Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Blog

  • Yalçın Yücelin “Çocuklar bir başka güzel” kitabı yayınlandı

    01

  • ‘’HÜLYA’ NIN ŞİİR BOHÇASI’’ NDAN SEÇMELER

    1530

    Artuklu Haber Gazetesi Kültür sorumlusu Gazeteci-Yazar Hülya Aslan Kültür yazılarına ve Ropörtajlarına aralıksız olarak devam ediyor.İşte Hülya Aslan’ın bu haftaki yazısı….

    24 Ekim 2015 Adana’da şairler festivalinde ,Sevgi Adası kır kahvesindeyiz, masadaşım çağdaş genç şairlerimizden,Yunus Emre Şiir Ödüllü Mustafa DOĞAN bey; bana şiir kitabını (GÜLE DÜŞEN GÖZYAŞI) imzalıyor, hoş bir tesadüf oldu karşılaşmamız zira Mustafa beyi ; Edebiyat Defteri’ adlı kültür sanat sitesinden tanıyorum,çok beğendiğim şiirlerini kendisi yorumlayarak dahada anlamlı etkili hale getirmiş hatta benimde ‘SOMADA ZAMAN ŞİMDİ AY VAKTİ’ adlı şiirimi yorumlamıştı.Mustafa beyle sanat ve gönül dostluğumuz festivalde kahvelerimizi yudumlarken böyle şiirsel pekişiyor.Katıldığım kültürel etkinliklere fotoğraf makinem,ses kayıt cihazımın yanısıra birde Şiir Bohçamı https://www.facebook.com/Hülyanın-ŞİİR-Bohçasi-595005617220651/?fref=t alıyorum böyle sanatsal değerleri bohçama koyuyor sonrasında çıkarıp siz okuyucularıma sunuyorum.
    Hülya ASLAN –Mustafa bey şiir sizin için ne ifade ediyor ne zaman tanıştınız diye sorsam?
    Mustafa DOĞAN- Şiire olan ilgim çocukluk yıllarımda başladı, yıllarca erteledim, öteledim ama hep açığa çıktı. En sonunda pes edip onunla beraber yürümeye karar verdim. İlk kıvılcım internet dünyasında şiirler ve şairlerle tanışmakla başladı.
    Pek çok şiir dinletisine katıldım , düzenledim. Yüzlerce şiir seslendirdim bir tanesi de sizin şiirinizdi) Mevcut 200 civarında şiirim var. Edebiyat siteleri mersin yazarlar derneği (MEŞYAD)pek çok antoloji ve dergilerde radyo televizyon programlarında şiir okudum. Mersin’de bölgesel bir radyoda şiir programı yaptım. Şiir alanında ödüller aldım en son; Eskişehir sanat derneği Yunus Emre şiir yarışmasında 2. oldum 2013 yılında ‘ GÜLE DÜŞEN GÖZYAŞI’ adlı şiir kitabım okuyucuyla buluştu
    Şiirden kopmadan tiyatroyla ilgilenmeye devam ediyorum, bu alanda eserler üretiyorum. Bu güne kadar iki eserim bestelendi, bir tiyatro eserim sahneye konuldu, 10 tane radyo tiyatrom çeşitli radyolarda yayınlandı.
    Hülya ASLAN-Siz çok yönlü şairlerimizden birisiniz tebriklerimle , yine şiir diyorum, sizce şiirde ölçü hangisi hecemi,aruzmu,serbestmi?
    Mustafa DOĞAN- Konu şiirse bunun hecesi, aruzu, serbest vezni olmaz şair hepsinide bilmeli ama kalemine en yakın olanı, yada kendini en iyi ifade ettiği dalda ustalaşmalı.ben her üç alanda da yazdım fakat serbest vezinde yazmayı daha çok benimsiyorum.
    ‘’DİLA
    Sabrıma kurt düştü Dila
    Kederin hissesini saymıyorum
    Selameti sır, bu son senin eserin
    Avunmayı öğret biran önce
    Gidişine tahammül edemiyorum.’’
    Şair-Mustafa DOĞAN http://www.edebiyatdefteri.com/siir/767793/dila.html

    Hülya ASLAN-Yüreğinize sağlık serbest vezinde yazdığınız bu şiirinizin teması aşk benim için şiir aşk dercesinde bir duygu,sizcede öylemi?
    Mustafa DOĞAN- Aşk elbette sadece şiirin değil tüm sanatların ana kaynağı , bunun üstüne ne söylense kısır kalır ama tek aşk şiirleri yazmayı da ben biraz doğru bulmuyorum. Dünyada bir tek aşk duygusu yok ki . Aşk o kadar büyük ve geniş bir kavram ki bunu bir tek bedeni bir arzuya kilitlemekte aşk’a haksızlık.
    Hülya ASLAN-Siz genç kuşak şairlerimizdensiniz günümüzün şairlerini ve şiirlerini nasıl görüyorsunuz?
    Mustafa DOĞAN-Günümüz genç şairlerini çok başarılı buluyorum, çok yetenekli şairlerimiz var.Ancak; sadece şiiri çok sevmek değil ona emek vermek noktasında biraz korkak buluyorum,gençler yeteneklerini gösterebilmeli kültür kurumlarınca cesaretlendirilip desteklenmeli.Bu anlamda yapılan kültürel etkinliklerin vesile olduğunu genç şairlerin yolunu açtığını söyleyebilirim.
    Sohbetimiz devam ediyor kahve tabağımdaki lokuma benzeyen tatlıya bakıyorum..
    Mustafa DOĞAN- O Cezerye, Mersin, Adana bölgemizde ünlü bir tatdır..Ben aslen Malatya doğumluyum ancak 2 yaşımdan bugüne Mersin’deyim
    Hülya ASLAN- Siz Malatyalısınız bende kendimi fahri Malatyalı görüyorum, zira aynı bölgenin aynı kültürün çocuklarıyız ,Sivas-Divriği-Malatya çok yakın.Günümüzde Malatya’da yapılan Kaysı ve Kiraz festivalleri bölgenin tanıtımında uluslararası rol üstlenmiş durumda, bende eşimin sanatçı olması sebebiyle bu festivallere sık sık katılırım. 20 yirmi yıl öncesi bu festivaller yoktu,iletişim ağları böylesine gelişmiş, geniş değildi . Bizler o zamanlarda günümüz şartlarına göre memlektimizi tanıtmaya çalışırdık, mesela ben eşimin katıldığı halk konserlerinde eşim ülkemin hangi iline gidiyorsa orayla ilgili bir şiir yazardım. Eşimde konsere çıktığında okurdu çokçada beğenilirdi Malatya ile ilgili şiirim türkü olarak bestelendi.Şiirden birkaç dörtlük benden size gelsin ,şiir yürekli gönül dostu.
    MALATYA
    Sürgü Yaylasından Geçtim
    Kernek Sularından İçtim
    Güzelleri Senden Seçtim
    Cennet Şehirsin Malatya

    Sultan Kiraz Balabanda
    Aşıklar Kanal Boyunda
    Hekimhan’da Arguvan’da
    Cennet Şehirsin Malatya

    Battalgazi Pötürge’den
    Doğanşehir Darende’den
    Övülürsün Her Beldeden
    Cennet Şehirsin Malatya
    Şair HÂYÂLİ(Hülya ASLAN -1985)
    Adana da bugün hava bulutlu yağmur çiseliyor bazende hızlanıyor Adana yağmurlarında ıslanmakda güzel, kimbilir kaç şair kaç şiir yazacak bu güne. Mustafa beyin (YAĞMUR) adlı şiirinden birkaç dörtlükle yağmuru karşılayalım buyrun,
    YAĞMUR
    Bazen sinirlenir dolu olursun,
    Bembeyaz kar olur, rüzgâr solursun.
    Yine de şaşırmaz yolu bulursun,
    Peşine fırtına takarsın yağmur.

    Buluta erince kutsal miracın,
    Lokman hekim gibi şifa ilacın.
    Gökkuşağı şalın, yıldızlar tacın,
    Göğünde güneşi yakarsın yağmur.
    Şair Mustafa DOĞAN

    Hülya ASLAN. Adana’ daha öncesinde pamuğun kozasını altın koza film festivali olarak kutlayan,portakal çiçeğinin kokusunu dünyaya duyurup uluslararası karnavallar düzenleyen,Seyhan nehrini göle çeviren,kebap sanayini kuran bir kentimiz olarak yakında bu (SEVGİ ADASI) nıda sevgiyle şairler mekanına dönüştürürse hiç şaşmam ‘’SEVGİ ADASI ŞAİRLER MEKÂNI ADANA’’ yakıştı değilmi şair dostum.
    Hatta bir dörtlükle taçlandıralım bu mekânımızı
    ’’O SEVGİ ADASI’NIN ADANASI’’
    Altındır Koza’sıyla sanat ördüğüm
    Seyhan gölünde sandallara bindiğim
    Şairler Mekanında bekle sevdiğim
    O’Sevgi Adası’nın Adana’sında
    Şair- Hülya ASLAN-HÂYÂLİ
    ÇUKUROVADA 1. ULUSLARARASI TÜRK DÜNYASI ŞAİRLER ŞENLİĞİ’nden anılarımızda kalanları yansıtmaya çalıştım şair Mustafa DOĞAN bey; bu güzel ve anlamlı söyleşi için teşekkür ediyorum. başarılar sizinle olsun dilerim.
    Mustafa DOĞAN- Sayfanızda beni konuk edip düşüncelerime yer verdiğiniz için size ve Artuklu Gazetesi’ne teşekkür ederim, bu arada çok keyif aldığım bir sohbet oldu .Başarılar dilerim ,her daim mutlu ve esen kalınız.
    Hülya ASLAN-Festivali düzenleyen Çukurova Edebiyatçılar Derneğine kendi adıma teşekkür ediyorum.Nicelerinde görüşmek dileğimle.

    Değerli okurlar ,yazımız haftaya bir başka şair gönül dostu ile devam edecek,saygılarımla.
    Artuklu Haber Hülya ASLAN 13.11.2015

  • Günel ƏJDƏRQIZI.”Kənddə bir gün…” (Hekayə)

    gunelxanim-225x300

    Yuxudan ayılanda otağdakı hər şey Murada qəribə gəldi. Köhnə, lakin olduqca səliqə-səhmanlı ev onların deyildi. Başı yaman ağrıyırdı. Gözləri yuxudan açılmırdı. Evin pəncəri açıq idi. Gözəl yaz havası insana ləzzət verirdi. Sacda bişmiş lavaşın qoxusunu duyanda hər şey Muradın yadına düşdü. Dünən gecə qohumlarının toyunda iş yoldaşlarının sözünü yerə sala bilməmiş, xeyli araq içmişdi. Buna vərdiş etmədiyindən başı gicəllənmiş, ürəyi bulanmış və özünü şadlıq evinin həyətinə güclə atmışdı. Sonra toyu yarımçıq tərk edərək taksiylə kənddə yaşayan Tamaşa nənəsinin yanına gəlmişdi. Fikirləşmişdi ki, bir gün kəndə qalar, ertəsi gün yenidən Bakıya evlərinə qayıdar. Neçə aydır görmədiyi nəvəsinin gəlişi nənəni yaman sevindirmişdi. Dayısı ilə necə görüşdüyü yadına düşmürdü. Tamaşa nənə əziz balasını duz kimi yalamış və yatması üçün yer hazırlamışdı.

    Murad ayağa qalxaraq həyətə düşdü. Nənəsi dördayağın üstündə xəmir yayırdı. Yanağları həmişəki kimi qıp-qırmızı qızarmışdı. Başına örtdüyü yaylıq ona xüsusi gözəllik verirdi. Zəhmətdən, çətinliklərdən qabar olmuş əlləri dayanmadan lavaş açırdı. Nurlu üzünə, əllərinə səpələnmiş un nənəsinə xüsusi gözəllik verirdi. Murad əl-üzünü yuduqdan sonra süfrəyə oturdu. Kərə yağını, motal pendirini lavaşın arasına yaxıb bürmələyib yedi. Nənəsinin süzdüyü samovar çayından ləzzətlə içdi. Nənə bala dərtləşməyə başladılar. Qonşu Sədəf xala darvazanı açaraq nənəsini səsləməsəydi söhbətləri hələ davam edəcəkdi. Tamaşa nənə darvazanın yanına gedib Sədəf xalayla söhbət etməyə başladı. Sədəf xala nənəsinə nəsə söyləyib getdi. Deyəsən yaxşı xəbər deyildi. Nənə kədərli və doluxsunmuş halda nəvəsinə yaxınlaşıb pıçıldadı: “Sədəf deyir ki, Nübar rəhmətə gedib. Elə yaxşı qadın idi ki… Yetimçilik günlərimin sirdaşı olub Nübar. Baban öləndən sonra altı övladımı –xalalarını, dayılarını min bir əziyyətlə böyütmüşəm. Nübarla birgə şirniyyat sexində işləmişəm. Hər zaman bir-birimizə əl tutmuşuk. Yazıq bircə dəfə də olsun xəstəlikdən şikayət etməmişdi. Onun ölümü mənim üçün böyük itkidir. Bir azdan Sədəflə birlikdə onların evinə hüzürə gedəcəyəm”-deyib gözlərindən axan yaş damcılarını sildi. Murad nənəsini heç zaman belə kədərli görməmişdi. Yarım saat keçdikdən sonra Tamaşa nənə Muradı evdə qoyub qara kəlağayısını başına örtüb evdən çıxdı. Murad televizorun qarşısına keçib mahnılara qulaq asmağa başladı. Dayısı işdə olduğundan ev ona darıxdırıcı gəldi. Şəhər uşağı olduğundan kənd mühütü onu sıxırdı. Əlacsızlıqdan həyətdə gəzməyə başladı. Toyuq-quşun, hünduşqanın səsi bir-birinə qarışmışdı. Heyvanların salındığı tövləyə yaxınlaşdı. Burada yenicə doğulmuş iki buzov vardı. İkisi də gözəl və sevimli idi. Murad bir xeyli onlara tamaşa edib evə qayıdanda nənəsinin gəldiyini gördü. Bayaq hüzürə gözüyaşlı yola saldığı nənəsi az qala əl-qol qaldırıb oynayacaqdı.O, “əstəfurullah” deyib, öz-özünə düşündü: “Yəqin Nübarın ölümü ona pis təsir edib, nənəsinə nəsə olub. Yoxsa ən yaxın adamının hüzürünə gedən adam niyə gülə-gülə qayıtsın. Ürəyində nənəsinə yazığı gəldi. Tamaşa nənə Muradın yanına çatanda nəsə demək istədi, amma sözünü gətirə bilməyib qəh-qəhə çəkib gülməyə başladı. “Nə olub, ay nənə”- desə də Muradı dərd götürmüşdü. Tamaşa nənə gülməyinə ara verib, özünü ələ aldıqdan sonra hüzürdə başına gələnləri nəvəsinə nağıl elədi.

    “Qonşu qadınlarla hüzür düşən yerə çatanda çadır görmədik, dedik ki yəqin hüzüri məsciddə verəcəklər. Qapını döyəndə isə az qaldı gördüklərimizin qarşısında ürəyimiz partlaya. Qapını onun oğlu, qızı deyil, Nübar özü açdı. Əvvəlcə sandıq ki, bizi qara basır, sonra onun həqiqətən Nübar olduğuna əmin olduq. Rəhmətə gedən kəndin yuxarı başında yaşayan Nübar olub. Bizim ölü hesab edib, ailəsinə başsağlığı verməyə getdiyimiz Nübar isə sağ imiş”.

    11.11.2015

  • Eldar Nəsibli Sibirel.Şeirlər

    12226329_1478059319170065_2045167731_n

    ƏYİLMƏZ BAŞINI UCA TUT VƏTƏN-1990

    Ağlama yaraşmır sənə göz yaşı,
    Qurut gözləriyin yaşını, vətən.
    Axı qalda gərək igidin başı,
    Uca tut əyilməz başını, vətən.

    Yamanca ağırmış Vətən, daşımız,
    Onu qaldırmağa “dostlar” can çəkir.
    Yox, daha oyanıb qan yaddaşımız,
    Bizi azadlığa daha qan çəkir.

    Zaman dost-düşməni bir-bir tanıdır,
    Ölməyir Əsliyçün Kərəmlərimiz.
    Sinəmiz Şəhidlər Xiyabanıdır,
    Orda dəfn etmişik ərənləri biz.

    Yolları uzundur özünü dərkin.
    O yol igidlərin qanından keçir.
    Sənin oğulların, Vətən, sevin ki,
    Döyüşdə səndən yox, canından keçir.

    Kökünün qədrini biləni varsa,
    Nəsillər sabaha ümid daşıyır.
    Azadlıq uğrunda öləni varsa
    O xalqın yaşamaq haqqı yaşayır.

    Qələbəyə saxla göz yaşlarını,
    Azadlıq boylanmır sənə yad kimi.
    O gün şəhidlər də baş daşlarını.
    Düşmənə sıxacaq avtomat kimi.

    Əyilməz başını uca tut ,Vətən
    Azadlıq arzulu igidlərinlə.
    Ömrü yaz ömrü tək qərənfilləşən,
    Məzarı – and yeri şəhidlərinlə.

    Bilsəm sevirsən məni 1982

    Boylanaram gözlərindən yaz kimi,
    Bilsəm sevirsən məni.
    Qədəminə yol tək sərrəm fikrimi,
    Bilsəm sevirsən məni.

    Günəş olub göylərində yanaram,
    Gülüş olub dodağına qonaram,
    Öz ömrümə səni zirvə sanaram,
    Bilsəm sevirsən məni.

    Səhrana su, yağışına çətirəm,
    Çiynimə dağ yükləsələr, götürrəm,
    Xoşbəxtliyi ayağına gətirrəm,
    Bilsəm sevirsən məni.

    Yazılmısan yaddaşıma, yadıma,
    Qanadlannam göyün yeddi qatına.
    Ulduzlardan çələng hörrəm adına,
    Bilsəm sevirsən məni.

    Səni görcək uçunaram, əsərəm,
    Sənsiz keçən günlərimdən bezərəm,
    Səhərləri kirpiyinə düzərəm,
    Bilsəm sevirsən məni.

  • Konstitusiyamız–öyrənək və öyrədək

    Azərbaycan Konstitusiyası – xalqımızın keçdiyi tarixi yolun, müstəqillik uğrunda apardığı çoxəsrlik mübarizənin məntiqi yekununun təcəssümüdür
    Konstitusiya dövlətin ali qanunudur, ən yüksək hüquqi qüvvəyə malikdir. Respublikanın ərazi bütövlüyünü, müstəqilliyini, xarici və daxili siyasəti özünün sərbəst şəkildə qurmasını elan edən bir sənəd olmaqla, dövlətin siyasi, hüquqi və iqtisadi sistemlərinin əsaslarını özündə cəmləşdirir. Konstitusiya həmçinin hökumət qanunlarının külliyyatı olaraq, hökumətin fəaliyyətini, insanların cəmiyyətdə və bir-birinə münasibətdə mədəni-əxlaqi davranışlarını nizama salır. Konstitusiya yazılı və tarixdən irəli gələn şifahi hüquqi qaydaları özündə ehtiva etməklə iki əsas növə ayrılır. Yazılı konstitusiyalar ya vahid normativ akt, ya da bir neçə konstitusiya qanununun məcmusudur. Yazılmamış konstitusiyalarda isə ali qanuni normalar çoxlu sayda akt, həmçinin adətlərdə təsbit olunub. Dünyada Azadlıqların Böyük Toplusu (Magna Carta) adlı ilk Konstitusiya 1215-ci ildə İngiltərədə qəbul olunub. İlk yazılı ali qanun isə – 1787-ci il sentyabrın 17-də qəbul edilən, bir sıra dəyişikliklərlə bü gün də qüvvədə olan ABŞ Konstitusiyasıdır.
    Azərbaycana gəlincə isə, bildiyimiz kimi, 1918-1920-ci illərdə 23 ay mövcud olmuş Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti dövlətin əsas Qanununu qəbul edə bilməmişdi. Buna görə də Azərbaycan Respublikasının Konstitusiya quruluşunun tarixi SSRİ-nin tərkibində olduğu dövrə təsadüf edir.
    Azərbaycanın ilk Konstitusiyası 1921-ci il mayın 19-da I Ümumazərbaycan Sovetlər qurultayında, SSRİ Konstitusiyasına uyğunlaşdırılmış yeni redaksiyası isə 1925-ci il martın 14-də IV Ümumazərbaycan Sovetlər qurultayında qəbul olunmuşdur. 1978-ci il aprelin 21-də qəbul edilmiş son Konstitusiya da əvvəlkilər kimi SSRİ Konstitusiyasına uyğunlaşdırılmış olsa da, müəyyən özünəməxsusluğa malik idi. Bu Konstitusiyada dövlət dili haqqında maddə yer alanda Sovetlər İttifaqının on beş respublikasından yalnız ikisində – Gürcüstan və Ermənistanın konstitusiyalarında dövlət dili haqqında maddə var idi. Qalan respublikaların heç birinin konstitusiyasında dövlət dili haqqında maddə nəzərdə tutulmamışdı. Hətta Baltikyanı respublikaların konstitusiyalarında belə, dövlət dili haqqında maddə yer almamışdı.
    Bu Konstitusiyada “Azərbaycan SSR-in milli-dövlət və inzibati-ərazi quruluşu” fəslinə dil haqqında xüsusi maddə əlavə etmək məqsədəuyğun sayıldı və 73-cü maddə aşağıdakı redaksiyada verildi: “Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikasının dövlət dili Azərbaycan dilidir”. Bu sənədin qəbul edilməsi Ulu öndər Heydər Əliyevin timsalında Azərbaycanın o dövr üçün çox mühüm nailiyyətlərindən biri və ən önəmlisi idi. Bu isə o deməkdir ki, hələ ötən əsrin 70-ci illərindən başlayaraq Azərbaycanın dahi oğlu Heydər Əliyevin strategiyasına uyğun respublikamızda həyata keçirilən genişmiqyaslı proqramlar müasir iqtidadi-siyasi potensialın formalaşdırılmasına, sosial-mədəni həyatın canlandırılmasına və milli-mənəvi dəyərlərin dirçəldilməsinə yönləndirilərək gələcək müstəqilliyimizin təmin olunması üçün zəmin hazırlamışdı.
    Azərbaycan Respublikası öz müstəqilliyini bərpa etdikdən və Ümummilli lider Heydər Əliyev 15 iyun 1993-cü ildə yenidən hakimiyyətə qayıtdıqdan sonra yeni Konstitusiyanın hazırlanması zərurəti yarandı və Konstitusiya layihəsi üzərində ciddi iş başlandı. 1994-cü ildə Prezident Heydər Əliyevin sədrliyi ilə Konstitusiya komissiyası fəaliyyətə başladı və layihə 1995-ci ildə ümumxalq müzakirəsinə çıxarıldı. 1995-ci il noyabrın 12-də ümumxalq referendumu ilə qəbul olunmuş “Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyi haqqın-da” Konstitusiya Aktı – müstəqil Azərbaycanın ilk, ümumilikdə isə respublikanın dördüncü Konstitusiyasıdır.
    Azərbaycanın böyük dövlətçilik ənənələrinə, milli və ümumbəşəri dəyərlərə söykənə-rək yaradılan, müstəqil dövlətimiz və xalqımız üçün taleyüklü əhəmiyyət kəsb edən bu Konstitusiya xalqımızın keçdiyi tarixi yolun, müstəqillik uğrunda apardığı çoxəsrlik mübarizənin məntiqi yekununun və təntənəsinin təcəssümü olmaqla, xalqımızın tarixində ən parlaq səhifələrdən biridir. Bu Konstitusiya respublikada yaradılan demokratik, hüquqi, dünyəvi dövlətin hakimiyyət və idarəetmə orqanlarının əməli fəaliyyətinin hüquqi bazası oldu.
    1996-cı il fevralın 6-da Prezident Heydər Əliyevin sərəncamı ilə noyabrın 12-i respublikamızda Konstitusiya günü elan edilmişdir.
    5 bölmədən, 12 fəsildən, 158 maddədən və keçid müddəalarından ibarət olan Konstitusiyamız xalqın iradəsini ifadə edərək dövlətimizin fəaliyyətinin əsas istiqamətlərini, demokratik dövlət quruculuğu prosesinin başlıca prinsiplərini, vətəndaşların əsas hüquq və vəzifələrini müəyyən etmiş, Azərbaycanda demokratik, hüquqi və dünyəvi dövlət quruculuğu üçün əsaslı zəmin yaratmışdır.
    Müstəqil Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyası özündə – Azərbaycan dövlətinin müstəqilliyini, suverenliyini və ərazi bütövlüyünü qorumaq, konstitusiya çərçivəsində demokratik quruluşa təminat vermək, vətəndaş cəmiyyətinin bərqərar edilməsinə nail olmaq, xalqın iradəsinin ifadəsi kimi qanunların aliliyini təmin edən hüquqi, dünyəvi dövlət qurmaq, ədalətli iqtisadi və sosial qaydalara uyğun olaraq hamının layiqli həyat səviyyəsini təmin etmək, ümumbəşəri dəyərlərə sadiq olaraq bütün dünya xalqları ilə dostluq, sülh və əmin-amanlıq şəraitində yaşamaq və bu məqsədlə qarşılıqlı fəaliyyət göstərmək kimi ali hiss və ülvi niyyətləri birləşdirir.
    Dünya təcrübəsi göstərir ki, Konstitusiya uzun müddət üçün qəbul olunsa da, həyatın irəli sürdüyü tələblər, ictimai-siyasi münasibətlərin inkişafı yeni-yeni məsələlərin tənzim-lənməsi üçün hər bir qanunvericilikdə, o cümlədən əsas qanunda da dəyişiklikləri zəruri edir. 1995-ci ildə qəbul olunmuş Konstitusiyaya ilk əlavə və dəyişikliklər 24 avqust 2002-ci ildə, son əlavə və dəyişikliklər isə 18 mart 2009-cu ildə referendum yolu ilə edilmişdir. 2002-ci ildə Azərbaycan Respublikası Konstitusiyanın 24 maddəsinə 38 əlavə və dəyişiklik, 2009-cu ildə isə 29 maddəsinə ümumilikdə 41 əlavə və dəyişiklik edilmişdir. Bu əlavə və dəyişikliklər Konstitusiyanın qəbulundan sonrakı dövrdə ölkəmizdə demok-ratiyanın sürətli inkişafından irəli gəlməklə, onların çox hissəsi respublikamızın Avropa Şurası kimi mötəbər beynəlxalq quruma tamhüquqlu üzv kimi qəbul edilməsi və ölkəmizin bu qurum qarşısında götürdüyü bir sıra öhdəliklərlə, o cümlədən insan və vətəndaş hüquq və azadlıqlarının daha etibarlı şəkildə qorunması məqsədi ilə bağlı olmuşdur.
    Fəxarət hissi ilə demək olar ki, 2001-ci ilin yanvarında Azərbaycanın Avropa Şurasına tamhüquqlu üzv qəbul olunması dövlətimizin demokratik prinsiplərə sadiqliyinin bariz nümunəsi idi. “Demokratiya bizim strateji kursumuzun əsas mahiyyətini təşkil edir. Heç bir qüvvə bizi bu yoldan döndərə bilməz”, – deyən Ulu öndər Heydər Əliyev sonrakı mərhələlərdə Azərbaycanın müstəqilliyinin ilk illərində yaşadığı vəziyyətə diqqət çəkərək deyirdi: “Biz bütün bu çətinliklərdən keçdik, bütün maneələrin qarşısını aldıq, Azərbaycanın düşmənlərinə layiqli cavablar verdik, ölkəmizin dövlət müstəqilliyini qoruduq, Azərbaycanı parçalanmaq təhlükəsindən xilas etdik. Azərbaycanın dövlət müstəqilliyini yaşatdıq və bundan sonra da yaşadacağıq.”
    Bu gün Azərbaycan Avropanın enerji təhlükəsizliyinin təmin edilməsində ən etibarlı tərəfdaş ölkələrdən biri hesab olunur. Azərbaycanın Avropa dövlətləri və Avropanın, dünyanın ən nüfuzlu beynəlxalq təşkilatları ilə münasibətlərini ölkəmizin dünya iqtisadiyyatında, beynəlxalq münasibətlərdə, o cümlədən regional problemlərin həllində oynadığı və bundan sonra oynayacağı rol müəyyənləşdirir. Azərbaycan öz səlahiyyətinə aid olan hər hansı bir hərəkəti etdiyinə görə heç bir beynəlxalq təşkilat qarşısında məsuliyyət daşımır və heç kəs onu günahlandıra bilməz.
    Azərbaycanda demokratik proseslərin getdikcə dərinləşdiyi, hüquqi dövlət və vətən-daş cəmiyyətinin inkişaf etdiyi bir mərhələdə Konstitusiyanın əsas müddəalarının həyata keçirilməsi, respublika həyatının bütün sahələrinin yeniləşməsində onun açdığı geniş im-kanlardan hərtərəfli istifadə olunması hər bir Azərbaycan vətəndaşından böyük səy və məsuliyyət tələb edir. Bu baxımdan qarşıda duran ən mühüm vəzifə olaraq hər bir ölkə vətəndaşının cəmiyyətimiz, ümumi inkişafımız naminə gündəlik həyat və əmək fəaliy-yətində Konstitusiyanın əsas prinsiplərini rəhbər tutması, onun verdiyi vətəndaş təminatlarından böyük fayda ilə bəhrələnməsi xüsusilə əhəmiyyətli və vacibdir. Konstitusiyamız hərtərəfli islahatların, modernləşmə xəttinin hüquqi bazası olaraq xalqımıza və dövlətimizə xidmət edir. Heç də təsadüfi deyildir ki, müstəqil dövlətimizin ilk konstitusiyasının 1-ci maddəsinin I bəndində Azərbaycan Respublikasında dövlət hakimiyyətinin yeganə mənbəyi Azərbaycan xalqının olması bəyan edilir, 4-cü maddəsində isə xalqın seçdiyi səlahiyyətli nümayəndələrindən başqa, heç kəsin xalqı təmsil etmək, xalqın adından danışmaq və xalqın adından müraciət etmək hüququ olmadığı göstərilir.
    Tarixi təcrübə sübut edir ki, hər bir xalqın milli müstəqilliyə qovuşması üçün əlverişli siyasi mühit və milli iradənin olması vacib şərtlərdəndir. Bu gün Ümummilli lider Heydər Əliyevin idarəçilik məktəbinin layiqli davamçısı, onun müdrik, uzaqgörən xarici və daxili siyasətini özünün siyasi kursu elan etmiş Azərbaycan Respublikasının Prezidenti İlham Əliyev dövlətimizin möhkəmləndirilməsi, ərazi bütövlüyünün bərpa edilməsi və əhalinin sosial rifahının daha da yüksəldilməsi yolunda səmərəli fəaliyyətində daim ölkəmizin ilk demokratik konstitusiyasının müddəa və prinsiplərinə əsaslanır, onun verdiyi hüquqların reallaşmasına çalışır. Bu gün iftixar hissi ilə demək olar ki, artıq Azərbaycanda hüquqa və ədalətə söykənən, vətəndaş cəmiyyətinin və bazar iqtisadiyyatının inkişafına tam zəmanət verən qanunvericilik bazasının əsası qoyulmuş və onun təkmilləşdirilməsi davam etdirilir. Ölkəmizdə demokratik cəmiyyətin formalaşdırılması üçün hər cür şərait yaradılmışdır. Azərbaycanda çoxpartiyalılıq əsasında demokratik yolla parlament seçilmiş, siyasi plüralizm, şəxsiyyət, söz, mətbuat, vicdan azadlıqları, insan hüquqlarının müdafiəsi və qanunun aliliyi prinsipləri bərqərar olmuşdur. Ardıcıl surətdə həyata keçirilən köklü iqtisadi, sosial və hüquqi islahatların təməlində insana qayğı, insan ləyaqətinə hörmət dayanır.
    Bununla belə, bu gün əksər vətəndaşların konstitusiya və onun cəmiyyətdəki rolundan xəbərsiz olması, bu ali sənədin öyrənilməsi üçün ciddi addımların atılmasına və bu sahədə elmi işlərin hazırlanmasına, jurnalist araşdırmalarına, televiziya proqramlarına və sair maarifləndirici tədbirlərə duyulduğundan xəbər verir. Bu baxımdan, müstəqil dövlətimizin möhkəmlənməsi və tərəqqisi yolunda şagirdindən, tələbəsindən tutmuş aliminə, siyasətçisinə qədər Azərbaycan cəmiyyətinin hər bir üzvü, hər bir Azərbaycan vətəndaşı yeniləşən cəmiyyətimizin bütün sahələrində Konstitusiyamızdan irəli gələn vətəndaş vəzifələrinin həyata keçirilməsində fəal iştirak etməlidirlər. Bunda da məqsəd ondan ibarətdir ki, hər bir şəxs insan hüquqlarının həyata keçirilməsində və qorunmasında öz məsuliyyətini dərk etsin və bu işə öz töhfəsini versin.
    Sonda xalqımızı Konstitusiya günü – bu möhtəşəm bayram münasibətilə səmimi-qəlbdən təbrik edir, hər bir Azərbaycan vətəndaşına uzun ömür, can sağlığı diləyir, respublikamızın uğurlu sabahı və işıqlı gələcəyi naminə yeni-yeni uğurlar arzulayıram.

    Rafiq Oday,
    Respublikanın Əməkdar jurnalisti

  • İlkin ABBAS.”Dəyiş”

    ia

    İnsan, çox oynadın şeytan rolunda,
    Bir az da mələk ol, rolunu dəyiş.
    Yolçusan sən də bu ömür yolunda,
    Sağın savab yazır, solunu dəyiş.

    Nə qədər gözlərdə kədər doğacaq?
    Nə qədər kipriklər yaşlar sıxacaq?
    Nə qədər həsrətdən, qəmdən yağacaq?
    İlahi, yağışı, dolunu dəyiş.

    Bəndə gərəkdir ki daim söz tuta,
    Həyatda layiqli, təmiz iz tuta,
    Var-dövlət nə olan şeydi göz tuta?
    Sən bu insanların halını dəyiş.

    Bir gözüm ac oldu, bir gözümsə tox,
    Sevincim az oldu, qəm-kədərim çox,
    Canı yara qurban verdim, sənə yox,
    Ay Allah, mən adlı qulunu dəyiş.

  • Etibar VƏLİYEV.”Vətənimə qayıdaram”

    12242312_961671070559387_189159540_n

    Zirvələri soraqlayıb,
    Ulduzlara səfər etsəm,
    Asimanı daraqlayıb,
    Günəşidə gedib ötsəm.
    Gecə ayı haraylayıb,
    Onu qucsam, hara getsəm.
    Öz elimə qayıdaram,
    Vətənimə qayıdaram.

    Yollarımı duman alsa,
    Qarşısında dayanmaram.
    Yüz yaşasam , min yaşasam,
    Vətənimdən doyammaram.
    Qurbət bit el cənnət olsa,
    Yenə orda qalammaram.
    Öz elimə qayıdaram,
    Vətənimə qayıdaram.

    Mən arzuma , kama yetsəm.
    Nakam üçün darıxaram,
    Bir gecəlik dağa getsəm.
    Anam üçün darıxaram.
    Vətənimdən uzaq düşsəm.
    Vətənimçün darıxaram.
    Öz elimə qayıdaram,
    Vətənimə qayıdaram.

    Gərək vicdan, qeyrət olsun.
    İnsanln öz mayasında.
    Köçüb getsəm bu dünyadan.
    O, axirət dünyasında,
    Bir zərrəcə imkan olsa.
    Mən ruhumun duhasında.
    Öz elimə qayıdaram.
    Vətənimə qayıdaram.

    Müəllif: Etibar VƏLİYEV
    1985

  • Rəhim MEHNƏT.Yeni şeirlər

    rm

    ŞAH DAMARISAN

    Olmasan qəlbimin rəngi bilinmir,
    Gəlməsən ürəyim dolur, qaralır.
    Sən mənim könlümün şah damarısan,
    Sənsiz mən yazığın qəlbi yaradır.

    Nazlı baxışların alır canımı,
    Az qalır ürəyim dayana mənim.
    Hər gecə yuxuda kəsib yanımı,
    Cismim əllərində oyana mənim.

    Əlini əlimdən kənara çəkmə,
    Gözüm yollarına dikilib, durar.
    İncə gülüşünü gözündə bükmə,
    Sənsizlik üstümə tökülər, qalar.

    Neçə ki, canımda ruh daşıyıram,
    Ölüncə qalacam qucağında mən.
    Səninlə birlikdə şah yaşıyıram,
    Közün olacağam ocağında mən.

    11.11.2015

    BU GÜN

    Nə yollar hicranın bağrını dəldi,
    Nə həsrət qismətin yanına gəldi.
    Nə dərdi topladı, nə də ki, dərdi,
    Nə də ki, qucaqda saxladı bu gün.

    Nə əlin əlində saxlaya bildi,
    Nə ürək oxuyla oxlaya bildi.
    Nə qara telini oxşaya bildi,
    Nə də ki, ətir tək qoxladı bu gün.

    Nə duya bilmədi, isti nəfəsin.
    Nə ürək almadı ürəkdən səsin.
    Nə könül görmədi sevimli kəsin.
    Nə də ki, tez gəlib yoxladı bu gün.

    Nə baxa bilmədi qumral gözünə,
    Nə xəyal yaratdı, özü özünə.
    Nə cavab vermədi onun sözünə,
    Nə də ki, yerindən laxladı bu gün.

    10.11.2015

  • Turan Novruzu doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (12 noyabr)

    1724554_231771053674699_559039866_n (1)

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaaycan gəncliyinin istedadlı nümayəndəsini, gənc xanım yazarını, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavinini doğum günü münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ailə səadəti, ədəbi-bədii yaradıcılığında bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

  • Hüseyn RAZİ.Şeirlər

    HRazi-1

    QARABAĞDADIR

    Çılğın fırtına var ürəyimizdə,
    Qəzəbdən gərilmiş əsəblər yanır.
    Təmkinli görünə bilsək də üzdə,
    Ruhumuz alışıb qasırğalanır.

    İnamla köksünü qabardıb vətən,
    Ədalət kiçilir, haqq təpiklənir.
    Sanki qiyamətin sur düdüyündən
    Bizə faciəli xəbərlər gəlir.

    Seli şahə qalxır bir təlatümün
    Cabbarın, Səidin, Xanın səsindən.
    Qəzəbli bir haray ucalır bu gün
    Dünyaya Vaqifin məqbərəsindən.

    Qarabağ eşqimdir, kökü dərində,
    Danışan kamanım, tarım, neyimdir.
    O, mənim dağların zirvələrində
    Dayanmış sənətkar korifeyimdir.

    Dövlət himnimizin sədalarında,
    Qıy vuran nəfəslər Qarabağdadır.
    Coşqun şeirimizin nidalarında
    Müdrik, odlu səslər Qarabağdadır.

    Təbrizdən Bakıya durna qatarı,
    Fikrin dağ ləngəri, sözün tutarı.
    Misri qılıncların parıltıları,
    Qılınc vuran kəslər Qarabağdadır.

    Gülüşü dağ seli, eşqi şəlalə,
    Kövrək şikəstəni qaldırıb zilə,
    Hər kəndin bir ordu, evi qafilə,
    Ən coşqun həvəslər Qarabağdadır.

    Məğrur babaların dağ yaddaşları,
    Nakam nənələrin məzar daşları.
    Mələk gözəllərin gül baxışları,
    Ruhu müqəddəslər Qarabağdadır.

    Baxır zirvələrdən sabaha sarı,
    Şimşəklə daranır dağların qarı.
    Hər oğlu, hər qızı alov yonqarı,
    Ən atəşpərəstlər Qarabağdadır.

    Bu gün Odlar yurdu coşqun bir dəniz,
    Haqqın kürsüsündən danışırıq biz.
    Bütün tariximdə ən ibrətamiz,
    Ən möhtəşəm dərslər Qarabağdadır.

    1988.

    AĞRI DAĞI

    Taleyimiz, tariximiz yanaşı,
    Qoşa dağlar vüqarında dayanmış.
    Nənələrin, babaların yaddaşı
    Güzgüsündə şölələnib daranmış.

    Dədə Qorqud boylarının özülü,
    Yunis İmrə şeri kimi düzülü.
    Zirvələri butalanmış dağ gülü,
    Sevgimizin alovunda boyanmış.

    Çıxıb göyün qübbəsindən bax bəri,
    O Atatürk qeyrətinin ləngəri.
    Milyon-milyon mərd igidin səngəri,
    Neçə-neçə döyüşlərdə sınanmış.

    Dövrəsindən üfüqlərin əngini,
    Pıçıldayır “Heyratı”nı, “Cəngi”ni.
    Eşqimizlə cilasını, rəngini,
    Sehirləyib bu qüdrətə inanmış.

    Nağıllaşıb cığırları, yolları,
    Daşlarında neçə Qırat nalları.
    Elə bil ki, heykəlləşən salları,
    Şəhidlərin qəzəbindən oyanmış.

    Göz dikməsin qamətinə hər yetən,
    O vətəndir, əcdadıma bir vətən.
    Sürünsə də dövrəsində duman, çən,
    Od ürəkli bir xalq üçün yaranmış.

    KÜL OLMAZ

    Bu yerin torpağı, daşı alovdur,
    Yandıqca alışar, odu kül olmaz.
    Qüruru tufandır, düşüncəsi nur,
    Namərdə əyilməz, yada dil olmaz.

    Olsun inamın pak, məramın qəti,
    Qılınc tək ofxarla yada nifrəti.
    Qeyrəti göylərdən uca milləti,
    Çarmıxa çəksələr, yenə qul olmaz.

    Mizan, tərəzidir hər təmiz ürək,
    Arzusu şəfəqli, sevdası rəng-rəng.
    Zəhmət çəkməyənə haramdır çörək,
    Kişiyə rüşvətdən, paydan pul olmaz.

    Dağların yeddi qat zirehli çadır,
    Vətən sevgilidir, vətən anadır.
    Dənizi əbədi bir fırtınadır,
    Onun sinəsindən yada yol olmaz.

    Allahı sevirsən, haqqı sevirsən,
    Dayan ləyaqətin keşiyində sən.
    Milçəyi şişirdib filə çevirsən,
    Fillə üzləşəndə ondan fil olmaz.

    Hər baxış bir sual, hə gülüş nida,
    Qardaşam desə də inanma yada.
    Qanqala yüz calaq vuran olsa da,
    Rəngi başqalaşar, özü gül olmaz.

    Hər çayın öz adı, öz məcrası var,
    Qəfil ildırımlar bir anlıq olar.
    Bulanıq görünər ötərgi sular,
    Durna bulaqların suyu lil olmaz.

    1990.

    VƏTƏN

    Doğma beşiyimiz, eşqimiz vətən,
    Vətən ən möhtəşəm odlu sevgidir.
    Vətən torpağından ayrılıb gedən
    Bəlkə də dünyanı tərk edib gedir.

    Ana laylasından, ana dilindən,
    Ana vüqarından güc almışıq biz.
    Bu qüdrət, bu qürur Çənlibelindən,
    Şöhrət zirvəsinə ucalmışıq biz.

    Bütün tariximiz şanlı bir sınaq,
    Tale günəşimiz vətəndir, vətən.
    Bizim məsləkimiz yaranıb ancaq
    Ana sevgisindən, ana südündən.

    Yaranıb düşmüşük cazibəsinə,
    Vətən əbədiyyət, nur heykəlidir.
    İllər ötüşdükcə, bu torpaq bizə
    Daha cazibəli görünməlidir.

    Tükənməz bir eşqin alovu canda,
    Hələ çox sözüm var, ömür yarıdır.
    Bu gün Naxçıvan da, Mil də, Muğan da
    Mənim ilhamımın qanadlarıdır.

    Abşeron vüqarım, Bakı varımdır,
    Hər işim canlı bir əsərdir mənim.
    Kür, Araz ürəkdə qan damarımdır,
    İlhamım qabaran Xəzərdir mənim.

    Ürəkdə vətənin eşqi yanar dağ,
    Zirvəyə qaldırar bu vüqar bizi.
    Bu eşqi ömürdən uca tutmasaq.
    Nəsimi, Füzuli qınayar bizi.

    Köksümü riqqətlə qaldıran qürur,
    Qoşqarın, Kəpəzin zirvəsindədir.
    Naxçıvan bağrımın başında durur,
    Göy göl gözlərimin giləsindədir.

    Qəlbimiz bu eşqin oduna yansın,
    Yanmayan şairin sözü saxtadır.
    Sevgimiz dəniztək qasırğalansın,
    Qəlbimiz, canımız bu torpaqdadır.

    DÜNYA
    Məmməd Araz üçün

    Planetlər düzümündə tutanda qərar,
    Tək özünə uzun ömür dilədi dünya.
    Nə əbədi hökmüdarı, nə varisi var,
    O zamandan belə sonsuz lələdi dünya.

    Tufanlarda neçə kərə girova döndü,
    Ürəyinə ox tuşlanan bir ova döndü.
    Küt başların inadında alova döndü,
    Yana-yana haray çəkib mələdi dünya.

    Bir tərəfi işıqdadır, bir üzü çəndə,
    Xəbərsizdir nəsil-nəsil insan keçəndə.
    Müəmmalar buludunda, duman içində,
    Azıb qalmış bir zavallı kölədi dünya.

    Bir cazibə kəndirində çəkilib dara,
    Ona uyan gərək yana, ya da yandıra.
    Doğulanda kimisini cırım-cındıra,
    Kimisini zər-zibaya bələdi dünya.

    Bir evində sona qədər yanmaz çıraqlar,
    Bir ürəkdir, ürəksizlər nəbzini yoxlar.
    Bir aləmdir, yüz aləmin sirrini saxlar,
    Bir günəşin şöləsində gilədi dünya.

    Bağışlamaz, namərd kimi barını dərsən,
    Qaytaracaq səxavətlə ona nə versən.
    Hər kim olsan, baş aparma, bir gün görərsən
    Səni ovub xəlbirindən ələdi dünya.

    Vardır böyük dəyanət də, təmkin də onda,
    Hövsələsi dözümündə, qılıncı qında.
    Hər namərdin cənnətini göz qırpımında,
    Baxarsan ki, bir cəhənnəm elədi dünya.

    Gecələri gündüzlərə hədə-qorxudur,
    Həqiqətə təşnələrin susuz arxıdır.
    Hey fırlanan, hey fırladan tale çarxıdır,
    Razi, inan, ya inanma, belədi dünya.

    1981

  • “Başın sağ olsun, VƏTƏN!”

    rv

    Shehid Elman Abbasov - solda

    Şəhid Elman Müslüm oğlu Abbasovun
    unudulmaz xatirəsinə

    I

    Ataxal kəndində gəldi dünyaya,
    Dolaşdı hər dağı, dərəni Elman.
    Yaxşı tanıyırdı mahir ovçutək,
    Bu yerdə hər bəndi, bərəni Elman.

    Ataya, anaya ümid payıydı,
    Babanın-nənənin hay-harayıydı,
    Hamı bu oğlanı doğma sayırdı,
    Sevirdi doğmatək hərəni Elman.

    “Cəngi” üstündəydi sazının simi,
    Yox idi zərrəcə kəsiri, kəmi.
    Düşmən xar olardı – Koroğlu kimi,
    Çəkəndə bir dəli nərəni Elman.

    Gənc idi, deyildi sənətdə naşı,
    Sevib-əzizlərdi torpağı, daşı,
    Göydə buludlara dəyərdi başı,
    Zərblə sındırardı kərəni Elman.

    Tanrı duasıyla almışdı adı,
    Olmuşdu bir nəslin qolu, qanadı.
    Bu odlar yurdunun igid övladı,
    Gədəbəy elinin ərəni Elman.

    II

    Düşüb qovğaya, qala, –
    Ana Vətən çağırır.
    Kim dözər ki, bu hala? –
    Ana Vətən çağırır.

    Gün ağlamaz xalx bizə,
    Dayaq olsun Haqq bizə,
    Namusdu torpaq bizə,
    Ana Vətən çağırır.

    Neylər bizə bu hədə,
    Beş-on “yan”, beş-on gədə,
    Şərəf-şan təhlükədə,
    Ana Vətən çağırır.

    Sona varılmaz lənglə,
    Dinək topla, tüfənglə,
    Tarix yazaq bu cənglə,
    Ana Vətən çağırır.

    Boğularsa gur səsin,
    Ömür olar bir əsim.
    Analar inciməsin, –
    Ana Vətən çağırır.

    III

    Baxmaz qardı, borandı,
    Şərəfi bilər bu andı.
    Keşikdə mərd durandı,
    Azərbaycan əsgəri.

    Torpaq müqəddəs beşik,
    Ulus, oymaq, ev-eşik,
    Qürurla çəkər keşik,
    Azərbaycan əsgəri.

    Öndədir hər yarışda,
    Həm hərbdə, həm barışda.
    Can qoyar hər qarışda,
    Azərbaycan əsgəri.

    Səngərində mərd durar,
    Ürəyində od durar.
    Düşmənə qan uddurar,
    Azərbaycan əsgəri.

    Müqəddəs and yeridi,
    Xalqın ümid yeridi.
    Qalibiyyət şeridi,
    Azərbaycan əsgəri

    IV

    Vətən səsləyəndə, “hazıram” dedin,
    Götürdün əlinə silah, döyüşdün.
    Torpaq darda ikən qına çəkilmək,
    Gizlənmək ən böyük günah, döyüşdün.

    Namusdu, qeyrətdi, ismətdi torpaq,
    Odur ki, anaya nisbətdi torpaq.
    Taledi, iqbaldı, qismətdi torpaq,
    Apardın torpağa pənah, döyüşdün.

    Çəkdirdin min türlü dağı düşmənə,
    Güllələr söylədi ağı, düşmənə,
    Həddini bildirdin yağı düşmənə,
    Ucaldı göylərə min ah, döyüşdün.

    Soldan həmlə etdin, sağdan yeridin,
    Dərədən yeridin, dağdan yeridin.
    Köməyə çağırdı Ağdam – yeridin,
    Hər yan oldu sənə cinah, döyüşdün.

    Hər addımbaşında ölüm nidası,
    Səni qorxutmadı qanı-qadası,
    Qəlbdə yağılara nifrət sədası,
    Dildə – Vətən, Torpaq, Allah – döyüşdün.

    V

    Torpağından yoğrulduq,
    Sənə layiq oğulduq,
    Biz ölməyə doğulduq,
    Vətən, başın sağ olsun!

    Kim dözər yurd talansa,
    Köksü oda qalansa,
    Biz köçən, sən qalansan,
    Vətən, başın sağ olsun!

    Azadlıq yolu bu yol,
    Ya şəhid, ya qazi ol.
    Təki bizdən razı oi, –
    Vətən, başın sağ olsun!

    Üzümüz ağ yanında,
    Qara torpaq yanında,
    Biz bir canıq canında,
    Vətən, başın sağ olsun!

    Torpağından yoğrulduq,
    Sənə layiq oğulduq,
    Biz ölməyə doğulduq,
    Vətən, başın sağ olsun!

    Rafiq Oday,
    şair-publisist, respublikanın Əməkdar
    jurnalisti

  • Rahilə Veysəllinin yeni kitabı işıq üzü görüb

    rv

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, istedadlı qələm sahibi Rahilə Veysəllinin (şəhid Abbasov Elman Müslüm oğlunun unudulmaz xatirəsinə) “Həsrət yanğısı” kitabı 2015-ci ildə Balı şəhərində fəaliyyət göstərən “Elm və təhsil” nəşriyyatı tərəfindən 112 səhifə həcmində işıq üzü görüb.
    Kitabın redaktoru Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədrii,”Möhtəşəm Azərbaycan” müstəqil ictimai-siyasi, ədəbi-bədii qəzetinin təsisçisi və baş redaktorunu, Azərbaycan Respublikasının “Əməkdar jurnalist”i, istedadlı qələm sahibi, tanınmış şair-publisist Rafiq Odaydır.
    “Həsrət yanğısı” şairə Rahilə Veysəllinin oxucu­larla kitab halında altıncı görüşüdür.Bu vaxta qədər onun “Ruh didərgin, can ağlayır” (2012), “Dünyada bir mizan var” (2013), “Mən demi­rəm, ürək deyir” (2014) adlı şeirlər, “Vətən fədaisi” (2015) adlı publisistik və “Dərd şələsi” (2015) adlı povestlər kitabları işıq üzü görüb.
    “Həsrət yanğısı” kitabı şəhid Abbasov Elman Müslüm oğlunun unudulmaz xatirəsinə həsr olun­muşdur.İnanırıq ki, kitab dəyərli oxucular tərəfindən rəğbətlə qarşılanacaqdır.

    Gülnarə Şöhrəddinqızı,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

  • “Torpaq–uğrunda ölən varsa, Vətəndir…” və yaxud Ölümləri ilə torpağı Vətənləşdirən oğullar

    1700

    6

    Şəhid – bu dünyada insan övladının ala biləcəyi ən müqəddəs ad!
    Şəhidlik zirvəsi – ən ali zirvə! O zirvəyə ucalmaq da, o ada sahiblənmək də hər kəsə nəsib olmur.
    “Şəhidlər ölməzdir!” – Qarabağ müharibəsi zamanı, eləcə də atəşkəs dövründə tez-tez eşitdiyimiz ifadədir. Bəli, şəhidlər ölməzdir. Ölməzdir – ona görə ki, bu vətən uğrunda, bu el uğrunda, ana, bacı, qardaş uğrunda canlarını fəda ediblər.
    “Şəhidlər ölməzdir!” – ona görə ki, öz şəxsi mənafelərini güdmədən, böyük ürək və cəsarət sahibi olaraq ölümün gözlərinin içinə dik baxıblar.
    “Şəhidlər ölməzdir!” – ona görə ki, həyatlarının ən gözəl çağını, ürəklərindəki arzunu, gözlərindəki işığı, gələcəklərini bizim üçün qurban ediblər. Bu gün rahat yaşamağımızı, suveren və azad ölkə vətəndaşı olmağımızı sözsüz və şəksiz-şübhəsiz onlara borcluyuq.
    Yağı düşmənin torpaqlarımıza təcavüzü zamanı doğma vətənimizin müdafiəsinə qalxan minlərlə qeyrətli igidimiz silaha sarıldı. Sinələrini düşmən güllələrinə sipər etdilər. Ana vətəni, balaların xoş gələcəyini, baba-nənələrin şirin yuxusunu qoruyan cəngavər oğullarımız bu amal uğrunda canlarını belə əsirgəmədilər.
    Mənə elə gəlir ki, hər bir şəhidin həyatını, igidliyini salnamələşdirmək lazımdır. Qoy bu salnamələr gələcək nəsillərlərə layiqincə çatdırılsın. Qoy gələcək nəsillərimiz torpağımızın necə igidlər yetişdirdiyini bilsinlər. Qoy gələcək nəsillərimiz düşmənlərin namərdliklərini, alçaq hərəkətlərini unutmasınlar! Bu məqsədlə də bu günlərdə Sumqayıtın Tarixi Muzeyində şairə-publisist Rahilə Veysəllinin şəhid Elman Müslüm oğlu Abbasovun unudulmaz xatirəsinə həsr olunmuş “Həsrət yanğısı” kitabının təqdimat mərasimi keçirildi. Təqdimatdan daha çox şəhidin ölməz ruhunun anım günü kimi təşkil edilən tədbirdə Sumqayıtın Tarixi Muzeyinin əməkdaşları, şəhidin ailə üzvləri, məktəb yoldaşları, əsgər yoldaşlarının valideynləri, Sumqayıt Dövlət Texniki kollecinin tələbələri, “Təfəkkür” liseyin şagirdləri, Sumqayıt Mərkəzləşdirilmiş Kitabxanalar Sisteminin nümayəndələri, N.Nərimanov adına Mədəniyyət evinin “Pöhrə” uşaq aşıqlar ansamblının üzvləri iştirak edirdilər.
    “Həsrət yanğısı” şairə-publisist Rahilə Veysəllinin oxucularla kitab halında altıncı görüşüdür. Bu vaxta qədər onun “Ruh didərgin, can ağlayır”, “Dünyada bir mizan var”, “Mən demirəm, ürək deyir” adlı şeirlər, “Vətən fədaisi” adlı publisistik və “Dərd şələsi” adlı povestlər kitabları işıq üzü görüb.
    “Həsrət yanğısı”nı mütləq oxuyun. Şəhid haqqında oxumaq hamı üçün ağırdır. Ürəyiniz ağrısa da, gözləriniz yaşla dolsa da, qəlbinizi qüssə, kədər didsə də bu kitabı oxuyun. Şəhid Elman Abbasovun həyatı, döyüş fəaliyyəti, atası Müslüm kişinin yaşadığı çətin günlərlə tanış olan Rahilə xanım “Mən bu vətən qarşısında, şəhidlərin ölməz ruhları qarşısında öz insanlıq borcumu bu igidin həyatını işıqlandırmaq, şücaətini və vətənsevərliyini tərənnüm etməklə ödəmək istədim” – deyir.
    Şəhidlərin ölməz xatirəsi bir dəqiqəlik sükutla yad edildikdən sonra, tədbiri giriş sözü ilə açan Sumqayıtın Tarixi Muzeyinin direktoru, respublikanın Əməkdar Mədəniyyət işçisi Olya xanım İslamova şəhidlərlə bağlı istənilən tədbirə hazır olduqlarını, onların ruhları qarşısında baş əydiklərini, vətən, millət, dövlət naminə əllərindən gələni etməyə hazır olduqlarını bildirdi. Şəhid Elman Abbasova muzeydə ayrıca guşə ayrıldığını, orada Elmana və digər Sumqayıt şəhidlərinə həsr olunmuş şəxsi əşyaların, geyim nümunələrinin, şəkillərin saxlanıldığını qeyd edən Olya xanım bunun gələcək nəsilləri maarifləndirmək baxımından önəmli olduğunu qeyd etdi.
    Çıxış edən Azərbaycan Jurnalistlər Birliyi Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru, “Həsrət yanğısı” kitabının redaktoru və ön sozün müəllifi, respublikanın Əməkdar jurnalisti Rafiq Oday şəhidliyin hər kəsə nəsib olmayan ilahi məqam olduğunu bildirdi. “Allah öz sevimli bəndələrinə bu şərəfli adı, şəhid olmaq müqəddəsliyi bəxş edir. Mən özüm Sədərək döyüşlərinin iştirakçısı olmuşam. Mənim sağımda döyüşən yoldaşım da şəhid olub, solumdakı da. Amma mən sağ qalmışam. Düşünürdüm ki, yəqin mən Tanrı yanında nəsə bir günah sahibiyəm ki mənə şəhidlik məqamını qismət etmədi. Amma sonradan həyat mənə başqa formada şəhidlər qarşısında olan mənəvi borcumu ödəməyi nəsib etdi. Bu bir təşkilat olaraq şəhid ailələrinə arxa-dayaq olmağa, onların xatirələrinin əbədiləşdirilməsi naminə əlimizdən gələni etməyə hər zaman hazırıq.”
    Sumqayıt məktəbliləri tərəfindən şair Rafiq Odayın kitaba ön söz əvəzi olaraq yazdığı şeirlərin bədii qiraət edilməsi, Elmanın da canından, qanından, ruhundan bir parça olan sazda ifa olunan “Ruhani” qəlbləri titrətməyə bilməzdi.
    Çıxış edənlər sırasında şəhidin bacıları, uşaqlıq və gənclik dostları da var idi. Hər kəsin ürəyində nisgil, gözlərində yaş olsa da, dillərində yalnız bir ifadə var idi – Vətən sağ olsun! Sonda tədbirin təşkili və yüksək səviyyədə keçirilməsi üçün əziyyəti keçən hər kəsə təşəkkürünü bildirən Müslüm ata oğul itkisi yaşamağın verdiyi ağrı ilə beli bükülsə də, şəhid atası olmağın gətirdiyi qürurla və vüqarla ayaqda idi. “Gün o gün olsun ki oğlumun, minlərlə azərbaycanının qanı axan o müqəddəs torpaqlarda üçrəngli bayrağımız vüqarla dalğalansın” – dedi.
    Əminəm ki bu kitab, bu təqdimat şəhidlərlə bağlı sonuncu tədbir olmayacaq. Azərbaycanın azadlığı naminə canından keçən igid oğulların adları həmişə hörmətlə anılacaq, adlarına kitablar bağlanacaq, şeirlər, romanlar yazılacaq, onların ruhlarına ən gözəl ərmağan isə QƏLƏBƏ müjdəsi olacaq.

    Gülnarə Şöhrəddinqızı,
    “Möhtəşəm Azərbaycan” qəzeti

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Alın ayrılığın əlindən məni…”

    sv

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    ümidi çiyninə atıb aparır,
    mənim günahıma batıb aparır,
    hər gün göz yaşımdan tutub aparır,
    alın ayrılığın əlindən məni…

    üzü yoxluğuna gül axtarıram,
    gələrsə…gəlməzsə… söz toxuyuram…
    susub gizlənirəm… dinib qorxuram,
    alın ayrılığın əlindən məni…

    qaçmağa düz səmtə cığır gəzirəm,
    belə sevməməyə ağıl gəzirəm…
    neynim mən daş olmuş fağır?!
    bezirəm…
    alın ayrılığın əlindən məni…

  • “Azərbaycan folklor nümunələrində milli-mənəvi dəyərlərin təcəssümü” adlı elmi konfrans keçirilib

    10 noyabr 2015-ci il tarixində Bakı Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində “Azərbaycan folklor nümunələrində milli-mənəvi dəyərlərin təcəssümü” adlı elmi konfrans keçirilib. Fakültə dekanı, dosent Məhərrəm Vəliyev Təhsil Nazirliyinin verdiyi əmrə əsasən keçirilən elmi konfransın əhəmiyyətindən danışıb. Ümummilli lider Heydər Əliyevin “Xalqımızın mənəviyyatını qorumağı və zənginləşdirməyi başlıca amilə çevirməliyik” sözlərini xatırladaraq prezident İlham Əliyevin dövlətimizin milli-mənəvi dəyərlərimizə, ənənələrimizə verdiyi önəmi vurğulayıb.
    Şifahi xalq ədəbiyyatı kafedrasının müdiri, professor Səhər Orucova öz çıxışında filologiya fakültəsi olaraq milli-mənəvi dəyərlərimizin öyrənilməsini, qorunub saxlanmasını və inkişaf etdirilməsini əsas vəzifələrdən biri kimi irəli sürüb. Bu dəyərlərin qorunub saxlanmasında Heydər Əliyev Fondunun prezidenti Mehriban xanım Əliyevanın səyi nəticəsində muğam və aşıq sənəti, tar ifaçılıq sənəti, Azərbaycan xalçasının UNESCO-nun Qeyri-Maddi Mədəni İrs siyahısına daxil edildiyini vurğulayıb.
    Daha sonra milli dəyərlərimizi özündə əks etdirən video-çarx göstərilib və fakültə tələbələrini ifasında milli musiqimizdən ifalar səsləndirilib. Konfransa məqalə verən iştirakçıların çıxışları dinlənilib.Sonda konfrans iştirakçıları mükafatlandırılıb.

    Nigar RÜSTƏMQIZI,
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

  • Şəhriyyə Qəzənfərqızını doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (11 noyabr 1981-ci il)

    sx

    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, yeni nəsil Azərbaycan gəcliyinin istedadlı nümayəndəsini, gənc xanım yazarı doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir! Sevib, sevdiyiniz insanların əhatə dairəsində olun!

    Mətbuat xidməti

    İşığımda aydınlan

    Iki yol arasında idim. Bir tərəfdə qızım , bir tərəfdə O. Ərimi düşünmürdüm də. Onu həyatımdan da, ürəyimdən də çoxdan silmişdim. Yalnız kağız üzərində idi evliliyimiz. Aramızda nə hörmət, nə anlayış qalmamışdı. Evdə qoca nənənin dır-dırı, ondan betər olan ərimin deyingənliyi həyatımı cəhənnəmə çevirmişdi. Bir tərəfdən də sevdiyim artıq bu evdə qalmağıma dözməyib məndən ayrılmışdı. Mən cəhənnəm əzabını bu dünyada çəkənlərdən idim. Həm günah içində, həm əzab içində. Hərdən uşağı belə düşünmür, baş götürüb buralardan getmək istəyirdim. Heç kəsin məni tanımadığı, yeni həyat qura biləcəyim bir yerə. Ancaq getməyə yerim yox idi. Heç yerdən bir işıq ucu görünmürdü.
    -Ay bala, gün günorta oldu. Sən hələ də yatırsan. Acından qırılaq burda?
    Yerimdəcə dikəldim. Onsuz da bütün gecəni yatmamışdım. Yataqda keçirdiyim vaxt özümü özümdən bir az da qoparan düşmənlərimdən idi. Qocanın səsi heç kəsmirdi. Ardı arası kəsilmədən sözləri üyüdürdü. ” Məni kəndimdən-kəsəyimdən edib burda dustaq etmisən. Tifağınız dağılsın”.
    Özümü toparlayıb otaqdan çıxdım. Əsəbimi tökməyə adam gəzirdim.
    -Ay arvad, bəs deyil? Bezmədin bu qədər deyinməkdən? Qoca arvadsan, yıxıl yat da. Sən də camaat kimi səhər tezdən işə-gücə gedirsən? Səhərin gözü açılmamış nədir belə? Mən yatmaq istəyirəm.
    O, mənim belə əsəbi halımı heç vaxt görməmişdi. Qoca bir anlıq geriyə çəkilib, uşaq kimi ağlamağa başladı.
    -Evimi istəyirəm mən. Öz yurdumu istəyirəm. Daxmamı istəyirəm. Elimdə-obamda ölmək istəyirəm. Aparın məni kəndimə, qurbanın olum.
    Onu belə görüb hərəkətimdən çox peşman oldum. Əslində qoca ərimin nənəsi idi. Ilk gəlin gələn gündən ona mən qulluq edirdim. Artıq doqquz ildir. Nəvəsi kənddəki evini ondan xəlvət satmışdı. Və məcburən onu burda-yanında saxlayırdı. Nənə də qarğışları ona yağdırırdı. Öfgəsini nəvəsinə qusurdu. Məni çox istəyirdi. Qəlbində çox istəsə də, üzdə yaman deyingən idi. Hərəkətimə görə nənədən üzr istəmək əvəzinə, “Mən yatmalıyam, ya da burdan birdəfəlik getməliyəm” deyib otağıma keçdim.
    Otaq qaranlıqdı. Qəribə də bir ağırlıq var havasında. Çarpayıda təkəm. Divardan toy şəklimiz asılıb. Şəkildəki mənə baxıb gülümsəyir. Ancaq o, mən deyiləm. Yaşlı, tanış bir simadır. Qapı açıldı. Ağ geyimli bir qoca içəri daxil oldu. Gəlib çarpayımın yanında əyləşdi. Bir əlini alnıma, bir əlini əlimə qoydu. Qışqırmaq istəyirdim. Səsim gəlmirdi. Otaqda bir neçə ağ paltarlı adam peyda oldu. Sanki məni çarmığa çəkirdilər. Hərəsi bir tərəfdən əlimə, üstümə çörək qoyurdular. Üzləri görünmürdü. Qaranlıqdan bir işıq saçdı. Gözüm qamaşdı. Bircə bu simanı aydın gördüm. Orta yaşlı kişi idi. Yanında da bir qız var idi. Mənə tərəf gəlirdi. Gəlib qənşərimdə dayandı. Sonra əyilib qulağıma ərəbcə nəsə dedi. Nə dediyini eşidirdim, ancaq anlamadım. Və əlimə çörək qoyub getdi. Onun arxasınca bütün ağpaltarlılar getdi. Otağın havası yüngülləşdi. Sinəmdəki ağırlıq qalxdı. Oyanmaq istədim, oyana bilmirdim. Uzaqdan bir uşaq səsi gəlirdi “Çalış başını tərpət”. Başımı tərpədib yuxudan ayıldım. Qan-tərin içində idim. Qulağıma deyilən sözlər aydın yadımda idi. Unutmamaq üçün tez onu bir vərəqə köçürdüm.
    “La təxaf rəbbi ərsələni və nuri vazihun”.
    Büküb çantama qoydum. Yan otağa keçdim. Qoca mışıl-mışıl yatırdı. Səhəri gözüaçıq açdım. Yuxunun təsirindən ayıla bilmirdim. Bilmirdim bu yuxumu hansı tərəfə yozum. Yuxumu heç kimə danışmadım. Qocaya qarşı kobudluq etdiyim üçün onun könlünü almağa çalışırdım.
    -Sabahın xeyir, nənə-deyib yatağının yanında əyləşdım. Diqqətlə gözlərinə baxdım. Qəribə təbəssümü vardı.
    -Hər vaxtın xeyir, bala. Üz-gözün niyə şişib? O gözəl gözlərin niyə belə yorğundu?
    -Heç, gecə yaxşı yatmamışam-deyib söhbəti uzatmaq istəmədim.
    Nənə məni bütün qız-gəlindən gözəl sanırdı. Qəmgin olanda “Sənin gözlərinə qəm yaraşmır. Sənin baxışların özü bir qızdı” deyərdi.
    Qapı döyüldü. Qonşumuz Nərgiz idi. Yaşda məndən kiçikdi. Çox da baxımlı, görkəmli qadındı. Dərdi-səri də başından aşır. Əri üstünə başqa bir arvad alıb. Necə deyərlər günüsü var. Hərəsini ayrı-ayrı evlərdə saxlayır. Ancaq o biri arvadını yaman sevib, qısqanır. Hara getsə, özüylə aparır. Evdən tək çıxmağa qoymur. Nərgizləsə heç maraqlanmır da. Əksinə özü işə düzəldib ki, başı qarışsın. Özü demişkən “ağzını yumsun”. Bunlara baxmayaraq, kefindən də qalmır. Qışqıra-qışqıra nənəyə:
    – Ay nənə, nətərsən e? Deyirlər 200 ildən sonra dünya dağılacaq. Neyləyəcəksən e?
    (Bir dəfə bunu nənəyə deyəndə dizinə döyüb, əlini göyə açıb demişdi: “Ay Allah, bizə o günləri göstərmə”. Həmin gündən nənəyə belə zarafat edib gülürdülər).
    -Az, nəyə qışqırırsan? Nənənin qoca olmağına baxma, qulağıyla darı dərir-deyib, zarafatı ciddi qəbul edib əsəbi halda mətbəxə keçdi. Nərgizlə bir-birimizə baxıb qımışdıq.
    – Şəhra, sənə bir sözüm var. Yadında, sənə bir nəfər haqqında danışmışdım-Rasim müəllim?-qolumdan çəkə-çəkə məni dəhlizə gətirdi.
    -Hə, yadımda, noolub ki?
    -Mən bir dəfə ona səndən danışmışdım. Iş axtardığını demişdim. Indi mənə zəng edib dedi ki, vakansiya yeri var. Nə deyirsən? Hələ də iş axtarırsan?
    -Əlbəttə, bu mənə lap göydəndüşmə oldu.
    Maşının şüşəsindən yeni tikilən tikililərə baxırdım. Xəyalımda o binalardan bir ev almışdım, içinin dizaynını da özüm vermişdim. Artıq o evdə qızımla yaşayırdım belə. Xəyallar nə gözəldir. Orda hər şey əlçatandır. ” Bəlkə, nənəni də özümlə götürüm. Mən işləyərəm, o da uşağa baxar. Nə də olsa, kəndi-kəsəyi yoxdu”. Öz səsimə özüm xəyalımdan ayıldım. Xülyaların qanadında mənzil başına çatdıq. Pillələrlə yuxarı qalxdıqda yeni həyata, arzularıma çatdığımı hiss edirdim. Qapını döyüb içəri girdik. Iri, ala-qaranlıq bir otaq idi. Otağın baş tərəfində bir nəfər oturmuşdu. Arxası qapıya tərəf idi. Bizi görcək yerindən durub qapıya-bizə tərəf addımlamağa başladı. Qaranlığın içindən bir nur gəlirdi bizə sarı. Işığı üzünü görməmə əngəl yaradırdı. Salam verib əlini mənə uzatdı. Əlini sıxdığım an üzü nurlandı. Ayaqlarım sızıldadı, bir anlıq nəfəsimi saxladım. Çox tanış, doğma sima. Bu, odur.
    -Niyə içəri girmirsiz? Nərgiz, elə bil birinci dəfədir bura gəlirsən.
    Bizi içəri dəvət edib, arxamızca qapını bağladı. Üzünu mənə tutdu.
    – Hə, xanım qız, gəl tanış olaq.
    Mən qeyri-ixtiyari
    -Mən sizi tanıyıram.
    -Doğrudan? Hardan?-təəccüblə soruşdu. Özümü toparlayıb
    -Haqqınızda çox eşitmişəm-dedim.
    Bu görüş məni qaranlıq fikirlər içinə salmışdı. Yuxudakı ağgeyimli kişi. Necə də nuranidir. Mənə yeni işim haqqında danışdı.
    -Bir-iki ay çətinliyin olacaq. Yaxşı işləsən, məvacibini artıraram da. Qoçaq qıza oxşayırsan. Öhdəsindən gələrsən-deyib, saçıma da tumar çəkdi.
    Necə də doğmadır mənə. Illərcə tanıyırmışam kimi. “Sabahadək” deyib ayrıldıq.
    Evə getməmiş bir tanışımın yanına dönməyi qərara aldım. Özü ərəb dilinin bilicisi idi. Yuxuda eşitdiyim sözləri tərcümə etdirməliydim. Maraq məni boğurdu. Hal-əhval tutduqdan sonra kağızı ona uzatdım. Tərcümə etməsini xahiş etdim. Bir neçə dəqiqədən sonra kağızı geri qaytardı. Həyəcanla oxumağa başladım. Kağızda yazılmışdı.
    “Qorxma. Məni Allah göndərib. Işığımda aydınlan”.

  • Eldar Nəsibli Sibirel.Şeirlər

    12226329_1478059319170065_2045167731_n

    Sən Gələndən…

    Sən gələndən könlüm, gözüm isinib
    Sən gələndən dünya mənə bahardır.
    Bənövşə tək ürəyimə sığınıb
    Eşqim bir vaxt yollarına baxardı.

    Dodağında çiçəklərin gülüşü,
    Gözləyirdim nə vaxtdan bu gəlişi.
    Bir vüsalın quzeyinə gün düşüb,
    Sən gələndən ömrüm axar-baxardı.

    Çovğun günü alov olur, donmayır.
    Od içində buza dönür, yanmayır,
    Dəli həsrət qandırmayır, qanmayır,
    Sən gəlməsən axırıma çıxardı.

    ŞƏHİDLƏR XİYABANI-19.01.2003

    Burda asta yeriyin
    Burda asta danışın
    Hər şəhid arzusundan
    Od götürün alışın.
    Bu yer haqla nahaqqın
    Savaşından yaranıb.
    Anam Azərbaycanın
    Göz yaşından yaranıb.
    Burda zirvə ömürlü
    Ərlər, ərənlər yatır.
    Canını bu torpağa
    Qurban verənlər yatır.
    Azadlığ ilk bahar
    Havasında uyuyur
    Anam Azərbaycanın
    Laylasında uyuyur.
    Azadlıq dünyamızdan
    Onlar agahdır bu gün.
    Məzarları bir xalqa
    Ziyarətgahdır bu gün.
    Hər məzarın üstündə
    Qərənfil-ürək qanı
    Bu qərənfil sevgilər
    Mat qoyub bu dünyanı.
    Gələcək nəsillərin
    İçməyə and yeridir
    Azadlıq səmasının
    Qızaran dan yeridir,
    Şəhidlər xiyabanı
    İgidlər xiyabanı.

  • TOKAT’IN SAZI, SÖZÜ-1

    t

    HAFIZ MEHMET (MEHMET YÖNDEN) (1936-30 NİSAN 1997)
    (HAMO DAYI )
    Hazırlayan: Havva YÖNDEN

    “Bir gece rüyamda gördüm ben bir şey
    Bilmem hayır mıdır yoksa şer midir?
    Dediler aşikâr oldun sen de hey
    Bilmem ziyan mıdır yoksa kâr mıdır?

    Bir uyandım hemen yatak yerinden
    Bir pir dolu bade verdi elinden
    Geçmişim bilmeden kendi kendimden
    Tatlı soğuk idi acep kar mıdır?

    Verince şarabı yanımdan gitti
    Bu âşıklık benim canıma yetti
    Muradın Ahret’te olacak dedi
    Bilmem daha bundan içen var mıdır?

    Sıçrayıp hemen yerinden kalktım
    Çevrilip de sağıma soluma baktım
    Yalan dünya göçmüş yanımdan sandım
    Bu bir hikmet midir yoksa hal midir?

    Dere tepe düz göründü yüzüme
    Şaştım kimse bakmaz oldu yüzüme
    Dedim bir dert düştü yürek özüme
    Bilmem divanelik yoksa nam mıdır?

    Hafız Mehmet bilin benim adımı
    Dünyaya bildirem dedim namımı
    On beş yaşındayken yaktın canımı
    Bilmem delilik mi yoksa şan mıdır?”

    Rüyasında bir pir elinden aşk şerbetini (bade) içerek halk âşığı olmasını kendi mısralarıyla böyle anlatan Hafız Mehmet olarak tanıdığımız Mehmet YÖNDEN 1936 yılında Tokat’ın Çamlıbel bucağının Bolus (Aktepe) köyünde dünyaya gelmiştir. Babasının adı İbrahim, annesinin adı Zeynep’tir. İlkokulu kendi köyünde pekiyi dereceyle bitiren şair uzun süre kendi mallarına çobanlık yapmıştır. Evli ve 5 çocuk babasıdır.
    Hafız Mehmet, eski yazı bilmediği halde babasına bir hafta hoca tutmasını, kendisinin kısa zamanda eski yazıyı öğreneceği konusunda ısrar etse de zamanın şartları gereği bu istek ciddiye alınmaz. Hatta aklını oynattığı düşünülür ve şimdilik ailesine ait davarlarını gütmesi söyleyerek baştan savılmaya çalışır. Ancak Hafız Mehmet kendi çabalarıyla Kuran’ı öğrenir ve hocaların yardımıyla ilerletir. Bundan sonra kendisine “Hafız” denilmeye başlanır.
    Bu olaylar doğrultusunda kendini gayri İslami olaylardan uzak tutmaya gayret etmiştir. Hatta yirmi bir sene üç ayları tutmuş ve kendi arabalarıyla beş sene hacca gitmiştir.
    Hafız Mehmet şiirlerinde halkı esas almıştır ve bu yüzden doğal sade bir dil ile halk edebiyatı ananelerine uygun şiirler ortaya koymuştur. Zaman zaman da Tokat ağzına ait zengin sözcük ve söyleyişlere yer vermiştir. Etkili anlatım için kelime tekrarlarına, yakın anlamlı kelimelerden, ünlem bildiren ve sözcük sonunda tekrarlanan sözcüklerden yararlanmıştır. Şiirleri genel olarak halk şiirinde hâkim olan hece vezni ile dile getirilmiştir. 11’li hece ölçüsüyle yazmakla beraber ara sıra 7-8’li heceyi kullanmıştır. Kafiye olarak ise yarım kafiye kullanmıştır.
    Ozanımız genel itibariyle İslam kültürünü yaşatma ve duyurma gayreti ile İslami yaşamın gereklerini sıkça vurgulamıştır. Bunun yanında kendi hayatıyla ilgili, küçük yaşta kızamık hastalığından kaybettiği evladıyla ilgili, talih/kader inancıyla ilgili, tabiat, sosyal-gündelik yaşam ile ilgili, belirli gün ve haftalarla ve muhtelif kişi ve memleketlerle alakalı şiirler de yazmıştır.
    Şiirlerinden bazı örnekler şunlardır:

    a)Kendisiyle İlgili Şiirler
    “Mecnun Leyla gibi oldum gezerim
    Genç yaşımda şu canımdan bezerim
    Kalem alıp dertlerimi yazarım
    Ne deyim zerrece gülmedim felek”

    b) Fanilikle İlgili Şiirler
    “Gördüm dünya bir han, biz olduk yolcu
    Farkında değiliz görüyor savcı
    Düşün sen bir kuşsun Azrail avcı
    Düşürür tuzağa benimi gördüm”

    c) Dini Şiirler ve Allah’a Sesleniş
    “Nefse uyar belalara salarsın
    Türlü türlü günahlara sokarsın
    Son deminde cehennemde yakarsın
    Nefsine uydurun sen yalan dünya “

    “Güvencim Allah’ım yüce Mevla’mdır
    Hem bura ahretim bütün dünyamdır.
    Liderim Muhammed, yasam Kur’an’dır
    Hak vermezse ya ben nere gideyim.”

    d)Hissi ve Fikri Şiirler
    “İster fakir olsun ister milyoner
    Bir şey götüremen kabre hep boş el
    Üç beş arşın bezle kazarlar temel
    Yine çıplak gireceksin kabire”

    “Hak yolunda harcayım da varımı
    Ağla gözüm ağla kurumasın yaş
    Yaradana kurban eden canımı
    Ağla gözüm ağla kurumasın yaş”

    e)Öğüt Karakterli Şiirler
    “Hafız Mehmet der ki, toprak has yerim
    Hem dünyada, hem ahrette, hem evim
    Her zaman toprağa kıymet veririm
    Düşersen unutma toprağa sarıl”

    f)Kişi ve Memleket Şiirleri
    “Âşık idim onu görme yoluna
    Girem dedim giremedim koluna
    Kurban olam dedim O’nun boyuna
    Görem dedim göremedim Resulü”

    “Şu Tokat’ın Kalesini, yerini,
    Hiçbir vilayette gezdim görmedim
    Tarihi camiler ve âlimini
    Hiçbir vilayette gezdim görmedim”

    “Hafız Mehmet der ki Kıbrıs Türk yeri
    Kıbrıs’a dönmesin kimsenin yönü
    Orada okunur İslam Kur’an’ı,
    Hepimiz bekçiyiz birlik Kıbrıs’a”

    g)Evlat Acısı ile İlgili Şiirler

    “Hafız Mehmet der ki evladın hali
    Yakup gözden oldu Yusuf’um deyi
    Evlat için verir kâinat canı
    Kefene bürütür evlat acısı”

    Halk edebiyatımızın Tokatlı temsilcilerinden Hafız Mehmet, çevresi tarafından sevilen ve sayılan bir kişidir. Herkesin birlik beraberlik içinde hoş geçinmesini, sevgi ve saygı dairesinde yaşamasını tavsiye ederken, sabırlı olmak ve Allah’a şükretmeyi bilmek gerektiğini, her derdin dermanının Allah’tan olduğunu belirtir.
    Hafız Mehmet Anadolu’da Müslüman-Türk kültürünü yaşama ve yaşatmaya gayreti ile on beş yaşından ömrünün sonuna kadar aşkını dörtlüklere dökmüş ve geçirdiği kalp krizi sonucunda 30 Nisan 1997 yılında aramızdan ayrılmıştır. Kabri Tokat-Çamlıbel Kasabasında bulunmaktadır.

  • TOKATIN SAZI SÖZÜ-3

    12226999_803380336437310_5500998498228633657_n

    TOKATLI ÂŞIK NURİ
    Bekir AKSOY/Emekli Öğretmen
    bekaksoy@gmail.com

    Tokat’ın Kızılca Mahallesinde kesin olmamakla birlikte 1820–1825 yılları arasında doğduğu tahmin edilen Nuri’nin asıl adı Mahmut olup Tokat’ın o dönemlerde yetiştirdiği, şöhretli saz şairlerinden birisidir. Döneminin meşhur saz şairi Erzurum’lu Emrah ile tanışmış, ondan ders almış, yani çırağı olmuştur. Emrah’la beraber Samsun, Amasya, Çankırı ve Ankara dolaylarında kahve, panayır ve büyük konaklarda şiir sohbetlerine katılmış, saz çalmış ve şiirlerini bulunduğu ortama sunmuş, büyük takdirlere mazhar olmuştur. Yazdığı veya irticalen söylediği koşma, gazel, mersiye, destan ve bu gibi eserlerini zaman, zaman kaleme de alarak kalıcı olmalarını sağlamıştır. Hayatının son dönemlerinde içkiye düşkünlüğü yüzünden sıhhati bozulmuş, şiirlerine de bunu aksettirmiştir.

    “Nuri derki doğru aşka gitmeyen
    Sözüm tutsun menziline yetmeyen
    Yerinde durupta karar etmeyen
    Ömrü uzadıkça nedamet çeker”

    kıtasını Samsun’a üçüncü defa geldiğinde mezar taşına yazılmak üzere vasiyet etmiştir ve bu yılda vefat ettiği sanılmaktadır.
    Yıllardır edebiyat çevrelerinin ve araştırmacıların dikkatini çeken Tokat’lı Nuri’nin değişik şiirleri şimdiye kadar yayınlanmıştır. Yıllar öncesinden aile büyüklerimden kalan,150 veya 160 yıllık olduğunu belirlediğim el yazması bir eserde bulduğum yetmiş kadar yazılmış şiirlerin arasında, Tokat’lı Nuri’ye ait şimdiye kadar hiç yayınlanmadığını tespit ettiğim oniki adet şiirine rastladım. Bu şiirlerin muhteva şekil ve yazılış biçimlerinin ve de taç beyitte geçen mahlasından da Nuri’ye ait olduğu kanaatine vardım. Bu şiirleri yıllardır basın ve yayın ahlakı çerçevesinde yayın hayatını devam ettiren Tokat’ımıza ait TOŞAYAD Kümbet dergisinde yayınlanmasıyla, edebiyat çevrelerinin çok iyi tanıdığı bu hemşerimize bir vefa borcunu ödemiş olmanın bahtiyarlığını yaşamış olacağım.
    Tespit ettiğim oniki adet şiiri sırasıyla aşağıda sizlere sunuyorum.

    BU GÖNÜL
    Bezm-i ışgun sakiya meyhanesidür bu gönül
    Liyme Allah hamrinün gam hanesidür bu gönül
    Onsekizbin âlemi mağniyde olmuşken muhiyt
    Sureta görsen sanev berdanesidür bu gönül.

    Gerçi ey salik cemalullahe âşık veli
    Bilmedin ol zati pakin hanesidür bu gönül.
    Asiman esma görülmüştür vücudum milkine
    Şahi ışgun hayme-i hakanesidür bu gönül

    Nuş iderdür desti gudretten siraci vahdeti
    Ol siraci ta ebed Mestanesidür bu gönül
    NURİ zatın zulmeti asırda yakmış bir çirağ
    Ol çirağın Nuri ya pervanesidür bu gönül.

    Bezm: Aşk Meclisi Milkin: Mülküne
    Hayme: Çadır, örten, kapatan
    Liyme: İnsanlar arasında sulh etmek
    Nuş: Zevk ve sefa Setreylemek: söylememek
    Dest: Kudret, fayda Sanev: İkinci derecede
    Sirac: Işık veya şavk veren şey Salik: Bir tarikat yolunda olan
    Mestane: Aşk sarhoşluğu Zatı Pakin: Kusursuz, temiz, pak
    Çirağ: Çıra, ateş, ışık Asiman: Gökyüzü, sema
    Sakiya: İçecek ve su veren

    AŞK SENİN
    Ey beni ışg ateşine yanduran
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin
    Hem seven, hem sevdiren, hem sevilen
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin

    Yanar ise ışg ile canı tenim
    Geçer ise ah ile, dün ü günüm
    Hep senindür iradenem var benim
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin

    Aşıgın haline gılsan yek nazar
    Masivadan anda galmaz hiç eser
    Sana eren cenneti huri nider
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin

    Lutfüle anarısan ey derdimend
    Nice oldun ışıgın kaydına bend
    Nicedür ışgın sana etti ki fend
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin

    Mahzı lutfün eyle ey gadir ALLAH
    Aşıgın haline eyle gıl negah
    Bir ked edür NURİ kulun padişah
    Aşk senin, âşık senin, maşuk senin.

    Işg: Aşk Masiva: Dünya ile alakalı
    Derdimend: Dert sahibi Fend: Aldatma
    Mahz: Saf, halis katıksız Negah et: Lutfet
    Ked: Kez, defa

    İLAHİ
    Küntü kenzin sırrudur dünya vi ugbadan garaz
    Ana mektep hanedür bu çerhi minadan garaz
    Enfüsü afakı gör maksuda andan arif ol
    Marifetdür çünki mahlûkatı peydadan garaz

    Bir muammadur bu âlem fehm iden ariflere
    İsm-i azam sırrıdur çün ol muammadan garaz
    Sufüya esmada kalma gel müsemmadur siyn al
    Bil müsemmadur benim, tağlimü esmadan garaz

    Güğ mübadiy şuğlüniy sen maksadı aksayı gör
    Çün netayicdür gamu sugra ve kübradan garaz
    Katresinden nice umman gizlidür dil bahridür.
    Hasılıdur hakikatdür o deryadan garaz
    NURİ ya hiç gayri matlub kalmadı âşıklara
    Hak cemalidür heman cenneti tubadan garaz

    Küntü kenz: Esrarlı ve kıymetli Muamma: Gizlilik, bilmece
    Ugba: Ahiret, öbür dünya, baki âlem Fehm iden: Düşünen
    Çerhi mina: Dönen dünya Müsemma: Belirli vakit
    Peyda: Yaratmak Gu: Söz söyleyen
    Mübadiy: Başlangıç, ilk unsur Netayiç: Netice
    Kübra: Büyük, en büyük Gatre: Katre, en küçük parça
    Umman: Deniz Matlup: İstek, istenilen şey

    DERMAKAM SEGÂH İLAHİ
    Varını virmez mi bir yar isteyen
    Dari terk itmez mi dildar isteyen
    Zahida vuslat dilersen âşık ol
    Işga gul olmaz mı hünkâr isteyen

    Gizli tut canında vuslat remzini
    Sırrı setr itmez mi settar isteyen
    Eylesün bülbül gibi efganı zar
    Işgı hak bağında gülzar isteyen

    Pali perga yirmedi pervane veş
    Narı ışga yandı envarı ateş
    Gözlerim yaş yerine gan ağlasun
    Dideye gıymaz mı didar isteyen

    NURİ’nin sırrından alsun bir haber
    Âlem içre aşığa zar isteyen

    Dar: Yer, mekân, konak Dildar: Kalbi hükmü altında tutan, sevgili
    Zahida: Dünya süs ve makamlarını terk eden Vuslat: Kavuşmak
    Remz: Gizli ve kapalı söyleme Setr: Örtmek, kusurlarını gizlemek
    Efgan: Acı ile bağırıp çağırma Envar: Nurlar, ışıklar, aydınlıklar
    Dide: Göz Veş: Gibi manasına geliyor

    İLAHİ
    Ey talibi vaslı hüda
    Gel gidelim âşık haktan yana
    Ey âşık nuriya hüda
    Gel gidelim âşık haktan yana

    Gel aşkıle dinle beni
    Hakka kul it canı teni
    Mevla seni hister seni
    Gel gidelim âşık haktan yana

    Açıldı vahdet gülleri
    Feryad eder bülbülleri
    Göründi canan illeri
    Gel gideli âşık haktan yana

    Ey mergu bağla mekân
    Ey remz isse kün figan
    Yerin değildir bu cihan
    Gel gidelim âşık haktan yana

    Ey NURİ gel aşkta yan
    Yolunda güğ baş ile can
    Hakkı bulur cana kıyan
    Gel gidelim âşık haktan yana

    Vahdet: Birlik, yalnızlık, teklik
    Mergu: Ölüm, mevt, manevi olarak ölmüş

    İLAHİ
    Ey talibi didar olan
    Tevhide gel, tevhide gel
    Ey derdi ışga yar olan
    Tevhide gel, tevhide gel

    Dertle bir kez ah edup
    Akılları agâh edup
    Maksudunu Allah edup
    Tevhide gel, tevhide gel

    Gel hem demu uşşagısan
    Işgıle perteşvagısan
    Ol Hazrete müştagısan
    Tevhide gel, tevhide gel

    Varısa sende derdi hak
    Varını hep ışga yak
    Kaldır hicabı hakka bak
    Tevhide gel, tevhide gel

    İrmek istersen ol güle
    Ey NURİ evin bülbüle
    Canı gönülden şevkile
    Tevhide gel, tevhide gel

    Perteşvag: Kendinden geçmiş
    Müştag: Arzu ve istek gösteren

    İLAHİ
    Ey dil bize vir bir haber
    Aşk illerine kim gider
    Hasretiyle yandı ciğer
    Aşk illerine kim gider

    Âşıklara vakti seher
    Anda şimdi aşka eser
    Ol nefhadın olup haber
    Aşk illerine kim gider

    İster gönül ol illeri
    Meşkin kokar sümbülleri
    Solmaz ol bağın gülleri
    Aşk illerine kim gider

    Ey habı gafletde galan
    Fırsat geçer bir dem uyan
    Baki değil bezm-i cihan
    Aşk illerine kim gider

    Anda ol eylenin yolu
    NURİ’ye candan sevgili
    Bağlandı aşgın mahmeli
    Aşk illerine kim gider

    Nefhad: Bitip tükenmek, yok olmak
    Hab-ı Gaflet: Gaflet uykusu
    Mahmel: Üzerine yük konulan şey

    İLAHİ

    Aşkınla cihan beste
    Lutfeyle inayet gıl
    Derdinle bu canan hasta
    Lutfeyle inayet gıl

    Ey rahmeti çok rahman
    Âlem gözüme zindan
    Uçarsa gafesten can
    Lutfeyle inayet gıl

    Rahmanı errahiymsin
    Gufranı aziymsin
    Sultanı keriymsin
    Lutfeyle inayet gıl

    Ey derdime dermanım
    Gurban yoluna canım
    Nem var dahi sultanım
    Lutfeyle inayet gıl

    Âşıklara ihsan et
    Dertlilere derman et
    Vuslat yolun asan et
    Lutfeyle inayet gıl

    Biçareleri yâd et
    Viraneler abat et
    NURİ kulun azat et
    Lutfeyle inayet gıl

    İnayet: Yardım, lütuf

    İLAHİ
    Gönlümüz her an
    Sendedür Yarab
    Derdime derman
    Sendedür Yarab

    Rahati canım
    Cana cananım
    Sırrı pinhanım
    Sendedür Yarab

    Kalbim aradım
    Bende bulmadım
    Şüphe gılmadım
    Sendedür Yarab

    Gönlüm yitirdim
    Arayı geldim
    Muttaliğ oldum
    Sendedür Yarab

    Can kuşu uçdı
    Ol yana kaçdı
    Cümleden geçti
    Sendedür Yarab

    NURİ biçare
    Oldı püryare
    Yareye çare
    Sendedür Yarab

    Pinhan: Gizli, saklı
    Muttaliğ: Gelecek yer, mevzii
    Püryare: Her yeri yaralı

    İLAHİ DERMAKAM ÇARİGAH
    Işgınla canum bendedür bende
    Dil-a sultanum sendedür sende
    Bana ey malik etduğun eylik
    Bilurem kemlik bendedür bende

    Aşıga zarim her dem ağlarım
    Bana ol yârim handedir hande
    Bilurum hazır kalbime nazır
    Bilmezen hatır gandadur ganda

    Sana keşf olsa sümme vechullah
    Ganda bakarsan andadur anda
    NURİ ol sadık ışgınla fayıg
    Daima âşık zindedür zinde.

    Kemlik: Kötülük Fayıg: Bağlı, gönül bağı

    İLAHİ
    Olmaz bu derdin çaresi
    Biçare gönül neyleyem
    İşledi ışgın yaresi
    Püryare gönlüm neyleyem

    Encum gibi daim döner
    Gâhî çıkar gâhî iner
    Durmaz gice gündüz yaner
    Bir nara gönül neyleyem

    Canana vasıl olmadı
    Canımda tagat kalmadı
    Andan teselli bulmadı
    Püryare gönlüm neyleyem

    Pervaz eyleriken heves
    Cismi ana oldu kafes
    Önlenmez oldu bir nefes
    Avare gönlüm neyleyem

    Terk itdi cümle pişesin
    Arturdı ışk endişesin
    Sindirdi NURİ şişesin
    Sad pare gönlüm neyleyem

    Encum: Yıldızlar, âlem
    Pervaz: Kanat çırpmak, uçmak hevesi

    İLAHİ
    Hudanın lutfu var
    Elhamdülillah
    Cemali aşikâr
    Elhamdülillah

    Visali yolların
    Gıldı münevver
    Olup leyl nehar
    Elhamdülillah

    Tecelli eyledi
    Sinaye sırda
    Göründü nuri nar
    Elhamdülillah

    Celali heybetinden
    Oldu hâsıl
    Sivaye ingıhar
    Elhamdülillah

    Gamuye bu cihan
    Ağyar olurken
    Göründü bize yar
    Elhamdülillah

    Göründü kuziah
    Ezharı enval
    Bu gün evvel bahar
    Elhamdülililah

    Cihan halk gamu
    Vermen omerken
    Gönül derdin omer
    Elhamdülillah

    Gönül bir kare
    Meyletmek ne mimkin
    İderken ışfikar
    Elhamdülillah

    Görünem NURİ’ye
    Hep nuri hakdur
    Dahi gayrine var
    Elhamdülillah

    Aşikâr: Belli, açık Visal: Sevdiğine kavuşma
    Münevver: Aydın, kültürlü Leyl: Gece Nehar: Gündüz
    Gamu: Kamu, insanlar Ağyar: Gösterişli, alımlı
    Ezhar: Çiçekler Işfikar: Derin yaralı

    Elyazması eserden tespit ettiğim oniki adet şiiri bu satırlarda sizlere takdim etmiş bulunuyorum.
    Not: Daha önce başka bir yerde yayınlandığını ispat etmeden, izinsiz bir şekilde kopyalayan ve yayınlayan kişiler hakkında telif hakları kanunu geçerlidir. Her hakkı araştırmacısının ismiyle birlikte TOŞAYAD Kümbet dergisine aittir.

  • Ülkü TAŞLIOVA.”ZAFERİN ISLIĞI”

    12187765_802966236478720_1035248100299296840_n

    Ellerini arkasında birleştirerek yürüdü. Pencerenin önünde durup dışarıyı seyretti. Ara sıra siyah çizmelerinin topuklarını birbirine vurarak, tak tak diye ses çıkardı. Beklenmedik bir anda hızlıca masanın başına gelen Kumandan Nikoloyeviç yumruğunu sertçe masaya vurup; “Yakın, yıkın, halka korku verin, dehşete düşürün ki bölgeden çekilip, azınlığa düşsünler ve olası bir ayaklanmada Rus’un gücünü görsünler.” diye bağırdı.
    Elviye-yi Selase(*) talan emri almıştı.
    ***
    Birkaç yıldır işgal altındaki sancak zor günler geçiriyor olsa da böyle talan görmemişti. Saldatların(**) halkı göçe zorlamak için yaptıkları baskı karşısında, millet elele vermiş tek yürek olmuştu. Atları, eşekleri, öküzleri, kağnıları kayıt defterine yazdıkları yetmiyormuş gibi, yakıcı güneş altında çalışıp, didinerek elde ettikleri rızıklarını; ambarlara, aşhanelere dolduran köylünün elinden silah zoruyla alıyor, karşı koyanları ya dövüyor, ya da öldürüyorlardı. Evlerin kilerlerine kadar girip, erzaklarını, teknedeki ekmeklerini ellerinden alarak, atların çektiği furgonlara(***) yükleyip götürüyorlardı. Bunlar yetmiyormuş gibi arkalarında ağlar bıraktıkları insanları ölümle de tehdit ederek gözdağı veriyorlardı. Köylüler hayvanlarının çoğunu dağlara kaçırmış, arpa ve buğdaylarını kazdıkları kuyulara saklamıştı. Değirmenler ise ancak gece yarısından sonra ay ışığında çarklarını döndürebiliyordu.
    Kars’ın, Ardahan’ın, Batum’un merkezindeki durum köylerden farklı değildi. Sırtlarında süngülü tüfeklerle mahallelere dağılan saldatlar evlerde ne varsa topluyorlardı. Kadınların parmaklarındaki yüzük, kulaklarındaki küpe, bellerindeki gümüş kemere kadar hepsini aşikâr soyuyorlardı. Şehrin çarşı pazarında ise pırtı mağazaları talan ediliyor, berber, terzi, nalbant gibi küçük esnafın da en küçük akçesini silah zoruyla ellerinden alıyorlardı. Cephede savaşmaktan daha beter olan bu soygunun sonu gelmiyordu.
    Rusların bütün olanaklarını kullanarak, kırk yıl uyguladıkları işgalci politikaları hiçbir zaman Elviye-yi Selase’yi yıldırıp, Müslümanları azınlığa düşüremedi. Tek yürek olan bu üç sancak halkı, askerinin yanında yer alarak, lokmalarını, hırkalarını, evlatlarını vatana feda ettiler.
    ***
    Köylülerin gönüllü olarak topladığı erzakı çuvallara doldurarak, gecenin karanlığında öküzlerin çektiği arabalara yüklediler. Çoban olan ikiz kardeşler araziyi iyi biliyordu. Arabaları süren arkadaşları da onlara yardımcı olmak için çalışıyordu. Düşmana görünmemek için gündüz kayalık yerlerde saklanıp gece ay ışığında en gizli, en zor yollardan geçerek, kışlaya bir haftada vardılar.
    Birbirinin aynısı olan iki delikanlı Mecidiye kışlasının merdivenlerini koşarak çıktılar. İkinci kattaki odanın çift kanatlı kapısını tıklattılar. “Gir!” cevabıyla içeri girdiler.
    – Kumandanım köylülerin askerimize yardım için topladıkları erzakı aşhaneye, zahireyi de değirmenlere teslim ettik. Dikilen çarık ve analarımızın bacılarımızın ördükleri yün çorap ve yelekler de dağıtılmaya hazırdır. İzniniz olursa Arpaçay’daki ordugâha dönmek isteriz. Karslı Mustafa ile Şevki Çavuş da bize katılacak. Kumandanım; birçok Türk aileleri göçü önlemek ve ordumuza destek vermek için camilerde ve evlerde gizli toplantılar yapıyorlar. Allah’ın izniyle tek nefer bu topraklardan ayrılmayacaktır.
    (daha&helliip;)

  • Hasan AKAR.”SEN YÜREKLERDESİN…”

    12189806_551638261666266_1392384491011174923_n

    “Sen yüreklerdesin,
    Tabiat,Türk eline zulümde
    Kurtlar,kuşlar ağlıyor
    Gayri göç göç diye
    Düşüyorsun yollara
    Yürüyorsun milyonlar ardında
    Türk’e yeni bir yurt kavgasında.
    Sen Asya’dasın
    Orhun Yazıtlarında
    Gök mavisi gözlerin gülümsüyor
    Bulutların arkasında
    Bilge Kağan’la,Kültigin’le
    Taşı yontuyorsun tarihe
    Tonyukuk’la yazma yarışında.
    Sen Malazgirt’tesin
    Bir Ağustos sabahında
    Alparslan’la beraber
    Ordunun ön saflarında
    Alperenler yol gösteriyor
    Ahlat,Harput,Söğüt diye
    Dört asra gizli fetih sevdasında.
    Sen Anadolu’dasın
    Selçuklu saraylarında
    Kaşların çatılıyor birden
    Dilimiz gider telaşında
    Karamanoğlu Mehmet Bey’le
    Ferman eyliyorsun ahaliye
    Çarşıda,pazarda dil uğraşında.
    Sen Fatih’lesin
    Bir çağı kapatıp
    Yeni bir çağı açma kaygısında.
    Sen Kanuni ilesin
    Barbaros’un azmiyle
    Üç kıtaya at koşturup
    Akdeniz’i Türk gölü davasında.
    Sen amansız bir savaşçı
    Çanakkale,Bingazi’de
    Dumlupınar,Kocatepe’desin
    Ve Sakarya’da eşsiz bir zaferdesin.
    İstiklal en büyük bayrağın olmuş
    Cepheden cepheye düşman üstüne
    “Ya İstiklal,Ya Ölüm” parolasında.
    Sen İstanbul’dasın
    Ankara,Kastamonu,Konya’dasın
    Ellerin tebeşir
    Kara tahta başında
    Halkınla el elesin yine
    Aydınlığa yürümek için
    Büyük inkılap savaşında.
    Sen yüreklerdesin
    Seni anlatamaz ne bir maske
    Ne göstermelik bir rozet
    Sökemezler asla içimizden
    Nakış nakış işlenmişsin
    Adın sonsuza kadar yaşar
    Vatanın her karış toprağında…”

  • Estetik dəyərlərin harmoniyasına çağdaş baxış

    teranexanim

    Təranə Turan RƏHİMLİ,
    filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent

    “Estetik dəyərlərin harmoniyası” bütün dövrlərdə cəmiyyətdə diqqət mərkəzində yer alan bir məsələ olmayıb, amma bu harmoniya bir qanunauyğunluq kimi bəşər tarixinin bütün mərhələlərində mövcud olub. Ədəbiyyat, musiqi, təsviri sənət bəşəriyyətin ibtidai dövrlərindən başlayaraq müəyyən harmoniya ilə inkişaf edir. Bu günkü gəncliyi həmin harmoniyanı dərkə çağırış, onların diqqətini bu əhəmiyyətli mövzuya yönəltmək, konkret layihə çərçivəsində tədbirlər həyata keçirmək təqdirəlayiq işdir. Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin bu sahədə atdığı ilk addım gələcəkdə incəsənət sahələrinin qarşılıqlı yaradıcılıq əlaqələrinə çox əlavələr edəcək, ümumilikdə ədəbi-mədəni əlaqələrin intensivləşməsinə, yeni bir məzmun qazanmasına öz töhfəsini verəcəkdir.
    Estetik zövqü müəyyənləşdirən çoxsaylı amillər içərisində konkret yaradıcılıq sahələrinin – musiqinin, təsviri sənətin və ədəbiyyatın üzvi bağlılığı elə vəziyyətdədir ki, onlardam biri həmişə qeyri-ixtiyari digərini xatırlatmağa xidmət edir. Biri digərini öz mahiyyətində yaşadır. Çünki, şair kimi bəstəkar da, rəssam da ahəngin övladıdır, onları həyəcanlandıran, yaradıcı təxəyyülünü hərəkətə gətirən, yaratmağa sövq edən amillər, səbəblər eynidir. Böyük bəstəkar Frans Şubert deyirdi ki, “yaxşı musiqi əgər təkcə yaxşı musiqidirsə – o yaxşı musiqi ola bilməz.” Bu fikir belə bir həqiqəti diqtə edir ki, yaxşı musiqi bizim xəyallarımızı alıb uzaqlara aparırsa, düşüncələrimizə yeni nəsə əlavə edirsə, yaddaşımızda bir roman qədər dərin iz buraxırsa, o ədəbiyyat kimi zəngin və geniş məzmunludur. Yaxud konkret həyat lövhələrini bütün rəngarəngliyi ilə gözlərimiz önünə gətirirsə, burada yaxşı musiqi həm də rəssamlıqdır.
    Eyni paralelləri bədii fikrin, yaxud rəssamlığın digər incəsənət sahələri ilə əlaqəsi baxımından da izah etmək olar. Təbiətdən doğma səsləri ayırıb müəyyən ahəngə gətirən, bu ahəngi təntənəli surətdə ictimaiyyətə təqdim edən, insan düşüncəsinə sözlərlə təsir göstərən şair də, bu səsləri rənglərin dili ilə danışdıran rəssam da, onları notlara köçürən bəstəkar da eyni məharətin sahibidirlər. Təsadüfi deyil ki, dünya mədəniyyəti tarixində ədəbi istedadı ilə tanınan böyük sənətkarlar incəsənətin digər sahələrində də məharət göstəriblər. Görkəmli rus yazıçısı A.S.Qriboyedov həm də bacarıqlı bəstəkar olmuşdur. Onun yazdığı valslar indi də çalınmaqdadır. M.Y.Lermontov həm də mükəmməl karikatura ustası idi. Yapon ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Nobel mükafatçısı K.Yasunari həm də rəssam təxəyyülü, peşəkar fotoqraflıq məharəti ilə tanınırdı. Vəfatından sonra onun Kamakuradakı evindən tapılan, yazıçının pərəstişkarlarını daha bir istedadı ilə heyrətdə qoyan çoxsaylı əsərləri bunun bariz örnəyidir. Yaxud əksinə, rəssam, bəstəkar fəaliyyəti ilə yanaşı ədəbi yaradıcılıqla məşğul olan sənətkarlar çox olmuşdur. Tanınmış rus rəssamı V.Q.Perov həm də yazıçı idi. Onun Moskva həyatından bəhs edən hekayələri dəyərli bədii örnəklər kimi dönə-dönə çap edilmişdi. J.J.Russo həm yazıçı, həm bəstəkar, həm də böyük filosof kimi tanınırdı. A.Kunanbayev yazıçılıqla bərabər bəstəkarlıqla da məşğul olub. Böyük Azərbaycan bəstəkarı Üzeyir Hacıbəyov həm də böyük yazıçı və tənqidçi idi. Bu kimi misalların sayını kifayət qədər artırmaq olar. (daha&helliip;)

  • DGTYB “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə ilə…

    dgtyb

    (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun çərçivəsində 05.11.2015-ci il tarixdən başlayaraq, 3 gün ərzində silsilə tədbirlər keçirildi: Gənclərə Yardim fonduna, rəhbərliyine, sayin Fuad bey Mamedova, sayın DGTYB məsləhət şurasının rəhbəri Əkbər bəy Qoşalıya, layihə rəhbəri Əfsanə xanima dərin təşəkkürlərimizi bildiririk..
    – 05.11.2015 “Estetik dəyərlərin harmoniyası” adlı “Dəyirmi Masa” – “HƏDƏF” Kurslarının Mərkəzi Qərargahında həyata keçirildi, ənc rəssamlar, gənc yazarlar və bəstəkarlar bir araya gəlmişdi. Dəyərli Əkbər bəy Qoşalı, Əfsanə xanım Qıpçaq və Şəmil Sadiq çıxış edərək bu layihənin əsl hədəfini açıqladı.
    – 06.11.2015 “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət: Gəncliyin peşəkarlıq arayışı” – Gəncliyə Yardım Fondunun H.Z.Tağıyev ad. Konfrans Salonunda yenidən hər kəs bir araya gəldi, gənclərin Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik haqqında olan fikirləri yenidən özləri tərəfindən açıqlandı, hər kəs mahnı, şeir və rəsmlərini nümayiş etdirdi. Bəstəkar Sevinc Tofiqqızı dahi liderimiz mərhum Heydər Əliyev haqqında bəstələdiyi bir semfonini nümayiş etdirdi. Bədii qiraətçi Ülkər Piriyeva qarşıdan gələn Bayraq günü münasibətilə hər kəsi təbrik edərək, dəyərli şairimiz Ramiz Qusarçaylıdan Azərbaycan bayrağı şeirini səsləndirdi. Hörmətli əkbər Qoşalı Və layihə rəhbəri Əfsanə xanım yekun çıxışlarını edərək gənclərə uğurlar arzuladı. Sonda xatirə fotosu çəkdirildi.
    -06.11.2015 Uluslararası Aktivist Sənətçilər Birliyi Azərbaycan Təmsilçiliyinin “ART-Qalareya”sında sənət müzakirələri “Manqal” restoranının salonunda tədbirin davamı oldu. Burada da, Təbrizdən gələn qonaqlarımız sazlı, sözlü hədiyyələrlə bizləri bu gözəl layihə münasibətilə təbrik etdilər.
    07.11.2015 Azərbaycanda Atatürk Mərkəzinin Konfrans Salonunda yekun dəyərləndirmə – silsilə tədbirlərin “Qapanış Toplantısı” heyata kechirildi. Atatürk mərkəzində isə, hər kəs bir araya gəldi. (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun çərçivəsində həyata keçirildi. Tədbirdə hörmətli Fuad Mamedov, Hörmətli Əkbər Qoşalı və bir çox dəyərli insanlar çıxış edərək bu layihənin davamlı olmasını və gələcəkdə də, gənclərdən layihə halına salınmış yeni ideaların həyata keçirilməsində ümidli olduqlarını qeyd etdilər. Ən sonda isə, 3 gün ərzində iştirak edən hər bir gənc və qonaqlar “Onur” və “Qatılım Bəlgəsi” ilə təltif olundular. Layihə rəhbəri Əfsanə xanıma dərin təşəkkürlər.
    Qeyd edək ki, layihənin yekunu olaraq, gənc yazar, bəstəkar və rəssamların əsərlərindən ibarət toplu gələn ay ictimaiyyətə təqdim olunacaq.

  • “Xoşbəxtliyimizin müjdəçisi-Üç Rəngli Bayrağımız…”

    “Bayraq sözü ümumtürk mənşəlidir və tarixi çox qədimdir. “Hələ min il bundan əvvəl böyük türk dilçi alimi Mahmud Kaşğarlının məşhur “Divanü- lüğət -it – türk” əsərində bu söz müasir dilimizdəki mənada və BAYRAK – BATRAK fonetik variantlarında qeydə alınmışdır.
    Bu gün Azərbaycanda Dövlət Bayrağı günü kimi qeyd edilir. 2009-cu il noyabrın 17-də Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev “Azərbaycan Respublikasının Dövlət Bayrağı Gününün təsis edilməsi haqqında” Sərəncam imzalayıb. Həmin il dekabrın 4-də isə Milli Məclis noyabrın 9-unu Dövlət Bayrağı Günü kimi rəsmiləşdirib. Həmin gün Əmək Məcəlləsinin 105-ci maddəsinə edilən əlavəyə əsasən, bu bayram qeyri-iş günü olan bayramların siyahısına daxil edilib.
    Hər bir ölkənin tarixi və dövlətçilik ənənələri onun rəmzlərində və atributlarında öz əksini tapır. Azərbaycan Respublikasının bayragı, gerbi və himni Azərbaycan dövlətinin müstəqilliyini təcəssüm etdirən müqəddəs rəmzlərdir. Dövlət atributu olaraq Azərbaycan bayrağına ehtiram göstərilməsi ölkə vətəndaşlarının müqəddəs borcudur.
    Dövlət bayrağı respublikamızın dövlət qurumlarının və diplomatik nümayəndəliklərinin binaları üzərində ucalır, mühüm beynəlxalq tədbirlər, mötəbər mərasimlər və məclislərlə yanaşı, irimiqyaslı ictimai-siyasi toplantılarda, mədəni tədbirlərdə və idman yarışlarında qaldırılaraq milli birliyi təcəssüm etdirir.
    Hər bir halda, dostu sevindirən, düşmənin gözünə tikan kimi batan üçrəngli bayrağımız dövlətimizin varlığını bütün dünyada təsdiqləyir. Şübhə yoxdur ki, müstəqil Azərbaycan siyasi və iqtisadi cəhətdən möhkəmləndikcə üçrəngli milli bayrağımız daha yüksəklərə ucalacaq, sancıldığı məkanların sayı daha da artacaq.
    Dünyanın hansı guşəsində yaşamasından asılı olmayaraq, hər bir azərbaycanlı üçün müstəqil Azərbaycan Respublikasının üçrəngli dövlət bayrağı fəxr – fəxarət mənbəyidir. Xalqımız tarix boyu çox ağır dövrlərdən keçməsinə baxmayaraq, bu gün özyüksəlişinin ən uca zirvəsindədir. Təbii ki, bayrağımızın həmişə ən yüksəklərdə görünməsi dövlətimizin gücündən, artan nüfuzundan xəbər verir. Hər bir müstəqil dövlətin tanınması üçün dövlət rəmzləri zəruridir. Azərbaycan dövlətinin də müstəqilliyini simvolizə edən öz bayrağı, gerbi və himni var. Qoy daim zəfər soraqlı olsun üçrəngli bayrağımız!!!

    Ülkər Piriyeva

  • Şüvənəlogiya (satirik, yumoristik yazı)

    1620
    Ağrımayan başı ağrıdan, qanamayan yeri yaraya çevirən və qan çıxardan, problem olmayan yerdə problemi yaradan, mübahisəni başlayan və həll edilməsini istəməyən və qarışqadan fil düzəldən şəxsə şüvən deyilir.
    Şüvən salanları, şüvənləri və şüvən vəziyyətini, şüvən prosesinin yaranmasını, predmetini, obyekt və subyektlərini, həlli yollarını öyrənən elmə şüvənəlogiya deyilir.
    Bu elm Şərqdə yaranmışdır və konfliktologiyanın və insanlar arası münasibətlər sahəsində fəlsəfənin əsasını təşkil edir.
    Şüvən salan, qoparan adam, onun şüvənində iştirak edən hər kəs, hər bir canlı şüvənəlogiyanın əsas subyektidir.
    Bu elmin predmeti şüvəndir. Şüvən vəziyyəti şüvən qoparanın haqlı və ya haqsız olaraq yaratdığı vəziyyətdir.
    Bu elm ta qədimdən yaranmışdır, Adəm və Həvvadan bu günümüzədək gəlib çıxmışdır. İnsan dil açıb danışmağı, heyvan kimi qışqırmağı, anqırmağı, əcaib səslər çıxarmağı bacaran andan bu elm öz əsasını qoymuşdur.
    Bu elmin obyekti şüvənə səbəb olan istənilən mövzu və obyekt ola bilər. Şüvənin həll edilməsi yolları hələ tam öyrənilməmişdir. Çünki şüvəni qopardan və şüvən prosesində iştirak edən subyektlər şüvənin qopardılma səbəbini tam dərk edə bilmirlər ki, onu də həll etsinlər.
    Şüvəni adətən nadan adam edir, şüvən qopardığı mövzunun məğzini bilmədən şüvən qopardır və mübahisə edir.
    Şüvən qoparan adətən mədəniyyətsiz adamdır, çünki şüvən isterikasız ötüşmür və qeyri-etik davranış və sözlərlə müşaiyət olunur.
    Şüvən qoparan digərlərini eşitmir, eşitmək istəmir və digər subyektlərin fikirləri ilə hesablaşmır. “Özü deyir, özü eşidir” prinsipi ilə şüvən işini aparır.
    Məzmunundan və mövzusundan asılı olaraq, şüvənqoparanlar bir neçə kateqoriyaya bölünür:
    1. Vətənşüvənlər-vətəni haqda ətraflı, tam məlumatı olmayan, himninin sözlərini bilməyən, oxumağı özünə rəva bilməyən, tarixindən xəbərsiz olan, gerbinin nə ifadə etdiyini anlamayan, bayrağını tapdalayan, tərs asan, düz tutmayan, rəng və simvolların nə məna daşıdığını bilməyən kəsin “Vətən-Vətən” deməsi, “Qarabağ” şaxsey-vaxseyini anlaya bilmirəm və anlamaq istəmirəm. Ay yazığın balası, heç bilirsən ki, Qarabağ harada yerləşir, hansı rayon və şəhərləri var, işğal altında hansı yerlərdir, hansı tarixlərdə işğal olunmuşdur, İrəvan, Borçalı mahalı da bizimdir, Cənubi Azərbaycan da bizim Vətənimizdir?!Bilmirsən?!Heç təəccüblənmədim! Təəccüb etdiyim, boş-boş bağırmağın, yalançı ürək yanğısı, ictimai təqdimat və reklam xətrinə, başqasından geri qalmamaq üçün etdiyin hərəkət və dediyin sözlər çox sünidir, inandırıcı deyildir. Sən vətənindən xəbərsiz VƏTƏNŞÜVƏNsən!
    2. Dinşüvənlər-oxuduğunuz səhv tərcümə və təfsir edilmiş, təhrif olunmuş, mənasını dəyişmiş dini kitablarınızdır, məqsədiniz ölkə qanunlarına zidd gedərək dünyavi-demokratik ölkədə insanların konstitusiyada nəzərdə tutulmuş hüquq və azadlıqlarını əllərindən alıb, insanlara şəriət qanunlarını sırımaq, onları idarə etməkdir… Məhərrəmlik ayında bədəninə ağır zəbələr endirmək, saçlarını yolmaq, özünü döyüb, qanını axıtmaqla deyil, din və insanlıq! 3 gündən artıq yas saxlayan dindarlarımız, gedin təhsil alın, savadlanın, elmə yiyələnin! Ölkəmiz tolerant və multikultural dəyərlərə malikdir… Şəriət qanunlarını gedin öz ailənizdə tətbiq edin, ən azı orada bəlkə sözünüz keçər, kiçik dövlətinizdə… Gedin, bir, iki nəfər səviyyəsiz radikal düşüncəli dini liderlərinizin dediklərinə avamcasına inanın, şəhid olun, bəlkə cənnətə düşməyə bilet qazanarsınız… Səndən əsl insan çıxmaz, sən nadansan, DİNŞÜVƏNsən! Ac toyuq yuxusunda darı görər! Sizdən biri olmayana, sizin kimi düşünməyənə “kafir” deməyiniz, bilirsiniz nəyə oxşayır?! Pişiyin əli ətə çatmayanda, deyir, ət iylənib, köhnəlib! Sizin kimi “dindar”olmaqdansa, “kafir” olum. Siz cənnətə düşsəniz, yetər, siz olan cənnətə düşmək istəmirəm, cəhənnəm əsl yerimdir mənim…
    3. Pulşüvənlər- pulun qədrini bilən və bilməyənlərdir. Qədrini bilib “Simic şüvənlər”, “Pulum var, vermirəm, borcum var” deyib, özünü göstərir, acıq verir əks cəbhədə olanlara, pulu olmayıb, acından axşam yuxudan oyananlara! Ya da ki, “Pulum yoxdur, nə istəyirsən məndən?! Pulun varsa, mənə də ver!” deyən ağlayanlar da var… Pulun qədrini bilməyənlər “xeyirxah dəli, əliaçıq sadəlövh”lərdəndir ki, onlar da “sağa-sola pul paylayır”, sonra da pulu qurtaranda, özü başlayır, şüvən qopardaraq, dilənməyə, borc verdiyi adamlardan borcunu geri almağa çalışmağa! Qorxmayın, ağlamayın! Qorxan gözə çöp düşər! Özü yıxılan da, ağlamaz!Şüvən qopartmayın, mənasızdır, sən korlar, karlar, lallar məmləkətindəsən!PULŞÜVƏNsən!
    4. Dilşüvənlər– Nə doğma dilinin, nə də əcnəbi dilinin, qrammatik, leksik, orfoqrafik, fonetik qaydalarını bilən, nə də normal danışıq, yazı yazma qabiliyyəti olan insanların dil üstündə şüvən qoparmasını qəbul edə bilirəm! Bir cümləsində 3 dilin sözünü işlədən şəxs, doğma dilini qorumayan, doğma dilinə hörmət etməyən şəxs necə əcnəbi dili qoruya, sevə və o dilə hörmət edə bilər?! Uşaq qədər də olmadıq, onları da korladıq, gözünü açandan öyrədirik əcnəbi dilləri, öz dilini öyrənməmiş, irad və tənqidləri nəzərə almırlar, başqasında belə uşaq görəndə, şüvən qoparırlar, doğma dilləri yada düşür, vətənpərvərlik sevgisi və vicdan oyanır! Gülüncsünüz! Əcnəbi dil bilmək yaxşıdır, amma öz dilini mükəmməl bil, öz dilində mükəmməl yaz, danış, sonra! Öyrən rusca, ingiliscə, almanca, möhtac olma dilmanca… Öz dilinə, soy kökünə lağ eləmə… Örkən nə qədər uzun olsa, yenə də doğanaqdan keçər! DİLŞÜVƏNsən!
    5. Şəkilşüvənlərən – müasir şüvənsalanlar qrupudur, hara getdi-getmədi, hər yerdə şəkil çəkdirməlidir, özü də fərqli pozalarda… Sonra da paylaşmalıdır sosial şəbəkə, səhifələrdə, like yığmalıdır, likeların sayını saymalıdır, gündəmdə qalmalıdır. Tağ, check in i şəkilsiz etmək inandırıcı olmaz deyə, hökmən ən azı tağ, check in etdiyin yerdə şəklin olsun, həmin yerin bütün bucaqlarında şəkil çəkdirəsən, pulsuz reklam edəsən həmin yeri… Sanki müştəri yığırsan ora! Ucuz ətin şorbası olmaz! Getdiyin yerdə bir şəkil çəkdirsən, məncə yetərlidir, selfie isə az çəkin, bəzi selfielərdə çox qorxunc, gülünc və faciəvi drama qəhrəmanı kimi düşürsünüz… Bir dəli quyuya daş atdı, yüz ağıllı çıxara bilmədi… Sizin şəkilləriniz də dəlinin quyuya atdığı daş kimidir… ŞƏKİLŞÜVƏNsən!
    Bu vaxtadək şərq dünyasında şüvənəlogiya konfliktologiyanın əsası olaraq araşdırılmadığından, şüvənin psixoloji təbiəti öyrənilmədiyindən konfliktlər həll edilməmiş qalır və artamağa doğru gedir. Şüvən qoparanlar, Sizdən soruşuram: Şüvən qopartmaqla, nə qazanırsınız?! Ağlınız artır?!

  • Yalçın YÜCEL.”Biliyordu”

    11879165_936000243109762_1805357738418180479_o

    Özgürlüğün kokusunu duyarken içinde
    Düşünüyordu
    Buğday sarısı saçları
    Kocatepe’nin toprağıydı sanki
    Gözlerinde akıp giden bir Akdeniz vardı hep
    Yüreğine sığmayan sevgisiyle bir de Türkiye
    Ve ardında onun gibi inanmış
    Onunla düşünen yiğit insanları
    Yalnız değildi hiç
    Bu yüzden sevinçliydi bir yandan da
    Açlıkta olsa
    Cephanesiz ve silahsız da
    Biliyordu
    Her şeyin önünde olan o sevgiyi
    Atının üzerine bindiğinde
    Dağlar küçülüverdi birden
    Ardında nice yiğitleriyle
    Bir destan daha düşüreceklerdi toprağa
    Yeniden dirilecekti özgürlük
    Gülümseyecekti bir çocuk gibi
    Duramadı tarih, yekindi yerinden
    Kapısında Dumlupınar
    Hemen yanında Büyük Taarruz
    Buyur etti ikisini de içeri
    Türk’ün zafer şarkısıydı sonrası
    Özgürlük güldüler hepsi de
    Ve Ata’sıyla birlikte
    Göğün ellerinden tutarak yürüdüler yeryüzünü

    30 Ağustos 2015

  • Harika UFUK.”CUMHURİYET GÜNEŞİ”

    MKA

    Bin dokuz yüz yirmi üç yirmi dokuz ekimde
    Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.
    Bağımsızlık timsali dalgalanır âlemde.
    Yüreklerde yanıyor cumhuriyet ateşi.
    Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.

    Atatürk’e borçluyuz bu aydınlık günleri,
    Geleceği düşlerken unutmayız dünleri,
    Atatürk’ün nutkunda öğüt altın ünleri.
    Oku, öğren, uygula; bulunmaz onun eşi.
    Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.

    Harika devrimlerle ülkemde çığır açtı,
    Kurduğu okullarla yurda aydınlık saçtı,
    Yükseldik ilkelerle artık cehaletkaçtı,
    Ardı sıra yürürüz yolumuz onun peşi.
    Taç oldu başımıza cumhuriyet güneşi.

    29-10-2013.Adana.19.41

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının XXIII hissəsi

    12202155_886472768116427_1538859207_n

    Səfər Fidanın qarşısına çıxmağa utanırdı. Fidanın evlənib-evlənməməyi, harda qaldığı maraqlıydı ona. Maşınına oturub Fidanın mindiyi taksini uzaqdan izlədi
    Fidanla yaşadıqlarını xatırlayırdı. İlk öpüşləri, toxunuşları elə bil qarşısında canlandı.
    Qefilden yeraltı keçidi keçməyə tənbəllik edən ortayaşlı bir kişini az qala maşınla vuracaqdı. Səfər maşını saxladı. Əsəbdən öz-özünə deyinməyə başladı. ” Ay kişi, canın çıxsın keçiddən keçdə, gərək ölümün əlimdən olsun?”
    Səfər maşından düşüb kişiyə yaxınlaşdı.
    – Heçnə olmayıb ki?
    – Yox,yox, hər şey yaxşıdır
    – Keçiddən niyə keçmirsiz,axı?

    Kişi Səfərin dediklərinə əhəmiyyət vermədi. Səfər maşınına əyləşdi. Daha Fidanı taksini izləyə bilməyəcəkdi. Əsəbindən piyadanı söydü.

    Lamiyənin xəstəxanada iki gün qaldı. Baş həkim demişdi ki, günorta xəstəxanadan çıxa bilər. Anası Aynur telefonda bərk-bərk tapşırmışdı; – uşaq xəstəxanada qalacaq, Lamiyə Almaniyaya geri qayıdacaq. Lamiyə təzə doğulan körpələrin arasında oğluna baxıb Tahirin hədələrini xatırlayırdı. Uşağın Tahirdən olduğuna daha çox inanırdı.
    – Səfər heç üzümə də baxmırdı – düşünsə də, şübhələr onu rahat buraxmırdı.
    Yatdığı palataya qayıtdı, yavaş-yavaş hazırlaşmağa başladı. Xəstəxanadan elə çıxmaq lazımdır ki, heç kim görməsin.

    Fidan eve axşam saat ondan sonra gəlir. Eldar da onlarda idi. Fidan Eldarı görəndə sevinir.
    – Xoş gəlmisən, Eldar əmi.
    Eldar Fidanla soyuq görüşdü. Fidan soyuq münasibətin hardan qaynaqlandığını anladı.
    Eldar – Bu vaxt xeyirdimi gəlirsən?
    – Uşaq evindəydim.
    Təhminə əlində nimçə otağa girdi, Eldarla Rəşadın qarşısına fincanda çay qoydu. Fidanla qaşqabaqlı görüşdü.
    – Axşamın xeyir.
    Fidan – Axşamın xeyir.Paltarımı dəyişim gəlirəm.
    Fidan otağına getdi.
    Rəşad – Heç olmasa televizoru yandırım,görək ölkədə nə var,nə yox?
    Rəşad xəbərlər olan kanala çevirdi. Fidan otağa girəndə xəbərlərdə dünyaya təzə gələn körpənin xəstəxanada anası tərəfindən qoyulub qaçdığı deyilirdi. Fidan təəccübləndi, divanda əyləşib diqqətlə televizora baxdı.
    Təhminə – Vicdansızlığa bax.
    Fidan – Başa düşmürəm, bir halda ki, bu uşağa baxmayacaqsan, niyə dünyaya gətirirsən?
    Eldar diqqətlə Fidana baxdı, kinayə ilə dedi: – Sənin kimisi övladlığa götürsün deyə atırlar. Niyə dayanmısan? Get sabah maraqlan, övladlığa götür.

    Fidan Təhminəylə Rəşada baxdı. Başını aşağı saldı. – Yaxşı təklifdi. Maraqlanaram. Gecəniz xeyrə. Tez yatsam yaxşıdır.
    Fidan öz otağına getdi, qapını örtdü. (daha&helliip;)

  • “Usare” dergisinin yeni sayı yayınlandı

    usare4

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Varlığına ağlayaram…”

    sv

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Sözlərindən külək əsər,
    Qarışdırar hisslərimi…
    Ürəyim olar dərdəcər…
    Adı olmaz istəyimin…

    Varlığına ağlayaram…
    Varsan… əlimə çatmırsan
    Özüm sənə oxşadaram,
    Bəlkə üzümə baxarsan…

    Adı olmayan hisslərin
    Ünvanı bir qanlıq olar…
    Deyirəm, qoruyum səni…
    Ölsəm, adın “qanlım” olar…

  • Esmira RƏHİMLİ.”Dua” (Povest)

    Esmira

    Maşın əfsanəvi gözəlliyi olan kənd yolları ilə yavaş-yavaş irəliləyirdi. Yol get-gedə daralırdı. Görünür bir neçə gün öncə yağan yağış torpağı islatdığı üçün yolun kənarları sürüşmüşdü. Hələ də yağışdan nəm olan torpaq qızılı qəhvəyi rəngə çalırdı. Yola döşənən daşlar sürüşərək seyrəldiyindən yol çala-çuxur olmuşdu. Sürücü maşını saxlayıb: – Daha sürə bilmirəm. Yollar pisdir, maşın xarab olar. Burdan o yana piyada gedin – dedi.
    Ömər başını narazı halda bulayıb dedi:
    – Deyəsən yenə yağacaq. Hava yaman tutulub.
    Ömərin yaxin dostu Ərkam ingilis qonaqlarını ailəvi olaraq İstanbulun qərbində yerləşən qədim Çatalcanın İncəğiz kəndini gəzdirməyə, oradakı mağaraları göstərməyə gətirmişdi. Bu Henri Ceyms, xanımı Anna ve qızları balaca Aleks idi. Onlar butik oteldə iki ayrı otaq kiraladılar. Birində qonaqlarını rahatladılar, digərində isə özləri yerləşdilər. Buranın əvvəllər ev olub sonradan otelə çevrilməyi aşkar görünürdü. Kənd yerlərində belə otellər turistlərin diqqətini müasir otellərdən daha çox çəkir. Ayrı-ayrı otaqların hamısının qapısı ümumi bir həyətə açılırdı. Otaqların birində otel işçiləri yerləşmişdi. Damında isə səhər yeməyi üçün üstü örtülü eyvan düzəldilmişdi. Onlar bir qədər dincəlib yorğunluqlarını aldıqdan sonra kəndi gəzmək qərarına gəldilər. Ömər isə heç dincəlmək haqda düşünmürdü.
    O, fotoaparatını və ona quraşdırmaq üçün ştativi götürüb çantasına qoydu. Ərkam qonaqlarına dedi:
    – Dostum həvəskar fotoqraf olduğu üçün daima hansısa bir kadrı çəkə bilməyəcəyinə görə narahatdır. Birdən kölgə azca çəkilər, işıq bir az o tərəfdən düşər… Daha nə bilim nələr.
    Sonra o üzünü Ömərə sarı tutub dedi:
    – Qardaşım, bir dincəlib istirahət eləsənə! O cür işin var, neyləyirsən bu fotoqraflığı? Çörəyin bundan çıxmır ki! Onsuz da sən həvəskar fotoqrafsan. Amma bu işlə elə ciddi məşğul olursan ki, elə bil nə olub!
    – Dincəlirəm Erkam, dincəlirəm. Öz işim birlikdə işlətdiyimiz şirkətdəki təmir və tikinti işləridir. O işlə yalnız qazanc məqsədi ilə məşğul oluram. Foto ilə məşğul olmağı isə həqiqətən çox sevirəm. Hər dəfə uğurlu fotolar alınanda elə bil dünyanı mənə verirlər. Onda mənə elə gəlir ki, dünyanın ən gözəl fotolarını məhz mən çəkirəm və ən qeyri-adi anları mən tuturam.
    Azca türkcə anlayan Henri Ömərə onunla həmrəy olduğunu bildirdi:
    – You are right! The photography is wonderful hobby! (daha&helliip;)

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Satılmışlar” (Hekayə)

    12115887_875175612579476_5476251642611631834_n

    Şəhərə yenicə qədəm qoymuş qışın soyuğundan qorxmurdu. içində odun dolu balaca köhnə soba olan bir otaqlı mənzildə iki azyaşlı uşağıyla; qızı və oğluyla bir il əvvəl tanış olduğu bu şəhərdə yaşayırdılar. Qonaq kimi, ömür boyu sakin kimi yaşayacaqları hələ məlum deyil… Övladları yatdığı üçün işığı söndürmüşdü. Əvvəlcədən aldığı şamı yandırdı, sobaya yaxın masanın üstündəki dəftər qələmə yaxın qoydu. Soba yalnız otağı isidirdi, şam isə rahat yazmağı üçün işıq salacaqdı. Masanı lap qabağa çəkib əyləşdi. Hardan, necə başlayacağını bilmir, qaranlıqda yatmış balalarına kədərlə baxmağından məlum olurdu ki, yazdıqları onlara aid olacaqdı. Dəftəri açdı, dərindən ah çəkdi. Qələm əlində əsirdi, həyəcanlıydı. Çox fikirləşəndən sonra yazmağa başladı:

    “ Övladlarım, sizə baxıram ürəyim qan ağlıyır. Bilmirəm nəyin dərdini çəkim. Atanızın məni atıb getməyindənmi,yoxsa sizi atasız qoymağınanmı yazım? Bəli, atanız məni aldadıb. Məşuqəsi olan varlı bir qadınla yaşayır. Onu hamımızdan üstün tutub. Bugün gedib onu tapmışdım. Danışdığımız kimi gərək bugün yanımızda olaydı. Amma o qadın baxa-baxa məni qapıdan qovdu. Ağlaya – ağlaya qovdu. Bilmirəm bunları sizə niyə yazıram. Eh, həyat çox çətindir, balalarım. Çoxlu insanları olan bu şəhərdə gərək hamı bir-birinə həyan olsun. Bu şəhər atanızla bizi ayırdı. Atanız indi geyimi kimi çox dəyişib. Əslində atanızın günahı yoxdur. İmkansızlıq atanızı itirməyə məni məcbur etdi. Eh, fikirlərim dağınıqdır balalarım. Son günlər yaman tez-tez atanız yadıma düşür.

    Bilirsiz, orta məktəbdə oxuyanda müəllimənin bizə verdiyi ev tapşırığını indi-indi qanıram ki, nə deməkdir? Uşaq ağlımıza görə cavab yazmalıydıq. Həyat nədir? Mən məktəbi beşinci sinifə qədər oxumuşam, qızım. Doğulduğum kənddə qızların çoxunu ataları ya məktəbə qoymaz, ya da ki, mənim kimi alayarımçıq oxudardılar. Bir az böyüdük, oğlanların da fikri-zikri bizdə oldu, işimiz tamamdı. Mütləq ərə getməliydik, toyumuz olmalıydı. Atanız isə kəndin ən yaraşıqlı oğlanıydı. Qızların çoxu atanıza vurulmuşdu. Bəzi gəlinlər də ərlərini aldatmağa dünəndən razı idilər. Amma atanız Allahdan qorxan kişi idi, ya da mən elə bilmişəm…
    Dərd bu deyil, dərd gözlərimizi açanda hər şeyi geridə qoymağımızı görmək idi. (daha&helliip;)

  • Gülnarə MAHMUD.”Ağbutalı səma” (Hekayə)

    gm

    Ülkərin bir xəstə üçün nəziri var idi. Xəstədən ümidverici xəbər eşitdiyindən bu dəfə nəzirini gecikdirmək istəmirdi. İşə gedəndə yolüstü verəcəkdi. İşi İçərişəhərdə, lakin nəzirinin ünvanı Təzə Pir məscidi olduğun dan ayrı-ayrı səmtlərdə yerləşirdi. İşəgecikməsin deyə hər dəfə təxirə salır, bu da nəzirini gecikdirməsinə səbəb olurdu.
    Bu gün səhər işə tez getməli idi. Necə deyərlər, cox vaxt işə gecikmişdi. Mərkəzi Univermağın qabağı ilə İçərişəhər tərəfə getmək istəyirdi ki, bir qadın səsi eşitdi:
    – Bala, Təzə Pir məscidi hansı tərəfdə yerləşir?
    Dönüb baxdı. Əks tərəfi göstərib:
    – Xala, oraburdanbirazuzaqdır. Düzyuxarıqalxın, sonraordabirindənsoruşarsız – dedi.
    – Qızim buraları yaxşı tanımıram. Birdən tapmaram. Bəlkə məni ora götürəsən?– deyə qadın and-aman elədi.
    İşə gecikdiyindən çıxılmaz vəziyyətdəidi. Nə edəcəyini bilmədi. Qadının üzünə baxdı. Nurlu siması vardı. Ona anasını xatırlatdı. On il olardıki, onu itirmişdi. Lap kövrəldi. Əynində ağ butaları olan mavi paltarı, başında ağ ipək kəlağayısı və ağ saçları anaya məsum gözəllik verirdi. İşə gecikməyinə baxmayaraq qadının mələk görünüşü onu sanki ovsunlamışdı. Ülkər üçün ayağındakı hündürdaban ayaqqabılarla məscidə gedən bu əyri köndələn yolları üzü yuxarı qalxmaq çox narahat idi. Ələlxüsus da, gecikəndə. Büdrəməsin deyə ayağının altına baxaraq qadınla yanbayan aramla addımlayırdı. Yolboyu bir az şəhərin dəyişməsindən, bir də yeni tikililərin tikilməsindən danışdıqca vaxt azaldı, yol qısaldı, mənzil başına gəlib çatdılar. Məscidin həyətində iman sahiblərinin mərhəmətinə ümid bəsləyən bir neçə dilənçi oturmuşdu. Ülkər nəzirini qutuya atmağı düşünmüşdü. Bu imkansız insanların ehtiyacı qızın diqqətini çəkdi. Elə bu zaman ananın səsi onu fikrindən yayındırdı:
    – Allah köməyin olsun, qızım. Səni də işindən elədim. Tək gəlsəydim bu yollarda azıb qalardım – deyə üzünə gülümsəyib məscidin qapısına yaxınlaşdi.
    – Narahat olma, xala. Mənim də nəzirim var.
    – Allah nəzirimizi qəbul eləsin, bala – deyib ana içəri keçdi. Ülkər də:
    – Amin! – deyib özündən asılı olmayaraq onun dalınca məscidin qadınlar üçün ayrılmış hissəsinə keçdi. Məscidə hər dəfə kənardan baxmışdı. İlk dəfə idi ki, içini görürdü. İçəridə kimisi namaz qılmağa hazırlaşır, kimisi də namazın vaxtını gözləyərək divar boyu yerdən düzülmüş döçəkçələrdə oturub qurandan surələr və ayələr oxuyurdular. Hicablı qadınlardan biri onlara salam verib içəri keçməyi buyurdu. Ülkər asılqandan yaylıq götürüb başını örtdü.
    Bir müddət qapının agzında dayanıb bu sükutla dolu sehirli məkana tamaşa etməkdən doymadı. Döşəməyə düzülmüş gözoxşayan xalçalardan böyük səbrlə naxışlanmış divar və tavanına kimi hər yer valehedici idi. Artıq namaz vaxtı idi. O, namaz qılmağı bilməsə də içəri keçdi. İçindən namazlığın üzərində dayanıb onların etdiyi hərəkətləri təkrarlamaq gəldi. Namazını bitirib ətrafdakılar kimi səcdəyə oturdu. Allahına şükür və dualarını edirdi ki, qəflətən telefonuna gələn zəng işə gecikməyini xatırladıb onu düşdüyü sehirli aləmdən ayıltdı. Cəld ayağa qalxdı. Ana hələ də namazdan sonra səcdəyə oturub Quran oxuyurdu. Ülkərin getmək istədiyini görüb üzünə gülümsədi. O da mane olmadan başı ilə “sag ol” deyib asılqandan yaylığını asdı. Nədənsə Ülkərə doğma gələn bu insanı daha görməyəcək deyə dönüb bir də onun gülümsəyən simasına baxmaq və onun sayəsində bura gəldiyi üçün təşəkkür eləmək istədi. Axı onun gecikən nəziri var idi. Ülkər donub qaldı. O yerində yox idi. Sanki heç olmamışdı. Onun oturduğu namazlığın üzərində oxuduğu Quran qalmışdı. Ülkər bayaq onları içəri dəvət edən qadına yaxınlaşıb soruşdu:
    – Burda əyləşən qadının hara getdiyini görmədiniz?
    – Xeyir, görməmişəm.
    – Ağ kəlağayılı, açıq mavi geyimli yaşlı bir qadın idi. Birlikdə gəlmişdik. Siz də içəri dəvət etmişdiniz.
    – Qızım axı sən tək gəlmişdin. Bir də mən bayaqdan burdayam. Elə bir geyimdə qadın görməmişəm.
    Elə bil yuxu görürdü. Mələk kimi geyimi ilə onu görməmək mümkün deyildi. Ülkər pilləkənlərlə həyətə düşdü. Ətrafa göz gəzdirdi. Onu görmədi. Tələsik küçəyə çıxıb dilənçilərdən birinə nəzirini verdi. Artıq cüt gəldiyi yolu tək qayıdırdı. Sanki bu ana nəzirini vermək üçün qarşısına çıxmışdı. Üzünü göyə tutdu. Heyrətdən yerində donub qaldı. Parçalanıb səmaya səpələnmiş kiçik buludlar, sanki bayaqkı ananın mavi paltarındakı ağ butaları xatırladırdı. O, sanki xəyal kimi göylərə çəkilmişdi.

  • Təranə NAZİMQIZI.”VAQİF BƏHMƏNLİ TÖHMƏTƏ LAYİQDİRMİ..?”

    ts

    Son günlər ədəbi mühitdə tanınmış şair Vaqif Bəhmənliyə verilən töhmət məsələsi gündəmi zəbt etmişdir. Məni də mütəəssir edən bu məsələyə fikir bildirməyi özümə borc bildim. Mədəniyyət Naziri Əbülfəz Qarayev cənabları şair olmaqla yanaşı Vaqif Bəhmənlinin vəzifəsini nazərə almadan, deyilişi ağır səslənən töhmətə imza atmışdır. Görəsən qələm yoldaşımızın günahı nə olub, deyə maraqla izlədim. Sən demə, Vaqif Bəhmənli mədəniyyət nazirimizi vəsf edərək onun şəninə şeir həsr edib. Mən bir qələm əhli kimi hörmətli nazirimizə sual edirəm: ”Nə vaxtdan axı kiməsə şeir vəsf etmək qanun çərçivəsində qadağan olunub? Soruşmaq istərdim,cənab Nazir, siz də işgüzar görüşlər zamanı tez-tez Prezdentimizlə qarşılaşmalı olursunuz. Sizin də hər kəlmənizdə Prezdentə hörmət və ehtiramdan bəhs olunaraq, şəninə mədhedici ifadələr yağdırmısınız. Belə çıxır ki, Prezdent də sizin haqqınızda vaxtında lazımı tədbir görüb, ya sizi işdən azad etməli, ya da mədhiyyələrinizə görə şiddətli töhmət verməli idi ki, siz niyə onun siyasətini tərif edirsiz?? Sorusmaq istərdim, hamımızın sevimlisi, dünya siyasətçisi Ulu Öndərimiz Heydər Əliyevin adına azmı şeirlər yazılıb, mahnılar bəstələnib?! Bütün bunlara rəğmən o alicənab insan bunlara necə rəğbətlə yanaşıb və səmimi münasibət bildirib. Siz isə, deyək ki, adi bir nazir olaraq tanınmış bir şair Vaqif Bəhmənlini MƏDDAH kimi cəzalandırırsınızsa, bəs sizi kim cəzalandırsın?
    Əslində mən qələm dostumuzu bəzən qınayıram, bəzən də yox. Qınayıram ona görə ki, ona üzqarası olan şeri qələmə alanda düşünməliydi. Onun kimi tanınmış bir qələm əhlini ithaf şeir yazmağa nə idi məcbur edən?!. O yetərincə özünə, işinə sadiq və diqqətlə yanaşmağı, ictimaiyyət içində istənilən qədər hörmətə sahib olan bir şəxsiyyətdir. Bəzən qınamıram, ona görə ki, bu yaxınlarda Mədəniyyət Nazirliyinin xətti ilə Vaqif Bəhmənlinin “Yubileyi” qeyd edilmişdir. Lakin yerinə düşər və tam səmimiyyətlə qəbul edək ki, bu Vaqif Bəhmənlinin həm nazir işçisi kimi, həm də şair kimi öz halal haqqı idi. Doğrudur, düşünmək olar ki, Vaqif Bəhmənli həmin şeri o səbəbdən qələmə alıb ki, Əbülfəz bəyə sanki öz borcunu qaytarsın. Qələm adamının başqa nəyə gücü çatar ki?! Bu mənim şəxsi fikrimdir. Lakin şair unudub ki, onun hörmətli naziri həmin şeirə tamamilə başqa yöndən yanaşıb. Belə ki, cənab nazir ədəbi tarixi bildiyi üçün (belə demək mümkünsə) gözünün önünə Mirzə Ələkbər Sabiri, Cəlil Məmmədquluzadəni, “Əkinçi” qəzetində dərc edilən məqalə və şeirləri gətirib və düşünüb ki, Vaqif Bəhmənli də öz şeri ilə sətiraltı Mədəniyyət nazirimizdən məqsədyönlü istəyi olub. Görünür, Vaqif Bəhmənli öz nazirini yetərincə tanıaya bilməyib. Nazir də özlüyündə dərk edib ki, şeirdə bəhs edilən xüsusiyyətlərə layiq deyil və daxilindəki ikrah hissi onu belə addımı atmağa sövq eləyib. Şair də də düşünməyib ki, nazir şeri belə anlayar.
    Mən Vaif Bəhmənlinin adını eşidib, şeirlərini oxumuşam, şəxsən tanışlığım yoxdur. Lakin yazıb töhmət aldığı şerlə tanış oldum. Bu şeirə görə onu baltalayan “qələm dostları” çox oldu. Amma mənim fikrimcə şair istər onun naziri, istərsə də onun istəkli qələm dostlarını bir daha yaxşı tanımsını istərdim. Çünki unutmasın ki, yıxılana balta vuran çox olar.
    Əzizimiz Vaqif müəllim! Heç də ruhdan düşməyin. Verilən bu töhmət Mədəniyyət Nazirinin təkcə sizə yox, həm də bütün qələm sahiblərinə ünvanladığı tohmət və hörmətsizlkidir. Sizi şəxsi mənada yetərincə tanımasam da, yazar kimi sizin düşdüyünüz vəziyyət məni qeyzləndirdi və qərara aldım ki, fikirlərimi mətbuatla çatdırım.
    Hörmətli nazirimiz, Əbülfəz bəy! Qələm əhlini rəzil etməyin, bu addımı atmağa mədəniyyət naziri olaraq qəti şəkildə birmənalı olaraq haqqınız yoxdur. Ən azı düşünmək lazım idi. Siz bu gün bir nazir, o isə nazir işçisi olmaqla yanaşı, xalqın sevimli şairidi. Vaqif Bəhmənlinin Elə bir şairə Mədəniyyət Naziri tərəfindən töhmət verilməsi hansı mədəniyyətə uyğundur?! Nəinki Vaqif Bəhmənlini, onsuz da həssas və qəlbi yuxa şairləri, dərd köynəyini əynindən çıxara bilməyən yazar əhlini bu addımınız çox sarsıtdı. Unutmayın ki, araşdırma apardığım müddətdə heç də Vaqif müəllim haqqında mənfi fikir və rəyə rast gəlmədim. Bu isə onun bir daha ictimaiyyətdə qazandığı yüksək nüfuz sahibi olmasından xəbər verir. Onu tanıyanlar əyilmədən bu yolun yolçusu olduğunu, qürur və mənsəb sahibi olmasını tam əminliklə vurğulayırlar. Unutmyın ki, Vaqif müəllim bu şeiri yazmaqla MƏDDAHLIQ yox, sadəcə özünü sizə borclu qalmamaq tərəfindən çıxış etmişdir.!

  • “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə çərçivəsində silsilə tədbirlərə start verilib

    Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə çərçivəsində noyabrın 5-dən başlayaraq, 3 gün ərzində silsilə tədbirlərə start verilib.Silsilə tədbirlərdən biri 5 noyabr 2015-ci il tarixində “Hədəf” Kurslarının Mərkəzi qərargahında baş tutdu.Kütləvi informasiya vasitələrinin nümayəndələrinin iştirakı ilə keçirilən tədbirdə DGTYB Təsisçilər Şurasının başqanı Əkbər Qoşalı, AYB üzvü, Prezident təqaüdçüsü Afət Viləşsoy, AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Prezident təqaüdçüsü Şəfa Vəliyeva,
    DGTYB Yönətim Kurulunun Başkan yardımcısı Əfsanə Bayramqızı, AYB və DGTYB üzvü, “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin müdavimi, Prezident təqaüdçüsü İntiqam Yaşar və digər qonaqlar iştirak ediblər. “Hədəf” Kurslarının rəhbəri, filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Şəmil Sadiq çıxış edərək öz dəyərli tövsiyələrini gənclərlə bölüşərək yeni nəsil Azərbaycan gəncliyinə əlindən gələn dəstəyi əsirgəməyəcəyini bildirdi.Tədbirin sonunda isə xatirə şəkilləri çəkdirildi.

    Ülkər PİRİYEVA,
    Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və
    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktor müavini

  • Aqil SABİROĞLU.”Səs verməyə parlaq, şəffaf”

    asm

    Səs verməyə parlaq,şəffaf,
    Qutu bizdə.
    Qızınmağa neftin,qazın,
    Odu bizdə.
    Sağalmayan xəstəliyin dəvaları,
    Otu bizdə.
    Döyüş vaxtı düşmənlərin bağrın yaran,
    Koroğlunun atı bizdə.
    Tarixlərin açılmayan səhifəsi,
    Qatı bizdə.
    Evlənməyə ən gözəl qız-
    Ayna bizdə,
    Tutu bizdə.
    Qınamayın məni,qardaş,
    Bircə…
    Bircə vicdan yoxdu bizdə…

  • Müzəffər MƏZAHİM.”Hələ”

    mm

    Mən öz məsləkimin, öz amalımın,
    Bir arzu qanadlı quşuyam hələ.
    Gərək sədlər aşan xoş xəyalımın,
    Şirin dünyasında yaşayam hələ.

    Kürə pıçıldayır dərdini Araz,
    Həsrət payımıza çox düşüb”bir az”,
    Qəlbimi didsə də yrtişmiş muraz,
    Gərək ürəyimdə daşıyam hələ.

    Fikir üyüdürəm, söz ələyirəm,
    Sönmüş ocaqları çözələyirəm,
    Vətənin dərdini təzələyirəm.
    Yara bağlamaqda naşıyam hələ.

    Yojum hamar oldu yamana kimi,
    Haqqım büdrəmədi yalana kimi,
    Buludlar qaralar dolana kimi,
    Mən ömrün bəmbəyaz qışıyam hələ.

    Dünya başdan-başa müəmma, təzad,
    Fikirlər dolaşıq, xəyallar azad,
    Məslək yollarında bələdçim həyat,
    Bu yolda bir ümid daşıyam hələ.

  • Qalib ŞAMXALOĞLU.Qəzəl

    qsm

    Can deyib , can eşidək , eşqi məhəbbətlə , gülüm
    Tanısın dünya bizi əhdə sədaqətlə , gülüm .

    Nə qədər naz eləsən , eylə mənə , çün yeri var ,
    Çəkərəm hər nazını , bil ki , dəyanətlə , gülüm .

    Lütfini əsirgəmə , aşiqə ehsan eylə
    O lətif təbəssümü , hər dəfə şəfqətlə , gülüm .

    Min dəfə şükr edirəm , çün səni yazmış mənə Haqq ,
    Cəmalın öylə gözəl , el baxır heyrətlə , gülüm .

    Qalibin dərdi dili bircə vüsal dəmləridi ,
    Aşiqi üzmə belə hicr ilə , firqətlə , gülüm .

  • Məhəmməd TURAN.Yeni şeirlər

    12113359_1644259745815327_8563565984306098338_o

    * * *

    aşır-daşır sığışammır
    Bu dünyaya şair təbim…
    Açılanda yığışammır
    köz-köz olur şair təbim…

    Aşır ömrümün boyunu
    Aşır könlümün boyunu
    Oyuna qatır oyunu
    Kövrələndə şair təbim…

    Aparır sabaha məni
    Bəlkə neçə əsrlərə…
    Başıma salacaq dəni
    Ömrümə yox şair təbim…

    Paydı vallah əvəzi yox
    kədərin də ləzzəti çox…
    Tutacaqdır hər zaman tox
    Gözlərimi şair təbim…. (daha&helliip;)

  • Şəfa VƏLİYEVA.”Hərdən yuxum sürgün olur”

    sv

    AYB, DGTYB və “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin üzvü,
    Azərbaycan Respublikası Prezidentinin Təqaüd Fondunun təqaüdçüsü

    Hərdən yuxum sürgün olur,
    Üz tutur sənin qoynuna.
    Gah da qəfil yolu düşür,
    “Səninlə mənim toyuma”.

    Yeyir, içir, sağlıq deyir,
    Utanmayıb oynayır da.
    Hamını özütək bilir,
    “Sən”li, “mən”li bu dünyada.

    Eh…bezdirir çoxunu,
    Arzumu gizləməliyəm.
    İnsaf et, qaytar yuxumu,
    Səhər işə getməliyəm.

  • Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyindən yeni layihə

    dgtyb

    Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin Azərbaycan Respublikasının Prezidenti yanında Gənclər Fondunun (AzGF) dəstəyi ilə gerçəkləşdirdiyi “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət və Gənclik” adlı layihə çərçivəsində noyabrın 5-dən başlayaraq, 3 gün ərzində silsilə tədbirlər keçiriləcək.

    Birlikdən verilən məlumata görə, silsilə tədbirlər çərçivəsində Fəxri Xiyaban, Şəhidlər Xiyabanı və Bakı Türk Şəhidliyinin ziyarəti, paytaxtın bir sıra muzeylərinə ekskursiyalar, habelə tanınmış sənət xadimləri ilə görüşlər də nəzərdə tutulub.

    – 05.11.2015 (saat 16.00): “Estetik dəyərlərin harmoniyası” adlı “Dəyirmi Masa” – “HƏDƏF” Kurslarının Mərkəzi Qərargahı (Yasamal r., Zivərbəy Əhmədbəyov küçəsi, 2. – Nizami metro.s.nın yaxınlığı. Tel: 012 5 96 66 61);

    – 06.11.2015 (saat 15.00): “Ədəbiyyat, Musiqi, Təsviri sənət: Gəncliyin peşəkarlıq arayışı” – Gəncliyə Yardım Fondunun H.Z.Tağıyev ad. Konfrans Salonu (Səbail rayonu, Cəfərov Qardaşları küçəsi 16. Tel: 012 492 32 23);

    -06.11.2015 (saat 18.00): Uluslararası Aktivist Sənətçilər Birliyi Azərbaycan Təmsilçiliyinin “ART-Qalareya”sında sənət müzakirələri (Səbayel r., M.Ə.Rəsulzadə 8. – “Manqal” restoranının sonuncu zalı – keçmiş “AZƏRBAYCAN” kt-nın yaxınlığı)

    07.11.2015 (saat 12.00): Azərbaycanda Atatürk Mərkəzinin Konfrans Salonunda yekun dəyərləndirmə – silsilə tədbirlərin “Qapanış Toplantısı” (Səbayel r., Tərlan Əliyarbəyov küçəsi-5).

  • Allahverdi Bağırov

    Аллахверди_Багиров

    Allahverdi Teymur oğlu Bağırov — Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı; Qarabağ müharibəsi şəhidi.Allahverdi Bağırov 1946-cı il aprel ayının 22-də Ağdamda anadan olub. Orta təhsilini Ağdam şəhər 1 saylı məktəbdə alıb. İdmana böyük həvəsi olub. Məktəb illərində və sonrakı vaxtlarda idmanın müxtəlif növlərində keçirilən yarışlarda Ağdamın qələbə qazanmasında rolu olub. O, həmdə,Qarabağ Ağdam futbol klubunun yadda qalan üzvlərindəndir. 1976-cı ildə keçirilmiş Ümümittifaq birinciliyində Azərbaycanın dördüncü yer tutmasında böyük səyi olub.Qarabağ müharibəsi başlayanda ilk yaradılan batalyonlardan birinə, Vətən oğulları batalyonuna, Allahverdi Bağırov rəhbərlik edib. Ağdam əhalisi tərəfindən göstərilən maddi yardım və öz şəxsi vəsaiti ilə Qarabağ kəndlərində yaradılmış kiçik özünü müdafiə dəstələrinə yaxından köməklik edib. Ağdam rayonu ərazisində gedən bütün döyüşlərdə mərdliklə vuruşub. O, Xocalı soyqırımı zamanı həlak olanların meyidlərinin döyüş meydanından çıxarılmasında və azərbaycanlı əsirlərin erməni işğalçı əsgərlərin meyidləri və əsirləri ilə dəyişdirilərək azad edilməsində böyük xidməti olub. Həmin əməliyyatlar keçirilən zaman Ağdam rayonu 300 nəfər şəhid vermişdi. Ən böyük hərbi uğuru 1992-ci il 12 iyundə Aranzəmin kəndi, Naxçıvanlı kəndi döyüşlərində olmuşdur. O zaman Naxçıvanlı kəndində işğalçıların bütün canlı qüvvəsi və texnikası darmadağın edilmiş, döyüşçülər Əsgəran qalasına qədər irəliləmiş, Pircamal kəndindəki bütün yüksəkliklər tutulmuş, Kətük kəndi ilə üzbəüz mövqe qurulmuşdu. Bu döyüşdən Ağdama qayıdan Allahverdi Bağırov minaya düşərək şəhid olmuşdur.Ailəli idi, bir oğlu iki qızı var.Azərbaycan Respublikası prezidentinin 24 fevral 1993-cü il tarixli 476 saylı fərmanı ilə Bağırov Allahverdi Teymur oğluna ölümündən sonra “Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı” adına layiq görülmüşdür.
    Ağdam rayon Şəhidlər xiyabanında dəfn edilmişdir. Allah rəhmət eləsin.

    Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
    Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

  • Əliyar Əliyev

    milli_qehreman_13aluta

    Əliyar Əliyev 1957 -ci il dekabrın 14-də Qubadlı rayonunun Qazyan kəndində anadan olub. Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi İnstitutunu bitirib. Hərbi xidməti başa vurduqdan sonra,Saransk Dövlət Universitetionu idman üzrə tanınmış mütəxəssis kimi müəllim işləməyə dəvət edir. 2 il Əliyar Əliyev həmin universitetdə müəllim işləyir. Atasının ölümü ilə əlaqədar kəndə qayıdır, qəsəbə orta məktəbində müəllim, “Məhsul” könüllü idman cəmiyyətinin rayon şöbəsinin məşqçisi vəzifəsində çalışır. Az vaxt içərisində onun təşkilatçılığı Həmkarlar İttifaqı könüllü bədən tərbiyəsi və İdman cəmiyyəti rayon şurasının sədrlinə gətirir. Klassik güləş üzrə dəfələrlə respublika, ümumittifaq və beynəlxalq yarışların qalibi olub. Əliyarın Əliyev rəhbərliyi ilə yetişmiş 8 nəfər respublika və SSRİ çempionu olmuş, 1 nəfər isə olimpiya yığma komandasına üzv seçilmişdir.
    Qarabağ müharibəsi başlayanda Əliyar Əliyev könüllü olaraq müharibə meydanına atılır. Müharibədə özünü təkcə döyüşçü kimi yox, həm də hərbi işin təşkilatçısı kimi göstərməyə başlayır. Əvvəlcə taborun kəşfiyyat bölməsinin komandiri, sonra tabor komandırının təchizat üzrə müavini təyin edilir. 1992 -ci ildən isə tabor komandiri vəzifəsini daşıyır. Düşmənin canlı qüvvəsinin məhv edilməsində dəfələrlə igidlik göstərir. Bir döyüşçü kimi onun ən başlıca xüsusiyyəti ən ağır döyüş yerlərinə can atması idi. Əliyar Əliyev döyüşə başlayanda onun ətrafındakılarda böyük ruh yüksəkliyi yaranır və igidliklə vuruşurdular.
    Əliyarın son döyüşü 1992 -ci il oktyabrın 3-dəLaçının iki kilometrliyində olub. Həmin döyüşdə tabor komandiri Əliyar Əliyev və onun sürücüsü Əlisadət Ağayev qəhrəmancasına həlak olublar. Allah rəhmət eləsin!

    Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
    Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI

    aa

    11 mart, 2015-ci il, gecə radələrində, əsgərimiz Anar Atayevin öz ad günündə, şəhid olma xəbəri hamımızı sarsıtdı. Anar Ağcabədinin Minəxorlu kəndindəndir. Qardaşımızın məkanı Cənnətdir!

    ŞƏHİD ANAR
    (ixtisarla)

    …Dünyaya gəldiyi gündə,
    Şəhidliyə qovuşdu O!
    Vətən adlı bu torpağa,
    Dayaq oldu, qarışdı O!
    Ağlamayın, ey insanlar!!!
    Çarə tapın bu dərdlərə!
    Bəsdi daha, qoruduğu
    Torpaqlardan məzar verdik
    Bu mərdlərə!!!

  • Mehri ƏLİYEVA.Şeirlər

    11049580_794034667373965_8140646049441179174_n

    QƏLBİYLƏ ÇIRPINAN BİR NALƏYƏM MƏN

    Unudulan Qarabağın,dağların.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.
    Ağdamın,Şuşanın birdə Laçının
    Gəlbəçər,Fizuli həsrətiyəm mən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Utanıram Qubadlı dağlarından.
    Çəbrayılda qalan o xan çinardan.
    Şəhidlərin dağa axan qanından.
    Ayrı düşdüm vətənimdən-elimdən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Ağdərə nəbzimdi,Xöçavənd dərdim.
    Hanı Zəngilanım hanı Xankəndim.
    Yaralı Qartaldı o Kəlbəçərim.
    Xəstə düşdüm Xoçalının dərdindən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Elin fəryadıyam,elin dərdiyəm.
    Şuşasız bu ömrü axı neynirəm.
    Dərdli bir şairəm,vətən gəzirəm.
    Həsrət yağdı yanağıma gözümdən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Çıdırı soruşma yaram qanayar.
    Topxana deyəndə qəlbim sızlayar.
    Daş altında ruhlar fəryad qoparar.
    İsa bulaq tutulubdu gözündən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Gəlin qayasını duman-çən alıb.
    Natavan naçislər əlində qalıb.
    Namus əldən gedib,qeyrətmi qalıb?
    Bakıda dəm vurur çöxu qeyrətdən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Sinəm üstə çarpaz dağdı Zarıslı.
    Soymaz ürək qayıtmasa Xoçalı.
    Olmadıq bu elə niyə vəfalı.
    Axi günlər ötüb keçir ömürdən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Hani yayda Şuşada kef edənlər.
    İndi yada salıb yaxın gəlmirlər.
    Venetsiya,Antaliya gedənlər.
    Şuşa bağışlama gəl onları sən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Səsimiz gələçək bir vaxt o yurddan.
    Elə edin utanmayaq Şuşadan.
    Utanmayaq Çıdırdan,Daşaltından.
    Xarıbülbül çoxdan küsübdü sizdən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Erməni kef edir məzarlar üstə.
    Haçan gələçəyik axı qeyrətə.
    Sözümdə qalmayıb bizim millətə.
    İnfakt oldum bu dərddən,düşünməkdən,
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Komandan əmriylə qoy qalxsın ellər.
    Silah tutsun elin sevən bu əllər.
    Mən Mehridə inan kı,öndə gedər.
    Bayrağı sancaram ora əlimnən.
    Qəlbiylə çırpınan bir naləyəm mən.

    Bakı 09-09-2014 saat 11-52

    YERİN BEHİŞT OLSUN AY ƏZİZ,ANA

    Torpağın nur olsun məskənin cənnət.
    Yerin behişt olsun ay əziz, ana.
    Bizi nə əzabla böyütmüşdün sən.
    Axı mən nə deyim belə devrana.
    Yerin behişt olsun ay əziz, ana.

    Anasız olmasın kimsə dünyada.
    Anadır övlada arxa həyatda.
    Ata bir vüqardı ömür bağında.
    Böyüksüz dəhşətdır ömür insana.
    Yerin behişt olsun ay əziz, ana.

    Qəlbimin gülləri sənsiz açmayır.
    Gözüm ana gəzir amma tapmayır.
    Mehri ana deyib səni çağırır.
    Sən varlıq gəlmişdin mənim dünyama.
    Yerin behişt olsun ay əziz, ana.

    Kiyev 18-09-2012 saat 09-31

  • Şəhriyyə QƏZƏNFƏRQIZI.”Axirətdən gələn pul

    sx

    Mən gözümü açıb atamı şagird hazırlayan görmüşəm. Hər gün eyni vaxtda qapı döyülərdi. Bir andaca dəhliz ayaqqabılarla dolardı. Anam da onların arxasınca ayaqqabıları cütləşdirib, səliqəyə salardı. Yağışlı, palçıqlı günlərdə o ayaqqabıların ətrafı iki-üç dəfə silinərdi. Hələ qarlı, şaxtalı havalarda anam onlara atamın diliylə desək “ pürrəngi” çay da verirdi. Atamınsa bir qolunda təzyiq ölçən aparat sallaq olurdu. Ya anam, ya biz tez-tez təzyiqini ölçürdük. Ayaqları isə isti su ilə dolu olan vedrədə. Bu cür pul qazanırdı mənim atam. Hər gün dörd nəfər bir evdən Bakıya yollanırdı. Bir şəhərdən başqasına getmək yetərincə maddiyat tələb edirdi. Dördümüz də Universitetdə oxuyurduq. Ən az pul mənimlə ortancıl bacıma verilərdi. O zamanın diliylə desək, “ üç məmməd”.
    Mən Universiteti bitirdiyim il atam qəfildən dünyasını dəyişdi. Bizim də dünyamız tar-mar oldu. Anam ağlamaqdan gözlərini kor etdi. Bir gözü tamamən tutuldu. Hər gün onun ağlamaq səsiylə oyanırdım yuxudan. O zamanlar vəziyyətimiz heç də yaxşı deyildi. Mən Universitetləri bitirib evdə işsiz oturmuşdum. Hər gün kimlərdənsə mənim işim üçün zəng gözləyirdik. Gözümüz telefonda qalmışdı.
    Bir gün də səhər yenə anamın ağlamaq səsinə oyandım yuxudan. Artıq mənimçün adi bir hal olduğu üçün səbəbini də soruşmadım. İstiqamətimi dəyişib yenidən yatmaq istəyirdim ki, birdən qapı bərk döyüldü. Evdə yalnız ikimiz idik. Qoxduq. Təlaşla qapıya qaçdıq. Qapının arxasında tanımadığımız simayla qarşılaşdıq. Orta yaşlı bir qadın ağlaya-ağlaya divara söykənmişdi. Görünür pilləkənləri qaçaraq çıxmışdı. Əlini sinəsinə qoyub tövşüyürdü. Əvvəlcə yanlış gəldiyini sandıq. Qadın ikimizin də ona necə susqun baxdığımızı görəndə sözə başladı.
    -Salam. Qəzənfər müəllimgilin evidir?
    Cavab verməmişdən öncə beynimizdə müxtəlif “yəqinlər” yarandı. Mən düşündüm: “Yəqin, atamın ölümündən xəbərsizdi, yanına şagird gətirmək istəyir. Bəs niyə ağlayır? Niyə həyəcanlıdır? Bir də axı atam artıq illər öncə ölmüşdü. Bu günə qədər şagirdlə bizi narahat edən olmayıb”. İçimdəki suallara içimdəcə yarı əminliklə, yarı şübhəci cavab verdim. Nəhayət ki, anam dilləndi:
    -Bəli. Amma… (daha&helliip;)

  • Rahilə DÖVRAN.Yeni şeirlər

    12091354_1653537131524991_3860076084131834097_o

    VAXT VARDI

    Qəzəllərim – silsiləsindən

    Vaxt vardı təzə,qönçələmiş bir gül idim mən,
    Bilməzdim nədir fəsli-xəzan,tufan,duman,çən.

    Yolumu gözlərdi çəmənlər,dağlar,dərələr,
    Istərdilər onların sinəsiqndə bitəm mən.

    Eşqimdən dərdə düşüb ağlayardı bülbüllər,
    Mənə həsəd edərdi lalə,nərgiz,yasəmən.

    Valeh edərkən mərifətim,cümlə-cahanı,
    Yaxdı fələk,gur saçlarıma,düsdü bəyaz,dən.

    Tufan sovurub gülşənimi eylədi səhra,
    Qönçəm,çiçəyım,oldu xəzan,getdilər əldən.

    Versə də bahar fəslin bada,dönsə də Dövran,
    Heç getməyəcək ilk baharın eşqi könüldən.

    03.11.2015.

    G Ə L M Ə D İ

    Qəzəllərim silsiləsindən

    Gözlədim sübhə kimi qəlbi talan, gəlmədi,
    Yar necə çıxdı görən vədə yalan,gəlmədi.

    Bilirəm dözməyəcək bu həsrətə xəstə könül,
    Dəlitək sevən qəlbim qaldı nalan, gəlmədi.

    Bu halət etdi məni, yaşayan bir canlı cəsəd,
    Dipdiri, sağikən məni qəbrə salan, gəlmədi.

    Hicrindən bitab olub, düşər ikən yataqlara,
    Hər saat, hər dəqiqə canım alan, gəlmədi.

    Ötdükcə dövrü-zaman, dönüb dastan olacam,
    Söylənəcək Dövrana, qənim olan, gəlmədi.

    02.11.2015.

  • Nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli Gülüstan Ədəbiyyatçılar İttifaqına nümayəndə qəbul olunub

    Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik Analitik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Cənubi Qafqaz Xalqları üzrə xüsusi müxbir”i, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli Dağıstan Respublikasının paytaxtı Dərbənd şəhərində yerləşən Gülüstan Ədəbiyyatçılar İttifaqına nümayəndə qəbul olunub
    Qeyd edək ki, bundan öncə nəğməkar-şairə Zeynəb Dərbəndli İraq Türkmən Yazarlar Birliyinə üzv qəbul olunmuşdu.

    Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidməti

  • Eldar Nəsibli Sibirel.Şeirlər

    GÖYƏZƏN DAĞI – 1971

    Baharda çiçəklə, qışda qar ilə
    Təbiət bu dağa gey, bəzən deyib.
    Zirvəsi oynayır buludlar ilə,
    Onunçün babalar göy əzən deyib.

    Düşmənin gözündə qalıb muradı,
    Səfləri hər zaman dağılıb burda.
    Bir qaya parçası bəlkə Qıratın,
    Nalından sıçrayıb dağ olub burda.

    XXI əsrin limanı
    (İxtisarla)

    Ömrüm boyu uymadım
    Qırmızı bayraqlı qırmızıların
    yalançı hayına, küyünə,
    Tapındım göydə ALLAHA,
    yerdə Türkün böyüklüyünə.

    Unut məni

    Bu qala öz əllərinlə
    Uçuldu, qurulmaz oldu.
    Bu çeşmə elə bulandı
    Bir daha durulmaz oldu.
    Unut məni , unut, gülüm.

    Bahar gözündə qəm gördüm,
    Bir dərdimi yüz elədin.
    Gen gəzdim, qəlbin ağrıdı,
    Yaxın gəldim söz elədin
    Unut məni , unut, gülüm.

    Bir ilahi duyğu kimi
    Qəlbinə dola bilmədim
    Eşqim sənin idi, ancaq
    Mən sənin ola bilmədim.
    Unut məni , unut, gülüm.

    DOSTLAR

    Vəzifəyə keçən köhnə dostları
    Nədənsə son vaxtlar itirirəm mən.
    Görməyib əzəlki səmimiyyəti
    Köksümü dərindən ötürürəm mən.

    İllər ötüşsə də, hələ bu sirrin
    Nə üzü bəllidir, nə də astarı.
    Bilmirəm özümü qınayım, yoxsa
    Vəzifəyə keçən köhnə dostları.

  • Şafa KAMİLLİ.”Nifrət”

    19993_1672236156366753_8452233012219527280_n

    Bu qədr sevdikdən , sora ,
    Bu qədər nifrət ,olarmı ?
    Bu nifrət sənəmi ,mənəmi bilmirəm vallah ,
    Qəlbimdə sadəcə nifrət hök edir ,
    Nələr yaşatmisan en dünya mənə ?
    Sevgiylə ,nifrətin ayırd etmitəm .
    Kümüşəm bəxdimdən ,talehimdən ,
    Günahkar özüməm , sevməzdim qərək ,
    Nifrələ bitəçə hardan biləydim ?
    Bu qədər acilar ,dərdlər içində ,
    Elə svməyim, catmişmırdı ,
    O qədr ,dədlərmin ,sərmin ,olduğu yerdə ,
    Nə sevgi ,nə inam ,nədə sadaqət .
    Bitr tək nifrət var ,bilmirəm amma ?
    Kimədi ..?
    İlahi ?
    Onami ?
    Yoxsa özümə ?
    Axı o ,elə mən özüməm .
    Mən onun özümdən ayrı sanmiram .
    O elə mənim özmdü ..
    Deml nifrətdə ,ikmizədi ,
    Bitməyən ,kinədi ,bitməyn , açiğa ,
    Bitməyn yalana ,yalanlardı ,
    Belkə heç nə mən varam ?
    Nə dəki o var ?
    Yalan var ,
    Nifrət var ,
    Göz yaşlarim var ,
    Boşluq var ,qəlbimdə ..
    Yoxxx ,yoxxxx
    Bu boşluq deyil ,
    Nifrət var ,nifrət var ,
    Nifrət var ……..
    Nifrt ……

    2.11.2015

  • Fidan ABBASOVA.”İllərdir adını qoya bilmirəm”

    12191713_862124507198280_9017899144221221656_n

    İllərdir adını qoya bilmirəm
    Nə sevgi, nə isdək, nədə ki nifrət..
    Sadəcə zamanla gülə bilmirəm
    içimi sadəcə didir bu həsrət..

    Mən onu unutdum desəm yenədə
    ürəyim bu sözü inkar eyləyir..
    Sandımki sadəcə sənsiz mənimdə
    yoxluğun hər zaman üsyan eyləyir…

    Dincələ bilmirəm yorğun düşmüşəm
    fikirlər nə qədər səni andırar
    nə zaman ürəkdən səni sevmişəm
    artır gecələri sənli xəyallar..

    Varlığın uzaqdır, yoxluğun yaxın
    məni bu minvalla hara aparır
    sanki bir qayadan sel tək bir axın
    bağlı ilmələri açıb qoparır…

    Fidan hər gümanın bir səbəbi var
    həsrət bir yanında , kədər bir yanda
    o qədər axdarsan böyük məna var
    zamanla alışır sevən insanda…

  • Çətinliklər sevginin və sədaqətin sınağıdır

    1445962927_vefa

    Günlərlə üzülüb ağlayaraq həyatı özünə zindan edən o qədər insan var ki..
    Bu insanlar iman gətirmədən həyatın ağır yükünü çiyinlərinə alaraq yaşamağa çalışırlar. Halbuki insan iman gətirməsə, dünyanın bütün ağırlığı üzərinə çökər və bu ağırlığın altında əzilərək ölümə doğru irəliləyər.
    Bir insandan sevgi gözləyər, amma axtardığı qarşılığı ondan tapmaz. Karyera qurmağı hədəfləyər, ən yüksək mövqeyə çatar, yenə də qane olmaz. Mal-mülk əldə edər, lakin istədiyi xoşbəxtliyə nail olmaz. Çünki gerçək xoşbəxtlik və rahatlıq ancaq imanla və Allaha təvəkküllə mümkündür.
    Əgər Allah sizə kömək edərsə, heç kəs sizə qalib gələ bilməz. Əgər O, sizi zəlil edərsə, Ondan sonra kim sizə yardım edə bilər? Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər! ( Ali İmran surəsi, 160)
    Təvəkkül, səbir və qədərə təslim olmaq .. Bu anlayışlar üzərində çox durmaq lazımdır. Çünki insanlar Allahdan uzaq olduqları, iman gətirmədikləri, təvəkkül etmədikləri üçün bədbindirlər. Ən kiçik çətinliklə qarşılaşdıqda fəryad edirlər. Bir az xəstələnsələr, ölüb-ölüb dirilirlər. Halbuki ölüm anı qədərlərində bəlli deyilmi? Elə isə bu qədər təşviş nəyə lazımdır? Bu dünyanın sonunda hamımızı sonsuz axirət həyatı gözləmir? Niyə insanlar axirətdən bu qədər xəbərsiz yaşayırlar? Allah yaratdığı bütün insanlar üçün müəyyən qədər təyin edib. Hamımız bu qədəri yaşayırıq. Öləcəyimiz anı nə bir saniyə uzada, nə də qısalda bilərik.
    Buna görə də, hər imtahanı xoş qarşılamalı və səbir etməliyik.
    Müsəlmanın qəlbi imanla doludur. Həyatı boyu Allaha təvəkkül edərək yaşayır. Təvəkkül etmək bu dünyadakı ən böyük rahatlıqdır.. Allaha təvəkkül etmək insani nikbin edir. İnsan çox zəif yaradılıb. Dərhal qorxuya düşür, ümidsizliyə qapılır, narahatlıq keçirir. Amma təvəkkül etdikdə bütün əzablar yox olur, böyük güc qazanır. Ona görə də, həqiqətən iman gətirən insanı heç nə çökdürə bilmir. Çünki iman gətirənlər güclərini yeganə dost və bütün kainatın sahibi olan Allahdan alırlar.
    Əlbəttə ki, müsəlmanlar da çətinliklərlə üzləşirlər. Məsələn, insan çox sağlam olduğu anda beli tutular. Qəflətən başına bəla gələr. Ən yaxın dostundan pislik görə bilər. Təhsili üçün çox vacib olan imtahandan kəsilə bilər. Yaxınları dünyasını dəyişər. Övladı xəstələnə bilər. Maddi sıxıntı çəkə bilər. Belə hallarda müsəlman bilir ki, dünya həyatı “oyun və əyləncə” yeri deyil, imtahan yeridir. Həyatının hər anında könüldən Allaha təslim olub Ondan razı olduğunu göstərər. Bilər ki, hər çətinliklə bərabər bir asanlıq var. Allah bir qapını bağlasa, min qapını açar.
    Şübhəsiz ki, hər çətinlikdən sonra bir asanlıq gələr! ( Şərh surəsi, 5)
    Əslində hər imtahan insanın nəfsini tərbiyə etmək üçündür. Çətinlik, sıxıntı, yoxluq, xəstəlik, qısası, bu dünyadakı çatışmazlıqlar olmadan öyrənmək mümkün deyil. Məhz bu məqamda inanclı insanlarla inkar edənlər ağ və qara kimi bir-birlərindən ayrılırlar. Müsəlmanın səbri və təvəkkülü təqdirəlayiqdir. İnkarçıların çarəsizliyi isə onları pəjmurdə həyat yaşamağa məhkum edir.
    Şübhəsiz ki, Allah yaratdığı bütün qullarına qarşı sonsuz şəfqət və mərhəmət sahibidir. Onlara Qurana sarılaraq təvəkkül etməyi, səbir etməyi və qədərə təslim olmağı öyrədir. Lakin inadla inkar edənlər düşdükləri bataqlıqda çırpına-çırpına üzüntü ilə yaşamağa məhkumdurlar…
    De: “Allahın bizim üçün yazdığından başqa bizim başımıza heç nə gəlməz. O bizim Himayədarımızdır. Qoy möminlər Allaha təvəkkül etsinlər!” ( Tövbə surəsi, 51)

    Vəfa Kərimzadə

  • Şükür Allaha olan sevgimizin ifadəsidir

    1446569431_cms-image-000011948

    Bizi yoxdan var edən və hər an saysız-hesabsız neməti ilə əhatə edən, qoruyan, xəstələndiyimiz zaman şəfa verən, bizi yedirdən, içirdən Rəbbimizə sevgimizi göstərə bilməyimizin ən mühüm yollarından biri şükür etmək, yəni Allaha bizə verdiyi bütün nemətlər üçün təşəkkür etməkdir.

    Şükür etmək həm fərzdir, həm də ruhumuza rahatlıq verən bir ibadətdir. Rəbbimiz dünyaya gəldiyimiz andan öləcəyimiz ana qədər bizə dayanmadan müxtəlif gözəlliklər verir. Bir-birindən gözəl çiçəklər, bir-birindən sevimli heyvanlar, həm görünüşləri, həm ləzzətləri xoşumuza gələn yeməklər, fərahlıq verən içkilər, qupquru torpağın içindən çıxan və bir-birindən fərqli görünüşlərə, rəng və qoxulara malik tərəvəzlər, meyvələr, yolumuzu asanlaşdıran minik vasitələri Allahın xoşumuza gəlsin deyə, biz iman edən qullarına sevgisini təzahür etdirdiyi nemətlərdir.

    Rəbbimiz bizə o qədər çox nemət yaradır ki, əgər Allahın nemətini saymağa cəhd etsək, onu ümumiləşdirərək belə saya bilmərik. (Nəhl surəsi, 18) Bunun qarşılığında bizdən gözlədiyi tək şey verdiyi bu nemətlərin şüurunda olaraq Ona sevgimizi ən səmimi şəkildə yönəltməyimizdir. Sevgimizi göstərməyimiz üçün bizə verilən hər şeyin Allahın lütfü olduğunu görüb, bu nemətlərə qarşı daim minnət ruhu içində olmağımız səbəb olur.

    Dərin düşünmədikdə bəlkə ağlımıza belə gəlməyəcək incəliklər bizim üçün həyati əhəmiyyətə malik bir nemətdir. Biz bu nemətləri əldə etmək üçün heç bir əmək sərf etmirik. Həyatımızdakı bir çox təfərrüatın bizim üçün əvəzsiz nemət olduğunu onları itirdikdə anlayırıq. Ancaq bir çox insanın ağlına saysız nemət üçün Allaha şükür etmək gəlmir. Allah «Səba» surəsinin 13-cü ayəsində, “Qullarımdan şükür edənlər azdır” deyə bildirir, iman edənləri belə bir qəflətə qarşı xəbərdar edir.

    Halbuki biz fərqində olsaq da, olmasaq da Rəbbimiz həyatımızı davam etdirməyimiz və xoşbəxt olmağımız üçün üzərimizdəki nemətlərini anbaan, heç bir axsaqlıq olmadan davam etdirir. Buna baxmayaraq, şükür etməyi unudan bəzi insanlar var. Allah insan nəfsindəki bu nankorluğa Quran ayələrində belə diqqət çəkir:

    Sizə qulaq, göz və ürək verən Odur. Siz (Allahın nemətlərinə) çox az şükür edirsiniz. (Müminun surəsi, 78)

    Sizi yer üzündə yerləşdirdik və orada sizin üçün dolanacaq vasitələri yaratdıq. Siz isə olduqca az şükür edənlərsiniz! (Araf surəsi, 10)

    Mömin üçün sevdiyi insanların rahatlığı, dincliyi vacibdir. Mömin sevdikləri üçün rahatlıq yaradır, sağlam olması, şən olması üçün çalışır. Şübhəsiz, bunların hamısını Allah rizası üçün edir və bunun qarşılığında da sevgi görməyi umur. Bu fədakarlığa göz yumulması, biganə münasibət göstərilməsi, sevgi verilən insanın ruhundakı əxlaq və sevgi çatışmazlığının əlamətidir. Bizi yaradan, kainatın hər nöqtəsində sonsuz Ağlı ilə təzahür edən Rəbbimizin sonsuz gözəllik və incəliklərini göz ardına vurulması da Allahın qəzəbinə səbəb olacaq bir əxlaq pozuntusudur. Rəbbimiz Quranda bu mövzuya belə diqqət çəkir:

    (Ey camaatım!) Yadınıza salın ki, o zaman Rəbbiniz bunu bildirmişdi: “Əgər (Mənə) şükür etsəniz, sizə (olan nemətimi) artıracağam. Yox, əgər nankorluq etsəniz, (unutmayın ki) Mənim əzabım, həqiqətən şiddətlidir! (İbrahim surəsi, 7)

    İnsan Allahın nəsib etdiyi qədər ağıla, bacarıq və düşünmə qabiliyyətinə malik ölümlü, aciz qul olaraq belə gördüyü gözəlliklər qarşısında təşəkkür gözləyərkən, nəfəs alıb verməyimizdən görməyimizə, yeriyə bilməyimizdən yuxuya getməyimizə qədər saymaqla bitməyən sonsuz neməti bizə hər an bəxş edən Allaha qarşı şükürdə heç bir nöqsan olmamalıdır.

    Bu səbəbdən hər nemətlə qarşılaşdıqda sözlə daima, “Elhamdülillah, ya Rəbb, sənə şükürlər olsun” demək Allaha olan sevgimizin, minnətdarlığımızın göstəricisidir. Bu eyni zamanda, ətrafımızdakı insanlara da bu ibadəti xatırlatmağımıza səbəb olur. Sözlə deməklə yanaşı o nemətləri qoruyacaq və onlara zərər gəlməsini əngəlləyəcək bir dəqiqlik içində olmağımız da Allahın bəyənəcəyi bir əxlaqdır.

    Allahın bizə verdiyi ən dəyərli nemətlərdən biri sağlamlığımızdır. Sağlam olduğumuz üçün şükür etməyimiz Allaha olan sevgimizin göstəricisidir. Sağlamlığımızı qorumağa çalışmağımız, sağlamlığımızı pozacaq vərdişlərdən uzaq olmağımız isə şükürün əməli göstəricisidir. Buna görə də dilimizdəki şükrü davranışımızdakı şükürlə də möhkəmləndirməyimiz gözəl iman əlamətidir.

    “Allahım Sənə şükür edirəm” cümləsini ifadə etməklə yanaşı, təvəkkül, Allahdan hər an razı bir ruh halını da əhatə edir. Ona görə şükür yalnız bolluq içində deyil, yoxluq içində də heç vaxt tərk edilməməsi, hətta daha da çox edilməli olan bir ibadətdir.

    Allahı sevən və Ondan razı olan insanlar sağlamlıqları üçün daim şükür etdikləri kimi, xəstələndikləri zaman da şükür edirlər. Allah onları daha ağır bir xəstəlikdən qoruduğu, şəfaya səbəb olan dərmanlar yaratdığı, xəstəliyin diaqnozunu təyin edən tibbi cihazları və həkimləri yaratdığı üçün Allaha minnətdarlıq edirlər. Allah hər hansı bir ağrı verdikdə, daha böyük ağrıları düşünüb, içində olduqları vəziyyətə yenə şükür edirlər. Hər cür çətinliyin, əziyyətinin dünyadakı imtahanın bir hissəsi olduğunu bilirlər. Allahın razı olacağı əxlaqa yiyələnmək üçün Allahın bu imtahanları xüsusi yaratdığını düşünüb, yenə sevinc içində olurlar.

    Bu səbəbdən iman edənlərin həyatı çətinliklərlə, bolluq içində keçsə də daim şükür ibadətini yerinə yetirməyin bərəkətini, vicdanı rahatlığını yaşayır və Allahın rizasını qazanmağı ümid edirlər.

  • Əyləncə dünyasında necə xoşbəxt ola bilərik ?

    1446110739_11701148_880540382034435_4546486736952633996_n

    Əyləncə bugünkü insanlarının əsas ehtiyaclarından biridir. Texnologiyada, xüsusilə də informasiya texnologiyasında son illərdə əldə edilən nailiyyətlər ictimailəşmək, özünü inkişaf etdirmək və ya müasir həyatın yeknəsəqliyindən uzaqlaşıb xoş istirahət keçirmək istəyən kütlələri arxasınca aparır. Musiqi, oyunlar, sənətkarlıq, kinoteatr, idman, televiziya kanalları, video və kompüter oyunları, kütləvi informasiya vasitələri, internet kimi əylənməyi təmin edən vasitələrlə yanaşı alış-veriş mərkəzləri, otellər, istirahət mərkəzləri, gecə klubları da həyatı daha cazibədar hala gətirmək üçün alternativlər irəli sürür.

    Ünsiyyət üzrə mütəxəssis amerikalı Nil Postman əyləncənin ictimai həyatda gəldiyi yeri bu şəkildə ifadə edir: «Ölənə kimi əylənmək səviyyəsindəyik». Həqiqətən də 21-ci əsr insanını əyləndirmək üçün bu gün hər şey mövcuddur. Led və plazma texnologiyaları, internetə bağlanma xüsusiyyəti və xüsusi inkişaf etdirilmiş tətbiqləri ilə çox estetik görünüşlü ağıllı televizorlar, təkcə səs və görüntünü ötürməklə kifayətlənməyən, musiqi dinləmək, televizor izləmək, şəkil və video çəkmək kimi funksiyaları olan ağıllı telefonlar və hər kəsin xoşuna gələn daha bir çox teknoloji məhsul… Xüsusi görüntü effektləri və animasiya texnikaları ilə zəngin filmlər… Üç ölçülü kompüter oyunları… Ünsiyyət vasitələri sayəsində on minlərlə kilometr uzaqlıqdakı insanlarla rahat şəkildə əlaqə qurula bilən, nəql etmənin çox asanlaşdığı, informasiyanın anındaca hər yerə ötürülə bildiyi çox inkişaf etmiş bir dünya… Hər biri və daha da artığı dövrümüzün insanları üçündür.

    Bəs onlarla nəhəng sektor əyləndirmək üçün bu qədər əmək sərf edərkən insanlar niyə hələ də xoşbəxt deyil? Özlərini əhatə edən bu əyləncə dünyasında necə olur ki, xoşbəxtliyi əldə edə bilmirlər?

    Küçədəki insanlara diqqətlə baxın. Düşüncəli, şübhəci, narahat, qəzəbli və qəmqin simalarla qarşılaşacaqsınız. Nələrdən söhbət etdiklərinə də qulaq asın. İş yerində, ailədə, idman zalında, kafedə bir yerdə olduqlarında bir-birlərinə nə qədər sıxıntılı və dərdli olduqlarını danışdıqlarının şahidi olacaqsınız.İnsanlar ədatən bədbinliyin həyatın son mərhələsi olan qocalıq dövründə ortaya çıxacağını düşünürlər. Yaşlılıqla bərabər gələn acızliklər və xəstəliklər bunun səbəbi olaraq qəbul edilir. Halbuki yaşadığımız dövrdə bədbinlik xüsusilə gənclər arasında yayılıb.

    Kənardan baxdıqda çox qəşəng, baxımlı, həyat dolu, şən görünən onlarla gənc əslində xoşbəxt ola bilməməkdən şikayət edir. Kafelərdə, restoranlarda birlikdə olduqda ortaya çıxan mənzərə həyatlarındakı hər şeyin mükəmməl olduğu təəssüratını yaradır. Halbuki bir çoxu o kafelərdə, restoranlarda dostlarına nə qədər bədbəxt olduqlarını, həyatdan nə gözlədiklərini bilmədiklərini, içlərindəki sıxıntıdan qurtula bilmədiklərini danışırlar. Hamısının əlində də siqarət və içki var. Hamısının unutmaq istədiyi sıxıntıları, qaçmağa çalışdıqları problemləri, cavab tapa bilmədikləri problemləri var.

    Yeni qeyimin, yeni səyahətin, yeni kəşf etdikləri əyləncə məkanının həyatlarına yeni həyəcan və xoşbəxtlik gətirəcəyini düşünürlər, lakin bunların heç biri içlərindəki sıxıntını aradan qaldıra bilmir.

    Ardı-arda planlar qururlar. “Həftə sonu bura gedək”, “orda çox gözəl əyləncə məkanı var, bir neçə günlük ora gedək” deyərək qurduqları planlar bir-birinin ardınca gəlir. Rahat olacaqlarını düşünərək tətilə gedirlər, amma getdikləri yerdə yenə də xoşbəxtliyi tapa bilmirlər. İnsanların səs-küyü, səyahətin verdiyi yorğunluq, içkinin verdiyi baş ağrısı ruhlarında sıxıntıya səbəb olur, dərhal evə qayıtmaq istəyirlər. Evə qayıtdıqlarında bədbinliklərini də özləri ilə birlikdə gətirdikləri üçün sıxıntıları davam edir. Bu dəfə də növbəti tətilə hazırlaşırlar. Bu, həyat boyu davam edir.

    Tapa bilmədikləri xoşbəxtliyin axtarışı içindəki gənclər hələ 19, 20, 21 yaşlarında özlərini yorulmuş və çökmüş hiss etməyə başlayırlar. Narkotik, içki kimi fiziki və zehni uyuşduran maddələrin yayılmasının arxasında da bu bədbinlik xəstəliyi var. Bədbinliklərini özlərini uyuşduraraq unutmağa çalışırlar. Instagram, Facebook kimi sosial şəbəkələrdə paylaşdıqları şəkillərdə və ya verdikləri şərhlərdə “həyatın zövqünü sonuna qədər yaşayırıq” təəssüratını yaratsalar da, şəxsi söhbətlərində ifadələri tamamilə başqadır.

    Yeni qeyimlər, yeni imic, yeni dostluqlar, yeni mühit və ya yeni maşın, ev, son model telefon və ya kompüter… Heç biri onları həqiqi mənada qane etmir. Gənc yaşda sanki içləri boşalmış insanlara çevrilirlər. Halbuki xoşbəxt olmaq çox asandır. Hər insan iman gətirib özünü Allaha təslim etdikdə rahat və xoşbəxt olacaq şəkildə yaradılıb. Ruhun qidası olan imandan uzaqlaşan insan havasız qalır, zaman keçdikcə bütün canlılığını itirir və sanki ölmədən ölür. Ruha qidasını verən insan isə hər zaman canlı, xoşbəxt və şən olur.

    Dolayısilə hər kəs özünü imanla, mənəviyyatla qidalandırmalıdır. Şübhəsiz ki, Allaha imanın gətirdiyi gözəl əxlaq, vicdan, sevgi, mərhəmət, fədakarlıq insanın əsas qida mənbəyidir. Daha da önəmlisi Allaha sevgi, vəfa və sədaqət… Ruh ancaq Allah eşqi ilə nəfəs alıb verdikdə canlanır. Allahı unutmuş, Allahdan üz çevirmiş bir insan içdən-içə nəfəs ala bilməyən ruhu ilə birlikdə yaşamağa davam etsə də, hara gedirsə-getsin, nə edirsə-etsin, axtardığı xoşbəxtliyi tapa bilməz. İçində ölü ruh daşıdığı müddətcə hər cür dünyəvi imkana sahib olsa da, sıxıntıdan və əziyyətdən əsla xilas ola bilməz.

    Halbuki Allaha özünü təslim etmiş bir insan həyatının hər anında xoşbəxtdir. Belə ki, xoşbəxt olmaq üçün sayısız səbəbi var. Allahı sevməyin, Onun yaratdığı gözəllikləri görə bilməyin daimi xoşbəxtliyi içindədir. Ölümdən sonrakı həyatda onu gözləyən sonsuz cənnəti ümid etməyin xoşbəxtliyi və sevinci içindədir, Allahın lütfü ilə yaşadığı, sevdiyi şeylərə Allahın lütfü ilə sahib olduğu üçün, ailəsi və dostları ilə birlikdə olduğu üçün, hər şeyi Allahın yaratdığı gerçəyinin fərqində olduğu və həyatını qəflətdən uzaq keçirdiyi üçün hər zaman sevinclidir. Xoşbəxt olmaq üçün süni səbəblər axtarmasına ehtiyac yoxdur. Qəlbinin dərinliklərində tükənməyən daxili rahatlıq və sevinc hara getsə, onunla birlikdədir. Teknologiyanı, musiqini, sənəti, rəqsi, əyləncəni yaradanın Allah olduğunu və bütün bunları nemət olaraq yaratdığını bilir. Hər birindən ayrı zövq alır. Onu kədərləndirəcək, sıxıntıya salacaq heç nə yoxdur. Çünki hər şeyin dostu olan Allahdan gəldiyini bilir. Əylənmək, xoşbəxt olmaq üçün əlində bir çox səbəbi olduğu halda, xoşbəxtlikdən uzaq həyatı olanlar bilməlidirlər ki, xoşbəxtlik kənarda deyil, insanın öz içində olan bir dəyərdir.

  • Abdulla Məmmədi doğum günü münasibətilə təbrik edirik! (4 noyabr 1963-c il)

    yt

    Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Rəhbərliyi Sizi, Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsini, istedadlı qəlmə sahibini, Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının elektron orqanları Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun Fəxri üzvünü və əməkdaşını doğum gününüz münasibətilə səmimi qəlbdən təbrik edir, Sizə uzun ömür, möhkəm cansağlığı, xoşbəxtlik, işlərinizdə, ədəbi-bədii yaradıcılığınızda bol-bol uğurlar diləyir!

    Mətbuat xidməti

    ETİRAF

    Nə qədər gizləyim baxışımı mən,
    Nə qədər gözündən yayınım, qaçım?
    Sığınıb gecənin ağuşuna mən,
    Tənha bir qüssəni nə qədər qucum?

    Sənli ümidimin gerçəyi baha,
    Sövq etmə əlçatmaz istəyə məni.
    Ömrümün payızı yetişib daha,
    Salma dərd eləyib ürəyə məni.

    Bu könül dünyam da könlümü almır,
    Könülsüz açılır gözümdə səhər.
    Ürəyim könüllü qayğıma qalmır,
    Haradan qarşıma çıxdı bu qədər?! (daha&helliip;)

  • Hülya ASLAN.”AZERBAYCAN”

    899477

    Oğuz soyum, soyundan,yahşi gözel huyundan
    Türk’ün destan yazdığı Hazar,Tuna boyundan
    Kutsaldır bu topraklar,savaşlar bir son bulsun
    Dirilsin hür vicdanlar her yerde toy kurulsun
    Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
    Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin

    Yeter olsun zulümler vatanımızdaki yas
    Kahraman ırkımızdan kalmasın acı miras
    Madem hep bir insanız, vardır bir gönül dili
    Karabağ da yeşersin,dostluğun barış gülü
    Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
    Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin

    Şanlı Türk bayrağımız ,Türk’ün olduğu yerde
    Allah muhtaç etmesin ülkemizi namerde
    Bedel olsun dünyaya ırkımın tek neferi
    O Hilal ezel, ebed kucaklasın zaferi.
    Azerbaycan Can özüm, duyanlar bunu bilsin
    Sen bendensin,ben senden Cihanda Türkiyesin

  • Qiymət MƏHƏRRƏMLİ: “Məsələ yerindəcə həll olundu, ilan ulduz görən kimi “öldü”…”

    1836816_10200683320604901_1150158201_o

    Müsahibim sevdiyim şair, “Elimiz.Günümüz” qəzetinin baş yazarı,
    filologiya üzrə fəlsəfə doktoru Qiymət xanım Məhərrəmlidir.
    – Salam, Qiymət xanım. Mənim sizə ünvanladığım sualları cavablandırmaya da bilərsiniz. Ən azından ona görə ki, özünüz də dediyiniz kimi, məni tanımırsınız və bunu da bilirəm ki, siz yaxından tanımadığınız heç bir jurnalistə müsahibə vermirsiniz. Lakin bilin ki, suallarımı cavablandırmasanız, bu, gənc bir jurnalistin sevdiyi bir yaradıcı insan barəsindəki ümidlərinin çilik-çilk olması demək olar.
    – Bu ümidləri qırmamaq xatirinə və sizin səmimiyyətinizə inandığım üçün bugünkü müsahibəyə razılıq verdim.
    – Nəhayət ki… Hər halda, gəlin, söhbətə körpü salaq. Xahiş edirəm, özünüzü oxuculara təqdim edəsiniz: axı, siz kimsiniz, Qiymət Məhərrəmli?
    – Sualınıza cavab verməmişdən öncə deyim ki, bu yazı üçün özünüzə nədən israrla məhz Qiymət Məhərrəmlini müsahib seçdiyiniz mənə qaranlıq görünür. Özümü təqdim etməyə gəlincə, təvazökarlıqdan kənar kimi çıxmasın, yəqin bu imza özündə nəyisə ehtiva edir ki, bu gün tanımaza-bilməzə onun ünvanına bu qədər sual göndərilir. Gərəklidirsə, deyim: Qiymət Məhərrəmli ən əvvəl ana, bacı, həyat yoldaşı, sonra isə elmi işçi, qələm adamı, dost, yoldaş, ən mühümü isə vətəndaşdır.
    – Deyəsən, sizi tərpətmək o qədər də asan olmayacaq. Lakin cavabdan da görünür ki, siz ailəni, övladları hər kəsdən və hər şeydən üstün tutursunuz. Necə deyərlər, həyatda karyera qazanmaq məsələsi sizin üçün ikinci dərəcəlidir. Bu, belədirmi?
    – Düzünü desəm, mən karyeranı heç vaxt ailəmdən, övladlarımdan üstün tutmamışam, tutmaram da. Karyera bu gün ola, sabah isə olmaya bilər. Ailə, nəsil, şəcərə isə insanın soyu, kökü, bu günü, keçmişi, gələcəyidir. Ləyaqəti olan insan isə nə bugününə, nə keçmişinə, nə də gələcəyinə xəyanət etməlidir.
    – Bilmək olarmı, neçə övladınız var?
    – Maraqlıdırsa, deyim: 3 oğlumuz, iki nəvəmiz var.
    – Hərdən eşidirik ki, Qiymət Məhərrəmli ailəsindən ayrılıb, indi Türkiyədə yaşayır…
    – Vallah, elə sual verirsiniz ki, adamın lap ayağının altından yer qaçır. İnanın, 32 illik ailə həyatımızda yoldaşımla aramızda bircə dəfə də olsa kiçik bir narazılıq da olsun olmayıb ki, deyim bu şayiənin bir uyarı var. Əksinə, mən texnikumda oxuyanda da, ali təhsil illərimdə də tələbə yoldaşlarıma hər zaman öz ailəm kimi mehriban, səmimi ailə arzulamışam. Buna onların hər biri şahiddir. Eyni zamanda, ailəmizin bütün dostları da bizdəki sədaqətə, səmimiyyətə, sevgi və ehtirama həsəd aparıb, bizdən nümunə götürməyə çalışıblar. Mən 18 yaşıma kimi doğma Şəkidə yaşamışam, ömrümün ondan sonrakı 32 ilini isə Bakıda yaşamaqdayam. Türkiyəyə, Gürcüstana, İrana olan işgüzar səfərlərim, görünür, kimlərinsə yuxusunu qaçırır, ona görə bu cür əsassız sözlər danışırlar. Ana Vətənimi ürəkdən sevirəm, dünyanın heç bir yerində duruş gətirib yaşaya bilmərəm.
    – Sizcə, ailənin möhkəmliyinə səbəb nədir? Axı, ind (daha&helliip;)

  • Şəfaqət CAVANŞİRLİ.”Sevginin gözləri” romanının XXII hissəsi

    12202155_886472768116427_1538859207_n

    Lamiyə Tahirin pulnan tutduğu evdə onunla birgə iki gün yaşadı. Tahirin Lamiyəyə qarşı münasibətlərində soyuqluq hiss olunurdu. Lamiyə dözməyib qaldığı üçüncü gündə soruşdu:
    – Nə olub? Gəlməyimi istədin gəldim. Daha nə lazımdı sənə?

    Tahir hirslənib Lamiyəni yatağa itələdi.
    – Məni aldatmağını həzm edə bilmirəm. Xəyanətini unuda bilmirəm. Bu uşağın məndən olmayacağını fikirləşəndə az qala havalanıram.
    Lamiyə özündən çıxdı, səsini qaldırdı, havalı kimi danışmağa başladı.
    – Sənə demişdim bu uşaqı doğum? Özün məcbur etdin. Nədir? İndi ayılmısan?
    – Pal-paltarını yığışdır, çıx get evinizə.
    Lamiyə təəccüblənmədi, kinayə ilə gülümsədi
    – Belə də bilirdim. Ağıllısan, gedim uşağı doğum, sonra təzədən ortaya çıx, uşaq məndəndir de. Onsuzda ailəmi dağıtmasan dincəlməyəcəksən.
    Tahir qəşş edib güldü.
    – Ailə? Sənin məgər ailən var? Hanı ərin? Heç bir dəfə də olsun arvadıyla maraqlanmayıb. Yaxşı kişi olsa, heç olmasa arvadının məşuqunun yanında olduğunu bilərdi.
    – Sən də yaxşı olsaydın, ərimə yox, sənə gələrdim.

    Tahir Lamiyənin gözlərinə baxdı, yataqda üstünə çıxdı, özü də bilmədi qadına nə qədər şillə vurdu. İlk şillələrə Lamiyə özünü müdafiə etsə də, sonra bacarmadı, halsız qaldı. Bir tərəfdən də Tahirin dizi qarnına dəyirdi. Tahir Lamiyənin tərpənmədiyini gec başa düşdü, dayandı. Lamiyənin üzünə yüngülcə şillə vurdu ki, ayıltsın, ayılmadı
    – Lamiyə, Lamiyə.
    Lamiyədən səs çıxmırdı. Tahir qorxdu, qadının üstündən qalxdı. Dəli adamlar kimi sağına, soluna baxırdı. Lamiyəni yenidən oyanması üçün yüngülcə şillə vurdu, heç bir nəticəsi yoxdur. Əlləriylə başını tuta-tuta evdən çıxdı və qayıtmadı.

    Hemişəki kimi Rəşadla Təhminə, Fidan nahar edirdilər. Fidan Təhminəylə Rəşadı diqqətlə süzdü,sükutu verdiyi qərarla pozdu.
    – Ola bilsin övladlığa uşaq götürüm.

    Təhminənin yediyi tikə boğazında qaldı, öskürdü. Rəşad kürəyinə yüngülcə vurdu,” öz payındı” deyib, içməsi üçün su dolu stəkanı ona uzatdı. Təhminə suyu içəndən sonra dərindən nəfəs aldı.
    – Deyirəm də, son vaxtlar sənin başın xarab olub. Əlli yaşın var uşaq götürürsən saxlamağa? Ay Allah, dəli olacam. İyirmi yaşın heç tamam olmayıb, nədi, ərə getməyəcəksən, ya Səfər qayıdacaq?
    (daha&helliip;)

  • Mayisə ƏSƏDULLAQIZI.”Gül olsun Vətənin dağı-dərəsi!”

    1533150_672733326111760_899121006_n

    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı laureatı

    Zalım düşmən pusqudadı, çapardı,
    Neçə oğulları vaxtsız apardı.
    Analar-bacılar şivən qopardı,
    Amandı, yatmayaq, dur, ay qardaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!!!

    Neçə öpüş donub qaldı dodaqda,
    Neçə çiçək solub qaldı budaqda,
    Neçə baxış itib qaldı uzaqda,
    Nə qədər səbr edək, dur ay sirdaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!

    Qoy ucalsın göyə haqqımın səsi,
    Gül olsun Vətənin dağı-dərəsi.
    Düşməni hürkütsün igid nərəsi,
    Dur gedək irəli, dur ay qardaşım,
    Oyan ay qohumum, ay vətəndaşım!

  • Hüseynov Qahir Qüdrət oğlu

    1533150_672733326111760_899121006_n

    Mayisə ƏSƏDULLAQIZI,
    Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü,
    “İctimaiyyət və təhsil” qəzetinin təsisçisi və baş redaktoru,
    “Qızıl qələm” media mükafatı layreatı

    1968-ci il, İyulun 07-si, Goranboy rayonunun Sarov kəndində anadan olub. 1975-ci ildə Sarov kənd 8 illik məktəbin 1-ci sinifinə gedib ve 1983-cu ildə 8 illik məktəbini, 1985 ildə Dəliməmmədli orta məktəbini bitirib və həmin il- 1985-ci ildə Rusiyanın Ulyanovsk şəhərində Ali hərbi tank məktəbinə qəbul olunub. 1989 cu ildə ali məktəbi bitirib və təyinatla Rusiyanin Zabaykal hərbi dairəsində Ulan Ude şəhərində hərbi hissədə 198-ci motoatıcı diviziyasında tank alayının hərbi tank tağımının komandiri vəzifəsində leytenant rütbəsində hərbi qulluğa başlayıb .1992 ci ildə Xocali faciəsini eşidib mart ayinin evvəli, 2 zabit dostu ilə vətənə köməyə gəldilər. Azərbaycan Müdafiə Nazirliyinə müraciət edib. N saylı alayda tank komandiri təyin olundu.1992 ilin mart ayında Ağdam rayonunda yerləşən 708 hərbi hissənin tank taborunun komandiri vəzifəsinə təyin olunan baş leytenant Qahir Hüseynov dərhal əməliyyat və döyüş şəraiti ilə yaxından tanış olur. Xidmətinin ilk günlərindən qorxmazlığı və igidliyi ilə fərqlənən Qahir qisa bir zamanda komandanlığın və döyüşçülərin rəğbətini qazanır. Ağdam və Tərtər uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak edib. 18 iyun 1992-ci ildə axşam 20.30 radələrində Qahir va Şirin Mirzəyev(polkovnik-leytenant, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı) kəşfiyyat rotasinin komandiri leytenant Yavər Babayev,Şirin Mirzyevin qardasi oglu Mubariz Mirzeyev,Şirin Mirzeyevin əmisi nəvəsi Araz Mirzəyev. Sag qalan surucu ağdamli Mubariz olmusdu.Döyüşçülərin mövqelərini yoxlayıb növbəti döyüş tapşırıqlarını verib geri dönərkən Ağdamın Qaralar kəndi ərazisində UAZ 469 markalı avtomobildə minaya düşdülər. Ölümündən sonra Azərbaycan Bayrağı ordeni ilə təltif olunub. Subay idi. Goranboy rayonun Dəliməmmədli qəsbəsində adına küçə var. Doğulduğu Sarov kənd Mədəniyyət evi Qahir Hüseynovun adını daşıyır. Allah cəmi şəhidlərimizə rəhmət eləsin!