Güvən divanında yarğılanan adam. Sən mənim sevdiyim deyildin- güvəndiyim idin. Məlhəm sanmışdım səni könlümün boşluğuna: çıxıb gedər ayağının yeri qalar deyə, orada qorunub saxlanan uşağı qocaldar deyə, heç kəsi yaxın buraxmadığım o qutsallığa. …Mən sevgi dolu, sevgi həsrətli, nə o dolu sevgimi haqq edən, nə də həsrətimi dindirəcək biri oldu. Mən dünyanı sevən, sevgisi ilə dünyanı ram edəcəyini sanan, çox zaman boşluğa düşsə də, acılarını bağrına basıb yaxşıya yozan biriyəm. Boz çalarda tapdığı rəngləri həyatına sırıyan, Yaşamadığı sevgidən dolu-dolu şeirlər yazan biriyəm. Sən mənim sevdiyim deyildin- güvəndiyim idin, güvən divanında yarğılanan adam.
Darıxanın olsun təki Darıxanın olsun təki, darıxsın kimsə səninçün, qucaqlasın xəyalını, əzizləsin əziz-əziz, arzulasın için-için. Fəth etdiyin bir könüldə baş köşədə yerin olsun, unutdursun keçənləri, bələsin eşqə, sevincə, həsrətinə qənim olsun. Bircə baxışla anlasın, ilmə-ilmə çözsün səni, yarıb-yarğılasın hərdən, yarğılamaq istəkdəndir qoy elə lap üzsün səni. Bölünməyən o istəyə əsib pəsiban olasan. İki günlük bu dünyada faniliyin acığına hər günündən kam alasan.
Anam çalan layladır, nənəm dediyi ağı, ömrümdə qırmızı xətt, dilimdə şirin nağıl.
İnci-inci, damla-damla hopub, qalıb yadımda, ruhumda bir Yardımlı var, duyulur hər addımda.
Xatirəsi xatirimdə çox diridir, çox əziz, alıb məni o illərə aparır hər cığır, iz. Ayağımın yeri durur çınqılında, daşında, o dumanlıq nəfəsimdir dağlarının başında, harda olursam olum, yuxumdan heç yığışmaz, mənimçün bir dünyadır, dünyalara sığışmaz.
Qaytar bu ümidi
Sən necə anlaya bilərsən məni, Mən özüm-özümü bilə bilmirəm. Fikrimlə şum vurub, çeşin atıram, Sökürəm sinəmi niyə, bilmirəm.
Yaşamaq dediyin hal mənlik deyil, Qaytar bu ümidi, al, mənlik deyil, Sükut mənlik deyil, qal mənlik deyil, Niyə gəldim belə Yerə, bilmirəm.
İlləri yellərə verməkdir işim, Yorub yollarımı yorğun yerişim, Hansı dağa çıxım, dərəni aşım, Verim belə ömrü selə, bilmirəm.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Üzü sənə dayanmışam, İlahi… Üzü sənə dayanmışam, İlahi, Əllərini ver tutum… Bu təklik də ürəyimdə Adam kimi yer tutur. Mən hər gecə yastığıma Dağıtdığım Fikrim, qayğım nə varsa Gözlərimə toplayıram. Baxışlarım çaparsa, Tanrı duyar, Tanrı alar məktubumu… Yanağıma dalğa dəyir, İçim dəniz. Yıxılmışam, İlahi, Elə bilmə Mən dincimi alıram… Ən uzaq, ən gözəl xatirələrdən Sevincimi alıram.
Küsüb geri çəkilirəm Bəxtim soyuq havalarda Üstü-başı açıq qalır. Nəyə ki, əl uzadıram Çatmıram, yarımçıq qalır. Bəs sən ki vardın yanımda? Yurdam, qalardın yanımda. Verdiyin dərdin yanında Sevincim alaçıq qalır. İndi sən göy, mənsə yerəm, Susub geri çəkilirəm. Küsüb geri çəkilirəm, Mənə də bu acıq qalır.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin (AYB) üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti təqaüd fondunun təqaüdçüsü
Səni harda başladım? Harda bitirdim səni? Çıxdım ürəyimin qapısınacan, Ötürdüm səni. Yolun yaxın olmasın. Nə doğmamsan, nə yadım, Əllərini üz, dedin, Ümidini kəs, dedin, Kəsdim, Yeddi qapıya payladım. Azın, çoxun qalmasın. Ruh deyilsən, can deyilsən, Həvəssən, bədəndən çıxdın. Elə də sevmədim səni. Ürəyimin zirvəsinə Hərdən çıxdın… Eh! Mənim də gizli-gizli Darıxmağım olmasın.
İçimin qoca qarısı… Bilirdim ki, solub bu gül, Bundan çiçək açan olmaz. Bir ümiddi, Ürəyimdə ehtiyata saxladım, Haçan olar.. Haçan olmaz! İndi gecənin yarısı, Qanayır könül yarası. İçimin qoca qarısı Deyinir… “Ondan sənə can olmaz…” Tale necə? Yaşamalı yerdimi? Həsrətimi yanağıma sərdimi? Kimə deyim ürəyimin dərdini? “De” deyirsən, “Gəl” deyirsən Tanrı, Sənin qapın, bacan olmaz.
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünas
ON SƏKKİZ YAŞIMDA ÖLDÜM
On səkkiz yaşımda öldüm, Allah, xəbərin olmadı. O gənc qızı ağlamağa Bircə doğması qalmadı.
Balıqdım, boğuldum suda, Atdılar suya, yaşayım. Bu üzdəndiri ölünü İndi nə deyib oxşayım?!
Əlimdən aldılar ömrü, Qaldım sözdə barınmaqla. Dirilmədim dirilərin Arasında dolanmaqla.
O ruhum gəzən ocaqda Cənnətim tərsinə döndü. Nə qədər körpə arzum var, Ölü yuxulara gömdüm.
Məzar da bir tikilidi, Başı göylərə ucalmır. Sorma cavanlıq sirrimi, Ölülər heç vaxt qocalmır.
MƏNDƏ DAŞA DA SEVGİ VAR
Yenə gözlərim üşüdü, Baxışların nə soyuqdu. Odlu dilini don vurub, Sözündə hərarət yoxdu.
Kirpiyindən buz asılıb, Saçlarına qar səpilib. Sanki sənin dodağınla Qışın yanağı öpülüb.
Yaman üşütdün ruhumu, Qəlbin buzdur, əllərin qar. Qəm etmə belə soyuqsan, Məndə daşa da sevgi var.
Azərbaycan və Yazıçılar Birliklərinin üzvü, Prezident təqaüdçüsü, Dünya Gənc Türk Yazar Birliyi (DGTYB) Məsləhət Şurasının üzvü, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, şair, tənqidçi, ədəbiyyatşünas
BİR GÜNLÜK TANRI QOYNUNDA OLASAN ANA UŞAĞI
Arı olub bu dünyanın Çiçəyindən qopmayasan. Xoşbəxtlikdən dil-dodağın Əsə, söz də tapmayasan.
Həyəcandan külə dönüb İçində nəfəs quruya. Yeri-göyü unudasan, Səni göydəki qoruya.
Səpiləsən ulduz-ulduz, Yığılıb günəş olasan. Yadından silib dünyanı, Təzədən tanış olasan.
Əlin Tanrı ətəyində, Qəlbində Tanrı işığı, Bir günlük Tanrı qoynunda Olasan ana uşağı.
BU EŞQ DOĞULANDAN BAŞI AĞRIYIR
Sənin salamını basdırmaq üçün Üstünə bir salam atıb gedirəm. Bu eşq doğulandan başı ağrıyır, Nə qədər ki, salamatıq gedirəm.
Yerbəyer et öz içində dərdini, Sözlərini dilinə yığ qal indi. Sənə dözən dözümümə qəbir yox, O dözümlə yaşa indi, öl indi.
Qanı yerdə qaldı bu yazıq eşqin, Barı ölüsünü yerdə qoymayaq. Nə qədər söz verdik bir-birimizə, Gəl qalan ömrü də sözlə oynayaq.
Hünərindən nur verdin müqəddəs ocağına, Vətəndə vətən oldun qovuşub torpağına, Əbədilik yar oldun azadlıq çırağına, Ləkələnmiş tarixə məzar qazdın, Şəhidim!
Qol açmışdı qəm-kədər vətən adlı yurduna, Dar günündə can deyib yetişdin muradına, Baş əydin varlığınla qələbənin adına, Aslan təki düşmənin başın əzdin, Şəhidim!
Cəsarətə bürünüb, mərdliyini qorudun, Ərənliyin, soy-kökün birliyini qorudun, Sən kişilik adında ərliyini qorudun, Gəncliyin badəsinə qeyrət süzdün, Şəhidim!
Bu vətən övladların səninlə öyünəcək, Polad, Əlyar qeyrətdə neçə qəlb döyünəcək, Hər gələn nəsillərdə yeriniz görünəcək, Tarixə öz adınla “Zəfər” yazdın, Şəhidim!
Dünya lərzəyə gəlsin üç birliyin rəngindən, Alınmış torpaqları qurtaraq yad cəngindən, Zəfər marşı çalınsın istiqlal ahəngində, Al qoynuna birləşdir parçalanmış torpağı, Azərbaycan bayrağı!
Müstəqillik uğrunda qurban gedib canımız, Al rəngin təməlində qaynayır Türk qanımız, İlahidən İslama səcdədi hər anımız, Tarixə şahid kimi düşmənə ol göz dağı, Azərbaycan bayrağı!
Vətən qibləgahısan ,əbədi şan yerimiz, Sabaha doğan günəş,sabaha dan yerimiz, Azadlığa səslənən tökülən qan yerimiz, Tükənməz varlığınla ol yurdumun dayağı, Azərbaycan bayrağı!
Qızıl şəfəqlərinlə oyat Turan elmizi, Bir oxunsun himnimiz,qoruyaq Türk dilmizi, Səninlə bir qaldıraq Tanrıya haqq əlmizi, Dağılmış ocaqlarda alışdıraq çırağı, Azərbaycan bayrağı!
Qubarlı ürəkləri bir araya səslə sən, Sahilsiz ümmanlarda ümidləri bəslə sən, Qartal kimi qanad çal,zirvələri süslə sən, Dalğalanan dəniz tək,al-əlvan göy qurşağı, Azərbaycan bayrağı!Azərbaycan bayrağı!
(Dinimiz bir olan bəzi İslam ölkələrin rəhbərləri Azərbaycanın namını çəkmək əvəzinə torpaqlarımızı zəbt edib məscidlərimizi dağıdıb haramladan ermənistanı müdafiyə edirlər)
Cahan ibarət imiş qorxaqlardan,ərənnən, görməmişdən,görənnən, bu gidi dünya görən o vaxt,indimi yaxşı? Çoban qardaş,sən bilən hansı daha yaxşıdı- səni tanıyıb hürən yoxsa,yad iti yаxşı?
Ağlayan ya gülən çox? doğulan ya ölən çox? Dərgahdan da gələn yox- adam soruşub bilə: “Dolanmağa oralar, yoxsa bu gidi yaxxşı?
Boğuldu suda baran, yuxuda öldü yatan, a müqəddəs Kərbala, tutulma sualımdan: “Məni düşmənə satan Müsəlman din qardaşım yoxsa Yəhudi yaxşı”?!
YOX,MƏNİ AÇMADI BU GİLEY–GÜZAR…
Yox,məni açmadı bu giley-güzar, ürəyin bir özgə dildə danışdı, araya kim girib,ortada nə var? bu cür qalmağından getsən yaxşıdı.
Tutur ətrafımı qəmli xəzəllər, sınaqçün yetmədi məgər bu illər? xırdaçı deyildin axı əzəllər, çox şeyin üstündən ötsən yaxşıdı.
Eşq şərbət süzəndə dil açdı lallar, o qədər ev yıxıb yersiz suallar! yad yerdə xətrinə toxunan olar– qəlbimin içində bitsən yaxşıdı.
Sildirsən ömrümdən saldığın izi, bir daha tapmazsan Vahid ƏZİZi, ölərik itirsək bir-birimizi, ikimiz birlıkdə itsək yaxşıdı…
Qırıldı könlümün tərlan qanadı, çalıb,dimdiyinə sar aldı,getdi, ağaran başımnan ağlımı aldı, elə bil bir çimdik qar aldı,getdi,
Gəzdim düz-dünyanı; hər yanı boşdu, dedim-“Bəlkə sınıb,bəlkə naxoşdu?”, həlbət–ya qisməti kiməsə qoşdu, ya özü birinə qoşuldu,getdi?
Hicran-zülmlər şahı,dərdlər ağırı, bu odda kimlərin yanmadı bağrı?! ümid göylərəydi; zülmətə doğru bəxtin ulduzu da qaraldı,getdi,
Sevgisiz yaşanan vaxt gedər hədər, səksəkə yaradar hər gələn xəbər, nə var ki–dünyaya yendən gələr, yarpaqdı,çiçəkdi…saraldı,getdi,
Nəyin şikarıdır,kimin yanında? hey…ölüb-dirildim eşq yollarında, nə O dünyada var,nə Bu dünyada! olmaya,kainat yarıldı,getdi?
Kimisi aldanan,kimisi atan, mindən biri olar murada çatan, mərhəmət umduğu fani dünyadan ürək doymasa da-yoruldu, getdi,
Soyuq kül altında arama közü, tərsmiş,Vahid ƏZİZ,bəxtinin üzü, hələ də kor olur gerçəyin gözü, anlaya bilənlər kar oldu,getdi…
15,04,2021.
ƏLƏSGƏRNƏN–BİR TORPAĞIN OĞLUYAM…
Yaz başında çəmənləri göycədi; Zəngəzürdu,Dərələyəz,Göyçədi, O,məzarda,canım burda göynədi- o yerlərə canı-dildən bağlıyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Qürbətlərə,öldür,könül vermərəm, bu yerlərin hər övladı bir ərən! ay,Yurdumu viranəyə döndərən, qılınc çəkdim torlarını doğrayam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Nəm çəkmişik bir çeşmədən, bir sudan, qəm çəkmişik min-min viran arzudan, qavi düşmən,namərd güdər pusqudan! mən hər yerdə ədalətli, doğruyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Hər söylənci bir İlahi bəstədi- çünkü,sazı ürəyinin üstədi, o el,bu el-bir Qaladır əbədi, daşlarına hörülmüşəm, bağlıyam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam,
Ustad,sənə baş çəkəcəm zəfərnən- Göyçə gölü qovuşanda Xəzərnən, könlümdəki incəliknən, təpərnən diz çökəcəm məzarına ağlayam, Ələsgərnən bir torpağın oğluyam…
(Bədnam Covid-19 xeyli dəyərli dostlarımın həyatına son qoydu.Amandı,qoruyun özünüzü!)
Qopub dənə-dənə dönürük dənə, dünya həzin-həzin bizi üyüdür, təkliklə tənhalıq güc gəlir mənə, ayrılıq yoxuşu yaman təntidir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir.
Qəmdən qaçan kimi dərd quyruq olur, bəzən yad hörməti sərt buyruq olur, torpağa qoyulan üz soyuq olur, yıpranıb üz gedir,astarım gedir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir.
Hər an göz yaşımın artır lilparı, hər an bir matəmin gəlir çaparı, uçur ümid dağı,düşmən çəpəri, el-el,diyar-diyar yaslarım gedir, bir-bir etibarlı dostlarım gedir…
Sanki qanadlanır güləndə üzün, Elimin,obamın fəxri adısan. Bir yükdən ağırdır sənin hər sözün, Sən şeir dünyamın şirin dadısan.
Gözlərin bənzəyir ümidli yola, İsmətlə bəzənmiş qara tellərin. İçində möhkəmdir sevgidən qala, Dərirsən ömrünə sevgi güllərin.
Səndə bir dil açır həsrətsiz baxış, Xəyalın oxşayır gerçək nağıla. Sənə yetişdirən anaya alqış, Çox diqqət edirsən bizdə ağıla.
Qayğını çəkərəm istəsən əgər, Səni əziz bilən övladın kimi. Görüm ki ömrünü bəzəsin zəfər, Yaşasın sənət də qoy adın kimi.
17.04.2021.@
Azərbaycan ədəbiyyatını öz yaradıcılığı ilə zənginləşdirmiş görkəmli sənətkarlardan biri də Nəcibə İlkindir.Nəcibə İlkin poeziyası başdan-başa poeziya çələngi ilə hörülmüşdür.Yaratdığı lirik və epik əsərlərdə istər vətən mövzsu istərsə də digər mövzular poeziyamız üçün çox əhəmiyyətli yol almışdır.Nəcibə İlkin şeirlərində haqqın bərpasını arzulayan,vətənini daha mükəmməl təsvir edən sənətkarlardan biridir.Şeir dünyası şeirlərlə coşub daşan bu sənətkarın şeirlərində və nəsr nümunələrində bədii təsvir və ifadə vasitələrinə geniş yer verilmişdir.Nəcibə xanım həm də ədəbi mühitdə tədbirlərin təşklində müstəsna rol oynamışdır.Bir çox gənclərin irəli getməsində danılmaz rolu vardır.Nəcibə İlkinə həyat və yaradıcılıq uğurları arzulayıram!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
“MEDAL” ATANI ÖPƏRSƏN
(Şəhid oğlunun yaxasından atasına verilən medalı asdılar. O isə ağlayırdı)
Ağlama şəhid balası, Ağlama gözümün nuru. Təzə adın mübarəkdi, Bu adı şərəflə qoru.
Atan sənə qoyduğu ad, Ürəyincə olmamışdı. Bunun üçün nazın çəkib, Qayğına da qalmamışdı.
İtirdiyin ata yeri Medalla əvəz olundu. Arzuların, ümidlərin, Bu medal üstdə qalandı.
İndi sənin “Medal” atan, Hər gün könlünü alacaq, Vaxt tapıb əl vurmadığı, Başını sığallayacaq.
Dərdlərindən halı olub, Səni hər gün qucacaqdır. O qönçə arzuların da, Çiçək-çiçək açacaqdır.
Sən dəcəllik eylədikcə, Bir acı söz deməyəcək. Nə narahat olma deyib, Nə üzünə gülməyəcək.
Atalı dostlar görəndə, Ürəyin tel-tel olacaq. Gözlərin ata axtarıb, Daş üstünə çaxılacaq.
O zaman sinən üstündə, Olan atana baxarsan. “Medal” atanın nurundan, Tutub gəzməyə çıxarsan.
Asıb qəlbinin küncündən, Dərdini ona deyərsən. Nazını çəkən “atanın” Qarşısında baş əyərsən.
Ağlama, yaşına qurban, Ucadan ucadır adın. Dağ boyda ata yerinə, Əlinə bir medal aldın.
Sən anadan doğulanda, Dedi keçilməz çəpərsən. Atan yadına düşəndə, “Medal” atanı öpərsən.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Səninn gözlərindən gözəli yoxdu, Ona aşiq olub bu dünya, aləm, Sənin sözlərindən gözəli yoxdur, O səsdən, avazdan doya bilmirəm.
Qönçə dodağının bənzəri hanı, Belə gül görmədim, çiçək görmədim, Lalə yanağının bənzəri yoxdu, Sənin tək sevimli göyçək görmədim.
O qələm qaşların canımı aldı, Qara zülfün kimi ipək tapılmaz, Dodağın şəkərdi, sözlərin baldı, Şirin gülüşündən dünyada olmaz,
Doymaram baxmaqdan o boy, buxuna, Məni heyran edir o gül camalın, Necə də yaraşır güllər yaxana, Gülüm tamaşadı üzündə xalın.
Yerişin, duruşun tərifə sığmaz, Səni görən gündən sehirlənmişəm, Sevgidi, istəkdi bu işvə, bu naz, Sənə nəğmə qoşmaq olubdu peşəm.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Yandırdın canımı ay canı yanmış, İnsafın, mürvətin yox imiş sənin, Nə olar yaxın gəl, mehriban danış, Naz-qəmzən nə qədər çox imiş sənin.
Nə qədər yalvarmaq, yaxarmaq olar, Mən səni ürəyim, canım bilmişəm. Səni görməyəndə gözlərim dolur, Çox zaman gözümü gizli silmişəm.
Barı üzümdəki qəm, qüssəyə bax, Barı gözümdəki niskili oxu, Məni həsrətinlə az yandırıb yax, Ah naləylə keçir günümün çoxu.
Bilirəm ürəkdən sevirsən məni, Bilirəm bir az da qısqanclığın var. Tanrı mənim üçün yaradıb səni, Sənin əlindədi küllü, ixtiyar.
Bu ülvü sevgini döndərmə yasa, Bir ömür nədir ki…ötürdük yazı. De sənsiz neyləsin bəs Əziz Musa, Bir insafın olsun ay zalım qızı.
Dünyanın bir sirri bəllidir bizə Qanunu əbədi, hökmü qətidir. İndi əbədiyyət gəzmək əbəsdir Əbədiyyət özü müvəqqətidir.
*Bu şeir Xalq şairi Osman Sarıvəllinin 2004-cü ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “Azərbaycan dilində latın qrafikası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi” haqqında 12 yanvar 2004-cü il tarixli sərəncamına əsasən işıq üzü görmüş “Seçilmiş əsərləri” kitabından seçilərək dərc olunur
Karanlıklar çökürkən pəncərəmdə hər axşam, Parlar, gülər rühimə gözlərində yanan şam. O şam ki, bir günəşdən daha parlak işıldar Onda şair qəlbinin başqa bir arzusu var…
Həyat, ölüm, səadət, Göz yaşları, fəlakət.
Bütün bunlar canlanır xəyalımın önündə Və ömrümün bəxtiyar olacağı bir gündə.
Mən sənə bağlıyam bax! Səni görməzdən qabaq,
Bu dünyada başımdan nələr kеçdi, gözəlim, Gəl unutdur dərdimi, gəl bərabər gəzəlim. İyrənmişəm həyatın başı soyuqluğundan, Yorğunam sеvdiciyim nəşə, kеf yoxluğundan
Gəl avla könlümü sən, inanmışam sözünə, Bəzən sadə və yoxsul görünsəm də gözünə Bəni əhv еt еşq üçün, bütün bunlar düzələr, İki gəncin payına yalnız səadət gələr
Gözüm görə-görə qocalır anam, Görən niyə belə qocalır anam?! Qaynar gəncliyindən əsər qalmayıb, Baxırsan, izi də itib- batıbdır.
Onda güc qalmayıb, kəsər qalmayıb, Neyləsin, çiynində illər yatıbdır! Əlindən nə gələr övladların da… Gözünün işığı keçir, görürəm.
Böyük qocalığın qanadlarında Anam əllərimdən uçur, görürəm. Uçur, iti uçur…Qocaldıqca o, Uçur…Fikrimi də uçurur hər gün.
Gödəlir, qısalır boyu- buxunu, Nazilir, incəlir, kiçilir hər gün. Lap qocalıqdan da uzaqlaşır o, Elə qocaldıqca uşaqlaşır o…
Qocalır əlləri, səsi, baxışı, Tək adı, famili cavan qalıbdır. Başına ağ duman sanki axışıb, Qırışlar üzündə yuva salıbdır
Könlü ayrılmayır xatirələrdən, Ötənlər necə də şən gəlir ona. Boğçadan çıxarıb geyəndə hərdən Gəlinlik paltarı gen gəlir ona…
Uçub yaraşığı, itib bəzəyi, Düşür barmağından nişan üzüyü. Qocalır bu qoca cahanda anam, Ancaq vaxt var idi cavandı anam…
Bir vaxt qəşəng idi, zirək idi o, Bir vaxt yer üzünə gərək idi o. Gərəkdi ərinə, balalarına, Ömrün xoş gününə, bəlalarına…
Necə tələsərdi həyat sürməyə, Coşan Arazdı o, daşan Kürdü o, Gəlin gətirməyə, qız köçürməyə, Qaynana olmağa tələsərdi o.
Quş kimi səkərdi, uçardı anam, Bəs necə oldu ki, qocaldı anam?! Baxıb sonbeşiyə, doymayıb ilkdən, Mən eşqə düşəndə o bəndə düşdü. Deyirəm, bəlkə də, başına ilk dən Başıma ilk sevda düşəndə düşdü?!
Ötür bu minvalla payız, qış, bahar, Evlərdən toy səsi ucalır hər gün. Gülür, çiçəklənir cavan analar, Mənim qoca anam qocalır hər gün,
Bir nəğmə deyirəm, ana, can, ana, Şerim bu mahnını hey çalır hər gün. Körpə nəvələri gəlir cahana, Mənim qoca anam qocalır hər gün.
Arzular, duyğular aşıb- daşırlar, Arzular boy atıb ucalır hər gün. Hər gün övladları cavanlaşırlar, Mənim qoca anam qocalır hər gün.
Acını, şirini dadıb dünyada, Ömrün mənasını duyub gedir o, Anam tək olsa da, qoca olsa da, Həyatda bir nəsil qoyub gedir o
Çətindi dövranı dəyişmək beş günə, Gül, çiçək görmədi beşiyim, çarpayım. Səadət naminə, azadlıq eşqinə Güllələr altında çalındı laylayım.
Hələ də dillənir dünənki şəhidlər Qəlbimdə alovu sönməyən ağrımda. Əzizdən əziztək yaşayır igidlər, Bağrımda, bağrımda.
Deyirəm sinəmdə yaralar görməyim, Yollarda, yollarda. Deyirəm bir daha qaralar görməyim Qollarda, qollarda.
Bakımız, Şamaxı, Naxçıvan, Qarabağ… Tarixə bu adla yazılıb şöhrətim. Necə fəxr etməyim, həmişə üzüağ, Məclislər başında əyləşir millətim.
Çox gözəl bilirəm, qəlbimdə bircə an Bu odu sönməyən məhəbbət nədəndir! Həyatım, varlığını, hər zaman, hər zaman – Vətəndir, vətəndir, vətəndir, vətəndir!
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Məni gözündən asan tənhalıqdan. Boynumda dəyirman daşı kimi fırlanıb məni boğan haqsızlıqdan… İllərlə yerdə qalıb yanı göyərmiş arzulardan Mənə qucaq açan bulud-bulud xəyallardan. Qaçmaq istəyirəm… Ürəyimi uçuran yad baxışlı hislərdən Mənə yalan sevgi bağışlayıb Üzümə yaxşı deyən pislərdən. Ürəyində saxtalıq yaşadıb üzdə saflıq gəzdirmək istəyənlərdən… Qaçmaq istəyirəm… Qəlb oğrularından, talanmış ürəklərə min sifətlə yer tapıb girmək istəyənlərdən. Özünü dəryada hiss edib köpək balıq kimi bir anda səni udmaq, Onsuz da qırılmış arzularını, incilərini yenidən darmadağın edib səni tale burulğanında qərq etmək istəyənlərdən… Qaçmaq istəyirəm… Yad fikirli, özgə baxışlı doğmalardan, İçini qurd kimi gəmirən iblis niyyətli kabuslardan. Səni dərk etməkdən, anlamaq dərəcəsindən uzaq, könül evimə kül üfürənlərdən. Qaçmaq istəyirəm, qaçmaq… Arxamca gəlməyin ey ürəyi üzülmüş ümidlərim Arxamca gəlməyin ey yolda-irizdə düşüb itən dərdi-sərim. Qoyun bir az dincəlim…
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
Könül nadanlardan gileylənmə sən, Gec də olsa haqq öz yerin tapacaq. Həqiqətin zirvəsindən düşmə ki, Haqsızlığı sellər yuyub atacaq.
Namərd nə bilir ki, dost nə, qardaş nə? Sözünü çaşanda, itəndə baş nə? Nanəcib adama bahar nə, qış nə? Yaz gülünü qar çovğuna satacaq.
Kişi gördüm vallah arvad donunda, İblis də yalandı onun yanında, Qeyrətini gizlədəndə, dananda, Min aləmi bir-brinə qatacaq.
Bələdəm çoxunum astar üzünə, Köz basmışam ürəyimin közünə, Nəcibəyəm, sözü dedim düzünə, Qəbul etməz bir murdarı pir, ocaq, Yaltaqları qəm gölündə batacaq.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
GƏL
Yamanca qəddardı zaman da, vaxt da, Yazılan tale də, verilən baxt da, Könlümün sevdası qurulan taxtda, Qəm xəbər tutmamış, oyanmamış gəl.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Respublikası Prezidenti Təqaüd Fəndunun təqaüdçüsü, “Azad qələm” ədəbi-bədii, ictimai-publisistik qəzetinin və “Ali Ziya” ədəbi-bədii, elmi-publisistik jurnalının təsisçisi və baş redaktoru
GÖSTƏRƏRMİŞ
Tale çaşdıranda adamı qardaş, Hər yetən adama yol göstətərmiş. Vaxtında dost olub arxa bildiyin, Dar günündə sənə qol göstərərmiş.
Yadına düşəndə sevdalı çağlar, Həsrət için-için səni qucaqlar, Gəzdiyin bağçalar, gördüyün bağlar, Gülünü gizlədib, kol göstərərmiş.
Nəcibəyəm, günah bilmiyin məndə, Çox çaşıb qalmışam dumanda, çəndə, Allah da üzünü yumşaq görəndə, Kədəri sevincdən bol göstərərmiş..
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
SEVGİLİM
Gəl oxu yazdığım təzə yazını, Sənə ünvanlanmış dua kimidir. Gəl boya şəfəqə bahar, yazımı, Bu sevgi fələyin bir tilsimidi.
Bu sevgi qəlbimə göylərdən gəlib, Canımdan can çıxıb, səni görüncə, Mənim gözlərimə duman, çən gəlib, Sən bir bənövşəsən incədən incə.
Həsrətin daş olub, ürəyim şüşə, Bu da bir qismətdi, bu da bir paydı, Ayrılıq qəlbimi çəkibdi şişə, Camalın Günəşdi, qaşların Aydı.
Gözündən yayılır qəlbimə şəfəq, Günəş güzgülənir sənin gözündə, Ətrindən bihuşam ey nazlı çiçək, Gözlərim ilişib qalır üzündə.
Adın çox əzizdir adlar içində, Olmusan ocağım, olmusan pirim, Məni yalqız qoyma odlar içində, Sənə qurban olsun, qoy ölüm, dirim.
Sən gəlsən, Əzizin ürəyi gülər, Gəl çıxaq çəmənə, düzə, sevgilim, İndi bahar gəlib, açılıb güllər, Ömrümü, günümü bəzə, sevgilim.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
GÖZLƏRİN
Gözlərin, sirrni qoy elə desin, Qulaq eşitməsin, dodaq bilməsin, Qəlbimdə titrəsin,ecazkar səsin, Qələm hiss etməsin, varaq bilməsin,
Kiprik tərpənməsin, qaş tərpənməsin, Gözündə oynayıb, yaş tərpənməsin, Üzünə süzülən, yaş tərpənməsin, Üzün bozarmasın, yanaq bilməsin.
Qoy astaca əssin o meh, o külək, Dərdini, qəmini oxusun ürək, Gözünü yerlərdən, sən göylərdən çək, Saçın biz-biz olub, daraq bilməsin.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
GÖZƏL BAHAR
Gözəl bahar, nə şirindi vüsalın, Buludların, şimşəklərin, tamaşa, Üzə gülür, tay şəkərin, tay balın, Gözəllərin, göyçəklərin tamaşa,
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
SƏN GƏLMƏSƏN
Sənsiz gözüm gecə-gündüz ağlayır, Ayrılığın bu sinəmi dağlayır, Həsrət, hicran yollarımı bağlayır, Selə dönər, göz yaşlarım, durulmaz, Sən gəlməsən, göz yaşlarım, qurumaz.
Sən Günəşsən, sənsiz solan Ay, mənəm, Həsrətindən coşub, daşan çay, mənəm, Qismətinə düşən qismət, pay, mənəm, Sənsiz güllməz vallah güllü bahar, yaz, Sən gəlməsən, göz yaşlarım qurumaz.
Dərdin, qəmin yuva seçib sinəmi, Ay cənnətin məleykəsi, sənəmi, İnsafsızlıq elə qalıb sənəmi? Gəl az eylə, gülüm mənə işvə, naz. Sən gəlməsən, göz yaşlarım, qurumaz,
Mən dönmüşəm bir səməndər quşuna, Dolanaram gecə-gündüz başına, Vurulmuşam o gözünə, qaşına, Yanar dilim yar deməkdən, yorulmaz, Sən gəlməsən, göz yaşlarım, qurumaz.
Yaz qarı tək tez ərisin, bu həsrət, Çiçək açsın bu sevgi, bu məhəbbər, Üzə gülsün sevinc, şadlıq, səadət, Sənsiz kimsə bu yaramı sarımaz, Sən gəlməsən, göz yaşlarım, qurumaz.
Mən Məcnunam, mən Fərhadam, mən Kərəm Hüzurunda dizi üstə çökərəm, Ömrü boyu, hər qayğını çəkərəm Əziz Musa, sənsiz bilməz xoş avaz, Sən gəlməsən, göz yaşlarım, qurumaz.
“Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Gənclər Şurasının və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin üzvü, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş məsləhətçisi, Prezident təqaüdçüsü, “İlin gənci” müfakatçısı
Altdan-altdan qımışıram, Daha ürəkdən gülmürəm… Aşikara alışıram, Gizlincə sevə bilmirəm…
Dəliyəm… Sənə oxşadım, Öyrətdin özünə məni… Bəxtim bəxtinə oxşasın, Sözüm də sözünə sənin…
Kürdəmirin Şilyan (Qarasu) kəndindən olan Qarabağın azad edilməsi uğrunda döyüşlərdə şücaət göstərmiş, ölümündən sonra “Vətən uğrunda”, ”Füzulinin azad olunmasına görə”, “Xocavəndin azad olunmasına görə”, medalları ilə təltif edilmiş, Şuşanın Daşaltı kəndi uğrunda döyüşlərdə şəhid olmuş Qoşqar Səxavət oğlu Ömərovun ölməz xatirəsinə ithaf edirəm!
Əslən Kürdəmir rayonunun Carlı kəndindən olan, Qarabağ uğrunda Vətən müharibəsində qəhrəmanlıqla şəhid olmuş, “Vətən uğrunda”, “Hərbi xidmətə görə” medallarına layiq görülmüş Elnur Vəfadar oğlu İmamverdiyevin əziz xatirəsinə ithaf edirəm.
Qarabağın azad edilməsi uğrunda döyüşlərdə şücaət göstərmiş, şəhid olduqdan sonra “Vətən uğrunda” medalı ilə təltif edilmiş Şəhid Rahib Məmmədemin oğlu Hacıismayılovun ölməz xatirəsinə ithaf edirəm!
Sən Şəkinin balası, Cəsur bir igidisən, Torpağı vətən edən Nur üzlü şəhidisən.
Vətəni qorumaqçın, Döyüşlərə atıldın, Qəhrəman əsgərlərin Cərgəsinə qatıldın.
Səni cürətli etdi, Bu vətənə məhəbbət, Səni yenilməz etdi, Düşmənə həsiz nifrət.
Bir qəbahət sayırdın Kişiyə qorxaqlığı, Qoxaqda ola bilməz, Ləyaqət, üz ağlığı.
Vuruşdun düşmənlərlə, Əsil cəngavər kimi, Məhv eylədin yağını Aslan kimi, nər kimi.
Bu vətən torpağından, Qüvvət aldın, güc aldın. Hər gün, hər saat, hər an Zirvələrə ucaldın.
Bu yurdda qala bilməz Şərəfsiz düşmən-gədə, Şəhidlik məqamına Yüksəldin Ağdərədə.
Elə məqama çatdın, Əbədi cənnətlisən, Yurdumun hər yerində Əzizsən, hörmətlisən.
Bu torpağın bu daşın Yiyəsi, sahibi var, Doğma elin-obanın Cəsur, nər Rahibi var. Doğulsan da Şəkidə, İşləsən də Bakıda, Anam Azərbaycanın Sevimli balasısan, Qalib diyarımızın Əzəmət qalasısan!
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü.
Qadının gözündə ovsun da varmış… İlahi gözəlliyin Sahibi Aynurə xanım üçün
Tarixi-qədimdən də üzü bəri şairlər, Gözəllərin eşqinə Gözəlləmə* də yazdı. ALLAH, Sən nura boya bu dünyanı hər səhər, İlahi gözəlliyə səcdə qılsam da yazdı.
(Qulaməli babamın əziz xatirəsinə ithaf edirəm.) Dünyaya gəlirik, günlər, aylar, illər keçir, yavaş-yavaş böyüyürük, yaşa doluruq. Oğul, qız oluruq, bacı, qardaş oluruq. Vaxt ötür, müxtəlif adamlardan bizə müraciət forması dəyişir. Sonralar baba oluruq, nənə oluruq, ağsaqqal, ağbirçək oluruq. Nəvəm İlham kiçik qızımdan – xalasından soruşub ki, mənim iki babam var, bəs sənin baban yoxdur? Xalası İlhama nə deyib, nə deməyib, onu necə başa salıb, bilmirəm, amma həmin söhbətdən sonra babam haqqında bir yazı yazmağı özümə borc bildim. Babamgil Kürdəmirin Mollakənd kəndinin yuxararı başında, biz isə aşağı başında yaşayırdıq. Kəndin şərti olaraq iki əraziyə bölünməsi Kür çayının axın istiqaməti ilə əlaqədardır. Tez-tez ya biz babamgilə gedərdik, ya babam bizə gələrdi. Orta boylu, qırmızı yanaqlı, bir az da kök bir kişiydi. Çox söhbətcil idi, xüsusi zövqlə danışar, necə deyərlər, müsahibinə fikrini çatdırmaq üçün sözə bəzək-düzək vurar, mübaliğələrdən bacarıqla istifadə edərdi. Babam qonaqpərvər insan idi. Dəfələrlə evlərində, süfrə başında müxtəlif insanları görmüşdüm. Onlar olanlardan-keçənlərdən elə şirin, elə səmimi söhbət edərdilər ki, bu gün mən həmin günləri həsrətlə xatırlayıram. Babam köhnə kişilərdən idi. Az da olsa, onun söhbətlərindən Sovet hakimiyyəti qurulmasından, kolxozların təşkilindən, komsomolçuların fəaliyyətindən eşitmişdim. Cavan yaşlarında selpoda (kənd istehlak cəmiyyətində), pamblq qəbulu məntəqəsində müxtəlif məsul vəzifələrdə işləmiş, sonradan kolxozda pambıqçılıq briqadiri olmuş, bir müddət siravi kolxozçu kimi çalışmışdır.Briqadir olduğu dövrdə işçilərə qarşı çox tələbkar olduğundan tənbəllərin, işinə soyuq yanaşanların ondan xoşu gəlməzmiş. Belələri hər yerdə babamı tələbkar kimi yox, qəddar, zalım kimi qələmə vermiş, hətta ona məzəli şeir də qoşmuşdular. Əslində babam çoxlarında olmayan, bəzilərinin isə qibtə etdyi incə yumor hissinə, geniş qəlbə malik bir insan olmuşdur. İşçilərə başa salmaq üçün incə yumordan istifadə etməsi isə, yəqin ki, onun xeyrinə işləməmişdir. Zaman daim irəliləyir, hər anın, öz hökmü var. Biz çox zaman ətrafımızdakıları dəyərləndirə bilmirik. Onların yoxluğunu anlayanda isə artıq çox gec olur… Babam təbiəti, gülü, çiçəyi çox sevirdi. Bir dəfə bizə gələndə əkdiyim gülləri görüb çox maraqla baxdı və onun üçün də həyətlərində güllər əkməyi xahiş etdi. Bir neçə gün sonra onların aynabəndlərinin qarşısında gül-çiçək əkdim. Bir müddət sonra onlara gedəndə körpə güllərə baxan babamın necə sevindiyinin şahidi oldum. O zaman mən üçüncü sinifdə oxuyurdum. Babama bir şeir yazmışdım: Mənim babam hər səhər Bağçamızda gəzərdi. Əkdiyi gül-çiçəkdən Dərib mənə verərdi.
Mən də alıb gülləri Dəstə-dəstə bağlardım, Babamdan bu gülləri Xatirətək saxlardım.
Şeiri ”Azərbaycan pioneri” qəzetinə göndərdim. Bir müddət sonra cavab gəldi ki, görünür, baban səni çox sevmir. Sevsəydi, sənə gül-çiçək verməzdi, axı gül-çiçək tez solur. Bir dəfə babam kolxoz idarəsindən çıxarkən Molla Tağı babagilin evinin yanında cavan bir gəlinə rast gəlir. Salamlaşdıqdan sonra, babam, ay qızım nə gəzirsən? – deyə soruşanda gəlin cavab verir ki, inəkləri doğub, amma onu sağmağa qoymur. Molla Tağı babaya qələm çaldırmağa gəlmişəm ki, inək məni vurmasın, onu sağa bilim. O da evdə yoxdur, rayona gedib. Babamın gəlinə yazığı gəlir və ona kömək etmək istəyir: -Ay bala, molla evdə yoxdur, mən yazaram. -Sən yaza bilirsən, əmi?
Əlbəttə, bu saat. O həmişə əlində gəzdirdiyi dəftərdən bir vərəq kəsib onu iki yerə bölür, əyri-üyrü xətlə nəsə yazıb üçkünc qatlayır, verir gəlinə: -Gedirsən evə, bunu yaşıl parçaya büküb tikirsən donunun yaxasına. İnəyi sağmağa gedəndə həmin donu geyinirsən. Gəlin elə də edir və həmin gündən başlayaraq inəyi rahatca sağır. Babam təqaüdə çıxmışdı, heç bir yerdə işləmirdi. Bir gün eşidir ki, Kür çayından su gətirmək üçün kəndin kənarından su arxı çəkilir.Maraq üçün gedir, görür ki, bir nəfər orta yaşlı kişi həvəslə işləyir, ekskavatorla yer qazır, arx çəkir. Babam onun işinə tamaşa edir, bir azdan kişi traktordan düşür, gəlib salam verir. Bir az söhbət edirlər. Babam öyrənir ki, bu kişi Ucar rayonunun Bağman Bərgüşad kəndindəndir. Bağman Bərgüşad mənim atamın doğma kəndidir. Atam Xəlil İbrahimov ali məktəbi bitirəndən sonra təyinatla babamgilin kəndinədil-ədəbiyyat müəllimi işləməyə gəlib. Babam traktorçudan qudasını – mənim Mədinə nənəmi, tanıyıb-tanımadığını soruşur. -Əlbəttə tanıyıram, bəs sən onu haradan tanıyırsan? –traktorçu babamın üzünə baxır. -O, mənim əsgər yoldaşım olub. -Əsgər yoldaşın? Heç onun əsgər olduğunu eşitməmişəm. -Bu hərbi sirdir, ona görə deməyib, – babam ciddi görkəm alıb. Bir müddətdən sonra traktorçu öz həmkəndlilərinə nənəmin keçmiş hərbçi olduğunu təsdiqləmək üçün and içməsi haqqında xəbər yayılmışdı. Babam ali təhsil diplomu olan, müəyyən vəzifədə işləyən, amma bacarıqsız, səriştəsiz, özündən razı insanları yerində otuzdurmaq istəyəndə qəribə üsullardan istifadə edirdi. Bir dəfə babam pambıq tarlasının sahəsini hesablamağı bacarmayan, cavan, ədəbaz aqronomdan soruşur: -Sənin, tarix müəllimin kim olub? -Tarix müəllimimin kim olmağının hesaba nə dəxli? –aqronom suala sualla cavab verir. -Dəxli olmasaydı, soruşardım ki, hesab müəllimin kim olub? Yazıq aqronom gözlərini döyərək daha heç nə deməyib. Bir gün hərbi xidmətdə olan həmkəndlilərimizdən bir nəfərinin atası vəfat edir. Bununla əlaqədar həmin əsgəri məzuniyyətə buraxırlar. Rəhmətə getmiş atasının heç yeddisi də çıxmamasına baxmayaraq nəinki atasının qəbrini ziyarətə gedir, əksinə tay-tuşlarını, dostlarını yığaraq yeyib-içir. Təbii ki, bu hadisə kənddə yaxşı qarşılanmır. Bir neçə gün sonra babam təsadüfən bu cavan oğlanla qarşılaşır, ciddi, bir az da kədərli görkəm alaraq deyir: -Ay bala, Allah rəhmət eləsin, bilirəm, ağır dərddir. Sən də dədəni çox istəyirdin. Amma düz eləmirsən, o nədir, deyirlər, gedib dədənin qəbrinin üstündə saatlarla ağlayırsan. Belə etmə, kişinin ruhu səndən inciyər. Oğlan eyhamı başa düşür, rəngi qaralır, amma heç nə deyə bilmir, səhvini anlayır. Kənddə babamın tay-tuşlarından biri at alıbmış. Harada söhbət düşsə, yeri gədi-gəlmədi atını tərifləyir, lovğalanırdı. Bir gün həmin kişinin oğlanları çöldən ot daşıyırlarmış, babam da pambıq sahəsindən qayıdırmış. Rastlaşırlar və babam görür ki, uşaqlar nə qədər etsələr də at arabanı çəkmək istəmir, gah sağa, gah sola qaçmaq istəyir. -Ay bala, bu eşşək niyə belə edir? – babam soruşur. Uşaqlardan nisbətən böyüyü bir az hirslə: -Əmi, bu eşşək deyil, atdır. Babam: -Mən eşşəklə atı ayırd edə bilmirəm? At olsaydı, düz gedərdi, sağa-sola qaçmazdı. Bir dəfə babam bizə qonaq gəlir. Yay vaxtı olduğundan nahar vaxtı anam babama və bizim hər birimizə bir boşqab qatıq verir. Yeməyi yeyib qurtarmağa az qalmış qonşu həyətdə oynayan qardaşlarımdan biri içəri daxil olur. Anam qazanın dibində qalmış qatığı qardaşıma vermək istəyəndə, babam deyir: -Daşqın əvvəllər qatıq yemirdi, indi də yemir? Qardaşım babamın sualına nədənsə, yox baba, yemirəm. – deyərək cavab verir. Maraqlıdır ki, Daşqın bu hadisədən sonra bir neçə il qatıq yemədi. Babam yaşlı vaxtlarında bir müddət sıravi kolxozçu kimi çalışmışdır. Yadımdadır, pambıq kollarının məhsul verməsi ərəfəsində güllərini yeyən, onun bar gətirməsinə imkan verməyən həşəratları (sovka qurdlarını) məhv eləmək üçün zəhərli kimyəvi maddələrdən istifadə edirdilər. Xüsusi yük təyyarələrinin köməyi ilə bu zəhərli maddələr pambıq kollarının üzərinə çilənir və ziyanvericilər məhv edilirdilər. Lakin bu parazitləri bəzi hallarda tamamilə məhv etmək mümkün olmur, təsərrüfatlar ziyan çəkirdi. Zəhərli maddələr istifadə edildikdən sonra boş çəlləklər kolxozçular tərəfindən yuyulur, sonra nə qədər riskli olsa da, kənd yerlərində təsərrüfat işlərində istifadə edilirdi. Babam bu çəlləklərdən bir neçəsini iş yerinə yaxın olduğu üşün bizim həyətə gətirmişdi ki, sonradn öz həyətlərinə aparsın. Çəlləklər səliqə ilə tövləyə yığılmışdı. Tövlənin qapısı açıq olduğundan hinduşkalr ora girmiş, 6-7ətli-canlı quş zəhərlənərək ölmüşdü. Babam bunu eşidəndə özünəməxsus şəkildə gülərək, ay bala, yəqin ki, hinduşkalarınız xəstələnib ölüblər, bu zəhərin güçü heç balaca sovka qurdlarına çatmır, demişdi. Babamgilin yaxın qonşularından biri oğlunu evləndirir. Toydan bir müddət keçir, təzə gəlin özünü işgüzar, hər işi, evdarlığı bacaran, qadın kimi göstərməyə çalışır. Babamgilin qonşuları zəhmətkeş, fağır insanlar olduqlarından təzə gəlinin yavaş-yavaş həyətdə səsi yüksəlir, toyuğa-cücəyə, qoyuna-quzuya qışqırmağa başlayır. Bir gün babam qonşularının həyətinə keçir. İpəkqurdlarının bəslənmə vaxtı imiş. Qonşunun oğlu ilə gəlini ipək qurdlarına tut yarpaqları verirlərmiş. Babam görür ki, təzə gəlin özünü elə aparır ki, guya otuz ilin kümçüsüdür. Yaxınlaşıb deyir: -İşiniz avand olsun, yaxşı yemləyirsiniz, amma deyəsən su verməyi unutmusunuz. Gəlin gözlərini döyərək: -Suyu ona necə verək? -Sən suyu gətir, mən başa salacam. Qonşunun oğlu nəsə demək istəyəndə babam onu baxışları ilə başa salır ki, sən danışma. Gəlin su gətirəndə babam ona üzünü tutub: -Qızım, görürəm, zirəksən, diribaşsan, amma heç zaman özünü hər bir işi bacaran kimi göstərmə. Heç kim hər bir işi bacara bilməz. Yadında saxla, ipəkqurdlarına su verilməz. Gəlin bir az utansa da babamın sözündən incimir, bundan sonra bir daha həyətdə -bacada səsini ucaltmır. Babam imkan daxilində yeməyə-içməyə pul xərcləməkdə xəsislik etməzdi. O vaxtlar Kürün bərəkətli-ruzili vaxtlarıydı. Kürdən bol-bol şirbit, şahmayı, xəşəm, çəki balıqları tutulardı. Hələ nərəni, ağbalığı demirəm… Hamının evində tez-tez balıqdan hazırlanmış müxtəlf xörəklər bişirilərdi. Babam balıq çığırtmasını çox sevirdi. Bir gün onlara getmişdim. Nahar vaxtı nənəm süfrəyə balıq çığırtması gətirdi. Babam “Bismillah, hə, başlayaq yeməyə”, dedi. Insafən balıq çığrtması çox dadlı idi. İştahla yeyirdik. Amma balıqda nəsə qəribə tam hiss olunurdu. Xörəyimizi yeyib qurtaranda babam üzünü mənə tutub: -Ay bala, sənin anan (babamın qızı) təzə balığı köhəldib ondan belə ləzzətli yemək bişirə bilər? Cavab verə bilmədim. Gözüm Zibeydə nənəmə sataşdı. Nənəm də gülümsünərək babama baxdı və dinmədi. Onu da deyim ki, Zibeydə nənəm təhsil almasa da folkloru, ağız ədəbiyyatını, el məsəllərini yaxşı bilirdi. Məntiqli, dərin düşüncəli qadın idi. Böyük qardaşım Akif müəllim bir müddət kolxoz sədri işləmişdi. Kolxoz əsasən taxılçılıq və pambıqçılıqla məşğul idi. Pambığın becərilməsi və yığımı dövründə kolxozçular, o cümlədən təsərrüfat rəhbərləri çox əziyyət çəkirdilər. Bir dəfə nənəm bizə gələndə qardaşıma dedi: -Bu pambıqda nə görmüsünüz, əkin boranı, qapız, yemiş… əziyyəti az, həm məhsulu, həm də faydası çox. Doğru sözə nə deyəsən… Amma o dövr başqa zaman idi. Dövlət planı var idi. Bir gün babam təbiətin əbədi qanunlarına uyğun olaraq dünyasını dəyişdi. Təbii ki, digər doğmaları və yaxınları kimi mən də çox kədərləndim. Bir müddət sonra Almaniya Demokratik Respublikasında hərbi xidmətini başa vuran qardaşım evə qayıtdı. Onun gətirdiyi hədiyyələrin içərisində gözəl bir əsa da var idi. Əsa babama qismət olmadı.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
BAŞIMIN TACISAN
Mən şeyda bülbüləm, sən tər bənövşə, Eşqimiz düşübdü tay dilə, dişə, Göylər də sevinir, gülüm, bu işə, Mənim qara gözlü, bir ceyranım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var.
Qəlbim eşqin ilə alışıb yanır, Ruhum bu sevgidən nura boyanır, Gözümün önündə, gözün dayanır, Bu eşqə, sevgiyə bir inamım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var.
Hüsnün bədirlənmiş aya bənzəyir, Gözəlliyin yeri, göyü bəzəyir, Ulduzlar hər gecə, səni gözləyir, Xoşbəxtəm sənin tək, bir cananım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var.
Ömrümsən, günümsən, səadətimsən, Arzu, istəyimsən, məhəbbətimsən, Dilimdən düşməyən söz, söhbətimsən, Eşqinlə ucalan, adım, sanım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var.
Olmusan Leyliyə, Şirinə bacı, Dərdimin, qəmimin sənsən əlacı, Gözümün nurusan, başımın tacı, Sən varsan, dünyada din, imanım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var.
Layladır, nəğmədir, o şirin səsin, Könlümə məlhəmdir isti nəfəsin, Safdır, müqəddəsdir, eşqin , həvəsin, Nə yaxşı, nə yaxşı, balım, şanım var, Sənin tək sevimli, mehribanım var,
HAMIDAN GÖZƏLSƏN
Eşqi dastan olan, bir aşiq mənəm, Elə yandırmısan, inanma sönəm, Ruhumu canımdan almısan, sənəm, Hamıdan gözəlsən, nazlı ceyranım.
Həsrətdən dil açan, şeyda bülbüləm, Əhdimdən, sözümdən dönən deyiləm, Hüsnünü vəsf edir, əlimdə qələm, Hamıdan gözəlsən, nazlı ceyranım.
Bir nalə çəkərəm, candan can çıxar, Göz yaşım quruyar, gözdən qan çıxar, Səni görən günəş, səhər, dan çıxar, Hamıdan gözəlsən, nazlı ceyranım.
Eşqin qanad verdi, dünyanl gəzdim, Sənin həsrətinə illərlə dözdüm, Heç kimi bu qədər əzizləməzdim, Hamıdan gpzəlsən , nazlı ceyranım.
Adın çox əzizdi adlar içində, Adını çəkmərəm yadlar içində Gəl qoyma sən məni, odlar içində, Hamıdan gözəlsən, nazlı ceyranım.
Məhəbbət bəzəkdir bu yerə, göyə, Hökm etmək olmur ki, sevən ürəyə, Gəl qoyma, Əzizi dərddən ölməyə, Hamıdan gözəlsən, nazlı ceyranım.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, “İlham çeşməsi” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Qarabağ Bürosunun Rəhbəri, Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü
QIZ UŞAĞISAN
Ürəklər deyəni dil deyə bilmir, Oxu gözlərimi qurbanın olum. Dərdindən gecələr yuxum da gəlmir, Qoyma ki, gül kimi saralım, solum.
Sən tər bənövşəsən, sən yaz gülüsən, Şəfəqlər hüsninlə oynayır hələ, Səni çox sevirəm, bunu bilirsən, Boylanıb baxırsan sən gülə-gülə.
Yaşar, ucalar, qalar bu zəhmət Hər sözün işıqdı, duzdu,çörəkdi , Müəllim ,sən bizə susmağı öyrət Həyat danışmağı öyrədəcəkdi!
Ordular məktəbdən döyüşə girər, Hər şagird bu yurdun igid əsgəri, Zülmə ağ olmağı müəllim öyrədib, Çox şey var tarixin öyrətmədiyi.
Məktəbdən bizlərə sevgilər qalar, Sevinclər qüsələr durar göz-gözə, Doğma var,Vətəni gözdən saldırar Düşmən var-sədaqət öyrədir bizə.
Müəllimin borcundan çıxarmı insan! Bir parça torpağam,bir ovuc dənəm, Sən məni bir azca danlamalısan Başımı heç kəsə əyə bilmirəm!
Kitabdan oxunmas namusla qeyrət Bu yolda gözünün işığı gedər. Müəllim sən bizə yanmağı öyrət Gerçəyi, qeyrəti ocağ oyrədər!
BAĞIŞLA,MƏN SƏNİ YANLIŞ ANLADIM…
İllərlə boylandım-gözün gülmədi; taleyi qınadım,bəxti danladIm, irad söyləməyə üzüm gəlmədi- sədaqət andını danmış anladım, bağışla,mən səni yanlış anladım.
Bilmədim-hardasan,kimə bağlısan? nədən şübhəlisən,nədə haqlısan? Əlin qırılardı tutub saxlasan!? Məndən ürəyini sınmış anladım, bağışla,mən səni yanlış anladım.
Səni-yad sevginin əsiri bildim, hardaydın?-nə ölü,nə diri bildim, nə aşkar olanı,nə sirri bildim: Olmayan günahı-olmuş anladım, bğışla,mən səni yanlış anladım.
Qoy gəlim yanına-inamın olsa, təqsirdən keçməyə gumanın olsa, üz-üzə dayanmaq imkanın olsa; Qəlbimlə göz-gözə danış,anladım!
Bağışla,mən səni yanlış anladım. Qəmli gözlərində seli görəndə, qoynunda soluxan gülü görəndə, sevdiyim saçlarda külü görəndə- özgə alovlarda yanmış anlarım; BAĞİÇLA,MƏN SƏNİ YANLIŞ ANLADIM…
*Bu şeir Xalq şairi Mirvarid Dilbazinin 2004-cü ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “Azərbaycan dilində latın qrafikası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi” haqqında 12 yanvar 2004-cü il tarixli sərəncamına əsasən işıq üzü görmüş “Seçilmiş əsərləri” kitabından seçilərək dərc olunur
Qonşu mənə baxıb, gileylənirdi: -Nə vaxtıdır şəhərdən heç çıxmayırsan? Qış çətin deyil, lakin yayları Burada yaşamaq deyildir asan.
Qorxulu deyildir mənim üçün heç, İstidə, bürküdə yayda qalmağım. Güzəranım keçir aranlı, dağlı, Evim aranımdır, eyvan yaylağım.
1977
*Bu şeir Xalq şairi Osman Sarıvəllinin 2004-cü ildə Azərbaycan Respublikasının Prezidenti cənab İlham Əliyevin “Azərbaycan dilində latın qrafikası ilə kütləvi nəşrlərin həyata keçirilməsi” haqqında 12 yanvar 2004-cü il tarixli sərəncamına əsasən işıq üzü görmüş “Seçilmiş əsərləri” kitabından seçilərək dərc olunur
