Category: Ana səhifə

Fərqimiz olsun

Fərqimiz olsun, günəşin nazına kövrələn buludlardan…
Yaz yağışına oxşayan nazlı umudlardan..
Biz, biz olaq
Qaranlığın gözündə buz olaq, donaq
Sayını bilmədiyimiz yarpaqların hər biri, digərindən fərqli isə
Hər yağış, qar dənəsi fərqli- fərqli bəzəyirsə dodaqlarımızı
Biz niyə eyni olaq ki?
Fərqimiz olsun, uca dağlardan
Yıxılanda yenidən qalxa bilək, əlindən tutaq başqa zirvələrin.
Ürəyimizdən keçsin sevdiklərimizin gedəcəyi yollar, gözlərimizdə açsın güllər- çiçəklər.
Fərqimiz olsun, dərələr boyu axan nəhirlərdən.
Bir yağmur çıxarmasın bizi yolumuzdan, yatağımızdan.
Vuraq özümüzü qayalara, əridək ürəklərdən kini, nifrəti.
Buludlar baş əysin, dağlar qibtə eləsin güllərin bizə olan sevdasına.
Fərqimiz olsun, uçan qartallardan, dumandan- çəndən
Fərqimiz olsun, sürünən ilandan, parçalayan qurddan.
Bir gül olaq, biz
Ətrimiz gətirsin gözlərimizə baharı
Bir yarpaq olaq, biz
Yuva quran Qaranquşun dimdiyində
Yüz il yaşı olan xan çinarın, sevgililərin həyanı qoca söyüdün budağında
Fərqimiz olsun, insan olaq biz
Fərqimiz olsun, biz olaq biz.

TƏRCÜMEYİ-HAL

Vasif ZÖHRABOĞLU (Mustafayev Vasif Zöhrab oğlu) 1986-cı il aprel ayının 19-da Şəki şəhərində anadan olub.1993-2004-cü illərdə Şəki şəhər Nur Paşa Hümmətov adına orta məktəbdə təhsil alıb.2004-2005-ci ildə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olub.
Şeirləri “Zərif beytlərimiz” almanaxında, “Türk dünyası şairlər antologiysı”nda, “Söz odası” qəzetində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
2014-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.

Gozləməliydim

Artıq az qalmışdı qaranlıq düşə,
Yolları görməyə göz işləmirdi.
Ya sən gecikmişdin o gün görüşə,
ya mənim saatım düz işləmirdi.

Eh, necə şirindi o vaxti həyat,
Xoşbəxtlik başımın üstündə idi.
Bəlkə imtahandı bəlkə zarafat,
Bilmirdim gözlətmək qəsdin nə idi.

Arada təsəllin yetərdi dada,
Yenə də, ürəyə döz deməliydim.
Bir yolmu var idi, canim çıxsa da,
Mən axi sevirdim gözləməliydim.

Mənə bel bağlama

Mənə bel bağlama, kəs əhdini, kəs,
Qoyma gözlərində sevgini sıxam.
Bir günlük məhəbbət həvəsdir, həvəs,
Bir də görərsən ki, yanında yoxam.

Ömründə dəvətsiz qonaq bil məni,
Əbədi yanında qala bilmərəm.
Bu evdən, ocağdan uzaq bil məni,
Qəlbinin sakini ola bilmərəm.

Gedərəm həsrətlə sıxıb köksünü,
Axar göz yaşların kiriyə bilməz.
Gülüm, ayağından şikəst sevginin,
Əlindən tutsan da, yeriyə bilməz.

Ömrünə yeni bir sevgi soraqla,
Demə ki, bağlanıb bütün qapılar.
Saxla, ürəyində məhəbbət saxla,
Sənin də, üzünə gülən tapılar.

Yandır bu tilsimi, qır bu tilsimi,
Düşünmə əlində çıraq olacam.
Bəlkə də, yanından ayrılan kimi,
Kiminsə ömründə qonaq olacam.

Mənə bel bağlama, kəs əhdini, kəs,
Qoyma gözlərində sevgini sıxam.
Bir günlük məhəbbət həvəsdir, həvəs,
Bir də görərsən ki, yanında yoxam.

Bəxt ulduzum

Bəxtinə düşən ulduzam,
Qopar məni göy üzündən.
Gəl görüşək gecəyarı,
Apar məni göy üzündən.

Dadım şirin ləblərini,
Noğul kimi, nabat kimi.
Sinən altda ürək olum,
Yaşa məni həyat kimi.

Hicranını qıyma, gülüm,
Həsrətin dəli at kimi…
vurub eşqin qamçısını,
çapar məni göy üzündə.

Bəxtimizi birgə yazan,
Səni məndən soruşarmı?
Vüsalına ümüd etsəm,
Bu dərd məndən sovuşarmı?

Dünya sonsuz, göylər geniş,
Ulduzumuz qovuşarmı?
Bəlkə də, əkiz ulduzum
Tapar məni göy üzündə.

Kiriyərsən, qadası

Çoxu baxıb uşaq deyər yaşına,
Zaman-zaman böyüyərsən, qadası.
Bu həyatdı düşsən ömrün qışına,
Ört üstünü üşüyərsən, qadası.

Bu dünyada nə olacaq məramın? –
Qoy halala qarışmasın haramın.
Bütöv olsa Yaradana inamın,
Su üstündə yeriyərsən, qadası.

Yanmaq üçün çalışarsan, yanarsan.
Taleyinlə barışarsan, yanarsan.
Öz içində alışarsan, yanarsan.
Öz içinə əriyərsən, qadası…

Neçə yol gedərsən, yol dəyişərsən,
Bu dünyanın sonuna yetişərsən,
Öz əksinin tilsiminə düşərsən,
Bir gülüşə kiriyərsən, qadası.

Bahar qızı

Ömrümün baharı dönür nəhayət,
Sevən gözlərimin yuxusu gəlirş
Yenidən canlanır ölen təbiət,
Torpaqdan bənövşə qoxusu gəlir.

Məhəbbət üstündə qurulub həyat,
Sevməyən insanlar daş olur, ancaq,
Ovutmaz ürəyi ləl-cəvahirat,
Həyat sevdiyinlə xoş olur ancaq.

Sən bahar qızısan yaşıl geyimli,
İsti nəfəsin də günəş odu var,
Çiçəyin ətirli, meyvən yeyimli,
Şirin leblerinde vüsal dadı var.

Biz belə yaşadiq öten günləri,
Gör neçe fesiiller adladıq, keçdik.
Ömürden saymadıq itən günləri,
Payızda ayrıldıq, yazda görüşdük.

İndi bir yerdəyik, qoşayiq, gülüm,
Hələ ki, uzağıq hicrana, dərdə.
Hər ani bahar tək yaşayaq, gülüm,
Ömrü fəsillərə bölməyək bir də.

Hələ ki, ayrılıq havası deyil,
Qoymaram arzumu puç eyləyəsən.
Ürəyim qaranquş yuvası deyil,
Hər payız gələndə köç eyləyəsən…

Şəfa VƏLİYEVA (Şəfa Elxan qızı Vəliyeva) 1988-ci il iyulun 15-də Göyçə mahalının Dərə kəndində dünyaya göz açıb. Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunun Gəncə filialının “İbtidai təhsilin metodikası və pedaqogikası” fakültəsini 2009-cu ildə bitirib. İlk kitabı kiçik həcmli hekayələrdən ibarət olan “Ümiddən olan qurbanlar” 2010-cu ildə işıq üzü görüb. Şeirlərində sadəcə düşüncələrini qələmə alır…
“BUTA” -2012 Qadın yazarlar seminarının iştirakçısıdır.

“Sən şagird ol, mən müəllim”…

Gəl, sənə bir dərs keçim…
“Sən şagird ol, mən müəllim”…
Bura Gəncədir…
Yeri-yurdu gencədir…
Bilirsənmi? İndi Gəncə düzündə
Lalələr tək-tək bitir?
Lalələrin yanıq bağrı
Şəhid məzarlarındakı
qırmızı-qaralı lentlər fonunda itir…
Bilirsənmi? İndi Gəncədə
universitetlərin qabağında oğlanlar dəstə-dəstədir…
Dərs qurtarınca bu dəstəyə al-əlvanlıq qarışır…
Xan bağı “sevgililərlə” coşur-daşır…
Bilirsənmi?
Gəncədə hündürdaban ayaqqabılar yaman bahadır…
Burda qızların çoxu boyu bəstədir…
Burda insanların xəstəxanası var,
Amma, bilən yoxdur ki, ağaclar daha xəstədir…
Gəl, sənə bir söz deyim…
“Sən şagird ol, mən müəllim”…
Burda “çoxbilmiş” biri var…
Ayrılıqdan qorxaraq
açmamış solan çiçəklərlə
Gözündəki yaşları silmiş biri var…
Bu gün axtardım onu…
Gəncənin ən romantik küçəsiylə getdim…
Getdim “Keçmiş Sabir küçəsi”ni…
Orda neçə xatirənin bahar nəfəsini duydum…
Neçə ayrılığın ayaq səslərini eşitdim…
Axtardığım “çoxbilmiş”i,
Arzularından itmişi
Çantamdan çıxardığım kiçik güzgüdə gördüm…

“Apardı sellər Saranı”

Bir gün qapın döyüləcək,
Sənə bir söz deyiləcək
Ruhun yaman üşüyəcək…
“Apardı sellər Saranı”…

Hardan düşdü yada? Hardan?
Axı unutmuşdun çoxdan…
Günahkarı ölən sevdan
Qınadı ellər Saranı…

Qorumağa söz vermişdin…
Elin dilindən demişdin…
Təkcə özün bilməmişdin,
Söylədi dillər Saranı…

Yatdın, Xançoban, yatdın…
Ömrü ucuzuna satdın…
İllərin o üzünə atdın…
Atmadı illər Saranı…

Demə ki, ürəyi daşdı,
Dərd çağladı, aşdı-daşdı…
Bəxtin kirinə bulaşdı
Yumadı sellər Saranı…

Bir gün qapın döyüləcək,
Sənə bir söz deyiləcək
Ruhun yaman üşüyəcək…
“Apardı sellər Saranı”…

TƏRCÜMEYİ-HAL

Əfsanə BAYRAMQIZI (Əfsanə Bayram qızı Ələsgərli) 1985-ci il dekabrın 29-u Bakı şəhərində anadan olub. 2003-cü ildə Bağça-Məktəb-lisey kompleksinin nəzdindəki 43-saylı liseyi bitirib. Elə hə-min il Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsinə daxil olub, 2007-ci ildə oranı fərq¬lənmə diplomu ilə bitirib.
2007-2009-cu illərdə Xəzər Universitetində beynəlxalq jurnalistika üzrə magistr təhsili alıb.2010-cu ildən “Xalq qəzeti”nin humanitar şöbəsində işləyir.
Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin layihəsi əsasında, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Yanında QHT-lərə Dövlət Dəstəyi Şurasının maliyyəsi ilə Ankarada 2012-ci il-də işıq üzü görmüş “Bir kış günü vahşeti Hocalı” (“Eko Avrasya”) kitabının həmmüəlliflərindən biridir. Kitab Xocalı soyqırımından bəhs edir və Türkiyə türkcəsində çap edilib. Digər kitabı “Türksoylu xalqların elektron me¬dia kataloqu” 2013-cü ildə işıq üzü görüb.

Kaş ki…

Bir quş dimdiyində saman olaydım,
İsti bir yuvaya təpiləydim kaş,
Soyuq baxışlardan qaçıb könlündə,
Özümə bir ocaq çatan olaydım.

Bir çiçək olaydım, dizlərin üstə,
Yazda bənövşəni xatırladaydım,
İçinə çəkdikcə ətrini onun,
Könül həmdəmini yada salaydım.

Saçının bəzəyi qarı olaydım,
Düm ağ səpiləydim, şirnilik kimi,
Hər bəyaz saçını gördükcə sənin.
Ömrü mən sayaydım bir anlıq kimi.

Bir külək olaydım, əsib-coşaydım,
Səssiz ürəyini dilləndirərdim.
Budaqdan yellənən son yarpaq kimi.
Sənin ümidinə ümid verəydim.

Ömrünün ilk bəxti ola biləydim,
Bəxtimiz yoğrulub qarışardı kaş.
Tale yazısında qoşa xətt kimi.
Adımız yanaşı yazılaydı kaş.

Sevgi

Bir baxışla sevdiyini anlamaqdır sevmək,
Əllərini tutunca ürəyindəkiləri duymaqdır.
Xəfif təbəssümlə baxışmaqdır bir-birinə.
Zamanı gəldiyində güvənməyi bilməkdir.
Başını çiyninə qoyub “ölüncəyədək səninəm” deməkdir.
Ən son anda belə bu sevdanı ölümüylə də yaşatmaqdır.
Yovşan qoxulu dərələrdə azad yaşamaqdır sevmək.
Havanın saflığı, suyun duruluğu qədər təmiz qəlblə sevməkdir sevmək.
Çəmənlərin rəngli güllərindən sevdiyinə tac düzəltməkdir sevmək.
Onu bütün dünyanın ən gözəl şahzadəsi elan etməkdir.
Onu obaların ən güclü və mərd igidi saymaqdır sevmək.
Zamanı gəldiyində onu qorumaqdır, sevda yolunda şəhidlikdir sevmək.
Şəhid olub sevda yolunda ucalmaqdır Sevmək.
Sevənlərə, sevib sevda yolunda ucalanlara Eşq olsun!

Kədər fəlsəfəsi

Kədər..Uzaqlara boylanan ümidsiz baxışlarım,
Kədər… Küçə tinində duran dilənçinin son quruşu,
Bir ilahi bəndənin bir isti toxunuşu.
Kədər…Bir tənha məzar üstə dolub boşalan yağış,
Ölümün düz üzünə şillə çəkilən baxış.
Kədər…Sinəsində gəlincik qana boyanmış körpə,
Durub öpəsən bəlkə?
Kədər…Boş beşiyə zillənmiş bir ananın gözləri,
Pəncərəyə boylanmış kimsəsiz körpə qəlbi.
Kədər…Müdrikliyin son çağı və tənha divarları,
“Unudulmuşam” deyə doluxan baxışları.

Kədər…Sevgi dilənçisi tək qəlbləri soraqlayan sonsuz arzu və dilək.
Onun qədrini bilək.
Kədər…Bir tikə çörək üçün satılan dolu başlar,
Ziyalılar, aydınlar.
Kədər…Somalidə başmaq əvəzinə ümidsizlik geyinən uşaqlar,
Yemək əvəzinə qan qoxusu yeyən insanlar.
Kədər…Üzeyir və Natəvanın güllələnmiş heykəli.
“Bizi nə vaxt Şuşaya aparırsız”-deyən
Qulaqlarda səssizcə pıçıldayan 20 ilin həsrəti.
Kədər…

Günorta idi səhərdən evdən çıxmışdıq. Bilgisayarın qabağındə boğazımız qurumuşdu. Xanımlara təklif etdim ki, gəlin gedək aşağıda çay içək onlarda qəbul etdilər. Əvvəlki həftələrdə təmizlik işinə baxan Xalidə xanımdan mətbəxdə çay içməyə icazə almışdım. Xalidə xanım olarmı burda çay içək demişdi niyə olmur gəlib içərsiz. Bu xanımların da, heç birinin imkanı yox idi ki, hər dəfə iyirmi qəpik verib çay alsınlar çünki, biri atasız dörd yaşında uşağa baxırdı. Uşaq da, bərk xəstə idi. Iki gün əvvəl Qurani-kərim müəlliməsi bu xanımın ağladığını görüb soruşur; Samirə sənə nə olub?! Samirə cavab verir: Əli bərk xəsdədir. Bu gün kiçik bayıra gedəndə uşağın daxilindən qan gəldi pulumda yoxdur ki, həkimə aparım. Müəllimə deyir xahiş edirəm uşağı gətir həkimə aparaq. Uşağı götürüb həkimə apardıqda bərk soyuqladığını deyir həkim. Elə dərmanları da, müəllimə alır. Bir az öncə bu məsələni də Samirə mənə danışmışdı. Digər qızımızın da, əlil bacısı, ata qayğısından uzaq ailəsi vardı. Nə isə aşağı düşüb yenicə stəkanları yumuşdum ki, Müdir köməkçisi Azad gəldi. Dedim; biz gəlmişdik çay içək elə bu sözü demişdim ki, sözüm ağızımda yarımçıq qaldı.
Bilirsiz xanım əslində sizin burda çay içməyiniz düzgün deyil. Soruşdum niyə? dedi: müdriyyət içazə vermir. əgər siz icazəsiz burda çay içirsizsə? bilinki, bu mal qəsbidir (halalığı yoxdur) dedim mən Xalidə xanımdan icazə almışam. Həmidəki, biz buranın tələbəsiyik axı… Nə olsun ki, siz buranın tələbəsisiz çay içirsiz çıxın yuxarı pul ilə alıb için dedim; bizim pulumuz yoxdur ki, hər dəfə iyirmi qəpik verib çay içək, belə də, pis çıxmasın bir yerdə işləmirəm bir şey eləmirəm pulu hardan alım? Həmin pulu yol pulu edərəm. İçməyin!!! Nə məcburdur ki, siz çay içəsiniz zəruridir ki, sizin çay içməyiniz. Xanımlar qapının ağızında quruyub qalmışdılar nə bir addım dala nədə qabağa yeriyə bilirdilər. Mən çayı süzüb qabağıma qoydum. Amma bunun da, düzgün olmadığını da, bilirdim. Sual etdim axı nədən Müdriyyət icazə vermir?! Çünki ayda yüz manat çaya pul verəsi deyilki…dedim başa düşmədim bu nədir ki, yüz manat pul tutsun bu su Allahın suyudur, çaya gəldikdə isə alıb gətirərik, siz Allah rizası üçün içərsiniz. Birdə ki, buranın baş müdiri ağayi-Nuridən halallığını alaram. Qiyamət günündə də, bunun cavabını Allaha verərəm deyib qapıdan çıxdım. Bu məsələnin şəri hökm olduğunu bilirəm amma əxlaqı yöndən yanaşdıqda belə bir islam dinin olmasına inanmıram Hz. Əli(ə) gecələri səhərə qədər yuxu yatmaz, yetimlərə, aclara, miskinlərə kürəyində yemək daşıyıb paylayardı. Heç kəs bilməzdi ki, bu Hz. Əlidir. Bu işi saleh insanlar, Peyğəmbər və Peyğəmbər övladlarının hamısı öz növbəsində həyata keçirib. Anlamıram bu qədər xüms pulundan imkanı olmayan tələbələr niyə yararlana bilmirlər?!. Bəlkə xüms pulu düzgün ünvana çatdırılmır?! Ya da, fətva verən müctehidlər imkanı olmayan tələbələri nəzərə almayıb…məni düşündürən bir məsələ var. Bu həftə vəhdət həftəsidir. Görəsən Hz. Rəsulu- Əkrəm s.a.s -in doğum gununu təmtəraqlı qarşılayanda bir stəkan çayı digər bir insana qıymayan insanlardan necə razı qalacaq??? Bu mübarək Allahın elçısı, yer üzünün xəlifəsi, yetimlərin atası… Mən sadəcə şəri hökm üzərində qurulmus islamı tanımıram tanımaq da, istəmirəm. Dinin üş əsas sütunu var. 1.Əqidə, 2.Əxlaq. 3.Əhkam. bunlardan sadəcə biri ilə yaşamaq tək ayaqlı yeriməyə bənzəyir. Belə insanlar isə heç vaxt Allaha doğru gedə bilməzlər. Belələrini görəndə islam dininə qarşı içinizdə ikrah hissi oyanmasın din başqa dindar başqadır. Həzrəti Rəsulu Əkrəmin gətirdiyi dini tanısanız yetər. Çünki O Allahın insanlar üçün xeyirli bildiyi şeylərdən başqa bir şey söyləmədi. Allah mənə çay alıb aparmağı, Azada isə insan olmağı nəsib etsin. Amin!

Bayramov Dəyanət Osman oğlu – şair-publisist, 1996-cı ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü.

Dəyanət Osmanlı 1965-ci il iyunun 15-də Gürcüstanda, Bolnisi rayonunun Saraclı kəndində anadan olmuşdur. Burada kənd orta məktəbini bitirdikdən bir il sonra Azərbaycanda Sumqayıt Xovlu iplik fabrikində işləmişdir. Ordu sıralarında xidmət etmişdir (1983-1985). M.Ə.Rəsulzadə adına Bakı Dövlət Universitetinin jurnalistika fakültəsində təhsil almışdır (1986-1991). Əmək fəaliyyətinə “Mübariz” qəzetində şöbə müdiri kimi başlamışdır. “Fəryad” qəzetində şöbə redaktoru (1990-1992), “Azərbaycan” qəzetində müxbir, parlament müxbiri (1992-2005) vəzifəsində çalışmışdır.
Bədii yaradıcılığa 80-ci illərdə başlamışdır. “Köhnəlir ayaq izlərim”, “Yarı yolda qalan məktub”, “Söhbət” adlı ilk şeirləri “Ulduz” jurnalında (1990, №4)və s. dərc olunmuşdur. Bundan sonra “Ulduz”, “Azərbaycan” jurnallarında və “Ədəbiyyat və incəsənət”, “Dədəm Qorqud”, “Yol”, “Oğuz eli” və digər mətbuat orqanlarında öz şeirləri, publisistik məqalələri ilə vaxtaşırı çıxış etmişdir. 1992-ci ildə yaranan “2+” ədəbi cərəyanın yaradıcılarından biridir.1992-1998-ci illərədə gənc yazıçıların “Avanqard” Ədəbi Birliyini yaradaraq ona rəhbərlik etmişdir.
1996-cı ildə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə üzv qəbul olunub.1997-ci ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin İdarə Heyətinin üzvüdür . “Ağ kitab” (1997), “İlk… Və… Son…” (2009) adlı şeir kitabları və altı publisistik kitabı nəşr edilib. 2008-ci ildə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin təqaüdünə layiq görülüb. 2006-cı ildən Azərbaycanda Atatürk Mərkəzinin baş redaktorudur.

“4”

Həyatım darıxır, hara aparım,
sonu yazılmayan ömür – yarımçıq.
Nə bir gedən vardır, nə bir qayıdan,
hər iki dünyanın qapısı açıq.

O yurd çox qocalıb tanıyammıram,
Yuxarı Şenniyi aşağı köçüb.
Oğullu, uşaqlı ocaq başının
tifağı dağılıb, tüstüsü uçub.

Saraylar xaraba, qəbirlər durur,
orda sevinc ölmüş, qəmsə diridi.
Yurdsuzun, qəribin, dostun, düşmənin
sağ bəndədən rəhmət umduğu yerdi.

Yasəmən kolları içində itən,
səmtin unutduğum o məzarlıqdan
atam yorğun gələr yuxularıma.
Xəyalı yaşayan bir bayatıdan
boylanıb, yolumu açar uzaqdan.

O qəbrin yanından ötən cığırla
bəlkə min il əvvəl keçib getmişəm.
Aramızda yollar, şəhərlər durur.
Ruhum uyğudadı öz odasında,
mənsə hey gedirəm, mənzilin başı
qarışmış həyatın düz ortasında.

***
Yuxumdan
üzüm bağları keçir,
içində payız bayramı.
Səni görmək umudum olmasa da,
payızın rəsminə baxıb ovundum.
Bu payız bayramı
Tut ağajıtək çırpır
istəkliləri,
dostları,
tökülür sevinj və jan əzabı
xəzəl kimi.

Sən gedən yollar
çoxlarını aparmış,
kimsə sevgisindən yarımamış,
kimsə doya bilməmiş
Tanrı verdiyi ömürdən.

***

Şairlərin doğulduğu,
öldüyü
yurddan da soyuğam.
Sənə məktublar yazıram
ayrılıq qorxusundan.
İnanma,
nə də gözləmə.

Məndən umduğun sevgi
sonunju yay günüdü.
Yenə soyuqlar düşəjək,
üşüyəjək janımın dərdi
ayrılıq qorxusundan.

İnanma və gözləmə,
burda sevgidən savayı
kimsə salamat qalmadı.

***

Qardaşım,
kəndimiz yazıq olur axşamlar.
Sən tanıdığın o viranə ürək
bir az da talandı sevdalarla.
Unutdum ayrılığı və səni,
yağışın,
küləyin,
qaranlığın altında.

Bir də məni gözləsən
daha günlər bitməz.
Tanrı yaşayan yerdə
sözə dönməyə ürək yox.

Tökülür ilğım-ilğım istilər
quşların qanadlarından.
Amma ərimir bir divanənin
oxuduğu duaların buzu.
Qar çiçəyitək titrəyir hər təzə gün,
nağıla dönərüm xatirəndə.

Gözlədim,
Novruz bayramında
gələsən səməni kimi.
Asdım tapa bilmədiyim şəklini
susqun süfrəmizin başından.
Gözəl keçirdik bayramı,
sən varsan,
sən varsan,
fərqi yox harda.

***

Məzarlıq güllərinin
qoxusu qalmış hüznlü yollarla
yorulmadan uzaqlaşıram
Adəmin viranə vətənindən.
Burda karvanyeriş şairlər itmiş.

Hər qəzadan sovuşub yaşayanda
nəmli və solğun uğurum
məzarlıq çiçəyi qoxuyur.
Sinə dağlarım sükut ujaldır.

Yönü o dağlara tənha yolçuyam,
göylər qocalır çiyinlərimdə.
Gözlərim maviliyə toxunmadan
dikilir Qiblənin açıq qapısına.

***

Yaşadım doyunja,
boşaldı balaja könlüm.
Janımı gün vurdu,
qurudu bütün günahlar.

Səndən gizlətdiyim
utanjaq sözlər damır
uşaqlığımın yeganə şahidi
nimdaş şəkillər üstə
ürəyim dolanda.

Biz dünyanın
üzünə çəkilmiş
doğulub,
ölən şəkillərik.
Şəkillərdə oxlanan
igidlər kimi göründük
son anlarımızda.

Amma deyəsən,
surətimizi köçürərkən
fotoçu da sarsılıbmış,
baxışlarımızdakı qara xəbərdə
öz adını oxuyubmuş kimi.

***

Günlər çox köhnədi,
yaşamaq olmur.
Yolu başa vurub qayıdammadım.
Yaşadım,
itirdim,
qazandım, amma
bir xatirə həyat uydurammadım.

Mənə kim öyrətdi bu qədər sevim,
ya bir dərviş olum, ya şəhid düşüm.
Kimsə yox, uğrunda janımdan keçim,
ömür çox uzandı, heç usanmadım.

Jənnətdə dirilik suyu içmədim,
göz yaşıydım Tanrı gözündən gəldim.
İstədim yaşayam, amma ki, öldüm,
təndə öz ruhumla yollaşammadım.

Jənnət qismətimdən quş kimi uçdu,
hər şey ilk mənzildə qalası oldu.
Ölüm yalquzaqtək tənha dolaşdı,
dərgah çox soyudu, qovuşammadım.

***

Hər səhər
üzümdən yuyuram günahlarımı,
daha da nurlanır.
Qəmlənirəm,
sevinirəm,
bu köhnə dərd,
sevinj
daha da təzələnir.

Min ilin yağmurları
aramsız şütüyür
dünyanın üzündən.
Amma ömür təzələnmir.

Bu tozlu həyatın içində
dalıyja qaçıram
məni gözləməyən
bir aqibətin.

***

Ömür yaman uzandı,
yaşamağa gün qalmadı.
Torpağın özü jan verir,
bir məzar qazmağa yer də yox.

Xoşja günlərim jan verməkdə,
payız qoxuyan
səbirli ağılar salamat.

Getdim göy üzündə yaşayım,
ordan da ruhum qovdu.
Ölən sonunju umudun
qəbri buğda zəmisində.

***
Mən inamsız yaşayıb,
imansız öldüyüm
ömrün vadisində
gün düşməyən uzaqların
kölgəsiz ağacıyam.
Nə ruzgar üzümü öpər,
nə yolcular kölgəmi.

Min ildi bitmiş kimiyəm,
kölgəmə yürüyən bir yolcu yox.
Görəsən kimi gözləyirəm
axirətə aparan bu yolda.

***

Bir soyuq ismarıjın ajısı qalıb
darıxdığım məmləkətdən.
Burda ujaltdım məhşərin heykəlini.

Quşlar qanad-qanad
bahardan-bahara əsib qayıtmaz.
Bura azadlığın qanad saldığı yerdi.

Mən gözümü qapasam
yenə də yaşarmısız
sevdaların qəzasından sonra
dərdindən öldüyüm günahlar.

***

Həsrətin bu üzünə aşıb,
yolu sona varıram.
Ayaqlarımın altında
xınjılır təzə günlər.

Qaçıram
həyatın xəlvət yerindən
Və mənim arxamja
əjəlin yanıqlı səsi
həyatın tozunu qaldırıb
örtür ömrün jəsədini.

Yuxularıma çilənmiş qanımın
üstündən sellər yürümüş,
hələ də ömrün ağzı qan dadır.
Daha dualarım geri qayıdıb
örtür ömrün jəsədini.

***

23 yaşımdan
təkjə sözlər qalıb
kiminsə toz basmış
xatirə dəftərində.

Başımdan ağır sözlər
boynumu bükmüş.
O sözləri
qatarda,
avtomobildə,
təyyarədə
bir-bir salıb itirdim
Bakı-Borçalı yolunda.

Və unutduğum şeylər
məni qaytaranda yolun yarısından,
gördüm
gənjliyimin evində
anamın göz yaşlarından savayı
diri qalan heç bir şey yox.

***

Adıma kim nə diləmişsə,
gejəli-gündüzlü
yaşanmış olsun.

Nə vaxtsa qapımdan
qayıdan ismarıjın
sözləri pozulmuş artıq.

Yenə də qənşərmidə
qara niqablı və
doluxsunmuş bir həyat.

Göz yumduğum qaranlıq,
göz açdığım sabahlar
yaşasın qələmimdən çıxan sözlərdə.

Ufajıq bir nar kolu göyərsin,
üstündə oxusun quşlar
unutduğum qojahəsrət xatirəni.

Müqəddəs şəhidlər xiyabanı. Bığ yeri təzəcə tərləmiş, üzündə, çöhrəsində hələ uşaqlıq cizgisi itməmiş Məzahir gözlərini anasına dikib baxır, hey baxır. Ömrünün hələ ümidli bir çağında Ümid adlı məfhumdan məhrum olan Züleyxa ana. Ana…beşikdən qəbir evinədək hər bir insan övladının deyə biləcəyi ən müqəddəs söz…
Bəli, Züleyxa ana da öz oğlu Məzahirə baxır, hər ikisi gözlərini bir – birinə tuşlayıb hey baxışırlar. Heç biri tərpənmir. Heç birinin gözündə ümid çırağı parlamır.
Ana bir anlıq öz balasının dünyaya gəlməyini xatırlayır. Körpə dil açır, ana deyir. Ömür gün yoldaşını itirən Züleyxa ana öz körpəsini bir qarın ac, bir qarın tox böyüdür. Əlindən tutub məktəbə aparır. Körpə övladının mərifət və qanacağı, gözəl biliyə və bacarıqlara yiyələnmək həvəsi anaya kimsəsizliyini, arxası , dayağı olmamağı unutdurur. Anada yeni arzular baş qaldırır. Xəyallar onu lap zirvələrə aparmağa başlayır. Zaman isə qaçır, tələsirdi. Körpə Məzahir isə bir göz qırpımında böyüyür, boy – buxunlu bir gəncə çevrilirdi. Ananın sonsuz arzuları həyata keçir, gerçəkləşirdi. Onun həyatda yeganə simsarı, kimsəsi olan oğlu indi ali məktəbə daxil olmuşdu. Ana xəyalının gerçəkliyi oğlunu bacarıqlı, vətənpərvər bir insan pilləsinə aparıb çıxarmışdı. Ehh… Fikirlər, Arzular, Xəyallar… siz doğrudan da əlçatmazsınız. Siz doğrudan da elə olduğunuz kimisiniz.
Ana xəyallarında uçduğu zaman özü də hiss etmirdi ki, gözlərindən gilə – gilə yaş süzülüb dərddən, kədərdən qırışmış solğun çöhrəsini isladıb. Ən müqəddəs. ən qiymətli olan göz yaşları əbədi yoldaşı və əbədi simsarı kimi indi də onu yalnız buraxmadı. Xəyallar ananın fikirlərini uzaqlara apardı, bir anlıq keçmişə qayıtdı ana. Öz qara bəxtini həsrətlə, ağrı acı ilə vərəqləməyə başladı…
– Ana, ay ana bu gün birinci kursu bitirdim, özü də əla qiymətlərlə. Ay ana baxarsan mən millətimin keçmişini tarixini öyrənən, onu gələcək nəsillərə ötürən bir körpü olacam.
– Ol, ay bala ol. Sənin boyuna qurban, sənin ağlına qurban ay oğul. Sən bilsən ki, sənin xoşbəxt gələcəyini görmək üçün bu 20 ildə mən nələr çəkmişəm.
– Bilirəm ay ana – deyə Məzahir dilləndi. Mənim də arzum budur ki. Sənə çəkdiyin bütün əzab – əziyyətləri, dərdləri unutdurum. Düzdür, dərd insana vurduğu zərbə ömrü boyu unudulmaz olur. Amma mən bütün səylərimlə çalışacağam ki, səni heç olmasa bundan sonra xoşbəxt edim. Axı analar xoşbəxt olmaq üçün yaranıblar. Bütün analar dərd yükünü daşıyan olur… Məzahir bir anlıq fikrə getdi. Axı insan xoşbəxt olacaqsa bu qədər dərd, qübar, əzyyət çəkməyi nəyə lazımdır ? Yox, yaradan yaratdığı kimsəyə əziyyət verirsə yəqin ki, onu xoşbəxt edəcək. Bəlkə bu bir sınaqdır…Məzahir özünə təskinlik vermək istəsə də alınmadı. Həyata gələn gündən bu günədək anamda, mən də zülm – zillət içində yaşamışıq. Elə axıracan da belə gedəcək.
– Mənə nə olub belə ? Mən ki, gələcəyə ümidlə baxmışam. Ümidli arzularla yaşamışam. Qorxuram nədi ? Əsla ! Mən məqsədimə çatacam ! Mən məğlub olamayacam ! Məqsədə çatmaq üçün bir yol var – Zəhmət. Mən o yolu qət edəcəm. Öz- özündə mübahisə aparan Məzahiri anasının səsi fikirdən ayırdı.
– Ay oğul sən fikirləşmə ki, mənim dərdlərimi unutdurmaq üçün nə isə etməlisən. Sən məktəbini oxuyub qurtarsan inşallah bir işin sahibi olarsan. Evlənərsən. Mən də nəvələrimlə, gəlinimlə başımı qataram. Bax bu mənə hər şeyi unutduracaq. Züleyxa ana bundan sonrakı cümləni demədi. Ürəyində nisgil edib köks ötürdü. Ancaq qəlbində Allahına səsləndi : Allahım bu nə işdir, dərd var insanı ağladır, mənim dərdim özü ağlayır… Lakin, tez özünü ələ alıb ümidli sabahının arzularını davam etdirdi.
– Sənin toyunu demirəm hələ. Sən dünyaya gəlməmiş rəhmətlik atan övladının elə bir toyunu arzulayırdı ki, misli bərabəri görünməmiş olsun. Nə isə…görünür qismət beləymiş …amansız ölüm onu tez aldı bizim əlimizdən. Çox gördü onu mənə. Lap körpəlikdən bir həyətdə böyümüşdük onunla. Bir yerdə məktəbə getmişdik. Məktəb yaşlarından bağlanmışdıq bir – birimizə. Dost, həmdəm, sirr yoldaşı olduq bir – birimizə. Gənclik yaşlarına dolanda mən valideynlərimi itirdim. Ailənin yeganə övladı olduğun üçün, kimsəsiz yetim qaldım. Bütün varlığımla, bütün ümidlərimlə atana arxalandım. Ona sığındım. Elin adəti ilə məni bu evə gəlin gətirdi. Hər şeyi onda tapmışdım. O, mənim yeganə ümidim idi.
Züleyxa ananı qəhər boğdu. Özünü göz yaşları axıtmaqdan güclə saxladı. Gülümsədi… Amma bu gülüş saxtalığını asanlıqla biruzə verdi.
– Ana, qurban olum bəsdir. İndi mən varam. Atamın yadigarıyam sənə. Sən də mənə. Atamın üzünü görməsəm də onun nece insan olduğunu bilirəm. Mən onun yerini tuta bilməsəm də, çalışıb onun adını doğruldacağam – deyərək Məzahir anasının boynunu qucaqladı.
Köksünə sıxıb, öz göz yaşlarını gizlətmək üçün boynunu yana çevirdi. O, anasına təsəlli vermək istədi. Amma kimsəsizliklərindən, arxalarında heç kimin olmadığını düşünüb özüdə kövrəldi. Səsinin boğulduğunu görüb daha danışmadı. Danışmadı ki, doğma anası da onun aciz, gücsüz olmasını görməsin. Axı gücsüzlük elə kimsəsizliyin təsdiqi idi… Bir müddət beləcə qaldı ana bala. Həyat necədə cansıxıcı, darıxdırıcı və ümidsiz idi. Bu zaman için – için ağlayırdılar… Hər ikisi öz xəyalında bunu düşünür, hey için – için ağlayırdılar. Ağlayırdılar … Bu isə ümidlərin sonuncu közərtisini də söndürdü. Sanki həyatın işığı sönməkdə idi bu iki kimsəsiz insanlar üçün. Deyirlər insanın dərdi üzündə əks olunur. Kim deyibsə doğru deyib. Dərd insanın üzündə şer sətri kimi misra – misra həkk olunur.
İçin – için ağlayıb dərdlərini bölüşən ana bala sükutun əsiri olmuşdular elə bil. Dillənmirdilər. İstəmirdilər bu sükutu pozmağı. Dillənməyə qorxurdular ele bil. Sükut dərdlilərin əvəzsiz zamanıdır. Bu zamanı belə insanlar yəqin ki, hec bir şeylə dəyişməzlər. Çünki, hec nə onlara sükutun verdiyi fikir düşüncələrini bu qədər keyfiyyətli verə bilməz. Yaşada bilməz…
Züleyxa ana cürət edib sükutu pozdu. Oğluna indiyədək həyatında yaşanan bir neçə anı nəql etməyə başladı.
– Oğlum mənim, atan sənin xoşbəxt gələcəyini görmək üçün nələri qurban vermədi ? Bunu bir allah bilir. Hər şeydən faydalanırdı ki, sənə lazımi şəraiti qursun Amma alınmadı. Cəmi yeddi ay on üç gün ailə həyatı sürdük. Necədə müqəddəs və əvəzsiz günlər idi o günlər. Gənc ailə olsaq da qayğılarımız çox idi. Rəhmətlik olacaq övladı haqda düşünərdi. Elə övlad ki, qayğısız, cəfasız, dərd səri olmadan yaşasın. Nə biləydi ki, fələk onun arzularını ürəyində qoyacaq. Nə biləydi ki, gecə – gündüz üzünü görmək, səsini eşitmək, qulluğunda durmaq istədiyi körpə balasının üzünü görməmiş ölüm onu ağuşuna alacaq…
– Ehh… ölüm..! Necə qıydın ona, necə ? Heç öləsi insan idimi o ? Heç kimə pisliyi keçməmişdi. Heç kimin büdrəməsini istəməzdi. Çalışardı ki, zəiflərin əlindən tutsun, kömək etsin. Ehh… Göz yaşları… Nə yaxşı ki, göz yaşları var bu dünyada. Yoxsa kimsə əsla əllidən yuxarı yaşaya bilməzdi acımasız, zalım dünyada…

– Ana qurban olum sənə, ay ana ağlama – bu səs Züleyxa ananı kədər yağışı yuxusundan ayıltdı sanki. Tez özünü ələ almağa çalışsa da bunu bacarmayan anaya kimsə təsəlli verməyə cəhd elədi : – Allah o dünyasını rəhmət nuru ilə işiqlandırsın ana. Səbrli ol. Və daha nələr… nələr…
Təsəllilərin sonu olmaz bu dünyada. Lakin, dərdə dərman olanı da olmaz bu dünyada təsəllilərin. Yalnız ovudar, unutdurar bir müddət bizə kədərimizi. Ancaq əvəzləməz həyatı və həyat anlarını.
Yanında gənc, cüssəli bir zabitin təsəlli səsinə ayılan Züleyxa ana bir anlıq duruxsa da, özünü ələ alıb dilləndi : – çox sağol oğlum, sadəcə xəyallar öz ağuşuna aldı məni, ağlatdı. Ağlatdı ki, yenidən gülməyə güvvətim olsun.
– Ağlama ay ana. Mən elə yarım saat olar ki, Bakıya çatmışam. Şınıxdan gəlirəm, cəbhədən.Bu torpağın uğrunda hər gün onlarla, yüzlərlə sənin övladların şəhid olur. Uzun illər oyuncağına çevrildiyimiz bir oyunun qurbanına çevrilir. Anam mənim ! Allaha şükürlər olsun ki, bax bu qəbirdə yatan şəhidimizin. Məzahirin arxasınca ağlaya biləcək gücə sahib olan iki göz var. Hər gün şəhid olan qardaşlarımızın çoxunun adını belə xatırlayacaq kimsələri yoxdur. O ki, qalsın göz yaşı axıtmağa… Anam mənim, elə bir zamanda yaşamaq nəsibimiz oldu ki, ailəsi şəhid olan bir qadının bir tikə çörək xatirinə diləndiyinin də şahidi oldu gözlərim. Budurmu şəhidlik ? Budurmu Vətən sevgisindən doğan şəhidlik zirvəsinə qoyulan dəyər ? Baxın, ana oğlunuz Məzahirin məzarının yanında olan bu şəhid məzarı həmin vətən fədaisinin son qərargahıdır. Bu gün onun ölüm günüdür. Ancaq ziyarətinə gələni yoxdur… Yoxdur… indi onun yaşamaq həvəsindən bezib intihar edən xanımı da yoxdur. Bu gün acılara sinə gələ bilməyən, zamanın yükünə tab gətirmək taqətini itirən bu şəhid qardaşımın özünə və 2 yaşlı körpəsinə qəsd edən xanımının dəfn günüdür. Dözümsüzlükdən ölümün ağuşuna atdı özünü və kiçicik körpəsini…

Qəribə həyat, sən nə qəribəsən demirəm. Biz qəribik sənin gərdişində. Bizi yaşadan ümidlərimiz tükənəndir sənin fələyinin çərxində. Həyat isə davam edir…Ümidlər tükənən də belə…

Mən vətənəm,
Vətən də mən,
Vətənsiz mən heç kiməm..!
Kəfənsizəm..!
Vətən şəhid qanıdır…
Şəhidsə mən…EY VƏTƏN !!!

Bakı şəhəri.1993 cü il.8 yanvar.
Ümidlərin tükəndiyi bir zamanlar.
14 yaşlı gəncin şəhidlər xiyabanında
yaşadığı bir günün xatirəsi…

Bismillahir-rəhmanir-rəhim!

ALLAHIN BİRLİYİNİN TƏRƏNNÜMÜ
(Tövhid)

Salehə,möminə bir də qullara,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Əməldə Allaha yaxın olana,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Mayadan yoğrulan təmiz diləyə,
“Quran” oxunanda əsən ürəyə,

Əməl dəftərini yazan mələyə,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Nazil ediləni bilən kəslərə,
Sevinci Allahla bölən kəslərə,

Din,iman uğrunda ölən kəslərə,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Şükürlər eyləyib,oruc tutana,
Saleh zirvəsinə gəlib çatana.

Aşını savabla hər an qatana,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Dünyada göyü də, yeri də bilən,
Bu qədər dünyada sirri də bilən.

Əməldə mini də,biri də bilən,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Gizlini,aşkarı bir yerdə bilən,
Hər işdən bəndəni agah eyləyən.

Şəninə hə zaman tərif deyilən,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

Tanrı dərgahına çatan xoşbəxtə,
Müqəddəs torpaqda yatan xoşbəxtə.

Şeytana çay daşı atan xoşbəxtə,
Allahdan savayı sığınacaq yox.

ALLAHIN FƏZİLƏTLƏRİNİN TƏRƏNNÜMÜ
(Minacat)

Cilovlayım hissiimi buxovlu bir at kimi,
Dinsin doaqlarımda nəğmə bir həyat kimi.

Qoy ensin dərgahından ulu mərhəmət hər an,
Axı sənsən dünyanı dünən, bu gün yaradan.

Zaman-zaman, anbaan gəlməsin cana qada,
Zikr edə-edə səni yenə də salaq yada.

Külə çevrilsin hissim yönəlsin sənə sarı,
Həsrətimdən dağların ərisin dümağ qarı.

Bu yolda şeirlərim dəstə-dəstə düzülsün,
Dağların arasından haqqın nuru süzülsün.

Qüdrətli mələklərin yol gəlsin qatar-qatar,
Sən olmasa denən kim köməyimizə çatar?!

Bağışla günahımı Muhəmmədin*1 xətrinə,
Qərq eylə bu ömrümü gül-çiçəyin ətrinə.

Möhlət ver mənə yenə sənin səcdəndə durum,
Dan yeri söküləndə şeir mülkünü qurum!

Qərq eyləyib ömrümü nura boyadın bütün,
Yenə cana gətirdin şair qəlbimi bu gün.

Bax, beləcə hərdən də düşünəndə özümə,
Qayğıların içində şölə gələr gözümə.

Bilirəm ki, cahanda ixtiyarım səndədir,
Yığılan dərdi-sərim dumandadır, çəndədir.

Hədərdən qazanılan günahların hamısı,
Nəfsimin ucbatından yenə, yenə məndədir.

Ehtiyacsız olduğun qavrayıb analyıram,
Səhvlərim də artdıqca özümü danlayıram.

Sevinirəm, düzü, mən QUL BƏNDƏ doğulmuşam,
Atam, anam üçün mən şair oğul olmuşam.

Sevməliyim ömrümün sonuna qədər səni,
Allah, şükür hökmünə şair yaratdın məni.

*Həzrəti Muhəmməd peyğəmbər ( s.ə.s.) işarədir

PEYĞƏMBƏRİN TƏRİFİ HAQQINDA
( Nət)

Həzrəti Muhəmməd-sadiq peyğəmbər,
Qövminə seçildi yeni bir rəhbər.

Çağırdı bəndəni haqqın yoluna,
Namazda baxmadı sağı-soluna.

O, haqqın nurunu gətirdi bizə,
Rukuda qoyardı əlini dizə.

Səhərdən-axşama namaz qılardı,
Qıldığı namazdan ilham alardı.

Fəqət o heç zaman qeybət etməzdi,
Şeytanın yolunu tutub getməzdi.

Yaradan Allaha bel bağlayardı,
Düşünüb, düşünüb,hey ağlayırdı.

Üzündən, gözündən nur tökülərdi,
Günəş oyanmamış dan sökülərdi.

Səcdə ibadətlə keçərdi günü,
Hələ də qalıbdı dillərdə ünü.

Varlığı, vücudu heç solmamışdı,
Onun tək peyğəmbər heç olmamışdı
.
Dilində, sözündə “Allahu Əkbər”,
Qövminə seçildi yeni bir rəhbər.

Allahın adını eşidən zaman,
Fəqət titrəyərdi bədəni, inan.

BİLİRƏM Kİ, ALLAHDAN SAVAYI TANRI YOXDU

(Mədhiyyə)

Haqqı inkar eyləyən tayfanın yüzü keçdi,
Dağı dolaşıb bir-bir aranı, düzü keçdi.
Çox şükür ki, ay Allah, peyğəmbər sözü keçdi,
Fitnə-fəsad törədən bəndənin sayı çoxdu.
Bilirəm ki, Allahdan savayı Tanrı yoxdu!

Mömin bəndələrin də cənnətçün çalışacaq,
Sonda dünya özünün dərdini danışacaq.
Bəs kafirlər nə vaxtı təkliklə barışacaq,
Qəlbləri yarıb keçən: kamandı, neydi, oxdu.
Bilirəm ki, Allahdan savayı Tanrı yoxdu!

Zəlimxanın dilində unudulmaz qəzəl var,
Yaradana səcdəyə neçə mömin, gözəl var.
El-obanın içində sınanılmış məsəl var:
“Kafirin gözü acdı, möminin gözü toxdu!”.
Bilirəm ki, Allahdan savayı Tanrı yoxdu!

Din, imana gələnin titrədi qəlbi əsdi,
Yolunu nə şaxta, qar, nə də ki, boran kəsdi.
Bilməm, bu ömür niyə sonluğuna tələsdi,
Yenə namaz əhlinin gözləri haqdan qorxdu
Bilirəm ki, Allahdan savayı Tanrı yoxdu!

Haqqı inkar eyləyən tayfanın yüzü keçdi,
Dağı dolaşıb bir-bir aranı, düzü keçdi.
Çox şükür ki, ay Allah, peyğəmbər sözü keçdi,
Fitnə-fəsad törədən bəndənin sayı çoxdu.
Bilirəm ki, Allahdan savayı Tanrı yoxdu!

Bəzi insanlar həyatlarında qəm-kədər olmadıqda həyatın dadının və zövqünün olmadığını düşünərək yanılırlar. Daima bu əhval-ruhiyyədə olmağın zərər və sıxıntı verdiyini düşünmədən bu cür yaşamaqda davam edirlər. Bu isə şeytanın ən böyük yalanlarından biridir. Şeytan bu halı insanlara cəlbedici göstərərək dərk etmələrinə və həqiqəti görmələrinə mane olur. Allah insanların düşdüyü bu vəziyyəti Quranda belə bildirir:
… Şeytan onlara etdikləri əməlləri gözəl göstərib onları haqq yoldan çıxartdı. Halbuki, onlar gözüaçıq adamlar idilər. (Ənkəbut surəsi, 38)
Göründüyü kimi, şeytan ağlı zəif adamların qəmgin olmalarına və sıxıntılı həyat yaşamalarına böyük təsir edir. Şeytan verdiyi vəsvəsələrlə insanları aldadır və sıxıntılara salır. Onu dinləyənləri qəmginlik təlqini ilə Allah’dan və Onun ayələrindən daima uzaqlaşdırır və onların (Allah’ı tənzih edirik) Allah’a üsyan etməsinə nail olur.Şeytan gün ərzində verdiyi təlqinlərlə insanlarda diqqət dağınıqlığı, unutqanlıq, diqqəti cəmləmə pozuntusu meydana gətirir. Ona görə, bəzi insanlar dünyaya gəliş məqsədlərini unudur, Allah’a qulluq etməli olduqlarını qavramırlar. Şeytanın bədbinlik, ümidsizlik, qəm-kədər kimi cəhənnəmə xas vəsfləri qəmginlik psixologiyası təlqini ilə onların beyninə yeritdiyini anlamırlar. Bu təlqinlə bəzi insanlar Allah’a təvəkkül edərək rahat yaşamaq əvəzinə özlərini sonsuz sıxıntılara salırlar. Halbuki, diqqət və şüur açıqlığı ağıl və fərasət, problemi sezib həll etmə qabiliyyəti, gözəl əxlaq, nitq və hərəkətlərdə hikmət, güclü şəxsiyyət, daimi sevinc və nikbinlik qazandırır.Qəmgin əhval-ruhiyyə insanda şüurlu və ya şüursuz təlqinlə formalaşır. Ona görə, hisslərə qapılmağın – ağlamağın, kədərlənməyin, qəzəblənməyin – iradədən kənar olduğunu, bunun öhdəsindən gəlməyə gücü çatmadığını iddia edənlər də səmimi düşündükdə bunun əsassız olduğunu görərlər. Məsələn, ağlayan, kədərli insana böyük məbləğdə pul və ya başqa ciddi mənfəət təklif etdikdə bu insan istəyərsə, birdən-birə sevinə bildiyini və bu əhval-ruhiyyədən asanlıqla çıxa bildiyini göstərir. Ona görə, insanın şeytanın təlqini ilə düşdüyü romantik əhval-ruhiyyə həm ətrafına qarşı vicdansızlıqla davranması, həm də Allah’ın Quranda xəbər verdiyi kimi, özünə zülm etməsidir.Ancaq romantik insanlar bu həqiqəti qavramırlar. Onlar daima kədərli və ümidsiz əhval-ruhiyyədədirlər. Həmişə kədərlənməyə, sıxıntı keçirməyə səbəb tapırlar. Əslində, bu insanlar öz əlləri ilə özlərinə zülm edirlər.Bu cür insanlar romantik əhval-ruhiyyədən çıxmaq, bu xəstəlikdən xilas olmaq üçün şeytanın vədlərinə, yalanlarına qarşı ayıq olmalı, ağılları və vicdanlarını açıq tutmalıdırlar. Bu isə ancaq insanın imanı ölçüsündə mümkündür.Qəmgin, həddindən artıq romantik, bədbin insanlar dünyadakı gözəllik və nemətlərin fərqinə varmırlar. Ətraflarında min bir cür gözəllik var ikən onlar hər şeyin daima mənfi tərəflərini görür, daha da kədərlənirlər. Halbuki, Allah rəhməti və şəfqəti ilə insanlar üçün dünyada bir çox nemət yaratmışdır. Ağıllı və vicdanlı möminlər bunları dərhal görüb nemətlərin sevinci ilə Allah’a şükür edirlər. Bir insan bütün həyatını ya çox kəskin, açıq şüurla və ya da yarıaçıq və ya tam qapalı şüurla keçirə bilər. Ancaq Allah Quranın bir çox ayəsi ilə iman gətirənləri diqqətli olmağa çağırır. Quran əxlaqı ilə yaşamaq ancaq tam açıq şüurla mümkündür. Mömin ancaq kəskin ağıl və açıq şüurla vicdanən həssas ola bilər. Allah’ı çox sevmək, Allah’dan qorxub-çəkinmək, gözəl əxlaqı təfərrüatı ilə mənimsəmək, İslam əxlaqını layiqincə təbliğ etmək, yaxşılığı əmr edib pislikdən çəkindirmək, xeyir işlərdə yarışıb önə keçmək və müsəlmanlara təqvada örnək olmaq üçün bu şərtdir.Şüuru yarıaçıq və ya tam qapalı yaşayan insanlar da var. Bu cür insanların əsl mənada imanı qavraması və Allah’ın razı olduğu kimi üstün əxlaqlı olması mümkün deyil. Bu, ancaq səmimi müsəlmanın həyat tərzidir. İman gətirən hər insan bu həqiqət üzərində lazımınca düşünüb Allah’ın lütf etdiyi bu imkandan tam istifadə etmək üçün səy göstərməlidir. Unutmamalıdır ki, qapalı şüur insana heç bir fayda gətirməz. Şüurun qapanması insana rahatlıq, dincəlmə vermədiyi kimi, nəfsin də işinə yaramır. Əksinə, insanın həyat səviyyəsinə çox mənfi təsir edir. Üstəlik, insanın Quran əxlaqı ilə layiqincə yaşamamasına və Allah’ın sevdiyi əməli etməməsinə səbəb ola bilər. Kəskin diqqət və tam şüur açıqlığı isə həm dünyada böyük rahatlığa, həm də – Allah’ın izni ilə – axirətdə nemətə vəsilə olacaq.Allah çətinlik və sıxıntını insanlara ona görə verir ki, Ondan başqa sığınılacaq güc olmadığını görsünlər və doğru yolu tapsınlar. Ancaq şeytan insanların bu hikməti görməsinə mane olur və onların qəlblərini sərtləşdirir. Əslində, bu, Allah’ın rəhmətidir. Belə vəziyyətdə dərhal Allah’ı xatırlayıb, Ona yönəlib yardım istəmək və müsibətə qarşı səbir etmək Allah’ın razı qaldığı əməldir. Allah səmimi şəkildə Ona sığınan qullarını yardımı ilə dəstəkləyəcəyini bildirmişdir. Hz. Muhəmmədin (s.ə.v) dostu ilə birlikdə arxasınca düşən inkarçılardan gizlənmək məqsədilə mağaraya sığındığı vaxt etdiyi üstün əməl bu sahədə bütün insanlara gözəl nümunədir. Allah Quranda Peyğəmbərimizin (s.ə.v) bu əməlini belə bildirir:
Əgər siz ona kömək etməsəniz, Allah ona kömək göstərmişdir. Necə ki, kafirlər onu iki nəfərdən biri olaraq çıxartdıqları, hər ikisi mağarada olduğu və öz dostuna: “Qəm yemə, Allah bizimlədir!” –dediyi zaman (göstərmişdi). O vaxt Allah ona bir arxayınlıq nazil etmiş, onu sizin görmədiyiniz əsgərlərlə müdafiə etmiş, kafirlərin sözünü alçaltmışdı. Yalnız Allah’ın sözü ucadır. Allah yenilməz qüvvət, hikmət sahibidir! (Tövbə surəsi, 40)

1956-cı ildə Ankarada doğulmuş Adnan Oktar Türkiyənin tanınmış mütəfəkkirlərindən biridir. Milli və mənəvi dəyərlərinə çox bağlı olan və inandığı müqəddəs dəyərləri digər insanlara çatdırmağı insanlıq vəzifəsi qəbul edən Adnan Oktar ideoloji mübarizəsinə 1979-cu ildə Memar Sinan Universitetinin incəsənət fakültəsində təhsil aldığı müddətdə başlamışdır. Universitet dövrü ərzində ətrafında hakim olan materialist fəlsəfi cərəyan və ideologiyaların yanlışlığı haqqında həmin nəzəriyyələrin tərəfdarlarından da artıq məlumatlanaraq hərtərəfli tədqiqatlar aparmışdır. Bu məlumatlar işığında milli və mənəvi dəyərlərə təhlükə törədən darvinizm və təkamül nəzəriyyəsinin dünyaya verdiyi zərərlər və bu nəzəriyyənin müasir elmə məğlubiyyəti ilə bağlı əsərlər yazmışdır. “New Scientist” jurnalının 22 aprel 2000-ci il tarixli sayının ifadəsi ilə təkamül nəzəriyyəsinin yanlışlığını və yaradılışın doğru olduğunu cəmiyyətə çatdırılmasında cənab Adnan Oktar beynəlxalq qəhrəmana çevrilmişdir. Bundan əlavə, müəllif sionizm və masonluğun dünya tarixi və siyasətinə mənfi təsirləri ilə bağlı kitablar da yazmışdır. Bu əsərlərlə yanaşı, Quran əxlaqını və imani mövzuları təbliğ edən əsərlərlə birlikdə 300-dən çox kitabın müəllifidir.
“Cavid Yalçın” təxəllüsündən də istifadə edən Adnan Oktar əsərlərinin böyük əksəriyyətini Harun Yəhya təxəllüsü ilə nəşr etdirmişdir. Bu təxəllüs inkarçı dünyagörüşünə qarşı mübarizə aparan iki peyğəmbərin xatirələrinə hörmətlə onların adlarını yad etmək üçün Harun və Yəhya adlarından götürülüb.
Müəllifin kitabların üz qabığında Rəsulullahın (s.ə.v) möhüründən istifadə etməsinin simvolik mənası isə kitabların məzmunu ilə əlaqədardır. Bu möhür Qurani-kərimin Allah`ın son kitabı və son sözü, Peyğəmbərimizin (s.ə.v) də xatəmül-ənbiya (son peyğəmbər) olmasının rəmzidir. Müəllif də nəşr etdirdiyi bütün əsərlərində Quranı və Rəsulullahın (s.ə.v) sünnəsini özünə rəhbər tutaraq inkarçı ideologiyaların bütün təməl iddialarını bir-bir təkzib etməyi və dinə qarşı etirazları tam susduracaq şəkildə son sözü deməyi hədəfləyir. Çox böyük hikmət və kamal sahibi olan Rəsulullahın (s.ə.v) möhürü bu son sözü söyləmək niyyətinin duası kimi istifadə olunur.
Müəllifin bütün əsərlərindəki ortaq hədəf insanlara Quranın təbliğini çatdırmaq və beləliklə, onları Allah`ın varlığı, birliyi və axirət kimi əsas imani mövzular üzərində düşünməyə sövq etmək və bəzi mühüm mövzuları xatırlatmaqdır.
Harun Yəhyanın əsərləri Hindistandan Amerikaya, İngiltərədən İndoneziyaya, Polşadan Bosniya və Hersoqovinaya, İspaniya və Braziliyaya qədər dünyanın bir çox ölkəsində rəğbətlə oxunur. İngilis, fransız, alman, italyan, ispan, portuqal, urdu, ərəb, alban, rus, bosnyak, uyğur, indonez kimi bir çox dillərə tərcümə edilən əsərlər dünyada geniş oxucu kütləsi tərəfindən oxunur.
Dünyanın hər tərəfində çox bəyənilən bu əsərlər bir çox insanın iman gətirməsinə, bir çoxunun da imanda dərinləşməsinə vəsilə olur. Kitabları oxuyan, təhlil edən hər insan bu dərin fərqin və faydanın, əsərlərdəki hikmətli, ağıllı, anlaşıqlı və səmimi üslubun fərqinə varır. Bu əsərlər sürətli təsir, qəti nəticə, təkzibedilməzlik xüsusiyyətləri daşıyır. Əsərlərin hər birində heç kimin təkzib etmədiyi, səmimi, açıq üslub və dəlillər var. Şübhəsiz ki, bu xüsusiyyətlər Allah`ın nəsib etdiyi hikmət və təsirli izahatdan qaynaqlanır.
Bu həqiqətləri nəzərə aldıqda insanların görmədiklərini görmələrini təmin edən, hidayətlərinə vəsilə olan bu əsərlərin oxunmasına təşviq etmək, əlbəttə, mühüm xidmətdir.
Bu dəyərli əsərləri tanıtmaq əvəzinə, insanlara şübhə verən, qarışıqlıq törədən, heç bir faydası olmayan əsərləri müdafiə edənlər də var. Bu insanlar müsəlmanların vəziyyətini, çəkdiyi əziyyətləri düşünməlidirlər. Unudulmamalıdır ki, dünyada davam edən zülm və qarışıqlıqdan xilas olmağın yeganə yolu Quran əxlaqı ilə yaşamaq və Quran əxlaqını təbliğ etməkdir. Müəllifin əsərləri bu xidmətdə əsas vəzifəni üzərinə götürmüşdür və bu əsərlər, Allah`ın izni ilə, XXI əsrdə dünyadakı insanları Quranda tərif edilən sülh və əmin-amanlığa, doğruluğa və ədalətə, xeyir və xoşbəxtliyə qovuşdurmağa vəsilə olacaq.

Adnan Oktar nə üçün təxəllüsdən istifadə edir?

Cənab Adnan Oktarın əsərləri qələmə almaqdakı məqsədi Allah`ın rizasını qazanmaq və oxucularını ancaq Qurana və Peyğəmbərimizin (s.ə.v) nümunəvi əxlaqına tabe olmağa dəvət etməkdir. Cənab Adnan Oktarın şəxsini ön plana çıxarmaq kimi məqsədi yoxdur. Əsərlərində də öz adı əvəzinə təxəllüsdən istifadə etməsi Cənab Adnan Oktarın bu xüsusiyyətinin bir dəlilidir.

Adnan Oktar ona tez-tez ünvanlanan sualları cavablayır:

Nə üçün qeyri-müsəlman xanımları televiziya verilişlərinizə çıxarırsınız? Bu, dinə uyğundurmu?

Müsəlmanın vəzifəsi bütün insanları İslam əxlaqına dəvət etmək, İslam dininin gözəlliklərini, Allah`ın sonsuz gücünü və qüdrətini hər kəsə təbliğ etməkdir. Müsəlman hər inancdan olan insana, məsələn, xristianlara, yəhudilərə, buddistlərə, hindulara və ateistlərə belə təbliğ etməlidir. Allah`ın kainatdakı yaradılış dəlillərindən, Quran əxlaqı və Peyğəmbərimiz hz. Muhəmmədin (s.ə.v) sünnəsindən bəhs etməlidir. Peyğəmbərimiz (s.ə.v) də öz dövründə hər dinə mənsub, hər cür düşüncə tərzinə malik insanı İslam dininə dəvət etmiş, onlara sevgi və anlayışla yanaşmış, üstün əxlaqla davranaraq səbirlə onlara İslam əxlaqını təbliğ etmişdir. Biz də verilişlərimizdə hər dindən və inancdan olan insanları qonaq edir, onlara İslam əxlaqının gözəlliklərini və əsl müsəlmanın necə olmasını həm söz ilə, həm də əyani şəkildə göstərməyə çalışırıq. Təbliğdə məqsəd məhz İslam əxlaqını bilməyən, tanımayan bir insanı doğru yola dəvət etməkdir. Əgər “İslam əxlaqı ilə yaşamayan insanla danışmaram, münasibət qurmaram” şəklində yanlış anlayış mənimsənilsə, onda Quranda müsəlmanlara fərz edilmiş təbliğ ibadəti layiqincə yerinə yetirilməz.
Peyğəmbərimizin dövründə də müsəlmanlar və səhabələr hər cür həyat tərzinə malik insana dinimizi təbliğ edirdilər. Peyğəmbərimiz (s.ə.v) Ukaz bazarında açıq geyimli xanımlara təbliğ edirdi. Hz. Süleymanın Səba məlikəsi Bəlqisə öz sarayında necə təbliğ etməsindən Quranda ətraflı bəhs olunur. Ona görə, bir müsəlmanın açıq geyimli xanımlarla danışmaması, görüşməməsi və ya onlara təbliğ etməməsi Quran əxlaqına uyğun olmayan yanlış inancdır.

İnsanların qarşısında musiqi çalınmasını və rəqs edilməsini dinə əsasən necə açıqlayarsınız?

Müsəlman Allah`ın halal etdiyi bütün nemətlərdən ən gözəl şəkildə faydalanmalıdır. Çünki Allah dünya nemətlərini müsəlmanlara halal edib. Musiqi və rəqs də İslama əsasən halal olan cənnət nemətlərindəndir. Musiqini, mahnıları, musiqi alətlərinin hamısını, gözəl geyimləri, zinətləri, rəqsi və bütün gözəl şeyləri yaradan Allah`dır. Bunların hamısını insanlara sevdirmiş, ruhu bu gözəlliklərdən zövq alacaq şəkildə yaratmışdır. Müsəlmanlar dünyada bu nemətlərdən halallar çərçivəsində faydalanar, axirətdə isə cənnətdə əbədiyyən bu nemətlərdən zövq alaraq yaşayarlar.
Tövratda hz. Davudun lira, dəf, qumrov kimi musiqi alətlərinin müşayiəti ilə nəğmə oxuyaraq Allah`ın hüzurunda rəqs etdiyindən bəhs edilir. Hətta hz. Davudun bu rəqsinə paxıllıq edən insanların olduğu da bildirilir. Rəqsi, musiqini, estetikanı, incəsənəti, elmi müsəlmanların əlindən alan və haram kimi göstərən xurafatçı düşüncə tərzidir. Bu nemətlərin haram göstərilməsi İslamın əleyhinə oynanmış oyundur.
Müsəlman dünya həyatındakı bütün gözəlliklərə ən çox layiq olan insandır. Mahnıların sözlərində dinə və müqəddəs dəyərlərə zidd, mənfi sözlərin olmamasına diqqət etdikdən sonra musiqi Allah sevgisini coşduran, insanı fərəhləndirən, qəlbi rahatladan nemətdir. Musiqi də, rəqs də insanın gündəlik həyatındakı nemətlərdəndir. Bundan əlavə, bizim verilişlərimizdə musiqinin, rəqsin, Quran söhbətinin, siyasətin və ya digər mövzuların eyni anda yer alması dinlə həyatın iç-içə olduğunu göstərmək, dinin həyatın hər anına hakim olduğunu insanlara göstərmək məqsədini daşıyır.

Qurana əsasən, bir qadının bu qədər kosmetikadan istifadə etməsi uyğundurmu?

Müsəlmanın ən böyük xüsusiyyətlərindən biri çox keyfiyyətli, tər-təmiz və baxımlı olmasıdır. Müsəlman kişilər də, qadınlar da dünyanın ən gözəl geyimli, ən kübar görünüşlü, ən baxımlı, ən bilikli, ən müasir insanları olmalıdırlar. Kosmetika da baxımlı və gözəl görünməyin halal yollarından biridir. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) dövründə də xanımlar kosmetikadan istifadə edirdilər. Ancaq həmin dövrün imkanları çərçivəsində edirdilər. O dövrdə müsəlman xanımlar ənlik, kirşan, dodaq boyasından istifadə edir, əllərini və dırnaqlarını xına ilə rəngləyir, saçlarını xüsusi boyalarla boyayırdılar. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) dövründə xanımların dırnaq lakı əvəzinə əllərini və dırnaqlarını xına ilə boyadıqlarından və Peyğəmbərimizin də (s.ə.v) xanımları buna təşviq etdiyindən bir çox rəvayətdə bəhs edilir.
Kosmetikadan az və ya çox istifadə edilməsi də tamamilə şəxsi zövqə bağlıdır. Bəzi xanımlar kosmetikadan çox istifadə etməyi xoşlayır, bəzilər isə xoşlamırlar. Bunun ölçüsü tamamilə şəxsi istəyə bağlıdır. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) dövründə də müəyyən ölçü qoyulmamışdır. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) sürməni nə qədər çəkdiyini, ölçüsünün nə qədər olduğunu da kimsə bilmir.

Qurana əsasən, qadınlar lider ola bilərlərmi?

Qurana əsasən, qadınlar həm lider, həm idarəçi, həm də hakim ola bilərlər. Allah qullarını bərabər yaradıb. İslamda qadının da, kişinin də yeri eynidir. Üstünlük qadın və ya kişi olmaqda deyil, üstünlük təqvaya görədir. Hətta qadınlar bəzi məsələlərdə daha həssas, mərhəmətli, sevgi və şəfqət dolu varlıqlar olduqlarına görə, mükəmməl idarəçilik qabiliyyəti ilə və ədaləti bərqərar etmək sahəsində əhil yaradılıblar.
Ancaq xurafatçı düşüncə tərzində qadınlar alçaldılır. Xurafatçı düşüncə tərzində qadının ağlına güvənməmək, hər sözünə müxalif olmaq kimi yanlış anlayış var. Quran bu batil anlayışı tamamilə aradan qaldırır. Quranda qadınlar hörmət edilən, sözünə etibar olunan, bitki kimi etina ilə davranılan dəyərli qullar kimi tərif edilir. Allah Quranda qadınları hər cür çətin işdən uzaqlaşdırır, hər məsələdə qadınlara asanlıq yaradır, qadınlar hər sahədə qorunurlar. Quranın kişilərə xitab etdiyini bildirərək bunu kişilərin üstünlüyünə dəlil göstərənlər Quranı doğru şərh etməyən insanlardır. Quranın kişilərə daha çox məsuliyyət yükləməsi qadınlara verilən dəyərdəndir. Bu, qadınlar üçün nemətdir. Allah qadınların rahat olması, gözəl həyat yaşaması üçün bir çox xüsusi hökm nazil edib. Bu, Allah qatında qadınlara verilən dəyəri göstərir, kişilərin üstünlüyünü deyil.
Hz. Süleymanın sarayına dəvət edərək təbliğ etdiyi Səba məlikəsinin Quranda mühüm yeri var. Səba məlikəsi öz ölkəsində hökmdardır, həm sərkərdə, həm hakim, həm də lider hökmündədir. Səba məlikəsindən bəhs edən ayələr Quranda qadının lider ola biləcəyinə dair ən gözəl nümunələrdən biridir. Bu ayələr dövlət orqanlarındakı bütün səlahiyyətli şəxslərin və əsgərin bir qadına necə itaət etdiyini və əmrinə tabe olduğunu göstərir.

Nə üçün verilişlərinizdə iştirak edən qadınların saçları sarıdır?

Verilişlərimizə çıxan sarışın xanımlarla yanaşı, bir çox qara, qızıl saçlı və ya qumral xanımlar da var. Saç rəngləri xanımlarımızın öz seçimidir. Sarı saç dünyada da bir çox xanımın üstünlük verdiyi, xanımlara yaraşan gözəl rəngdir. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) dövründə də xanımlar saçlarını xına və kətəmlə boyayırdılar. Bundan əlavə, Peyğəmbərimizin (s.ə.v) bütün saç rəngləri arasında xüsusilə sarı saçı bəyəndiyinə dair bir çox hədis var. Odur ki, bir çox müsəlman xanım Peyğəmbərimizin (s.ə.v) bəyəndiyi bu rəngi sevir və üstünlük verir.

Mehdinin xüsusiyyətləri sizə çox uyğundur, eyhamla özünüzə işarə etdiyiniz bir söhbətiniz var, bu, dinə zidd deyilmi?

İnsanlarda mənim fiziki xüsusiyyətlərimdən qaynaqlanan, Mehdi olduğuma dair şübhələr və ya hüsnü-zənn ola bilər. Hədislərdə izah edilən hz. Mehdinin (ə.s) fiziki xüsusiyyətlərinə baxdıqda, həqiqətən, eynilə bənzərlik olduğunu görürük. İstər üzüm, istər bədənim hədislərdəki hərtərəfli təriflərə tam uyğundur, bu, doğrudur. Mən dürüst insanam, bənzədiyimi deyirəm, ancaq bu, Mehdilik iddiası deyil. Qurana əsasən, bir müsəlman “Mən Mehdiyəm” – deyə bilməz. Belə bir iddia etmək haramdır. Çünki bu insan cənnətə də gedə bilər, cəhənnəmə də. Əgər bir şəxs Mehdi olduğunu desə, cənnətlik olduğunu iddia etmiş olar. Bir insan Mehdilik iddia etmək üçün vəhy almalıdır. Qurana əsasən, yeni bir kitab və ya kitablı peyğəmbər gəlməyəcəyinə görə, mənim belə bir şeyi iddia etməyim qeyri-mümkündür. Belə bir şey olsa, insan dindən çıxar, müsəlman olmaz. Ancaq təbii ki, hər müsəlman Mehdi olmaq istər. Mehdi olmaq böyük nemətdir. Müsəlman Allah dostu olmaq, cənnətə getmək istər. Ancaq mehdilik iddia etmək olmaz.
Mən Mehdi deyiləm və mehdilik iddiam yoxdur. Heç vaxt belə iddiam olmaz. Ömrüm boyu belə bir iddia etməyəcəyimə dair Allah`ın adına and içmişəm. Ancaq açıq-aydın deyirəm: hz. Mehdi (ə.s) gəlib. Bu barədə Peyğəmbərimizin (s.ə.v) hədisləri, Quranın işarələri Mehdinin gəldiyini göstərir.

Əsasən, xarici modelyerlərin marka geyimlərini geyinirsiniz. Qeyri-müsəlmanların istehsal etdiyi şeylərdən istifadə etmək dinimizə görə uyğundurmu?

Quranda xurafatçı İslam anlayışı yoxdur. Müsəlmanlar musiqiyə, əyləncəyə, ən gözəl evlərə, ən gözəl yeməklərə, ən gözəl mühitlərə layiqdirlər. Allah Quranda “…Bunlar dünyada iman gətirənlər üçündür, qiyamət günündə (axirətdə) isə yalnız möminlərə məxsusdur…” (Əraf surəsi, 32) – buyurur. Halbuki, xurafatçılara görə, bir müsəlman daima miskin olmalı, pis geyinməlidir. Xurafatçı baxımsız olur, estetikaya, incəsənətə, hər cür gözəlliyə qarşı olur. Xurafatçı məntiqinə əsasən, bir müsəlman keyfiyyətli, müasir, təmiz ola bilməz. Halbuki, peyğəmbərlər, səhabələr dövrün ən keyfiyyətli, ən müasir, ən təmiz insanları olublar. Quran bizi buna təşviq və tövsiyə edir.
“Müsəlman xarici marka məhsullardan istifadə etməməlidir” düşüncəsinin heç bir əsası yoxdur. Bu, tamamilə xurafatçılıqdır, halalı haram etməkdir. Bunu praktikada tətbiq etmək də qeyri-mümkündür. Çünki gündəlik həyatda istifadə edilən bir çox məhsulun emal mərhələsində əxlaqsız həyat tərzi keçirən, qanunsuz gəlir əldə edən, faiz yeyən və bir çox haram işlər görən insanlar işləyə bilər. Müsəlmanın yaşadığı, oxuduğu, işlədiyi yerdə əxlaqsız həyat tərzi keçirən, Quran əxlaqı ilə yaşamayan insanlar yaşaya bilər. Bu məntiqə görə, heç bir məhsuldan istifadə etmək lazım deyil, bu isə ağıldankənardır.

Kanalınızın adı nə üçün A9-dur?

A9 TV kanalı bizim qardaşlarımızın, bizi sevən insanların qurduğu kanaldır. Hər kəs kanalın adına bir məna verməyə çalışır. Bu, təvafüqən seçilmiş addır. Qədərdə A9 olmalı imiş. Ancaq əlbəttə, A9 adının çoxlu hikmətləri var. Məsələn, hz. Mehdinin (ə.s) doqquz xüsusiyyəti var. Biz də Mehdi tələbələri olduğumuza görə, A9 ona olan həsrətin simvolik mənası ola bilər. Hz. Əli (r.ə) də Mehdidən bəhs edərkən əli ilə 9 işarəsi verir. Ona da işarə edə bilər. Firon dövründəki rəsmlərdə də A9 loqosuna bənzərliklər var. Mason loqolarında da belə bənzərlik var. 3000-4000 il əvvəl Allah A9-un dəccalı, dinsiz fəlsəfi cərəyanları məhv edəcəyini onlara ilham edib. Digər tərəfdən, Allah`ın adı “A” hərfi ilə başlayır. Bu cəhətlərə görə A9 adı mənalıdır. Daha çox məna çıxarmaq olar.

Müasir cəmiyyətdə bu qədər danışılmalı problem var ikən daima Mehdi mövzusunu gündəmdə saxlamağınız bu qədər vacibdirmi? Bunu necə açıqlaya bilərsiniz?

Söhbətlərimdə İslam əxlaqının yer üzünə hakim olmasına və mehdiyyət mövzularına xüsusi yer verməyim Quran əxlaqının tələbidir. Hz. Mehdidən (ə.s) danışmaq, hz. Mehdinin (ə.s) gəlişini müsəlmanlara müjdələmək, eyni zamanda, Peyğəmbərimizin (s.ə.v) sünnəsidir. Allah Quranda İslam əxlaqının yer üzünə hakim olması üçün cəhd etməyin bütün müsəlmanların məsuliyyəti olduğunu bildirir. Quranda bu mövzuda bir çox ayə var. Allah`ın adətullahına uyğun olaraq tarixin hər dövründə haqq dinin təbliğ edilməsində müsəlmanlara rəhbərlik edən, onları hidayətə yönəldən mənəvi lider olub. Axırzamanda müsəlmanları Quran əxlaqına və hidayətə yönəldəcək, onları birləşdirəcək şəxs hz. Mehdidir (ə.s). Peyğəmbirimizin (s.ə.v) səhih hədisləri ilə bu mövzu 14 əsr əvvəl insanlara müjdələnib. Peyğəmbərimmiz (s.ə.v) bu mövzunun əhəmiyyətini hədislərində açıq-aydın vurğulayır. Müsəlmanların da bu mövzunu gündəmə gətirib müjdələməsini bildirir.
Əgər mehdiyyət əhəmiyyətsiz mövzu olsaydı, Peyğəmbərimizin (s.ə.v) söhbətlərində bunu görməzdik. Ancaq əksinə, həm Peyğəmbərimiz (s.ə.v) bu mövzuya əhəmiyyət vermiş, həm də müsəlmanları hər dövrdə bu mövzunu gündəmdə saxlamağa təşviq etmişdir. Mən də Peyğəmbərimizin (s.ə.v) tövsiyəsini yerinə yetirirəm. Hz. Mehdinin (ə.s) gəlişini müsəlmanlara müjdələyirəm, hz. Mehdini (ə.s) insanlara tanıdıram.
Bundan əlavə, Peyğəmbərimizdən (s.ə.v) başqa, 1400 ildən çoxdur ki, bütün böyük İslam alimləri də müsəlmanlara hz. Mehdinin (ə.s) gəlişini müjdələyiblər. Hər biri əsərlərində, söhbətlərində bu mövzuya çox geniş yer ayırıblar. Əhli-sünnənin böyük alimləri olan hədis alimlərimiz, məzhəb imamlarımız da mehdiyyət mövzusuna böyük əhəmiyyət veriblər.

Verilişlərinizdəki xanımların geyimləri dinə uyğundurmu?

İstər qadın, istər kişi olsun – hər müsəlman həmişə xarici görünüşünə çox diqqət etməli, gözəl geyinməli, tər-təmiz olmalıdır. Peyğəmbərimiz (s.ə.v) və yanındakılar da istər təbliğ edərkən, istərsə də gündəlik həyatda çox gözəl geyiniblər, ən keyfiyyətli paltarlara üstünlük veriblər.
Bundan başqa, İslam dinində məcburiyyət yoxdur. Biz hər kəsin anlayışına və fikrinə hörmətlə yanaşırıq. Xanım dostlarımız da öz istədikləri kimi, inanclarına uyğun şəkildə geyinirlər. İstəyən hicab taxır, istəməyən taxmır və istədiyi kimi geyinir, istəyən çarşaf geyinir, istəyən kosmetikadan istifadə edir – fərq etməz, hamısı bizim üçün nur kimi dəyərli müsəlmandır, heç bir ayrı-seçkilik etmirik.

Yəhudi və xristianlarla nə üçün görüşürsünüz?

Müsəlmanlarla xristianlar və yəhudilər arasında süni gərginlik yaratmağa çalışırlar, buna mane olmaq, bölgədə sülhün bərqərar olmasını təmin etmək üçün görüşlərin keçirilməsi şərtdir.
Müsəlmanlar və yəhudilər hz. İbrahimin (s.ə.v) övladlarıdır, bir tərəf İsmail oğulları, digər tərəf Yəqub oğullarıdır. Ona görə, iki qrup arasında qarşıdurma olması və münasibətlərin pozulması çox mənasız və yersizdir. Peyğəmbərimizin (s.ə.v) dövründəki kimi, yəhudi və xristian qardaşlarımızın qorunması Qurana və hədislərə uyğundur. Bəzi şəxslər Qurandakı “xristianları və yəhudiləri dost tutmayın” ayəsini yanlış anlayırlar. Bu ayədəki ərəbcə “vəli” sözü rəhbər, idarəçi mənasındadır. Müsəlman cəmiyyətdə müsəlman, xristian cəmiyyətində xristian, yəhudi cəmiyyətində də yəhudi rəhbər olması xalqın rahatlığı baxımından da təbiidir. Yəhudi və xristianlar bizim dünyada qardaşlarımızdır, onları sevir, hörmət edir və müdafiə edirik.

(Suriyalı uşaq)

Hər şeyi, hər şeyi deyəcəm Allaha
“Allahu-əkbər” deyə- deyə məni öldürdülər, deyə
Və deyəcəm ki,
Uşaqları öldürənlər gedəcəksə cənnətə
O, cənnəti istəmirəm deyə
Atamın kəsilən başı ilə top kimi oynadıqlarını
Cihad, cihad deyə- bacımı zorladıqlarını
Hər şeyi, hər şeyi deyəcəm Allaha

Uçurtma əvəzinə, raketləri seyr etdik
Ulduzların görsənmədi, səmamızda
Köksümüzü qana bulayan
Mərmilərin işiğında
Tutduq son diləyimizi, deyə- deyəcəm.
Şikayət edəcəm hamınızı
Şikayət edəcəm, atamın başına dəyən ayaqları
Hə birdə, ölərəkən silə bilmədim göz yaşlarımı
Cənnətdə yenidən bitirəcənmi?
Əlimdən qopan barmaqları, deyəcəm.

Hər şeyi, hər şeyi deyəcəm Allaha
Əgər, dinləsə məni.

Yeni şeirlər

Dəli kimi sevmək istərdim
və insan kimi yaşamaq
gözəl güllərin olduğu
gözəl bir məmləkətdə

Qaçıb getmək istərdim
və susub, dayanmaq
Və səssizcə yaşamaq
dolaşıb baxışlarına

gəlsə baharlar, yazlar
qaranquşların qanadında
sınsa qanadı ölümün
dodaqlarıma qonmuş adında

Sən ölsən

Sən ölsən
ölərəm mən də, məzarındakı güllərin ətrində
Allahın əmri
şeytanın üsyanı olan
insan həyatında
ölmə sən,
hələ balacayam mən
əmcəyi bərkiməyib sözlərimin
bax, hər sözə kövrəlir
İradəsi özündə deyil gözlərimin

Ölərik illər keçsin, hələ
Yazı qarşılayaq
Çiçəklər şeir yazsın sənə
Çiçəklər böyüsün
mən böyüyüm
boynu bükük çiçəklər əllərimdə
sən gözlərimdə
ölməyək, ölmənə.

Sil məni, qadın

Sənə şeir yazmaq istəyirəm, qadın
Sənin dilin ilə özümü ağlamaq
Məhv olan gəncliyimi
məhv olan həyatına qatıb
sənə olan sevgimi
sənə olan nifrəti
göylərdən atıb
torpaq altında sənə sarılıb
yatmaq istəyirəm qadın.

Oxumayacaq, sənə yazılan şeiri
səni ağladanlar
göz yaşlarını
doldurub badələrə
bədənini satın alıb
ruhlarını satanlar

Ağla məni, qadın
silim özümü, sənin yanaqlarında
sonra, gəl de- mənə
yazım özümü, yenidən
sənin dodaqlarında.

Deprem Ateşi

Felaketler geldi başa
Deprem vurdu dağa taşa
Ana vatan Türkiye yaşa
İzmir’lere başağlıklar.

Ağlamayın anne bacı
Tanrı dertlerin ilacı
Yeter çekmeyin siz acı
Ankara’ya başsağlıklar.

Başınız sağ olsun kardeş
Yurda kurban binlerce baş
Yare bitenleşir yavaş
Marmara’ya başsağlıklar.

Çocuk şehit ana ağlar
Baba yürek ciğer dağlar
‘Erbil’ size kara bağlar
İstanbul’a başsağlıklar.

Atatürk’ün yurdu şendi
Şanı büyük bir gülşendi
Türkücülük bir nişandı
Türk millete başsağlıklar.

Balacam!

Neyin göz yaşlarını
Silən torpaqlar,
Dərdini duyan,
Donmuş incə barmağlar
O körpə məsum
Onun cizgilərində
Ananın göz yaşları…
Həyatın qarğışları.
Oturmuş dizi üstə.
Naləsinə qarışır.
Özü də, anlamadan…
İçindəki alovu
Söndürməkçün
Alışır.
Laqeydcə kecirəm.
Digər insanlar kimi
Bu uşağın önündən.
Dönsəmdə gecdir,
Artıq…
Düşünürəm
O mənim kiçik parçam
Sahib çıxa bilmədiyim
Balacam.

Qəbir Götürməyəcək!

Minlərlə insanların
Qanını axıtmağa,
Səbəb nə?
Torpağı kim yığacaq
Ovcuna,
Ətəyinə
Özünü verib
Dünyanın yedəyinə
Dalınca gedənlərə
Dünya, öz torpağından,
Bir ovuc verməyəcək…
Cəsədini
Qəbir götürməyəcək!
Üzərində yeridiyin torpağın
Ağırlığını..
Çiyninə götürəcək!
Qətl etdiyi uşağın
Qanını…
Verdiyi əzabların,
Ağrısı
Ruhunu, varlığını,
Tərk etməyəcək,
Heç bitməyəcək,
Qəbir götürməyəcək..

Ramiz Qusarçaylı (Həmzəyev Ramiz Mürsəl oğlu) 1958-ci ilin dekabr ayının 25-də Quba rayonunun Çartəpə kəndində anadan olmuşdur. 8 illik təhsilini Çartəpə kəndində, orta təhsilini isə Bakıdakı fizika-riyaziyyat təmayüllü məktəbdə (1974-1976) almışdır. 1977-1979-su illərdə ordu sıralarında xidmət etmişdir. Xidmət zamanı Piyada Döyüş Maşınında (BMP) atıcı-operator olmuş, təlimlərdə göstərdiyi şücaətlər barədə Moskvanın “Krasnaya Zvezda”, Zaqafqaziya Hərbi Dairəsinin “Leninskaya Znamya” qəzetlərində oçerk və məqalələr dərc edilmişdir. Ç.İldırım adına Azərbaycan Politexnik İnstitutunun (indiki Bakı Politexnik Universiteti) mexanika, Moskva Dövlət Sosial Universitetinin hüquqşünaslıq fakultələrində təhsil almış, Bakı Baş Tikinti İdarəsində, “Elm və Həyat” jurnalı redaksiyasında, “Zaman” Beynəlxalq qəzetində. Tula və Donetsk vilayətlərində müxtəlif vəzifələrdə çalışmışdır. Erkən uşaqlıq illərindən yaradıcılığa başlamış, “Bağban” adlı ilk mətbu şeiri 1975-ci ildə “Azərbaycan gəncləri” qəzetində dərc edilmişdir. 17 yaşında ikən xalq şairi Osman Sarıvəlli ona “Qusarçaylı” təxəllüsünü vermiş, mətbuat səhifələrində yaradıcılığı barədə məqalə ilə çıxış edərək uğurlu yol diləmişdir. 1993-cü ildə Qubada bölgə yazarlarını özündə birləşdirən “Ay işığı” adlı ədəbi məclis yaratmış, 1994-cü ildə həmin məclisin bazasında AYB–nin Quba bölməsi təsis edilmişdir.. 1996-cı ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, 2002-ci ildən isə Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Quba bölməsinin sədridir. Osman Sarıvəlli, Bəxtiyar Vahabzadə, Nəbi Xəzri, Məmməd Araz, Söhrab Tahir, Musa Yaqub, Famıl Mehdi, Məmməd Aslan, Şahmar Əkbərzadə, Zəlimxan Yaqub, Vaqif Arzumanlı, Şahin Fazil, Vaqif Yusifli, Nazif Qəhrəmanlı, Həmid Abbas, İlham Abbasov, Əjdər Ol, Əli Rza Xələfli, Firuzə Məmmədli, Zakir Məmməd,Aynur Cəfərqızı və başqaları onun yaradıcılığına həsr edilmiş məqalələrlə respublika mətbuatında çıxış etmişlər. “Çörəyim daşdan çıxır”, “Ömür qapıları”, “Bir çiçək axşamı”, “Nə ğözəldi yolun, Allah”, ”Almalı kitab” və “Eşşəknamə” adlı şeirlər, “Göyəm ağacı” adlı tərcümə kitablarının, “Quba” adlı foto-albomun, “Ay işığı” adlı beş almanaxın, onlarla elmi, bədii və publisistik məqalənin müəllifidir. Professor Vaqif Arzumanlı Ramiz Qusarçaylının həyat və yaradıcılığına həsr etdiyi “Təbiət, qeyrət, həqiqət şairi” adlı, şair-tənqidçi Zakir Məmməd “Haqqın cəlalı Qusarçaylı şeirində” adlı, Gülarə Aydın isə “Məni yaman tutub şeir havası” adlı kitablarını dərc etdirmişlər. Şeirləri ingilis, rus, ukrayna, fars və Dağıstan xalqlarının dillərinə tərcümə edilmiş, Donetsk şəhərində “Buz örtüyü” adlı topluda dərc olunmuşdur. Kitabları Rusiya, Ukrayna, Iran və Türkiyədə nəşr olunmuşdur. Macar, italyan, ingilis, rus, ukrayna dillərindən tərcümə etdiyi şeirləri “Göyəm ağacı” adlı kitabda dərc olunmuşdur. “Ay işığı” ədəbi məclisinin rəhbəri kimi Dərbəndin ədəbi qüvvələri ilə sıx əlaqələr yaratmış, bu da milli tərkibi müxtəlif olan bir bölgədə dostluğa, qardaşlığa və sivil mədəniyyətimizin işıqlı sabahına xidmət edən ədəbi mühitin yaranmasına gətirib çıxarmışdır. 2009-2010-cu il üçün Prezident təqaüdünə layiq görülmüşdür. *** Bir ölüm günüdü hər doğum günü, dünyaya gəlmək də özünə qəsddi. Beşik də məzardı, ana bətni də, Dünya ömür-ömür qırılan səsdi… Nə ürəyim təzə, nə ağlım təzə, ağlın adı ağır, ürəyin yükü. Ürəyə, ağıla işığa bənzər bir-iki misranın sarısı çöküb. Daha bu yollara nə sirr düşəcək, nə də heyrətimi yol aparacaq. Ürəyim bir sözə əsir düşəcək, bir söz ürəyimi qul aparacaq.. YUXU Bu yuxu gör harda haqladı məni, Torpağın altında, Yerin gözündə. Bu yuxu gör harda ağladı məni , Ağlaya bilərdim elə özüm də… …Gecələr yuxumu ərşə çəkənlər Səhərlər yuxuma bal qatıb mənim. Ayıq baxışlara yuxu əkənlər Yuxu becərənlər aldadıb məni. O xəzəl illərin sarısı dən-dən, Yerində inadım yarpaqlayıbdı. Yuxulu günlərim quyu dibində Özü öz üstünü torpaqlayıbdı. Nə çıxar təzədən kükrəyəm,daşam, Yuxulu əllərim heç yana çatmır , Özüm illər boyu yatıb qalmışam, Sinəmdə hisslərim qiyamı yatmır… Məni fikir-fikir geyən qayğılar, Məni misra-misra soyunur indi. Günəş işığında ölən duyğular Fanar işığında yuyunur indi. Yarımçıq əmrə də,günə də yadam, Fərqi yox,budaqda çürü,ya tökül… Özüm öz əlimi yandıran odam- Özüm öz gözümə səpələnən kül. Ayırıb özümü duyğudan ,hissdən Başımı yuxu ilə qatan deyiləm. O qədər yatmışam torpağın üstdə Torpağın altında yatan deyiləm…

Gülnar SƏMA 1986-cı il aprel ayının 22-də Tovuz rayonunun Dondarquşçu kəndində anadan olub.1992-2003-cü illərdə Tovuz rayon Dondar quşçu kəndində orta təhsil, 2003-2008-ci illərdə Bakı Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2013P-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.

* * *

Məhəbbətim həsrət çəkir könlümə,
Bir yol buldu çox-çox şükür, könlümə.
Nə sirri var özü bükür könlümə,
Sevənləri sevilənlər sevmiş ki.

Bitməzləri becərməyə gücüm yox,
Xam torpaqda cücərməyə gücüm yox,
Ağır gələn bu cərməyə gücüm yox,
Axı mənim haqqımı kim yemiş ki?!

Nuxulular misdən gümüş yapmadı,
Çox “şeyxlər” yollarından sapmadı,
Qızıl sözlər qızıl qiymət tapmadı,
“Şahnamə”nin qiyməti də gümüş ki.

Dayanmadan elə çıxır səfərə,
Başımıza dolandıqca bu kürə
Gözlərim böyüdü çox əbəs yerə,
Dünya elə özü boyda imiş ki.

Bar verdikcə baş aşağı əyərsən,
Vaxtlı-vaxtsız haqq qapısın döyərsən,
Gecikdinsə xurcunundan yeyərsən,
Bu sözləri atalar da demiş ki.

Olacaqdan geri qaça bilməkçün,
Olanlardan baş da aça bilməkçün,
Səmalarda rahat uça bilməkçün,
Tanrı bizə hər bir şeyi vermiş ki.

GEDƏSƏN

Mənim ürəyimdir, sənin məskənin,
Qoymaram, qəlbimdən çıxıb, gedəsən.
Özgə bir könüldə taxt qurmaq üçün,
Mənim qəlb evimi yıxıb, gedəsən.

Qoymaram bu eşqə çökə qaranlıq,
Yaxşılıq əvəzi, etmə yamanlıq,
Eşqimlə gəldiyin yola bir anlıq.
Bəs niyə, dəhşətlə baxıb gedəsən?!

Eşqin göylərdədir, ey Səma, öyün,
Onu parçalama, verərsən, bütün,
Məhəbbətin səndən üz döndərən gün,
Sevgi əllərini sıxıb gedəsən!

Sevinc Yunuslu 1990-cı il may ayının 12-də Qazax rayonunda anadan olub.1996-2007-ci illərdə Gəncə şəhər 18 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.2007-2011-ci illərdə Azərbaycan Müəllimlər İnstitutunun Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.Bakı Slavyan Universitetinin Yaradıcılıq fakültəsinin tələbəsidir.
Şeirləri müxtəlif mətbu orqanlarda, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.

YAZ GƏLƏ

Otən qış ötdü şaxtal
Dedim, dedim ki yaz gələ.
Unut məni çıxım gedim
Gedim, gedim ki yaz gələ.

Göz yaşımdı yağan yağış
Sevgi bəzək, sevgi naxış.
Gərək vüsalına bu qış
Yetim, yetim ki yaz gələ.

Qışdan qışı dərib bahar
Ömrünə göndərib bahar.
Bu qışı döndərib bahar
Edim, edim ki yaz gələ.

***

Bu yatdığım quş yuvası,
Yuxulardan oyat məni.
Hər gecə yaz yağışıyla
Gözlərində yu, yat məni.

Bitib pir olan inamım,
İtib sir olan inamım…
Yalvarıram, qoy inanım,
Bir yalan de, uyut məni.

Ağlayır, gözüm qanayır,
İçimdə dözüm qanayır…
Gedirəm, izim qanayır,
Unut, unut, unut məni.

GİZLƏNMİŞƏM

Payızın kölgəsində
Qış olub gizlənmişəm.
Yarpaqlar arasında
Quş olub gizlənmişəm.

Gəlmişəm ki, qəm yeyəm.
Nə bilmişəm cəm deyəm?
Qara gözlərindəyəm,
Yaş olub gizlənmişəm.

Göz yaşımdı bulaqda
Qalmışam bir qıraqda.
Mən burdayam, bu dagda
Daş olub gizlənmişəm.

YOXA VARDIN

Bu sevdanı qanmadım,
Yuxuydun, yoxa vardın.
Sən hec zaman yanımda
Yoxuydun, yoxa vardın.

Tutammadıq əl-ələ,
Aglama görək hələ,
Sevdasız ürəklərə
Çox uydun, yoxa vardın.

O göy buluda köcdün,
Gəlib könlümdən kecdin.
Göz yaşlarımı içdin,
Toxuydun, yoxa vardın.

GƏTİRDİN

Gəldin də,yağış gətirdin.
Ömrün yağışlı olmasın.
Gözlərimə yaş gətirdin,
Gözlərin yaşlı olmasın.

Sənsiz qalıb könül xanam,
Qıyma ki, həsrətdə yanam.
Sən gələn yola qurbanam
Yolların daşlı olmasın.

Bu nə yagış tökur göydən?
Göz yaışmı götur göydən.
Bir az günəş gətir göydən
Baharım qışlı olmasın..

Elməddin Nicat 1982-ci il sentyabr ayının 1-də Kəlbəcər rayonunun Zeylik kəndində anadan olub.1999-2003-cü illərdə Gəncə Dövlət Universitetinin Tarix fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2007-ci ildə ailə həyatı qurub.
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.
Şeirləri müxtəlif mətbu orqanlarda, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.”Dağlar, yuxunuz çin olsun” şeirlər kitabının müəllifidir.

***

Qayğılar zamana yükdü,
Saatım geriyə dönmür.
Məndən ona sevda yolu,
Ondan bəri yol görünmür.

Kimsə düşüb dalımıza,
Hay-haraynan kimdi elə.
Qara bəxtim, qara vaxtım
Əvvəlim, ilkimdi elə.

Yolumu ağlım aparır,
Ürək məni sənə çəkir.
Ağardın ağlım, bilmədin,
Nə çəkir ürək, nə çəkir.

Hərdən bir qız əl eyləyir,
İllərin o tərəfindən.
Yaman tez-tez ağrı qalxır,
Sinəmin sol tərəfindən.

ELƏ GÖZƏLDİ Kİ

Bəzən dünya tarimardı,
Bəzən elə gozəldi ki!…
Bu nizamı yerbəyernən,
Düzən elə gözəldi ki!…

Ürəkdən, candan oxuyan,
Damardan, qandan oxuyan.
Əhli-irfandan oxuyan,
Ozan elə gözəldi ki!…

Xəyalım dağda, aranda,
Nələr olmur bircə anda.
İçini boşluq saranda
Azan elə gözəldi ki!…

Tanrı soyuq baxdı bizə,
Qarğadı kim bəxtimizə?!
Bu dərdi kəm bəxtimizə
Yazan elə gözəldi ki!…

OTUZ YAŞIN İLK ŞEİRİ

Bu günlərin qara günü,
Dünənin ağ yolu dərdim.
Doluların boş ünvanı,
Boşluqlardan dolu dərdim.

Kök-köməcli sal qara daş,
Kəsərli dil, havalı baş.
Qapısında qul-qaravaş—
Özü sevda qulu dərdim.

Səpilməyib qan toxumu,
Ruhum qada, qan qoxumur.
Ürəyimin qan qohumu,
Ululardan ulu dərdim.

Arzularım bala quşdu,
Ağrın, acın bala tuşdu.
Səndən gələn bəla xoşdu,
Nə göndərsən olu dərdim.

Yellər əsdi başındaca,
Kəklik oxur daşındaca.
Ömrün otuz yaşındaca,
Sipsilə, dopdolu dərdim.

BU AXŞAM…

Bu axşam səmada buludlar saya,
Boylanır gecədən ulduzlar qərib.
Ya qismət, bir daha ola-olmaya,
Yaxşı ki, bəxt bizə xoş üz göstərib.

Bəlkə də bir ömür bəs edər bizə.
Bu siyah gecədə doğulan sevgi.
Açılar sabaha , çıxar gündüzə,
Ən acı qəhərdən boğulan sevgi.

Xurmayı saçların sığala yatar,
Zərif əllərində bir əl yeri var.
İlahi sevgilər nağıla yatar,
Ürəyin bir aləm dərdi-səri var.

Bəyaz sifətinə baxıb bu ayın,
Min sevda nəğməsi oxumaq olar.
Qara gözlərinə baxıb arxayın,
Sevgini hüsnünə toxumaq olar.

BU DƏRDİ KİMƏ DANIŞSAM…

Bu dərdi kimə danışsam,
Göynəyib göylərə çıxar.
Dilində sızlar bayatı,
Yanğısı neylərə çıxar.

Qar tutdu eşqin gədiyin,
Bircə səndin güvəndiyim.
Ah tutar, qoca kötüyün
Ağrısı şüylərə çıxar.

Dərdin acı dərdin atmaz,
Dərdbiləni dərd unutmaz.
Sevdalanan qərar tutmaz
Baş alıb köylərə çıxar.

QARAGÖZLÜM

Başlayar yaz yağışları,
İslanarsan, qaragözlüm.
Bir yağışnan sığallanıb—
Süslənərsən, qaragözlüm.

Həsrətiyik gör nələrin,
Yaz yağışlı gecələrin.
Ölərəm olmaz xəbərin
Yaslanarsan, qaragözlüm.

Bəhsə girib dərd ölümnən,
Zara gəlib dərd əlimnən.
Uzaqlaşma, dərd ələmnən—
Bəslənərsən, qaragözlüm.

Tuşmu gəldik qarğışlara,
Bəd nəzərli baxışlara.
Məni yazda yağışlara
Qısqanarsan, qara gözlüm.

GETMƏ

İçimdəfırtına, bayırda tufan,
Üstümə bir acı yel əsib, getmə.
Bu yolu gecikə-gecikə gəldin,
Bu yolu tələsib, tələsib getmə.

Qıyma ki, xəyalım sürgünlük olsun,
Körpə duyğularım süngülük olsun.
Gedişin birgünlük, beşgünlük olsun
Aradan bir uzun il asıb getmə.

Heç mənə gəlmədi səndən gedənlər,
Ömürdən gedənlər, gündən gedənlər.
Yaman uzaq gedir məndən gedənlər,
Yol çəkən gözümdən yol asıb getmə.

KÖNLÜMÜN ƏFƏNDİSİ

İbrahim İlyaslıya

İlahi eşqin yolçusu,
Dərd əhli, dərdiş əfəndim.
Könlü haqqa bağlamaqdan
Olmaz ki, mərd iş, əfəndim.

Şam gözləyir bu ağ şamdan
Nağıl olmaz bu oxşamdan.
Bu sabahnan, bu axşamnan
Fırlanır gərdiş, əfəndim.

Can istər sədam olmağı,
İçimdə edam olmağı.
Adamnan adam olmağı
Eylədim vərdiş əfəndim.

Dünyanın kölgə yönümü
Pozmaya keşgə yönümü.
Tutub da eşqə yönümü
Etdim pərəstiş, əfəndim.

Sən, o eşqin ta kəndisi,
Səndə qalıb tükəndisi.
Ay könlümün əfəndisi
Sevdalı dərviş əfəndim.

DƏRDİNİ YAĞIŞA DANIŞ

Dərdini yağışa danış,
Yuyub acısın aparsın.
İçini kəsib doğrayan
Qara sancısın aparsın.

Cücərməz içimdə sevinc,
Soyuq döyür, şaxta kəsir.
İynə ucu ümüdim var,
Ondan tale, baxt da kəsir.

Dərd içini yandırdımı,
Qamışa de neyə dönsün.
Budağı puçurlamasın
Saralmış güneyə dönsün.

Haqqa yol alsın sevdalar,
Qayıtmasın yer üzünə.
Çöküb dərdin boğazına
Elədiyin vur üzünə.

Mən də səndən gələn yolam,
Tükənərmi məndə yolun?!
Bir məktub var eşqimə ver
Nə vaxt düşsə kəndə yolun.

Deyirik

Bu torpaq üstündə gəzib,
Verək əl-ələ deyirik.
Əməlimiz olmasa da,
Sözdə ki belə deyirik.

Duz basırıq yaramıza,
Ox atırıq sıramıza.
Sonra nədən aramıza
Düşdü vəlvələ deyirik.

Bir çəkən tək yüz yükünü,
Könül çəkir söz yükünü.
Yer boşaldır öz yükünü
Buna zəlzələ deyirik!

Avqust 2013

Dünya

Yaxşının ömrünü yetirər sona,
Yol verməz çiyninə yamanlar qona.
Hiyləgər qarı tək girər min dona,
Gəzdirər özündə hər adı dünya.

Zəngini acgözdü, kasıbı toxdu,
Namərdə məlhəmdi, comərdə oxdu.
Canında bir qarış saf yeri yoxdu,
Hamısı düyündü, yaradı dünya.

Zərgərin əlindən alıbdır zəri,
Qatıra diz üstə çökdürüb nəri.
Koroğlu piyada gəzir hər yeri,
Bəxş edib Həmzəyə qıratı- dünya.

Analar gözləri qan-yaşla doldu,
Övlad həsrətindən yanağı soldu.
Ismətli gözəlin saçını yoldu,
Ifritin başını daradı dünya!

Hər işi tərsinə, bax, aş-ayaqdı,
Xeyirə zərbədi, şərə dayaqdı.
Kiminsə gözündə nurdu, mayakdı,
Təmkinəm , gözümdə qaradı dünya!!

21.06.2013

* * *

Əriyib gedirəm sənsiz şam kimi,
Özüm kor olmuşam öz işığımdan.
Xəbər apardımı sənə zalımlar
Ütülü,ütüsüz qırışığımdan?

Güzəran dolanma qatıb başımı,
Hardadı könlümü ovudan səsin?
Görən baxıb deyir:-Yaxşıdır işin!
Görüm işim-gücüm başıma dəysin.

Məni soruşubsan o gün birindən,
Şükür yaşayıram yıxıla-dura.
Şükür,Gedib-gəlir hələ nəfəsim,
Şükür,alışıram təzə bazara.

Bir azca toxdadım ,sağ ol buna da,
Nə yaxşı yadından çıxmayıb adım.
Yamanca kövrəltdi məni bu xəbər,
Ötən günlər üçün elə susadım…

Ölüb dirilirəm gündə min dəfə,
Cavab tapammıram neçə suala.
Dostlar əhvalımı soruşur hərdən,
Şikayət etmirəm,deyirəm:-Əla!

Yazıçı-filosof Eluca Atalı uzun illərdi ki, Stokholmda yaşayır. Azərbaycandan qıraqda yaşasa da, Azərbaycanla, Türk Dünyası ilə bağlı kifayət qədər səmərəli işlər görür, əməlləri və yazıları ilə mənsub olduğu millətin və ölkənin adına genişmiqyaslı fəaliyyət göstərir. Eluca Atalının özünəməxsus düşüncə sahibi olduğunu nəzərə alaraq, onun Azərbaycanla və türk dünyası ilə bağlı düşüncələrinin oxucular üçün maraqlı olduğunu düşündüyüm üçün bu mövzuda ondan müsahibə götürməyi gərəkli saydım.
Namiq Hacıheydərli
25 noyabr 2013-cü il

– Hazırda səni rahatsız edən düşüncələr və ümumilikdə həyatın boyu səni daha çox düşündürən məsələlər…
– İstedadli və zəhmətkeş xalqımın öz mahiyyətini bir xalq kimi gerçəkləşdirə bilməməsi mənim beynimi hər an məşğul edir. Azad xalq, azad torpaq, azad ölkə görmək istəyi ilə yaşayıram, sözsüz ki, saydığım bu üç azadlığa çatası şey adamın fərd kimi özünü yetişdirməsindən başlayır.
– Qürbət sənə nə verdi, nə aldı? Qürbətdən Vətənin necə görünür?
– Qürbət mənə bütün ağrı-acısı ilə birgə yaxşı da dərs verdi: “Vətən dünyadan genişdi, bu səbəbdən də insan dünyaya sığmır, Vətənə sığır!” Asif Atanın bu fikrini Vətəndə oxudum, qürbətdə sübuta yetdi öz ömrümdə və həm də mənə tam mənası ilə çatdı ki, insan hara getsə də, Vətənin adını üstündə daşıyır. İlbiz öz yuvasını kürəyində daşıdığı kimi. Yeri gəlmişkən, “Bir udum azadlıq” kitabımda “İlbizin vətəni” hekayəm var ki, orda Vətənin nə olduğunu bədii şəkildə açmışam. Mənim aləmimdə biz insanlar balca ilbiz kimi ömür sürürük, amma onların yükü görünür, bizimki yox. Çünki, onların yükü fizikidi, bizimki mənəvi. Əgər ikinci sualla Vətənin bu gününü nəzərdə tutursansa, deyəcəm, elə bil Vətən bir almadı, bir üzü şirin, bir üzü acı. Biz hər iki üzünü dadıb, daha çox şirini dilə gətiririk, amma Vətənimzdən olmayanlar ancaq acı dadı ilə onu ölçürlər. Ona görə bütün cəhdimiz Vətəni doyumsuz şirin almaya çevirməkdir. “Bir udum azadlıq” kitabının redaktoru Əntiqə Qonaq Vətənlə bağlı sətirləri qalın qara hərflərlə verib ki, oxucunun diqqətin çəksin. Onu olduğu kimi sizə çatdırıram:
“Zamanı yadımıza salan təkcə saat deyil, əgər belə olsaydı, onda biz onun əqrəblərindən asılardıq.
Ömrün ayrı-ayrı zamanlarını yadda qalan edən müəyyən zamanlarda yadda qalan əməllər etməyi¬miz¬dir. O, əməllə də zamanı haşiyələyir, gah qara, gah da qırmızı çərçivəyə salıb özümüzünkü edirik.
İlbiz yuvası bu dəqiqə məndən ötrü dəniz ha¬vasın¬da bir günlük bazar gəzintisini xatırladan qır¬mı¬zı haşiyəli zaman idi. İndi o, çərçivəni qırıb otağıma sərin meh gətirmişdi. Hava, meh, dalğa, qum, nəfəs, sədsiz mavi səma, ümmanlıq, daha nələr duyurdum, o sürüşkən, xırda canlının vətənini vətənimin başladığı otağımda görəndə. Hər canlının vətəni özündən başla¬nır. Əslində özünü dərk edəndə bu anlayış olur, dərk etməyəndə isə hər yan “vətəndi”, təki olduğun yerdə günün cansıxıcı olmasın…
Xırda, cansız ilbiz yuvasını ovcuma alanda həm günümün xoş keçən məqamları idi, həm də xoşbəxt¬liyin varlığına inanırdım. Əslində, xoşbəxtliyin dərki üçün xüsusi hadisəyə ehtiyac yoxdur, sadəcə bu an¬layışa fitrətən inanmaq lazımdır. Mənə qalsa, ürəyi istə¬yən hadisə ilə rastlaşan yox, hadisəni doğruldan mənaya inanan xoşbəxtdir, axı, insan inamı ilə yaşayır.
Həyatda hər şey olur keçir. O şey ki, yalnız hadisədir və mənaya çatmır, o, ötür və unudulur.
Amma biz inamımızda hadisədən yüksəyə qalxırıq.”
Yurd – müqəddəsləşən torpaqdı! Muğana olan sevgim mənim müqəddəslik duyğumla bağlıdı, Muğan ülvi duyğularımın gerçəkləşdiyi məkandı bu baxımdan həm də.
– Azərbaycandan ən çox nələrdən, hardan və kimlərdən ötrü darıxırsan?
– Azərbaycandakı rüşvət murdarlığından başqa hər şey üçün darıxıram. Birinci növbədə Avropada olmayan insanlar arasındakı doğmalıq, isti münasibətin həsrətindəyəm ki, bunu öz yurd-yuvamda hədsiz görürəm. Kənddəki evimiz üçün daha çox darıxıram, məndən ötrü dünyanın başlanğıcı ordadı, mən dünyanı ilk olaraq orda görmüşəm, əşyaların adını öyrənməyə orda başlamışam, dünyanın mahiyyətinsə əqidəm olan Ocaqda. Şəxs olaraq ən çox əsərlərimdən Ürək bala kimi tanıdığınız Atanur üçün darıxıram. Keçən ay Azərbaycana olan son səfərimdə o məni günorta yeməyinə dəvət etdi, “Yeməyin pulun özüm verəcəm” – deyib, əvvəlcədən şərt kəsdi. Narahatlığımı anlayıb üstündən: “Pulum var!” – deyə əlavə etdi. Yadima gəlir, mən Azərbaycandan köçmək üzrə olduğum günlərdə onunla bir tədbirə gedərkən, dedim: “Acsan, gəl sənə bir banan alım.” Dedi: “Pulun var?” Dedim: “Hə!” Dedi: “Onda birini də özünə al, birgə yeyək!” Atanurun mənə verdiyi ilk qonaqlıqda nə qədər birgə ola biləcək günlərimizi itirdiyimi gördüm. “Xala, nə fikirdəsən?” – onun sualına başımı buladım. Osa təşəkkür etdi ki, sözünü yerə salmayıb onun tədbirində iştirak etdim. Həmin gün Türk Cümhuriyyətinin yarandığı gün – 29 oktyabr idi. Qızım oxuduğu Anadolu Türk liseyindəki tədbirdə öz bəstələdiyi “Vətənə qayıt” mahnısını çaldı, oxudu. O günü yaşadım, mənim üçün xatirə oldu, çünki, qeyri günlərimdən tam fərqli idi. Musiqini Milli Qəhrəman Mübariz İbrahimova bəstələməsinə baxmayaraq, mənə elə gəldi ki, o hamını Vətən ətrafında birliyə səsləyir öz zərif səsi ilə.

– Azərbaycan ədəbiyyatı haqqında düşüncələrin. Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının yaradıcıları kimlərdi sənə görə? Və səncə yaradıcı insanlarımız hansı mövzuya daha çox üstünlük verməlidi, nələri daha çox önə çəkməlidirlər?
– Azərbaycan ədəbiyyatı haqda düşüncələrim deyəndə, bu çox əhatəli bir sual olur. Ta klassik ədəbiyyatdan tutmuş bu günümüzə qədər olan dövr haqda nəzər verməli oluram. Söhbəti uzatmadan deyirəm, klassik ədəbiyaytımızın ələnib bu günə qədər gələn nümunələri sözsüz ki, hamı kimi mənim üçün də qiymətli ədəbi xəzinədi. Amma yenə təəssüf ki, onu yaradanları ən çox qərbdə fars, ərəb və digər xalqların nümayəndəsi hesab edirlər və bu məsələ görünür Akademiyanın Nizami adına Ədəbiyyat institutunu narahat etmir, əks halda buna cavab reaksiyasını görmüş olardıq. Sualınızın sonrakı hissəsi olan çağdaş ədəbiyyatımız haqda nəzər söyləməyə bir az aciz olduğumu etiraf edirəm. Çünki, nəsə haqda fikir söyləməkdən ötrü gərək onu müntəzəm izləyəsən. Bu isə bu gün mənim fiziki gücümün çatacağı iş deyil. Pərakəndə şəkildə oxuyuram, razı qaldığım və qalmadığım ədəbi nümunələr çoxdu, lakin bütövlükdə cəmiyyəti tam təhlil edən əsərə hələ rast gəlməmişəm. Əgər bu günkü Azərbaycan həyatında ictimai-siyasi prosesleri tam təhlil edib bədiyyata çəkən ədəbi nümunə olarsa, mən onun sabah da oxunacağına əmin olaram. Lakin hələ ki, bunu görmürəm. Ədəbi əsər, bədii kitab hadisəsi hələ ki bu gün yoxdu, baxmayaraq ödül satan çoxlu qurumlar var və buna yüyürüb alan qələm sahibləri də az deyil, lakin sabahlı əsər görünmür. Əsər gərək oxucunu özü ilə apara bilsin, amma bu günkü əsərlər kitab bağlanan kimi oxucu yaddaşından silinir. Çünki, oxucunun bildiyindən artıq orda heç nə yoxdu, fikirçilik yoxdu, ideya yoxdu bu gün də. Söhbət böyük ideyadan gedir. Asif Ata deyir: “Elə yaz ki, poza bilməsinlər, elə yaz ki, həmişəlik olsun”, “Ədəbiyyat – Əbədiyyət sözünə bərabərdir!” – deyir Ata. Hanı o əbədiyyətə qədər yol gedəsi əsər? Bəlkə mən görmürəm, göstərəsiniz?
Yaradıcı insanın mövzu seçimi ilə bağlı sualınıza gəlincə, mən də hamı kimi yaradıcının mövzu seçimində azad olduğunu qəbul edirəm, həm də təbiətən azadlığı sevən insan kimi deyirəm bunu. Yaradıcıya hökm edərsən, öz yolu olmaz və hökm edilən yol onun sənətini əyər! Necə ki biz hər addımda bunun nəticəsini və deyərdim, acısını görürük. Amma elə mövzu var ki, özünü yaradıcı sayanın diqqət mərkəzində olmalıdır. Bəs, bunu kimsə onun yadına salmalıdırmı? Yox, qətiyyətlə deyirəm! Yaradıcı özü o mövzunun üstünə getməlidi. Kimsə yaradıcıya bizim bu gün yaşadığımız Azərbaycan cəmiyyətindəki xalqın acınacaqlı vəziyyətini göstərməli deyil ki, eləcə də Qarabağ – milli ləyaqət məsələmiz olan, hamımızın təhqir olunduğu Xocalı ləkəsini və ya Güneydəki sonsuz qeyri-insani halı yadına salmalı deyil ki. Onda qalır yaradıcının hadisələri dərk edib, təhlil edib, yazmasına. Demək, əsas məsələ yaradıcının özünü VİCDAN ÜSTƏ kökləməsidir ki, bütün bunları o görə bilsin. Əks halda deyəcək: “Zəmanəmiz mütləq mənada ədalətlidir, saq olsun hakimim də məni diqqət mərkəzində saxlayır, ömürlük təqaüd verib!” Çox təəssüf, istedadı olanların çoxsu bu gün yalmanırlar. Nəyin xətrinə? Qarın üçün. Beynini qarnına pərçimləyənlər həqiqəti görə bilərmi heç?
– Ən yaralı yerimiz: parça-parça olmuş Azərbaycanın xilas, Birlik yolu haqqında düşüncələrin.
– İlk əvvəl Azərbaycanın məndən ötrü olan mənası ilə bağlı Asif Ata fikri ilə cavab verəcəm: “Azərbaycan birdir, əgər, o, ikidirsə, demək, o, heç yoxdur!” Mən Azərbaycanı daim belə düşünürəm və bundan fərqli düşünənin vətən sevgisinə şübhəm var, onu hələ yetişməmiş yurddaş hesab edirəm. Birlik yolu bizim içimizdən – ürəyimizdən, beynimizdən, düşüncəmizdən, ruhumuzdan keçir. Azərbaycana fədakar, təmənnasız onun yükünü çiyninə qaldıracaq xilaskarlar gərəkdi. Nə qədər ki, Azərbaycanda, istər o tayda, istərsə də bu tayda belə şəxslər yetişməyib, birlikdən söhbət etmək cəfəngiyyatdır. Amma birlik labüddür, ona gedirik, birləşəcəyik. Mən istəmirəm bu ayrılığın ömrü bundan belə bir bu qədər də uzun olsun.
– Türk Dünyası haqqında düşüncələrin?
– İstəmirəm bu günkü türk dünyası özünü onun-bunun arxasınca salıb bu vaxta qədər qazandıqlarını itirsin, kiməsə bənzəməkdən əl çəksin, özü olsun, öz yolu olsun. Nədir bu Türkiyə indi qız-oğlan məktəbləri yaratmaq istəyir? Ərəbin VII yüzildəki qanunları iləmi yaşayacaq indiki XXI yüzildə? Gör, bunlar nə qədər cılızlaşırlar.
Çətin də olsa, TÜRK BİRLİYİ yaranmalıdır: Ədəbi, mədəni, hərbi, iqtisadi, siyasi birlik. Elə hər sahədə. Bu gün ədəbi sahədə bu addım atılır, götürək Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyini, Avrasiya Yazarlar Birliyi və digər bu kimi qurumların yaranması çox vacib əməldi türk birliyinə gedən yolda. Ədəbiyyat ruhani əməl yetirməkdə əvəzsizdir, yuxarıda bu barədə dedik. Bu işdə gərək ilk növbədə ruhlar birləşsin.
– Uşaqlığın yadında necə qalıb? Muğan sözü və Muğanın özü haqqında düşüncələrin…
– Uşaqlıq xatirələrimi “Gecikmiş oyuncaq” povestimdə azdan-çoxdan vermişəm, sözsüz ki, tam içimi boşalda bilmədim. Deyəsi sözüm çoxdu, hiss edirəm nə vaxtsa bu mövzuya yenidən qayıdacam. Amma o vaxtın nə zaman gələcəyini hələ dəqiq bilmirəm, çünki, onu yazmaq halı məndə hələ yetişməyib. Baxmayaraq ki, uşaqlığımla bağlı məni narahat edən mövzular çoxdu. “Bir də uşaq olmaq istərdin?” – sualını mənə verən çox olmayıbsa da, az da deyil. Həmişə cavabım bir olub: YOX! Siz də digərləri kimi: “Niyə”? – sualını verə bilərsiniz. Uşaqlığa qayğısız illər deyirlər, amma mənim o çağlarım çox yaşıdlarım kimi yüklü keçib, 10 yaşımdan gecə-gündüz pambıq tarlasında ketman vurmuşam, pambıq yığmışam. Bu, məndə uşaq vaxtı əməyə nifrət yaratmışdı. Baxmayaraq, zəhməti sevən insanam və nə qazanmışamsa, tanıyanlar bilir ki, kimsənin yardımı olmadan əldə etmişəm. Amma uşaqlığımda yaşadıqlarım qul əməyi idi, bunun zəhmətkeşliyə dəxli yox idi. İndi ağlım kəsdiyindən dərk edirəm ki, böyüklü-kiçikli biz hamımız o zaman qul imişik. 88-ci ildə “rusdan ayrılsaq, acından ölərik” deyənlər, qul ruhuna, əslində ruhsuzluğa düçar olmuşlar qulluqdan çıxmaq istəyənlərin gücü qarşısında duruş gətirə bilmədilər. Lakin onların tərbiyə etdikləri bu gün də başları üzərində ağa təsəvvür etmədn nəfəs ala bilmirlər, çünki, onları qul təfəkkürü ilə böyüdüblər və özlərinin də heç zaman cəhdləri olmayıb ki, özlərini böyütsünlər. İnsanın özü-özünü böyütməsi üçün gərək özü özünə ata olsun, ana olsun, özünə sahib dursun. Bu iradə tələb edən əməldir. Uşaqlığımın təhlili məni bir az dərinə saldı, deyəsən. Keçək Muğana, sənin və mənim doğulduğum duzlu torpağa, şipşirin doğmaca yurda. Yuxardakı sualında Vətənlə bağlı fikirlərin içində dedim ki, evimizdən, həyətimizdən başlandı vətən və əlavə edirəm ki, Muğanda idi o başlanan vətən, yağış yağanda palçığından, isti olanda toz-torpağından əziyyət çəkdiyim diyar, bəlkə də insanlarının istiqanlılığı idi mənə bu yerləri sevdirən? Bəlkə dünyada tanıdığım ilk torpaq parçası olduğu üçün bu gün mənə bu qədər doğmadı. Hər halda cismani və ruhani dünyamın mənbəyi oradı.
– Daha nələri demək istərdin? – Özünə, çağdaşlarına və özəlliklə, gələcək soydaşlarına və yurddaşlarına.
– Özüm etdiklərimi bu günkülərə və sabahdaşlarıma da məsləhət görərdim: özləri ilə döyüşsünlər. Unutmasınlar ki, insan dəyişməsə, dünya dəyişməz. Dünyanın bu günə düşməsinin səbəbkarı adamın insan ola bilməməsindədi, günahkardı insan. Ona görə də hər kəs özündən başlasın dünyanı dəyişməyə, axı hər kəs dünyanın bir hissəsidi, həm də özü bir balaca dünyadı. Bu balaca dünyalar hamısı bir yerdə gerçək dünyamızı yaradır. Demək, ən yaxşı halda biz dünya daşlarıyıq hardasa.
Qaldı ki, çağdaşım, soydaşım və yurddaşım olaraq sənin haqqında düşüncəmə… Namiq yaxşı oğlandı deməyəcəm, çünki, yaxşı mənim aləmimdə nisbidi, onun dəyişib pis və ya əla olmaq imkanı var. Mənim tanıdığım Namiqin sonsuz imkanları var və istəyirəm mənim tanıdığım Namiq öz sonsuz imkanlarını aşkarlalasın, öz ömründə potensialını tam gerçəkləşdirsin.
Bu məqamda dəyərli oxucularımızın oxuması üçün “Bir udum azadlıq” kitabımdan “Cəsarət et ki, azad bir insan olasan!” essesini göndərmək qərarına gəldim.

Esse
Ağıl ölçür-biçir və sənə işin təhlükə dərəcəsini deyir.
Cəsarətin qarşısını alan isə Ağlın verdiyi məlumatla qorxudan Qorxu duyğusu olur.
Cəsarətə yönəlməkdən ötrü İradənin gücü ilə qorxunu aşmaq lazımdır.
Cəsarətli olmaq üçün insan gərək ilk növbədə öz daxili gücünü aşkarlamalı, nəyə qadirliyinə bələd olmalıdır.
Cəsarətli olmaq imtina qətiyyəti tələb edir. Az əhəmiyyətlidən keçib, çox əhəmiyyətlini qazanasan gərək.
Yalnız qorxudan ötən zaman azad bir insan ola bilərsən!
Son:
İnsan özünə yadlıqdan xilas üçün özünü tapmalıdır və öz böyük mənasına – İnsanlığına qovuşmalıdır.
Yalnız bu zaman insan tənhalıqdan qurtula bilər!

(1 Dözüm Günü, İşıq Ayı, 35-ci il) 01.05.13, Stokholm

Sonda isə sabahdaşlarıma “Fərəhinizi fərəhsizlərdən qoruyun!” – deyərdim. Əgər fərəhsizlər fərəhinizi oğurlaslar, gözəl əməl yetirə bilməzsiniz. İnsanın əməli gözəl olmayanda, özündən narazı qalır, çünki onun işığa əbədi sevgisi onunla birgə doğulub. Bəzən özü bundan xəbərsiz olsa da…

Mayisə Əsədullaqızı Bakının Əmircan kəndində anadan olub.
Ağa Musa Nağıyev adına Milli Dəyərlərin Qorunması təşkilatının Fəxri jurnalistidir. “Əsrin ziyalısı-ilin şairəsi” fəxri diplom təltifçisidir. “Qızıl qələm” mükafatçısıdır.2014-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.

Əlim sənə çatmır

Bir axşam xəyala daldım sakitcə,
Sanki hisslərimlə həmdərddi gecə,
Qanadsız arzular,şirin röyalar,
Biləsən ruhuma axır gizlicə.

Sevgi bir qismətdi tanrıdan qismət,
Çəkilər həm cəfa, möhnət, əziyyət,
Qəlbdə bir kövrəklik, dildə məhəbbət,
Yetər istəyimiz getməsin heçə.

Uçunan ruhuma gizlicə hopdun,
Sanki şimşək idin, səmadan qopdun,
Sualsız qəlbimin hakimi oldun,
Kənardan qınaqlar gəlməyir vecə.

YURDUMUN

Cavanşirlər yetiribdi, bu torpaq,
Mübarizdi hər döyüşdə, üzüağ,
Öndərlərin yolu bizə bir çıraq,
Gəlin, bu yollarda, birlikdə olaq.
Yüksəlir sədası hər gün ordumun,
Həzisi var, Mehdisi var yurdumun!!

Dərəsinə, dağına qəlb aşıqdı,
Cizgiləri zəngindi, qarışıqdı,
Əcəmisi, Səttarı yaraşıqdı,
Könlüm bu gözəlliyə sarmaşıqdı,
Məhsətidi pak amalı arzumun,
Natavanı, Nigarı var yurdumun!!

Düşmənlərin ağlın lərzəyə salan,
Xalqın yaddaşında şərəflə qalan,
Sinəsində Vətənə sevgi yanan,
Ölümdən qorxmayıb, torpağın anan,
Ürəyimdə ən imanlı andımın,
Mübarizi, Ramili var, yurdumun!!

İrəvan, Göyçədi, ümid yerimdi,
Dəmirqapı Dərbənd öz Vətənimdi,
Təbriz, Borçalıdı, doğma elimdi,
Bakı, Naxçıvandı, qaşı yurdumun,
Ucalıb göylərə başı yurdumun,
Qızıldı, yaqutdu daşı yurdumun!!

Ana ceyran su içəndə bulaqdan,
Qoca ovçu peşman baxar uzaqdan,
Bir “can “ sözü eşidəndə dodaqdan,
Bu zəif vücudum gələrmiş gücə.

Hərdən şirin xəyallara dalaram,
Özümü bəxtəvər, huri sanaram,
Əlim sənə çatmır, bunu anıram,
Sənli xəyallardan ayrılım necə.

ZİRVƏLƏR

Ürəyim köklənib sevgi siminə,
Bülbülün yerini verməz qarğa, sar,
Bu qəlbim kölədir eşq həvəsinə,
Səslənir könlümdə muğam, kaman, tar.

Hər bir işimizə yol verən Allah,
Qoy giley etməyim, nə də ahu-zar,
Yalançı namərddən uzaq gəz, vallah,
Olmaz o insanda nə qeyrət, nə ar.

Şəlalə sədası, bulağın gözü,
Görürəm dağların sinəsində qar,
Qorxuram zirvəyə qalxmaqdan düzü,
Axı, zirvələrdən yıxılmaq da var!

NAXÇIVAN

Düşmənin köksünü yandırıb yaxan,
Üçrəngli bayrağa ümidlə baxan,
Baxışından alov yağan, od çaxan,
Vücudundan Nuh doğulan, Nuh çıxan,
Qədirbilən, şanlı elim Naxçıvan!

Şahbuz, Babək, Culfa,Şərur, Sədərək,
Hələ düşmən, gələ bilməyib kələk,
Başın qaldıranda, alır dəyənək,
Bundan sonra lap olacaq firavan,
Qədirbilən, şanlı elim, Naxçıvan!

“Əshabi-Kəhf “iman, güman qalası,
Gümüşgölü görsən, lövbər salası,
Badamlı bir cənnət, yatıb qalası,
Yüz illərdi “Cəngi “di sənin havan,
Qədirbilən, şanlı elim Naxçıvan!

Ordubadda, gözəl meyvəli bağlar,
Çeşməsindən bal süzülər, bal axar,
Düşmənlərin anası ağlar baxar,
Koroğlu qeyrətli, işi düz, rəvan,
Qədirbilən, şanlı elim, Naxçıvan!

O SEVDALI ÇAĞLAR YADINDADIRMI?

O sevdalı çağlar yadındadırmı?-
Bir mən igidiydim, bir də sən gözəl.
Dünyada mənə tay dəli yoxuydu,
Yoxuydu dünyada sənə tən gözəl.

Bə heç demirsənmi hardadı görən
İpək tellərinə nərgizlər hörən?
Səniydin onlara yaraşıq verən,
Nə çiçək gözəldi, nə çəmən gözəl.

Sevgi bir yol gələr adama haqdan,-
Sənin divanənəm elə o vaxtdan.
Gözümə ağ gəlib yola baxmaqdan,
Ürəyə xal düşüb, saça dən, gözəl.

Mən ömür sürmədim – vaxtı uzatdım,
Qırx il sənsizliklə başımı qatdım.
Göynəyə-göynəyə əlliyə çatdım,-
Gülə-gülə ölləm “öl” desən, gözəl.

YUSIF SƏMƏDOĞLUYA

Dadıb ləzzətini isti al qanın,
Qarğalar da leşə yığışmaz daha.
Bürkülü günləri gəlib dünyanın,
Bir baş bir dərəyə sığışmaz daha.

Həyat bir qarışıq yuxudur, yuxu
Dünyadan dünyaya irişənlərə.
İndi adamların yarıdan çoxu
Boğaz ortağıdı goreşənlərə.

Gərək orlmayan da, gərək olan da
Dünyadan zəli tək yapışır elə.
İrəli gedən də, geri qalan da
Hərə öz ağlıyla çarpışır hələ.

Ruzusu torpaqda, əli göydədi,
Yurda yarayırmı yurdda qalanlar?
Torpağı titrədir, ərzi göynədir
Gorunda dəm tutub zurna çalanlar.

Kimi «yarımallah», kimi asidi,
Dərddi dərdlilərin dərk etdiyi də.
Daha bundan artıq nə olasıdı
Tanrının bəndəyə görk etdiyi də?!

Yomrulub yolları lütün, üryanın –
Nallı ayaqların mıxı tökülür.
Mürgülü günləri gəlib dünyanın,-
Hamının gözündən yuxu tökülür.

Gör mən nə saymışam fələk nə sayıb
Dönüb sənə baxmaq sayılar ayıb…
Aradan qırx igid ömrü addayıb,-
Mən həmən dəliyəm, sən həmən gözəl.

“İlham çeşməsi” ictimai-siyasi, mədəni, hüquq qəzeti ayda bir dəfə 8 səhifə olmaqla bir dəfə 500 tirajla dərc olunur.Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyində qeydiyyata alınıb.Qəzet “İlham çeşməsi” qəzetinin kompyuter mərkəzində yığılır, səhifələnir və “Azərbaycan” nəşriyyatının mətbəəsində çap edilir.Qəzetdə gedən materillara görə müəlliflər məsuliyyət daşıyır.Müəlliflərin mövqeyi ilə redaksiyanın mövqeyi uyğun gəlməyə bilər.

Tiraj: 500
Dövrülüyü: ayda 1 dəfə
Təsisçi və baş redaktor: Əziz MUSA
Redaktor müavini: Kəmaləddin MUSAYEV
Məsləhətçi: Vaqif MƏHƏRRƏMOV
Əlaqə telefonları: (012) 342 31 88; (050) 301 74 03
Website: http://edebiyyat-az.com
E-mail: office@edebiyyat-az.com
Ünvan: Azərbaycan Respublikası, Bakı şəhəri, Yasamal rayonu, Mətbuat prospekti, 529-cu məhəllə, “Azərbaycan” nəşriyyatı, 6-cı mərtəbə, 18-ci otaq

TƏRCÜMEYİ-HAL

Afər VİLƏŞSOY (Abuşova) 1985-ci il aprel ayının 27-də Masallıda anadan olub.
2003-2007-ci illərdə Bakı Dövlət Universitetində bakalavr, 2007-2009-cu illərdə Bakı Slavyan Universitetində magistr dərəcələri üzrə ali təhsil alıb.
2011-ci ildən Bakı Dövlət Universitetinin dissertantı və həmin universitet nəzdindəki “Gənc istedadlar” Liseyinin öyrətmənidir.
Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Şeirləri “Ulduz”, “Ali Ziya” jurnallarında, “Kaspi” qəzətində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
2006-cı ildən Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.2011-ci ildə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü olub.
On elmi məqalə və tezisin yanısıra, “Çiçək nəğməsi” (2004), “Könül pıçıltısı” (2006), “Salam, Tanrım” (2008), “25 Nar çubuğu” (2010), “Söyüd balası” (2012) adlı şeir kitablarının müəllifidir. Ailəlidir, iki övladı var.

OLUR

Sinədə döyünən sevən könülsə,
Gördüyü iş-gücü sədaqət olur,
Yanaq darıxanda dodaq yanğısı,
Ürək darıxanda məhəbbət olur.

Günahlar yığılsa qismət evinə,
Abır yaxın düşməz ismət evinə,
Tanrıya qayıdan gülə, sevinə,
Tövbə yovuşanda hidayət olur.

Ömür tab eləsə mənzil uzanır,
Həyat sınağında nəfəs sozalır,
Bəndə əl tutanda savab qazanır,
Allah əl tutanda səadət olur.

“QAÇAN YUXULAR” SİLSİLƏSİNDƏN

YUXULAR

Gah gəlib gözünü dimdikləyəcək,
Ətyeyən quş kimi qaçan yuxular.
Hayana üz qoysan, orda bitəcək,
Bağra badaş kimi qaçan yuxular.

Çətindir bir gözlə qadın daşıyıb,
O biri göz ilə yuxuya getmək.
Ağırdır içində ağılar deyib,
Yatağa oxuya-oxuya getmək.

Bazarı olmur ki, belə şeylərin,
Özümə bir gözlük yuxu alardım.
Üzümü çevirib Allah yoluna,
Bir göz ac, bir göz tox yuxulayardım.

28.03.2013 saat 04.24

YUXU

Nağıl dünyasında yaşayırıq biz.
sən üzü tərsinə yozulan yuxu…
Nə ağlım kəsir ki, düz yozam səni,
nə gücüm çatır ki, pozam, a yuxu..!

Kirpiyim altında qəbir yaşıdı,
Gözümün içində qazılan yuxu.
Ömürlük həbsə məhkum kimidi,
Balışım altına düzülən yuxu…

Yuxulər təngnəfəs qaçıbdı məndən,
Çıxıbdı Allahın lap yanınacan;
Mən hələ o qədər pak ha deyiləm,
Allahın yanından yuxu gətirəm…

Dilədim sevgini, gələ bilmədi,
Qırıldı ayağı izlərdə qaldı.
Yuxu da gəlmirsə, bir səbəbi var,
Demək ki, sevilən gözlərdə qaldı…

GƏLMƏYƏN SƏS

Səsimi qıymaram qulaqlarına,
Səsimin qədrini bilə bilmədin.
Səsimi çox vurdun qulaqardına,
getdin,nəfəsimə çevirilmədin.

Az qala sevirdim, ay adam, səni,
Zaman unutdurur, zaman – axar su…
Ya mən bilməyirəm məhəbbət nədi,
Ya sən bu yolların yorğun yolçusu.

Yanında deyiləm, ola bilmərəm,
qaçsam, ürəyindən, neyləyəcəksən?
Səsim gəlmədikcə yerim gələcək,
Yerim göründükcə göynəyəcəksən.

07.04.2013

“ADAM”

Yollarda sürünən ayaq izisən,
Öz sözü özünə ötməyən adam,
Üstünə ilişən qılçıq kimisən,
Vaxtında yerində bitməyən adam.

“Adam”boyu boyda boy tutan adam,
Ölüm gözlərində ölməli durur,
Özünü adama tay tutan adam,
Gülüşün ağzında gülməli durur.

Sən kimə gərəksən, gülməli adam,
Yığıl, bükül, yox ol – öz məskəninə..!
Boş yerə yer tutma yorğan altında,
Ay “adam”, çəkil get, cəhənnəminə.

2013

KÜÇƏLƏRDƏ GƏZƏN BAXIŞ

Yığ daha gözünü bu küçələrdən,
Səndən aldığını geri gətirməz.
Yazıqsan, ay lələ, ümid eləmə,
Almanın ağacı narı bitirməz.

Yığ daha gözünü bu küçələrdən,
Yazıqdı baxışın soyuqlayacaq…
Küçələr Bozaylı, Külək amansız,
Baxışın titrədib sayaqlayacaq.

Küçəni doldurub küçə itləri,
Hər şey gözlərində ucuz olacaq,
Birisi qapacaq baxışlarını,
Baxışın dəyişib quduz olacaq.

Bir də baxacaqsan təmiz baxışın
Kirlənib, getdikcə düşür dərinə.
İlişib-dolaşıb küçə yolunda
Hansısa zibilin həndəvərinə…

YAZIQSAN, AY LƏLƏ, VALLAH, YAZIQSAN!
YIĞ DAHA GÖZÜNÜ BU KÜÇƏLƏRDƏN!

ALLAH EŞQİNƏ

Ey dünyaya öz gözüylə baxmayan,
Dünya sənin gözlərinlə ölçülməz.
Ağırlığın,uğurruğun odlara
verməkilə ömrün yükü kiçilməz.

Adam kimi yaşamağa cəhd elə,
Günahdan qaç, tövbə elə, əhd elə,
Qarın səndən aşağıdır, təht elə,
Tək ayaqla tikan – qanqal keçilməz.

Yarı dilə, o yarı ki, Yar olar,
Dünya özü olmayanda Var olar,
Onu bir gün dananlara ar olar,
Allah özü tək eşqdir ki, SEÇİLMƏZ!..

KÖRPÜ ƏLLƏRİM

Bir sevgi darıxır körpü altında,
Bir sevgi üşüyür yaz küləyində…
Əllərin çəkəndə sığal saçıma,
Ürəyi çəkirdi naz küləyin də.

Nə qədər uzaqdır ruhumuz daha.
Ayrılıq od qoyur, köz qoyur indi.
Əllərim axtarır ovuclarını.
Hər gəlib-gedənə göz qoyur indi…

İndi əl uzadır, üşüyür o əl,
içimdən keçəni duyan olaydı…
Tutub əllərimi günəş yerinə,
Sənin ovucuna qoyan olaydı…

Tilsimə düşübdü barışığımız,
Yuxumda butamız bitmir nə vaxtdı.
Qollarım uzanır körpüyə sarı,
Əllərim yuxuya getmir nə vaxtdı.

10.04.2013

UĞURLU DİSSERTASİYA MÜDAFİƏSİ
K.Adışirinov İsmayıl bəy Nakamı “diriltdi”

Zəkəriyyə ƏLİZADƏ,
AMEA Şəki Regional Elmi Mərkəzinin direktoru, g.m.e.d., professor

Ədalət TAHİRZADƏ,
Bakı Avrasiya Universitetinin professoru

Müasir ədəbiyyatşünaslıq elmimizin qarşısında duran ən mühüm vəzifələrdən biri klassik ədəbiyyatın tədqiq edilməsidir. Şanlı ənənələri olan ədəbiyyat tariximizin incələnməsi eyni zamanda zəngin milli-mədəni sərvətimizə yiyələnməyimiz, onu qoruyub gələcək nəsillərimizə miras qoymaq deməkdir. Buna görə də klassik şair və yazıçılarımızın həyat və yaradıcılığı, irsi haqqında yazılan, nəşr edilən hər monoqrafiya, müdafiə edilən hər dissertasiya bu nəcib işə dəyərli bir töhfə kimi dəyərləndirilməlidir.
AMEA Şəki Regional Elmi Mərkəzinin elmi işçisi, Azərbaycan Müəllimlər İnstitutu Şəki Filialının baş müəllimi Kamil Fikrət oğlu Adışirinovun 17 may 2013-cü ildə AMEA Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun Dissertasiya Şurasında “Azərbaycan ədəbiyyatı” ixtisası üzrə filologiya üzrə fəlsəfə doktoru alimlik dərəcəsi almaq üçün “İsmayıl bəy Nakamın həyat və yaradıcılığı” mövzusunda dissertasiya müdafiə etməsi yalnız Şəkinin elmi-mədəni həyatında deyil, bütövlükdə Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığında əlamətdar hadisədir.
XIX yüzilin ikinci yarısı – XX yüzilin başlanğıcında Şəkidə yaşayıb-yaratmış İsmayıl bəy Nakam (İsmayıl bəy Hacı Məhəmməd bəy oğlu Sədrəddinbəyov) (18..-19..) Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən olsa da onun ömür yolu və zəngin ədəbi irsi indiyədək layiqincə öyrənilməyib, bu haqda bir sıra araşdırıcılar yalnız yeri düşəndə söz açaraq şairin hansısa əsərinə ötəricə toxunublar. Bu üzdən az qala unudulmaqda olan qüdrətli sənətkarın həm yaşamının incəliklərinədək öyrənilməsi, həm də poetik irsinin bütün yönləriylə hərtərəfli elmi təhlil süzgəcindən keçirilməsi özü-özlüyündə alqışlanmalı olsa da dissertant Kamil Adışirinovun bu işin öhdəsindən yüksək peşəkarlıqla gəlməsi daha da fərəhlidir.
Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun direktoru, AMEA-nın müxbir üzvü, filologoya elmləri doktoru, professor Teymur Kərimlinin sədrliyi ilə keçirilən islasda ilk öncə Dissertasiya Şurasının elmi katibi, filologiya elmləri doktoru İmamverdi Həmidov aparıcı təşkilatın – Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin “Azərbaycan ədəbiyyatı” kafedrasının müsbət rəsmi rəyini oxuduqdan sonra Bakı Dövlət Unversiteti, Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universiteti, Azərbaycan Müəllimlər İnstitutu, AMEA Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutu və b. elmi qurumlarda çalışan görkəmli alimlərin dissertasiya və onun avtoreferatı haqqında yazdığı rəylərlə Şura üzvlərini tanış etdi.
Dissertantın əməyini yüksək qiymətləndirən Bakı Dövlət Unversitetinin professoru Qara Namazov qeyd edib ki, K.Adışirinov dissertasiyanın məqsəd və vəzifələrinin öhdəsindən layiqincə gələ bilib; müəllifin elmi-nəzəri hazırlığı, ədəbi fakt və prosesləri dəyərləndirmək, təhlil etmək bacarığı güclüdür; dissertasiya işi mövzunu tam əhatə edir və sanballı elmi araşdırmadır.
AMEA Şəki Regional Elmi Mərkəzinin aparıcı elmi işçisi, pedaqoji elmlər doktoru, professor Firədun İbrahimov dissertasiyaya yüksək dəyər verərək yazıb ki, müəllif Nakamın həyat və yaradıcılığı ilə bağlı mübahisəli məsələləri düzgün məcraya yönəldib, onları məntiqin və həqiqətin süzgəsindən keçirərək həll edə bilib; əsər ədəbiyyatşünaslığa töhfə olmaqla yanaşı, yeni insan tərbiyəsi ilə bağlı pedaqoji məsələlərin həllində də mühüm əhəmiyyət kəsb edir.
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Unversitetinin professoru Ramazan Qafarlının bəyəndiyi ən müsbət cəhətlər bunlardır ki, dissertasiyada İsmayıl bəy Nakam yaradıcılığı bütün parametrləri ilə əhatə olunub, Nakam XIX əsrin qüdrətli qəzəl şairi, divan ədəbiyyatımızın layiqli yaşadıcısı kimi təqdim edilib, şairin poetik irsi ilk dəfə obyektiv elmi mövqedən dəyərləndirilib, onun yaradıcılıq yolu ənənə və varislik istiqamətində araşdırılıb, ədəbi irsinin qaynaqları müəyyənləşdirilib, sənətkarlıq keyfiyyətlərinin özünəməxsusluğu üzə çıxarılıb.
Daha sonra kürsüyə dissertant Kamil Adışirinovun özü çıxdı. Onun dissertasiya haqqında verdiyi ətraflı bilgini Şura üzvləri razılıqla qarşıladılar. Rəsmi opponentlər: filologiya elmləri doktoru Kamandar Şərifov və filologiya elmləri doktoru Məhəmmədəli Mustafayev də dissertasiya işini yüksək dəyərləndirdilər və təbii ki, müəyyən iradlarını da bildirdilər. Dissertantın həm aparıcı təşkilatın və rəsmi opponentlərin iradlarına, həm də Dissertasiya Şurası üzvlərinin çoxsaylı suallarına verdiyi əsaslandırılmış cavablar Şura üzvlərini tam razı saldı.
Bundan sonra dissertasiya ətrafında canlı müzakirə başlandı və Şura üzvləri əsərlə bağlı öz fikirlərini bildirdilər. Onların, demək olar ki, hamısı dissertasiyanı ədəbiyyatşünaslığımızda yeni söz adlandırdı və yüksək elmi səviyyədə yazıldığını bildirdi. Filologiya elmləri doktoru, professor Vaqif Arzumanlı, filologoya elmləri doktoru, professor Elmira Rəhimova, filologiya elmləri doktoru, professor Əsgər Rəsulov, filologiya elmləri doktoru, professor Mahirə Quluyeva, filologiya elmləri doktoru İmamverdi Həmidov, filologiya elmləri doktoru, professor Qəzənfər Paşayev, dissertantın elmi rəhbəri, filologiya elmləri doktoru, professor Məhərrəm Qasımlı və iclasda qonaq kimi iştirak edən AMEA M.Füzuli adına Əlyazmalar İnstitutunun böyük elmi işçisi, Avrasiya Unversitetinin professoru Ədalət Tahirzadə və başqa alimlər öz cıxışlarında paytaxtdan uzaq əyalətdə – mərkəzi kitabxanalardan, arxiv və əlyazma xəzinələrindən xeyli aralıda yaşayan və çalışan Kamil Adışirinovun uzun illər apardığı və gərgin zəhmətinin bəhrəsi olan dissertasiyanı yeni dövr Azərbaycan ədəbiyyatşünaslığını zənginləşdirən əsər kimi qiymətləndirdilər. Çıxış edənlərin bəziləri dissertantın yüksək şəxsi keyfiyyətlərindən: gözəl müəllim olmasından, özəl həyatındakı ciddi problemlərə baxmayaraq elmi axtarışlardan vaz keçməməsindən, ana yurdu Şəkinin mədəniyyət və ədəbiyyatına vurğunluğundan… da söz açdılar. Çıxışlarda müəllifin araşdırmaları davam etdirməsi, bütövlükdə XIX yüzil Şəki ədəbi mühitini doktorluq dissertasiyası kimi işləməsi tövsiyəsi də səsləndirildi. Həm dissertasiya, həm də onun müəllifi haqqında bütün deyilənləri nəzərə alan Şura üzvləri Kamil Adışirinovu filologiya üzrə fəlsəfə doktoru alimlik dərəcəsinə layiq gördülər və buna yekdilliklə səs verdilər.
Biz də Kamil müəllimi bu böyük elmi uğur münasibətilə ürəkdən təbrik edir ona gələcək tədiqatlarında yeni-yeni uğurlar arzulayırıq!

TƏRCÜMEYİ-HAL

Qabil Ədalət 1990-cı ildə Ağcəbədi rayonunun Boyat kəndində doğulub.Bakı şəhəri, Binəqədi rayonu 205 saylı orta məktəbi bitirib.
“Ömür antologiyası – 2013”, “Türk Dünyası Şairlər Antolojisi-2013” və b. almanaxlarda şeirləri yayımlanıb. Hal-hazırda üçüncü kitabını çapa hazırlayır.
16-17 noyabr 2013-ci ildə Antalya Şairlər Buluşmasında iştirak edib.
Ukrayna Respublikası, Kirovaqrad Milli Texniki Universietinin tələbəsidir. 2011-ci ildən Yol və Nəqliyyat işçilərinin “Azərbaycan Yolları” qəzetinin şöbə müdiridir.

AZAN VAXTINA QƏDƏR

Artıq dövran dəyişib,
dünya faniliyindən
adamlar xainliyindən əl çəkib,
Dostluq, barış içində
bir yaşam qurulubdur.
Rüşvətə yox deyilib,
“tapşırıq” son bulubdur.
Xəyanət yalan olub,
yalansa talan olub.
Dillər “həsrət qalıb”
söyüşə, qeybətə…
Həsəd, nifrət, paxıllıq
ikiüzlülük, üzsüzlük qeyb olub.
Oğurluq bitib tamam,
Yerdə pul, qızıl görən,
əl vurmadan ötmədə…
İnsanlıq qayıdıb imana-dinə.
Yalançı mollalar, falçılar belə…
Daha insanlar Həccə
Ad-sançün getmir,
Daha bəzi qadınlar öz çirkin işlərini
hicab ilə gizlətmir.
Bəndələr Allahdan qorxur.
Və mən bu gözəl dünyadaykən
müəzzin azan çəkdi
ayıldım
gördüm, əşi, nə gerçək?..
Yuxu imiş, sən demə.
Bu dünya heç düzəlməz.
Düzəlməzmi?!.

DEYİLƏM

Elə bil, qərq oldum bahara, yaza,
Qəlbim dilə gəldi, çevrildi saza.
Səbr edib dözəcəm işvəyə, naza,
Bu işvə, bu nazdan bezən deyiləm.

Vuruldum gözlərə, dilə, dodağa,
Çatma qaşlarına, alma yanağa.
Olsa da bu yazıq sənə sadağa,
Səndən uzaqlarda gəzən deyiləm.

Yandırıb odlara yaxmısan, gülüm,
Nur olub qəlbimə axmısan, gülüm.
Qabil Ədalətin, baxtısan gülüm,
Səndən əllərimi üzən deyiləm.

XX yüzil sonu – XXI yüzil (önləri) Şəki ədəbi mühitinin görkəmli nümayəndələrindən biri, istedadlı şair Vaqif Aslandır.

Vaqif Cumay oğlu Aslanov 1950-ci ildə Şəki rayonunun Kiş kəndində yoxsul kəndli ailəsində anadan olub. Ata məhəbbəti, ana şəfqəti, nənə nağılı-noğulu ilə böyüyən şair daim müəllimlərinin də qayğısı ilə ədəbi ədəbiyyata vəsiqə alıb. Hələ ədəbiyyata kiçik yaşlarından maraq göstərən şair VII sinifdə oxuyarkən “Mən sizə vuruldum, a qarlı dağlar” adlı ilk şeirini yazır. Orta məktəbi Şəkinin Oxud kəndində bitirən Vaqif Aslan kəndin tanınmış müəllimləri olan, el ağsaqqalları Nurpaşa Hümmətovdan və Qəni Abdullayevdən dərs alıb.
1968-ci ildə ADXDİ-nun (indiki AzDDU) “Fransız və Azərbaycan dilləri” fakultəsinə daxil olaraq Allahverdi Tağızadə, Fərman İsmayılov, Zeydulla Ağayev, Nəbi Saniyev, Abbas Hacıyev və başqa görkəmli alimlərin təsiri ilə elmləri mənimsəyib. Sonralar Rəşid Göyüşov, Seyidağa Onullahi kimi tarixçilərlə, Yaşar Qarayev kimi görkəmli ədəbiyyatşünasla tanışlıq onun fikir dünyasını, dünyagörüşünü zənginləşdirib.Xüsusən də, Y. Qarayev, B. Nəbiyev, T. Hacıyev kimi görkəmli ədəbiyyatşünaslar onun ədəbiyyata, şeirə, sənətə olan marağını daha da artırıb, onun AYB-nə üzv olması üçün tam mənəvi dəstək olublar. 1973-cü ildə oxuduğu fakültəni bitirən V.Aslan doğma elinə, obasına qayıdaraq nəcib müəllimlik peşəsi ilə məşğul olub. 1994-cü ildə şair AYB-nə üzv qəbul olubdur. 1993-1995-ci illərdə Azərbaycan MEA Folklor İnstitutunun Şəki sektorunun rəhbəri olmuş, 1998-ci ildə AYB-nin Şəki bölməsinin sədri seçilibdir. Zəngin elmi və bədii yaradıcılıq yolu keçən Vaqif Aslanın bir-birinin ardınca elmi və bədii əsərləri çap olubdur.
Onun “Aydın” (1993), XVII əsr fransız səyyahı Şardendən tərcümə etdiyi “Səyahətnamə” (1994), “Ruhlarla söhbət” (1997), “Oğuz elinə salam” (2000), “Qanımdam rəng alan gül” (2004) adlı kitabları nəşr olunubdur. “Türk xalqları ədəbiyyatının antolojisi”nin V cildində şeirlərindən nümunələr verilibdir.
Hazırda geniş bədii yaradıcılıqla məşğul olan V. Aslan həm müəllim, həm də şair ömrü yaşayır. O, AMİ-nin Şəki filialında “Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi” fənnini tədris edir, nəcib müəllimlik peşəsi ilə məşğul olur.
Filialda professor müəllim, tələbə kollektivinin sevimlisinə çevrilmiş şairin əsərləri maraqla, sevilə-sevilə oxunur. Şəkinin elmi-mədəni həyatında öz bədii-elmi fəaliyyəti ilə geniş iştirak edir.
Vaqif Aslan poeziyası düşündürücü, xəlqi poeziyadır. O, ədəbiyyatı-mızın xalq şeirinin qoşma, gəraylı, klassik üslubun qəzəl janrlarında, dramatik növün pyes janrında qələmini sınamışdır. Onun qoşma, gəraylı və qəzəlləri hissin, duyğunun, ağlın süzgəcindən süzülüb gəlir. Heca vəznində yazmış olduğu şeirlərində Q. Zakir, M. Vaqif ənənələri özünü göstərir.
V.Aslan həyat şairidir. Yazmış olduğu şeirlərinin hər misrasında həyat həqiqətləri, qarşılaşdığı, şahid olduğu həyati motivlər öz əksini tapır. Görkəmli alim Y. Qarayev şair haqqında yazır: “V. Aslanın ədəbi yaradıcılığının əsas spesifikasının “folklor konteksti” təşkil edir”. Həqiqətən də onun əsərlərində folklor ənənələri öz əksini geniş şəkildə tapır. Xüsusilə, onun xalq mahnılarına yazdığı şeirləri diqqətəlayiqdir. “Ağlama ceyran balası, ağlama, Ağlama gözüm qarası ağlama” xalq mahnısına yazdığı “Ağlama” şeiri məzmun və poetik cəhətdən fərqlənir.

Üsyan edib taleyəmi ağladın
Ağlama, ceyran balası, ağlama.
Dağ–dağ idim, məni bir də dağladın
Göynədi köksüm yarası ağlama.

V.Aslan elinə, obasına, torpağına bağlı olan vətənpərvər şairdir. Vətəninin dağlarının, bağlarının, çiçəklərinin vəsfindən doymayan şair qürur hissi ilə həm vətənini, həm də doğulub, boya-başa çatdığı doğma kəndini “Anam Kiş” şeirində gözəl poetik ifadələrlə təsvir edir.
Gözəl Vətən!
Xoşbəxtəm ki, qucağında
doğuldum mən
Bilən bilir dünya – geniş
Ömrün yolu yoxuş – eniş
Hər qartala öz yuvası
Hər körpəyə öz anası
Mənim yuvam, anamsan, Kiş!
– deyən şair qucağında doğulduğu üçün özünü xoşbəxt sayır, doğma kəndinə “anamsan”, “yuvamsan” – deyə müraciət edir.
Bundan başqa şairin “Yaşamaram” şeiri diqqəti xüsusilə cəlb edir. Anasız, yarsız belə yaşamağın mümkün olduğunu, lakin Vətənsiz yaşamağın mümkün olmadığını dönə-dönə vurğulayır.

Eşitdinmi, a sevgilim
Deyən sənsiz yaşamaram
Mən sənsiz də yaşayaram –
Mən Vətənsiz yaşamaram!

Şairin təbiət, məhəbbət mövzusunda yazdığı lirik şeirlərlə yanaşı ictimai motivli şeirləri də rəngarəngdir. Onun ictimai motivli şeirlərinin mövzusu canlı, həyatdan şahidi olduğu hadisələrdən götürülübdür. Bu mövzulu şeirlərdə Vətən həsrəti, rüşvətxorluq, dərəbəylik, Vətən torpaqlarının işğalından doğan dərin kədər hissi öz əksini tapır. Şairin ictimai mövzulu şeirləri içərisində “Ocaq” şeiri diqqəti cəlb edir. Şeirdə 1828-ci ildə Türkmənçay müqaviləsi ilə Vətən torpaqlarının ikiyə bölünməsindən doğan dərin kədər hissi yüksək sənətkarlıqla verilibdir.

Bir ocaq qaladı o tayda bacı,
Bir ocaq qaladı bu tayda qardaş
Diyirkən ayrılıq ölümdən acı
Bizim başımıza tale salıb daş
Tüstümüz görüşür Arazın üstə.

1990-cı illərdə ölkədə baş verən hadisələr, Vətən torpaqlarının bir-birinin ardınca işğalı, qaçqın-köçkünlük həyatı şairi ürəkdən sarsıtmış, yazmış olduğu “Qaçqın mahnısı” şeirində bu sarsıntını ürək ağrısı ilə qeyd edibdir.

Bu dərdi atammırıq
Alan yox satammırıq
Gecə-gündüz qaçırıq
Yurd qaçır, biz qaçırıq
Yenə də çatammırıq.
Getdi gedən yerimiz
Ölüb-itən yerimiz
İtib–bitən yerimiz
Göydən asılı qaldıq
Qəbri qazılı qaldıq
Haray, Vətən yerimiz.

Şairin digər ictimai mövzulu şeiri olan “Kərbəla faciəsi” diqqəti xüsusilə cəlb edir. Şeirdə başımıza gətirilən müsibətlərin əsasını şair sapı özümüzdən olan baltalarda, bir qarından ötrü özgənin qabından artıq yalayıb milləti nəfsinə satanlarda görür. Şair şeirdə demək istəyir ki, əsil “Kərbəla faciəsi” məhz başımıza gətirilən bu müsibətlərdir.

Kəlbəcər inildəyir
Xankəndimiz can verir
Zəngilan, Füizulinin
Yaraları qan verir
Budurmu al-qırmızı
Tökülən qan – əvəzi
Budursa, elə budur
Kərbəla faciəsi.

Şeirin son bəndində şair başı bəlalı, cəfakeş xalqının qəflət yuxusundan oyanmasını artıq bu müsibətlərə, bu bölünmələrə son verilməsini istəyir.

Erməni – ermənidir
İtdir – qurddur, hər nədir.
Axı onnan bizimki
Açıq müharibədir.
Bəs sən hansı ağılla
Öz-özünü bölürsən
Bölündükcə ölürsən
Yatmısan oyan daha
Oyaqsan silkələn qalx
Mən səni and verirəm
O bir olan Allaha
Öz-özünü yeməkdir
Kərbəla faciəsi
Bildinmi nə deməkdir
Kərbəla faciəsi.

V.Aslan hər şeydən əvvəl tarixini, soy- kökünü dərindən bilən şairdir. O, Vətənin hər bir daşında, torpağında min-min tarixin yatdığını qeyd edir. Bu cəhətdən onun silsilə şeirləri içərisində “Daş əlifba”, “Saxsı qırığı üstə yazı” şeirləri diqqəti cəlb edir. “Daş əlifba” şeirində şair Azərbaycanın canlı tarix yaddaşı olan – Qobustan abidəsindən söz açır.

Qobustan – zamanın kəsilən qolu.
Tapdanıb nə zaman, ot bitib haçan
Qobustan – Vətənin quruyan qolu
Donub damarında daşa dönüb qan.

Şeirin son bəndi məzmun cəhətdən daha rəngarəngdir. Buradakı yatan tarixə heyran olan şair bir anlıq daşlarla danışa bilmək üçün dönüb daş olmasını, hətta anasından Qobustanın dilini öyrətməsini istəyir və sonda yurdunun bu şərəfli tarixinə heyran qalaraq Qobustanı Azərbaycanın daşlaşan imzası adlandırır.

Hay sallam, yayılar səsim hər yana
Daşlar səda verər, danışmaz fəqət
Ey mənə əzəldən dil verən anam
Mənə Qobustanın dilini öyrət.
Bilim, o yurdumun şərəfi, şanı
Bilim, o yurdumun dərdi, yasıdır.
Oxuyum – Qobustan – Azərbaycanın
Daşlaşmış imzası, əlifbasıdır.

Şairin bundan başqa “Yaşamağın sirri”, “Qılınc”, “Ay səni” və başqa şeirləri tarixi mövzuda yazılıbdır.
V.Aslanın tarixi mövzuda, tarixi motivlər əsasında yazdığı əsərləri içərisində “Ruhlarla söhbət” poeması xüsusilə fərqlənir. Poemanı şairin yaradıcılığının şah əsəri də hesab etmək olar. Poema Abdulla Əfəndizadənin “Hər ürəkdə zəbt olubdur, Ya ölüm, ya Türkiyə” mənzumələr toplusu ilə səsləşir. Əsər 28 fəsildən ibarətdir. Məzmun və forma cəhətdən bitgin və olduqca rəngarəngdir. Fəlsəfi-tarixi aspektdə qələmə alınmış “Ruhlarla söhbət” poeması adından göründüyü kimi tarixi şəxsiyyətlərin ruhlarının söhbəti üzərində qurulub.
Əsərin yazılmasında böyük məsuliyyət hissi duyan şair poemanın “Xeyir və dua” bölməsində ana və atasının ruhlarının dilindən bu şərəfli işi xüsusilə vurğulayır.

Oğlum, gəl bu daşı ətəyindən tök
Türk qoca palıddır yer üzərində
Başı göylərdədir, kökü dərində
Allaha çatarsan, yuxarı qalxsan
Gözlərin qaralar aşağı baxsan.
Altına girmisən çox ağır yükün
Birinci qatdadır kökləri türkün.
Nə vaxt ki, edilib bu dünya bina
Türk qövmü ilk sakin olubdur ona.

Poemanın “Haqq da var, divan da” adlı bölməsi daha maraqlıdır. Bu bölmədə tariximizdə qanlı izlər buraxan, türk xalqının amansız, qəddar düşməni olan Stalin, Qarbaçov kimi başıboşların haqq divanında hesab verməsi, öz bəd əməllərini boynuna alması haqqın qələbəsi kimi götürülür.

Stalindir – hər sorğudan sonra onu yandırırlar
Nəfəs verib dindirirlər.
Məni görüb diz çökdü o,
Gildir-gildir yaş tökdü o.
Sizi qırdım bağışlayın
Türk qövmünü Axalsıxdan qovlamışam.
Yerevandan köçürmüşəm bağışlayın
Bir türk məni bağışlasa rahat olar ruhum bir az.
Ulu ruhdan səda gəldi – en aşağı dinmək olmaz.

Poemanın “Şəhid ruhlar” adlanan bölməsində şair tarixi şəxsiyyətlərlə yanaşı zəmanəsinin böyük ədiblərini də yaddan çıxartmır. “Bu dünyadan mən əl çəkə bilmərəm” ifadəsi ilə M.Müşfiqin “Bu gözəl dünyadan necə əl çəkim” misrasına, “Yerə yatın kazaklardır atanlar” ifadəsi ilə görkəmli dramaturq C.Cabbarlının “1905-ci il” əsərinə, “Demədinmi qalxan bayraq enəmməz” ifadəsi ilə M.Rəsulzadənin “Bir kərə yüksələn bayraq bir daha enməz” sözlərinə işarəsi ilə poemanı daha da rəngarəngləşdirir. Şair poemanın “Qonuşma, yaxud əhvalpürsanlıq” bölməsində ulu Sabirin ruhi deyişməsində çağdaş dövrdə elmə, biliyə qiymət verilmədiyini, müəllimlərin, ziyalıların daima hörmət-izzətə möhtac olduğunu ürək yanğısı ilə verir.

Dedi- orda yatanmı çox, oyaqmı çoxdur?
Dedim – eləsi var ayılan deyil.
Dedi – uçitellər yenə acdımı,
Hörmətə – izzətə mör-möhtacdımı?
Dedim – oxuyanlar adam sayılmaz.
Dedi – bu səbəbdən millət ayılmaz.
Dedim – çox görürlər dincliyi bizə.
Dedi – daha sözün qalmayıb sizə.

Əsərin “Faciə”, “İnkir-Minkir” və “IŞah Abbas” bölmələri daha maraqlıdır. “Faciə” bölməsində – xanlar xanı olmaq istəyən millətini, torpağını quruca bir ad, vəzifə üçün satan, özgə himayəsində yaşamağı özünə fəxr hesab edən Qubalı Fətəli xanın rüsvayçı əməllərindən söhbət açılır. Şair milləti birləşdirib özgəyə itaət edən, bu xalqı nəsil-nəsil xəcalətə salan insanın ellər gülüncü, aylar-illər gülüncü olmasını istəyir. Eynən də “İnkir-Minkir”, “Şah I Abbas” bölməsində də öz soyunun qənimi kəsilən, türkü-türkə qırdıran, türkü öz yurd-yuvasından didərgin salan, erməni kimi qaniçəni, bəşəriyyətin bəlası olan bu murdar xalqı türkün başına bəla eləyən Şah I Abbasın əməllərindən bəhs edilir.
Poemanın “Giley”, “Umu-küsü”, “Sual-cavab” bölmələri də mövzu cəhətdən rəngarəngdir. “Giley” bölməsində qardaş qanı axıtmaqla fəxr edən, 1514-cü il tarixin türklük, türk milləti üçün səfalət səhifəsi olan Çaldıran döyüşü və onun qurbanları olan Şah İsmayıl və Sultan Səlim fenomenləri qarşılaşdırılır. Şair Şah İsmayılın dilindən xalqının başına gələn müsibətə, qardaş qırğınına ürək yanğısı ilə cavab verir.

Mənə bir dərs oldu Çaldıran
Bu döyüşdür türkü atdan saldıran
Bir qılınc ki, kəsib türkün başını,
Paralayıb torpağını, daşını.
Öyülməyə dəyərmi:
Bir qılınc ki, məni məndən eləyib
Qanı-qandan, canı-candan eləyib.
Mənimkidir deyilməyə dəyərmi?

“Umu-küsü” bölməsində Əmir Teymurun və İldırım Bəyazidin etirafları da düşündürücü və səmimidir.
Əsərin “Ulu ruhun cavabı” bölməsində Ozanlar ozanı Dədə Qorquddan danışılır, qılıncla saz qarşılaşdırılır. Qılıncı olmayan millətin boy atmadığını, qılıncın ad-san, şöhrət olduğunu yazan şair namərdin, yaltağın əlində alçaldığını, pas tutduğunu da vurğulayır. Şair sazın da qüdrətindən, böyüklüyündən hələ “Dədə Qorqud elindən gələn” ucalığından, müqəddəs-liyindən söhbət açır.

Sazın da, sözün də sirri var balam,
Qılınc da ad alır mərdin əlində
Namərdin əlində alçalar balam
Sazsa inildəyər dərdin əlində
Yaltağın əlində pas atar qılınc
Ölən şöhrətinə yas tutar qılınc
Yaltaq nə utanar nə də ar eylər
Qılıncı hörmətdən salıb xar eylər.

Poemanın “Novruz bayramı və Məlikşahın giley-güzarı” bölməsində əsrlər boyu tarixi, yaddaşı, bayramı, toyu-düyünü unutdurulan, lakin Məlikşah Cəlaləddin və II Şah Abbas kimi tarixi şəxsiyyətlərin sayəsi nəticəsində özününkünü özünə qaytaran bir xalqın taleyindən söhbət açılır. Şair poemanın “Məndən söyləməkdir, səndən eşitmək” bölməsində maraqlı faktlar verir. Yunan və türk xalqlarının adət-ənənələrindən yazır. Şair əsərdə dəfn etmə yas mərasimini gözəl izah edir, Yunanların dəfn etmə zamanı ölünü yandırmağını, türklərin isə torpağa basdırıldığını göstərir. Şair türkün sayəsində geyinməyi, çimməyi, daranmağı öyrənən, türkə “barbar” deyib onun var-yoxunu mənimsəyən, özününkü olmayanı öz adına çıxan qeyri-əxlaqi dəyərlərdən söhbət açır.

Şair yazır:

Bir xalqın tarixini silməyə cəhd edən xalq
Xalq adlanır nədən xalq
Şərqlə Qərb arasında əlaqə olmasaydı
Türk körpü salmasaydı
Heç ola bilərdimi yunan mədəniyyəti
Geci, tezi var, oğlum,
Hər kəsin öz başında çatlayacaq niyyəti.

Əsərin “Sual-cavab”, “Ruhların məhkəməsi” bölməsi daha maraqlı və təsirlidir. II Göytürk imperatoru Bilgə Xaqanın ruhu ilə söhbətləşən şair söhbət əsnasında xalqının başına gətirilən müsibətlərdən, türk xalqları arasında birlik və bütövlüyün olmaması nəticəsində boyunduruğ altında yaşamasından, öz torpağında qul olan, qaçqın olan, öz torpağında özünə yad olan, bölgə-bölgə paralanan, nəsil-nəsil qaralanan xalqların müasir taleyindən ürək ağrısı ilə danışır. Şair bölmənin sonunda xalqının başına gətirilən bu müsübətlərin bitməsini “Sən Türksən”, “Sən Türksən” deyə titrəyib özünə dönməsini istəyir və bu an Bilgə Xaqanın timsalında düşdüyü mənzərənin təsiri nəticəsində şairin gözləri yaşarır.
Əsərdə Bizans imperatoru Qustinyanı qadın şücaəti ilə diz çökdürən Bur-Arıq və öz ağlı, zəkası ilə iki xalqı qırğından qurtaran Çiçək Xatun kimi qadın obrazların verilməsi təsadüfü deyil. Şair göstərmək istəyir ki, öz ağlı, zəkası, şücaətiylə kişiləri geridə qoyan, “Aslanın erkəyi, dişisi olmayan” dünyanın qadın fatehləri də vardır. Şair qadının böyüklüyünü, ucalığını “Qadın” şeirində də poetik ifadələrlə verir.

Qadın – ömrümüzün bəzəyi, naxışı
Həmişə müqəddəs sanmışıq onu
İnsan sevə bilir, sevir, nə yaxşı
Yoxsa verəmməzdik onun borcunu…

Ümumiyyətlə, V.Aslan bizi türk azmanlarının bütöv bir silsiləsilə görüşdürür. Şair Məlik Şah, Alp Arslan, Bilgə Xaqan, Atilla, Mete xan, Alp Ər Tonqa kimi tarixi şəxsiyyətləri türkün böyüklüyünü, qüdrətini göstərən şəxsiyyətlər kimi təqdim edir.
V.Aslan poemada tarixi dərindən bilən gözəl bir tarixçiylə yanaşı həm də ana dilini, ana dilinin qayda-qanunlarını, fonetik xüsusiyyətlərini mükəmməl bilən bir dilçi kimi də nəzərimizi cəlb edir. Bu cəhətdən onun Şumer, Akkad, Assur, Babil, Manna, Midiya sivilizasiyalarının türk mədəniyyəti ilə təmasından, həmin sözlərin etimologiyasından bəhs etdiyi fikirlər maraqlıdır.
Şairin “Gilqamış”, “Enlil”, “Moday” “Çiçi” sözlərinin etimoloji araşdırmaları göstərir ki, şair ana dilinə, onun qayda və qanunlarına dərindən bələddir. Şair “Çiçi” sözünü müasir şəkililərin demək olar ki, qanında olduğu, hava-su kimi işlətdikləri “Çiyi” sözü ilə bağlayır və maraqlı izahını verir.

Bir Subir qarının adı “Kikiydi”
Neçə il sonra da taleyə bir bax
Hunların Xaqanı Tanhu Çiçiy di
Bu gün də anaya “çiyi” deyirik
Cici söyləyirik “çiçi” deyirik
İnsanın tanrısı, göyüdür ana
Elə buna görə də “çiyi”dir ana.

Ümumiyyətlə, Şairin istər lirik (qəzəl, qoşma, bayatı, gəraylı, poema), istərsə də dramatik (pyes) janrlarda olan əsərləri sanballı, dəyərli və müasir dövrümüz üçün aktual əsərlərdir.
V.Aslan poeziyası dərin, mənalı, özünü oxucusuna sevdirən poeziyadır və bu poeziyanın geniş elmi-tədqiqata ehtiyacı vardır.

Qaynaqlar:

1. Vaqif Aslan. Qanımdan rəng alan gül. Bakı: Ağrıdağ, 2002, 221 s
2. Vaqif Aslan: Ruhlarla söhbət. Bakı: Ozan, 1997, 256 s.
3. Vaqif Aslan. Oğuz elinə salam. Bakı: Mütərcim, 1999, 148 s.
4. Söz, söz,… söz!: birinci buraxılış. Şəki: Master, 2006, 288 s.
5. Vaqif Aslan. “Kiş kəndi və onun məbədi”. Bakı: Çaşıoğlu, 2003.

GİZLƏNMİŞƏM

Bir yerdə bənd almayan,
Köçümdə gizlənmişəm.
Mən bu qamət, bu boyda,
Biçimdə, gizlənmişəm!

Qaraya ağ demişəm,
Nahaqqa, haqq demişəm.
Haqqa, nahaq demişəm,
Suçumda gizlənmişəm.

Özümdən geri qaçıb.
Qırxımdan diri qaçıb.
Yeddimdən bəri qaçıb,
Üçümdə gizlənmişəm.

Tarixi daşlaşdırıb.
Ruhumu yadlaşdırıb.
Genimi kodlaşdırıb,
Saçımda gizlənmişəm.

Çöl üzümdə biçim var,
Aralıqda seçim var.
“Iki dunya” içim var,
Içimdə gizlənmişəm!

GÖRMƏDİNMİ

Tarixlərdən qopan eşqim,
Yaddaşlara hopan eşqim.
Varlığımı tapan eşqim,
Məni məndə görmədinmi?

Xəzan olmuş bağ kimiyəm,
Haqq deyiləm, haqq kimiyəm.
Əyilməyən dağ kimiyəm,
Çəni məndə görmədinmi?

Yoxdu səndə qayda, qanun,
Dayansam da bəzən susqun.
Dəli deyib, dəli Məcnun,
Ünü məndə görmədinmi?

Dərd əyləşib dərd üstündə,
Dərdim tarix, yeni gündə.
Köhnə Fərhad külüngündə,
Yəni məndə, görmədinmi?

Demə, sənsiz azadmışam,
Səni azad yaşatmışam.
Mən, məndə sən yaratmışam,
Səni məndə görmədinmi?

MƏNİ

Bir tək həyat, min bir günah,
Zülmət gecə, nursuz sabah.
Qarşıma çıx, görsən hərgah,
Tanımazsan əsla məni!

Nəfsim hissimə kabusdur,
Cismim torpağa məhbusdur.
Ruhum Allaha məxsusdur,
Tərk etməz bu sevda məni!

Bir yol nurum haqdan yana,
Mənə dayaq haqq dayana.
Mən də dursam haqdan yana,
Yaşatmaz bu dünya məni!

Ya Rəbb, bu ki, müəmma, sirr?!
Cismim sözdür, ruhum şeir.
Qələminlə sən, ey şair,
Yazdın misra-misra məni!

OLDU

Yol bir gedir göylərə,
Min sirr gedir göylərə.
Gedən nədir göylərə?
Ona tamahim oldu!

Tamah etdim, doymadım,
Min ah etdim, doymadım.
Günah etdim doymadım,
Bu da günahım oldu!

Döndü dövran içimdə,
Sındı vicdan içimdə.
Bəlkə, şeytan içimdə –
gizlənib… ruhum oldu?!

Vücud aciz, ruh kölə,
Dedim dayan, döz hələ!
Dözdümsə də bir belə,
Səbr silahım oldu!

Gah qaçdım, gah yıxıldım,
Haqq evinə yaxındım.
Çatıb haqqa sığındım,
Tanrı pənahım oldu!

Romantizm bəzi insanlarda içinə qapanmaq, insanlarla ünsiyyətdən qaçmaq formasında özünü göstərir. Bu cür vəziyyətdə insan yalnız öz dünyasında, öz problemləri ilə maraqlanır və ətrafında baş verənlərə qarşı laqeyd olur. Quranda əmr edilən güclü iradəyə sahib olmadığından dünyada baş verən hadisələrə tab gətirəcək gücü olmur, qarşısına çıxan problemlərin öhdəsindən gələ bilmir; hər zaman aciz və çarəsiz görünür.Belə insanlar təvəkkülü, Allah`a güvənməyi, Allah`a yönəlib Ondan kömək istəməyi düşünmədiyi üçün özünü dünyada yalnız və çarəsiz hiss edir. Buna görə də, öz içində yaratdığı xəyal dünyasının xaricinə çıxmaqdan qorxur.Romantizmin səbəb olduğu bu melanxolik hal bu cür şəxsləri depressiyaya qədər aparır. Özünü insanlardan təcrid etmə, stressli olma, əsəbləşmə, yas tutma, depressiyaya düşmə, intihar haqında düşüncələrə qapılma bu insanların bəzi xüsusiyyətləridir. Məsələn, rəfiqəsinin etdiyi zarafatdan inciyən qız bütün gecəni ağlayaraq keçirməyi, bütün gecə rəfiqəsinin bu sözü söyləməsinin səbəbi üzərində düşünməyi məqbul görə bilir. Bəzi insanlara isə saçının ağarması, fiziki bir qüsurunun olması depressiyaya girməsi üçün bəs edir. Gözü niyə rəngli deyil, boyu niyə bir az daha uzun deyil kimi onlarla, yüzlərlə mövzu zehinini məşğul edərək problemə çevrilir. Bütün bunlar üçün də məyus olur və kədərlənir.Bu cür şəxslərdə qaranlıqda oturaraq “düşünmə” bəhanəsi ilə hüznlü şeirlər yazmaq, saatlarla divara baxaraq xəyal qurmaq, yağışda gəzmək, için-için ah çəkmək, fikirlərə dalmaq, ağlamaq, gözləri dolaraq, səsi titrəyərək danışmaq çox xarakterikdir. Bəziləri “fikrini dağıtmaq” adı altında həddindən artıq dərəcədə içki içir və siqaret çəkir. Nəticədə, bunların hamısı sıxıntılara, narahatlığa, fiziki və mənəvi cəhətdən qeyri-sağlam həyat şəraitinə səbəb olur. Əlbəttə ki, bu cür insanlar ömürlərini ancaq evdə keçirməzlər, digər insanlarla birlikdə ictimai həyatda da olurlar, amma mənəvi sıxıntılarını burada da davam etdirirlər. Hər sözdən öz əleyhlərində məna çıxarır, tez-tez küsür, hər hansı kiçik hadisə qarşısında gözləri dolur və gizli- gizli ağlayırlar.Kişilərdəki romantizm isə zaman keçdikcə ruh sağlığında meydana gələn ciddi sıxıntılara, cinsi pozuntulara, homoseksual meyillərə qədər apara bilir. Emosianal şəxslər daxili dünyalarında yaşatdıqları hissləri mühitin təsirindən asılı olaraq gizlədə, ya da açıq-aşkar yaşaya bilirlər.Uyğun mühit və fürsət tapan kimi heç bir əxlaq və dəyər mühakiməsini nəzərə almazlar. Məsələn, emosianal, hüznlü, bədbin birinin birdən homoseksual kimi ortaya çıxması müasir dövrdə artıq adi hala çevrilib. Allah
Şübhəsiz ki, bütün bu azğınlıqların səbəbi insanların Allah`ın yolundan dönmələri, istək və ehtiraslarının əsiri olaraq şeytanın arxasınca sürünmələridir. Allah insanları Quranda belə xəbərdar etmişdir:… Şeytanın izi ilə getməyin! Həqiqətən, o sizinlə açıq-açığına düşməndir. O sizə ancaq pis və murdar (həyasız) işlər görməyi və Allah`a qarşı bilmədiklərinizi deməyi əmr edər. (Bəqərə surəsi, 168-169)Əvvəllər duyğularının təsiri altında bədbin, depressiv, utancaq olan insanlar, bəzən bütün əxlaqi dəyərləri bir kənara ataraq, pozğun, azğın və heç bir sərhəd tanımayan həyat yaşamağa cəsarət edirlər. Homoseksualların keçirdiyi aksiyanı göstərən bu şəkil bu cür əxlaqsızlığın bir nümunəsidir.Ağıl və məntiqdən uzaqlaşan insanlar tamamilə duyğularının təsirinə düşüb pozğun həyat yaşamağa başlayırlar.Bura qədər sadaladığımız bütün emosianallıq növləri ağlı tərk edib duyğularının əsirinə düşən hər kəsdə müəyyən dərəcələrdə mövcuddur, ancaq şəraitdən asılı olaraq fərqli formalarda özünü biruzə verir. Məsələn, hirsli, əsəbi və qərarsız insan özünü nə qədər sərt göstərməyə cəhd etsə də, əslində, emosianallığını və acizliyini əsəbi formada gizlədir. Belə insan heç gözlənilməyən bir anda ağlayıb sızlanmağa başlaya, özünü hörmətdən salan vəziyyətlərə düşə bilər. Qısacası, insan iman gətirməsə və iman gətirənlərin sahib olduğu ağıla malik olmasa, ağıl və xarakter əksikliyi şəraitdən asılı olaraq emosianallıqlarını müxtəlif formlarda ortaya çıxara bilər.Ancaq iman gətirən, Allah`dan qorxan möminlər romantizmin təsiri altına düşə bilməz. Şeytanın səmimi möminlərə qarşı heç bir təsiri olmadığı üçün romantizm silahını möminlərə qarşı istifadə edə bilməz. Allah Hicr surəsinin 42-ci ayəsində şeytan üçün, “Sənə uyan azğınlar istisna olmaqla, bəndələrim üzərində sənin heç bir hökmün olmaz!” buyurmuşdur. Buna görə də, möminlər imanlarından, Qurana bağlılıqlarından və ağıllarından irəli gələn möhkəm və güclü bir şəxsiyyətə sahibdirlər.

Tural Sahab 1989-cu ildə Gədəbəy rayonunun Soyuqbulaq kəndində anadan olub.Bakı Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.2009-cu ildən Gədəbəy rayonunun Soyuqbulaq kənd orta məktəbində Azərbaycan dili və ədəbiyyatı müəllimi kimi çalışır.2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvüdür.

* * *

Gəl bu son bahar kimi
uçub-gedən durnaların səsində
ümidlərimin naləsində
gəl, ömrüm
gəl, gecələrin ən gecəsində
Ölümlərin ən gəncində
Əssin, külək
əssin, ürəyimin uçuq viranəsində
mən bahara sevdalı
mən bahara aşiq
utanqac bir təbəssüm
öp, ömrüm
öp və yaşa
baharların ən mənində
Son bahara bənzər təbəssümümdə.

* * *

Sənə şeir yazmaq istəyirəm, qadın
Sənin dilin ilə özümü ağlamaq
Məhv olan gəncliyimi
məhv olan həyatına qatıb
sənə olan sevgimi
sənə olan nifrəti
göylərdən atıb
torpaq altında sənə sarılıb
yatmaq istəyirəm qadın.

Oxumayacaq, sənə yazılan şeiri
səni ağladanlar
göz yaşlarını
doldurub badələrə
bədənini satın alıb
ruhlarını satanlar

Ağla məni, qadın
silim özümü, sənin yanaqlarında
sonra, gəl de- mənə
yazım özümü, yenidən
sənin dodaqlarında.

Toprağım Azerbaycan

Hasretinle doluyum ben
Azerbaycan Azerbaycan.
Özlemlerin yoluyum ben
Azerbaycan Azerbaycan.

Her zaman seni anarım
Hasretin ile yanarım
Budur benim son kararım
Azerbaycan Azerbaycan.

Türk’ün ülküsü sen oldun
Can oldun gönlüme doldun
Özgürlüğü sonra buldun
Azerbaycan Azerbaycan.

Yol oldun gönül çarşıma
Nur oldun ulu marşıma
Sevgisin yüce arşıma
Azerbaycan Azerbaycan.

Sen yakında, ben uzakta
Sensiz yüreğim tuzakta
Bayrağın her an kucakta
Azerbaycan Azerbaycan.

Her zaman seni düşlerim
Seni gönlümde süslerim
Kalbimde seni beslerim
Azerbaycan Azerbaycan.

Toprağın kokusu gelir
Kokusu bağrımı deler
Gözyaşımı sele eler
Azerbaycan Azerbaycan.

Münevver, Güneyin Kızı
Dinmez bağrımdaki sızı
Mevlâ’m ayırmasın bizi
Azerbaycan Azerbaycan.

Münevver Düver

Hür Kazakistan

Türk birliği mücadelesi veren
Yadı gibi Kazak mert Kazakistan
Ulusları bölüp murada eren
Adı gibi Kazak, hür Kazakistan

Varlığın timsali gökteki güneş
Bağımsızlığında yaktı bir ateş
Nursultan Nazarbayev seçildi eş
Adı gibi Kazak, hür Kazakistan

Tatar, Nogay, Kumuk, Türk grubuyla
Moğollar, Cengiz Han, Türk hamuruyla
Avrupa’dan Asya’ya taburyla
Adı gibi Kazak, hür Kazakistan

Astana baş kenti ya da Akmola
Etnik grup için baş koymuş yola
Rus, Alman, Ukrain, Özbek, Tatar Dola
Adı gibi Kazak, hür Kazakistan

Münevver Düver
11.12.2010-Adana

* * *

İçimi didən həsrətin
Könlümü üzən həsrətin
Az qala…
Məni sevdi həsrətin
Səndən də çox…

Yarım oldun
Bağrımı yaran oldun
Xatirəmə həkk olunub
yadım oldun
Hərdən doğmadan doğma…
Hərdən ögey, yadım oldun…

Hər anımda anılan…
Hər yanımda duyulan
Yandırdıqca…
Həsrətinə sarılan
Nəvazişim, mehrim, şəfqətim…
Sənə həsrət
Özüm kimi…

* * *

Yağış yağır
Sənə baxır,
gözlərimlə.

Dur altında
Öpsün səni,
yanağından, dodağından
Məndən əvəz.

Yağış yağır
Mənə baxır
Gözlərinlə.

Süzüldükcə saçlarımdan,
vücudumdan
Məni qucur
səndən əvəz.
həsrət qalmış aşiqlər tək
mən yanğılı,
O yanıqlı
Su çiləyir
közüm üstə.

Yağış yağır
Narın – narın,
zərif – zərif.
Gilələnib kipriyimdə.
İslanmışam başdan – başa
Sən olmuşam.

Müsahibimiz haqqında qısa bilgilər
Qafqaz Əvəz oğlu Dəmirov 1954-cü il aprel ayının 1-də Qubadlı rayonunun Mahmudlu kəndində anadan olub.
1968-ci ildən dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri dərc olunur. “Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi-ictimai birliyi”nin təsisçisi və sədri, “Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisidir. Ədəbi fəaliyyətinə görə “Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatıdır. Bir çox “Diplom” və “Fəxri Fərman”larla təltif olunmuşdur. Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Baş redaktorudur. Bir neçə şeir və publisistik kitablar müəllifidir. Qarabağ müharibəsi veteranıdır.
1. Qafqaz müəllim, ədəbi-bədii yaradıcılığa neçənci ildə hansı yazı ilə başlamısınız?
– 1968-ci ildə Qubadlı rayonunda çıxan “Avanqard” qəzetində dərc olunan “Ana” şeiri ilə başlamışam.
2. Dövri mətbuat səhifələrində dərc olunan ilk mətbu əsəriniz hansıdır?
– “Ana” şeiridir.
3. İlk kitabınız neçənci ildə harada dərc olunub və necə adlanır?
– İlk kitabım 2004-cü ildə “MBM” mətbəəsi tərəfindən dərc olunan “Ey Vətən oğlu” adlanır. Müxtəlif illərdə yazdığım şeirlərdən ibarətdir.
4. Rəhbərlik etdiyiniz “Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi-ictimai birliyi”nin yaranıb fəaliyyət göstərməsində əsas məqsəd və qarşıda duran vəzifələr nədən ibarətdir?
– İlk növbədə, fürsətdən istifadə edib bu Birliyin yaranmasında etdiyi köməkliyə və dəstəyə görə Qubadlı rayon İcra Hakimiyyətinin başçısı cənam Malik İsaqova və “Xalq yazıçısı S.Rəhimivun ev muzeyi”nin direktoru Aqil Rəhimova öz dərin minnətdarlığımı bildirirəm! Birliyin yaranıb fəaliyyət göstərməsində əsas məqsəd isə ədəbiyyatımızda gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin, poeziya örnəklərinin, məqalələrinin ictimaiyyətə çatdırılması və bu sahədə onlara dəstək olunmasıdır.
5. “Sözün Sehri” qəzeti haqqında oxucularımıza məlumat verə bilərsinizmi?
– Əlbəttə. Birliyinin mətbu orqanı olan “Sözün Sehri” qəzeti 2011-ci ildə Azərbaycan Respublikası Ədliyyə Nazirliyi tərəfindən qeydiyyata alınıb. Ayda bir dəfə 16 səhifə olmaqla, 1000 tirajla buraxlır. Azərbaycanın müxtəlif bölgələrinə, o cümlədən qonşu dövlətlərə – Türkiyə Respublikasına, İran İslam Respublikasına, Rusiya Federasiyasına, Gürcüstan Respublikasına göndərilir. Xarici ölkələrdə yaşayan həm azərbaycanlı, həm xarici vətəndaşlar şeirlərini, məqalələrini mətbu orqanın səhifələrində dərc olunmaq üçün göndərirlər. Biz də öz növbəmizdə böyük məmnuniyyət hissi ilə dərc edirik. Yeri gəlmişkən, gərgin və səmərəli işlərinə görə redaksiya heyətinə minnətdarlığımı və təşəkkürümü bildirirəm. Qardaş Türkiyənin Toqat və Ankara şəhərlərində ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan türkiyəli yazarlarımızın yazıları mətbu orqanımızın səhifələrində dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılır. Eyni zamanda Kərkükdən də yazılar redaksiyamıza məktub formasında internet vasitəsilə daxil olur. Mətbu orqanımız dərc olunan zaman Türkiyənin Toqat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğine, Ankara şəhərində isə Selcuk Universitetinə, Yıldırım Beyazid Universitetinə göndərilir. Təhsil və digər müəsissələr ilə sıx əməkdaşlıq əlaqələri salxlayırıq. Ən çox bizimlə sıx əlaqədə olan Sumqayıt Dövlət Universitetinin müəllim və tələbə heyətidir.
Qəzetimiz Azərbaycanda fəaliyyət göstərən mətbu orqanlar arasında Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Gənc yazarlara dəstək”, “Bölgə yazarlarına dəstək”, “Yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının təbliği” lahiyələrini dəstəkləyən yeganə mətbu orqandır. Mətbu orqanımız xeyriyyəçi kimi fəaliyyət göstərir. Satışı yoxdur, pulsuz paylanır.
6. 1993-cü il avqustun 31-də Qubadlının Erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalından sonra Azərbaycanın hər bir istedadlı yazarı kimi sizin də bu haqda şeirləriniz, məqalələriniz dövri mətbuat səhifələrində dərc olundu. Həmin illərin ağrılarını, həsrətini özündə cəmləşdirən kitabların ərsəyə gəlməsində, təbii ki, sizin həyat təcrübəniz sizə daha yaxından köməklik etdi. Qubadlı ilə bağlı qələmə aldığınız şeirlərin əsas qayəsində doğma Qubadlı həsrətinin durmasının başlıca səbibi?
– Əvvəllər güldən, çiçəkdən və s. yazırdımsa, nəinki doğma Qubadlımız, digər rayonlarımız da Erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğal olunduqdan sonra şeirlərimin mövzu obyekti tamam dəyişdi. Qəm, kədər, vətən həsrəti, yurd sevgisi, çağırış kimi motivlər ön plana keçdi. Hətta vaxtilə torpaqlarımızın Ermənistana, Gürcüstana, Rusiyaya, İrana verilməsi və yaxud işğalı digər vətənsevərlərimiz kimi, mənim də içimdə dərin niskilə çevrilib, kök salıb.
7. Həm Bakı, həm Sumqayıt şəhərlərində, bəm də bölgələrdə yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri Birliyin mətbu orqanı olan “Sözün Sehri” qəzetində dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılır. Təbii ki, Çağdaş Azərbaycan Ədəbi Mühitində “Gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrinin ictimaiyyətə çatdırılması” layihəsini ilk dəfə olaraq siz həyata keçirirsiniz. Layihəni həyata keçirməkdə əsas məqsədiniz?
– Layihəni həyata keçirməkdə əsas məqsədimiz gənclərimizi vətənə sevgi ruhunda böyütmək, yeni gənc yazarlar nəslini formalaşdırıb, inkişaf etdirib ictimaiyyətə tanıtdırmaq, daha doğrusu, ictimaiyyət arasına çıxarmaq, istedadlı gənc yazarlar haqqında bilgiləri Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində yaymaq, gənc yazarları ədəbi-bədii yaradıcılığa ruhlandırmaq, sevinclərini görüb daha da fəal ictimai həyata qoşulmaqda kömək olmaq.
8. Birliyin fəal üzvləri sırasında ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri sizi qane edən yazar hansıdır?
– Ad çəkmək istəməzdim. Çoxdu…
9. Birlik qarşıdakı günlərdə hansı yenilikləri həyata keçirməyi planlaşdırıb?
– Birlik orta məktəblərdə, hərbi hissələrdə, bölgələrdə görüşlər keçirmək, hətta yaxın günlərdə Rusiya Federasiyasına və Gürcüstan Respublikasına səfər edib soydaşlarımızla görüşlər keçirməyi planlaşdırır.
10. Ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlara məsləhətiniz nə olacaq?
– Gənc yazarlara təkrarçılığa yol verməməyi, yenilik axtarmağı, müsbət mənada həyatın nəbzini tutmağı, oxucu rəğbətini qazanmağı məsləhət görərdim.
11. Mətbu orqanınızın səhifələrində ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəklərini dərc etməmişdən öncə hansı məqamlara daha çox diqqət yetirirsiniz?
– Mətbu orqanımızın səhifələrində siyasi məqamlara yol verilmir. O ki qaldı mətbu orqanımızın səhifələrində daha çox gənc yazarları maraqlandıran yazılara – torpaq həsrəti, vətən sevgisi və s.
12. 2011-ci ildən rəhbərlik etdiyiniz bu Birliyə axın varmı?
– Əlbəttə, var. Həm Bakı, həm Sumqayıt, həm də Azərbaycanın digər bölgələrindən olan yazarlar da ədəbi birliyimizə üzv olmaq üçün müraciət edirlər. Biz də öz növbəmizdə bacardığımız qədər köməkliyimizi əsirgəmirik. Ədəbi birliyimizə üzv qəbul olunan həmin yazarların yazılarını mətbu orqanımızda dərc edirik.
13. İctimai fəaliyyətlə məşğul olan kəslərdən ədəbi birliyinizə üzv olanlar varmı?
-Əlbəttə, var!
14. Ədəbi-bədii yaradıcılığınızda son zamanlar hansı yeniliklər olub?
– Son zamanlar müxtəlif mətbu orqanların səhifələrində şeirlərim və məqalələrim dərc olunur. Müxtəlif illərdə yazdığım şeirlər Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edilərək dərc olunmaq üçün Qardaş Türkiyədə fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin mətbu orqanı “Kümbet” dərgisinə göndərilib. Üç kitabım nəşrə hazırlanır.
15. Gənc yazarlara dəstək olmaqda hansı hissləri keçirirsiniz?
– Təbii ki, hər bir azərbaycanlı yazar kimi, mən də öz növbəmdə yetişməkdə və formalaşmaqda olan gənc yazarlara dəstək olmaqdan məmnunluq hissi duyuram.
16. 2012-ci ildə Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən “Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi həyata keçirildi. Həmin layihə çərçivəsində Azərbaycanın müxtəlif bölgələrində ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarlar haqqında bilgilər toplandı. Sonra həmin bilgilər gənc yazarların özgeçmişi ilə birgə “Bölgələrdən Səslər” kitabında toplandı. Həmin kitaba rəhbərlik etdiyiniz Birliyin üzvləri Kamran Şeyxzamanlı və Zaur Muradsoyun da özgeçmişləri, şeirləri dərc olundu. Həmin gənc yazarlar haqqında olan bilgilərin kitaba daxil edilib ilk dəfə olaraq respublika səviyyəsində ictimaiyyətə çatdırılmasında sizin də rolunuz çox oldu. Adlarını sadaladığım gənc yazarların sizin bu humanist hərəkətinizə münasibətləri necə oldu?
– Təbii ki, hər bir yaxşı yazara köməklik mənim ümdə borcumdur. Həm Kamran Şeyxzamanlı, həm də Zaur Muradsoy bu xəbəri eşidən kimi sevindilər. Həmin kitabda dərc olunmaq üçün haqlarında olan bilgiləri göndərdiyim üçün təşəkkür etdilər.
17. Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına arzunuz nə olacaq?
– Ulu Tanrıdan Azərbaycan xalqına xoşbəxtlik, səadət, işğal altında olan torpaqlarımızın geri qaytarılmasını və bir yumruq kimi birləşməsini diləyirəm.
18. Sonda hansı şeirlərinizi əziz oxucularımıza ərmağan etmək istərdiniz?
– Bir zaman doğma Qubadlımız haqqında yazdığım şeirlərdən birini və rayonumuzun işğalından sonra yazdığım yurd həsrətli şeirlərdən də bir neçəsini sizə təqdim edə bilərəm:

QUBADLIMIN

1988-ci ildə, Mingəçevirdə yaşayan, Qubadlıda bir dəfə də olmayan dostum Avasət məktubunda yazmışdı: “Qubadlıya gəlmək istəyirəm, Qubadlı gözəldimi?..” Və belə cavab vermişdim:

Qubadlı gözəlmi?! – soruşan dostum,
Bir başqa büsatı var Qubadlımın!
Qışı da gözəldi, yazı da gözəl,
Özün gəl, hüsnünü gör Qubadlımın!

Buludlar “Hərtiz”i, “Səngər”i öpür,
Həkəri, Bərgüşad çağlayıb ötür.
Tələs, əziz dostum, tez ayaq götür,
Özünü çölünə vur Qubadlımın!

Dağlardan seyr eylə gen dərələri,
Laləli, nərgizli biçənəkləri,
Qalxıb bələnləri, aş gədikləri,
Düzündə köhlənin yor Qubadlımın!

Bərabər baş çəkək biz oymaqlara,
Dönək meşələrə, buz bulaqlara…
Qulluq eyləmişik çox qonaqlara,
Olmarıq gözündə xar Qubadlımın!

Mərdi-mərdanədir oğulu-qızı,
İtirməz kəsdiyi çörəyi-duzu.
Bizə qonaq gələn getməz narazı,
Bal dadar qoynunda şor Qubadlımın!

Nəbisi, Həcəri dillər əzbəri,
Bizlərin himnidir illərdən bəri.
Dünyaya verdiyi şəxsiyyətləri,
Ediblər adını car Qubadlımın!..

Gəl ki Əvəzoğlu sevinsin-gülsün,
Sənin qulluğunda o ki var dursun…
Amma bir arzum var, gözündən olsun,
Kim baxsa hüsnünə xor Qubadlımın!!

1988

QİSMƏTİM OLSUN

Gözüm o dağlara calanıb, Allah,
Dumanı – qəhərim, çəni – göz yaşım!
İçimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
Qurum dura-dura alışır yaşım!

İçimdə bir ocaq qalanıb, Allah,
Tüstüsü burulub təpəmdən şıxır.
Odu bir yanadır, közü bir yana,
Külünü qaldırıb gözümə soxur!

İçimdə bir niskil yurd salıb, Allah,
Qışı qərar tutub, yazı dolanmır.
İndi yetim qalan gör neçə kəndin,
Ocağı çatılmır, çırağı yanmır!

İçimdə bir məzar boylanır, Allah,
“Hərtiz”im, “Səngər”im başdaşlarıdı.
Kükrəyən Bərgüşad, coşan Həkəri,
O viran yurdların göz yaşlarıdı!

İçimdə bir həsrət göyərib, Allah,
Bu gələn karvanım dönmədi geri.
Düşən yuvasından pərən durnanın,
Naləsi tutmadı bu göyü, yeri!

Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
Bir də o yerlərlə mən qucaqlaşım.
Eylə ki, qismətim qoy olsun, Allah,
Dərəsi – məzarım, dağı – başdaşım!!

2005.
DƏLİ KÖNÜL

Dəli könül, necə gülüm-sevinim,
Qatan qatıb, zəhər töküb şiləmə!
Bir tərəfdən zalım fələk budayıb,
Sən də düşüb bir tərəfdən şiləmə!

Nə umursan yurd-yuvsı talandan,
Hər şər vaxtı didələri dolandan.
Dərdim azmı, sən də düşüb bu yandan,
Yetim qalmış quzu kimi mələmə!

Kaş meh olub o dağlara bir əsəm,
Yurd-yuvamı dolaşmağa tələsəm.
Yurd həsrətli bir quruca nəfəsəm,
Bir sağ ikən şikəstəm ə, şiləm ə!

An demədim yurdsuz keçən hər ana,
Oğul gərək dərdlərimə dayana.
Dərdi söylə dərd bilənə, qanana,
Hər yetəndən dərdə dəva diləmə!

Yurd-yuvasız keçən ömür şən olmaz,
Namərd olan mərd dərdinə tən olmaz.
Hər dərd bölən Qafqaz üçün sən olmaz,
Bir dəryayam, bütöv dərdəm – siləmə!!

2005.

BATIRAM İÇİMİN HIÇQIRIĞINDA

Yenə xəyallarla mən başıdaşlı,
Qopub öz içimdən uzaqlaşmışam.
Ürəyim ağrılı, gözlərim yaşlı,
Gedib o yerlərlə qucaqlaşmışam!

Gümanın itirmiş yalquzaq kimi,
Düşüb dolaşıram viran yurdları.
Gəzirəm yad kimi, bir uzaq kimi,
Bir vaxt növrağımı quran yurdları!

Gah “Qara qaya”da, gah “Ağ qaya”da,
Keçən günlərimin sorağındayam.
Gah “Qlzıl qaya”dan boylanıb, ya da,
Çağlar Bərgüşadın qırağındayam!..

Baxıram hər tərəf yesirdən yesir,
Möhtacdı qayası, daşı sığala.
Nə Babək görükür, nə də Cavanşir,
Nə də ki, Koroğlu – qılıncın çala!

Axır gözlərimdən yaş gilə-gilə,
Batıram içimin hıçqırığında.
Gəzdirə bilsəydik qalmazdıq belə,
Vətən qeyrətinin bir qırığın da!!

2006.

YADIMA DÜŞÜBDÜ

Yurd-yuvamda keçirtdiyim hər günüm,
Ötüşən il, ay yadıma düşübdü!
Bir səs olcaq ayağından başacan,
Kəndə düşən hay yadıma düşübdü!

İşdən-gücdən yorğun-arğın qayıdıb,
Dincələrdik körpələri oynadıb.
Qapımızda samavarı qaynadıb,
Dəmlədiyim çay yadıma düşübdü!

Neçə vaxtdı bir dərd əyib qəddimi,
Bölə bilmir köhnə qonşum dərdimi.
Düşünürəm viran qalan kəndimi,
Başdan-başa tey yadıma düşübdü!

Demə orda yaşamışıq bəy kimi,
İndi burda dolaşırıq səy kimi…
El yığışıb götürdüyü toy kimi,
Qapımdakı vay yadıma düşübdü!

Ov etdiyim dərələrdə hənirti,
Kol dibindən qopartdığım göyərti,
Hərlədiyim yeddi nömür kərənti,
Qatladığım lay yadıma düşübdü!

Yad dolanır ta “Hərtiz”i, “Səngər”i,
Hardan alım Qoç Nəbini, Həcəri?!
Göz yaşımdı Bərgüşadla Həkəri,
Baş vurduğum çay yadıma düşübdü!

Kəndimizdə “toybaşı”ydı üç nəfər,
Həsənalı, Həsənqərə, Qəzənfər…
Qara zurna nazlanardı bəxtəvər,
O “Yallı”lı toy yadıma düşübdü!
(Bu bəndi lazım olsa çıxarsan)

Gül açmadı ta Qafqazın dediyi,
Zəhər oldu neçə vaxtdı yediyi…
Qonşuların qonşulara verdiyi,
Göndərdiyi pay yadıma düşübdü!!

2005.

Hikmət MƏLİKZADƏ (Məlikzadə Hikmət Qəzənfər oğlu) 6 yanvar 1972-ci ildə Şamaxı rayonunda doğulub.1979-1989-cu illərdə Şamaxı rayon Qaravəlli kənd orta məktəbində orta təhsil alıb.1990-1992-ci illərdə sovet ordu sıralarında həqiqi hərbi xidmətdə olub.1993-cü ildən mətbuat sahəsində çalışır.
İki şeir, yeddi publisistik kitabın, yüzlərlə məqalə, rəy və resenziyaların, onlarla elmi məqalənin müəllifi, yüzlərlə kitabın redaktorudur.Bir sıra mükafatların, təşəkkür və diplomların sahibidir. Hazırda Abşeron rayonunun Mehdiabad qəsəbəsində yaşayır.Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvüdür.Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsüdür.«Yeni Təfəkkür» qəzetinin əməkdaşıdır.

***

Hər can bir adamı qaraya çəkir,
Hərə bir can dartır öz ağlığına.
Qayıt, ağ əzaba bükdüyün canın,
Diz çök qarşısında, döz ağlığına…

…Tabutdu elə bil o qara taxta,
Sənin nə vecinə ölən kimdi, qız.
Yaman naz atırsan, o da ruh verir,
Kaş, bircə biləydim kölən kimdi, qız…

Bir ömür bəs etmir bir sısqa eşqçün,
Özünə zəhmət ver, yu xəyalları…
Nə sevgi sənlikdir, nə sən sevgilik,
Çəkil, boşa verim bu xəyalları.

***

Sultanım, fərz elə bir dəstə gülsən
Bir yol qoxlamıram, sən də baxırsan.
Nədən hər Ay doğcaq duvağa girib,
Tək qoyub gəldiyin kəndə baxırsan?

Kimdir tora salıb baxışlarını?
Yoxsa sən salmısan dərdə kimisə?
Mən kiməm eləysə? Sən kimsən onda?
Susub gözləyirsən ərdə kimisə…

Əcəb kama çatdıq bu xəstə ruhla,
Kölgəmi üstünə yıxıb gedirəm.
Çətin başa vuraq bu ömrü sənnən,
Topla nəyim varsa, çıxıb gedirəm.

***
Sənə deməyəcəm – qal, qulun olum,
Sanma su atacam dalınca, dözmüb.
Bədbəxt olacaqsan özgə qucaqda,
Sıxıb tökəcəksən balınca, dözmüb.

Yeri, köç gözləyir, duvağını ört,
Onsuz da bu sevgi paradı, yeri.
Tez get, aramızı toz örtsün qəfil,
Qanım Allahından qaradı, yeri.

Çay ki, yırğalandı, adam tanımır,
Anan danışmayıb Saradan sənə?
Dayan, gec də olsa, halallıq verim,
Bəlkə rəhm elədi Yaradan sənə.

***
Duvağı nəm çəkib sərt baxışların,
Gözlər əvvəlkitək yol seçə bilmir.
Adəmdi, Xocadı kölgəm biçarə?!
Basıb dörd yanını kol, seçə bilmir.

Yamağı çoxalıb çuxamızın da,
Həyat sənin üçün dar ağacıdır.
Əcəl dadı getmiş qız dodağısa,
Ölüm ip asdığın bar ağacıdır.

Bir qız köç üstədi uzağa sarı,
Az bax arxasınca, boynun ağrıyar.
Bir-bir, iki-iki səndən küsürlər,
Qızlar düşüb gedər, qoynun ağrıyar.

***

Hər can bir adamı qaraya çəkir,
Hərə bir can dartır öz ağlığına.
Qayıt, ağ əzaba bükdüyün canın,
Diz çök qarşısında, döz ağlığına…

…Tabutdu elə bil o qara taxta,
Sənin nə vecinə ölən kimdi, qız.
Yaman naz atırsan, o da ruh verir,
Kaş, bircə biləydim kölən kimdi, qız…

Bir ömür bəs etmir bir sısqa eşqçün,
Özünə zəhmət ver, yu xəyalları…
Nə sevgi sənlikdir, nə sən sevgilik,
Çəkil, boşa verim bu xəyalları.

***
Sultanım, fərz elə bir dəstə gülsən
Bir yol qoxlamıram, sən də baxırsan.
Nədən hər Ay doğcaq duvağa girib,
Tək qoyub gəldiyin kəndə baxırsan?

Kimdir tora salıb baxışlarını?
Yoxsa sən salmısan dərdə kimisə?
Mən kiməm eləysə? Sən kimsən onda?
Susub gözləyirsən ərdə kimisə…

Əcəb kama çatdıq bu xəstə ruhla,
Kölgəmi üstünə yıxıb gedirəm.
Çətin başa vuraq bu ömrü sənnən,
Topla nəyim varsa, çıxıb gedirəm.

Qasımov Astan Zakir oğlu 2003-cü il aprel ayının 10-da Sumqayıt şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub. 2009-cu ildə Sumqayıt şəhər 14 saylı orta məktəbin birinci sinfinə daxil olub.
2007-ci ildən idmanın karate növü ilə məşğul olur. Dəfələrlə öz qrup yaşıdları arasında Azərbaycan çempionu olub. Qırx dəfə birinci, altı dəfə ikinci, altı dəfə üçüncü yerə layiq görülmüşdür.
Azərbaycan Respublikası Kontakt Karate Federasiyasının prezidenti Ariz Ağayev tərəfindən fəxri diplom ilə təltif olunmuş və mükafatlandırılmışdır. Xarici ölkələrə dəfələrlə dəvət alıb.

İndi mən Sumqayıt şəhər 14 saylı orta məktəbin idmançılarından ibarət 4 b sinif şagirdləri haqqında sizləri bilgiləndirmək istəyirəm:
1.Yəhyayev Fuad idmanın futbol növü ilə məşğul olur.O, bu idman növündə bir dəfə birinci yerə layiq görülmüşdür.
2.İsmayılov Fərid idmanın üzgüçülük npvü ilə məşğul olur.O, bu idman növündə bir dəfə birinci, bir dəfə də ikinci yerə layiq görülmüşdür.
3.Cavadlı Tamerlan idmanın boks növü ilə məşğul olur.O, bu idman növündə üçüncü yerə layiq görülmüşdür.
4.Məlikov Nurlan idmanın boks növü ilə məşğul olur.O, bu idman növündə ikinci yerə layiq görülmüşdür.
5.Rzalı Gülçin idmanın üzgüçülük növü ilə məşğul olur.O, bu idman növündə bir dəfə birinci yerə layiq görülmüşdür.
6.Mirzəyev Firudin idmanın taykvondo növü ilə məşğul olur.O,bu idman növündə bir dəfə ikinci, bir dəfə də üçüncü yerə layiq görlmüşdür.

MƏN FƏXR EDİRƏM Kİ, AZƏRBAYCANLIYAM

Mənim doğma vətənim Azərbaycandır.Mən bu ölkənin vətəndaşıyam.Vətənimiz bizə ulu babalarımızdan əmanətdir.
Vətənimizin başı bəlalar çəkib, ancaq igid, yenilməz oğullarımız öz sinələrini sipər edib torpaqlarımızı qoruyublar.Onlar vətənimizin hər bir qarış torpağı üçün canlarını fəda etmişlər.Elə insan tapılmaz ki, qəlbində vətən sevgisi olmasın.Belə insanlara ən bariz nümunə kimi Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əlirza oğlu Əliyevi nümunə göstərmək olar.Heydər Əliyev öz xalqının inkişafı üçün əlindən gələn hər şeyi etmişdir.
Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyev öz doğma vətəni Azərbaycanı sevib hər şeydən uca tutmuşdur.Hələ Sovetlər dönəmində dünyanın hansı ölkələrinə səyahət etməsindən asılı olmayaraq, xəritədə böyük sevgi ilə Vətənimiz Azərbaycanı dünya ölkələrinə tanıtmışdır.Məhz həmin illərdə Heydər Əliyevin uzaq görənlik siyasətinin nəticəsidir ki, indi də doğma vətənimiz Azərbaycan çiçəklənir.
Çağdaş dövrdə Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyevin bir cümləsi daha çox xalqa qəlbən, ruhən bağlı olmasını, Azərbaycan vətəndaşı olmağı ilə fəxr etdiyini bir daha təsdiqləyir: “MƏN FƏXR EDİRƏM Kİ, AZƏRBAYCANLIYAM”.

ONLAR MÜTLƏQ ÖZ YURLARINA QAYIDACAQLAR

Ermənilərlə Azərbaycanlılaırn müharibələri 1988-ci ildən başlaımşdır.Bu müharibələr aralıqlarla 1992 və 1993-cü illərə qədər davam etdirmişdir.Həmin illərdə bizim bəzi rayonlarımız işğal olmuşdur: Xocalı, Şuşa, Laçın, Xocavənd, Kəlbəcər, Ağdərə, Ağdam, Cəbrayıl, Füzuli, Qubadlı, Zəngilan.
Ermənilər 1988-ci illərdə Azərbaycanlı əsgərlərin adından öz həmvətənlərinə qarşı zorakılıq göstərməklə onları öldürmüşdülər.Beləcə Azərbaycanın adına ləkə vurmuşlar.
Biz işğal olunmuş torpaqlarımızı geri alacağıq.Qaçqınlar ailələr isə öz torpaqlarına geri qayıdacaqlar.

RAFIQ ODAY

23 iyul 1960-cı ildə Naxçıvan MR Şərur rayonunun Şəhriyar kəndində anadan olub. 1983-1988-ci illərdə Naxçıvan Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsində təhsil almışdır. Orta məktəb illərindən rayonda nəşr olunan «İşıqlı yol» qəzetində kiçik məqalələri çap olunsa da, «Vətən gəz» adlı ilk mətbu şeri 1983-cü ildə «Sovet Nax¬çıvanı» («Şərq qapısı») qəzetində dərc olunmuşdur. Rayonda nəşr olunan «Işıqlı yol» qəzetində ictimai əsaslarla «Xalq yaradıcılığı və incəsənət» şöbəsinin müdiri olmuşdur.
Xələc kənd məktəbindəki fəaliyyəti dövründə «Şaman» folklor dərnəyi və eyniadlı ansambl yaratmış, bir neçə il kəndbəkənd gəzərək folklor nümu¬nələrini toplamış, onları mütəmadi olaraq rayon qəzetində dərc etdirmiş, sonradan bu yazıları bir araya gətirərək «Şərur folkloru – Rafiq Odayın təqdimatında» adı altında kitab halında çap etdirmişdir.
1985-ci ildə rayon Komsomol komitəsinin nəzdində yaradılmış «Dan yeri» ədəbi birliyinə rəhbər təyin edilmiş, istedadlı gənclərin aşkarlanıb ortaya çıxarılmasında geniş iş görmüşdür. 1988-ci ildə «Yazıçı» nəşriyyatı tərəfindən «Bir yol başlamışam» adlı ilk şeirlər kitabı dövlət planına salınmış, beləliklə, 1989-cu ildə Naxçıvan Muxtar Respub¬likası üzrə 29 yaşında şeirlər kitabı dövlət tərəfindən çap olunan ilk qələm sahibidir.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvüdür.
2003-cü ildə Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri seçilmişdir. Bu gün də bu vəzifəni icra edir.
2005-ci ildən 2008-ci ilin əvvəllərinə qədər «Şaman» ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəze¬tin təsisçisi və baş redaktoru olmuş, 2008-ci ilin əvvəllərindən bu günə qədər «Möhtə¬şəm Azərbaycan» ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetin təsisçisi və baş redaktorudur.
2008-ci ilin oktyabr ayından 2010-cu ilin may ayına kimi eyni zamanda «Azərikimya» Dövlət Şirkətinin mətbu orqanı olan «Azərbaycan kimyaçısı» qəzetinin baş redaktoru işləmişdir.
Respublika Prezidentinin müvafiq Sərəncamı ilə «Azərikimya» Dövlət Şirkəti ARDNŞ-nin tabeçiliyinə veriləndən sonra, Rafiq Oday fəaliyyətini «Azərikimya» İstehsalat Birli¬yinin mətbuat xidməti və ictimaiyyətlə əlaqələr şöbəsində davam etdirir.
«Bir yol başlamışam», «Gecələr içimə göyüzü yağar», «Ömür gedir öz köçündə», «Şərur folkloru – Rafiq Odayın təqdimatında», «Qarabağ şikəstəsi», «Xatirələr işığında», «3 Aprel günəşi», «Əlli min də qayğısı var əllimin», «Ədəbi – tənqidi məqalələr» kitablarının müəllifidir. “Qızıl qələm”, “Həsən bəy Zərdabi” və “Qafqaz – Media” mükafatları laureatıdır.
Sumqayıt şəhərində və ətraf rayonlarda yaşayan yazıçı və şairlərin əsərlərindən ibarət 15 almanax tərtib edərək çap etdirmiş, 100-dən artıq kibabın redaktoru olmuşdur. 40-dan artıq elmi, yüzlərlə publisistik məqalənin müəllifidir.

Rafiq ODAY

YAŞADIM

Düz əlli il ömür adlı,
Kürkün içində yaşadım.
Apaydın səma altında,
Bürkü içində yaşadım.

Xəbər yollayın Orxana,
Dünya özü bir zorxana.
Göz açandan nə qorxu, nə
Hürkü içində yaşadım.

Ümidi üzdüm yaşadım,
Canımdan bezdim yaşadım,
Yaşadım, düzdü, yaşadım,
Sürgün içində yaşadım.

Nə kimsəyə ərk eylədim,
Nə kimsəni görk eylədim,
Mənliyimi börk eylədim,
Börkün içində yaşadım.

Yada tutdum neçə il yön,
Ümid çıxdı puça min yol.
Heç deməzsən neçə milyon,
Türkün içində yaşadım.

Dost-doğma bildim müşkülü,
Sevdim-oxşadım püşkümü.
Ömür deyilən beş günü,
Bir gün içində yaşadım.

HAQQ DEYƏN HAQQA QOVUŞAR

Hərə bir nəzərlə baxır,
Yoldan ötən hər dəliyə.
Çox da mənə bənd olmayın,
Mən də bu təhər dəliyəm.

Hər talenin öz nərdi var,
Gözlərim göyə nərdivan.
Gecənin gecə dərdi var, –
Açıldı səhər – dəliyəm.
Bilən olmaz nə gündəyəm,
«Harda»yam, «nə üçün»dəyəm.
Milyon dəli içindəyəm, –
Mən də bir nəfər dəliyəm.

Bir qaysağam qan adında,
Qoparın da, qanadın da.
Mələklərin qanadında,
Eylərəm səfər – dəliyəm.

Başdı – yüz qada sovuşar,
Ya tutar, ya da sovuşar.
Haqq deyən haqqa qovuşar, –
Geymişəm kəfən dəliyəm.

Rafiq ODAY

GEDİM

Qoşulub qərib durnaya,
Qərib-qərib köçüm gedir.
İlahi, bir yol aç mənə,
Bu yerlərdən köçüm gedim.

Qərib durna, qərib ağı,
Darıxanda məni çağır.
Göndər bir piyalə ağu,
Şərbət kimi içim gedim.

Yaranışdan beləyəmmi,
Azadammı, köləyəmmi?!
Zəncir kəsir biləyimi,
Dizlərimdən gücüm gedir.

Aldanıb ağlıma gəlim,
Qoşulub ilğıma gəlim.
Yolumdan saxlama, gəlim,
Qoy sakitcə keçim gedim.

Kəc baxılsa yurd daşına,
El dağılar, yurd daşınar.
Bu dünyanın yaddaşına
Əbədilik köçüm, gedim.

Rafiq ODAY

USTAD, BİR DÖN SİNƏMƏ BAX…
«Gəl gör mənə eşq neylədi»
Yunis İmrə

Bu sevda dəli sevdadı,
Tükənməz macərası var.
Nə bu dərdə əlac edən,
Nə bu dərdin çarısı var.

Oldu ömrün yazı talan,
Yazıq satan, yazıq alan.
Nə ondan bir razı qalan,
Nə ondan bir narazı var.

Yön çevirib dağa-daşa,
Bulaq oldu gözüm – daşan.
Nə gözümdə ağdan nişan,
Nə gözümün qarası var.

Eşq qonaqmış, sinəm otaq,
Qonaq çəkdi sinəmə dağ.
Ustad, bir dön sinəmə bax,
Gör, salamat harası var?

GÖTÜRMÜR

Əsmə hər bir yarpaq üstə,
Bu ağac balta götürmür.
Yük olanı torpaq üstə,
Torpağın altı götürmür.

Nə sızlarsan, viran könlüm,
Öz içinə varan könlüm.
Dərdə könül verən könlüm
Başqa ovqatı götürmür.

Bıçaq kürəyə yol tapır,
Haram – çörəyə yol tapır.
Çat hər ürəyə yol tapır,
Ürək hər çatı götürmür.

Ölümü almam eynimə,
Əgər batmasa beynimə,
Dar ağacı, çox öyünmə,
Bu boğaz çatı götürmür.
GƏLDI

Bu örkən uzun örkəndi,
Durum dolanım bu kəndi.
Gözümün yaşı tükəndi,
Yerindən qara qan gəldi.

Göylərdən bir ulduz axdı,
Gördüm ki, yolum uzaqdı.
Təzə yurd saldığım vaxtı,
Bu karvan haradan gəldi.

Yön alım dedim haraya,
Yön alım gedim haraya.
Ağ ağa qənim, qaraya
Nə gəldi qaradan gəldi.

Bu sayaq yaşayammadım,
Başayaq yaşayammadım.
Mən oyaq yaşayammadım,
Hər dərd də röyadan gəldi.

Salma dedim çəp yerinə,
Biçdiyini səp yerinə.
Bu səhər də sübh yerinə,
Ömrümə qara dan gəldi.

Bir qəti hökm aradım,
Bu ömrü nakan aradım.
Bir özgə məkan aradım,
Dadıma yaradan gəldi.

ƏLINDƏ

Başımız qovğada, qalda,
Yaxamız namərd əlində.
Talanır cümlə varımız,
Yoxumuz namərd əlində.

Boşalan yer zorla dolur,
Düzü-dünya gorla dolu.
Yatağımız qorla dolu,
Yuxumuz namərd əlində.

Yerlər qılınc, göylər qalxan,
Qan ağlayır düşüb – qalxan.
Sinəmizi deşib qalxan,
Ahımız namərd əlində.

Ha bu qədər zəncir gəmir,
Qanqal dəmir, zəncir dəmir.
«Yazı»mızdan yox səs-səmir,
«Oxu»muz namərd əlində.

Sökülür yurdun hasarı,
Qurd oğlu qurdun hasarı.
Tuşlanan yurduma sarı,
Oxumuz namərd əlində.

Gördük qalxıb enənləri,
Gördük ötən dünənləri.
Bada verdik dinənləri,
Çoxumuz namərd əlində.

Rafiq ODAY

KEÇIR

Öz günümə ağlamıram,
Günüm ağlamaqdan keçib.
Ağlamağın faydası nə? –
Gülüm, ağlamaqdan keçib.

Qısıl yaşa tək içində,
Öz dərdini çək içində.
Ömrümüz ələk içində,
Qəddimiz yumaqdan keçir.

Tərk olduq təkə dönüncə,
Biz ürkə-ürkə dönüncə,
Çuxamız kürkə dönüncə,
Bəlkə yüz yamaqdan keçib.

Bu həyat bir qəm sandığı,
Kim açsın, de, kim, sandığı?
Ac balığın yem sandığı,
Ölümü qarmaqdaq keçir.

Haqqın uvandı, tərsi bir,
Haqq oğlu haqqa nə Sibir?!
Dolanmaq başın nəsibi,
Dolamaq, barmaqdan keçir.

Tanısa qəmlər yaxanı,
Kim tikər qəmlər yıxanı?
Naz ilə qəmlər yaxanın
Sevgisi bu baxtdan keçir.

BILIRƏM

Mənim virana könlümü,
Eşq abad eylər, bilirəm.
Gahdan da abad olanı
Aşqabad eylər, bilirəm.

Könül verdinsə təkliyə,
Ömrü dərd-qəm ətəkliyər.
Səni vadar dönüklüyə
Başqalar eylər, bilirəm.

Məni bu kənddən ötürün,
Ötürün, dərddən ötürün.
Hər boş söz-söhbətdən ötrü
Qaşqabaq eylər, bilirəm.

Sinəmin aha çəmi var,
Gözümün daha nəmi var.
Küsməyə bəhanəmi var? –
Başqa ad eylər, bilirəm.

Yığdı cana ələm məni,
Ömür adlı sələm məni.
Bu eşq üstə aləm məni
Daşqalaq eylər, bilirəm.

Bioqrafi – Qiymet Meherremli – 02.12.1963 (doğum tarixi).
Azeri yazarı, Azərbaycan Yazıçılar və jurnalist birliklərinin üzvü.
Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyası M.Füzuli adına Elyazmalar İnstitutunun elmi işçisi.
Azeri türkcəsini 4 şeir kitabı çap olunub:

1. “Yüreyimden nələr keçir” – Bakı, 1996

2. “Karib durna” – Sankt-Peterburq, 1999

3. “Ana, səndən doymadım” – Bakı, 2001

4. “Işığa sarı” – Bako, 2004

Görməsəm ölərəm səni…

Çox o yan-bu yan eləmə,
Qaçıra bilərəm səni…
Nə vaxt ki, düşsən əlimə,
Şeirimə bələrəm səni.

Əlindən dağlıyam deyə,
Yarama bağlayım deyə,
Küsdürüb, ağlayım deyə,
Tanrıdan dilərəm səni.

Hərdən ki sərtliyim tutur,
Dünyadan getməyim tutur…
Görəndə şitliyim tutur,
Görməsəm – ölərəm səni!

ƏVVƏLİ MƏHƏBBƏT…

Gözlədim, gəlmədin,
Ah! Sən neylədin?
Qəlbimi şüşətək
bil çiliklədin.

Yaxşı ki, duymadın nə çəkdiyimi,
Onsuz da qədrimi bilən deyildin.
Sulara baş əyən söyüdlər kimi,
Külək əsən səmtə sən də əyildin.

Könlümdə dəfn etdim ölən sevgimi,
Göz yaşım bu eşqi göyərdə bilməz.
Neçə dəfə ölüb-dirildiyimi
Bu dərdə düşməyən bir kimsə bilməz.

Heç sonu olmadı bu əzabımın,
Dayandı qəsdimə o üzü dönmüş.
Kələftək uzanan iztirabımın
Əvvəli məhəbbət… sonu ölümmüş…
Əvvəli məhəbbət… sonu ölümmüş…

RƏHMƏT OLSUN

Xocalı soyqırımına

Qönçə ikən solanlara,
Qar-sazaqda donanlara,
Qərib-qürbət məzarlarda
Qalanlara rəhmət olsun.

Arzusu kül olanlara,
Taleyi kəm cavanlara,
Ölümüylə yağıdan bac
Alanlara rəhmət olsun.

El yolunda şəhidlərə,
Torpaq olmuş igidlərə,
Rəhmət olsun yüz min kərə…
Rəhmət olsun!!!
Rəhmət olsun!!!

TƏRCÜMEYİ-HAL

Teymur HƏBİBİ (Teymur Bayramov Rzaqulu oğlu) 9 iyul 1986-cı ildə Gürcüstanda – Qarayazı mahalının Ağtəhlə kəndində ziyalı ailəsində anadan olub. Ailənin ikinci övladıdır.
1989-cu ildən ailə üzvləri ilə birlikdə Bakıda yaşayır. Valideyinləri onun haqqında belə deyir: “Hələ erkən yaşlarından ədəbiyyata sevgisi olan Teymur şeir, sənət ocağının qoynunda böyümüşdür. Ona bu istedad soykökündən, hələ məktəb illərindən müxtəlif mövzuda şeirlər yazan, ədəbiyyatı çox sevən anası Nisə xanımdan keçmişdir.
Teymur balaca olarkən vətənin müharibə illərində, o qızğın gedən döyüşlər zamanı televizorda göstərilən döyüşkən əsgərləri, ölüb-yaralanan, əsir düşən günahsız insanları, yandırılan şəhərləri, kəndləri əsəbi halda izləyərək içində düşmənə qarşı sonsuz nifrət bəsləyirdi. O, bu hadisələri uşaq düşüncələri ilə mühakimə edir, efirdən gördüklərini bədahətən şeir halında söyləyirdi. Əlinə aldığı hansısa bir qəzeti isə tərsinə tutaraq oxumağı, yazmağı bacarmadığı halda, “Cəmillini, Malıbəylini yandırdılar, əsgərlərimizi, analarımızı öldürdülər” və s. sözləri şeir kimi bir-birinə qoşaraq dayanmadan söyləyirdi. Biz onu saatlarla bu fikirlərin təsirindən ayılda bilmirdik. Yəni Teymur özündə olmurdu, başqa Teymur olurdu… Yaşı az olan balaca Teymurun bəlkə də, o an əlində silah, özü də səngərdə olsaydı düşmənə qan qusdurardı.
Müharibənin ağrı-acısını, dəhşətini xalqına çəkib göstərən jurnalist, vətənpərvər, öz ölümü ilə xalqın qəlbində əbədi qəhrəmanlıq abidəsini ucaldan Milli Qəhrəman Çingiz Mustafayev Teymurun ən sevimli bir kumiri idi. Onun Çingizə qarşı xüsusi bir sevgisi, marağı vardı. Daim onu, onun çəkdikləri bütün görüntüləri uşaq ağlı ilə izləyərək əsəb hissi keçirirdi. Teymurun həmişə bir sözü vardı: “Mən böyüyəndə Çingiz kimi vətənpərvər, çiynimdə kamera müharibəni çəkməyə gedəcəm. Vətənimi düşmənlərdən qoruyacam!”
Hələ məktəbə getməyən balaca Teymur uşaqlıqda taxtadan silahlar düzəldərək həyətin o baş, bu başına gedib “Vətən məni yetişdirib, bu ellərə yolladı” əsgər marşını oxuyurdu. Çox qəribə idi ki, hündürdən, qışqıra-qışqıra oxuyurdu. Sanki içində bir yanğı vardı, nifrət vardı düşmənə, dünyaya, bəlkə də hər kəsə…
1992-ci il idi. Televizorda Xocalının işğalını, Çingizin ağlayaraq düşmənlərin törətdiyi dəhşətlərə dözmədiyi səhnələri, günahsız insanların amansızcasına öldürülməsi, bir sözlə, insanlığa yaraşmayan vəhşilikləri göstərirdilər.
Teymur isə yenə də həmişəki kimi televizorun qarşısında əyləşib göstərilənləri izləyirdi. Evdə isə xeyli qonaqlar vardı. Hamının başı söz-söhbətə qarışmışdı. Birdən Teymur əlində kağız ilə bizlərin diqqətini cəlb etdi. O, kağızda yazdığını bizlərə oxudu. Bizə isə çox maraqlı və qəribə gəldi ki, axı o hərifləri tanımır, yazı yaza bilmir? Çox keçmədi əlindəki kağıza baxanda gördük ki, kağızda dalğalar çəkilib. Teymurun özünə məxsus düşündüyü yazı. Yəni dalğalar… Sözün düzü, biz bu yazıdan heç nə anlamadıq. O, kağızdakı dalğalardan fərqli olaraq yazdığını oxuyanda sözləri düzgün şəkildə oxuyurdu. Hamı təəccüb içində idi. Heyif ki, o kağızların heç biri bu gün qalmayıb. Amma yaddaşlardan silinməzdir o anlar…
Biz isə elə onda bildik ki, balaca Teymurun istedadı nədir.”
1993-cü ildə 143 saylı orta məktəbə daxil olmuşdu. 2004-cü ildə isə məktəbi bitirmişdir. O, məktəb ilə bağlı xatirələrindən yazır: “Mənim ikinci dəfə ədəbiyyata gəlişim məktəbdə onuncu sinifdə oxuyarkən, ikinci gün, ədəbiyyat dərsində olmuşdur. O gün sinif rəhbərimizin dərsi idi. O, keçdiyi dərs ilə bərabər, bizə şairlərin həyatında olan maraqlı hadisələrdən də danışırdı. Mənimlə bir parta arxasında sinif yoldaşım, dostum əyləşmişdir. O da müəllimənin danışdıqlarına diqqətlə qulaq asırdı. Bir sözlə, bütün sinifin diqqəti müəllimədə idi. Birdən
gözüm sinif yoldaşımın, dostumun qarşısındakı dəftərdə yazılan sətirlərə sataşdı. Astadan soruşdum bu nədir? O isə dəftəri mənə tərəf uzadıb oxumağımı xahiş etdi. Elə hər şey də buradan başladı.
Biz məktəbdə üç dost idik. Çox keçmədi öz aramızda “Əhli-eşq” məclisi yaradıb, bir-birimizə təxəllüslər verməyə başladıq. Mənə dostlarımdan biri “Həbibi” (sevgili dost, dost) təxəllüsü verdi. O gündən məni Teymur Həbibi kimi çağırmağa başladılar. Biz üç dost hər dəfə yeni şeir yazdıqca şeirləri bir-birimizə göstərərək, müzakirə edib oxuyurduq. Sonda da şeir haqqında öz fikrimizi bildirirdik. Sinif rəhbərimiz də yazdığımız şeirləri oxuyub bizimlə ürəkdən fəxr etdiyini bildirərək, dəyərli məsləhətlərini bizlərə verirdi. Sonradan bu məclisin üzvləri çoxalmağa başladı.
Mənim ikinci dəfə ədəbiyyata gəlişim məhəbbət şeirləri yazmaqla başlamışdır. Hamı mənə bir sual verirdi. Niyə məhəbbətdən yazırsan? Ən çox da bu sualı qızlar verirdi. Mən də cavabımda sevin məni, sizə də məhəbbətdən şeirlər yazım deyirdim. Bu sözümü kimisi ciddi, kimisi də zarafat qəbul edib, gülürdü…
Yavaş-yavaş məhəbbət şeirləri ilə yanaşı müxtəlif mövzuda şeirlər də yazmağa başladım.
Heç yadımdan çıxmaz. Bir gün sinifdə “Ana” haqqında inşa yazırdıq. Mən də anam haqqında “Pak adındır məni yaşadan, ana!” şeiri yazmışdım. Bu şeiri sinif rəhbərim oxuyub çox bəyənmişdi. Müəllimə bu şeiri inşaya salmağımı məsləhət bildi. Şeiri inşaya saldım. Böyük diqqətə, marağa səbəb oldu. Bir gün yenə ədəbiyyat dərsi idi. Müəllimə hamı ilə salamlaşıb oturdu. Sonra məni yanına çağırıb, ana haqqında yazdığım şeiri uşaqlar üçün oxumağımı xahiş etdi. Sözün düzü, heç hazır deyildim belə bir təklifə. Ürəyimdə “Anamın sağ əli başıma” – deyib, özümü bir təhər toparlayaraq şeiri uşaqlara söylədim. Müəllimə isə əlini qoynuna qoyub, gözləri yol çəkə-çəkə məni dinləyərək xəyala dalmışdır. Düzünü desəm şeirin harada başlayıb, harada qurtardığını bilmədim də. Bir də ayıldım ki, müəllimə ilə uşaqlar məni alqışlayaraq “eşq olsun mənim şagirdimə, bizim istedadlı sinif yoldaşımıza” – deyərək sevindilər. O an özümü dünyanın ən xoşbəxt insanı hiss etdim.”
2004-cü ildə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin “Kulturologiya” fakültəsinin Beynəlxalq Mədəni Əlaqələr ixtisasının əyani şöbəsinə daxil olmuşdu. 2008-ci ildə universiteti fərqlənmə diplomu ilə bakalavr dərəcəsində bitirmişdir. O, universitet ilə bağlı xatirələrindən yazır: “I kursun qış semestri idi. İxtisas ilə bağlı fəndən imtahan verirdik. Tələbələr bir-bir imtahana girib-çıxdıqca növbə mənə yaxınlaşırdı. Mən isə həyəcanla dəhlizin o baş, bu başına gedib, əlimdə dəftər dərs vaxtı keçdiklərimizi təkrarlayırdım. Birdən mənə imtahan otağına keçməyi xəbər verdilər. Təzəcə içəri keçmişdim ki, müəllimə üzü gülərək “gəl, mənim şair balam. Buyur, əyləş” – deyə məni qabaqladı. Heç nə başa düşmədim. Salam verib, əyləşdim. Müəllimə isə “eşitdim məhəbbət şeirləri yazırsan? Onlardan birini söyləsən, dərs soruşmadan sənə 5 (beş) qiymət yazacam” – dedi. Siz haradan bilirsiz ki, mən məhəbbət şeirləri yazıram? Müəllimə gülərək “tələbə yoldaşların deyib. Utanma, oxu” – dedi. Gözlərimə inanmadım. Allahın adını ürəyimdə çəkib təzəcə şeirin bir bəndini deməyə başlamışdım ki, müəllimənin gözləri dolaraq “burda dayan, oğlum, sən məni keçmişə qaytardın, tələbəlik illərinə. Nəisə, Allah yolunu açıq etsin. Uğurlar, gedə bilərsən. İmtahandan keçdin. Təbrik edirəm!” – deyəndə yenə də gözlərimə inanmadım. Sevincək minnətdarlığımı bildirib otaqdan çıxdım.
Tələbə həyatı mənim üçün fərqli bir həyatdır. İnsanın böyüməsi, həyata baxışının dəyişməsi, yeni dostlar, tanışlar, ürəyinə yatan istəkli, səni sevən insanların qazanılması… Bunların hamısı, bu illər ərzində yaranır. Yaradıcılığımın ən qaynar və geniş oxucular tərəfindən tanınmasında da tələbəlik illərinə borcluyam.”
Teymur Həbibinin mətbuatda ilk çap olunmuş şeirləri 2005-ci ildə “Müxəmməs” və “Namə” olmuşdur. O, 2006-cı ildə bir ilə yaxın mətbuatda çalışmış, “Qulluğunda hər an durum”, “Xəyalımdan keçən gözəl”, “Bir salamdır aramızdakı söhbət”, “Xatirəli bir gecə…”, “Səni axtarıram, yar, haradasan?” şeirləri də mətbuatda çap olunmuşdur.
Elə həmin ildə də “Ağla, mənim gözü yaşlı məhəbbətim” başlığı altında “İsmi-Teymur” (Avtobioqrafik şeir), “Kitabi-mehrim”, “Biz ad günümüzü bir qeyd edirik”, “Müxəmməs”, “Gözəl”, “Bu həyatdan cavan köçdün, sevgilim”, “Xəstəyəm, dərmanım yardır” və s. şeirləri də mətbuatda çap olunmuşdur. O, mətbuatda birinci korrektor vəzifəsində çalışmış, Heydər Əliyev “Xalqa bağışlanan ömür” X kitab, Hacı xanım Rövşanə “Əllərimi Allaha açdım”, Şükufə Göyçəli “Səni ömrümə yazmışam”, Zeynal Qoca “Zindandı dünya”, Ramiz Məmmədzadə “İşıq günü”, və s. kitablarda adı çıxmışdır.
Sonradan müxbir vəzifəsində çalışmış, İlyas Əfəndiyev – 92 “Unudulmaz xalq yazıçısı”, “Kulturologiya” fakültəsi “ADMİU-nun öndə gedən fakültələrindən biri”, Mikayıl Müşfiq “30 illik ömür karvanı”, Bir olan Allahın izni ilə! “İslam inciləri”, Poetik məclislər “Onların yaranma və inkişaf tarixi, poetik məclis üzvləri”, Aşıq Ələsgər “Ustadın ömür səhifələri”, Mirzə Şəfi Vazeh “XIX əsrin birinci yarısı Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələrindən biri”, Xaqani Şirvani “Öz dövrünün ustadı”, Nizami Gəncəvi “Ustadın həyatı və yaradıcılığı”, Mənisə Xatın Məhsəti Gəncəvi “XII əsr Azərbaycan ədəbiyyatında yeni bir şeir məktəbinin, şeir sərgisinin təsisçilərindən biri” və s. məqalələri də mətbuatda çap olunmuşdur. Bunlarla yanaşı, onun yeni yazdığı şeirləri də mətbuatda çap olunmuşdur. O, hələ tələbə olarkən universitetin Tələbə Həmkarlar İttifaqı Komitəsinin nəzdində fəaliyyət göstərən “Ədəbi Məclis”in üzvü olmuş və bu məclis üzvləri ilə bərabər 2007-ci ildə mətbuatda şeiri (“Darıxmışam”) çap olunmuşdur.
2008-ci ildə hərbi xidmətə yola düşmüş və Qusar rayonunda xidmətdə olmuşdur. O, xidmətdə olduğu müddətdə “Ana”, “Xəstəyəm, bu ürək darıxır sənsiz”, “Küsəyən qız”, “Ayrılıq”, “Əsgər məktubu”, “Şahdağ”, “Şeir yazmaq istəyirəm”, “Gülüşlərin” və s. şeirlər yazmışdır. O, hərbi ilə bağlı xatirələrindən yazır: “Mənim hərbi ilə bağlı olan xatirələrim hərbidə və hərbi hospitalda kitabçalarda yazılan şeirlərdə, qeyri-adi çəkilən şəkillərdə, darıxan zaman qaraladığım günlərdə və s. qeyd olunmuşdur.”
Əsgər Bayramov xidmət etdiyi müddətdə özünü nizam-intizamlı aparmış, geyim formasını səliqəli saxlamış, döyüş və ictimai-siyasi hazırlığı yüksək səviyyədə olmuş, öz əsgər yoldaşları ilə davranış qaydaları normal, silahının və döyüş texnikasının təyinatını yaxşı bilən, xidmətinə səhlənkar yanaşmayan, verilən əmr və tapşırıqları vaxtında yerinə yetirən, fiziki cəhətdən sağlam, mənəviyyatca saf, hərbi və dövlət sirlərini qoruyub saxlamağı bacaran bir əsgər olduğu üçün 2009-cu ildə “Xidməti xasiyyətnamə” ilə təltif olunmuş və hərbi xidmətini başa vuraraq Bakıya qayıtmışdır.
2010-cu il oktyabrın 28 gənc şair, Teymur Həbibinin “Həbibi dünyası…” adlı ilk şeirlər kitabı mətbuatda işıq üzü görmüşdür. Dekabrın 21 isə Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və İncəsənət Universitetinin dəstəyi və təşkili ilə “Səda” tədris teatrında “Həbibi dünyası…” adlı ilk şeirlər kitabının təqdimat gecəsi keçirilmişdir.
“Həbibi dünyası…” müəllifin ilk kitabıdır. Burada müəllifin özünün dediyi kimi, ikinci dəfə ədəbiyyata gəldiyi dövrdən, indiki son dövrə qədər yazdığı şeirlərinin bəziləri salınmışdır. Kitab dörd fəsildən (“Şeirlər”, “Tarixsiz şeirlər”, “Bayatılar”, “Natamam sətirlər”) ibarətdir. Kitabın adından bəlli olduğu kimi müəllifin öz dünyası var…
Musiqiyə böyük marağı olan Teymur bütün bunlarla yanaşı, məktəb və tələbəlik illərindən musiqi yaradıcılığı ilə də məşğul olurdu.

QULLUĞUNDA HƏR AN DURUM
Sən şahzadə, mən bir qulun,
Qulluğunda hər an durum.
Pakdır sənin həyat yolun,
Qulluğunda hər an durum.

Bərbəzəyin, boy-buxunun,
Gözəlliyin, ətrin, qoxun,
Yatsan, şirin olsun yuxun,
Qulluğunda hər an durum.

Hər sözümə can demisən,
Canıma ilham vermisən,
Sadə olub sevilmisən,
Qulluğunda hər an durum.

Həbibinin sənin üçün
Qul olmağı şərəflidir.
Boynundakı zümrüd qaşı
Məndən sənə hədiyyədir.

DOYA BİLMİR BU QƏLB SƏNTƏK GÖZƏLDƏN
Sən mənimçün həyatda çox əzizsən,
Sən qəlbimdə duyğulu bir dənizsən,
Sən yaddaşdan silinməyən bir izsən,
Unuda bilmir bu könül əzəldən,
Doya bilmir bu qəlb səntək gözəldən.

Hər gecələr qəlb evimə qonaqsan,
İşıqsız dünyamda nurlu çıraqsan,
Kefsiz günlərimdə mənə dayaqsan,
Unuda bilmir bu könül əzəldən,
Doya bilmir bu qəlb səntək gözəldən.

Tez alışsam, məni tez söndürərsən,
Hərdən həyatdan küssəm, güldürərsən,
Ləbinin balı olsam, öpüşərsən,
Unuda bilmir bu könül əzəldən,
Doya bilmir bu qəlb səntək gözəldən.

Qəlbim bir daş olsa, tez əridərsən,
Cismim ölsə, dil ilə dirildərsən,
Gözlərim dərddən yaşarsa, silərsən,
Unuda bilmir bu könül əzəldən,
Doya bilmir bu qəlb səntək gözəldən.

QƏMLİ MƏHƏBBƏT

Mən sevən yarımı bu həyat aldı,
Qoynunda can verdi, soldu, saraldı,
Qurulan ümidlər dağıldı, qaldı,
Yazıldı daşlara qəmli məhəbbət.

İndi nə haldayam, bir Allah bilir,
Bir də içimi göynədən ah bilir,
Əllər göz yaşımı quruda bilmir,
Yazıldı daşlara qəmli məhəbbət.

Məzarın qəlbimdir, sən uyu rahat,
Səni yaşadacam, olma narahat,
Həbibi, döz sən də, gözəldir həyat,
Yazıldı daşlara qəmli məhəbbət.

MƏN NİYƏ SEVƏ BİLMİRƏM?
Tanrı mənə bu əzabı
Niyə verirsən, bilmirəm.
Görən nədir məndəki səhv
Mən niyə sevə bilmirəm?

Baxıb gəzən sevənlərə,
Alovlanan o gözlərə,
Sonda döyüb bu dizlərə,
Mən niyə sevə bilmirəm?

Məhəbbətim yanar bir daş,
Gözlərimdən axan sel, yaş,
Mən də sevə biləydim kaş…
Mən niyə sevə bilmirəm?

Ürəyimin sarı simi,
Yarama toxunan kimi,
Köks ötürüb, çəkib qəmi,
Mən niyə sevə bilmirəm?

Xəstə oldum saf eşq üçün,
Sonda qalmadı heç gücüm,
Dərd çəkməkdən yandı içim,
Mən niyə sevə bilmirəm?

Axtardığım gözəl yarım,
Sənsən ürəyimdə ağrım,
Həbibiyəm, yandı bağrım,
Mən niyə sevə bilmirəm?

MƏNİM QƏBİR DAŞIM
Bir arzum var sevənlərdən,
Unutmayın sizlər məni.
Gələndə də ürəklərdən
Qoparıb atmayın məni.

Mən öləndə qəbir daşım
Doğma olsun sizlər üçün.
Şəkildəki gözüm, qaşım
Doğma olsun sizlər üçün.

Mən öləndə qurulmasın
Təmtəraqlı mərasimlər.
Axar çaylar durulmasın
Dərdimə yansa da kimlər.

Könül verdiyim qızlar da
Könüldən yad etsin məni.
Oxunan xoş avazlarda
Yaşatsınlar mən sevəni.

Yazılan hər şeirlərim
Dilinizdən düşməz olsun.
Məni hər an sevənlərim
Baxıb yanan düşmən olsun.

Çox ağlayıb qəbir üstə
Məni də siz incitməyin.
Göz yaş töksə püstə-püstə
Sizsiz qəlbi kövrəltməyin.

Mənim üçün saf bir sevgi
Bu həyatda əzab oldu.
Sonda da verdi bir itki
Verilərək, ömür soldu.

Həbibiyəm, bu dünyadan
Sevdim, məhəbbətsiz getdim.
Ölsəm də, çıxmadım yaddan,
Doymadım, söhbətsiz getdim.

TƏRCÜMEYİ-HAL

Kamran Şeyxzamanlı 1992-ci il oktyabr ayının 4-də Azərbaycan ədəbiyyatı üçün görkəmli söz sənətkarları, mütəfəkkirlər, filosoflar bəxş etmiş qədim Gəncə şəhərində Şeyxzamanlılar ailəsində anadan olub.1999-cu ildə Gəncə şəhər 20 saylı orta məktəbin birinci sinfinə daxil olub.2010-cu ildə həmin məktəbi bitirib.2010-cu ildə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Tarix fakültəsinə qəbul olub.
Hələ orta məktəb illərindən poeziyaya maraq göstərir.Dövri mətbuatda ara-sıra şeirləri ilə çıxış edib. Tələbəlik illərində isə şeirləri Sumqayıt şəhərindəki “Sumqayıt Universiteti”, Bakı şəhərində isə “Sözün sehri” qəzetlərində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat portallarında çap olunub.Sumqayıt Dövlət Universitetinin elmi məqalələr toplusunda Müasir Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı sahəsində məqalələri dərc olunub.
Hal-hazırda Sumqayıt şəhərində “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin, S. Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin üzvüdür. Sumqayıt şəhərində ”Sumqayıt Universiteti” qəzeti, Bakı şəhərində “Sözün Sehri” qəzetləri ilə sıx əməkdaşlıq əlaqələri saxlamaqdadır.
2012-ci ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayədə Heyətlərinin üzvü seçilmişdir.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş Redaktorudur.(http://edebiyyat-az.com)
2012-ci ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən ”Bölgə yazarlarına dəstək” layihəsi çərçivəsində “Bölgələrdən səslər” kitabında şeirləri dərc olunaraq ilk dəfə olaraq Respublika səviyyəsində ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.

Torpağa Qayıdırıq………
Doğuluruq, böyüyürük
Cəmiyyətə atılırıq
Yaşayırıq, min dərd ilə
Sevinirik, ağlayırıq
Və torpağa qayıdırıq.

****************
Uşaq kimi sevinirik
Addım-addım, yol gedirik
Çox şeyləri itiririk
Sevgimizi, hissimizi, dinimizi
Və torpağa qayıdırıq.

*****************
Yaşayırıq bu həyatda
Haqq yeyirik, sus deyirik
Hansısa bir həvəsə görə
Bir gədəyə, dayı deyirik
Və torpağa qayıdırıq.

******************
Özümüzü itiririk
Saç boyadıb, qaş alırıq
Gözəl sözə, aldanırıq
Atamızı, anamızı, biz saymırıq
Və torpağa qayıdırıq.

*****************
Utanmırıq, göz yumuruq
Görməməzliyə, vururuq
Kiçi deyib, məğrur-məğrur
Biz yatağa baş vururuq
Və torpağa qayıdırıq.

*****************
Seçənmirəm qız, gəlini
Bəyənmirəm, bu aləmi
Həqiqətən, zəmanəmi
Düşünmürük axirəti
Və torpağa qayıdırıq.

*****************
Ucalırıq vəzifədə
Bəyənmirik qınımızı
Saymırıq biz atamızı
Tanımırıq anamızı
Və torpağa qayıdırıq.

*******************
Ömür bitir qocalırıq
Bu dünyadan o dünyaya
Karvan ilə yolanırıq
Yaxşılığı aparırıq
Var-dövləti saxlayırıq
Və torpağa qayıdırıq.

QADIN AĞLDIQCA,KİŞİ YAŞLANIR…

Bir kişi böyüyür qadın qəlbində
Bir qadın ağlayır kişi qəlbində
Qəlblər ağladıqca, gözlər yaş olur
Torpaqda nəmlənir, yerdə su olur
Qadın ağladıqca, kişi yaşlanır
Qadın gülüşündə, kişi böyüyür
Kişinin gözündə yaş dayansada
Qəlbində küləklər, tufanlar olur
Qadınlar! kişilər ağlamasada
Sizin üçün ağlayan vaxtları olur!..

Kişinin mərdliyi, kişiliyidə
Buluda çevrilib, çiskinli olur
Qüruru,vüqarı , dəyanətidə
Çevrilib bələkdə bir uşaq olur
Qadınlar! kişilər ağlamasada
Sizin üçün ağlayan vaxtları olur.

MƏNİ ÖZ YERİMDƏ TAPMAYACAQSAN

Günü-günə satan dövran dönəcək
Yaşanan sevgilər bir gün bitəcək
Pərvanə olassan,şam axtarassan
Məni öz yerimdə tapmayacaqsan.

Zamanın çarxını dəyişən fələk
Sevgini həsrətə çevirən külək
Ömür yollarında eşq axtarassan
Məni öz yerimdə tapmayacaqsan.

Həyatın yolları səni yoracaq
Riyakar insanlar səni boğacaq
Bu qara oglanı çox axtarassan
Məni öz yerimdə tapmayacaqsan

Artıq qurulacaq bir toy bir büsat
Bir yol kənarında dayanacaqsan
Sevgisiz yataga baş qoyacaqsan
Məni öz yerimdə tapmayacaqsan
Sevəssən bir Allah bəndəsini sən
Sevilmək meylindən məhrum olassan
Kamranın eşqini axtaracaqsan
Məni öz yerimdə tapmayacaqsan.

ANA

Dünyada ən əziz nemətsən, ana!
Hər bir an diqqətə layiqsən, ana!
Dünyada dəyərli zinətsən, ana!
Sənsən şeir dünyam, sazım da, ana.

Sənsiz darıxıram yuxularımda,
Sənsən muradım da, arzum da, ana.
Laylalar deyirsən xəyallarımda,
Sənsən baharım da, yazım da, ana.

Günlərim, aylarım darıxdırıcı,
Darıxa-darıxa həm də sıxıcı,
Həsrətindən ruhum olub baxıcı,
Sənsən bəxtim, alın yazım da, ana.

QULLUĞUNDA HƏR AN DURUM

Sən şahzadə, mən bir qulun,
Qulluğunda hər an durum.
Pakdır sənin həyat yolun,
Qulluğunda hər an durum.

Bərbəzəyin, boy-buxunun,
Gözəlliyin, ətrin, qoxun,
Yatsan, şirin olsun yuxun,
Qulluğunda hər an durum.

Hər sözümə can demisən,
Canıma ilham vermisən,
Sadə olub sevilmisən,
Qulluğunda hər an durum.

Həbibinin sənin üçün
Qul olmağı şərəflidir.
Boynundakı zümrüd qaşı
Məndən sənə hədiyyədir.

AY VƏ ULDUZUN TOYU

Bir gecə bir Ulduz Aya vuruldu,
Həmin gecə Aya nəğmə qoşuldu,
Göydə toy-bayram havası duyuldu,
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

Əl-ələ verib səmada gəzdilər,
Ay və Ulduzun toyunu etdilər,
Günəşə də tez xəbər göndərdilər,
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

Səma al-əlvan içrə bəzənmişdi,
Məclisə yaxın qohumlar gəlmişdi,
Sağdış da, solduş da məclisdə idi,
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

Məclisə Günəş tamada seçildi,
Günəş məclisi açıq elan etdi,
“Cənablar, bəylər, xoş gəlmisiz” – dedi.
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

Qohumlar, yaxınlar yeyib-içdilər,
Ay və Ulduza sağlıqlar dedilər,
Günəşə də təşəkkürlər etdilər,
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

Vağzalı ilə məclis başa çatdı,
Gənc ailə öz arzusuna çatdı,
Günəş də sonda məclisə nur saçdı,
Neçə illik arzu yerinə yetdi.
Bulud da onlara sevinc bəxş etdi.

EYLƏMƏ

Ömürümü qəm -kədərə, ey gözəlim, yar eyləmə
Həsrətlə vermə bada , qüssə ilə var eyləmə

Ölüyə məzardı onsuzda bu fani dünya
Sağ ikən cahanı mənə sən məzar eyləmə

Qəlbimə od salan o qarə gözlərin yenə
Nazını çəkim mən , yetər ki ahu-zar eyləmə

Eşq şərabından süzürəm sən də iç bir badə
Sevgidən sərxoş olmağı özünə ar eyləmə

Yükü yaman ağır oldu, istəyim sıxır məni
Mənim dünyam , mənim qəlbim, dünyamı dar eyləmə

Vüqarım dağ kimi, demə zirvə olur bəyaz
Saçıma dən salaraq siyah teli qar eyləmə

Dinlə bir az son sözünü Əziz desin müxtəsər
Əğyarə vermə könül, mən aşiqi xar eyləmə

…UZAQSAN MƏNƏ

Nəzərim dikilib siyah telinə
Ümüdüm var hələ susan dilinə
Əlimi uzatsam çatar əlinə
Bu qədər yaxınkən uzaqsan mənə

Ürəyim ocaqtək həmşə yanardı
Göz yaşı söndürər eşqi sanardı
Xəyalın önümdə, cismin kənardı
Bu qədər yaxınkən uzaqsan mənə

Payızı mən olsam, yayı da sənsən
Çeşməsi mən olsam, çayı da sənsən
Tanrının bəxtimə payı da sənsən
Bu qədər yaxınkən uzaqsan mənə

Vüsalı duymadım, hicranı daddım
Qüssəli sevincə, həsrəti qatdım
Bizləri ayırır təkcə bir addım
Bu qədər yaxınkən uzaqsan mənə

Özümü unutdum səni sevəndə
Eşqinlə ağardı saçımda dən də
Nə üçün demirsən qəlbində sən də
Bu qədər yaxınkən uzaqsan mənə?!

YAXŞI Kİ, DOSTLARIM YANIMDA İMİŞ

Ağ vərəqəm mənə qara düşəndə
Çovğuna, yağışa, qara düşəndə
Hərdən bir çətinə dara düşəndə
Yaxşı ki dostlarım yanımda imiş

Köhnə xayirələri birgə ananda
Özgə odunda alışıb yanada
Mələk də çiynində məni dananda
Yaxşı ki dostlarım yanımda imiş

Damcılar birləşib yağış olanda
Açan güllər, tər qönçələr solanda
Günlər , aylar bir birini qovanda
Yaxşı ki dostlarım yanımda imiş

Çox qəm çəkmişəm bu cavan yaşımda
Hər acıya dözmək canımda imiş
Əzbın çəkəndə sevgi qəminin
Yaxşı ki dostlarım yanımda imiş

ŞAir, yaşadın iyirmi baharı
neçə qış ömürə yağdırıb qarı
Kəsmə dostlarından əhdi ilqarı
Yaxşı ki dostlarım yanında imiş

QƏMLİ GÖZLƏRİNLƏ BAXMA SƏN MƏNƏ

Bu həsrət qəlbindən qaşlara dolsun
Hicran çox parladı , indi də solsun
Odlanıb yanıram insafın olsun
Qəmli gözlərinlə baxma sən mənə

Qəm yeməkdən doyub, qəlbin tox olub
Sevincdən payın az, kədər çox olub
O gülən gözlərin hara yox olub
Qəmli gözlərinlə baxma sən mənə

Muğani deyir ki , sayılmaz dənin
Ələnir üstümə dumanın , çənin
Baxışın ox kimi sancılır sənin
Qəmli gözlərinlə baxma sən mənə

Xatirələr

Səhvim də yoxdu yada salası
Bilmirəm nədir başımın bəlası
Həvəslə qurduğum sevgi qalası
Dedilər dağılıb tökülsün yerə

İncimərəm sakit əsən küləkdən
Ümüd doğar hər ölməmiş diləkdən
Nakam sevgi axacaqsa ürəkdən
Yox olsun, əbədi əkilsin yerə

Dilimiz susun, danışmasın sözləri
Ürəkdən qoparaq yanar közləri
Gözlər baxmasın, gözrməsin gözləri
Nəzərlər ömürlük dilkilsin yerə

Həsrətin alovu bükməsin dizləri
Süzülən baxışlar atsın bizləri
Yağaraq yağışlar,silsin izləri
Xatirələr su tək çəkilsin yerə

GƏL

Yolunu gözləməkdən
Gözlərimə qan gələr,
Bilmərəm heç ömrümə
Haçan axşam yetişər,
Ya ki, haçan dan gələr.
Sənsiz zaman dəyişik,
Sənsiz məkan dəyişik.
Rəvamı heç dünyamı
Belə nakam dəyişim.
Yoxsan bir anım bir il,
Gəlsən ilim an gələr.
Gəlsən cana ruh gələr,
Gəlsən ruha can gələr.

Al əlimdən dincliyi,
Yuxumu haram eylə.
Bircə təbəssümünlə
Yerə-göyə sığmayan
Hisslərimi ram eylə.
Hicranına dözməyə
Daha tabım qalmayıb.
Qıfılbənd suallara
Bir cavabım qalmayıb.
Biçarə pərvanəyəm,
Gəl özünü şam eylə.
Gündüzü yerinə qoy,
Axşamı axşam eylə.

Bu nəsə özgə şeydi, –
Vallah yaşamaq deyil.
Ümiddən əl üzülməz
Hələ hər şey öndədi –
Ömür – yaşa, bax – deyir.
Yaxşım, pisim qarışıq,
Qalmışam çaş-baş indi,
Bilməm küsüm, barışım?
Küsmək yaraşandımı,
Ürək – yaşa bax – deyir.
Bircə gəlişə bənddi,
İtsin qaşqabaq – deyir.

Sən yoxsan, göyüzü də
Dumundı, bax, çəndi, bax.
Bu duman əlçim-əlçim,
Bu duman qətrə-qətrə,
Gözlərimə endi, bax.
Ömür nə – bir əsim meh,
Ömür nə – gün düzümü.
Yoxsan seçə bilmirəm
Gecəmdən gündüzümü.
Daha həmənki deyil,
Gəl halıma indi bax,
Bu nə ölmək sayılır,
Nə də ömür-gündü, bax.
Gəl… Gəl… Gəl…

YAZIĞIN GƏLSIN

Çiynini fil yükü altına vermə,
Qarışqa, özünə yazığın gəlsin.
Misqalla ölçülən öz yükün ilə,
Barış qal, özünə yazığın gəlsin.

Çox da ömrü boyu əkin əkməyən,
Həmişə sahibdi dolu təknəyə.
Olarsan özgənin yükün çəkməyə
Alışqan, özünə yazığın gəlsin.

Dönməmiş uğruna it ulyanlara,
Dinməzcə qoşul yat uyuyanlara.
Mənəmlik havasın at – milyonlara
Qarış qal, özünə yazığın gəlsin.

Özü bir oyundu, düzü, dünyanın,
Seyrəlir birbəbir düzü dünyanın.
Edərlər başına düzü-dünyanı,
Darısqal, özünə yazığın gəlsin.

ƏLI BALTA TUTAN ÖZÜMÜZÜKSƏ

Bu quşlar təzədən nəğmə oxumaz,
Bu meşə təzədən çiçək qoxumaz,
Gül açmaz, qardaşım, bir də yuxumuz,
Əli balta tutan özümüzüksə.

Göydən öz yolunu ay azar düşər,
Atılan qarmaqlar dayaza düşər,
Tumurcuq arzumuz ayaza düşər,
Əli balta tutan özümüzüksə.

Tor görər gözümüz burundan yazaq,
Ürək şaxta udar, püskürər sazaq,
Xeyri yox, min deyək, milyon da yazaq,
Əli balta tutan özümüsüksə.

Ünümüz sərhədə çatar dayanar,
Səbrimiz son həddə çatar dayanar,
Dağda yatan igid çətin oyanar,
Əli balta tutan özümüsüksə.

NEYLƏYIM
M.Araza

Məmməd Araz, yenə könlüm xəzandı,
Hicran niyə bir bu qədər uzandı?
Yalan oldu bağça-bağın yaz andı,
Bağlar məni tanımadı, neyləyim?!

Kim veribdi Araza bu bəstəni,
Gecə-gündüz ürəyimdə səslənir.
Qınamıram vicdanları xəstəni,
Sağlar məni tanımadı, neyləyim?!

Bu qəm hardan ömrümüzə əkilmiş,
Hicran, nisgil qoşun-qoşun tökülmüş,
Sinəm üstə çalın-çarpaz çəkilmiş
Dağlar məni tanımadı, neyləyim?!

O nədir ki, varlıqları heç edən,
Min gümanı bircə anda puç edən,
Can evimdən karvan-karvan köç edən
Ahlar məni tanımadı, neyləyim?!

Istəyimiz cilovlanıb qanunda,
Qeyrətimiz oyalanır qınında,
Xınalanan dizlərimin qanından
Dağlar məni tanımadı, neyləyim?!

ÇAT GÖRÜM

Haqq danışan dilə, qardaş, nə divan,
Nədi Göygöl, nədi Göyçə, nədi Van?
Araz olub vüsalına nərdivan,
Oğulsansa, bircə addım at görüm.

Nə vecinə, kim alışa, kim yana,
Bir ah çəkdim az qaldı ki, sim yana,
Könül versən Mıkırtıca, Semyona,
Min il belə istəyinə çat görüm.

Bu dərd vaxtsız saçlarıma qar salar,
Söz var, desəm, ürəkləri qarsalar,
Araz axar damarımdan yarsalar,
Bu zülümlə Savalanda yat görüm.

Çətin bir də hicran bizdən gen düşə,
Könül gülə, arzulara gün düşə,
Gözləmə ki, ay dolana, gün düşə…
Çalış özün günü-günü qat görüm.

Sevinc Həmzəyeva(Sevinc Səyyad qızı Həmzəyeva) 1977 – ci ildə anadan olmuşdur. 1984-1994 – cü illərdə orta məktəbdə oxumuş, 1995 – ci ildə ADPU–nun Filologiya fakültəsinə daxil olmuş, 1999 – cu ildə həmin universitetin bakalavr pilləsini, 2001–ci ildə isə “Antik ədəbiyyat” ixtisası üzrə magistraturasını fərqlənmə diplomu ilə bitirmişdir.
Hələ orta məktəb illərindən poeziyaya maraq göstərir.Dövri mətbuatda ara-sıra şeirləri ilə çıxış edib.Şeirləri “Sumqayıt Universiteti”, “Sözün Sehri” qəzetlərində, “Ziyalı Ocağı” jurnalında, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalında dərc olunub.Son zamanlar qələmə aldığı “İntizar” hekayəsi də “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına yerləşdirilib.Hal-hazırda “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin və “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin üzvüdür.”Sumqayıt Universiteti” qəzeti və “Ziyalı Ocağı” jurnalı ilə sıx əməkdaşlıq əlaqələri saxlamaqdadır.
2001 – ci ildən Sumqayıt Dövlət Universitetində Filologoiya fakültəsində işləyir.
2003 – cü ildə Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Nizami adına Ədəbiyyat İnstitunun “Xarici ölkələr ədəbiyyatı və ədəbi əlaqələr” şöbəsində əyani aspiranturasına qəbul olmuş, 2006 – cı ildə prof. Vaqif Arzumanlının rəhbərliyi ilə “Azərbaycan – ingilis ədəbi əlaqələrinin inkişafında bədii tərcümənin rolu” adlı dissertasiyasını aspirantura müddətində tamamlamış və şöbəyə təqdim etmişdir. Hazırda həmin şöbənin əməkdaşıdır. Eyni zamanda Sumqayıt Dövlət Universitetində Filologiya fakültəsində dekan müavinidr, filologiya üzrə fəlsəfə doktorudur. Onlarla elmi məqalənin müəllifidir. Həmçinin dövri mətbuatda da yazıları ilə çıxış edir.
2012-ci il oktyabr ayının 6-da “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Birinci Qurultayında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Ədəbiyyat bölməsinin Baş redaktoru seçilmişdir.

* * *

Rəqs edək…
Musiqisiz, çalğısız,
Qəlbimizin ahənginə…
Əvvəl baxışların
baxışımı qucaqlasın…
Nəzərlərdə qovuşaq…
Çəkmə məndən gözünü
Həkk olunum bəbəyinə…
Sonra…
əllərimdən tut…
barmaqlarını
bircə –bircə oxşayım…
Bircə – bircə öpüm baxışlarımla…
Yanağına toxunum
Ovcumun istisinə
Alışsın üzün, eşq ilə…
Sonra…
Rəqs edək
Qəlbindən süzülən nəğməyə
Dodaqların incə –incə təmasında
Duyğularımla baş – başa
Sarmaşıb sənin duyğularına
Rəqs edək…
Sonra, içimə çəkim səni bir udum nəfəs kimi
Sonra, içinə çək məni
Sənə həyat verən
Bir məlhəm kimi…

2008

* * *

İçimi didən həsrətin
Könlümü üzən həsrətin
Az qala…
Məni sevdi həsrətin
Səndən də çox…

Yarım oldun
Bağrımı yaran oldun
Xatirəmə həkk olunub
yadım oldun
Hərdən doğmadan doğma…
Hərdən ögey, yadım oldun…

Hər anımda anılan…
Hər yanımda duyulan
Yandırdıqca…
Həsrətinə sarılan
Nəvazişim, mehrim, şəfqətim…
Sənə həsrət
Özüm kimi…

2008

* * *

Sən – həsrətlər içindən
Sevgiyə bürünüb gəldin
Sən – hicranın içindən
vüsala çönüb gəldin
Ayaz vurmuş budaq üstə
Tumurcuğa dönüb gəldin
Günəş boyda şəfəq olub
zülmətləri dağıtdın…

Fərəh olub qəhərimi
bir gülüşlə yox etdin
Nəğmə olub hər sözümü
musiqinlə dindirdin
Ruhum olub bu canımda
varlığımı diriltdin
İnam oldun! Öz eşqinlə
şübhələri dağıtdın…

2010

Məhz bu gün Xocalının adı məhv olmuş şəhərlər siyahısına düşüb

Bu gün Xocalı soyqırımının 21-ci ildönümüdür. Məhz bu gün Xocalının adı məhv olmuş şəhərlər siyahısına düşüb. 1992-ci il fevralın 25-dən 26-na keçən gecə erməni silahlı dəstələri Xankəndində yerləşdirilmiş 366-cı motoatıcı alayının zirehli texnikası və hərbi heyətinin dəstəyi ilə Xocalı şəhərinə hücum edib.

Qeyd edək ki, hücumdan əvvəl fevralın 25-i axşamdan etibarən şəhər toplardan və ağır zirehli texnikadan şiddətli atəşə tutulmağa başlanılıb. Şəhərin müdafiə sistemini dağıdan düşmən gecə yarısı Xocalıya girib. Ermənilərin hücumunu görən şəhər əhalisinin bir qismi Ağdam istiqamətində qaçmağa çalışsa da şəhər ətrafında gizlənən erməni silahlıları dinc insanları qətlə yetirib. İstintaqla müəyyən edilib ki, Xocalı faciəsi ilə bağlı şəhərin 5379 nəfər əhalisi deportasiyaya məruz qalıb, 613 nəfər, o cümlədən 63 nəfər azyaşlı uşaq, 106 nəfər qadın vəhşicəsinə qətlə yetirilib, 8 ailə bütünlüklə məhv edilib, 487 nəfər müxtəlif dərəcəli bədən xəsarətləri alıb, 1275 nəfər əsir və girov götürülüb. Girov götürülənlərdən 150 nəfərinin, o cümlədən 68 qadın və 26 uşağın taleyi bu günədək məlum deyil. Qanunsuz erməni silahlı qüvvələri mühasirədən çıxıb qaçmağa müvəffəq olmuş azərbaycanlıları milli mənsubiyyətlərinə görə yollarda, keçidlərdə, meşələrdə təqib edərək vəhşicəsinə öldürüblər. Habelə azğınlaşmış erməni hərbçiləri əsir və girov götürdükləri azərbaycanlıları xüsusi amansızlıqla, işgəncə verərək qətlə yetiriblər. Mühasirədən çıxıb qaçmağa müvəffəq olan sakinlər təqib edilərək Kətik meşəsində, Naxçıvanik yolunda, Qaraqaya ətrafında, Dəhraz kəndi yaxınlığında, Şelli istiqamətində, Əsgəran asfalt yolunun 86-cı kilometrliyində və digər ərazilərdə amansızlıqla qətlə yetiriliçlər. Əsir götürülənlərdən 18 nəfəri Əsgəran rayon daxili işlər şöbəsində işgəncə verilməklə öldürülüb. Hücum zamanı dinc əhaliyə qarşı ağlasığmaz vəhşiliklər törədilib, dözülməz işgəncələr verilib, insanların başlarının dərisi soyulub, müxtəlif əzaları kəsilmiş, gözləri çıxarılıb. Habelə qadınların qarınları yarılıb, adamlar diri-diri torpağa basdırılıb və ya yandırılıb, meyitlər zorakılığa məruz qalıb. Xocalıda mülki əhalinin düşünülmüş şəkildə qətlə yetirilməsini sübut edən çoxsaylı faktlardan biri də budur ki, həmin gün əhalinin qaçıb qurtarmaq istəyən xeyli hissəsi ərazidən çıxış yollarında əvvəlcədən xüsusi hazırlanmış pusqularda güllələniblər. Xocalıya hücum edən erməni dəstələri ölkə iqtisadiyyatına 170 milyon dollardan artıq ziyan vurub. Şəhərin toxuculuq fabriki, onlarla ictimai iaşə obyekti dağıdılıb.

Xocalıda mülki əhalinin planlı şəkildə qətlə yetirilməsini sübut edən çoxsaylı faktlardan biri həmin gün əhalinin zorakılıqdan qaçıb qurtarmaq istəyən hissəsinin ərazidən çıxış yollarında əvvəlcədən xüsusi hazırlanmış pusqularda güllələnməsidir. Xocalıdan çıxan əhalinin Naxçıvanik kəndi ərazilərində pulemyot, avtomat və başqa atıcı silahlardan gülləbaran edilməsi bunu bir daha təsdiqləyir. Bütün bunlar ermənilərin 20 il öncə Xocalı şəhərində törətdikləri qeyri-insani hərəkətlərin kökündə məhz soyqırımı niyyətinin dayandığını aşkar surətdə üzə çıxarır. İstintaqla müəyyən edilib ki, ermənilər beynəlxalq humanitar hüquqda yolverilməz sayılan soyqırımı cinayətinə şüurlu, məqsədli şəkildə, bilərəkdən əl atıb, misli görünməmiş qətliamlar törədiblər. BMT Baş Məclisinin 1946-cı il 11 dekabr tarixli 96 saylı qətnaməsində qeyd olunur ki, genosid, insan qruplarının yaşamaq hüququnu tanımamaqla insan mənliyini təhqir edir, bəşəriyyəti insanlar tərəfindən yaradılan maddi və mənəvi dayaqlardan məhrum edir. Belə bədnam əməllər BMT-nin məqsəd və vəzifələrinə tam ziddir. BMT Baş Məclisinin 9 dekabr 1948-ci il tarixli 260 saylı qətnaməsi ilə qəbul edilmiş və 1961-ci ildə qüvvəyə minən “Genosid cinayətinin qarşısının alınması və cəzalandırılması haqqında” Konvensiyada genosid cinayətinin hüquqi əsası təsbit olunub. Konvensiyaya qoşulan dövlətlər sülh və yaxud müharibə dövründə törədilməsindən asılı olmayaraq, genosidin beynəlxalq hüquq normalarını pozan cinayət olduğunu təsdiq edərək, onun qarşısının alınması və səbəbkarlarının cəzalandırılması üçün tədbirlər görməyi öhdələrinə götürüblər. Ermənistanın Azərbaycana qarşı təcavüzü zamanı həmin konvensiyada təsbit olunmuş genosid cinayətini təşkil edən bütün əməllər tətbiq olunub.

Ermənilərin Azərbaycan xalqına qarşı cinayət əməlləri ilə əlaqədar sülh və insanlıq əleyhinə müharibə cinayətləri törətmiş 239 nəfər, habelə ümumi cinayətlər kateqoriyasına aid banditizm, qəsdən adamöldürmə və digər cinayətlər törətmiş 48 nəfər, cəmi 287 nəfər barəsində təqsirləndirilən şəxs qismində cəlbetmə qərarları çıxarılıb.

İstintaqla müəyyən edilib ki, 25 fevral 1992-ci il tarixdə, saat 22 radələrində Ermənistandan Azərbaycan Respublikası ərazisinə qanunsuz keçirilmiş silahlı qüvvələr, habelə Dağlıq Qarabağın millətçi ermənilərindən təşkil olunmuş qanunsuz silahlı birləşmələrı keçmiş SSRİ Müdafiə Nazirliyinin 366-cı motoatıcı alayının komandir heyəti və hərbi texnikası ilə birgə Xocalı şəhərinə hücuma keçiblər. Hücumda 366-cı alayın komandiri Zarviqorov Yuri Yureviç və mayor Ohanyan Seyran Muşeqoviçin komandanlığı altında alayın 2-ci batalyonu, Nabokix Yevgeni Aleksandroviçin komandanlığı altında 3-cü batalyonu, həmçinin 1-ci batalyonun qərargah rəisi Çitçiyan Valeriy İsaakoviç, habelə alayda xidmət edən 50-dən çox erməni və digər millətlərdən olan zabit və gizirlər iştirak ediblər. Eyni zamanda, hücum zamanı 90-dan çox tank, piyadaların döyüş maşını, top, D-30 qaubitsası və digər müasir hərbi texnikadan istifadə olunub.

Bu gün Orxan və Günelin doğum günüdür

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı adından sizi doğum günü münasibəti ilə ürəkdən təbrik edir, sizə möhkəm
can sağlığı, ailə səadəti arzu edirik.Gözəl ailə sahibi olmasını diləyirik.

Sevimli xalam uşaqları Günel və Orxanın anadan
olmasının 23 illiyinə.

Fevralın oğlan çağı,
Cahana göz açdılar.
Həyata gəlişiylə,
İnan ki,nur saçdılar.
Böyütdüyü ananın,
Qucağına qaçdılar.

Allah ata-ananı,
Arzusuna yetirdi.
İki körpə balanı,
Cahanmıza yetirdi.

Qohumun hər bir kəsi,
Çox istədi xətrini.
İllərin arxasında,
Çox bildilər qədrini.

Hər axşam cavan ana,
Beşiyin düz başında
Söylədi şirin layla.
Hər iki körpəsinin,
Böyütmək zəhmətini
Çəkdi həftəylə,ayla.

Fırlandı qərinə də,
Döndü zəmanəsi də.
Ananın qucağında
Ağlayan iki körpə,
Artıq bu gün böyüdü.
Ən çətin dar gündə də,
Onların köməyinə,
Çatdı ana öyüdü.

Xərinizi istəyib,
Deyim ürək sözünü:
Təbrik edib ürəkdən,
“Yüz yaşayın”-deyirəm!
Səhv addım da atmayıb,
“Düz yaşyın”-deyirəm!

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı adından sizi doğum günü münasibəti ilə ürəkdən təbrik edir, sizə möhkəm
can sağlığı, ailə səadəti arzu edirik.Gözəl ailə sahibi olmasını diləyirik.

Sevimli xalam uşaqları Günel və Orxanın anadan
olmasının 23 illiyinə.

Fevralın oğlan çağı,
Cahana göz açdılar.
Həyata gəlişiylə,
İnan ki,nur saçdılar.
Böyütdüyü ananın,
Qucağına qaçdılar.

Allah ata-ananı,
Arzusuna yetirdi.
İki körpə balanı,
Cahanmıza yetirdi.

Qohumun hər bir kəsi,
Çox istədi xətrini.
İllərin arxasında,
Çox bildilər qədrini.

Hər axşam cavan ana,
Beşiyin düz başında
Söylədi şirin layla.
Hər iki körpəsinin,
Böyütmək zəhmətini
Çəkdi həftəylə,ayla.

Fırlandı qərinə də,
Döndü zəmanəsi də.
Ananın qucağında
Ağlayan iki körpə,
Artıq bu gün böyüdü.
Ən çətin dar gündə də,
Onların köməyinə,
Çatdı ana öyüdü.

Xərinizi istəyib,
Deyim ürək sözünü:
Təbrik edib ürəkdən,
“Yüz yaşayın”-deyirəm!
Səhv addım da atmayıb,
“Düz yaşyın”-deyirəm!

“Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı 2012-ci il fevral ayının 14-də Bakı şəhərində “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyi tərəfindən “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində yaradıldı.Sumqyıt Dövlət Universitetinin, Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin, Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvləri haqqında yeni məlumat hazırlayıb öz səhifələrində dərc edərək sosial şəbəkə vasitəsilə ictimaiyyətin nəzərinə çatdırdı.
2012-ci il aprel ayının 23-dən 2013-cü il yanvar ayının 12-ə qədər Azərbaycanda-Bakı və Sumqayıt şəhərlərində fəaliyyət göstərən müxtəlif mətbu və elektron orqanlarla əməkdaşlıq əlaqələri haqqında bağlayaraq yeni məlumatlarla təmin etdi.
“Sumqayıt Universiteti”, “Sözün Sehri”, “Möhtəşəm Azərbaycan”, “Yenilik Press”, “Elimiz.günümüz” qəzetləri, “Ziyalı Ocağı”, “Muğanın səsi”, “Türk Eli” dərgiləri-jurnalları,
Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin elektron orqanı ( bizimyazi.com), Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin elektron orqanı ( qaradag-gii.com), “Müasir İnkişaf” İctimai Birliyinin elektron orqanı (uluturk.info) ilə əməkdaşlıq əlaqələri saxlanılaraq müxtəlif yazarlar haqqında yeni məlumatlar hazırlanıb dərc olunmaq üçün göndərildi.
2012-ci il dekabr ayının 7-də Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Qeyri-Hökümət Təşkilatlarına Dövlət Dəstəyi Şurası tərəfindən maliyyələşdirlilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Gənc Yazarlar dəstək”,”Bölgə yazarlarına dəstək”, “Yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının təbliği” layihələri dəstəkləndi.
“Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin elektron orqanı Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalında bu günə qədər ədəbi-bədii nümunələri dərc olunan müəlliflərin siyahısı:

-Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyi

Qafqaz ƏVƏZOĞLU
Nizami CABBAROĞLU
Teymur HƏBİBİ
Kamran ŞEYXZAMANLI
Zaur MURADSOY
Kənan AYDINOĞLU

-“Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyi

İlahə BAYANDUR
Fidan ƏLİQIZI
Sevinc HƏMZƏYEVA
Pəri HƏZİYEVA
Samirə NUR
Aynur ABBASZADƏ
Raciv RƏCƏBOV
İlham MİKAYIL
Nemət TAHİR
Kənan AYDINOĞLU
Elçin ƏLİZADƏ
Əziz MUĞANİ
Elvin BABAYEV
Kamran ŞEYXZAMANLI
Zaur MURADSOY
Təhmasib AZAD

-“Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyi

Saqif QARATORPAQ
Kənan AYDINOĞLU
-“Gənc Ədiblər Məktəbi”

Orxan ZAMAN

-Qaradağ rayon Gənclər və İdman İdarəsinin elektron orqanı ( qaradag-gii.com)

Sevinc NURMƏMMƏDOVA
Aytən HÜSEYNOVA

-Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi

Əkbər QOŞALI
Həyat ŞƏMİ
Fərqanə MEYDİYEVA
Faiq BALABƏYLİ
Nurafiz HÜSEYNOV
İbrahim İLYASLI
Namiq HACIHEYDƏRLİ
Ələmdar CABBARLI

-Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin elektron orqanı ( bizimyazi.com)

Alimə GİZLİNUR
Gümanə MƏMMƏDLİ
Şahinə KÖNÜL

-Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin elektron orqanı ( dgtyb.org)

Hasan AKAR (Türkiyə)

-Azərbaycan Yazıçılar Birliyi

Namiq DƏLİDAĞLI
Namiq HACIHEYDƏRLİ
Rafiq ODAY

-Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi

Güllər MƏMMƏDQIZI
Məhəmməd NƏRİMANOĞLU
İbrahim SƏFƏRLİ

ZƏLİMXAN YAQUB YARADICILIĞINDA TÜRK-ISLAM ƏXLAQI

Türk-islam dünyasının önəmli şairlərindən olan Zəlimxan Yaqubun müxtəlif illərdə xalq şeiri üslubunda ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunələrdə Türk-müsəlman əxlaqı özünü göstərməkdədir.Zaman-zaman Allah və ”Quran” inamına sadiq qalan türklərin cəsarəti, qəhrəmanlığı barədə dastan sayağı əsərləri hər bir türkün gözündə canlanır.Türklərin islam mədəniyyətinə bəxş etdiyi gözəl əxlaq, Allah və “Quran”a inam, islam dininə və türk dilinə sadiqlik, möhkəm etiqad, türkün al qırmızı rəngli bayrağa və torpağa ruhu, canı qədər bağlanmaq, vahid bir ad altında-böyük türk dövləti qurmaq və ərazilərini genişləndirmək türklərin zamanın astanasından süzülərək gəlmiş ənənələrin zənginliyindən xəbər verən faktlarından biridir.Təbii ki, sadalanan yüksək əxlaqi keyfiyyətlər eyni zamanda böyük türk dövlətinin, mədəniyyətinin, ədəbiyyatının, tarixinin qədimlərə gedib çımasından xəbər verən əsas və yeganə mənbələrdən hesab olunur.
Zaman etibarı ilə oğuz dillərinin ilk böyük şairi Yunus Əmrəyə ulu sayqılarla qəlbnin dərinliyindən süzülərək ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunəsində Zəlimxan Yaqub sufi şairin Uca Allaha bağlı olmasından, türkün ana yurdunda-Sarıcaqayadan Anadoluya qədər geniş bir ərazini əhatə etməsindən xəbər verir:

Doğulan çox olsa da, neyləsin doğan ana,
Hər gün dünyaya gəlmir nə Yunus, nə Mövlana.
Dahilik zərrə-zərrə hopur iliyə, qana,
Dünyanın yaxşi şeri hər gün yazilan deyil!

Əsərlərini fars dilində yazmasına baxmayaraq, ilk dəfə türk dilində söyləyən, XIII əsr təsəvvüf poeziyasının ilk böyük nümayəndəsi Mövlana Cəlaləddin Rumiyə həsr etdiyi “MÖVLANA TÜRBƏSİNDƏ” əsəri deyiləni ədəbi fakt kimi bir daha təsdiqləyir.
2006-ci ildə “Şərq-Qərb” nəşriyyatı tərəfindən kütləvi tirajla nəşr olunan “Seçilmiş Əsərləri”nin iki cildliyinin ikinci cildində Türk-islam əxlaqının kodekslərindən çıxış edərək həmin ədəbi-bədii nümunələrini ərsəyə gətirməsi əslində Zəlimxan Yaqub yaradıcılığının əsrarəngizliyindən, möhtəşəmliyindən irəli gəlir.
Müasir dövrdə Türk-İslam əxlaqının ən gözəl xüsusiyyətlərini özündə birləşdirən Zəlimxan Yaqub əsərləri tarix boyu türk xalqının yüksək əxlaq sahibi olmasını bir daha sözün həqiqi mənasında oxucunun gözü önündə canlandırmaya bilmir.Bu da öz növbəsində əsası XIII əsrdə Yunus Əmrə tərəfindən “Vəhdəti-vücud”fəlsəfəsinin yaxud da Mövlana Cəlaləddin Ruminin zərrənin-insanın bütövə-Allaha yaxınlaşması fəlsəfəsinin qaranlığına dalmasından irəli gələn faktordur.
Qarsın xocası Fövzi paşa okul müdiri Şahmət Bilgirə ulu sevgilərlə ünvanladığı “ŞAHMƏT XOCA” şeirində poetik olunması baxımından poeziya həvəskarlarının qəlbini türk-islam əxlaqının çalarları ilə zənginləşdirir.

Qars ilə oyanırdım, Konya ilə yatırdım,
Ən şirin arzuların xoş ətrinə batırdım.
Bu torpaqla görüşə lap çoxdan can atırdım,
Yaxşı ki, ömrüm sənə tuş oldu, Şahmət Qoca!

“QOCATƏPƏ CAMESİNDƏ” şeirində bəndənin mərhəməti ilə geniş olan Uca Allahın qarşısında əyilməyini minnətdarlıq əlaməti kimi oxucunun nəzərinə çatdırır.

Qocatəpə camesi… namaz cümə namazı,
Tanrının xidmətində yüz min adam var azı.

İlk dəfə silkələndi qəlbim, quhum, varlığım,
Əyilmək-ucalığa mənim minnətdarlığım.

Türk övladının nə krala, nə şaha, nə zora, nə də silaha əyilmədiyini belə göstərir:

Türk övladı əyilməz nə krala, nə şaha,
Türk övladı əyilməz nə zora, nə silaha.

Türk-müsəlman əxlaqının əsas konsepsiyası olan Yaradanların ən gözəli olan uca Allaha, bəndələrə qiyamətə qədər doğru yol göstərən ilahi, nurani, səmavi kitaba-“Quran”a tabe olmaq Zəlimxan Yaqub əsərlərindən də yan keçmir.Bu konsepsiya zaman-zaman Türk-müsəlman dünyasının ən önəmli söz sənətkarlarının yaradıcılığının əsasını təşkil edib.Müasir çağdaş dövrdə isə bu ənənəvi konsepsiyanı Zəlimxan Yaqub əsərlərində yüksək Türk və Müsəlman ruhunda davam etdirir.Hətta “Seçilmiş Əsərləri”nin I və II cildində “MƏLƏK DODAĞINDA DİNƏN NƏĞMƏLƏR”, “TƏBİƏT ALLAHIN ŞAH ƏSƏRİDİ” bölməsi deyilənləri geniş oxucu kütləsinin gözü önündə canlandırır.
1991-ci ildə “Gənclik” nəşriyyatı tərəfindən yüksək tirajla nəşr olunan və 1995-ci ildə “Şair harayı”, “Vətən yaraları”, “Sizi qınamıram” poemaları ilə birlikdə “Hacı Zeynalabdin Tağıyev” ədəbi mükafatına layiq görülən “Ziyarətin qəbul olsun” kitabının “İstanbulda quşlar qondu çiynimə” bölməsində Yunus Əmrəyə, Mövlana Cəlaləddin Rumiyə, Şahmət Bilgirə, Məhmət Akif Ərsoya, Məhəmməd Əmin Rəsulzadəyə, Memar Sinaniyə, Nazim Hikmətə zaman-zaman haqqın süzgəcindən süzürək gəlmiş dastan-epos xarakterli əsərlərində adlara rast gəlinməsi ədəbiyyat, mədəniyyət üçün əsrarəngiz, möhtəşəm, ecaskar sənət əsərləri ərsəyə gətirməyə qadir olduğunu yenidən gözlər önündə canladırır.
Zəlimxan Yaqub kainatin fəxri, nəbilərin sərvəri, dünyanin yaradılmasının əsas və ilk şəxsi rəsulullahın,həbibullahın, sonuncu Peyğəmbər Əfəndimiz Həzrət Məhəmməd (səlləllahu əleyi və alihi və səlləm) böyük sevgi ilə ərsəyə gətirdiyi “PEYĞƏMBƏR” poeması zaman-zaman, tarix boyu peyğəmbərlərin əxlaqının dünyada hər bir bəşər övladı üçün nümunə olduğunu sübuta yetirən növbəti ədəbi-bədii nümunələrdən biridir.Türk-müsəlman dünyasının ən gözəl şairi Yunus Əmrəyə böyük türk sevgisi ilə ərməğan etdiyi “Yunus Əmrə dastanı” poeması təsəvvüf şairinə olan sevgisindən yaranıb.
Azərbaycan xalqının adət-ənənəsini dərindən bildiyi üçün daha çox heca vəznində ərsəyə gətirdiyi ədəbi-bədii nümunələrdə türk xalqının ərənlər meydanında döyüşə hər an qəhrəmanlıq ruhu ilə hazır olduğunu “DÖYÜŞƏN TÜRK,OYANAN TÜRK, QALXAN TÜRK” əsərində ən incə çalarları ilə əks etdirməklə yanaşı, həm də türk xalqının “GİLQAMIŞ”, “ALPAMIŞ”, “MANAS” dastanlarında da böyük iftixar hissi ilə əks etdirir:

“Gilqamış”dan, “Alpamış”dan, “Manas”dan,
Geri qalmaz dastan olsun bu dastan.
Qurtar bizi bu həsrətdən, bu yasdan
Dəniz kimi dalğalan, türk, çalxan, türk!
Döyüşən türk, oyanan türk, qalxan türk!

Dünya tarixi ərzində öz torpaqlarının ərazi bütövlüyünün qorunub saxlanılmasında yüksək əzmkarlıq hissi ilə digər hökmdarlara nümunə olan Ərtoğrul bəy, Osman qazi, Orxan qazinin adını yüksək və ali hisslərlə öz poeziya örnəklərində qabarıq şəkildə əks etdirir:

Yaddaşında sıralansın, anılsın,
Ərtoğrul bəy, Osman qazi, Orxan, türk!
Yenə Tanrı dağlarını qucaqla,
Dağlar olsun səngərin, türk, arxan, türk!
Döyüşən türk, oyanan türk, qalxan türk!!!

Beləliklə, Türk-müsəlman dünyasının önəmli şairi olan Zəlimxan Yaqub həm ümumtürk, həm ümummüsəlman, həm də ümumbəşəri duyğuları Türk-İslam əxlaqının ən incə çalarlarını, təsəvvüf ideyalarını öz əsərlərində əks etdirən Böyük Türk Oğludur.

Dərin hörmət və ehtiramla:
Kənan AYDINOĞLU.
“Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin üzvü,
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri.
21 dekabr, 2011.Sumqayıt-Bakı.

Mövlana Cəlaləddin Rumi (fars. مولانا جلال الدین محمد رومی‎ Mevlānā Celāl-ed-Dīn Muhammed Rūmī; 1207, Bəlx, Əfqanıstan – 1273) — İslam və təsəvvüf dünyasında tanınmış fars dilli [1][2][3][4][5] şair, mövləvi yolunun öncülü, vəhdəti-vücud (panteizm) fəlsəfəsinin tanınmış nümayəndəsi.

Həyatı

Mövlana Cəlaləddin Rumi (Rumi adı ona Anadoluya (o vaxtlar Anadolu “Diyari Rum” adlanırdı) yerləşib orada yaşadığı üçün, “Əfəndimiz” mənasına gələn Mövlana isə özünə qarşı duyulan böyük hörmətin əlaməti olaraq verilmişdir) indiki Əfqanıstanın Bəlx şəhərində anadan olmuşdur. Rumi o dövrün İslam mədəniyyəti mərkəzlərindən biri sayılan Bəlx qəsəbəsində müəllimlik edən və Sultan-ül Üləma (alimlər sultanı) ləqəbi ilə tanınan Bəhaəddin Vələdin oğlu idi. Bəhaəddin Vələd 1214-1217-ci illər arasında ailəsi ilə birgə Anadoluya köçür. Mövlana bütün ömrünü o vaxt Səlcuqların paytaxtı olan Konya şəhərində keçirir, orada da dəfn edilir. Atası Bəhaəddin Vələdin ölümündən bir il sonra, 1232-ci ildə Konyaya gələn Seyyid Bürhanəddin Mövlananın tərbiyəsi ilə məşğul olmuş və Mövlana doqquz il ona xidmət etmişdir. Rumi 38 yaşında olarkən 60 yaşlı İslam piri, dərviş Şəmsəddin (Şəms) Təbrizi ilə tanış olur. Bu tanışlıq Cəlaləddinin dünyagörüşünə dərin təsir göstərir, onun fikir dünyasını kökündən dəyişdirir. Şəmsə qeyri-adi bir məhəbbətlə bağlanmış Cəlaləddin onu tanrı səviyyəsində ilahiləşdirir. Bir gün Şəms sirli şəkildə qeyb olarkən, Cəlaləddin sarsılmış və müəlliminə olan məhəbbətini, onun itməsindən doğan kədər və həsrətini bədii əsərlərində – məsnəvilərdə, rübai və qəzəllərində ifadə etmişdir. Nizami, Xaqani kimi türk oğlu olan Rumi şeirlərini fars dilində yazmışdır, türk dilində yalnız bir neçə şeri və farsca-türkcə müxəmməsi qalmışdır.

2007-ci ildə Mövlananın anadan olmasının 800 illiyi YUNESKO tərəfindən Dünya Mövlana İli elan edilmişdir.

Əsərləri

Məsnəvi
Divan-ı Kəbir
Fihi ma fihi

Gitme, istəməm!

Demek sen böyle salına salına bensiz gidiyorsun,
Ey cаnımın cаnı.
Еy, dostların canına can katan,
gül bahçesine böyle bensiz gitme, istemem.
İstemem, ey gökkubbe, bensiz dönme.
İstemem, ey ay, bensiz doğma.
İstemem, ey yeryüzü, bensiz durma.
Bensiz geçme, ey zaman, istemem.
Sen benimle beraberken
Hem bu dünya güzel bana, hem o dünya güzel.
İstemem, bensiz kalma bu dünyada sen,
o dünyaya bensiz gitme, istemem.
İstemem, ey dizgin, bensiz at sürme.
İstemem, ey dil, bensiz okuma.
İstemem, ey göz, bensiz görme.
Bensiz uçup gitme, ey ruh, istemem.
Senin aydınlığındır aya ışığını veren geceleyin
Ben bir geceyim, sen bir aysın madem,
gökyüzünde bensiz gitme, istemem
Gül sayesinde yanmaktan kurtufan dikene bak bir.
Sen gülsün, bense senin dikeninim madem,
gül bahçesine bensiz gitme, istemem.
senin gözün bende iken
ben senin çevgänın önündeyimdir.
Ne olur, öylece bak dur bana,
bırakıp gitme beni, istemem.
O güzelle berabersen, sen ey neşe,
istemem, sakın içme bensiz.
Hünkärın damına çıkarsan, ey bekçi,
sakın bensiz çıkma, istemem.
Bir şey yoksa bu yolda senden,
bitik bu yola düşenlerin hali.
Ben senin izindeyim, ey izi görünmez dost,
bensiz gitme, istemem.
Ne yazık ki bu yola bilmeden rasgele girene!
Sen ay, gideceğim yolu bilen,
sen ey yolumun ışığı, sen ey benim değneğim,
bensiz gitme, istemem.
Onlar sadece aşk diyorlar sana,
oysa aşk sultanımsın sen benim.
Ey, hiç kimsenin düşüne sığmayan dost,
bensiz gitme, istemem.

Hatırla ama!

Bir tatlı ömür gibi gitmeye niyetlendin,
Ayrılık atına eyer vurdun inadına.
Ama bizi unutma, hatırla ama.
Sana temiz dostlar, iyi dostlar, bağdaş dostlar
Yeryüzünde de var, gökyüzünde de var.
Eski dostla ettiğin yemini, hatırla ama.
Sen her gece ay değirmisini
Başına yastık edince yollarda,
Dizime yattığın geceleri hatırla ama.
Sen ey, Hüsrevi kendine kül,
Şirin gibi bir nice güzeli esir eden,
Aşkının ateşiyle tıpkı Ferhat gibi benim
Ayrılık dağını delmede olduğumu, hatırla ama.
Bir deniz kesilen gözlerimin rüyasında
Bir aşk ovasını görmüştün hani;
Safran dallarıyla, ağustos gülleriyle sarmaşdolaş.
Ey Tebrizli Şems,
dinim aşktır benim, senin yüzünü gördüm göreli,
benim dinim senin yüzünle övünür, ey sevgili.
Bunu unutma, hatırla ama.

GEL ARTIK!

Ne aklım benim, ne dinim,
ne kararım kaldı benim, ne sabrım,
gel ne olur, gel artık.
Ne gönlümün derdini sor bana,
ne sararan yüzümü sor bana,
ne içimin ateşini sor bana,
gel gözünle gör, gel artık.
Sıcağımla pişmiş bir somun gibi
o kıpkızıl, al al yüzümü sorma.
Gene ekmek gibi bayatlayıp bayatlayıp,
gene ekmek gibi ufalana ufalana
çaresiz, dökülmüş yollara,
gel topla beni, gel artık.
Bir vakitler bir aynaydım,
yüzünden izler toplamadaydım,
şimdi buruştum, şimdi sarardım,
gel gör beni, gel artık.
Dere gibi akıyorum sağa sola,
ayrılık her yanımda pusuda.
Sabahları yalvarırım yakarırım
rüzgärların karşısmda,
gel ne olur, gel artık.
Başın kille ıslaksa da,
ayağına diken batmışsa da,
durma gel Allah aşkına,
gel demeden kurtar beni.
Ey äşıklar peygamberi,
gönül ateşinde yanmtşım ben,
boğulmuşum göz yaşına.
Git sor Allahm seversen:
Ne yol gösterir sevgili,
ne çare yazar bana?

BU ŞİİR ONDAN UTANIYOR

Bu ne güzel koku böyle,
bu ne güzel koku.
Gül bahçesinden yoksa gelen o mu?
Gece mi bu gelen, misk mi bu, amber mı bu?
Bu ne güzel koku böyle,
bu ne güzel koku.
O pazardan tezcecik yoksa o mu geliyor,
yoksa güzelimiz geri mi geliyor ne?
Bu nasıl yüz böyle,
bu nasıl ışık?
Bu nasıl ay böyle,
bu nasıl güneş?
Mağaradan çıxdı,
dağdan mı iniyor,
o yanlızlığın adamı,
o dost?
Boş yere arama şarap testisini sen.
Koklama onun ağzını sen boş yere.
Şu meyhaneciden mi geliyor sandın onu;
dostum, onu sen kendin gibi belleme.
Yolda o yapayalnızsa ne olur?
Başında sarık yoksa ne çıkar?
Ne bundan güneşe bir leke olur,
ne ayın gösterişine zarar.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Bir kolayma getir onu bul.
Sarhoşlar meclisine hep böyle geceleyin gelir o.
Bu gece uyuma dostum, uyuma.
Biz duvarda asılı duran resimleriz.
Bizi yapan ressamın varlık şavkı
duvarın üzerine bir vurdu mu,
bakarsın o andacanlanıvermiş, kımıldanmışız.
Onun selvi boyu bir göründü mü,
bakarsın dünya güllük gülistanlık.
Kalktı bir salındı, kendini bir gösterdi mi,
bakarsm kıyamet koptu gitti.
Bakarsın Calinus gibi hastalar ülkesindedir o.
Bakarsın hayret yurdunda dolaşır hastalar gibi.
Sustum artık ben,
sustum artık.
Bu şiir utanıyor ondan.

O GELİYOR, O!

Yollara sular dökün,
bahçelere müjdeler edin,
bahar kokuları geliyor,
o geliyor, o.
Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
Yol verin, açılın, savulun.
Beri durun, beri.
Yüzü apaydınlık, akpak,
bastığı yeri ardında gündüzler gibi bırakarak
o geliyor, o.
Аy парçаmız, sеvimlimiz, yarimiz geliyor.
Gökler yeryüzünü kapladı, örttü bir anda.
Bir anda dört yanı mis gibi bir koku sardı.
Bir anda bir velvele, bir kıyamet koptu cihanda.
O geliyor, o.
Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyоr.
Bir anda can geldi bağlara, bağlar ışıdı.
Bir anda açıldı baktı bağlarda gözler.
Bir anda bizde ne gam kaldı, ne dert kaldı, ne keder.
O geliyor, o.
Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
Yayından fırladı ok.
Hedefe ha vardı, ha varacak.
Bahçeler selama durdu.
Selviler ayağa kalktı.
Çayır çimen yollara düştü.
işte konca, ata binmiş geliyor.
Biz ne duruyoruz.
o geliyor, o.
Ay parçamız, sevgilimiz, yarimiz geliyor.
Sen bizim yöremize gelirsen göreceksin, ey Şems,
huyumuz sadece susmak olmuş bizim, susmak.
Senin güzel gözlerin için işte canım pusuda.
Rahatım kaçtı benim,
geceleri uykum kalmadı gitti ama,
bak işte o güzel hüriler yola çıkmış geliyor.

GELDİ

Güneşim, ayım geldi.
Gözüm, kulağım geldi.
Gümüş bedenlim geldi.
Altın madenim geldi.
Başımın sarhoşluğu geldi.
Gözümün nuru geldi.
Başka bir şey dilediysen
işte o başka bir şeyim geldi.
Yolumu vuran geldi.
Tövbemi bozan geldi.
Gümüş bedenli güzel
kapımdan ansızın çıkageldi.
Ey eski dostum benim,
bak bugün dünden çok iyi.
Dün ondan bir haber almıştım,
hemen de sarhoş olmuştum.
Dün gece onu mumla aramış durmuştum.
Bak bugün bir demet gül gibi
yol uğrağıma geliverdi.
Şarap içmeliyim şarap,
şimşekler saçmalı aklım,
bunun tam vakti.
Kuş olmalıyım, uçmalıyım,
kolum, kanadım geldi.
Bir anda aydınlık içinde dünya.
Bir anda dünya sabahlar gibi.
İşte bağırmanın tam zamanı şimdi.
İşte kükremenin tam zamanı.
Benim koca arslanım geldi.

GÖLGE KESİL

İşte meyhane güzeli geldi,
bizi alacak, eve götürecek.
İşte geldi baharlar içinde,
geldi yüzümüz gülsün diye,
içimiz açılsın, ışısın diye,
olalım diye genç ve taze.
İşte dağarcığını açtı.
işte belini sıktı.
İşte yayını kurdu.
İşte okunu yastı.
İşte yolumuzu vuracak.
İşte bizi yemek, yutmak için,
bin dereden su getirecek,
bir nice düzenler kuracak.
Ama durma gene yürü sen,
gölge kesil onun ince boyuna.
Önünde ardında koş yuvarlan.
Sonunda taze bir fidan gibi
kökümüzden söküp çıkaracaksa da bizi aldırma.
Mermer bir yürek varsa sende dostum, dayan!
Gene geldi işte gene geldi.
İşte o uzun ömür geldi.
Sultanların şahı geldi.
Gizli hazine geldi.
Cihanın canı geldi.
İşte güneş koç burcuna geldi,
gülen yüzümüzü görmek için
yaradılış ağacının üstünde.

BAŞKA YARINLAR

Bugün yüzünde bir başka güzellik var senin,
bugün dudağında bir başka tad var,
boyunda bir başka yücelik.
Bugün kırmızı gülün bir başka daldan.
Ayın gökyüzüne bugün sığmamış.
Göklere benzeyen göğsün bugün daha geniş.
Hangi yanımdan kalktın bu sabah, söyle,
bir başka kavga var dünyada senin yüzünden,
dünyada bir başka gidiş.
Biz senin gözlerinden gördük
arslanlara meydan okuyan o ceylanı.
Başka bir ovası var o ceylanın bugün
iki cihandanda dışarı.
Seven insanın ayağı mı yok,
işte ona ölümsüzlük kanadı.
Yukarlarda onunla uçar gider.
Gözlerinin denizinde onu arama.
O inci bir başka denizde.
Bakarsın bugün sever bu yürek,
yarın sevilir bakarsın.
Yüreğimin özünde başka yarmlar var.

DÜN GECE

Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
Onunla sarmaşdolaş, dudak dudağa,
talih kapısı ardına kadar açık,
güneşkucağımızda.
Ne güzel geceydi dün gece, ne güzel geceydi:
Şarap tasını her sunuşunda
diyordu aklını başına al.
Hani dün gece aklın da tam sırasıydı ya!

GENE NE OLDU SANA?

Gene ne oldu sana böyle birdenbire,
neden gene suratın asık?
Yoksa bir başka dost mu buldun kendine?
Gene neden uzattın cefa elini,
neden ayağını bizden çekiverdin?
Ay parçam benim, sevgilim,
kötü şeyler söylemiş düşmanlar sana.
Yalancılık etmişler, kandırmışlar seni.
Dün gece içlendim, acındım, bir hal oldum.
Gözüme bir damla uyku girmedi.
Ey sıcak soluğum benim, kalk.
Ey dün gecem benim, geri gel.
Ne gördün, nasıl gördün, söyle.
Böyle çaresiz bırakma bizi.
Bir ayna almışsın eline,
yüzüne bakıp duruyorsun.
Perdemizin ardına girmişsin
yırtmışsın perdemizi.
Bir çıkar yol nasıl bulayım, bilmem ki,
seni gördüğüm günden bu yana
akıl mı kaldı bende,
fikir mi kaldı sanki.
işte gönül yurdunun kapısı
ardına kadar açık.
işte her yanda ayak izlerin senin.
Ne diye düşmanların kapısına koşarsın hala anlamadım
ne diye hala onların evine girersin.
Bizim dudaklarımızı emdiğin günden bu yana
aklımda hep senin dudakların, ağzın.
Nerde senden bir söz açan görsem
hep onun ağzına bakar, biterim.
Onda senden bir şey görsem
aklıma kötü şeyler gelir,
sakın bu hırsız falan olmasın, derim,
derim, sen bunu nerden buldun,
sen bunu nerden aldın, derim.
Ey Rum ülkesinin övünduğü Şemseddin,
bir daha yüzünü çevirip bakmadın bize.
Artık şu dünyanın sensiz hiç tadı yok.
Dünyada her şey gözünü seninle açardı,
sen her şeyden olgun ve güzeldin.
Bize Tebriz’den bir habercik salarsan,
sana kalk bu yana gel, kalk gel, derim,
kalk gel, derim, seni doğuran, büyüten toprağa

Bu gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri,Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü Yolçuyev MƏHƏMMƏD Yolçu oğlunun doğum günüdür..Bu münaisbətlə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya Heyəti Portalın Rəhbəri MƏHƏMMƏD qardaşımızı təbrik edir, ona orta təhsil illərində bol-bol uğurlar arzulayır!
DOĞUM GÜNÜNÜZ KUTLU OLSUN! ALLAH SİZİ KORUSUN! AMİN!

TANRI SƏNİ QORUYUB KAMİLLİYƏ ÇATDIRSIN!

Gözəlliklər içində doğuldun doğuldun deyə. qardaş,
Ömrü boyu sevdin sən Ana yurdda qadını.
Xoşbəxtsən ki, seçdilər ata-ana səninçün,
Peyğəmbər Əfəndimiz MƏHƏMMƏDİN adını.

TANRI SƏNİ QORUSUN GÖZƏL OLAN DÜNYADA!

Sən atanın,ananın gözünün nuru oldun,
Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!
Gözzəl ata,ananın şükür, qüruru oldun,
Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!

Doğum günün mübarək olsun, olsun, MƏHƏMMƏD,
Sevincdən ömrü boyu gözün dolsun, MƏHƏMMƏD!
Nurunun damlasından çiçək solsun, MƏHƏMMƏD,
Tanrı səni qorusun gözəl olan dünyada!

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya Heyəti Rəhimova Aylin Murad qızının “3”yaşı tamam olması münasibətilə Aylini təbrik edir, ona dünyada ən gözəl nemət olan-can sağlığı arzulayır.Bu şeirlər Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri Kənan Aydınoğlu tərəfindən “3” yaşı tamam olan Aylin Rəhimovaya həsr olunur.

* * *

Körpə Aylinə.

Şərəfli bir ömrü yaşamaq, düzü,
Bəlkə hər bəşərə qismət olmayır.
Axı kim dedi ki, övlad güləndə,
Atanın, ananın gözü dolmayır?!

Təzəcə dan yeri sökülən kimi,
Qayğılar aləmə tökülən kimi,
Günəş də dağ kimi bükülən kimi,
Bir ömür körpənin könlün almayır?!

UŞAQ RÜBAİLƏRİ

(Körpə Aylinə.)

Tökülür çiynindən ömürün daşı,
Yanaqdan süzülür gözünün yaşı.
Sağına-soluna baxıb güləndə,
Sevincin özü də durur yanaşı.

Dağılır gözündən kədər qəm kimi,
Yuxular düzülür qətrə nəm kimi.
Qədəmin atanda Ana torpaqda,
Gözylərə yüksəlir ünü bəm kimi.

Doğanda al günəş kaman inləyir,
Göynəyən saz susur, min tar inləyir.
Yanında olmasa həsrətli gözü,
Hər səhər ananı yenə ünləyir.

Gözündə nə qüssə, nə kədər olur,
Sevinci bir anda su qədər olur.
Üzündən, gözündən dürr tökülməyi,
Narahat bir ömrə xoş xəbər olur.

TƏRCÜMEYİ-HAL

Nemət Tahir (Rüstəmli Nemət Qəzənfər oğlu) 1987-ci il avqust ayının 27-də Ağdam rayonunun Qiyaslı kəndində anadan olub.Məlum səbəblərdən 1995-ci ildə Mingəçevirdə yerləşən Ağdam 128 saylı köçkün məktəbində birinci sinfə daxil olur.İlk şeiri “Ağlar” 2003-cü ildə “Sovqat” qəzetində işıq üzü görmüşdür.2006-cı ildə həmin məktəbi bitirib.2006-ci ildə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya (Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı) fakültəsinə daxil olub.
Tələbəlik həyatı da yaradıclıq baxımından qaynar keçmişdir.Tələbəlik illərində “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərinin əməkdaşı olub.Tələbəlik illərində şeirləri “Sumqayıt Universiteti”, “168 saat”, “Şaman”, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetlərində, o cümlədən Sumqayıt şəhərinin yaradılmasının 60 illiyinə həsr olunmuş almanaxda çap olunmuşdur.Şeir, həkayə, məqalələr yazmışdır.2010-cu ildə Sumqayıt Dövlət Universitetini bitirmişdir.2010-2011-ci illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olmuşdur.
2011-ci ilin avqust ayında Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyinin vakant yerlər müsabiqəsində iştirak edib.Ağdam rayonunun Sərfəli qəsəbəsində yerlə.ən 91 saylı tam köçkün orta məktəbinə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi təyin edilib.Hal-hazırda həmin məktəbdə Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı müəllimi işləyir.Ədəbi-bədii yaradıclığını da davam etdirir.
Ömrünün sonrakı illərində şeirləri Bakı şəhərində “Sözün sehri” qəzetində, Ədəbiyyat, o cümlədən Mədəniyyət və Ədəbiyyat portalında həm şeirləri, həm də məqaləsi dərc olunub. Hal-hazırda “Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.”Sumqayıt Universiteti” qəzeti ilə sıx əlaqə saxlamaqdadır.
Nemət Tahir İlham Mikayıl, Kənan Aydınoğlu, Orxan Zaman, Elçin Əlizadə, Məmməd Eyyubov, Vüsal Mirzəmmədov, Kamran Nizami, Zaur Murad, Elşad Qarabaği, Əziz Muğani, Elvin Babayev, Təhmasib Azad, Günel İsrailqızı, Xəyalə Alıyeva, Aysel Cəfərova ilə sıx əlaqələrini indi də davam etdirməkdədir.

OLMUR

Bu sevgi elə bir müqəddəs sirdir,
Yardan özgəsilə paylaşmaq olmur.
Sevgilindən uzaq qəlbində sevgi,
Hicranlı günlərə alışmaq olmur!

Bəzən ürəyimə sevinc dolsa da,
Sevgilimin yeri bir damcı dolmur.
Bəzən bu həsrətə etsəm də hörmət,
Sevgili düşmənlə barışmaq olmur.

Daha ayrılığa dözə bilmirəm,
Yanardım alovsuz, göz yaşım qoymur.
Bizi sınağamı çəkir görəsən,
Allahın işidir qarışmaq olmur?!

DODAĞIM

Məktubun sonunda “öpürəm” yazdın,
Ağacda yarpaqtək əsdi dodağım.
Onu belə qəmgin görəndə dilim.
Dedi, sızlamağın bəsdir,dodağım.

Bir az da əhdindən üz döndərməyib,
Haqlını haqsıza qurban verməyib,
Sənə qeybətinə dözə bilməyib,
Dişimlə dilimi kəsdi dodağım.

GÜLÜM

Sorsan ayırlıqdan nələr çəkmişəm?!
Həsrətdən göylərə sovrulub külüm.
Eşqim iddiamdır, şaihidim cəfa,
Tanrıdan tək səni diləyir könlüm.

Pəncərini açıq qoyub yatarsan,
Gələcəm səninlə dərdimi bölüm.
Ruhum qonağındır yenə bu gecə,
Bu an əbədilik olsunmu, gülüm?

Əllərin ttitrəyir, baxışın ürkək,
Saçların gül qoxur, dodağın çiçək.
Mənimsə dodağım bal arısı tək,
Sənin dodağına qonsunmu, gülüm?

* * *

Yenə payız gəldi sənsiz ömrümə,
Otağım qaranlıq, divarlar soyuq.
Tavana rəsmini çəkir gözlərim,
Qəlbim buz parçası, duyğular soyuq.

Qara buludlar tək nigarançılıq ,
Həsrət gözlərinə kölgə salıbdır.
Səni görməsəydim dəli olardı,
Yaxşı ki, yadında şəklim qalıbdır.

Səninlə üz-üzə durmuşuq sanki,
Gözümüz danışır səssiz-səmirsiz.
Bilməm, ayrılıqmı qorxutdu məni?
Yanımda olsan da, darıxdım sənsiz.