Category: Azərbaycan ədəbiyyatı

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

DEYİLMİ

Ömür başdan-başa beşikdən-qəbrə həyatın sevinci, qəmi deyilmi?
B.Vahabzadə

Ömür həyat adlı-sonsuz ümmanda,
Sükanı olmayan gəmi deyilmi?
Təlatüm, fırtına gəldiyi anda,
Dəryalar fələyin camı deyilmi?

Zamandır insanı ələyən ələk,
Fəhm edək hikmətin, dərk edək gərək.
Ümidlər, istəklər, azrzular, dilək,
Həyatın ləzzəti, tamı deyilmi?

İnsanın həm gülər, həm ağlar bəxti,
Sevgidir, ülfətdir könlünün taxtı.
İstəklə murada yetdiyi vaxtı,
Həyatdan aldığı kamı deyilmi?

Coşuruq, daşırıq bəzən heç nədən,
Az qalır qəlbimiz çıxsın sinədən.
Dünyanı özünə zindan, dar edən,
Zamanın naşısı, xamı deyilmi?

Gənclikdir ömürün baharı, yazı,
Dünyaya ün salar sözü, avazı.
Yaşamın hər fəsli alında yazı,
Payızı kövrəklik dəmi deyilmi?

Heç yatmaz qəlblərin havarı, hayı,
Tükənməz diləyin, istəyin sayı.
Dövranın qismətdən verilən payı,
Ömrünün, günün şamı deyilmi?

VƏFASIZ YARIM

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Arxanca hey baxa- baxa keçmişəm,
Həsrəti ,hicranı yuva seçmişəm.
Kədərdən özümə köynək biçmişəm,
Vəfasız dünyada, vəfasız yarım.

Dərdlərim başımda qalaq- qalaqdır,
Gözümdən yaş axır, qanlı çanaqdır.
Talehim ömrümə, sanki yamaqdır,
Vəfasız dünyada, vəfasız yarım.

Keçilməz sədləri aşıb gəldim mən,
Dostu- düşmənləri, seçib gəldim mən.
Əynimə ağ kəfən, biçib gəldim mən,
Vəfasız dünyada, vəfasız yarım.

Bu zalim dünyada tənhayam, yadam,
Divarda toz basmış sahibsiz udam,
Leysana köklənmiş, dolu buludam,
Vəfasız dünyada, vəfasız yarım.

Yoxdur gələcəyə heç ümid, güman,
Kəsib yollarımı, görünməz duman.
Dövran, acımadı sənə bu zaman,
Vəfasız dünyada, vəfasız yarım.

27.01.2017.

AZƏRBAYCAN

Mən könlümü təzəcə eşqə düşənlər kimi
Pıçıldamaq istərəm – eşidilməsin səsim.
Sevgi etirafımı, bu vurulan qəlbimi
Elə açmaq istərəm bir kimsə eşitməsin.

Eşqimi ovuc-ovuc torpağına, daşına
Səpərəm, qız başına şabaş səpənlər kimi.
Səni öpmək istərəm – düz on səkkiz yaşına
Təzəcə qədəm qoyan qızı öpənlər kimi.

Uğrunda həyatımı qurban vermək istərəm,
Eşqin təntənəsiyçün can qurban edən kimi.
Səni bütün dünyaya mən göstərmək istərəm
Sevdiyim qız kimi yox – sevdiyim Vətən kimi.

GECƏLƏR AY OLMAQ İSTƏYİRƏM MƏN

Gecələr ay olmaq istəyirəm mən,
Pərdəli-pərdəsiz pəncərələrdən
Dolmaq istəyirəm neçə otağa.
Mən neçə süfrəyə, neçə çırağa
Baxmaq istəyirəm hamıdan pünhan
Səma tağlarının ucalığından.

Gecələr ay olmaq istəyirəm mən…
Şirin laylaları ana dilindən,
Ana dodağından eşidim deyə.
Mən ağlı-qaralı neçə taleye
Baxmaq istəyirəm ağarınca dan
Səma tağlarının ucalığından.

Gecələr ay olmaq istəyirəm mən…
Bir günlük işindən qayıdıb gələn
Qabarlı əlləri öpmək eşqinə.
Yorğun röyaların şirinliyinə
Keşik çəkmək üçün sakit, mehriban
Səma tağlarının ucalığından.

Gecələr ay olmaq istəyirəm mən…
Sevən ürəklərin məhəbbətindən
Səma ucalıqda pay almaq üçün,
Ən yüksək qübbəyə ucalmaq üçün…
Ordan nur səpərəm mən incə-incə
Bu ana torpağa dan sökülüncə.

Nahaq yaranmayıb bu arzu məndə.
Bəzən gecələrin sakitliyində
İnsan öz qəlbiylə edir həsb-hal,
Keçir ürəyindən min arzu, xəyal.
Bununçün ayrılıb öz xislətimdən
Gecələr ay olmaq istəyirəm mən.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

MUĞAM

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Muğam- türkün haqq səsi,
Təmiz ruhu, nəfəsi.
Oğuz, Qorqud töhfəsi,
Qaval, kaman, həm tarım,
Milli sərvətim, varım.

Muğam-ana laylası,
“Muğam-ruhun qidası”.
Muğam-qəlbin sədası,
Segah, şüştər, qatarım,
Milli sərvətim, varım.

Muğam-xalqın güzgüsü,
Sevinci, üzüntüsü.
Ocağımın tüstüsü,
Muğam-bülbülüm, xarım,
Milli sərvətim, varım.

Muğam- xalqın varlığı,
Özünə oxşarlığı.
Çiçəkli cənnət bağı,
Sevincim, intizarım,
Milli sərvətim, varım.

V A R

“Qəzəllərim” – silsiləsindən

Edirəm Rəbbə dua ki, sənintək bir yarım var,
Əhdi – peymana sadiq, vəfalı nigarım var.

Olsa da eşq yolunun min acısı, min cəfası,
Sonunda gülüb bəxtim, vüsaltək nübarım var.

Hər bəşər meyl eyləyər, sərvətə, cah- cəlala,
Sevmirəm dünya malın, çün eşq adlı varım var.

Keçsə də ömrüm- günüm, hey tufanda, qasırğada,
Zirvəsi sis, dumanlı, dağ kimi vüqarım var.

Düşmüşəm gur selinə, sirli şeiriyyətin,
Təcnisim, müxəmməsim,qəzəl adlı barım var.

Yaradan qismət edib, dürüst söz sərrafıyam,
Şairə Dövranam mən, sehirli əfkarım var.

Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
“Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

Aç gözünü

Tək- tənha oturmusan xəbərin yox olanlardan,
İstəsən zövq alarsan bu günlərdən, bu anlardan.
Yox- yox, avamlıq edib olma dərdə qalanlardan,
Ayılıb millət balam, tanıyır özü-özünü,
Kişi, vallah dəlisən, aç bu dünyaya gözünü!

Qaynayır bir qazanda neçə qoçun başı indi,
Fərqi yox bilinməyir sevənlərin yaşı indi,
Haqq itib, yaxşı edib haqqı udub naşı indi,
Ayılıb millət balam, tanıyır özü-özünü,
Kişi, vallah dəlisən, aç bu dünyaya gözünü!

Axıb ulduzların seli, yerimiz cənnət olub,
Şou-biznes yaranıb öndə gedən sənət olub,
Tikilib şadlıq evləri, işimiz rahat olub,
Ayılıb millət balam, tanıyır özü-özünü,
Kişi, vallah dəlisən, aç bu dünaya gözünü!

Əcnəbi seriallar dərdlərə dərman kimidi,
Avropa məhəbbəti eşqlərə fərman kimidi,
Sağ-solun başqa tipdə, yeni müsəlman kimidi,
Ayılıb millət balam, tanıyır özü-özünü,
Kişi, vallah dəlisən, aç bu dünyaya gözünü!

Sözümü kim eşidib, kim qanacaq, nə işinə,?
Qurunun oduna yaş da yanacaq, nə işinə?
Bu çərxi-fələk ha tərəfə fırlanacaq, nə işinə?
Ayılıb millət balam, tanıyır özü-özünü,
Kişi, vallah dəlisən, aç bu dünyaya gözünü!

QƏRƏNFİL

Dağ dözməzdi bu dərdə,
Dözdü qərənfil, qərənfil.
Dərdləriylə qol götürüb,
Süzdü qərənfil, qərənfil.

Məzarların tacı oldu,
Ana oldu, bacı oldu.
Bu dünyaya carçı oldu,
Sözdü qərənfil, qərənfil.

Tarixin qan yaddaşıdır,
Şəhidin məzar daşıdır.
Ləçəyində od daşıdı,
Közdü qərənfil, qərənfil.

Çiçəkdi, haqqın səsidi,
Ürəkdi, duydum səsini.
Azadlığın nəğməsini,
Yazdı qərənfil, qərənfil.

* * *

Necə girdin ürəyimə,
Xəbərim olmadı bundan.
Gözümü açınca gördüm
Elə min ildi ordasan…

Axı,kim öyrədib sənə
Bu cadunu,bu ovsunu?
Sən gəldin,anlatdın mənə
eşqin gözəl olduğunu.

Quruyub qalmışam elə,
Söz də tapmıram deməyə.
Bilmirəm,necə “get” deyim,
Yerin varmı ki getməyə…

* * *

ünən də öldü belə…
torpaq tökdüm gözünə.
Durub kənardan baxım
indi özüm özümə.

Yapışmışam yenə də
keçmişin ətəyindən.
Bu gün kirlənir,çıxır
köynək kimi əyindən.

Eh…məni də düşürər
zalım zamanın atı.
Dünəndən xatirədi
yolda qalan saatım..

Özünün özünə varsa dəyərin

Haram var-dövlətin səməri olmaz,
Bir az fikirləşib düşünsək dərin.
Misgər bazarında dəyəri olmaz,
Qızılın, daş-qaşın, nədəki zərin.

Vicdan ucuzlaşıb aradan getsə,
Hörmət yoxa çıxsa, ləyaqət itsə,
Arvad da bir yandan kişilik etsə,
Olmaz el içində hörməti ərin.

Düşməndən dost olmaz, dostdan da qardaş,
Ayaq başa çıxsa, başsız qalar baş.
Göz də xarab olar, düzələndə qaş,
Bilinər yalanın, böhtanın, şərin.

Polad, hər əzaba gərməsən sinə,
Onda tuş gələrsən qəzəbə, kinə.
Hamı diqqətini artırar sənə,
Özünün, özünə varsa dəyərin.

17.12.2014.

Olaydı

Açıq hava, aydın səma,
Bağ-bağçada bar olaydı.
Qəlbdə iman, dildə dua,
Bir vəfalı yar olaydı.

Övlad qarşısında üz ağ,
Güvənməyə uca bir dağ,
Bir az sevgi, canımız sağ,
Bir az dovlət var olaydı.

Düzü atıb səhvi tutan,
Halal mala, haram qatan,
Söz gəzdirən, böhtan atan,
Utanaydı, xar olaydı.

Yaxşıdan gen dursun yaman,
Beyinlərdən getsin duman,
Kök salaydı qəlbdən iman,
Üzdə həya ar olaydı.

Kim qoruyur ədaləti,
Onda var haqq əlaməti,
Sevənlərin xoş niyyəti,
Yer üzünə car olaydı.

Hər istəyi gözdən duyan,
Uca tutan, böyük sayan,
Qəlb ovudan, göz oxşayan,
Bir cüt qoşa nar olaydı.

9.12.2014.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

ZALİM GƏLİN

Həyat amansızdır.
Gözümlə gördüyüm gəlinin öz qaynatasına zülmü, baldızının az yaşlı uşaqlarının yetim qalmasına sevinməsi,daha nələr.. Bu gəlinin rəzil ədalarına dözə bilməyib yazdım.Qaynnası yox idi.Oğlunun toyunu görməyən ana çoxdan dünyasnı dəyişmişdi.Meydan o zalim ğəlinə qalmışdı…

Lal, sakit çay kimi dinməz axardın,
Naz, qəmzə, ədanla qəlblər yaxardın.
Balamı al dillə başdan çıxardın,
Əfi ilan çalsın dilini, gəlin.

Elə ki, bağlandın kəbin, nigaha,
Sahib, yiyə oldun dəmə-dəsgaha.
Sən demə bitməmiş məqsədin daha,
Niyyətin sındırsın belini, gəlin.

Kirşan altındaymış əsil sifətin,
İrinli çibanı oldun külfətin.
Püskürdü vulkantək kinin, küdrətin,
Sovurdun ocağın külünü, gəlin.

Döndün sən boz daşa, bomboz qayaya,
Ağ oldun qaynata, həm qaynanaya.
Çevrildin vəbaya, qara bəlaya,
Yaradan qurutsun dölünü, gəlin.

Qapın açılmadı dosta, sirdaşa,
Hey dirsək göstərdin qohum-qardaşa.
Gəlinkən dönəydin kaş qara daşa,
Qurutdun bu yurdun selini, gəlin.

Nə əldən buraxdın, nə də ki, doydun,
O, nakam baldızın məzarın oydun.
Bacını-bacıya sən həsrət qoydun,
Yandırdın gorunda ölünü, gəlin.

Dağ kimi ərini mumtək əritdin,
Güllü bağçasında qanqaltək bitdin.
Nə çiçək açdın sən,nə gül bitirdin,
Soldurdun o bağın gülünü, gəlin.

Qəlblərə vurduğun dərin yaradır,
Hamının yanında üzün qaradır.
İndi bəs mənzilin, yolun haradır?
Xərclədin ayını, ilini, gəlin

QİSMƏT OLA

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Hər möhnətə dola-dola,
Qarlı qışı saldıq yola .
Bu novruzu Qarabağda,
Kaş keçirmək qismət ola

Çox söylədik Allah Kərim,
Qəribsəyib yurd yerlərim.
Könül istər o dağlarda,
Çəmənlərdən çiçək dərim.

Torpağımda gəzir yadlar,
Dəyişibdir mərhəm adlar.
Dağıdılmış məzarlarda
İncik ruhlar bizi odlar.

Yelkənsizdir gəmilərim,
Çölə dönüb zəmilərim.
Barsız,bəhərsiz ötübdür
Üzü qara,bəd illərim.

Çox gözlədik,bəsdir daha,
Son qoyulsun dərdə,aha.
Dövran,bu gün hamı deyir:-
“Güman vardır xoş sabaha.”

Bəlkə səni axtardım,
Qızların sırasında.
Deyəsən, qocalıram,
Bu ömrün yarısında.

Gözüm qalmayıb fikrin,
Ağında, qarasında.
Gör ki, itib-qalmışam,
Dünyanın harasında?!

Bir insan qanı gördüm,
Mən ömrün yarasında.
Qayğıya bürünmüşəm,
Şeirin arasında

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

BOYNUNU BÜKMƏ

Sən kədərli olanda bənövşələr üşüyür,
Günəş saralıb, solur, əsən mehlər töyşüyür,
Ruhum canımdan küsür, ürəyimə xal düşür,
Gülüm, boynunu bükmə, sənə kədər yaraşmır.

Ana deyib ağlayan , körpə bir uşaq kimi,
Budağından ayrılan, yşıl bir yarpaq kimi,
Barını şaxta vuran, qəmli bir budaq kimi,
Gülüm, boynunu bükmə, sənə kədər yaraşmır.

Şehdə-suda islanan bir nazlı sümbül kimi,
Meh əsəndə titrəyən bir ətirli şeh kimi,
Ahı göyə ucalan, bir şeyda bülbül kimi,
Gülüm boynunu bükmə, sənə kədər yaraşmır.

Sən kədərli olanda qəlbim, gözüm ağlayır,
Duman tutur yolumu, çən gözümü bağlayır,
Həsrət odlu sinəmi çalın-çarpaz dağlarır,
Gülüm boynunu bükmə, sənə kədər yaraşmır.

DÜNYA

Hər çəkininin tərəzisi, daşı var,
Hər üzüyün qiyməti var, qaşı var
Şirinimə acı qatır naşılar,
Gözəlliyə nəğmə qoşa bilmirəm.

Vaxt ötdükcə məni oda salırsan,
Gah mənə dost, gah da yağı olursan,
Verdiyini hər gün geri alırsan,
Haqq işinə mən qarışa bilmirəm.

İşığını qaranlıqla boğursan,
Selə dönüb gözlərimdən axırsan,
Dərd gələndə söylə hara baxırsan,
Dərd-qəm ilə mən yarışa bilmirəm.

Niyə başa keçirirsən haqsızı,
Qar, yağışla sınayırsan sən yazı,
Aramızdan axıdırsan Arazı,
Bu hasarı vallah aşa bilmirəm.

Əziz Musa haqqı danmaz heç zaman,
Neyləsin ki, nahaqqındı bu meydan,
Ayaq açıb yeriyirsə şər, yalan,
Dünya, sənlə mən barışa bilmirəm.

GƏL SÖYLƏMƏ NAĞIL MƏNƏ!

Baxışlarım buludlanıb,
Gözümün qanı qaralıb.
Dərd üstümə qanadlanıb,
Sözümün canı qaralıb.

Yazımda selə dönməyən
Gözləmə-gələ dünənin.
Payızda gülə dönməyən,
Gözündən ələ dünəni.

Gəl,söyləmə nağıl mənə,
Tərifləmə yağını,yar.
Yağı verməz ağıl mənə,
Dost çıxartsa ağını,yar.

Yumruq boyda bir ürəkdə,
İki sevgi necə sığar?..
Nərgiz qoxulu çiçək də
Həsrətinə gecə sıxar.

Göz yaşı-payız yağışı
Muncuqlar yar yanağında.
Yol çəkər qəlbin baxışı
Öpüb susqun dodağından.

Qüssəyəm başdan ayağa,
Gözüm tək bəxtim qaralıb.
Yar verib məni ayağa,
Güvən dağımı qar alıb.

Hər çiçəkdə şeh ağlayar,
Ləçək-ləçək gülər dərdim.
Qapını gecə bağla,yar,
Birdən qonaq gələr dərdim…

Azərbaycan.Quba.
17.01.2017.

GƏL SÖYLƏMƏ NAĞIL MƏNƏ!

Baxışlarım buludlanıb,
Gözümün qanı qaralıb.
Dərd üstümə qanadlanıb,
Sözümün canı qaralıb.

Yazımda selə dönməyən
Gözləmə-gələ dünənin.
Payızda gülə dönməyən,
Gözündən ələ dünəni.

Gəl,söyləmə nağıl mənə,
Tərifləmə yağını,yar.
Yağı verməz ağıl mənə,
Dost çıxartsa ağını,yar.

Yumruq boyda bir ürəkdə,
İki sevgi necə sığar?..
Nərgiz qoxulu çiçək də
Həsrətinə gecə sıxar.

Göz yaşı-payız yağışı
Muncuqlar yar yanağında.
Yol çəkər qəlbin baxışı
Öpüb susqun dodağından.

Qüssəyəm başdan ayağa,
Gözüm tək bəxtim qaralıb.
Yar verib məni ayağa,
Güvən dağımı qar alıb.

Hər çiçəkdə şeh ağlayar,
Ləçək-ləçək gülər dərdim.
Qapını gecə bağla,yar,
Birdən qonaq gələr dərdim…

Azərbaycan.Quba.
17.01.2017.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

YA RƏBB ÖZÜN EYLƏ MƏDƏD

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Heç bitməyir dərdi- sərim,
Qatba- qatdır qəlb kədərim.
Olmayır bir xoş səhərim,
Ya Rəbb özün eylə mədəd.

Dərdlər sarıb vücudumu,
Bağlayıbdır əl- qolumu.
Bəniz solub, sarı limu,
Ya Rəbb özün eylə mədəd.

Bəxt qınında bürüşübdür,
Şəfa, sağlıq gen düşübdür.
Əcəl gozə görüşübdür,
Ya Rəbb özün eylə mədəd.

Gözüyaşlı arzularım,
Yazılmamış yazılarım.
Boynubükük ,sevən yarım,
Ya Rəbb özün eylə mədəd.

Fələk məxsus məndən yana,
Gəlməsin heç bu ünvana.
Qəlbisınıq, mən Dövrana,
Ya Rəbb özün eylə mədəd.

QİSMƏT OLA

“Vətənimdir” – silsiləsindən

Hər möhnətə dola-dola,
Qarlı qışı saldıq yola .
Bu novruzu Qarabağda,
Kaş keçirmək qismət ola

Çox söylədik Allah Kərim,
Qəribsəyib yurd yerlərim.
Könül istər o dağlarda,
Çəmənlərdən çiçək dərim.

Torpağımda gəzir yadlar,
Dəyişibdir mərhəm adlar.
Dağıdılmış məzarlarda
İncik ruhlar bizi odlar.

Yelkənsizdir gəmilərim,
Çölə dönüb zəmilərim.
Barsız,bəhərsiz ötübdür
Üzü qara,bəd illərim.

Çox gözlədik,bəsdir daha,
Son qoyulsun dərdə,aha.
Dövran,bu gün hamı deyir:-
“Güman vardır xoş sabaha.”

Düz olmayan dünyanın düz dərdini,
Bəxti küsən qızların duz dərdini,
Ürəyimi üşüdən buz dərdini
Kövrəlib də çəkə bilsən, çək görüm.

Saçımda ağ kağızın boz kölgəsi,
Dərdim baxışımın toran döngəsi…
Ömrə eşqim ömürdən də ötəsi,
Dizlərinə çökə bilsən, çök görüm.

Vaxtsız qonaq qocalıqmı?
Gəldimi?
Ufuldadan, sızıldadan dərddimi?
Düşmənimə açılmayan dərdimi
Dost ovcuna bükə bilsən, bük görüm.

Elə yığdıq tərəziyə daş-başı,
Qoyduq sələmlərə qalan daş-qaşı.
Ətəyimdən bu inadkar “Beş daş”ı,
İzlərimə tökə bilsən, tök görüm.

Bəxt yazan bəxtimi aldatdı daha,
Tökmə, qəm sandığım qat-qatdı daha.
Qəlb evim şüşətək çat-çatdı daha,
Sən Güldərən, tikə bilsən, tik görüm.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

Aman Allah məhəbbət
Bir cəllada dönərmiş!
O gülüşlər, sevinclər..
Ürəklərdə yox olub,
Birdəfəlik sönərmiş.
Məhəbbətin alovu
çəkilərmiş qınına
Həsrət də sevgisini
gizlicə haraylayıb
çağırarmış yanına
Sevgi tərsə dönəndə….
Eşqin qığılcımları
Qarsalayıb üzünü,
Deməkdə aciziymiş
səadət də sözünü
Nə buluddan hay olar,
Nə göz yaşından haray,
Könül də yetim qalar
Sevgi tərsə dönəndə..

Sərt toxunma, sınar qəlbim,
Şairəm, söz adamıyam.
Yalan-palan zamanənin,
Mindən bir düz adamıyam.

Coşğun çayam, mənə varma,
Yerli-yersiz söz çıxarma,
Ocağımda kül axtarma,
Əbədi köz adamıyam.

Haram varım-dövlətim yox,
Haqqdan başqa sərvətim yox,
Bir kimsədən minnətim yox,
Allahın öz adamıyam.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

S Ə N S Ə N

Könül dəftərimdən

Sənsən mənim ömrüm, günüm, həyatım,
Sənsən mənim şan-şöhrətim, büsatım.
Sənsən nəğməm,qoşmam,qəzəl, bayatım,
Sevə-sevə xəyalına daldığım,
Illər boyu həsrətiylə yandığım.

Sənsən sevən ürəyimin parası,
Sənsən görən gözlərimin qarası.
Sənsən bütün dərdlərimin çarası,
Gecə-gündüz şəfa umub, andığım,
Illər boyu həsrətiylə yandığım.

Sənsən mənim saf eşqimi süsləyən,
Sənsən məni ümidlərlə bəsləyən.
Sənsən məni sabahlara səsləyən,
Ey şəfqətli, nurlu, mələk sandığım,
Illər boyu həsrətiylə yandığım.

Sənsən sair Dövranın təbb, ilhamı,
Sənsən onun xoş hicranı, həm kamı.
Səni mənə yaraşdırır el, hamı,
Eşq atəşin sevgisindən aldiğım,
Illər boyu həsrətiylə yandığım.

XOŞ XATİRƏLƏR

“Könül dəftərim” – silsiləsindən. Nərbənd-2

Yenə qanadlandı xatirələrim,
Xəyalım dördnalla o kəndə çapdı.
Aybəniz,şirindil,vəfalı pərim,
Nərbənd dibindəki O,gənci tapdı.

Sınayıb nərbəndin iradəsini,
Gövdədə qazmışdıq öz adımızı.
Cahilcə oyaraq nər sinəsini,
Ona tapşırmışdıq pak sevdamızı.

Sevdalı günlərdən titrək xatirə…
-Baxışdan,cilvədən oynardı ağıl.
Kaş xəyal hər zaman ora götürə,
Hər anı,məqamı sehirli nağıl.

Tutardıq əl-ələ,donardı zaman,
Baxışlar deyərdi ürək sözlərin.
Kipriklər ox idi,qaşlarsa kaman,
Keşiyin çəkərdi xumar gözlərin…

Xəyallar kövrəltdi,göynətdi məni,
Gözümdən incilər,dürrlər ələndi.
Üşütdü qəlbimi saçımın dəni,
Ruhum da,canım da qəmə bələndi.

Beləcə keçmişdi saysız görüşlər,
Qoca nərbənd şahid o əhd, ilqara.
Fələyin hökmüylə tərs döndü işlər,
Atıldıq zər kimi gör hardan-hara…

Yenə qanadlandı xatirələrim,
Xəyalım dördnalla o kəndə çapdı.
Aybəniz,şirindil,vəfalı pərim.
Nərbənd dibindəki O,gənci tapdı…

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Bir gün səni düşünəcəm…
Bağlı qapıları açıb,
Açıqları qapayacam…
Zümrüd quşdan qanad alıb

Qaf dağınacan uçacam.
Orda səni sehrləyib
Könlümə əsir edəcəm.
Yollarını tilsimləyib

“Gedər-gəlməz”ə gedəcəm.
Üç almanın tək birində
Bəxtin rəngini görəcəm…
O almanı əllərimlə
Büküb sənə göndərəcəm…

Yeməsən…
Qarı nənənin
Küpəsində gizlənəcəm…
Atıb dünyanı çiynimdən
Bir gün səni düşünəcəm…

2011

Azərbycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Qızıl Qələm” Media Mükafatı laureatı,
“Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin redaktoru,

Sumqayıt şəhər Corat qəsəbəsindəki 7 nömrəli orta məktəbin direktoru Təranə Haqverdiyevanın valideynləri-Xəlil və Nigar Bağırovların əziz xatirəsinə

Ovuna bilmirəm xatirərlə,
Hər gün savaşıram acı qəhərlə.
Sizsiz keçirdiyim axşam, səhərlə,
Könlümə qəm dolur, ay atam-anam!

Telim sığal gəzir, gözum yaş dolu,
Xəbər gözləyirəm, susur sağ-solum.
Ümid bitirməzmiş məzarlıq yolu,
Orda həyat solur, ay atam-anam!

Körpə uşaq kimi aldadın, susum,
Dönəcəklər deyin, gözləyim, dözüm.
Sönməsin ocağım, itməsin közüm,
Küldən kim var olur, ay atam-anam?

Yozulmaz yuxular gördüyüm zaman,
Ömrümün həmdəmi nisgil, sis, duman…
Kimdir əzizindən ayrılıq uman,
Ümid sonda ölür, ay atam-anam!

Sevginiz bitməyən varım-dövlətim,
Adınız şərəfim, şanım, şöhrətim.
Dünənim, bu günüm, əbədiyyətim,
Xəlilim, Nigarım- ay atam-anam!

Rüzgar eskiden ne kadar hoşdu
şimdi esdikce maziler tökülmüş yapraqlar gibi..
Umudlar ne kadar özeldi eskiden dilek tutduğumuz anda güneş doğar gibiydi.
Ağlamak ne kadar anlamlıydı eskiden
kendi kalbində doyasıya tökülən yaşlar gibi.
Hayat ne kadar gözeldi eskiden yaşamak için can atardıq.
Sevmək o kadar safdı ki bir kişi için nələri gözə alırdıq
Şimdi ölmək bile utanc verici kim için
yaşamak seçimin bile yok gibi.
Ya neden bu kadar acı yürek bile yüz çevirmiş
Ya ben eskiden ben diyilmişim , yaşadıqlarım güzeldi.

Змея

Так много на свете растений, зверей
И следует выбрать тебе кто родней?
А мне, вот, по жизни, всех ближе-змея,
Она мне так нравится-прелесть моя!

Поверь мне, пусть даже она холодна,
Взгляни и поймёшь как прекрасна она.
Не дал ей Всевышний, ни рук и ни ног.
Попробуй пожить так-вот, я бы не смог!

Но взгляд её-воля,спокойствие, власть
Я чувствую сердцем-здесь смерть и напасть!
Как будто во сне, я с любовью гляжу
И море достоинств я в ней нахожу.

На скалах, на дереве, в светлой волне
Признай, как хозяйка спокойна вполне.
Ты помни, что первой-не тронет она.
И движется вся, как морская волна.

И то, что опасностью может грозить
Мне в жизни подарит надёжности нить..
Шаг влево, шаг вправо-смертельный укус
Змеиный напиток не сладок на вкус!

Я верю, надеюсь, что встречу свою
Красавицу, мудрую, словно змею
Мы дом наш сумеем построить вдвоём,
Там будет свой садик, цветник, водоём.

Она так устроит всё в жизни моей,
Мы выростим много прекрасных детей
И пусть будет тайной семейный секрет,
Что жар я дарю, а она мудрый свет.

И будет она всех прекрасней милей
Полюбит от сердца родных и друзей,
Но, чтоб догадаться никто не посмел,
Что нежно змею на груди я согрел!

Рассвет поэзии

А время моей жизни-только миг.
Я прошлой ночью смог это понять..
Вот, юность! Глядь, а вот уж я старик.
Рассвет, закат и смерти благодать.

Прошу, Аллах, храни мою любовь,
Моих родных, родителей и мать
Поверь мне, что я всё отдать готов,
Чтоб их от бед, всю жизнь оберегать!

Храни Аллах, прошу, мой отчий дом
И Город, и прекрасную страну
И лавочку, что в сквере за углом
И губы, без которых не усну.

И это небо, трепетный рассвет
И эти руки, волосы, глаза
И эту ночь, и этот лунный свет
Всё, без чего мне жить никак нельзя.

Поэзия, я молод-Ты слаба..
Не передать нам чувств моих наплыв.
И кружится шальная голова
И нервы натянул я на разрыв!

Прости, Всевышний, мне весь этот бред,
Храни моей поэзии рассвет!

Волен мой полёт

Что такое ревность-это боль,
Боль двоих-зачем она нужна?
Это рана и морская соль,
Это горло и на нём струна!

Как же трудно вынести, стерпеть
Я хочу как птица улететь
Разве можно только разрушать?
Только недоверием дышать?

Я свободен, волен мой полёт
И меня петля в плен не возьмёт!
Я срываю петли и лечу,
Я ни чьих страданий не хочу..

Уходя-уйди, меня забудь
Всё, что было, верь мне-не вернуть
Закрывая дверь-ты не стучи
Брось тебе не нужные ключи!

Я свободный сокол в небесах
Мне любовь нужна в родных глазах..
Вера и надежда и ещё,
Чтобы сердцу было горячо!

Hər yaşanan eşqdimi?
Eşq köləlik məşqimi?
Əyilməyən şəstimi
Əydin, nə deyim sənə?!

Bir dalana tıxandım,
Bir əlim, bir yaxamdı.
Mən ki, özümə xandım,
Bəydim, nə deyim sənə?!

Çox əlləşmə göylə sən,
Əfv düşmür nə söyləsən.
Mənsiz axı, söylə, sən
Nəydin, nə deyim sənə?!

Tərs üzü qada qanın, –
Yeri var sadağanın.
Nə çoxmuş qadağanın,
Ey din, nə deyim sənə?!

***

Bu günün yağışlı keçdi
çətir ola bilmədim sənə.
yoxluğun islandı yanımda,
Güman ola bilmədim sənə.

bir ayaq yer qaldım dünyada
içimdə adım-adım yeridim.
düşüb getdim özümdən,
gətirəcəm məni, gətirəcəm sənə.

Bu mən,sən qoxudu
Ağladım öz yuxumdu
Allahın səndən yoxudu,
Saxladım səni, saxladım sənə.

***

Anama danışdım.
Onda evimizin,
pəncərəsinə
boyum çatmazdı.
isti sevgin məni,
qollarına qaldırardı.
Barmağımı uzatdığım
Xoşbəxtliyi sevəliyərdin.
Çırpındığım boyumun həsrətinə,
Qollarını acardin.
Soyuq şüşələri
Deşib keçərdi baxışların.
Üşüməzdim gözlərimin,
Dibində.
Illərdən tuta-tuta böyüdü
Əllərim…

Böyüdü istəklərim
Dünyanı gözüm boyda gördüm.
Baxa bilmədim,
Anamın baxışlarındakı
Donmuş dünyaya.

Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi, SSRİ Dövlət Mükafatı laureatı

DİLIMƏ DƏYMƏ TƏBRİZİM

Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

Qoymaram yadları girsin qoynuna,
İzin ver qolumu salım boynuna!
Sənin bayramına, sənin toyuna
Dili bir, qanı bir qardaşın gəlib,
Dərdinə aşina sirdaşın gəlib.

Sən çıxdın qarşıma duzla, çörəklə,
Bağından dərdiyin güllə, çiçəklə,
İkiyə bölünməz saf bir ürəklə,
Təbrizim, Təbrizim, aman Təbrizim,
Yox olsun başından duman, Təbrizim!

Qədrini ayrılıq çəkənlər bilər,
Hicranda göz yaşı tökənlər bilər,
Ömrünə qaranlıq çökənlər bilər,
Bağından gül-çiçək dərdim, Təbrizim,
Yenə təzələndi dərdim, Təbrizim!

Nə qəşəngdir yol boyunca söyüdlər,
Söyüdlərin kölgəsində igidlər
Babalardan dinləyirlər öyüdlər,
Coşur damarlarda qanı, Təbrizim,
Yoxdur bu mərdlərin sanı, Təbrizim!

Ağlasan ağlaram, gülsən gülərəm,
Yaşasan yaşaram, ölsən ölərəm,
Varımı səninlə yarı bölərəm,
Gəl bir də üzündən öpüm, Təbrizim!
Başına gül-çiçək səpim, Təbrizim!

Nədir o, mənalı, dərin baxışlar?
Nədir gözlərindən yağan yağışlar?
Nədir qəlbindəki payızlar, qışlar?
Yetimtək boynunu burma, Təbrizim!
Məlul-məlul baxıb durma, Təbrizim!

Sənin çiçəyinə, gülünə qurban!
Mənə qardaş deyən dilinə qurban!
Vətəninə qurban, elinə qurban!
Baxdıqca hüsnünə doymayır gözüm,
Təbrizim, Təbrizim, gözəl Təbrizim!

DİLİMƏ DƏYMƏ

Mən sənin dilinə dəymirəm, cəllad,
Gəl sən də bu ana dilimə dəymə!
Sənin də bağın var, gülün var, çəkin,
Bağımda əkdiyim gülümə dəymə!

Həsədlərlə baxdın çəmənimə sən,
Gör bir nələr etdin vətənimə sən,
Yan – deyib, od vurdun bədənimə sən,
Altında atəş var, külümə dəymə!

Mən ağa ağ dedim, qaraya qara,
Sən məni istədin çəkəsən dara,
Yenicə sağalır vurduğun yara,
Mənim bu yaralı könlümə dəymə!

ANAM DİLLİ QARDAŞIM

Dinlə qan qardaşını, qabar əlli qardaşım
Mən sözlü, mən arzulu, mən könüllü qardaşım,
Görürəm ki, qanından rəng alıbdır dan yeri,
Dərdli, qəmli kamanı ürək telli qardaşım.

Azadlıq günəşindən can gəlsin torpağına,
Təbrizli, savalanlı, ərdəbilli qardaşım.
Uzun illər kilidli dilin açıldı artıq,
Doğma anam laylalı, anam dilli qardaşım!

YAD GÜL DƏRƏ BİLMƏZ

Yad gül dərə bilməz çəmənimdən,
Heç qüvvə ayırmaz məni bir an
Öz doğma elimdən, Vətənimdən.

Hər yerdə günəşdir mənə bayraq
Baş əymərəm aləm yağı olsa,
Qan axsa da sel tək bədənimdən.

Ölsəm qalacaqdır əməlim sağ,
Düşmən mənə əl vursa, əminəm,
Atəş açılacaqdır kəfənimdən.

Heç qüvvə ayırmaz məni bir an
Öz doğma elimdən, Vətənimdən.

YASİN ƏVƏZİNƏ

Ürəyimin yaxınları, eşidin,
Diləyimin yaxınları, eşidin:
İllər yaman artırır bu yaşımı.
Ya tez, ya gec yerə qoysam başımı,
Nə ağlayın, nə də fəryad qoparın,
Vədinizə əməl edin, nəhayət,
Məni Araz sahilinə aparın.
İllərdir ki, qəlbimdədir bu həsrət.
Məzarımı o torpaqda qazdırın,
Göz yaşımdan yaratmışam bu çayı.
Məni üzü Təbriz sarı basdırın,
Qibləm olsun Arazımın o tayı,
Ancaq, yalnız bircə bunu etməyin,
Gözlərimin qapağını örtməyin.
Üfüqlərdən çəkilərkən sis, duman,
Bəlkə bir də qara torpaq altından –
Vüsal günü qardaşımı görüm mən.
Qardaşımı, sirdaşımı görüm mən.
Mənim əzizlərim, mənim dostlarım,
Elə bilməyin ki, köçüb gedirəm.
Yarıya çatıbdır ömür baharım,
Bir də xahişimi təkrar edirəm:
Vaxtında dünyadan köçdüyüm gündə,
Tutsun tabutumdan o taylı əllər.
Yasin əvəzinə qəbrim üstündə,
Bir vüsal mahnısı oxusun ellər!

BURAX!

Söyləmə: “Gəl səni qəfəsə salım,
Yanıb külə dönsün vətənin nəşi!”
Burax boğazımı, qoy nəfəs alım,
Tutma gözlərimi, görüm günəşi!

Sən kəsə bilməzsən mənim dilimi,
Dilimin rişəsi ürəyimdədir.
Dostunam, söyləyib sıxma əlimi,
Gözün məndə deyil, çörəyimdədir.

LAYLA

Bir komada balasına layla çalır bir ana,
Dərdlərini sanki bir-bir yada salır bir ana.
Bu laylada sakit axan bulaqların səsi var,
Bahar çağı pıçıldaşan yarpaqların səsi var.
Bu laylanı uzaqdan
Ürəyimin qulağıyla eşidirəm bayaqdan.
Bir igidin balasıdır bu körpə,
Bir şəhidin balasıdır bu körpə.
Yaxşı fikir verirəm,
Mən tanışam bu laylanın hər sözüylə
Təbrizdəki o daxmada beşiyi də görürəm,
Qana dönmüş ürəyimin gözüylə.
Bu laylanın hər səsində
Sanıram ki, mənə doğma bir mahnının sətri var.
Bu laylanın nəfəsində
Tarlaların, meşələrin, çəmənlərin ətri var.
Ehtiyac yox suala,
İnanın ki, bu layla
İgidlərin adını,
Şəhidlərin adını
Gizlinə
Körpəciyin qulağına pıçıldayır hər gecə.
Bu laylada bir xalqın, bir vətənin
Qövr eləyən yaraları göynəyir.
Çiçəyinə qan çilənmiş çəmənin
Bülbülləri qəm yeyir.
Mürgüləyən körpənin gülümsəyir gözləri,
Nəsə deyir gözləri.
Eşitsin ana Vətən,
Bilirəm bu sirri mən:
Körpə sabah öz əliylə,
Xalqın böyük əməliylə
Quracağı dünyasından razıdır,
Anasının laylasından razıdır!

MÜCAHİDLƏR MAHNISI

Biz gedirik azadlıqçün döyüşə,
Sinələri dağlamayın, analar!
Şəhid olsaq yaşarmasın gözünüz,
Başa qara bağlamayın, analar!

Bir vaxt deyib-gülənlərin yasını,
Düşmən bağrı dələnlərin yasını,
Bu günlərçün ölənlərin yasını
Uzun illər saxlamayın, analar!

Unudulmaz azadlıqçün ölənlər,
Bizi anar bizdən sonra gələnlər
Bizim kimi el qədrini bilənlər,
Ağlamayın, ağlamayın, analar!

TƏBRİZLİ ANALAR

Mən təbrizli analara bələdəm,
Fəxrimdir bu əziz, qoçaq analar.
Körpəsinin beşiyinin başında,
Sübhə qədər qalar oyaq analar.

Məhəbbəti çiçəklənər ilk gündən,
Zərrə bezməz öz analıq yükündən.
Balasına namərdliyi kökündən
Saf südüylə edər yasaq, analar.

Hər kəlməsi, hər sözü gül qoxuyar,
Laylasını diləklərdən toxuyar.
Ürəklərdən keçənləri oxuyar
Kitab kimi varaq-varaq, analar.

Xata çıxsa övladının əlindən.
İnsanlara ziyan dəysə dilindən,
Üz döndərsə vətənindən, elindən
Kandarına basmaz ayaq, analar.

Ta əzəldən dar günündə ellərin,
Qarşısına sinə gərər sellərin.
Nəfəsini kəsər qara yellərin,
Dayaqlara olar dayaq, analar.

Qan axarkən Təbrizdə su yerinə,
Döyüşlərdə ürək verər ərinə.
Nalə çəkib, şəhidlərin qəbrinə
Güllər səpər qucaq-qucaq, analar!

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

DÜNYA MƏNİM GÖZÜM İLƏ
Bu dünya hamıya açıq qapıdır,
Dünyanın həm ağı, həm qarası var.
İnsanı yuxsulluq, işsizlik əzər,
Hərənin min cürə dərd, yarası var.
Kef edən də olur, əzab çəkəndə,
Nə edək, əzəldən belədir yazı.
Hamı bu dünyadan inciyib gedir,
Kimləri edibdir özündən razı?
Dənizin dərdidə dəniz boydadır,
Dili yox kimsəyə açıb söyləsin.
Dağlar da yerində qocalıb durur,
Dərələr donmasın axı neyləsin?
Çiçəklər açanda bahar, yaz olur,
Onların solmağı çətindir ancağ.
Yağışı göylərdən çiləyir Allah,
Onuda Anatək qucur bu torpağ.
Bulağlar qaynayır, çaylar axışır,
Külək hər tərəfə əsir, boylanır.
İldırım çaxanda, qayalar titrər,
Leysan bağıranda, yerlər huylanır.
Bir zaman Zeynəbi yad eyləyərkən,
Dərdini dünyayla böldü deyərsiz.
Dağlara, daşlara dasdan yazaraq,
Əldə qələm ilə öldü deyərsiz

GÖZLƏYİRƏM MƏN
Anamın kölgəsi gözlərimdədir,
Hər sözü, kəlməsi sözlərimdədir.
Addımla gəlməsi izlərimdədir,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Anamın səsini hiss etdim, duydum,
Demirəm xəyaldı, mən ona uydum.
Mən onun heykəlin qəlbimdə qoydum,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Ona şeir yazdım, həkayə yazdım,
Ağlayıb yazımın içində azdım.
O sağkən balaca, ərköyün qızdım,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.
Zeynəbəm, Anamı yad edib hər an,
Onun taleyini yazıram dasdan.
Məni, ona apar böyük Yaradan,
Hələ də yolunu gözləyirəm mən.

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü

* * *

Niyə bircə çimdik xoşbəxt olmadım,
Səhərin apaydın dərinliyində.
Nə ürək gülmədi, nə üz bircə an,
Yaslandım bəxtimin gəlinliyində.

Təskinlik tapırdım dərd ortağım var,
Oda üz çevirdi salamlarıma.
Bu gün günortadan axşama doğru
Gəlir səssizliyi, salam alıma.

Belə üzü yumşaq, başı daşlıyam,
Salamın sağ olun kəmi, kəsridi.
Deyəsən dünyanı yığıb yığşırıb,
Dünyanın özündən getmək əsridi.

* * *

sübhün alatoranı
dan sökülür
pərən-pərən buludlar
dağlar sərilir güllü yamaclara
cığırlar qayada bitir
yol ayrıcı ayaq səslərinə tamaşa
yalqızlıq keçir at belində
mən kişnəyir quraqlıq
orda
quşlar yuvasına çəkilir
orda
çınqıllıqlar üşürgələnir
orda
gülüş strez atır
orda
bulaqlar uğuldayır küləklərə
və mən
sıldırım qayalıqdan qopuram
dərənin dərinliyinə
çayların şırıltısına
barmaqlarım nəmlənir
sübhün alatoranından doğur
səma
günəşi sığallamağa

* * *

Qəm eləmə,
ən az darıxıram sən təki.
Nəfəs kimi varlığıma caladığım,
Əlim əllərində güvəndə idi.
Ey, dua tək ürəyimdən süzülən –
Vüsalını bircə günlük daddığım.
Belə olmamalı,
bu ağrını bu sevgiyə yazmaq günah,
bu məcburiyyət,
bu ayrılıq –
bizi üzər, bizi yıxar sevdiyim.
Evimizdən çöldə qalıb bu sevgi.
Evimizin qapısından keçə bilmir.
Evimiz qovur eşqimizi,
Sayqı duymur bizə,
duyğulrımıza.
Düşünürəm gecə yarı,
Qəlbim sınıq,
Ruhum sənsiz,
Gözüm bağlı
axtarıram gözlərini,
axtarıram əllərini…
Axtarıram –
Bakı yollarında,
Gəncə qapısında,
Sənin – mənim ürəyimdə gizlənən eşqi.

* * *

Ocaq qalanmışdı,
Insanlar imanını ona bəxş edirdi.
“Tək sənsən müqəddəs” deyirdi…
“Cəhaləti yandıracan,
Yalanları yox edəcən.
Bərəkət verəcən,
Səadət ərz edəcən…”
Baxdım kənardan,
Imanımı axtardım-
Qəlbimdə tapdım.
Axmaqlaşmış ağlımı
cəhalətin adıyla atdım atəşə…
Sonra çarmıxa çəkdilər həqiqəti,
Tac qoydular…
Bükdüm ovcuma yalanı,
Mismarladım çarmıxa…
Mən yalanı mismarladım –
Onlar qəlbimi,
Imanım evsiz qaldı çöllərdə.
Yetimləşdi.
Qəlbim çarmıxdan qeybə çəkildi…
Bir heykəl qurdular,
Bir taxt yapdılar,
Üstünə bir ipək sərdilər,
Onu “Mən” zənn etdilər…

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

ÜSTƏ

Əlçim-əlçim qar tökülür,
Bu qara torpağın üstə,
Qələmim hey toxum səpir,
Ağappaq varağın üstə.

Qəlbimdə yellər dolaşır,
Dərd-qəmim başımdan aşır,
Nə vaxtdı qaynayıb, daşır,
Bu səbrim ocağın üstə.

Zaman axar su kimidi,
Dünya bir yazı kimidi,
Aşığın sazı kimidi,
Küləklər sazağın üstə.

Qəlbim çoxdan yaralanıb,
Dərd qatar tək siralanıb,
Bağ- bostanım ürulanıb,
Bar qalmayıb tağın üstə.

Dağ-dərə xəyala dalıb,
Ceyran, cüyür cığır salıb,
Xoş günümün şəkli qalıb,
Bir yaşıl yarpağın üstə.

BABA

(təcnis)

Dəyişən deyiləm mən innən belə,
Düşünmə ya ipək, ya daşam, baba.
Bir gün taxılacaq bu kəmər belə,
Ya nahar olacaq, ya da şam , baba.

Qar kipriyə düşdü, qar qaşa düşdü,
Neyləyim yollarım qar, qışa düşdü,
Ömrümün baharı qarğışa düşdü,
Qorxuram kükrəyəm, ya daşam, baba.

Sözləri ələkdə çalış düz ələ.
Bu qoca dünyamız şətin düzələ,
Şair Əziz Musa əl ver, düz ələ,
Sən məni çıraq bil, ya da şam, baba.

Ustadım Yunus Əmrənin ruhuna sevgi və sayqılarla

Əskişəhərdə məzarı olan Yunusum mənim,
İlhamını tək Allahdan alan Yunusum mənim.

Mövlanayla məclisdə əyləşib, söhbətləşən,
Ötən xatirəni yada salan Yunusum mənim.

O “Vəhdəti-Vücud” kimi fəlsəfəni dərk edib,
Gözləri Haqq sevgisindən dolan Yunusum mənim.

Saraylardan uzaq durub, yalnız Haqqa sığınan,
Ömrü boyu yaddaşlarda qalan Yunusun mənim.

Xorasandan Ankaraya qədər yolu qət edən,
Milyonların könlünü də alan Yunusum mənim.

Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin
Mətbuat xidmətinin rəhbəri,
Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü.
Bakı şəhəri.10 oktyabr 2016-cı il

NECƏSƏN

Mənim səndən uzaqlarda
Yamandı halım, necəsən?
Özgəsinə qismət olan
Cahı-cəlalım, necəsən?

Yalana döndü gerçəyim,
Ay gözəlim, ay göyçəyim.
Çəmənim, çölüm, çiçəyim,
Pətəyim, balım, necəsən?

Daşam yolun üstə bitən,
Nə sirdi anlamaz yetən.
Gözü, könlü dil-dil ötən,
Dilləri lalım, necəsən?

Zər-zibam, ləlim, gövhərim,
Yaqut-yəmən, simu-zərim,
Barmaqları bəxtəvərim,
Başı bəlalım, necəsən?

Üzün dönməz mənə sarı,
Yarı öz ömründən, yarı.
İbrahimin sitəmkarı,
Necəsən, zalım, necəsən?

HARDASAN DÜNYANIN HALAL ADAMI

Hardasan dünyanın halal Adamı,
Hardasan, varmısan?–Səsimə səs ver.
Məndən o tərəfə sən tükənirsən,
Səndən bu tərəfə mənə nəfəs ver.

Məndən o tərəfə, səndən bu yana,
Nə kökdədi dünya, xəbərin varmı?
Tapşırıb yellərə, büküb al-qana,
Bir ürək yollasam sənə çatarmı?

Bilərmisən hankı məmləkətdənəm,
Hansı millətdənəm bilərmisən sən?
Bu aciz halıma ucalığından,
Baxıb acı-acı gülərmisən sən?

Vurnuxub qalmışam dünya içində,
Mənə bir yol salğa özünə doğru.
Qurtulum bəşərin adiliyindən,
Sürünüm mübarək izinə doğru.

Hardasan dünyanın halal Adamı?–
Sən haqsan, sən varsan!–Səsimə səs ver.
Qapında ən sadiq nökərin ollam,
Mənə bu Şahlığı, nolar, tələs ver.

MƏNİ BU QƏLƏMDƏN QORU,İLAHİ

Küfr mənlik deyil… Əstəğfürullah! –
Sənə can atıram, sənə, İlahi!
Şeytan bardaş qurub kürəyimizdə,
Aman vermir gələk dinə, İlahi!

Burdan daşlayırsan, o yandan çıxır,
Ordan təpinirsən, burda hazırdı.
Dünən gözlərimlə gördüm, masamda
Əyləşib yerimə şeir yazırdı.

İşə yüyürürsən – iş yerindədi,
Dükana girirsən – vitrindən baxır.
Meyxanadan qovub rədd eləyirsən,
Məscidin önündə qarşına çıxır.

Gah əziz dost kimi girir qollara,
Gah qarşı səngərdə top dalındadı.
Gah dilənçimisal çıxır yollara,
Gah milyonermisal qul halındadı.

Bir əli göydələn saraylar tikir,
Bir əli ehmalca qazır altını.
Söyürəm, əlimdən özgə nə gəlir,
Hərçi – pətərinin yeddi qatını.

Elə qucaqlayıb Yer kürəsini,
Bir küncü – bucağı çıxmır yadından.
Şərqdə müharibə alovlandırır,
Qərbdə dil – dil ötür “barış” adından.

Yerdə sahibidi küll-ixtiyarın,
Mahuyət-ül iblis, surət-ül cindi.
Şahlar ən sevimli oyuncaqları,
Rəiyyət əlində plastilindi.

Yoxmu bu gedişin dönüşü, yoxmu,
Yoxmu bu gərdişin sonu, İlahi?!
Bu şeirdə şeytan barmağı varsa,
Məni bu qələmdən qoru, İlahi!

O SEVDALI ÇAĞLAR YADINDADIRMI?

O sevdalı çağlar yadındadırmı?-
Bir mən igidiydim, bir də sən gözəl.
Dünyada mənə tay dəli yoxuydu,
Yoxuydu dünyada sənə tən gözəl.

Bə heç demirsənmi hardadı görən
İpək tellərinə nərgizlər hörən?…
Səniydin onlara yaraşıq verən,
Nə çiçək gözəldi, nə çəmən gözəl.

Sevgi bir yol gələr adama haqdan,-
Sənin divanənəm elə o vaxtdan.
Gözümə ağ gəlib yola baxmaqdan,
Ürəyə xal düşüb, saça dən, gözəl.

Mən ömür sürmədim – vaxtdı, uzatdım,
Sənsizlik adıyla başımı qatdım…
Göynəyə-göynəyə əlliyə çatdım,-
Gülə-gülə ölləm “öl” desən, gözəl.

Gör mən nə saymışam, fələk nə sayıb –
Dönüb sənə baxmaq sayılar ayıb…
Aradan qırx igid ömrü adlayıb,-
Mən həmən dəliyəm, sən həmən gözəl!

* * *

Bəlkə də ən çətini
geri dönməkdi elə.
Qoyub gəldiyin ocaq
demə dönübmüş külə…

Sel yuyub,su aparıb
sən getdiyin yolları.
Qurumuş budaq kimi
düşüb yana qolların…

İndi könül evinin
divarı göy mamırdı.
tavanı damır elə,
deyirsən,nə yağmurdu?

təzə ocaq çatmağa
bir dənə kibritin var.
Bu yağmurlu havada
o da çətin alışar…

* * *

Sənə necə inanmışam
sən də elə inan mənə.
İstəyirsən verim apar,
gərəkdisə bu can sənə.

Mən özümü düşünmədim,
Elə,mənə zülüm olsun!
Qoy əllərin boş qalmasın,
başım olsun,külün olsun!

Özünümü sevdin sən də,
ay Həvvanın xas nəvəsi.
Yoxsa elə belə olur
məğrurluğun təntənəsi?

Bir sevdadı,bir də yoldu,
mən də qərib bir dərvişəm.
Nolar,bir az insaf elə,
gör kimdi bəxtinə düşən…

Qənimət bil bu anı da,
Bəlkə çəkdiyin son aham.
Bir də gördün köçüb getdim,
bir də gördün daha yoxam…

Kül olsun oğul başına,
Girələ, günü yola ver.
Hər axşam gələn sabahı
Kirələ, günü yola ver.

Dərd səni çıxarmaz dağa,
Öyrəşməyib bu üz ağa,
Vücudundan sola, sağa
Kir ələ, günü yola ver.

Az gözlərə torpaq ələ,
Həqiqətə tor bax hələ,
Tanrım, bunu torpaq ilə
Bir elə, günü yola ver.

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

NƏ DEYİM…

“Sonetlərim” – silsiləsindən

Qəlbim doluxsunmuş payız səması,
İncitək gilələr süzür yanaqdan.
İçimdə başlayıb dünya savaşı,
Ən incə hisslərim keçir sınaqdan.

Könül intizarda,gözümdə həsrət,
Gəl desən şimşəyə dönərəm hər an.
Kimi gözləyirəm,bilmirəm fəqət,
Ruh məni tərk edib qalıb quru can.

Bir ümid yaşatdım,hər an içimdə,
Gözlədim yolunu,güman içində
Gözlədim,gözlədim,gəlmədin yenə.
Xəyalın buraxmır heç tənha məni,
Unuda bilmirəm ən son kəlməni,
Nə deyim mən sənə,-üzü dönənə?

HARAYA ÜZ TUTUM İNDİ

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Bu necə qismətdir, bu necə yazı?
Eşqimə, sevgimə qaldım tamarzı.
Ötməmiş ömrümün baharı, yazı,
De, sənsiz haraya üz tutum indi?

Yenicə dəymişkən əlim-əlinə,
Yenicə dönmüşkən nazlı gəlinə,
Saratək atılib eşqin selinə,
De, sənsiz haraya üz tutum indi?

Eşq atəşin çatdıq, başacan yana,
Bir ömür boyunca hey alovlana.
Necə qıydın gülüm, əhdi-peymana?
De, sənsiz haraya üz tutum indi?

Bizi sevənlərə nə deyim indi?
Necə söyləyim ki, eşqindən döndü?
Sevməyən ha çox ki, hamı sevindi,
De, sənsiz haraya üz tutum indi?

Artıq seçəmmirəm ağdan-qaranı,
Sərgərdən gəzirəm dağı, aranı.
Bu üzüdönüklük, yaxdı Dövranı,
De, sənsiz haraya üz tutum indi?!

Ayı olub qış uzunu yatdın, heç

Balıq kimi dəryalarda üzdün xoş,
Qurbağa tək bataqlığa batdın, heç.
Qarışqa tək zəhmət çəkdin, afərin!
Ayı olub qış uzunu yatdın, heç.

Əhdə vəfa oldun sənə, min əhsən,
Doğru izə düşdün yenə, min əhsən,
Saf vicdana dönə-dönə, min əhsən.
Halalına haram tikə qatdın, heç.

Əmanəti pak qorudun, yüz yaşa,
Tez qırılar ümid toxunsa daşa.
Doğru sözü söyləməyib birbaşa,
Nifaq üçün ortalığa atdın, heç.

Ürək olar hər duyğunun məkanı,
Etmə onu ucuz mallar dükanı,
Gül yerinə dəstələyib tikanı,
Kor aşiqə bilə-bilə satdın, heç.

Vicdanını rahatladın, nə gözəl,
Yaşıl yarpaq olmur can verən xəzəl,
İmkan varkən tövbələr elə, düzəl,
Yol qurtarıb son mənzilə çatdın, heç

Denən mənim kimimsən?

Baxma qara gözümə,
Baxıb gülmə üzümə,
Gülüb düşmə izimə,
Qəlbdə sarı simimsən,
Denən mənim kimimsən?

Duyğulandı bu könül,
Ətirləndi bağda gül
Gözəl oxuyur bülbül
Sən sevincim, qəmimsən.
Denən mənə kimimsən?

Bülbül nəğməsi kimi,
Yarın nəfəsi kimi,
Musiqi səsi kimi,
Həm zilim, həm bəmimsən.
Denən mənə kimimsən?

Mən dənizdə bir çiçək,
Boğularam tənha-tək,
Yelkənləri bura çək,
Sən səyahət gəmimsən.
De, Şəhlaya kimimsən?

“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, AYB və AJB üzvü,
Prezident təqaüdçüsü, Gənclər müfakatçısı

Şənbə melodiyası

Yatıram mışıl-mışıl
Həsrətə baş qoymuşam…
Yazıram üsul-üsul
Xəyalla danışmışam…

Yanıram alov-alov
Ahım göydə burum-burum…
Xatirələr duman-duman
Bürünmüşəm bürüm-bürüm…

Ömür dediyin beşcə gün…
Bu sonsuz arzular nəydi ?
Sevilmişdim beşinci gün
Getdiyin gün şənbə idi…

Yenəmi yeni ildi?

Yenəmi yeni ildi?
Yenəmi sənsiz gəlib?
Adın olan ümidim
Köhnələn ildə qalıb…

Unutmuşam, incimə,
Aylara doğmalığı…
Iyulda gözlərimə
Düşübdü gün işığı…

Oktyabr sevdiyim…
Aprel küsdüyüm aydı…
Bu aylar bir-birindən
Gör nə qədər uzaqdı…

Səndəmi qaldın orda?
O keçib gedən ildə?
Hansı gün, hansı ayda?
Bəlkə ötən həftədə?

Indi bu yeni ili
Özümə həsr edəcəm.
Təqvimdə rəqəmləri
Qar rəngiylə örtəcəm…

Özün qayıdıb gəlsən…
Gəlsən əgər bir zaman…
Ağartdığım təqvimə
Günəş rəngi taxarsan…

Sevirdim ötənlərdə
Rəngarəng təqvimləri…
Gizlətdim ürəyimdə
Qırmızı rəqəmləri…

Yeni il… yeni-yeni…
Mən səni istəyirəm…
Həmişə tər sevgimi-
Köhnəni istəyirəm…

Görəsən ölmürəm ki, mən

Dərgahına sığınmışam,
Tanrım versin mətləbimi.
Sac üstündə qovrulmuşam,
Qorumuşam məzhəbimi.

Eşq sinəmdə qan ağlayır,
İtib könlümün sahmanı.
Ruh ağlayır, can ağlayır,
Allaha qalıb gümanı.

Öz eşqimin çəkə-çəkə,
Dərdini mən kamilləşdim.
Sözdən qala tikə-tikə,
Öturub sözlə əlləşdim.

Çıxdı canımın dərisi,
Döyülmədim üyülməkçün.
Olmadım şöhrət hərisi,
Kiçilmədim böyüməkçün.

Dolub qara bulud kimi,
Boşala bilmirəm ki, mən.
Polad, gəlib sözün dəmi,
Görəsən ölmürəm ki, mən?

Var

Çox uzağa gedən oxun,
Çox dartılmış yayı da var.
Aza qane olan çoxun,
Verən əli, payı da var.

Yaxşı yaman seçən ömrün,
İynə gözdən keçən ömrün,
Dərd qəm yeyib içən ömrün,
Xoş ili də, ayı da var.

Polad, uca olsun adın,
Gözünə nur hər övladın,
Həm qohumun, həm də yadın,
Yaxşısı da, zayı da var.

3.12.2014.

Mais Təmkin:

Sevgimiz, eşqimiz zirvələr aşa,
Arzu-istəyimiz çıxmasın boşa.
Seyr edək dünyanı, gəl gəzək qoşa,
,,Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.”

Əllərim şəlalə telində gəzsin,
,,Can” sözü bal-şəkər dilində gəzsin.
Qolum kəmər olub belində gəzsin,
,, Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.”

Nə mən həsrət çəkim, nə sən qəm yemə,
De, sənsiz könlümü mən açım kimə?
Ürəyim nə umsa, ancaq ,,yox” demə,
,,Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.”

Qoymayaq ümidlər gül kimi sola,
Könlümüz qüssədən, kədərdən dola.
Sarıl, qollarını boynuma dola,
Mən də rahatlanım, sən də rahatlan.

Yeganə Bağırova:

Siz çox istedadlı mən isə tənbəl
Mən də şair idim bundan çox əvvəl
Qələmi qoy yerə bir azca dincəl,
Mən də rahatlaşım sən də rahatlaş.

Mais Təmkin:

Qələmi mən necə de, yerə qoyum?
Qəm didir bağrımı hey oyum-oyum.
Çəkilək xəlvətə, olaq qol-boyun,
Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş

Yeganə Bağırova:

Bu sevgi menimçün böyük bir əsər
Mən bütün dostlara vermişəm dəyər
Xəlvətə çəkilsək çəkər içxəbər
Məndə rahatlaşım səndə rahatlaş?

Rahatlıq nədir ki xəlvətdə olsun
Bir gün o rahatlıq qismət də olsun
Rahatlıq olursa cənnətdə olsun
Mən də rahatlaşım sən də rahatlaş.

Mais Təmkin:

Bir gözəl guşədə, cənnətməkanda,
Olanda , rahatlıq tapırsan onda.
Sevgimiz çağlasın damarda, qanda,
Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.

Gəl çıxaq gəzməyə çəmənə, düzə,
Oturaq üz-üzə, baxaq göz-gözə,
Sevənlər qoy qibtə eyləsin bizə,
Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.

Yarın xumar baxan gözü cənnətdir,
Ləbləri, nur saçan üzü cənnətdir.
Vüsala yetməyin özü cənnədir,…
Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.

Könlümü gətirdin təbə ilhama,
Bəs ağzım, de, nə vaxt gələcək tama?
Qovuşaq vüsala,xoş arzu kama,
Mən də rahatlaşım, sən də rahatlaş.

ÇÖZÜLMÜR BU KOR DÜYÜN

21 Azər də beləcə gəlib keçdi,
Vətəndə bir kimsənin tükü də tərpənmədi.
Çoxlarıyçın sadəcə təqvim günü dəyişdi,
Şəhid haraylarından ürəklər ürpənmədi.

…Onlar duyub Vətənin o ağrı-acısını,
Yurdumu bölənlərin taxtını devirdilər.
Parçalanmış-didilmiş yurdun bir parçasını,
Mücahid babalarım məşələ çevirdilər.

Azadlıq, müstəqillik, birlik arzularıyla,
Vətəni qopardılar əsirlik pəncəsindən.
Qurub-yaratmaq eşqi, dirlik arzularıyla,
Cücərtdilər tarixi xalqın düşüncəsindən.

Qürurla, iftixarla ucaltdılar bayrağı,
Yaratdılar dövləti, dünyaya səs saldılar.
Qeyrət idi onların əyilməyən dayağı,
Yurdumu bölənlərə dərs verib öc aldılar.

Dörd yanımız yırtıcı, azğın, amansız düşmən,
Didib parçalamağa hazır dayanmışdılar.
Gördülər kara gəlmir səpdikləri hiylə – dən,
Xalqın iradəsini, əzmini qanmışdılar.

Fitnəkarlar, qatillər oyunlar oynadılar,
Birləşərək boğdular o haqqlı ünümüzü.
Yurdumu birləşməyə yenə də qoymadılar,
Zorla əsir etdilər “gələcək gün”ümüzü…

Qadın-uşaq bilmədən “günahkar” axtardılar.
Təbrizin küçələri qanla yuyuldu o gün.
Bu müdhiş “qələbədən” necə bəxtiyardılar,
Çözülmür bəxtimizə vurulan bu kor düyün…

21 Azər də beləcə gəlib keçdi,
Vətəndə bir kimsənin tükü də tərpənmədi.
Çoxlarıyçın sadəcə təqvim günü dəyişdi,
Şəhid haraylarından ürəklər ürpənmədi.

Qocalda bilməsə də,
Zaman Soltan Abbası,
Vətən dərdi əyibdir,
Yaman Soltan Abbası.

Dərbənd, Təbriz, Qarabağ,
Hər biri köksündə dağ,
Bu həsrət yandıracaq,
Ozan Soltan Abbası.

Ömür verdi illərə,
Dastan oldu dillərə,
Bil sevən könüllərə,
Həyan Soltan Abbası.

Baxmaz ömrün qışına,
Çıxar haqq savaşına,
Alıbdır ağuşuna,
Ümman Soltan Abbası.

Daim yazdı-yaratdı,
Arzuya, kama çatdı,
Düz əqidə ucaltdı,
Ürfan Soltan Abbası.

Haqqı nahaqqa qatmaz,
Dar gündə dostu atmaz,
Andı inam, yaşatmaz
Güman Soltan Abbası.

Üzünə gülmədilər,
Dərdini bölmədilər,
Kiçildə bilmədilər,
Azman Soltan Abbası.

ÖZÜNÜ TUT GƏL

Gümanla yaşadım, gümanla qaldım,
Günəş yox, çiskinlə, dumanla qaldım,
Həsrətli, nisgilli zamanla qaldım,
Söz verdin, kişitək sözünü tut gəl.

Ümidlə yoluna boylanıram ha…
Yadımdan çıxmırsan, unutmuram ha…
Ağlayıb, sızlayıb yalvarmıram ha…
Söz verdin, kişitək sözünü tut gəl.

Fəxr etmə, qəlbimin gözünə dəydin,
Kişilik adının özünə dəydin,
Alışan eşqimin közünə dəydin,
Söz verdin, kişitək sözünü tut gəl.

23.10.2015

SEVGİ OLAN YER ALLAHIN EVİDİR

Elə söz atırlar,
sevgidən az yaz.
Mən necə yazmayım
haqdan olanı?!
Allah da sevgidir,
ana da, yar da,
Xeyirli-xeyirsiz
nankor övlad da.
Sevgisiz açılmaz
bircə yarpaq da.
Adəmin sevgisin duydu
Yaradan,
Həvvanı xəlq etdi
bir qabırğadan.
Başlanğıc sevgidir,
sonluq sevgidir.
Sevgiylə qurulub
bu yer kürəsi.
Qarın əriyərək
selə dönməsi,
Selin tələsərək
çayda çimməsi,
Çayın boylanaraq
dənizi sevməsi,
Dənizin utana-utana
okeanı öpməsi,
Okeanın həyadan
buxara dönməsi,
Göylərdə «doğulub»
yerə enməsi,
Sevgi yalandırsa,
bəs nədir bunlar?!
Sevgidən dil açar
lal olan dağlar.
Qorxulu ölümdə
hətta sevgi var.
Sevdiyi insanın
hayına çatar.
Çəkdiyi əzabdan
onu «qurtarar».
Sevgi yalandırsa,
bəs nədir bunlar?!

21.05.2014

FƏLƏK NƏYİ SAYIRDI

Özümə təskinlik

Axtar, tələs, sorağıma çıx indi,
Yaşlaşıram, sonra tapmaq çətindir.
Sən gedəndə ağ duvaqlı gəlindim,
Fələk yansın niyə bizi ayırdı?

Ürəyim cavandır, qəlbim təlaşlı,
Yaşlı görünürəm əməlli-başlı,
Qoyub getdin məni gözləri yaşlı,
Sən saymadın, fələk nəyi sayırdı?

Ümid yoxdur bugünümdən sabaha,
O günümü qaytarammam mən daha,
Səbəbkarı batırmadı günaha,
Fələk məni öz canımdan doyurdu?!

28.07.2014

HƏYATIMDAN İNŞA YAZDI TƏNHALIQ

Tənhalıq məni lap kiçik yaşlarımdan
özünə nişanlayıb

Lap gənclik yaşlarımdan
tənha qalmışam,
Tənhalıqdan qaçammadım,
çünki utancaq olmuşam.
Onunla baş-başa verib,
çoxlu kitab oxumuşam,
Buna görə minnətdaram
məni seçən tənhalığa.
Kitabların sayəsində
pisi yaxşıdan ayırdım,
Öz sözümü yetişdirib,
oxuduqca savad aldım.
Pərvazlandım mələklərlə,
bütün dünyanı dolandım,
Həyatımdan inşa yazdı
məni sevən tənhalığım.
Girişində:
Öz-özünə yırğalanan yüyrüklərim.
A bəndində:
Tənhalıqdan
dil-dil ötən nəğmələrim.
B bəndində:
Oxuduqca kitablardan
bəhrələndim.
Nəticəsi:
El dilində yazdığım bu şeirlərim.
Doğma oldum təcrübəsin
məndə keçən tənhalığa,
Yaşa doldum, sevgi oldum
mənə köçən tənhalığa.

06.07.2014

AMAN KƏKLİK

Aman kəklik, qəmli ötmə bu yerdə
Yazılmayan çox varağım var mənim.
Vətəndən gen bir gülüm də göyərməz
Vətən adlı bir sorağım var mənim.

Ayrı salma qəmi qəmdən gəl bir də,
Bitməz daha solan çiçək, gül bir də.
Durularmı yaşdan olan göl bir də?
Qan ağlayan çox bulağım var mənim!

Çox qəlbləri yandırmasın bu yazı,
Dərdin qəlbdə olmaz dərin-dayazı
Vətəndən gen sanma şair Qiyası,
Gendə yaman qocalmağım var mənim.

ZAMAN BİR BAŞQADIR, GÜMAN BİR BAŞQA

Deyirlər təzədən doğulur insan,
Gözündə nə bulud, nə duman, nə çən.
Təzədən doğulmaq məqamı gəlsə,
Gəlmək istəmərəm bu dünyaya mən.

Zaman bir başqadır, güman bir başqa,
Ürəkdə yer tapan ocaq, yer başqa.
Həyata gəlməyin adı başqadır,
Həyatdan getməyin adı bir başqa.

Allah, salamına gəlmişəm sənin,
Görən bu dünyanın ardı vardımı?
Göz yaşı tökməklə yara bitsəydi,
Adəm iki yüz il ağlayardımı.

Dünyanın söz vaxtı çəkilib daha,
Barışmaq çətindir ömür-gün ilə.
Dünyaya aldanır hələ adamlar, –
Dünyanı aldadan olmayıb hələ?!

HƏYAT VURUŞ, SAVAŞDIR

Məni qınamasın dostlar, tanışlar,
Vallah bu həyata alışammıram.
Bu bir üzü gecə, bir üzü gündüz,
Dünyayla heç cür mən barışammıram!

Axı yazılmayan kədər yükünü,
Bir qəlbdə nə qədər daşımaq olar?
Nə qədər hər günü arzu-ümidlə,
Qarşılamaq olar, yaşamaq olar?!

Yox, yox həyat başdan vuruş, savaşdır,
Onda sən zarafat etmə yaş ilə?
Gözüm görə-görə qocalıramsa,
Mənə ürək-dirək vermək yerinə,
Siz Allah, deməyin cavanam hələ!?

Siz Allah, deməyin irəlidədir,
Xoş günüm, xoş ayım hələ çox yerdə.
Əllini bu yana keçəndə bildim,
Dünyaya ən böyük gələn var nədir?
Dünyadan ən böyük gedən var bir də!

SƏNİ NECƏ SEVİM

Həyatım illərin oldu əsiri,
Ömrümü kaş yolda qıran olmasın.
Mən hara gedirəm üzüm danlanır,
Mən hardan keçim ki, görən olmasın.

Külək də hayandan əsdi bilmirəm,
Könlüm də yamanca doldu bu axşam.
Gözümün yaşını gizlədəmmirəm,
Gözümün yaşı da yoldu bu axşam!

Qəmim də əvvəlki qəmə bənzəmir,
Gəzirəm mən elə könlü yaralı.
Məni gah ağladır, gah güldürürsən
Səni necə sevim səndən aralı?!

SEVDİYİM

Gələn bəlli, gedənləri say görüm,
Dərdi versə, dost əlindən pay görüm,
Namərd olsam, öz canımdan vay görüm,
Mərd sözü de sözüm üstə, sevdiyim.

Özgə dilə, şirin sözə aldanma,
Düz baxmırsa, qaçan gözə aldanma,
Yola düşüb, saxta izə aldanma,
İzini qoy izim üstə, sevdiyim.

Qor bağlayan ürəyindən köz gətir,
Sevirsənsə, şair kimi söz gətir,
Əhd bağlayaq, çörək gətir, duz gətir,
Öpüm qoyum gözüm üstə, sevdiyim.

Bağça varsa, bəhər olsun, bar olsun,
Sözün düzsə, el-aləmə car olsun,
Qaratelə etibarın var olsun,
Başını qoy dizim üstə, sevdiyim.
Sən nə desən gözüm üstə, sevdiyim.
22.04.2015

GÖZƏ GƏLDİK

Bənzəyirdin gül üstə bülbülə sən,
Mən gül idim, gülə nəğmə deyən sən.
Yoxsa gözə gəldik, bəd nəzərə tən,
Ay bəxtimin heç bitməyən dastanı?!

Hər gün sənin həsrətini çəkmişəm,
Qara saça bəyaz qarı səpmişəm,
Aşiqlikdə Züleyxanı keçmişəm,
Ay bəxtimin heç bitməyən dastanı!

Qarateləm, köç edirəm, biləsən,
Kor oluram, gözümdəki gilə sən,
Karvan gedir, sorağıma gələsən,
Ay bəxtimin heç bitməyən dastanı!
03.05.2014

QOVUŞDUR BİZİ

Dəli ürək, niyə sevdin, əzildin,
Ayrı düşdün, çox ağladın, döz indi.
Umacağın bircə kəlmə söz idi,
Sevindirsin giryan olan gözləri.

Sevdiyindən haqsızlığı görəndə,
Ucuzlaşır yaşadığın ömür də,
Nə yaxşı ki, ağlım hələ yerində,
Qaldı məndə, demədim çox sözləri.

Qadir Allah, adil oldun həmişə,
Rəva görmə sevgim ondan gen düşə,
Çəkə bilməm yenə nisgil, əndişə,
Ürəyindən ərit soyuq buzları,
Yalvarıram, barışdır ulduzları.
28.06.2015

SÖZÜN OLSUN

Sevgi zarafat deyil ki,
Onunla oyun oynama.
Dedim sevgimə əyil ki?
Şoran suyutək qaynama.

Ağzından çıxan sözlərin,
Ancaq özünü öyməkdir.
Döyənək olub dizlərin,
Peşən dizinə döyməkdir.

Aldanma dünya halına,
Ruhu gözəl qəlbin olsun.
Dünya dost olmur zalıma,
Zalıma dağ sözün olsun,
Haqqı görən gözün olsun.
28.02.2015

MƏN SƏNDƏN DƏRDLİYƏM DÜNYA

Ürəyimdə qalan sözlərim yazıq,
Həmişə yol çəkən gözlərim yazıq.
Yağışda islanan izlərim yazıq,
Mən səndən, mən səndən dərdliyəm, dünya.

Göylər işıqlaşar gün böyüdükcə,
Dağlar qəribsəyər, çən böyüdükcə,
Ömür-gün qısalar mən böyüdükcə,
Mən səndən, mən səndən dərdliyəm, dünya.

Qəm səni tutubsa, qal ayrıcında,
Ayların, illərin ol ayrıcında,
Durmuşam bir ömrün yol ayrıcında,
Mən səndən, mən səndən dərdliyəm, dünya.

SƏN DEMƏ

Məni qərib görüb payız axşamı,
Çiynimin üstünə qonar yarpaqlar.
İsitmək istərəm onları bir-bir,
Gözündən od alıb yanar yarpaqlar.

Budaqdan ayrılıb uçan hər yarpaq,
Yuvası dağılmış quşa bənzəyir.
Ovcumu tutmuşam quş yuvasıtək,
Yarpaqlar ovcuma qonurlar bir-bir.

Bu payız axşamı kövrəlib bir an,
Şirin xəyalıma qapıllam bir də.
Yarpaq da insana həyan olarmış,
Sən demə, həyatda qəribsəyəndə.

ÜRƏK AĞRIMASA

Ürək ağrımasa, könül yanmasa
Gözlər göz yaşıyla dolası deyil.
Nə qədər torpağı istəsək də biz,
Yenə də göz üstə qalası deyil.

Torpaq çörəkdən də irəli gəlib,
Çörəyə, torpağa çıxmayaq şərik.
Çörəyi yarıya bölə bilsək də,
Torpağı yarıya bölə bilmərik.

Torpaq anamızdır əzəldən bizim,
Onun havası da birdi, suyu da.
Elə bir olubdu onunçün hər vaxt
Günəşdən nur alan övladları da.

ATAM DEYİR

Ata bir ağacdır,
Övladları –
Budaqları.
Ata bir ocaqdır,
Nəfəsinin istisi
Əridər birdən-birə
40 dərəcə soyuqda
Sıxılmış, donan qarı…
Babam on övlad böyüdüb,
Biri mənim atamdı.
Atam deyir:
-Baban sözlə deməzdi,
Ürəyindən keçəni.
Hər axşam
Süfrəyə qoyulardı
Əllərinin qabarı.

BİR DAMLA İŞIQ TƏK

Bu gecə yuxumda babamı gördüm,
Baxıb gözlərimə halımı sordu.
Onun gözlərinə baxa bilmədim,
İlahi, gözləri necə nurluydu?!

Tutub əllərindən öpmək istədim,
Gözüm yolda qaldı, qulağım səsdə.
Babam əllərindən qoymadı öpəm,
Məni saxlasa da əlləri üstə.

Dedi, əziz nəvəm, qəlbini sıxma,
Ruhum yanındadır onsuz bil ki, sən.
Əlimi öpməyə qoymasamda mən,
Məni tapşırdığın torpağı öpsən,
Elə əllərimi öpmüş kimisən.

…Ayıldım, gözlərim yaş ilə doldu,
Hər damla işıqtək göründü, keçdi.
Babam dünyasına can tapşıranda,
Mənim oğul kimi yurdunda qoydu,
Özü ata kimi yurdundan köçdü.

O yuxu ən şirin bir yuxu kimi,
Qəlbimin ən dərin qatında bitib.
Mənim bu dünyada atam olsa da,
Məni bu dünyada babam böyüdüb!

09.02.1997

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

SEVİMLİ DOSTLAR ! UŞAQLARI UNUTMAYAQ!

XORUZ İLİMİZ

Neçə vaxtdır yol gəlir,
Yürüyür, gah dinçəlir.
Dimdiyilə qar dəlir,
Yeni Xoruz ilimiz.

Dayanmışıq üz- üzə,
Arzu, dilək təp- təzə.
Səfa gətirsin bizə,
Yeni Xoruz ilimiz.

Silsin dumanın, çənin,
Açsın zəfər yelkənin.
Şanı olsun ölkənin,
Yeni Xoruz ilimiz.

Hərbin işin bitirsin,
Qan- qadanı itirsin.
Dövrana sülh gətirsin,
Yeni Xoruz ilimiz…

TƏRK ETDİN

“Sonetlərim” – silsiləsindən

Tərk etdin qəlb evim tamam boşaldı,
Bənzədi boş qalmış quş yuvasına.
İncə duyğularım yiyəsiz qaldı,
Köhləndi əhvalım qəm havasına.

İşgəncə,əzabdır yaşamaq sənsiz,
Gözümü qapatsam,səni görürəm.
Kabusum tənhalıq,ömür düzənsiz,
Sevgisiz,sevdasız,həyat sürürəm.

Həsrətin özündən vəfalı çıxıb,
Bütün xəyalları devirib,yıxıb.
Mənə həmdəm olub,sən gedən gündən.

Hisslərim yuxulu,hisslərim ürkək,
Hər addım səsinə çırpınır ürək.
Xilas olmaq üçün hicran yükündən.

DƏMİR YOLLARI

Naxçıvan- Bakı Azərbaycan dəmir yolları 28 ildir ki, bağlıdır. Naxçıvan- Təbriz- Tehran- Məşhəd qatarının yola salınması münasibəti ilə bağlı qapılarımızın açılması arzusu ilə…

Azğın qasırğalar kükrəyib, əsib,
Lənət çənbəritək yolunu kəsib.
Bağlanıb yurdumun dəmir yolları,
Namərdcə kəsilib polad qolları.

Susub qatarların ritmik nəğməsi,
Sükuta qərq olub nəşəsi, səsi.
Lal olub,kişnəmir dəmir kəhərlər,
Oxumur nəğməsin metal təkərlər.

Bu nəbzi kəsibdir daşnak qayçısı,
Qafqazın dığası, xain “hay”çısı.
Illərlə giribdir min dondan-dona,
Xalqımız yer verib qoynunda ona.

Qara niyyətlərin gizli saxlayıb,
Şirin xülyalara ümid bağlayıb.
Arxalı köpəktək qıcırıb dişin,
Saman altından o , görüb öz işin.

Qanlı çəpər olub bu ulu yurda,
Sanır ki, Naxçıvan qalacaq darda.
Eşitsin o, zalım, rəzil qəsbikar,
Bu yurdun, bu elin Ər yiyəsi var.

Olsa da qapalı dəmir yolları,
Namusdur, qeyrətdir sərvəti, varı.
Pak qəlbi sevgiylə,hünərlə dolu,
Kəhkəşan yoludur bu xalqın yolu.

YENİ İLİNİZ MÜBARƏK DOSTLAR !

XOŞ GƏLDİ YENİ İL

Budur – sıfırlanır saatın mili,
Səslənir son ilin əlvida zili.
Dostlar, qarşılayaq mübarək ili,
Süzün badələri, hamısı dolsun,
Xoş gəldi yeni il, – mübarək olsun!

Özüynən xoş günlər, səfa gətirsin,
Özüynən sağlamlıq, şəfa gətirsin.
Xoşbəxtlik, səadət, vəfa gətirsin,
Arzular, istəklər, diləklər gülsün,
Xoş gəldi yeni il, – mübarək olsun!

Hər üzdən, çöhrədən təbəssüm yağır,
Yurdumda olmasın, kimsə qan- bağır.
Hökm etsin il boyu, eldə çal- çağır,
Ən gözəl il kimi, yaddaşda qalsın,
Xoş gəldi yeni il, – mübarək olsun!

Dövranın dərgaha çatsın duası,
Yağıdan alınsın, xalqın qisası.
El- obam geyinsin zəfər libası,
Mənfur, asi düşmən yurddan qovulsun,
Xoş gəldi yeni il, – mübarək olsun!

SAXLA DÜŞÜM

Saxla, zaman qatarını,
Tanrım, burda saxla, düşüm.
Anam ilə birgə sən də,
Taleyimə ağla, düşüm.

Qurdun alaçıq ömrümü,
Dərdlərə açıq ömrümü.
Bu yarı uçuq ömrümü,
Uçur, bür-bük, bağla, düşüm.

Orda ruhum, burda cismim,
Qalar intizarda cismim.
Qalmasın məzarda cismim,
Yer kürəsi, laxla, düşüm.

DEYiL

Üfürmə kül ürəyimə,
Onsuz da közərən deyil.
Az get, az gəl ürəyimə,
Qırılan düzələn deyil.

Nə sən Allah, nə bəndən mən,
Qaçdım o sənli gündən mən.
Nə məndən sən, nə səndən mən,
Nə bizdən biz olan deyil.

Ağrıdım bu arzulardan,
Yaramdakı sızılardan.
Qırıq-qırıq yazılardan,
Ömrümə iz olan deyil.

HAZIRDI

Hardasa vaxt arasında,
Məhəbbət payın hazırdı.
Səninlə bəxt arasında,
Qurulub oyun, hazırdı.

İl belə ötür, yüz ildi,
Gümanlar itir yüz ildi.
Qamışlar bitir yüz ildi,
Ölçüyə boyun hazırdı.

Üz tutdun uçuq göylərə,
Duan alaçıq göylərə.
Əllərin açıq göylərə,
Gözündə suyun hazırdı.

Görünmür odu sadəcə,
Əzabdı dadı sadəcə,
Məzardı adı sadəcə,
Qazılıb quyun, hazırdı.

BiR SƏS ELƏ

Bir səs elə, geri dönüm,
İzin yox, izin içində.
Hər gün üzünü gəzirəm,
Yüzlərlə üzün içində.

Sənə yürüdüyüm yollar,
Baxıb kiridiyim yollar,
Yandı, yeridiyim yollar,
Yeridim közün içində.

Qəlbinə yar idi qəlbim,
Həsrətdən yarıdı qəlbim.
Eləcə qarıdı qəlbim,
Bu qədər sözün içində.

BU YER ÜZÜNDƏN

Xoşbəxtliyin özü düşə izinə,
Qəlbinin sevinci çıxa üzünə.
Bəxtəvər deyəsən özün-özünə,
Xoş olub gedəsən bu yer üzündən.

Qara fikirləri atıb başından,
Dost-tanışı çıxardasan huşundan.
Hər nə varsa,siləsən yaddaşından,
Boş olub gedəsən bu yer üzündən.

Sayılıb,seçilib saya düşəsən,
Həyatda ən gözəl paya düşəsən.
Götürüb atalar Aya düşəsən,
Daş olub gedəsən bu yer üzündən.

HƏR ŞEY AĞ RƏNGDƏDi

Bürünüb qar dənəsinə,
gəlin köçür təbiət.
Titrəyə-titrəyə gözləyir torpaq.
Vağzalını xatırladır,
soyuq küləyin səsi.
Bu gün hər şey ağ rəngdədi,
Ağ vüsal, ağ məhəbbət.
Şahiddi bu nikaha,
Dağlar, düzlər, yamaclar…
Qol qaldırıb oynayır,
ağ paltarlı ağaclar…

ONUN SAÇLARI RƏNGiNDƏ

Tamı dəyişib yuxumun,
Yatanda da acı dadır.
Gözümə dəyib qayıdır,
Yuxu da məni aldadır.
Arzularım, ümidlərim,
Onun saçları rəngində.

Sanki hər fəsildə “O” var,
Qarın rəngi, gülün ətri,
Lap yaz da ona oxşayır.
Nəfəsi yayın istisi,
Payızda ona oxşayır,
Onun saçları rəngində.

Bu yeriyən, bu yüyürən,
Özüm boyda külüm, Allah.
Heç olmasa xoşbəxt ölüm,
İstədiyim rəngdə olsun,
Göndərdiyin ölüm, Allah,
Onun saçları rəngində.

İstanbullu Kamal
Londonun tən ortasında,
Pikadello meydanında
İstanbullu göygöz Kamal
Əyləşibdir dükanında.

O, bir funta aldığını
Bir funt əlli pensə satır.
Tiyanında atəş açan
Qovurduğu şabalıddır.

-Nə vaxt gəldin?
-Dörd sənədir.
-Niyə gəldin?
-Çörək… para…
Yüz “thank you” söyləyirəm
Mən şabalıd alanlara.

-Evlisənmi?
-Əvət, əvət,
Mən evliyəm, çoçuq, qarı.
Şabalıdla saxlayıram
Bu yad eldə mən onları.

-Vətən yada düşürmü heç?
-Qovruluram şabalıdtək…
-Yurda nə vaxt qayıdarsan?
-Tanrı bilər… Görək, görək…

Türkiyədə qovurmağa
Şabalıdmı tapılmayır?
– Mən ki, belə söyləmədim,
Şabalıq var… Hayır…Hayır…

– Sənə yasaq etmişdilər
Orda alıb qovurmağı?
Kamal susdu. Başa düşdü
Kinayəni, bu danlağı.

Bir cinayət eləmiştək
Gözlərini yerə dikdi,
Sonra beş-on şabalıdı
Bir kağıza alıb bükdü.

– Götür!.. – dedi.
– Ver, “Thank you!”
İngiliscə dedim mən də.
O rəng verdi, o rəng aldı
Mən bu sözü söyləyəndə.

– Yox, danış öz lisanında.
Mən bu dilə tamarzıyam
Bənzəri var türk dilinə.
Mən məmnunam, mən razıyam…
Sən gedərsən bugün, sabah,
Mən qalaram burda fəqət.
O göy gözlər dumanlanır,
Anlayıram nədir qürbət…

… Londonun tən ortasında,
Pikadello meydanında
Şabalıdla bir qovrulur
Kamal
həsrət tiyanında.

KƏNARDAN BAX ÖZÜNƏ
Saçlarını ağartmış həqiqət var cahanda:
“Sifət aydın görünməz üz-üzə dayananda.”
İnsanlar öz yurdunun keçmişini ananda,
Bu günüyçün övladtək alışanda, yananda –
Kənardan bax özünə.

Azərbaycan ölkəsi! Dünya görmüş məmləkət,
Əzəl eşqi həqiqət, saflıq, düzlük, sədaqət.
Müsafiri məhəbbət, andı namusla qeyrət.
Bir gün bəyaz süfrətək ləkələnsə bu xislət –
Kənardan bax özünə.

Vətən böyük – şəhəri, məhəlləsi, kəndi var,
Məhəlləni vətənə döndərənlər indi var.
Fikrində hər küçəyə çəkir min sədd, min divar.
Onlar desə: el üçün öldü yoxdur, döndü var –
Kənardan bax özünə.

Həyat yollarındadır sınıqlıq da, zəfər də,
Müsafirdir bizimlə sevinc də, qəm-kədər də,
Qarşıda düz yol da var, qorxulu döngələr də.
Onunçun bir uğurlu, bir uğursuz səhərdə
Kənardan bax özünə.

Öz qınını kəsməmiş heç vaxt qılınc tiyəsi,
Ləyaqəti, nöqsanı düşündürsün hər kəsi,
Haçan, harda oxunsa Sabirin “Fəxriyyə”si
Sən xəcalət çəkərək dinləməsən bu səsi –
Kənardan bax özünə.

Tale iki üzlüdür – biri ağ, biri qara,
İki möhür də vurur bir elli torpaqlara.
Desələr ömrünü ver, sağalacaq bu yara,
Bu vaxt sına özünü, çəkil bir az kənara,
Kənardan bax özünə.

Qüvvətsiz qoluma qüvvət verən o,
Allahla “Quranın”ortasındayam.
Ana tək qulağa layla deyən o,
Allahla “Quranın” ortasındayam.

Kafiri boynuma şər ata bilməz,
Qaçsa da arxamca o çata bilməz,
Söykənsəm Allaha heç bata bilməz,
Allahla “Quranın” ortasındayam.

Möminə heç zaman yetirməz xələl,
Şirin gəlməz ona heç də cah-cələl,
Tutduğu hər işi yazdırar əməl,
Allahla ”Quranın” ortasındayam.

Qoymaz ki,azım mən haqqın yolundan,
Büdrəsəm hər zaman tutar qolumdan,
Şeytanı qovar o sağdan, solumdan,
Allahla “Quranın” ortasındayam.

“Axirət günündə” bizi söylədər,
Haqdan azmış olsaq, haqqa yönəldər,
O, “Saleh” olmağı bizə öyrədər,
Allahla “Quranın” ortasındayam.

2008-ci il.

Bu gün də adi günlərdən biridir. Axşamdan yağan şiddətlə yağan yağış sabaha doğru zəiflədi, tədricən kəsildi. Jalə həmişəki kimi bu gün də böyük həvəs və zövqlə işə getməyə hazırlaşır. Küləkli yağan yağış təmirə ehtiyac duyan işıq tellərini sıradan çıxarıb. Ona görə də işıq yanmır. Jalə tədbirli qızdır. O axşamdan işlərini qaydasına qoyur ki, sabah açılanda sürprizlərlə qarşılaşmasın.
Saat 8 00 –da o evdən çıxdı və işə gəldi. Binanın qabağında iş yoldaşı ilə qarşılaşdı, birlikdə ofisə qalxdılar. Saat 9 –dur və hamı iş başındadır həmişə olduğu kimi. İşçilər qeydiyyat jurnalına qol çəkmək üçün bir yerə yığıdılar. Arada söhbət başladı. Ümumi ortamda gedən söhbətə hərə öz fikrini əlavə edirdi. Gənclərimizin psixoloji təsirlərə tez məruz qalmasından, məktəb psixloqlarının işinin zəifliyindən və s. Söhbət gəlib hal-hazırda bütün İslam dünyasının bəlası olan Vahabilik təliminə gəldikdə işçilərdən biri-Murad hamının tanıdığı gənc idmançı Elşadın və onunla birgə Suriyaya gedənlərin öldüyünü söylədi.
Hamı susdu. İçində gənclərə ağladı. Elşad barəsində onu deyə bilərəm ki, o ağıllı, savadlı, işgüzar, yaxşı ata və yaxşı həyat yoldaşı kimi hamı tərəfindən tanınıb. O günə qədər ki, Suriyaya gedişini həyata keçirdi. Onun Suriayaya Vahabi olaraq döyüşə getdiyini eşidən hər kəs qınadı, sonra içdən onun üçün ağladı. Bəlkə də əslində o və onun kimilər gələcəkdə haraya gedəcəklərini, başlarına hansı müsibətlərin gələcəyini bilmədən dövrün mən deyərdim ki, ağ ölümü-narkotikdirsə, gizli xəstəliyi –Vəhabiliyə cəlb edilmişlər. Bərli-bəzəkli, cəlbedici sözlər, insanın aciz nəfsini əksər hallarda özünə qul edən pullarla son dəhşətə, fəlakətə aparan bir yola düşmək üçün bu sahədə maarifləndirmə işləri aparan “müəllimlər” şagirdlərini-qurbanlarını həyatada yaşayış səviyyəsinin aşağı olmasından narazılar sırasında axtarıb seçirlər.
Elşad da yəqin ki, bədəncə güclüolmasına baxmayaraq, psixoloji cəhətdən ən zəiflərdən, acizlərdən biri imiş.
Sabahını romantik bir ortamda qarşılayan Jalə, gününü acı xəbərlə davam etdirir. Elşadın ölümü hamı kimi onu da sarsıtdı. Ona görə yox ki, Elşad öldü. Daha dəhşətlisi orasındadır ki, o özüylə Suriyaya gedərkən ailəsini- oğlunu, qızını və yoldaşını da aparmışdı. Onun kimsəsiz, yad ölkədə iki övladla qalan qadınının halına acıdı Jalə. Bir an belə özünü o qadının yerində təsəvvür etməsi Jaləni dəhşətə bürüdü.
Öz özünə səssizliyə qapanıb düşünməyə başladı və içində qəribə suallar baş qaldırmağa başladı. Ölüm ağırdır, amma əlacı olmayan dərddir.Hər kəs öz mənfəətini güdsə, onda insanlıq ölər. Niyə Suriyaya gedənlər yalnız özlərini düşünüb buna müvafiq hərəkət edirlər? Məgər onların qəlbi elə acımasız olur, daşlaşır ki, onlara həyat verən valideynlərini gözü yaşlı buraxırlar? Tnrının özü də “Müqəddəs Qurani-Kərim”-də buyurur ki, valideynlərinizi incitmədən, onlara sevgi verərək yaşasanız ən yaxşı savab əməl olarsınız. Dini bəhanə gətirərək qardaşın qardaşa silah qaldırması nə deməkdir? Məgər döyüşənlərin hər iki tərəfi müsəlman deyil? Hansı din deyir ki, apar ailəni yadların içinə burax? Oğlanlarını, qızlarını qardaşlarının qanına qıyanalarla bir yerdə yaşat?
Elşad və elşadlar cihad adıyla vuruşub ölürlər. Bəs onların özləriylə apardıqları qadınlarını, qızlarını kimin ümidinə buraxırlar? Aclıq, səfalət, və daha müxtəlif əzabların baş alıb getdiyi bir ölkə yaxşıdır, yoxsa müstəqil, bolluq, sivil yaşam tərzi olan Azərbaycan?! Axı hamıya bəllidir ki, din uğrunda cihad müsəlman qanına susamaq demək deyil. Hamımız bilirik ki, ölkəmiz , xalqımız, milllətimiz bizim üçün daha doğma, daha əzizdir. Yurdumuzun yağı tapdağında, yurddaşlarımızın didərgin olduğu bir vaxtda elimizin oğlanları canını sataraq aldığı pul naminə yad bir ölkə üçün vuruşmalıdırmı?
“Ana haqqı-Tanrı haqqı” deyib atalarımız. Övlad ona həyat verən, hər şeyin ilkini öyrədən, min bir əziyyətlə böyüdüb boya başa çatdıran valideynləriniövladsızlıa məhkum etməkləmi mükafatlandırmalıdır?! Bütün bu suallar içində az qala itib batan Jalə özündən qeyr-iradi gözlərinin yaşını saxlaya bilmədi. Ağladı gəncliyimizə… Kimsəsiz qalan qadın və azyaşlı körpələrə….
Beləcə ömür kitabından bir gün də Jalə üçün acılı, həyat dərsi qazandıracaq səhifə kimi yaşanıb örtüldü.Sabah nə olacağını isə kimsə bilmir, Tanrıdan savayı. Çalışın “Gizli xəstəliyə” yoluxmayın. Analarınızın, atalarınızın ahıl çağlarında onların zəifləmiş gözlərini yaş içində buraxmayın. Vallahi-billahi valideynlərini ağladanı Tanrı da bağışlamaz. Ona görə də bu günümüzü ləyaqətlə yaşayaq ki, sabahımızın nur saçan günəşinə kölgə salmasın.
05.09.2014

Hər sabah günaydın deyərək bizə
günəşdə eşikdən boylanır bu gün
çəməndə lalələr əyilib dizə
sanki qirmizi don geyib büsbütün..

Qoxusu yayılır ətrafa inan
sanki sənin ətrin sənin baxışın
qəlbimə düşmüsən sevgilim yaman
sanki doğma gəlir yenə bu qışım.

Üşütmür qar məni, dumanda çəndə
Sənin xəyalına qonaq gedirəm
Elə bir hiss var ki, görürüəm səndə
biganə deyilik məni sevirsən..

Nə olar bu qışı birgə keçirək
hər gecə bayrama ələnsin yenə
eşqin şərbətini bizdə içərək
Yeni il xoş gəldin mənim ömrümə..

Sən mənim xəyalım, sən mənim özüm
səni hər halınla sevəcəyəm mən
Fidan bu dünyanı bir günlük düşün
Bir gündə gələcək deyəcəyəm mən
Sən mənim ürəyim gəl yenə deyim
Sən mənim sevincim sən mənim sevgim…..

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

ƏNGƏRDƏ DAYANAN ƏSGƏR
Oyanmışıq top səsinə,
İgidlərin nərəsinə.
Murov, Tülküdərəsində,
Hərdənbir gözün yol çəkər.
Səngərdə dayanan əsgər.
Qorxutmur nə qar, nə yağış,
Səni verənə min alqış.
Yaman gəldi bu ilki qış,
Qarda, çəkmənin içində,
Barmağını şaxta kəsər,
Səngərdə dayanan əsgər.
Vətənindi, solun-sağın,
Ürəyindi Qarabağın,
İrəvan əzəl torpağın,
Sən ağasan, “yan”-lar nökər,
Səngərdə dayanan əsgər.
Qayıtsanız həsrət bitər,
Əziyyətin getməz hədər,
VƏTƏN qiyamətə qədər,
Bizimdi, çalarıq zəfər,
Səngərdə dayanan əsgər!!

Mayisə Əsədullaqızı “Torpaqdan Günəşə”. “Gənclik” nəşriyyatı-2016.

HƏSRƏT KÖLGƏSİ
Deyərdin hər zaman zəngimi gözlə,
Axı həsrət bitməz nə zənglə, sözlə.
Bircə yol qəlbimin səsini dinlə,
Onda ürəyimlə barışacaqsan.
Vüsala bəzəkdi bahar gəlişi,
Çiçəklər xoşlamaz özgə vərdişi.
Üzündə görəndə bir yad öpüşü,
Təpədən dırnağa alışacaqsan…
Gözünə düşəndə həsrət kölgəsi,
Dilindən qopacaq bir “ah!” kəlməsi,
Köksünü oyanda qəlbinin səsi,
Könlümü almağa çalışacaqsan…
Mayisə Əsədullaqızı “Torpaqdan Günəşə”

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi və “Gənc Ədiblər Məktəbi3″ün üzvü

* * *

Varla yoxun arasında
sonsuz çalardı insan.
Rənglər, xarakterlər bitmir
sinir ucluqlarında.
Özünü qavrayandan sevgi axtarışında,
sevgisizlik xətlərinə qədər uzanan yolu qət etməkdə
fırçalanır, boyanır yeni mənzərələrə.
0;1 intervalıdı xəyallar.
klassikləşmiş düşüncələrin təkanı
nəfəsini içinə çəkməkdi.
Avanqard sevgilərin əlaməti qucaqlaşmaq
və öpüşmək,
qadın yüküdür evlilik.
Uşaq ətrində evin divarları güllənir
tamamlanır qığılcımlar yeniliklərə.
Çoxluqlarda günəş doğur təpədən
kəndləri, şəhərləri səhərləyir.
Piano çalır ürəyin damarları
ritimlərə qarışır ömür.
Motivasiya doğurur
istəklərin qətiyyəti.
İnsanlaşmaq, qəlblərə düşməkdən fərqli.
Quşun dimdiyində, çiçəyin ləçəyində
və belə xırdalıqlardadı səadət.

* * *

Özünlə baş-başa qala bilməmək,
tarimar olmuş yuvaların axın dalğalarında
səssizliyə yuvarlanmaq var
hamarlanmış yolun o tayında.
İçləndiyin hıçqırıqların köləsinə çevrilmək,
ögey baxışların əsr damğası.
Köhnəldiyin küçələrdə
ayaq izi təzə.
Niyələrin ağuşunda uyuyan könülsüzlük.
Daxmalar cırcıramaların səsinə torpaq töksə də
eşitmir ümidin hayqırtısını.
Gedirəm getməməli olduğum yaşlanmağıma.
Yaşıllıqlar göyərmədi,
qönçə soldu əriyin gülləri.
O payız durnalar köç etmişdi,
o bahar sərçələr qonmuşdu armud ağacına,
cikkildəşirdi.
Haçaquyruqlar yuvalanmışdı,
dimdiyində yoğururdu yuvasını.
Qollarım yetim qalmış,
üşüyürdü ruhum.
Gəlməsin bu baharın çiçəksizliyi.
Gəlməsin kəpənəklərin iki günlük qanadlanmağı.
Yalquzaqlığın dağları da qayalaşmış
bitmək, qopmaq,
dığırlanmaq istəməzdim qiyamətə.
Onsuz, sahiblənməkdən qaçacaq
bir kimsəm yox…

AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

Gizlənmişəm

Bir yerdə bənd almayan,
Köçümdə gizlənmişəm.
Mən bu qamət, bu boyda,
Biçimdə gizlənmişəm.

Qaraya ağ demişəm,
Nahaqqa haqq demişəm,
Haqqa nahaqq demişəm,
Suçumda gizlənmişəm.

Özümdən geri qaçıb,
Qırxımdan diri qaçıb,
Yeddimdən bəri qaçıb,
Üçümdə gizlənmişəm.

Tarixi daşlaşdırıb,
Ruhumu yadlaşdırıb,
Genimi kodlaşdırıb,
Saçımda gizlənmişəm.

Çöl üzümdə biçim var,
Aralıqda seçim var,
“İki dünya” içim var,
İçimdə gizlənmişəm!

Gedirəm

Taleyimdən söz açandan,
Hər gün yeni iz açandan,
Bu dünyaya göz açandan,
Qoymadılar Tam olmağa.

Yanır bağrım, yanır niyə?
Ümid qalıb bu taleyə,
Pərvanə yaşasın deyə,
Ürək qaçır şam olmağa.

Sözümdə haqq, dilimdə haqq,
Nahaqlara zülümdü haqq,
Əzəmətli ölümdü Haqq,
Hazıram edam olmağa.

Əcəl iş-gücünü atıb,
Məni yaman dilə tutub,
Vədə yetib, məqam çatıb,
Gedirəm adam olmağa.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü

Bu şəhər

Açıb ürəyimi sərdim önünə,
Bu şəhər sümürdü qanımı mənim.
O kənddən quzutək fağır gəlmişdim,
Qurbanlıq elədi canımı mənim.

Palaza bürüyüb ellə sürüdü,
Qadına döndərdi təzə-tər məni.
Əlimi ətəkdən uzun saxladı,
Yarımcan elədi bu şəhər məni.

Bir də ayıldım ki, otuz ikim var,
Kəsdirib böyrümü “çay istəyən”im.
“Günü gün üstünə, ili il üstə
Pul kimi qatlayıb say” istəyənim.

Mən varlı dünyanın fəqir adamı,
Bir də qayıdarmı baha gəncliyim?
Bu şəhər çıxacaq mənim axırıma,
Uzaq kənd kimidir daha gəncliyim.

10.12.2016

Gecə düşüncələri

O gedən gedibdi qayıda bilməz,
Adamın yuxusu gecə qaçıbsa-
Əlində olanlar qədirbilməzdən
Axtarmaq əbəsdir,necə qaçıbsa.

Dərin adamların yuxusu dayaz,
Yaşanan çox olar,yaşadığı az,
Təsəlli verənlər eyin oxşamaz,
Ondan uzaqlaşan heçə qaçıbsa.

Bölgülər,qismətlər,”bu mənim,sənin”,
Qovğalar,növbələr-sıradakı kim?
Bədəni əlində ruhudu zamin,
Ayaqlar yol alıb suça qaçıbsa.

Peşman olmağıdı it kimi canın,
İt kimi yaşamaq altda bir damın,
Şeirdi taleyi şair adamın,
Misra oğurlanıb,heca qaçıbsa…

8.12.2016

QƏMƏR ÜZÜDÜ

Əfsanə yazmıram, nağıl yazmıram,
Yazdığım şeirdi, qəlbin sözüdü.
Düşüb labirintə gedib azmıram,
Nədən bəhs edirəm…onun özüdü!
Sevməyən ürəyin təpəri olmaz,
Sevirsə qınağın çəpəri olmaz,
Sevmirsə sevgidən xəbəri olmaz,
Deməli, yazdıran eşqin közüdü!
Gördümsə gözünü, düşdümsə oda,
Bu odda yanmağa razısa o da,
Məni xilas edən, yetəcək dada,
O, maral baxışlı yarın gözüdü!
Gözlərdən axdıqca düşüb ürəyə,
Dönübdü bu canı yaxan kürəyə,
Qələmim ovçudu çöküb bərəyə,
Hərflər gülləsi, giliz sözüdü!
Sübhümdə, danımda, bütün günümdə,
Qiblə səmtimdədi, qiblə yönümdə,
Röyamda, xəyalada, durub önümdə,
Gecəmə nur saçan qəmər üzüdü!
Təvəkkül Goruslu. 22.12.2016

AY ANA!
Tanrı səni aldı , bizdən apardı,
Sənsiz bu ömürün keçdi bir ili.
Könülü sındırdı , qəlbi qopardı,
Ağlatdı gözləri, yandırdı dili!
Hamı anasının dizi dibində,
Axı, niyə yoxdu, bəs, mənim anam!
Hamı anasını öpür dönəndə,
Məndən inciməzmi, bəs, mənum anam!
Yenə də qış gəldi, ağlar gözüylə,
Gətirdi şaxtasın, qarın ələdi.
Qəlbləri dondurdu soyuq üzüylə,
Ələmə, qəhərə ruhu bələdi!
Bəlkə qış olmasa yaşayardın sən,
Gücüm çatmadı ki, yazı gətirim!
Çıxara bilmədim qəlb- ürəyindən,
Gücüm çatmadı ki, dərdi itirim!
Şəklinə söykəyim indi başımı,
Gülər gözlərini öpüm , AY ANA!
Mənə irad tutma əlli yaşımı,
Göz yaşım sinənə səpim,AY ANA!
Təvəkkül Goruslu. 26.12. 2016

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və
“Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru

Yuxuma gəlmişdin….

Yuxuma gəlmişdin yenə bu axşam,
Gördüm ki, yamanca qaşqabaqlısan.
İstədim oxşayıb könlünü alam,
Əsdi güclü külək, şığıdı leysan.

Bilmədim sən harda, mən harda qaldım,
Qaçdım gah o yana, gah da bu yana.
Səni itirdiyimə alışıb yandım,
Həsrərindən bağrım döndü al-qana.

Birdən yağış kəsdi, külək dayandı,
Tələsdim bir anda çatmaqçın sənə.
Hər tərəf qaranlıq zindana döndü,
Toxunan zamanda əlim əlinə.

Qışqırdım! ”Yenə sən harda qalmısan!”
Özüm-öz səsimə oyandım hərgah.
Onsuz da bilirəm məni atmısan,
İnadın gücündən qorxarmış Allah!

Çox baxacaqsan…

Küsmüşəm, barışan deyiləm daha,
Çıxıb gedəcəyəm bir qərib yerə.
Sənsiz gözlərimdə doğan sabaha,
Baxıb hönkürəcəm inan, min kərə.

Boylanıb qəlbimin pəncərəsindən,
Dikəcəm yoluna həsrət gözümü.
Diksinib qalxacam qəfil səsindən,
Yenə axtaracam özüm-özümü..

Gecələr bürünüb hicran donuna,
Vüsal yuxumuza lay lay deyəcəm.
Yenə yuxularda qaçıb yanına,
Yenə də bir anlıq sənin olacam.

Ayılıb həsrətin qəm yuxusundan,
Eh…məni o qədər axtaracaqsan.
Yapışıb könlümün lal yaxasından,
Mən gedən yollara çox baxacaqsan..

Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyi və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i,
İraq Türkmən Yazarlar Birliyinin, Dərbənd Ədəbiyyatçılar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü

Yenə məni xeyal aldı apardı

Yenə məni xeyal aldı apardı,
Yenə gözlərimdə susdu kainat.
Həsrət məni məndən çəkdi qopardı,
Çiynimə ağır yük asdı bu həyat.

Yenə xeyal məni aldı apardı,
Yenə gözlərimdən süzüldü yaşlar.
Eləbil bu dünya dərindi dardı,
Sanki mənlə söhbət eyləyir daşlar.

Yenə xeyal məni aldı apardı,
Yenədə yollara dikildi gözüm.
Sanki mənim ömrüm borandı qardı,
Acı göz yaşına yol olub üzüm.

Yenə xeyal məni aldı apardı,
Yenədə qıfılda qalıb ürəyim.
Zeynəbəm, bu qəlbim kədərə yardı,
Acılar içində üzür taleyim.

MƏNİ YAŞADACAQ

O qədər səbirliyəm ki,
Dözüm məni yaşadacaq.
Mən nə vaxtsa ölüb getsəm,
Sözüm məni yaşadacaq.

Min əziyyətlə qoyduğum,
İzim məni yaşadacaq.
Yazmağ üçün alışdığım,
Mizim məni yaşadacaq.

Söz damla damla süzülən,
Dilim məni yaşadacaq.
Bu yolunda can qoyduğum,
Elim mənim yaşadacaq.

Mən ölsəmdə, məni sevən,
Aləm məni yaşadacağ.
Şeirimi kağıza düzən,
Qələm məni yaşadacaq.

Üstündə addımladığım,
Torpağ məni yaşadacağ.
Dövrəsində isindiyim,
Ocağ məni yaşadacaq.

Zeynəbəm, dərd bölüşdüyüm,
Varağ məni yaşadacaq.
Gözlərimə şölə saçan,
Çırağ məni yaşadacaq.

Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
“İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

ÖYRƏŞDİ
O dağlardan köç edənlər,
Gəlib şəhərə öyrəşdi.
Ömrümüzü puç eyləyən,
Qəmə, qəhərə öyrəşdi.
Düşmənlə cəngə girənlər,
Köksünü dərdə gərənlər,
O xoş günləri görənlər,
Acı xəbərə öyrəşdi.
Dağlarda deyib, gülənlər,
Torpağın qədrin bilənlər,
Arana köçüb gələnlər,
Acı bəhərə öyrəşdi.
Şuşada, Laçında dinən,
Bu yerdə neyləsin görən,
Uca qalalardan enən,
Soyuq səngərə öyrəşdi.
Yardıma uzandı əllər,
Şir biləkl,i igid nərlər,
Qonaqlı-qaralı ellər,
Qara xəbərə öyrəşdi.
Haray çəkdi goğma Vətən,
Yolu, izi bağladı şən,
Ayrı düşdü bir-birindən,
Hərə bir yerə öyrəşdi.
GƏLƏ
(təcnis)
Canımı almağa alagöz mələk,
Qəlbin gül qoxuyan yarı, dan gələ.
Mənimlə görüşə ala göz mələk,
Yarı gecə gələ, yarı dan, gələ.
Ruhumu oxşaya gözəl gecələr,
Ala ürəyimi gözəl, gecələr,
Sübhə tək sevinə göz, əl, gecələr,
Getsə də qayıda, yarıdan gələ.
Bir bax, Əziz Musa gülər gül dana,
Gülü şehli- şehli dər, qoy güldana,
Qorxuram bu eşqi vallah gül dana,
Kaş məni eşqiylə yarıdan gələ.
b

Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!

Bizə qaz çəkilməyib, odun da yoxdu vallah
Tək odun dərdi deyil, qayğımız çoxdu vallah!
Sənin hənirin gəlir, dəhşət soyuqdu vallah ,
Bizdə sıfırdı rifah, gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!

Bir az külək əsəndə işığı söndürürlər ,
Məmurlar bu milləti soyuqdan öldürürlər!
Dolları qaldırırla, manatı endirirlər ,
Xeyirlə açmır sabah, gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Alla, gəlmə biz tərəflərə!

Sən gələndə uşaqlar evdə də tir-tir əsir,
Həyətə düşmək olmur, şaxta qılınctək kəsir
Onsuz da bu hökumət bizi edibdir yesir ,
Sən də qazanma günah, gəlmə biz tərəflərə
Şaxta baba, sən Allah, gəlmə biz tərəflərə!

Qalib deyir,nədənsə hər işimiz axsayır ,
«Analoqsuz inkişaf » elə yerində sayır !
Gəlişinlə kasıblar bir az da kasıblayır
Әrşə ucalıbdı « ah » , gəlmə biz tərəflərə ,
Şaxta baba, sən Allah , gəlmə biz tərəflərə !

Manatla

( Tofiq in əvəzindən )

Sarıb səmamızı qara buludlar,
Sabaha güman da öldü manatla!
Heç oldu , puç oldu əllərdə nə var
Az olan imkan da öldü manatla!

Qeybə çəkilibdi haqqla ədalət,
Bürüyür ölkəni zülüm, zəlalət!
Daha əlli faiz artdı səfalət,
Ac Azərbaycan da öldü manatla!

Yenə dağılacaq neçə yuvalar ,
Bizə qan ağladır zatı yavalar !
Arxivə gedəcək bütün tavalar ,
Çömçə də , qazan da öldü manatla !

Ta verir bu xalqa belə məsləhət,
Hadı Rəcəbli ki , edin qənaət!
Daha insanlıq da olacaq qəhət,
Hörmət , ehtişam da öldü manatla!

Qalib Şamxaloğlu düşübdü dərdə
İnsan insan kimi yaşamır Yerdə!
Kimsə gəlməyəcək insafa bir də ,
Tərazi mizan da öldü manatla!

Şairə-jurnalist-publisist
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü,
“Qızıl qələm” media mükafatı laureatı,

GƏZƏCƏK MƏNİ

“Könül dəftərim” – silsiləsindən

Görünür sevdamız, bura qədərmiş,
Bu eşqin nəsibi qüssə, kədərmiş.
Yaşanmış bunca il, heçmiş, hədərmiş
Nəfsin eyləsə də, hərcayi səni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Uydun mala, mülkə,vara, sərvətə,
Meyl etdin sevgisiz, cahil şəhvətə.
Vətəni dəyişdin, uzaq qürbətə
Qəlbi üşüdəndə saçının dəni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Alnın toxunanda əhləd daşına,
Onda dönəcəkdir, əqlin başına.
Ümidin qalacaq, hey göz yaşına,
Könlün istəyəcək könül həmdəmi,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Zülmətə dönəcək günün, gündüzün,
Həsrət qalacaqdır gülüşə üzün.
Dilində donacaq söhbətin, sözün
Yanaqda qübarın şəbnəmi, nəmi,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Xəyallar dadına çatmayacaqdır,
Hicran təlatümün yatmayacaqdır.
Nəbzin də qüssədən, atmayacaqdır
Kədər qəsb edəcək, dərdli sinəni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

Həsrətdən, nisgildən gələssən cana,
Olacaq sızlayan, könlün qəmxana.
Asi olmayaydın, kaş ki, Dövrana
Dolaşıb dağları,çölü, çəməni,
Gözlərin hər yerdə, gəzəcək məni.

SEVGİLİM QƏLƏM

“Mənim dünyam” – silsiləsindən

Yenə əlimdədir sevgilim qələm,
Çırpınır, cəhd edir ilhama gələm.
Bilmirəm axşamdır, gecə, ya gündüz,
Buraxmır yaxamı , bir an dincələm.

O sirli çubuğu əlimə alcaq,
Mən uşaq oluram, sözlər oyuncaq.
Düzürəm, pozuram,gah da tərsinə,
Öz nazlı təbimə,tabeyəm ancaq.

Ilhamım qələmə salıb mehrini,
Birlikdə çözürlər sözün sehrini.
Hər hecam, qafiyəm onlara bağlı,
Çox şükür tapıblar, işin təhrini.

Onunla açılır hər gün sabahım,
Onunla sirdaşdır “suçum, günahım”.
Sevincim,fərəhim,fəxarətimdir,
Onunla yox olur kədərim, ahım.

Kim olardım onsuz, düzü bilmirəm,
Sorunu Dövrana, özüm verirəm.
Duysun əzizlərim, bilsin dostlarım,
Yuxumda da kağız, qələm görürəm.

MƏNİM NAĞILIM

(“GƏRÇƏK YUXULAR SİLSİLƏSİNDƏN”)

Mənim nağılımın əvvəli ölüm,
Mənim nağılımın sonu kədərdir,
Mənim nağılımda sürünmək zülüm,
Ölərək yaşamaq ondan bətərdir.

Mənim nağılımda yollar ikili,
Mənim nağılımda yollar qarışıq.
Durmuşam gözləri yola dikili,
Özümdən xəbərsiz dərdlə barışıb.

Qırxıncı otağı üzümə bağlı,
Ümid qapısından kilid asılıb.
Göylər tək qaralıb bəyaz nağılım,
Mavi səmasından bulud asılıb.

Mənim nağılımdır gərçək yuxular,
Gərçək yuxularda nağıldır ömür.
Ölümdən o yana ağır sorğular,
Əcəldən bu yana noğuldur ölüm.

Özümdən çıxmışam özüm olunca,
Bacarsan, gəl məni sözümdə ara
Bu nağıl dünyamın özü tapmaca,
Açması-olumdur, ölümdən sonra.

Bağışla sən məni, ay abır-həyam,
Özümdə deyiləm,canım, özümdə
Gözümdən düşübdür bu gərçək dünya,
Qorxuram gözümdən düşüm ozüm də.

DEMIRƏM BIR YOLLUQ GÜNAHIMDAN KEÇ

Çəkib bu yollardan baxışlarını,
Dikib bir nöqtəyə nə düşünürsən?
Ovuda bilmirsən göz yaşlarını,
Dərdinə qısılıb hey üşünürsən.

Qınında korşalan xəncərəm sənə,
Məni çıxarmağa əlin də gəlmir.
Bilirəm, qəlbində kədərəm yenə,
Könlümü qırmağa dilin də gəlmir.

Bəlkə gözlərinə çökən dumanam,
Çəkilə bilmirəm yolundan sənin?
Varmı məndən özgə dərdinə həyan,
Büdrəsən, yapışa qolundan sənin?!

Adımı tutanlar özümü tutmur,
Özünü tutanlar bəyənmir məni.
Neyləyim – ürəyin sözümü tutmur,
Sözünü tutanlar öyənmir səni.

Sağ yer arayıram bu canımda mən,
Sağımda solumda salamat deyil.
Sağalmaz yaram da canımda sənsən,
Yolunda can qoymaq – zarafat deyil..
.
Tutulan səmayam, dolan buludam,
Qorxuram islada gözlərim səni.
Olub keçənlərdən dərd uda-uda,
Tək səni yaşadır – sözlərim səni.

Alın yazısıdır səhvimiz demə,
Demirəm bir yolluq günahımdan keç…
Yem olub sevgimiz qüssəyə, qəmə,
Bir çiçək ömrünü yaşamadı heç!

Dünyanın

Hər işi görəsən öz zamanında,
Çox böyük hökmü var hər bir anın da,
Gör kimlər üyüdü dəyirmanında,
Sehirli dünyanın, sirli dünyanın.

Gah bal kimi şirin, gah ilan dişi,
Gah bir az sərt olur, gah xoş vərdişi,
Gahdakı baş-ayaq gedir gərdişi,
Sehirli dünyanın, sirli dünyanın.

Bəzən də haqsıza verir fürsəti,
Haqlının boynuna yıxır minnəti,
Küləyə sovrulur, gedir sərvəti,
Sehirli dünyanın, sirli dünyanın.

Polad, öz bəxtindən etmə gileyi,
Tanrı bəxş eləyib belə taleyi,
Heç kimə qalmayıb, bil ki, heç nəyi,
Sehirli dünyanın, sirli dünyanın.

Görmüşəm

Ay daşa möhkəm deyənlər,
Daşdan möhkəm üz görmüşəm.
Düzü səhv edib əyənlər,
Əyriləri düz görmüşəm.

Bir baxışdan qan qaraldan,
Göz gördü qəlb oldu talan,
Adamın həm dərdin alan,
Həm dərd verən göz görmüşəm.

Yerli-yersiz bax qınağa,
Dərddən döndüm lap yumağa,
Söz var ki, qaldırar dağa,
Dağ da vuran söz görmüşəm.

Əxlaqım pak, vicdanım saf,
Bunu görür, duyur sərraf,
Kaş ki, hər şey olsun şəffaf,
Kül altında köz görmüşəm.

Qalsın

Əhvalını xoş eyləyim,
Qanad verim, quş eyləyim.
Sənə günəş bəxş eyləyim,
Sisliyin qalsın özünə.

Ələkdən ələyim səni,
Allahdan diləyim səni.
Qızıla bələyim səni,
Misliyin qalsın özünə.

Didib məni didim-didim,
Qoyma heç göyərim, bitim.
Gəl, sənə yaxşılıq edim,
Pisliyin qalsın özünə.

Gözlərin

Xətrini həmişə əziz tutduğum jurnalist xanım dostum,
Yeganə Bağırova üçün ən xoş və səmimi arzularla!

Demə, şeir-qəzəlmiş,
Mənə baxan gözlərin.
Baxmağı nə gözəlmiş:
Mənə baxan gözlərin?

Məni dərdə salandı,
Gördüm, könlüm talandı.
Canımdan can alandı,
Mənə baxan gözlərin.

Qəmdən dolub axmasın,
Yağış olub yağmasın.
Qeyrisinə baxmasın,
Mənə baxan gözlərin.

Saçımda dənə gəlsin,
Kipriyi qəmə, gəlsin.
Hər dərdi – mənə gəlsin,-
Mənə baxan gözlərin.

ÖMÜR TƏSƏLLİDİR…

Payız günəşinin dalında qış var,
İananma yalançı işartısına.
Sevincin qapısı qəmə açılar,
Baxmaz gözlərinin yaşartısına.

Yoxuşa dirənir enişin sonu,
Ağlı-qaralıdır həyatın özü.
Uğur gətirməz ki, hər işin sonu,
Bərabər yaranıb əyrisi, düzü.

Gülüşün izini yuyur göz yaşı,
Şirinin yerini acılar tutur.
Ömür təsəllidir, insanlar naşı,
Hər kəsin öz dərdi özünə çatır.

Əli boş gəlirik, boş gedirik biz,
Dünya alış-veriş dünyası imiş.
Doğumun bədəli ölümdür, şəksiz,
Pozulmaz qaydadır bu gediş-gəliş.

BİR DƏ XƏBƏR TUTURSAN Kİ…

Bu dünya xəlbir dünyadır,
İçində saxlamaz bizi.
Gəlib sahmana salarıq,
Gedəndə ağlamaz bizi.

Hər gün keçdiyim yolları,
Oxuyub bitirəm gərək.
Daşıdığım qısa ömrü,
Mənzilə yetirəm gərək.

Qırılan son umuddan da,
Sıxılır canı admaın.
Azca qara buluddan da,
Qaralır qanı adamın.

Hər şey verib Tanrı, hətta,
Aşımızı qarışdırır.
Ömrü də oyuncaq verib,
Başımızı qarışdırır.

Bir də xəbər tutursan ki,
Bir anlıq aman qalmayıb.
Ruh da yır-yığış eləyib,
Qalmağa zaman qalmayıb.