vaxtlar dənizi birlikdə sevdik
Gəlib kənarında, qışı yay etdik.
İndi bu yerlərə yalnız gəlirəm
Çılğın dalğalarla köks ötürürəm.

Gələrdik dənizə görüşmək üçün
Qol-boyun olub, sarılmaq üçün.
İndi tək-tək gedirik düşünmək üçün
Oturub kənarda ağlamaq üçün

Dəniz boyda sevgim deyərdin mənə
Mən də can deyib, baxardım sənə
İndi bu sularda üzün görünür,
Böyük ləpələrdə səsin duyulur.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü

Mənlə oynamaq olmaz.
Mən ən pinti,ən dəcəl
Ən qədirbilməz uşağın
üst-başını kirlədib,sürüm-sürüm sürüyüb
ta beşinci mərtəbədən palçıqlı yola tolazladığı oyuncağam.
Daha mənlə kimsə oynamaz,
oynaya bilməz mənlə daha kimsə…
Kimsənin nağılını bəzəyə bilmərəm daha.
Mən göydən yerə 3 alma yerinə
enməyi bacaran “oyuncağam”…
Daha mənim əynimi də dəyişsən,
Beynimi dəyişə bilməzsən.
Daha kimsənin xəyalını bəzəməz
Əlim,qolum,sarı gəlin hörüklərim.
Kimsənin nağılı olmaz bildiklərim.
Mən daha kimsənin oyuncağı ola bilmərəm.

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.

Azərbaycanın

Müstəqil müasir Azərbaycan dövlətinin müstəqilliyinin bərpası münasibətilə

Ruhuma dopdoğma duyğular kimi,
Sevinir Xəzəri Azərbaycanın.
İslam dünyasında sülh tərəfdarı,
Tanınır səfəri Azərbaycanın.

Günü başlayasan Haqqın sözündən,
Aləm yaradasan, dünya, özündən.
Şükürlər olsun ki, yenə gözündən,
Dağılır kədəri Azərbaycanın.

Yenə dilə gəldi könlümün simi,
Dar günə düşəndə çağırım kimi?!
Gözümün önündə qapılar kimi,
Açılır səhəri Azərbaycanın.

Danışma sən mənə o Şah Qacardan,
Könlümü oxşayan bu ilk bahardan.
Bu doğma torpaqdan, doğma diyardan,
Duyulur zəfəri Azərbaycanın.

Bax, sevinc sevincə qarışır bu gün,
Küsülü qalanlar barışır bu gün,
Körpətək dil açıb danışır bu gün,
Kəndi və şəhəri Azərbaycanın.

Qan tökmək Vətənçün-ömrə yazılıb,
Dünya xəritəsi çoxdan cızılıb.
Unutma, dünyada dərin qazılıb,
Cəbhəsi, səngəri Azərbaycanın.

Haqqın ünvanıdı-könlü ahadı,
Xitabı, nidası vəzir, şahadı.
Hər sözü gövhərdən, ləldən bahadı,
Yoxdu ki, zəhəri Azərbaycanın.

Köksünü ötürdü həftələrlə il,
Qərib bir diyara olmaz ki, meyil,
Dünya dağılsa da, soyuyan deyil,
Qəlbinin təpəri Azərbaycanın.

Gerçəyə çevrilən diləyim kimi,
Səcdəyə qapanan mələyim kimi,
Köksümdə döyünür ürəyim kimi,
Obası, elləri Azərbaycanın.

Göz yaşım süzülüb qarışır selə,
Bu qara yellər də əsməsin belə,
Qoşqartək vüqarlı boylanır elə,
Dənizi, gölləri Azərbaycanın.

Mayası yoğrulmaz qəmdən, kədərdən,
Razıdı yazılan ömür, qədərdən,
Şükür ki, ötməyib bu gün hədərdən,
Ayları, illəri Azərbaycanın.

Mən hələ Gəncədən söhbət açmıram,
Sözümü ortada qoyub, qaçmıram.
Süleyman mülkündən hələ köçmürəm,
Gözəldi gülləri Azərbaycanın.

Dünyanın yolunu Haqqa döndərin,
Sevgidən bir pay da mənə göndərin.
Çiçəklər ölkəsi-ULU ÖNDƏRİN,-
Möhtəşəm əsəri-Azərbaycanın.

Haqqın vergisinə Haqq kimi baxan,
Dağılmış evlərdə min büsat quran.
Elə arxalanan, elə inanan,
Yaşasın RƏHBƏRİ Azərbaycanın.

Şairə-jurnalist-publisist Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Naxçıvan Muxtar Respublikası Bürosunun Rəhbəri, “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

NAXÇIVANIN GECƏLƏRI

/”Vətənimdir”- silsiləsindən/

Gündüz Ona hamı aşiq,
Axşam başqa bir yaraşıq.
Çil- çıraqdır, nur qarışıq,
Naxçıvanın gecələri.

Hər köşədə bir çal- çağır,
Bayram edir zəfər, uğur.
Sanki göydən ulduz yağır,
Naxçıvanın gecələri.

Alqışlayır dostu, yarı,
Vəfadarı, düz ilqarı.
Könül açan “Arazbarı”,
Naxçıvanın gecələri.

Tərk edibdir qəm, kədəri,
Firəvanlıq bəzək, zəri.
Alqışlayır xoş səhəri,
Naxçıvanın gecələri.

Əcəminin ruh, nəfəsi,
Ana Xatun məqbərəsi.
Atabəylər əfsanəsi,
Naxçıvanın gecələri.

Nazlanır “Qızlar bulağı”,
Aşiqlər olur qonağı.
Allanır üzü, yanağı,
Naxçıvanın gecələri.

Ay şövq ilə yana- yana,
Sığal çəkir həyəcana.
Ilham, təb gəlir Dövrana,
Naxçıvanın gecələri…

OLASAN

/”könül dəftərim” – silsiləsindən/

Səni sevdim gözəlim, bəlkə mənə yar olasan,
Hər ağır, dar günümdə qəlbimə qəmxar olasan.

İstədim sənlə qoşum həyatımın şən nəğməsin,
Köksümə sıxam sənı, sarı simli tar olasan.

İlk bahar zənn elədim eşqimizin hər fəslini,
Sanmazdım yaz günündə şaxta, dolu, qar olasan.

Təmannam oldu Rəbbdən tez yetirsin sevdiyimi,
Demədim ta dönəsən, sevginə əğyar olasan.

Bilməzdim bu sevdanı sarar riya, məkri- yalan,
Sən də ki, bir vəfasız, qaniçən, qəddar olasan.

Yaradan etsin islah, tez dönəsən haqq yoluna,
Rahilə Dövran kimi, eşq üçün zəvvar olasan.

QƏDİM NAXÇIVAN
/ 2-cı kitabından bir nümunə/

Görənlər bir daha geriyə dönməz,
Vətən məhəbbəti alışar,sönməz.
Azman qayaları dayanıb dinməz,
Həmişə gəncləşən, həmişə cavan,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Babəkim daşıyır mərdimin adın,
Sərkərdəmtək igid hər kişi,qadın.
Burnunu ovubdur yağının,yadın,
Bunu gözəl bilir hər gənc, hər cavan,.
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Culfa ,İlanlı dağ, Kəmki, Əlincə,
Oğlanlar bahadır, qızları incə.
Ürəyi atlanır insan bilincə,
Tutubdur hər zaman düşmənə divan,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Ordubad elimin cənnət bağıdır,
Ən yüksək zirvəsi Soyuq dağıdır.
Hər zaman burada bahar çağıdır,
Səidim,Yusifim yenə novcavan,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Şahbuz əzəmətdir, bir tacdır başda,
Canlı salnamədir yazılıb daşda.
Yağı oxları var qayada, daşda,
Ərənlər tutubdur düşmənə divan,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Şərur düzlərində tarixin izi,
Bükülüb burada düşmənin dizi.
Şanlı keçmişimə qaytarır bizi,
Təzə gəlin kimi çiçəklər əlvan,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Sədərək vətənin qeyrət qalası,
Şəhid qanındandır gülü, lalası.
Qədim Naxçıvanın igid balası,
Düşmənə verməyib meydanda aman,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

Kəngərli tarixin daş səhifəsi.
Yaradan əllərin gözəl töhfəsi.
Burda insanların gülür çöhrəsi.
Saza öz yerini veribdir kaman,
Cənnətə dönübdür qədim Naxçıvan!

SÖZÜ ÇOX
/ 9- cu kitabından bir nümunə/

Dinsizlərdən din, mərhəmət umuruq,
Gerçəklərə gözümüzü yumuruq.
Görmürük ki, kimə dəyir yumuruq,
Ocaq yanır odu bizim, közü yox.

Hamı duyur, hamı görür hər halı,
Bazarında iti atdan bahalı.
Bəxtə düşüb armudların ən kalı,
Kor fələyin baxışı var, gözü yox.

Günümüzdür, günü- gündən qaralan,
Gözümüzdür, öz- özünə toralan.
Yoxsa azmı kirpiyilə qor alan?
Ev- eşiyə boş getməyə, üzü yox.

Həkimləri günlük çörək peşində,
Müəllimləri kərpickəsən işində.
Azmı insan, ruhu- canı dişində?
Ruh ölüdür, can çalışır, özü yox.

Çox kitabım sandıqdadır, əlyazma,
Çoxu deyir bu halları, gəl yazma.
Heçalarda, qafiyədə çox azma,
Çərx fırlanır, Dövran dönür, sözü çox..

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

MƏN SƏNİ SEVƏN DEYİLƏM

Bir sevgisən, öz içimdə,
Lal olubdu söz içimdə,
Yanar köz olsan içimdə,
Mən səni sevən deyiləm.

Bu eşqin baxıb dadına,
Heç yaraşdırma adına,
Gəl məni salma oduna,
Mən səni sevən deyiləm.

Xəyal olub düşdüm yola,
Yenə də sənlə qol-qola,
Milyon varın, sözün ola,
Mən səni sevən deyiləm.

Əlim əlindən asılı,
Könlüm könlünə qısılı,
Desələr bu baxt yazılı,
Mən səni sevən deyiləm.

Mən bir azca utancağam,
Könül isitməz ocağam,
Yaxın dursanyanacağam,
Mən səni sevən deyiləm.

Deyən, çox etdim ərkimi,
Sözüm yandırsın hər kimi,
Sən məni sevdiyin kimi,
Mən səni sevən deyiləm.

ÖZÜMÜZƏ TALE YAZDIQ

Üzülməyən sevgimizin,
Ürəyini niyə üzdük,
Özümüz də heç bilmədən,
Yolumuzu tərsə düzdük.

Yol gözləyən izimizin,
Dedik həsrət, kədər bizim,
Şirin dadan sevgimizin,
Badəsinə acı süzdük.

Kim uduzub, kim nə udub,
Şirin anları unudub,
Fələyin əlindən tutub,
Özümüzə tale yazdıq.

DUYĞULARIN QANADIYAM

Buz bağlayan yollarını,
Nəfəsimlə əridəydim,
Bu ağlayan sevdamızı,
Gücüm çata, kiridəydim.

Bir dünyalıq can oduyam,
Duyğuların qanadıyam,
Mən sevginin öz adıyam,
Göydə sevib, yerə dəydim.

Yaz dərdimi, yaz aramla,
Nə yaşıyım bu yaramla,
Vüsalımı damla-damla,
Ürəyinə yeridəydim.

Göylərdən gəlmişdi

Demişdim soyutma özündən məni,
hədər deməmişdim,
hədə deyildi.
Bir yolda ki,
yoldaşın eşq olarsa,
Fərq etməz, yolçuluq an, ya yüz ildi.

Mən ürək quluyam, mən ruh adamı,
Mən bu eşqi arzum kimi yaşadım.
Tam təslim olmuşdum duyğularıma,
Ürəklə, istəklə mən baş-başaydım.

Dünyama gün kimi doğmuşdu bu eşq,
Göylərdən gəlmişdi bu hiss, bu istək.
Ürək olan yerdə hər şey səadət,
Pərvanə olardın bu eşqə gərək.

***
Könlüm
yaşanmamış sevgilər,
yalançı sevdalar məzarlığı,
baş daşları fərqli,
sən də qoşuldun onlara,
elə bil
çox illər öncə çıxmışdın qarşıma,
elə bil
çox illər öncə
bu sevgi yaşanıb və bitib,
mamır basıb o günləri,
mamır basıb sənli xatirələri,
heyif, çox heyif,
qəlbimdə sənə qurduğum
o boyda taxtı
dəyişdin baş daşına.

Bəlkə

Elə narahatam, elə gərginəm,
Görəsən, nədir bu içimə dolan?!
Belədə, deyirlər, darıxanın var,
Doğruysa, odurmu düşünən, anan?

Mənim andığımtək anıb adımı,
O da mənim kimi darıxır bəlkə?!
Bir ad qoya bilmir baş verənlərə,
Qırılan bağlara yanıxır bəlkə?!

Bəlkə dar ağacı qurub içində,
Edam kötüyünə qoyub başımı?!
Yarıb,
yarğılayır duyğularını,
Bu çökən bir eşqin son təlaşımı?!

Canım dar qəfəsdə girinc,
giriftar,
Gümanlar, şübhələr çapır azad, hürr.
Bu kömköhnə dünya, təzə dünyada
Çox gizlinlər aşkar, hər aşkarda sirr.

Bir qucaq açmışdım

Özüm də bilmirəm nədən küsmüşəm,
Ömrəmi, bəxtəmi, şəxsəmi küsdüm?!
Bir qucaq açmışdım ürəyim boyda,
Elə o boyda da boşluğa düşdüm.

Mən hansı zamana, hansı məkana,
Hara aid olub, düşmüşəm hara?!
Bu dünya mənə yad, o dünya yalan,
Başqa dünya varmı, köç edəm ora?!

Yaşayıb keçdiyim yırtıq günləri,
Bu yamaq həyatı boşlayıb gedəm.
Ancaq acı verən bu karsız ömrü
Bircə bayatıyla oxşayıb gedəm.

Özüm də bilmirəm nədən küsmüşəm,
Əslində səbəb var, əslində heç yox.
İynə ucu boyda işıq gəzirəm,
Olmayan işığa pərvanəyə bax.

Bu nədi?

Sən niyə baxırsan yollara, niyə,
Kimi gözləyirsən,gözüm, bu nədi?
Ürəyim, köksümü dağıtma, toxta,
Yoxsa tükənibdi dözüm, bu nədi?

Nədir bu intizar, bu qüssə, ələm?
Könlümü uçurur boğulan naləm.
Çökübdür çöhrəmə qəlbimdəki qəm,
Solub yanaqlarım, üzüm, bu nədi?

Köçüm uzaqlarda, ömür də yarı…
Yağır çalınçarpaz taleyin qarı.
Yeriyir üstümə qəm karvanları,
Bəs hanı təpərin, dizim, bu nədi?

Bu darıxmaq

Bu darıxmaq, aman Tanrım,
Buraxmır yaxamı nədən,
Darıxıram, darıxıram,
Dar gəlir ruhuma bədən.

Qara qarışqalar kimi
Yol gedirik, yön fələyin.
Yolumuz bir mənzilədir,
Kimi asta, kimi yeyin.

İçimizdən alışırıq
Kül olub sönənə qədər.
Heçdən gələn darıxacaq
Heçliyə dönənə qədər.

Qatar gözləyirəm

Bu qatar da ötüb getdi,
Ünüm yetmədi, yetmədi.
Gedib, gedib gözdən itdi,
Güman itmədi, itmədi.

Bir dəli inada qulam,
Könlümdə dağıntı, savaş.
Nagüman qatar gözləyib,
Nə çəkirəm, biləydin kaş.

Söykənib tənha söyüdə,
Budaqdan bar gözləyirəm.
Qatarlanıb illər gedir,
Mənsə qatar gözləyirəm.

İNDİ

Bir ömrün səadət payına həsrət,
Yarımı itirmiş yarıyam indi.
İnanma, kimisə xoşbəxt eyləyəm,
Kiminsə bəxtinə yarıyam indi.

Bir küskün ovqatam, kədərli çağam,
Səhra dolaşıram, gülzarım vağam.
Hərdən Tanrıma da asiyəm, ağam,
Sancmağa can gəzən arıyam indi.

İçimdə payızdı,çölümdə yazdı,
Deyirlər, bəxtəvər işvədi, nazdı.
Bir üzüm gəlindi, bir üzüm qızdı,
Fikrimdə yüz yaşlı qarıyam indi.

Dərdimə girovdur məhəbbət, həvəs,
Bu bəxtlə dünyaya gəlmişəm əbəs.
Ay məni özünə yar istəyən kəs,
Mən dərdin, kədərin yarıyam indi.

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

***

sığındığım köşəyə
rəsmini Tanrı çəkmiş…
qorxma dərdim üşüyə,
dərdə qoxunu səpmiş…

Bəlkə unutdun sən də
mənim kimi o toyu?
bəxtmi unutdu səndə
o buxunu, o boyu?

saçındakı dənləri
bağla qızıl üzüyə…
göndər gələn-gedənlə
bəlkə ömrü bəzəyə…

* * *

bütün ayrılıqlar doğma…
bütün xoşbəxtliklər yad…
səninlə yaşanan hər nə varsa
adını qoymağa çalışma…
heç məndən də soruşma…
adı üstündə yazılı: HƏYAT…

bağırma, çağırma…
sükutunu qucaqla…
dərdini bas bağrına…
bir də görərsən ki,
qapın döyülür…
pəncərəndən pıçıltılar tökülür-
gecikmiş “Bağışla” adıyla…

yalan demirəm sənə…
İnanmasan da olur…
daha eynimə gəlmir
məni necə bilirsən…
daha əynimə gəlmir
“qadın nazı”… Bilirsən…

bütün səssizliklər haray…
bütün anlayışlar fəryad…
səninlə yaşanan hər nə varsa
adı üstündə yazılı: HƏYAT…

Təhsil Problemləri İnstitutunun Kurikulum Mərkəzinin böyük elmi işçisi, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsul katibi

Ürək sızıldayır, gözdən yaş gəlmir,
İnsan taleyində qiyamət qopur.
Bahar taleyini yaşaya bilmir,
Payızın kədəri yarpağa hopur.

Sevinc köçəridir ömür evində,
Bir anlıq qonaqdır yükü belində.
Kədər yuva salır elə dərində,
Gəlir ətə hopur, dırnağa hopur…

Ömrə iz salmayan “nağıl” dərdləri,
Gəlir unutdurur mağıl, dərdləri,
Dünyanın çəkilmiş ağır dərdləri,
Dönür bir şairə torpağa hopur.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

HARA GEDİRSƏN

Hələ yol gözləyir o görüş yeri,
Bizi bir görüblər əzəldən bəri,
Qayıt, yalvarıram, qayıt, dön geri,
Məni tənha qoyub, hara gedirsən?

İnsafın yoxdurmu ay zalım qızı,
Qışa döndərmisən baharı, yazı,
Qaytar qoy yerinə ayı,ulduzu,
Məni tənha qoyub, hara gedirsən?

Ürəyim dalınca yeriyər , gedər,
Qoymaz göz açmağa, qoymaz qəm, kdər,
Sənsiz ömür hədər, sənsiz gün hədər,
Məni tənha qoyub, hara gedirsən?

Neyləyim mən yazıq boş ürək ilə,
Bacara bilmirəm mən fələk ilə,
Ürəyim danışmaz hər mələk ilə,
Məni tənha qoyub, hara gedirsən?

Mən Əziz Musayam yox idi dərdim,
Eşqinlə şam kimi yandım, əridim,
Ağlayan ürəyi necə kiridim,
Məni tənha qoyub,hara gedirsən?

QARABAĞDAN DANIŞIN

İnciməsin qoy nə ata, nə ana,
Ay el-oba, siz baxmayın ad, sana,
Çörək qalsın, Quran qalsın bir yana,
Danışanda Qarabağdan danışın.

Məclislərdə yada salın dağları,
Unutmayın cənnət,məkan bağları,
Yada salın Şuşa adlı ağları,
Danışanda Qarabağdan danışın.

İncitməyin şəhidlərin ruhunu,
Biz deyəsən unutmuşuq çoxunu,
Hazır tutun əldə qəzəb oxunu,
Danışanda Qarabağdan danışın.

Qoymayın ki gor yerləri dağılsın,
Yolu, izi, duman alsın, çən alsın,
Qoymayın ki qanlı yara sağalsın,
Danışanda Qarabağdan danışın.

Aldanmayın yağlı vədə, xoş sözə,
Kömək olmaz özgə bizə, yad bizə,
Durmalıyıq düşmənlərlə üz-üzə,
Danışanda Qarabağdan danışın.

Yaralıdı sevən ürək, sevən can,
Qarabağdan qoy oxusun oxuyan,
Döyüşlərə hazır olun hər zaman,
Danışanda Qarabağdan danışın.

Yadlar orda binə salır , yol çəkir,
Bizim hələ gözlərimiz yol çəkir,
Cəbrayılım qan ağlayır, ah çəkir,
Danışanda Qarabağdan danışın,

Yurd-yuvanı yaddaşlardan silməyin,
Məzar yeri tapılmırsa ölməyin,
Demirəm ki, oynamayın, gülməyin,
Danışanda Qarabağdan danışın.