Blog

Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev Hüseyn Arifin 90 illik yubileyinin keçirilməsi haqqında sərəncam imzalayıb.
Sərəncamda qeyd olunur ki, Mədəniyyət və Turizm Nazirliyi, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin təkliflərini nəzərə almaqla, xalq şairi Hüseyn Arifin 90 illik yubileyinə dair tədbirlər planını hazırlayıb həyata keçirsin.
Nazirlər Kabinetinə bu sərəncamdan irəli gələn məsələləri həll etmək tapşırılıb.
2014-cü ilin dekabr ayında Azərbaycan poeziyasının tanınmış nümayəndəsi, respublika Dövlət mükafatı laureatı, xalq şairi Hüseyn Arifin (Hüseyn Camal oğlu Hüseynzadənin) anadan olmasının 90 illiyi tamam olur.
Hüseyn Arif xalqımızın zəngin bədii-poetik irsi zəminində dəyərli əsərlər meydana gətirmiş və milli ədəbiyyata töhfələr vermişdir. Şairin əsas qayəsi vətənə məhəbbətin, mənəvi-əxlaqi zənginliklərin təbiət gözəllikləri ilə vəhdətdə tərənnümündən ibarət olan yaradıcılığı bu gün də gənc nəslin tərbiyəsində öz əhəmiyyətini qoruyub saxlayır.

Eh,nə gəlir əlimdən?
Bir-iki misra yazmaq.
Ha yazsam da sağalmır
Köhnə yaralar ancaq.

Neyləyim ki,bircə söz
Dərdimə dərman olmur.
Yaşayıram hələ ki…
Elə də asan olmur.

Zaman çapıb atını
Ötüb keçir yanımdan.
Qaçıb çıxa bilmirəm
Güzgünün arxasından.

…Oxuyuram hələ də:
“Bu dərənin uzunu.”
Quzusu yox,otaram,
Çoban verə qızını.

*******

Üzümdəki təbəssüm
içimdəki hıçqırıq,
Sızıb üzə çıxınca
olubdu qırıq-qırıq.

Sinəm bir köhnə divar,
güllələrlə yazılıb.
Bir eşqin kölgəsində
qəbrim çoxdan qazılıb.

Dünən qəfil güllədən
ölənin yasındayam.
Gündüzlər “Fatihə”-də,
gecələr “Yasin”-dəyəm.

Təbrizdə güllələnib,
Hələbdə soyuluram.
Bir çinaram,min ildi
içimdən oyuluram.

Tökülür yarpaqlarım,
könlümdə xəzan yeli.
Məni tərsinə atıb
qoca taleyin əli…

Dövranın sapı çürük,
demə:” soldu gül nədən?”
Mən də qəfil ölərəm
bir çovutma güllədən.

*********

Bilirəm gəlmisən qohumungilə,
Qırma ümidimi sən bilə-bilə.
A zalım, insafın yoxmu bir gilə,
Dönüb bircə dəfə baxsan nə olar?!

Sən elə gedirsən,bu yeriş nədir?
Üşüdüm yay günü,bəs bu qış nədir?
Axı səndən ötrü bir baxış nədir?
Dönüb bircə dəfə baxsan nə olar?!

Hərdən solan gülə baxdığın kimi,
Qonaq gələn yola baxdığın kimi,
Yütimə,sayıla baxdığın kimi
Dönüb bircə dəfə baxsan nə olar?!

Yüyürüb qarşına keçimmi yoxsa,
Deyirsən quş olub uçummu yoxsa,
Axı bu küçədən köçümmü yoxsa,
Dönüb bircə dəfə baxsan nə olar?!

Bu sevda Saqifin xatası deyil,
Ballah gözlərini satası deyil.
Daha bircə gecə yatası deyil,
Dönüb bircə dəfə baxsan nə olar?!

Əmiraslanova Gülnarə İsrafilqızı-şairə, jurnalist, publisist “Vahid” Poeziya Məclisinin üzvü (2005), “Məcməüş-şüəra -şairlər məclisi”nin üzvü (2012), Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü (2013), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvü və Yönətim Kurulunun başqanı (2013), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Baş redaktoru (2014), Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş məsləhətçisi(2014)

Əmiraslanova Gülnarə İsrafil qızı 1981-ci il may ayının 25-də Gədəbəy rayonunun Qarı kəndində anadan olub. Ilk şerini üçüncü sinfdə yazmağa başlayıb. Onun ilk çıxışı 2000-ci ildə Gəncə şəhər pedoqoji kollecində 20 yanvar tədbirində öz əksini tapıb. Oxuduğu şerləri Gəncə şəhər icra-hakimiyyətinin nümayəndəsi tərəfindən qiymətləndirilib. Ey insan şeri, dərs aldığı dini hövzə fərəfindən mükafatlandırılıb. ”
Yüksək mədəniyyət, Milli və dini tolerantlıq nümunəsi göstərdiyinə, əsil insan və ideal dünya uğrunda ardıcıl mübarizəyə və səmərəli faliyyətlərə görə “İDEAL SÜLHÜN TƏBLİĞİ FONDU”-nun rəhbərliyi tərəfindən 2013-cü ildə diplomla təltif edilib.
2000-ci ildən respublika mətbuatında Gülnarə İSRAFİLQIZI imzası ilə şeirləri və məqalələri dərc olunur.”Bir ağacın budaqları”, “Duyğulu Arazlar” almanaxlarında şeirləri yayınlanıb.
2004-cü ildə təmənnasız olaraq Milli Elmlər Akademiyası nəşriyyatı tərəfindən “İtən gəncliyimin sorağındayam” adlı ilk şer kitabcası işıq üzü görüb. Lakin həmin kitab redaktə baxımından yüksək olmadığı üçün yenilənməsi nəzərdə tutulub.
Hazırda yazıları və şerləri Eqoist, Carçı.az, Bizimlə.orq, gündəlik info, Ədəbiyyat-az.com, litparad.org, dokkuziklim.net, aktivistplyus.com sayıtlarında yayımlanır. Bu il Türkmən reforom radiosunda “Sübh mavi gəlinlikdə” adlı şeri səsləndirilib.
Teymur Bayramov “BB production” tərəfindən şerləri görüntü ilə hazırlanır.
Yaxın günlərdə tam olaraq dinləyicilərin ixtiyarına veriləcək. Şerlər tam olaraq hazır olduqdan sonra Qələm yoldaşları və şer sevərlərə təqdim olunacaq.

Yer göy qalıb dağılmamış.

Ruhum ağlayır
Üzümdə təbəssüm,
Əllərim bom-boş
Kədərin ünvanı yox.
Payız yarpaqları,
Əsən küləklər.
Boynu bükük ləpirlər,
Daha nələr, nələr,
Sıxlıqlar, sıxıntılar,
Ahlar…
Alqışlar, kəsilən başlar,
Ünvansız…
Vicdansız, vicdansiz.
Yazılan əsər,
Bitirilən roman.
Həyasizlıqdan, alçaqlıqdan.
Aclıqdan…
Səfalətdən həzz alanlar,
Çevrəmizdə.
Küçəmizdə, hamısı,hamısı
Bizdə…
Ölkəmizdə.
Satqınlıqlar, Fironluqlar,
Qeyrətini,
Tarixini, unudanlar
İcimizdə…
Yer-göy qalıb dağılmamış,
Dağıdılır Kuçəmiz də.

* * *

Mavi gözlüm,
Yıldızlara gütür beni.
Gözlərinde itir bəni.
Gözlerine bakım, bakım,
Gözlerinde çoşum, taşım,
Kötülükle hep savaşım.
Benim uğrum senin olsun.
Mavi gözün benim olsun.
Bitsin artık aşk hasreti!
Şunu senden istemekle
Hata etdim…..
Sana mavi gözlüm dedim,
Denizlere kattın beni.
Yüreyinden atdın beni.
Çoşup taştı göz yaşlarım,
Sahildeyim!
Kayıplara karışmadım.
Mavi gözlü olarmısın
Arkadaşım?
“M” harfi yok.
Aşkımız yok.
Yıldiz gibi gözlerine
Aşıkta yok.
Yıdız gibi, əl çatmazdır
Benim olman.
Aşıkmısın deyilmisin
Sana sormam.
Belki bir gün
Bakışlarım konar gözlerine.
Aşkım düşer yüreyine.
Yıldızlara çatar elim,
Benim olar gözlerin.
Belke de, yok…..
Şu aşkımın yoklunda
Kayb olurum.
Yıldızları kendim gibi unuturum.
Mavi gözlü.

Sübh mavi gəlinlikdə!

Mənsə ulduzlu axşam.
Əks olur dodağımda,
İçimdə əriyən şam.
Açılır hər gün yeni,

Xəyalıma pəncərə.
Göy qurşağı deyilir,
Arzular doqan yerə

Qanadları bəm-bəyaz,
Uçur,gedir zamanım.
Qışa doğru yeriyən,
Payız mənim ünvanım.

Kişinin qeyrəti sadələşibdir!

Yaman zəhərlənib dövrün havası,
İtib qız isməti,gəlin həyası,
Açılıb anamın kalağayısı,
Əyində geyimlər tazələşibdir.
Kişinin qeyrəti sadələşibdir.

Sevənlər pak sevib,pak sevilərdi,
Üz-üzə gələndə boynun əyərdi,
Bu nə zəmanədir,bu nə dəyərdir,
Birləşmək ayrılmaq adiləşibdir.
Kişinin qeyrəti sadələşibdir.

İstəyir söhbətə babam qarışın,
Namusdan,qeyrətdən,ardan danışsın,
Qorxuram bulvarda babam da çaşsın,
Çünki keçmişimiz maviləşibdir.
Kişinin qeyrəti sadələşibdir.

Abbasova Fidan Elman qızı-şairə, jurnalist, publisist “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü (2013), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri (2014) Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat PortalınınTəsisçilər Şurasının üzvü (2014), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Məsləhətçilət Şurasının başqanı (2014), Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru (2014)

Abbasova Fidan Elman qızı 1986-cı ildə Ucar rayonunda anadan olub.1993-204-cü illərdə Ucar rayon 1 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.Bakı Dövlət İqtisadiyyat və Humanitar Kollecinin Mühasibat uçotu və audit fakültəsini qırmızı fərqlənmə diplomu ilə bitirib. Hal – hazırda Əmlak Məsələləri Dövlət Komitəsinin 10 saylı ərazi şöbəsində Aparıcı Komputer Mütəxəssisi işləyir.
Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri ilə çıxış edib.Şeirləri və Azərbaycan Xalqının Ümummilli Lideri Heydər Əliyev haqqında olan poeması “Ziyalı”, “Vətəndaş Həmrəyliyi”, “Abşeron” qəzetlərində dərc olunub.Rayon üzrə iki dəfə birinciyiliyə layiq görülüb və Fəxri fərmanla təltif olunub.Azərbaycan Dövlət Konservatoriyasında fərdi müəllim yanında muğam dərdləri üzrə təhsil alıb.

== Azərbaycan ədəbi elektron məkanı ==

*[http://edebiyyat-az.com/ Fidan ABBASOVA
*[http://gundelik.info/ Fidan ABBASOVA
*[http://ayb.az/ Fidan ABBASOVA
*[http://carci.az/ Fidan ABBASOVA
*[http://shahbulaq.az/ Fidan ABBASOVA
*[http:/dokkuziklimt.net/ Fidan ABBASOVA
*[http://bizimle.org/ Fidan ABBASOVA

== Türkiyə ədəbi elektron məkanı ==

* [http://munevverduver.com.tr/ Münevver Düver Sanatevi Sitesi]

Mən nə söyləyim ki yaraşsın sənə

Nifrətə çevirdin baxışlarımı
Mən belə deyildim nə olub mənə
Öldürdün qəlbimdə arzularımı
Mən nə söyləyim ki, yaraşsın sənə.

Nə bir söz tapıram nədə bir kəlmə
Söyləyim ürəyim bir az boşalsın
Qəlbsizi gətirmə imana dinə
Qoy elə əbədi qəlbsiz də qalsın.

Hər səni görəndə sorub qəlbimə
Mən harda səf etdim harda yanıldım?
İndi hər baxdıqca sənin əlinə
Mənmi tutdum onu məhəttəl qaldım.

Bumuydu verdiyin qərarın sözün
Oynadın sən mənim o hisslərimlə
Bir zaman sən belə saxta deyildin
Görünür bir yalan dolub qəlbinə.

Düz deyib atalar bunu əzəldən
İnsana güvənmə sevgiyə güvən
Vaxt olar tapılar itmiş həqiqət
Artıq olmayacaq sevirəm deyən.

Mən hələ sabaha inanacamda
Həyat tək səninlə bitmir anladım
Bəlkə başqasına alışacamda
Səndən uzaq olan boş dünyamdaydın.

Vəfası olmayır ilk məhəbbətin
Sonradan gələndə vəfasız olur
Gözündə ucalan tək həqiqətin
Bu gün var olmayır bir gün yox olur

Sevgi nifrətə də çevrilir bir gün
Bunu mən etmədim bunu sən etdin
Ötüb bir anlığa mənim yanımdan
Necə gəlmişdinsə elədə getdin.

Fidan ötür günlər zamana bağlı
Sən daha inama o xoş gözlərə
Kim sevib ayrılıb ürəyi dağlı
Rast gələ bilərik həmin izlərə.

Artıq unutmuşam deməli səni.

Bəzən yoxluğuna alışsamda mən
sanki bir il olur görüşmiyəli
tamamən dəyişib üz cizgilərin
artıq unutmuşam deməli səni.

Bəlkəmdə bu sözlər oxuduğun an
qəlbinə bir bıçaq saplayacaqdır
o mənli günlərdən xatirimizdə
ən acı ən, iyrənc gün qalacaqdır.

Nə qədər taleyi bədbəxt olanlar
sonradan ayağa qalxıb dirilib
deməli bir insan sevmir yalandır
onun məhəbbəti kinə çevrilib.

Ehtiyac duyduğun zamanlarda mən
sənin yorğanındım soyuqdan kəsə
deməli başqası gəlib qəlbinə
mənim əvəzimdən doğmadır nəsə.

Nə deyə bilirəm acı bir kəlmə
nə etdin qarşılıq olacaq bir gün
bir arzum qalıbdır heç vaxt sevilmə
peşman ol yaşayıb sən hər gün deyin.

Bitirib cümləmi sona yazıram
bəlkə bu sözlərdə artıqdır sənə
verdiyim əhdimi indi pozuram
o saxta xəyallar yaraşmır mənə.

Fidan sanma səni xatırlayacaq
bu gediş son gediş ağılında tut
mənim əvəzimdə mən olmayacaq
onunçun ömürlük sən məni unut………………

Murquzov Kənan Aydın oğlu — şair-junalist,”Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü (2012), Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri (2012), Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin Fəxri üzvü (2013), “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyat dergisinin Azerbaycan temsilcisi (2013), Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəri (2013)

Murquzov Kənan Aydın oğlu 1989-cu il oktyabrın 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.1996-cı ildə Qaradağ rayonu Müşfiqabad qəsəbəsindəki 274 saylı orta məktəbin birinci sinfinə daxil olub.Üç ildən sonra həmin məktəbin üçüncü sinfini bitirmişdir.1999-cu il yaşayış yerini dəyişdirdikləri üçün orta təhsilini Lökbatan qəsəbəsindəki 166 saylı orta məktəbdə davam etdirib.2007-ci ildə həmin məktəbi bitirmişdir.2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.
Şeirləri və məqalələri “Azərbaycan bələdiyyəsi”,”Azad Press”,”Cəmiyyət”,”Yeni Bəşər”,”Möhtəşəm Azərbaycan”, “Sumqayıt Universiteti”, “Yeganə yol”, “Sözün Sehri”,“Yeni Azərbaycan”,“Respublika gəncləri”, “Elimiz, günümüz”, “Yenilik Press”, “Vışka”, “Elin sözü”,“İlham çeşməsi”,”Vedibasar”, “Təzadlar”, “Yeni Axtarış”, “İrəvan Press”, “Azad Qələm”, “Azad Azərbaycan”, “Olaylar”, “Ədalət” qəzetlərində, “Ziyalı Ocağı”, “Ulduz”, “Kümbet” TOSAYAD-ın rüblük mətbu orqanı) müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında çap olunub.2006-cı ildən respublika mətbuatında Kənan AYDINOĞLU imzası ilə şeirləri və məqalələri ilə çıxış edir.Şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunub.Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin Fəxri üzvü seçilmişdir. Sumqayıt Dövlət Universitetinin elmi məqalələr toplusunda Müasir Azərbaycan dili və Ədəbiyyatı sahəsində məqalələri dərc olunub. 2007-ci ildə “Adiloğlu” nəşriyyatı tərəfindən “Ömürdən bir səhifə” adlı ilk şeirlər kitabı işıq üzü görüb.2010-cu ildə “MK” nəşriyyatı tərəfindən”Ömrün yarı yolunda” adlı ikinci şeirlər kitabı çap olunmuşdur.”Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvüdür. 2012-ci il oktyabr ayının 6-da Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Portal Rəhbəri seçilmişdir. Azərbaycan Respublikasının Xalq şairi, Əməkdar İncəsənət Xadimi Nəriman Həsənzadə gənc yazar Kənan Aydınoğlunun ədəbi-bədii yaradıcılığını yüksək qiymətləndirib. 2012-ci ildə Azərbaycan Respublikası Gənclər-İdman Nazirliyi tərəfindən maliyyələşdirilən və Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyi tərəfindən həyata keçirilən “Bölgələrdə yaşayan yaradıcı gənclərlə görüşlər” layihəsi çərçivəsində Salyan və Cəlilabad səfərlərinin iştirakçısıdır.Gənc yazar olaraq Türkiyəyə dəfələrlə dəvət alıb. “Türkçülük dəftəri” silsiləsindən olan şeirləri və “Türkün türkçülük dastanı” poeması dərc olunmaq üçün qardaş Türkiyəyə göndərilib.Yıldırım Beyazit Universitetinin dosenti dr.Salih Yılmazın təklifi ilə şeirləri Türkiyənin müxtəlif dərgilərində, o cümlədən portallarda dərc olunaraq həm azərbaycanlı, həm də türkiyəli oxuculara çatdırılıb. 2013-cü ildə Qaradağ rayon İcra Hakimiyyəti tərəfindən “Dövlət gənclər siyasətinin həyata keçirilməsində göstərdiyi xidmətlərə görə” diplom ilə təltif olunmuş və mükafatlandırılmışdır.Qaradağ rayonu Gənclər və İdman İdarəsinin elektron orqanının “Aktiv gənclər” bölməsinə tərcümyi-halı, şeirləri, məqalələri, poeması yerləşdirilmişdir. 2013-cü ilin avqust ayından-noyabr ayına qədər Azərbaycan Respublikası Kütləvi İnformasiya Vasitələrinin “Yeni Axtarış” həftəlik ictimai-siyasi qəzetin “Mədəniyyət və Ədəbiyyat” bölməsinin əməkdaşı kimi çalışıb. 2013-cü il sentyabr ayının 1-dən Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin rəhbəridir. 2013-cü ilin dekabr ayının 28-də Qaradağ rayonu İcra Hakimiyyətinin başçısı cənab Süleyman Mikayılovun 132 nömrəli sərəncamına əsasən, Qaradağ rayonunda Dölvət gənclər siyasətinin fəal iştirakına və ədəbiyyatımızın inkişafında qazandığı xidmətlərə görə “Fəxri fərman”la təltif olunmuş və mükafatlandırılmışdır.

Kitabları

1.”Ömürdən bir səhifə” (Bakı, “Adiloğlu”, 2007)
2.”Ömrün yarı yolunda” (Bakı, “MK”, 2010)

Poemaları

1.”Allahdan savayı sığınacaq yox” ( Azərbaycan və Türk dilində)
2.”Türkün türkçülük dastanı” ( Azərbaycan və Türk dilində)

Məqalələri

1.Nəriman Həsənzadə bayatılarında Qarabağ mövzusu
2.Zəlimxan Yaqub yaradıclığında Türk-İslam əxlaqı
3.Bütün aləmlərə bütöv bir nursan ( “Qurani-Kərim” haqqında)
4.Yunus Əmrə yaradıcılığında Allah və Quran inamı
5.Mövlana Cəlaləddin Rumi yaradıcılığında İnsan və din anlayışı
6.Tələbəlik haqqında düşüncələrim
7.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı haqqında bilgilər

Tezisləri

1.Nəriman Həsənzadə yaradıcılığında antonim sözlər
2.Zəlimxan Yaqub yaradıclığında yaradıclığında sinonim sözlər

Ön sözləri

1.Günel İsrailqızının şeirlər kitabına ön söz
2.Aysel Cəfərovanın şeirllər kitabına ön söz
3.Elçin Əlizadənin şeirlər kitabına ön söz
4.Əziz Muğaninin şeirlər kitabına ön söz
5.Kənan Aydınoğlunun şeirlər kitabına ön söz
6.Kənan Aydınoğlunun şeirlər kitabına ön söz
7.Samirə Nurun şeirlər kitabına ön söz

Publisistik qeydləri

1.İlham Mikayıl haqqında düçüncələr
2.Orxan Zaman haqqında düşüncələr
3.Günel İsrailqızı haqqında düşüncələr
4.Xəyalə Alıyeva haqqında düşüncələr
5.Aysel Cəfərova haqqında düşüncələr
6.Elçin Əlizadə haqqında düşüncələr
7.Samirə Nur haqqında düşüncələr

Toplayıb, tərtib edib, nəşrə hazırladıqları

1.Sumqayıt Dövlət Universiteti.-50.”Pöhrə” Ədəbi Birliyi qonağımızdır.”Sözün Sehri” qəzeti,3 yanvar-3 fevral, 2012.
2.Sumqayıt Dövlət Universiteti-50.”Gənc Yazarlar” Ədəbi Birliyinin üzvlərindən bir neçəsi qonağımızdır.”Sözün Sehri” qəzeti, 3 sentyabr-3oktyabr, 2012.

Xarici mətbuat səhifələrində dərc olunan əsərləri
1.”Türkçülük dəftəri” silsiləsindən olan şeirləri

Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunan əsəri
1.”Dünyanın gözəl şeri Yunus Əmrədən gəlib”.Şeirlər kitabı.
Tərcümə: Kamran AYDINOĞLU.

Müəlliflə əlaqə:

http: // facebook.com/ Kənan Murquzov
http:// twitter.com/ Kənan AYDINOĞLU
Vebsayt: http://edebiyyat-az.com
E-mail: office@edebiyyat-az.com
Tel: ( 051) 785 44 33; ( 055) 260 98 90

== Azərbaycan ədəbi elektron məkanı ==

*[http://edebiyyat-az.com/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://gundelik.info/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://qaradag-gii.com/ Kənan Aydıoğlu]
*[http://bizimyazi.com/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://azyb.net/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://ayb.az/ Kənan Aydıoğlu]
*[http://carci.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://shahbulaq.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://olaylar.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://adalet.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://kultur.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://turkbir.info/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http:/dokkuziklimt.net/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://aktivistplyus.com/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://bizimle.org/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://uluturk.info/ Kənan Murquzov]
*[http://tezadlar.az/ Kənan AYDINOĞLU]
*[http://reportyor.tv/ Kənan AYDINOĞLU]

== Türkiyə ədəbi elektron məkanı ==
* [http://tosayad.org/ Kənan AYDINOĞLU.Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinin elektron orqanı]
* [http://munevverduver.com.tr/ Münevver Düver Sanatevi Sitesi]

* * *

Günəş boylanmasa, səhər sübh çağı,
Görünməz, inan ki, divarda kölgə.
Çoxdandı gəlmirik üz-üzə yenə,
Bölərdim dərdimi səninlə birgə.

Görəydin dərdindən illər uzunu,
Şair qələmimlə nələr çəkmişəm.
Əridib həsrətdən yerin üzünü,
Kim bilir bəlkə də başa çəkmişəm?!

Leylini gözləyən bir Məcnun kimi,
Səni düşünmüşəm, səni anmışam.
Sevgini yollarda axtaran gündən,
Yenə də eşqinlə alovlanmışam.

Dolsa da, qəlbimə qəribəliklər,
Güc tapıb yanından mən düz keçmişəm.
Gör neçə döyünən qəlbin içində,
Həsrətli gözündə səni seçmişəm.

AXI SƏN GƏLƏNDƏ BAŞQADI DÜNYA

Sən gələn yollara gərək sevinib,
Xəbəri göndərim özümdən qabaq.
Gəl, harda qalmısan darıxdım sənsiz,
Ürəyim söyləyir gözümdən qabaq?!

Axı sən gələndə başqadı dünya,
Narahat duyğular yerdə qalmayır.
Kim sənə dedi ki, sənin gözündən,
Şairin qələmi ilham almayır?!

Gəlməsən, yolları şair ilhamım,
Özümdən də əvvəl fəryad qoparar.
Nə bilim, bəlkə də sənin göz yaşın,
Mənim hisslərimi haqqa aparar?!

TƏBİƏT KÖNLÜMÜ ÖZÜ ALIBDI

Yenə səssizlikdi mənim könlümdə,
Elə bil dərdimi soruşan yoxdu.
Misralar içndə, kəlmə içində,
Adından bir dastan danışan yoxdu.

Baxma ki, keçibdi gün qatar kimi,
Yenə də qəlbimdə həsrət qalıbdı.
Yolun gözləyəndən bir körpə kimi,
Könlümü təbiət özü alıbdı.

Bir də bilirsənmi sənin yolunu,
Yenə gözləməkdən yorulmadım heç?!
Qəlbimi sevgiyə, şeri sevgiyə,
Bu gün səsləməkdən yorulmadım heç.

Dastan söylədiyim həmin o əsər,
Əslində sözünün kəsəriymiş, eh.
Bəlkə də dilindən çıxan bir kəlmə,
Şairin ən böyük əsəriymiş, eh.

GÖYNƏYİR QƏLBİMİN YARASI SƏNSİZ

Hər dəfə baxanda ulduza, aya,
Göynəyir qəlbimin yarası sənsiz.
Bütün varlığıyla fəryad qoparır,
Gözümün gah ağı, qarası sənsiz.

Şeir sarayımın uçub tökülür,
Çələngdən hörülmüş parası sənsiz.
Tarixi bir ana bərabər olur,-
Gecəylə gündüzün arası sənsiz.

Tökür göz yaşını bil, gilə-glə,
Dəli Koroğlunun narası sənsiz.
Yolun gözləməkdən usanıb artıq,
Yeni dərdlərimin çarası sənsiz.

Azər NƏSİBLİ 1992-ci il avqust ayının 3-də Bakı şəhərində anadan olub.1999-2010-cu illərdə Bakı şəhərində 68 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.2010-cu ildə Azərbaycan Müəllimlər İnstitutuna qəbul olub.
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Yönətim Kurulunun üzvü və Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Baş redaktoru nun I müavinidir.

Sənsən

Səni sevən insanın
Bil ki, tək qəmi sənsən .
Mən uzaq bir sahiləm ,
Dənizdə gəmi sənsən..

Məndən uzaqlaşırsan
Hər dəqiqə , hər bir an .
Sənə çata bilmirəm,
Ayaq saxla, bir dayan…

Sən sahilsiz dənizsən ,
Mən sahiləm dənizsiz .
Ya, biz sevə bilmirik ,
Ya, qalıb sevgi bizsiz ..

Sən günəşsən, qürubdan
Boylanırsan, baxırsan .
Mən bir ayam, hər zaman
Batan zaman çıxırsan…

Yazım dönüb qış olub ,
Qışımın qarı sənsən .
Azər sənə vurulub ,
Onun tək yarı sənsən..

O ağlayan qıza bax

O ağlayan qıza bax ,
Dənizin qırağında .
Sanki nəsə itirib
Ömrünün bu çağında…

O ağlayan qıza bax ,
Gözündən yaş axır, yaş .
Qəlbinə daş bağlayıb
Atır dənizə birbaş…

O ağlayan qıza bax ,
Gözündəki yaş nədir ?
O qızarmış göz nədir ,
O çatılmış qaş nədir ?

O ağlayan qıza bax ,
Ağlayırsa dərdi var .
Belə ağlamaq olar?
Ağlamagın həddi var .

O ağlayan qıza bax ,
Yaş tökülür gözündən .
Bulandırır dənizi ,
Xəbəri yox özündən .

Demə, “dərdim böyükdür” ,
Demə, “dərdim dağdı, dağ”.
Atasını itirmiş
O ağlayan qıza bax…

TƏRCÜMEYİ-HAL

Mircavid Həşimov Masallı şəhərində anadan olmuşdur.Bir çox şer və qəzəl müəllifidir.Şerlərinə musiqi bəstələyərək öz ifasında meyxana və mahnı janrında səsləndirilmişdir.

İSTƏYİRƏM

Məndə sevgiyə qalmayıb zərrə maraq..
Təkrar açırsan bu mövzunu sən nahaq..
Çünki demişdim sənə mən “5” il qabaq..
Mən bu mövzunu bağlamaq istəyirəm..

Demə ki, bu soyuğluqa carə qılaq..
Ayrılıqın səsin duymaqdadır qulaq..
Bilirəmki deyəcəksən gəl ayrılaq..
Onun üçün səni qabağlamaq istəyirəm..

Unudub bütün ötəni dərdi qəmi..
Nə sevgilim kimi nə də dostum kimi..
Sadəcə ətrin qala məndə daimi..
Səni sSon kəs qucağlamaq istəyirəm..

Bir kölgətək arxanca mən sürünürəm..
Bir bilsən necə çarəsiz görünürəm..
Mən həm səni Unutmağı düşünürəm..
Həm axtarıb sorağlamaq istəyirəm..

Sanma yoxluğunun mənə yoxdur rolu..
Yoxluğundur günlər keçir qüssə dolu..
Neyləsəm tapa bilmirem çıxış yolu..
Lap uşaq kimi ağlamaq İstəyirəm.

Əllərin toxunub daha özgə yada..
Ya mənə sevgilim demə dost de yada..
Düşün məni sadəcə düşdükcə yada..
Mən səni gizli saxlamaq İstəyirəm.

www.edebiyyat-az.com
Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı

Saytın rəhbəri: Fidan ABBASOVA

Sayt 2012-ci il fevral ayının 14-də Bakı şəhərində “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək” layihəsi çərçivəsində yaradılıb.
Sayt Azərbaycan türkcəsində və Türkiyə türkcəsində ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan yazarlar haqqında bilgiləri öz səhifələrində ardıcıl olaraq yayınlayır, eyni zamanda sosial şəbəkədə də ictimaiyyətin nəzərinə çatdırır.
Saytın elektron poçtuna göndərilən məktub yönətici tərəfindən yoxlanıldıqdan sonra ( ölçü 12, şrift Times New Roman) əsas səhifəyə əlavə olunur.

Saytın bölmələri: “Əsas səhifə”, “Azərbaycan ədəbiyyatı”, “Türkiyə ədəbiyyatı”, “Publisistika”, “Elektron kitablar”

Redaksiya heyəti

Fidan ABBASOVA (Mətbuat Xidmətinin rəhbəri)
Gülnarə İSRAFİLQIZI (Baş redaktor)
Kənan AYDINOĞLU (Baş redaaktor müavini)

Telefon: ( 051) 785 44 33; (051) 795 44 33
E-mail: office@edebiyyat-az.com

Səni unutmağı isdəsəmdə mən
unuda bilmirəm düşüncələrdən
yorulub bir anlıq duyub ürəkdən
hönkürüb ağlamaq isdəyir qəlbim
mən səni sevirəm axı neyləyim?

Sonunu bilirdim bitəcək bir gün
incidir qəlbimi hər gün bitən gün
indi əsərinə səndə bax öyün
hönkürüb ağlamaq isdəyir qəlbim
mən səni sevirəm axı neyləyim?

Tanıya bilmirəm artıq özümü
boğuram içimdə doğru sözümü
gülən gözlərimi solğun üzümü
gördükcə ağlamaq isdəyir qəlbim
mən səni sevirəm axı neyləyim?

Sanırdım məhəbbət bir dünya qurar
birisi gedərkən yıxıb uçurar
qəlbini özüylə alıb qaçırar
hönkürüb ağlamaq isdəyir qəlbim
mən səni sevirəm axı neyləyim?

Fidan sualların cavabı yoxdur
dünyada şeytanlar yaranıb çoxdur
sənin yaraların incidən oxdur
hönkürüb ağlamaq isdəyir qəlbim
mən səni sevirəm axı neyləyim?

QAFQAZ ƏVƏZOĞLU.HƏYATI VƏ YARADICILIĞI

Dəmirov Qafqaz Əvəz oğlu 1954-cü il aprel ayının 1-də Qubadlı rayonunun Mahmudlu kəndində anadan olub.İbtidai və orta təhsilini öz doğma kəndlərində alıb.
Ədəbiyyata, poeziyaya erkən yaşlarından maraq göstərir.Dövri mətbuat səhifələrində şeirləri və məqalələri dərc olunub.Hal-hazırda da müxtəlif mətbu orqanlarda şeirləri və məqalələri dərc olunmaqdadır.
Süleyman Rəhimov adına Qubadlı rayon ədəbi ictimai birliyinin sədridir.”Sözün Sehri” qəzetinin təsisçisidir.”Qızıl qələm” və “Qızıl kitab” mükafatları laureatıdır. Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Redaksiya, Yaradıcı, Nümayəndə Heyətlərinin üzvü və Baş redaktorudur. Bir neçə şeir və publisistik kitablar müəllifidir.Qarabağ müharibəsi veteranıdır.
Gözəl əməl və əxlaq sahibi Qafqaz Əvəzoğluna öz mətbu orqanında “Gənc Yazarlara dəstək” layihəsini həyata keçirərək Azərbaycanın bölgələrindən olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini dərc edir.Bakı və Sumqayıt şəhərlərində müxtəlif mətbu orqanlarla sıx əməkdaşlıq əlaqələri saxlamaqdadır.

Yeri get, qız

Sən məni heç zaman sevə bilməzsən,
Məni sevənlərin sonluğu – yalqız.
Aldanma beləcə görkəmimə sən,
Yeri sev ağıllı bir adamı, qız!

Məni sevənlərin ağılı yoxdur,
Mənim şıltaqlığım dözülməz, çətin.
Yeri get yerində sakitcə otur,
Vallah, mən deyiləm sənin qismətin!

Səni qısqanaram mən yerə, göyə,
Doğma ataya da, südvermişə də…
Kasası – hamıya, nə var hər şeyə,
Lap belə dünyasın dəyişmişə də!..

Tüpürüb dabana elə qaçarsan,
Ancaq dilədiyin şükrlər olar.
Mənim sevilməyim deyildir asan,
Belə bir dəlidən kim sevgi umar?!

Xətrinə dəyməsin, pis olma da heç,
Yəqin ki, bu sevgin bir şıltaq ərkdir.
Yeri get özünə bir babını seç,
Məni sevmək üçün ürək gərəkdir!!

Mən dəliyəm, o da kür

Qaşa-gözə bax Allah,
Qüdrətinə min şükür.
Yandırdığın söndürməz,
Xan Arazla, dəli Kür!

Hürü-pəri misaldı,
Baxdım ağlımı aldı.
Elə bil ac maraldı,
Adamın qəlbin sökür!

Mən biləni bu qızın,
Oğurlasan “saqqız”ın,
Ürəyində düş qızın –
Qəlbi yanar görükür!

Baxıram “bişən” deyil,
Çıxıb görüşən deyil,
Kəməndə düşən deyil,
Belə ceyran tez ürkür!

A Qafqaz, bu qız bil ki,
Umur tər-təmiz sevgi.
Heyif, tutmaz bizimki,
Mən dəliyəm, o da kür!!

ÖZGƏ

– Dön,- dedim, dönmədin, düşündüm bəlkə,
Istəyin ayrıdı, təmənnan özgə…
De, mənim qiymətli daha nəyim var,
Məndə “mən” deyilən ta “mən”dən özgə?!

Səni axtarıram, dolanır gözüm,
Axır ürəyimə yaş düzüm-düzüm.
Alışmır ocağım, od tutmur közüm,
Olmaz yandıranı bir səndən özgə!

Dön geri, a mənim könül möhtacım,
Üzülüb taqətim, yoxdur illacım.
Heç kimə, heç kimə yox ehtiyacım,
Sənintək səbrimi kəsəndən özgə!

Qafqaz Əvəzoğlu hər şeydən betər,
Gecəli-gündüzlü yolunda bitər.
Inana bilmirəm səni mən qədər,
Sevən tapılarmı, de, məndən özgə?!

2006.

AĞLADI

Gözlədim, gəlmədin, görüş yerimiz,
Halıma mükəddər oldu, ağladı!
Sənin görüşünə tələsən güllər,
Əlimdə saralıb-soldu, ağladı!

Bükdü qamətimi, əydi bu halət,
Gəldiyin yollar da çəkdi xəcalət.
Məhəbbət yanğılı bir dəli həsrət,
Qolların boynuma saldı, ağladı!

Nə bilim bu imiş yaxınlığımız,
Bir eşqin oduna yaxındığımız.
Bir vaxt qucağına sığındığımız,
Söyüdlər saçını yoldu, ağladı!

A Qafqaz, bu necə taledi, baxtdı?
Ahım göyləri də yandırıb-yaxdı.
Şimşəklər oynadı, ildırım çaxdı,
Buludlar hönkürüb doldu, ağladı!

2008.

AZ

Deyirsən, uzaq ol, amma bir zaman,
Bitib yollarımda qalmırdınmı, az?!
Dolanıb başıma pərvanə kimi,
Qadamı-bəlamı almırdınmı, az?!

Süzdürə-süzdürə o qaş-gözünü,
Qurban eyləyərdin mənə özünü.
Söykəyib üzümə hərdən üzünü,
Şirin xəyallara dalmırdınmı, az?!

Ayrıla bilmidin, zəliydin, zəli,
Olmuşdun sərsəri, olmuşdun dəli.
Mənə salam verən hər bir gözəli,
Şahmar ilan kimi çalmırdınmı, az?!

Niyə qurdaladın sən yaddaşımı,
Qafqaz Əvəzoğlu yenə naşımı?!
Bişirə-bişirə bu gic başımı,
Gülüstan qoynuna salmırdınmı, az?!

2008.

Bacarsanız siz

Ey əziz dostlarım, a yaxınlarım,
Bir sözüm var sizə! Bacarsanız siz, –
Bir uca təpədə – bir uca yerdə,
Mənim məzarımı qazarsınız siz!

Başdaşım ucalsın ənginliklərə,
Dağlara-daşalra, düzənliklərə…
Bilirsiz vurğunam gözəlliklərə,
Qəbrimi güllərə qatarsınız siz!

Demirəm güllərdən tutuban dəstə,
Hər gün gələsiniz dəstəbədəstə…
Hərdənbir dönübən qəbrimin üstə,
O mənli günləri anarsınız siz!

İşdi, yurd-yuvamız alınsa bir gün,
Qaralmış ocaqlar çatılsa bir gün…
Dönüb qəbrim üstə nə vaxtsa bir gün,
Heç yoxsa bir ocaq çatarsınız siz!

Bəxtəvər deyərdim bu külbaşıma,
Ölümüm çıxsaydı yurdda qarşıma!
Əgər burda ölşəm, sinədaşıma,
“Öldü vətən deyə” yazarsınız siz!

Sormayın bu nədi, nə vəziyyətdi?
Bu da, bir arzudu, bir vəsiyyətdi,
Qafqazdan sizlərə son əziyyətdi!..
Bilirəm, sözümə naçarsınız siz;
Edin dediyimi bacarsanız siz!

2007

Gedirəm

Bələnibən öz ahıma,
Üz tutmuşam sabahıma…
Qurban olum Allahıma,
Dərd sarıdan kef edirəm!

Uca tutdum mən hörmətin,
Əskiltmədi kəramətin…
Hey içirdib qəm şərbətin,
Dərd də verdi can yedirəm!

Döyə-döyə közarımı,
Şükür, açdı “bazarımı”.
İndi düşüb məzarımı,
Axtarmağa yol gedirəm!

2005

Gedək, canım

Ömür ötdü, yaş haxladı,
Çan yetişdi – lalıxladı.
Ta əzrayıl marıxdadı,
Verdik ələ yedək, canım!

Ötürmüşük neçə qış-yaz,
Qonaq olan bunca qalmaz.
Çəkilməmiş altdan palaz,
Dur yır-yığış edək, canım!

Günü-gündən çaşır təbrim,
Tükənibdi daha səbrim…
Gözü yolda qalan qəbrim,
Nigarandı, gedək, canım!

2005

Min, deyir

Başımda turp əkir gül nəvələrim,
Ölərəm, desələr, öl,- nəvələrim.
Açıbdı şipşirin dil nəvələrim,
Biri bir deyəndə, biri min deyir!

Qoşulub onlara uşaxlaşıram,
Bu qoca vaxtımdan uzaxlaşıram…
Düşüb dizin-dizin iməkləçirəm, –
Arvad,- mübarəkdi qədəmin,- deyir!

Minirlər belimə çökdürüb yerə,
“Dəh-dəh”lə çıxırlar evdə “səfərə”.
Hələ bir üstəlik xırda “heyvərə”,
-Ay nənə, yer var e, sən də min, deyir!

Otaxdan-otağa başlanır yolum,
Belə nəvələrin qurbanı olub!
Nəvə şirinliyin bilməyən oğlum,
-Baho, ağlı çaşım dədəmin, deyir!..

Başıma gələnlər başıza gəlsin,
Hər nəvə həsrətli tamarı kəsin!..
Qafqaz Əvəzoğlu Allah kəsməsin,
Bütün nəvələrdən kərəmin, deyir!

2005

Gedir

Ay Allah, bu qızın ismətinə bax,
Həyadan yanağı allanıb gedir.
Onun taleyinə, qismətinə bax,
Beləsi kor olub allanıb gedir!

Belə gözəl olmaz, belə qız olmaz,
Hələ görməmişəm belə sərvinaz.
Nə olar, ay Allah, onu mənə yaz,
Qaymaq dödaqları ballanıb gedir!

Onunla ömr edən nə bəxtəvərdi,
Kimə könül versə onun nə dərdi!..
Özümü yoluna durub sərərdim,
Bilsəydim üstümdən sallanıb gedir!

Yazardım şəninə gözəl şeirlər,
Sevərdim, bilərdi necə sevirlər…
Beləsin görəndə sonra deyirlər,
Qafqaz Əvəzoğlu hallanıb, gedir!

2005

Dağlar

Sənlə getdi şad günlərim,
Xoş növrağım, çağım, dağlar!
Hər sağalan yara deyil,
Sinəmdəki dağım, dağlar!

Ağır-ağır bir el idim,
Zaman-zaman hey qovuldum…
Qərib eldə bağban oldum,
Gül açmadı bağım, dağlar!

Qərib boynun büküb gedər,
Ürəyini söküb gedər…
Qaçqın deyib tənə edər,
Mənə solum, sağım, dağlar!

Günüm sizsiz keçməz idi,
İndi gözüm yaş selidi.
Söylənməmiş bir şərqidi,
Mənim ahım, ağım, dağlar!

Bu dərd məni hey ağrıdır,
Bal da yesəm zəhər dadır…
Sinən üstə at oynadır,
Neçə ildi yağım, dağlar!..

Qafqaz deyir, hanı sənin,
Babəklərin, nəbilərin?!..
Bizim kimi “igidlərin”,
Boyun yerə soxum, dağlar!!

1996

ƏSİR DÜŞƏN ŞEİRLƏRİM

Gəncliyimin xoş çağıydı,
İlk eşqimin sorağıydı,
Ürəyimin ocağıydı,
Əsir düşən şeirlərim!

Gah utancaq bir gül idi,
Gah bir ötən bülbül idi,
Şirin-şəkər bir dil idi,
Əsir düşən şeirlərim!

Bəzən qarlı dağım idi,
Bəzən güllü bağım idi,
Bəzən xəzan çağım idi,
Əsir düşən şeirlərim!

Naxışıydı xanamın, oy,
Cilvəsiydi sonamın, oy,
Laylasıydı anamın, oy,
Əsir düşən şeirlərim!

Gah titrəyən bir yel idi,
Gah kükrəyən bir sel idi,
Gah pərişan ağ tel idi,
Əsir düşən şeirlərim!

Bahür idi – yaz kimiydi,
Bir ismətli qız kimiydi,
İşvəlydi – naz kimiydi,
Əsir düşən şeirlərim!

Anadil tək gah ötərdi,
Gah qartal tək qıy çəkərdi,
Kəklik kimi hey səkərdi,
Əsir düşən şeirlərim!

Qəlb oxşayan xoş meh idi,
Gül üstündə bir şeh idi.
Haqq divanlı bir şah idi,
Əsir düşən şeirlərim!

Yandı yurdum-yuvam, qaldı,
Sərin suyum, havam qaldı…
Kül olmamaış haram qaldı –
Əsir düşən şeirlərim!

Bostanımın tağıydı o,
Ürəyimin yağıydı o,
Üç il qabaq sağıydı o,-
Əsir düşən şeirlərim!

Bükdü onu bu qışlarmı,
Çürütdümü yağışlarmı,
Görən məni bağışlarmı,
Əsir düşən şeirlərim?!

1996

VAR SUMQAYITIM

(Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)

Bəstəkar Nərminə Nağıyeva tərəfindən mahnı-əsər bəstələnmiş, Sumqayıt şəhərinin 60 illiyi münasibəti ilə keçirilən şeir-mahnı müsabiqəsində III yeri tutmuşdur.

Sevdim ilk baxışdan, təmasdan səni,
Gördüm ürəklərdə bir dastan səni.
Olasan beləcə gülüstan səni,
Düşməsin üstünə xar, Sumqayıtım!

Qəlbimdə yandırdın od-ocağını,
Ilkin bahar bildim hər bucağını.
Açıb ana kimi öz qucağını,
Olmusan bizlərə yar, Sumqayıtım!

Doldun ürəklərə məhəbbətinlə,
Ruha qida verdin ülviyyətinlə.
Tanındın dünyada şan-şöhrətinlə,
Eylədin özünü car, Sumqayıtım!

Igid oğlanların bir tərlan-tülək,
Qoynunu bəzəyən qızların mələk.
Məhəbbət yanğılı gör neçə ürək,
Tapdı qucağında yar, Sumqayıtım!

Hüsnün ürəyimi çəkib qopardı,
Mənimçün qışın da yazdı, bahardı.
Könlüm harda belə qərar tutardı,
Yaxşı ki, yaxşı ki, var Sumqayıtım!!

2009.

SUMQAYIT GÖZƏLLƏRİ

(Sumqayıt şəhərinin 60 illiyinə)

(mahnı)

Ovsunudur gözlərin,
Bahardılar, yazdılar.
Gözəllikdə özlərin,
Tarixlərə yazdılar,
Sumqayıt gözəlləri!

Yaranandan bu şəhər,
Atıldılar qoynuna.
Çələng olub təzə-tər,
Sarıldılar boynuna,
Sumqayıt gözəlləri!

Sevsə, cahandan keçər,
Sevgisinin yolunda.
Lap belə candan keçər,
Bağlasan əl-qolun da,
Sumqayıt gözəlləri!

Nazdılar başdan-başa,
Nazlı Xəzərim kimi.
Hər biri bir tamaşa,
Yanırlar zərin kimi,
Sumqayıt gözəlləri!

Oğulsansa dayan, döz,
Bu qızlarda baxışa…
Şair olan, götür yaz,
Layiqdilər alqışa,
Sumqayıt gözəlləri!

2009.

Yazıçı Eyvaz Zeynalovun “Qanun” nəşriyyatında “Tələ”adlı yeni romanı işıq üzü görüb.
Romanda cəmiyyətimizdəki eybəcərliklər, çatışmazlıqlar öz əksini tapmışdır.
Hadisələr təkcə Azərbaycanda deyil, eyni zamanda Türkiyədə, Almaniyada, Dubayda da cərəyan edir.
Romanın əsas qəhrəmanları Şahmar, Rəşad, Yaşar əks qütbdə dayanan müsbət obrazlardı. Onlar şərə qarşı mübarizə aparırlar.
Bundan əvvəl, keçən ilin yayında yazıçının “Qanun” nəşriyyatında çap edilən “Bələdçi” kitabı (iki romandan, “Bələdçi” və “Qisas” romanlarından ibarətdi) avqust, sentyabr, oktyabr aylarında Azərbaycan yazıçılarının ən çox satılan kitabları arasında birinci yerdə olmuşdur. “Bələdçi” kitabı 6 ay ərzində tamam satılıb qurtardığına görə yeniən 500 nüsxə çap edilmişdir.

Yazıçı İsa Hüseynov xroniki ürək çatışmazlığından əziyyət çəkirmiş. Qızı Sevinc Hüseynli APA-ya deyib ki, atası yataq xəstəsi olmayıb. Gecə saat 00.00 radələrində isə qəfildən dünyasını dəyişib. Ailəsi İsa Hüseynovun nə vaxt dəfn ediləcəyini hələ dəqiqləşdirməyib. Sevinc Hüseynli bildirib ki, yazıçının nəvəsi Azərbaycandan kənarda yaşayır və dəfn üçün onun gəlişini gözləyəcəklər.
İsa Hüseynovun ailəsi onun dəfn yerinin də dövlət qurumları ilə bu gün müzakirə edəcək.
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü İsa Muğanna (Hüseynov) bu gecə 86 yaşında dünyasını dəyişib.
Neçə illərdir ki, bir çox xəstəliklərdən əziyyət çəkən, ona qarşı həmişə hücumda dayanan ölümün gözünə dik baxan, son nəfəsinə qədər qələmini yerə qoymayan “İdeal” yazarımız Ağstafada orta məktəbi bitirəndən sonra BDU nun Filologiya fakültəsində oxumuş, təhsilini Moskvadakı Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutunda davam etdirmişdi. Azərnəşrdə Ədəbiyyat şöbəsinin redaktoru , “Literaturnıy Azerbaydjan” qəzetində nəsr şöbəsinin müdiri, C.Cabbarlı adına “Azərbaycanfilm” kinostudiyasında baş redaktor, redaktor, ssenari şurasının üzvü, Azərbaycan Kinematoqrafiya Komitəsində baş redaktor vəzifələrində çalışmışdı.
İsa Muğannanın ”Məhşər”, İdeal” və s. romanları Azərbaycan ədəbiyyatının ən gözəl nümunələrindəndir. O, ədəbiyyatımıza çox böyük bir irs qoyub getdi.
İsa Hüseynovun ssenariləri əsasında “Tütək səsi”, “26 Bakı Komissarı”, “Nəsimi”, “Ulduzlar sönmür” və s. filmlər çəkilib, əsərləri xarici dillərə tərcümə olunub.
Xalq yazışısı, “İstiqlal” ordenli İsa Muğanna 2012-ci ildə Yazıçılar Birliyinin təsis etdiyi “Nəsimi” mükafatına layiq görülüb.Bu onun son mükafatı idi. Ən böyük mükafatı isə oxucuların və sözə dəyər verən insanların ona olan əbədi ehtiramı və məhəbbətidir. Ömrünün 86-cı baharında bizi tərk edən korifey yazıçı axıra qədər öz əqidəsinə, amalına sadiq qaldı.
İsa Muğanna şəxsiyyəti, zənginliyi, yaddaşı və xatirələri ilə əvəzsiz bir xəzinə idi. O xəzinənin açarını özü ilə apardı.

Allah rəhmət eləsin!

Qızları məktəbə getmişdi. Ana həyətə düşdü. Bu məhləyə iki il əvvəl köçmüşdülər. Əkdikləri ağaclar çiçək açmışdı. Ana heyva ağacının budağını əyib çiçəyi qoxuladı. Çəpərin dibindəki qarağacda ağ çiçəkləri görüb heyrətləndi.
“Qarağac çiçək açmır axı. Bəlkə səhv etmişəm, bu qarağac deyil”.
Yox, qarağac idi, üstündə də ağappaq gilənar çiçəyi.
O indi xatırladı. Dünən balaca qızı çiçəkləmiş gilənarları görüb demişdi:
– Çəpərin dibindəki ağaca yazığım gəlir.
Gilənar çiçəyini qarağacın budağına qızı asmışdı.

İÇİMDƏ BİR QORXU VAR, YAR QORXUSU

Yaman qoruxuram, yaman bu gecə,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.
İsti otağa qapanıb səssizcə,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.

Nə olar, aç telefonu, cavab ver,
Bu qorxulu canıma bir savab ver.
Mənimtək qorxu içindədir göy, yer,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.

Yazdığın son mesajlara baxdıqca,
Hər mesajı oxuyub ağladıqca,
Gözlər yumulub xəyala daldıqca,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.

Bu an birdən qulağıma səs gəldi,
Elə bil otağıma bir kəs gəldi,
Aman Allah, bu gün yenə nəs gəldi,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.

Zaman durmadan irəli getdikcə,
Yar gələr deyə kölgəm izlədikcə,
Eh, çırpınan ürək hey gözlədikcə,
İçimdə bir qorxu var, yar qorxusu.

24.02.2010.Bakı

Ürəyi bərk-bərk döyünürdü. Bayaqdan bəri azı yüz kərə yaxınlaşdığı aynanın qarşısına bir də keçdi. Darağı götürüb yenidən saçlarını daradı. Yenidən ətirləndi. Aynadan ona boylanan uzun şabalıdı saçlı, şabalıdı gözlü qıza bir də baxdı. Gülümsündü. Aynaya, darağa, ətirə nəzər salıb ətli dodaqlarını büzdü: “Nədi, bezdiniz, sevinin ki, sizə toxunan mənəm” – deyərək yerində fırlandı. Əyninə kip oturan bəyaz rəngli donu mürgüdən ayılırmış kimi “gərnəşdi”…
Gözəl idi, şirin idi, cazibədar idi. Amma bu gözəlliyi, cazibədarlığı hamı görə bilməzdi. Görmək üçün əvvəl onun gözlərinə, sonra isə ürəyinə baxmaq lazım idi. Bax, onda bu gözəllik qəlbləri ovsunlayır, zövqləri oxşayırdı.
Özü bütün bunları yaxşı bilirdi. Özü-özünü tanıyırdı. Elə ona görə də darıxanda, əsəbi olanda, hətta sevinəndə aynanın qabağına yaxınlaşır, gözlərindən ürəyinə boylanırdı.
Xoşbəxt idi. Soruşsaydılar ki, bu xoşbəxtliyin səbəbi nədir, bilməz, sadəcə, gülümsünərdi. Amma onun xoşbəxtliyini də hər kəs görməzdi. Xoşbəxtliyini də gözlərinin dərinliyində gizlədər, sevincinə təkcə özü boylanardı.
Gündüzü sevmirdi. Onunçün dünya gecədən, Aydan, ulduzlardan, küləyin səsindən, yarpaqların xışıltısından, gecə quşlarının nəğmələrindən, ürəyinin döyüntüsündən və… və şirin, ehtiraslı bir səsdən ibarət idi.
Gecəni həsrətlə gözləyirdi. Hətta bəzən Günəşə yalvarırdı ki, “nə olar get!”
O, xoşbəxt gecələrdə telefon dəstəyindən süzülən şirin pıçıltılar ruhunun qidası, yaşamı idi. O səsi eşidəndə gözlərinə sevinc, bədəninə hərarət gəlirdi. Hərdən ona elə gəlirdi ki, qanadları var, istəsə, səmaya uçar, göylərdə pərvaz edər.
Gecənin pıçıltıları səhər azan çəkilənə qədər davam edərdi. Bu səsə hər ikisi eyvana çıxar, Allahın evindən gələn o müqəddəs sədanı birgə dinləyərdilər. Onlara elə gəlirdi ki, o səs hər ikisinin ürəyinin səsidir. Və onların qəlbinin səsini bütün şəhər dinləyir.
…Yenə də aynanın qarşısına keçdi. Gözlərinə, gözlərindən də özünə boylandı. Sevdi özünü. Sevindi özündə. Ürəyi döyündü. Ürəyinə döndü və onu şirin, nağıllı bir dünyaya aparan ürəyini yenidən sevdi…
Saat 23:45-i göstərirdi. Görüş vədəsinə 15 dəqiqə qalırdı. Dünəndən qərara gəlmişdilər ki, saat 00:00 da görüşsünlər. Onlara elə gəlirdi ki, bu saatda dünya bircə anlıq susacaq, uyuyacaq və onlar həmin bircə anı özlərininki edəcəklər. Şərtləşdikləri kimi telefonları və işığı söndürməli idilər. Qaranlıqda görüşəcək, elə qaranlıqda da ayrılacaqdılar. Hər ikisi bunun çox çətin olacağını bilsələr də sözlərinə əməl edəcəklərinə əmin idilər.
Saat 23:58-i göstərəndə əlləri əsə-əsə otağın işığını söndürdü. Onun işığı söndürməyi ilə qapının döyülməyi bir oldu. Bir müddət yerindən tərpənə bilmədi. Ürəyinin döyüntüsü ilə qapının səsini səhv salmışdı. Qapıya tərəf getdi və əlini cəftəyə atdı. Lakin açmağa cürət etmədi. Qapı yenidən döyüləndə qeyri-ixtiyari cəftəni burdu…
Qaranlıq idi. Qapının kandarında donub qalmışdılar. Danışmasalar da ürəklərinin döyüntüsünü hər ikisi eşidirdi.
– Salam! – Rüfət pıçıldadı.
– Salam!
– Bəs evə ötürmürsən?
– Həə, bağışla, keç içəri.
– Keçim ey, amma qaranlıqdı axı, ha tərəfə keçim?
Hər ikisi gülümsündü. Bu təbəssümü gözlər görməsə də ürəklər duydu. Rüfət bayaqdan bəri açıq qalmış qapını örtdü və Günaya tərəf döndü. Yavaş-yavaş Günayın kölgəsi hiss olunurdu…

***

İkisi də xoşbəxt idi. Telefonun dəstəyindən Rüfətin səsi eşidildi:
– Günay!
– Haycan!
– İlk tanışlığımız yadındadı?
– Yadımdadı!
– Deyəsən yuxun gəlir?
– Yoox, niyə ki?
– Səsindən hiss elədim.
– Necə ki?
– Nə bilim, amma sənə deyim, yuxulu olanda səsin elə şirin, elə ehtiraslı çıxır ki, adamın ürəyini lap yerindən oynadır.
– Rüfət!
– Haycaan!
– Demək istəyirsən ki, oyaq olanda şirin deyil hə, səsim?
– Ay dəli, bilirsənmi, səsin məni elə ovsunlayıb ki, bütün günü işdə də səsini eşidirəm. Təsəvvür edə bilmirəm ki, sənin səsin olmasaydı, nə edərdim.
– Rüfət!
– Haycaaaaan!
– Rüfət, “haycan”ın da boyu əməllicə uzanıb. Ömrüm, niyə ilk tanışlığımız yadına düşdü?
– Nə bilim, niyəsə həmin gün yadıma düşəndə gülməyim gəlir. Dedim: “Xanım qız, bağışlayın, sizin nömrəniz məndə var, amma bilmirəm kimsiniz?” Dedin: “Siz kimsiniz ki?” Dedim: “Mən Rüfətəm!” Bir minnətlə cavab verdin ki: “Nə olsun Rüfətsən, sözünü de!” Onda elə pərt oldum… Amma doğrudan da nömrən telefonumda var idi. Ona görə zəng elədim…
Günay Rüfətin sözünü kəsdi:
– Hə, sən də zəng elədin, əyər kişi səsi eşitsəydin, telefonu qapadacaqdın, hə? Qız səsi eşidən kimi qərara gəldin ki, tanış olasan.
– Hə də, sən qızcığaz da tezcə tanış oldun.
Dəstəyin o başından Günayın cingiltili qışqırığı eşidildi:
– Pis, nə vaxt tanış oldum? Sən söhbəti elə başladın ki, özüm də çaşdım. Elə bildim qohumumsan…
Rüfət bir az yumşaq səslə dilləndi:
– Yaxşı daa, zarafat edirəm. Amma gördün də, tanış olmaqda necə mahirəm?
– Yaxşı, özünü öymə, bilirəm o sənin peşəndi!
– Gülüm, səsin məni elə ovsunlamışdı ki, səni tanımaq üçün lap ilanı da yuvasından çıxarardım. Yadında, onda mənə sual verdin: “Sən haradasan?” Dedim: “Bakıda!” Dedin: “Hə, aramızda 365 km məsafə var” onda təxmin elədim ki, Gəncədəsən. Çox sevindim, sevindim ki, sən də gəncəlisən.
Günay tələsik onun sözünü kəsdi:
– Mən gəncəli döyüləm!
– Di yaxşı, gəncəli döyülsən! – Rüfət də “deyilsən”i eynən Günayın ləhcəsi ilə dedi. – Onda bilmirdim axı gəncəli deyilsən. Bir də ki, nə fərqi var, Gəncədə yaşayırsan. Günay, yadındadı səhərisi sənə zəng vurub dedim: “Olar, sənə sabah da zəng edim,” elə kobud şəkildə dedin ki: “Sən mənimçün maraqlı deyilsən!” Ələsgər demiş: “sındı qol-qanadım yanıma düşdü”…
– Neynəməliydim, deməliydim ki, hə elə, ölürəm zəngin üçün?
Rüfətin gülüşü eşidildi:
– Aha, deməli ölürdün zəngim üçün?
– Yox eee, – Günayın səsi titrədi, – sözgəlişi deyirəm. Bir də ki, mən də səni tanımaq istəyirdim axı…
– İndi tanıyırsan?
– Necə ki? Hə, tanıyıram!
– Sən ki məni görməmisən, bilmirsən keçələm, ya koram.
– Sən də məni görməmisən. Bəlkə, elə mən koram, ya keçələm?
– Keçəl olsan əladı da, gündə salonlarda qalmazsan.
– Yaxşı daaa, Rüfət!
– Neyniyim ey, qabağıma elə şərtlər qoydun ilk gündən: şəkil istəmə! Həmin gündən telefonun MMSi bağlı qaldi. Netde yalnız yazışaq! Kompüterin kamerasi məndən küsdü. Sən evinizə gələndə söz ver ki, biz tərəflərə gəlməyəcəksən! Dedim o da baş üstə! Nə edim ey? “Ağa deyir sür dərəyə sürməliyəm! Qorxumdan sizin tərəflərə ayağımı da basmadım.
– Yalançı! Ona görəmi ünvanımı məndən yaxşı bilirsən?
– Gülüm, dinlə, mənə sənin xarici görünüşün önəmli deyil. Mən sənin ürəyini görürəm. Amma bir həqiqəti də deyim ki, daha dözmürəm. Səni görmək istəyirəm. Zarafat deyil, altı aydır tanışıq, bir birimizi görməmişik. Günaaaay!!!
– Haycaaan!!!
– Sənin də “haycan”ın böyüyür ee, gülüm! Noolar, gəl görüşək, axı səni görmək istəyirəm.
Əslində Günay da Rüfəti görmək istəyirdi. Amma qorxurdu. Qorxurdu ki, xəyallarında, arzularında gördüyü, səsini eşitdiyi, duyduğu Rüfəti reallıqda duya bilməsin. Hər dəfə Rüfət görüşmək istəyini bildirəndə bir bəhanə ilə söhbəti dəyişirdi.
Hər ikisi gecəni çox sevirdi. Hər ikisinin musiqi zövqü, həyata baxışları, intellekti üst-üstə düşürdü. Günay bu gecə həyatının, virtual görüşün reallığa çevrilən zaman öz mənasını itirəcəyindən qorxurdu.
– Rüfət!
– Haycaaaaaan!
– Ağlıma bir fikir gəldi.
– Söylə.
– Ürəyim, səni görmək, səsini yanımda eşitmək istəyirəm. Amma qorxuram. İnanırsan, bütün bunlardan qorxuram.
– Aman Allah! Ay qız, mən səni yeməyəcəm. Söz verirəm. Hərçəndi, adam yeyənəm, amma səninlə görüşəndə başqasını yeyib, doyandan sonra gələcəm.
– Yaxşı, zarafatsız deyirəm. Eh, gəl qışda görüşək.
– Nədi, fikirləşirsən ki, mən ayıyam, qışda yuxuda olacam, səni yeməyəcəm?..
– Ey Rüfət!
– Gülüm, başa düş, mən səni görmək, əllərindən tutmaq, ürəyinin səsini eşitmək, saçlarını sığallamaq istəyirəm.
Günay ürəyində dedi: “Eh, Rüfət bütün bunları mən də istəyirəm. Sənin səsini hər dəfə eşidəndə ürəyim yerindən atlanır. İstəyirəm məni bağrına basasan, oxşayasan, öpəsən, səni duymaq, sənin olmaq istəyirəm, Rüfət!”. Amma bütün bunları dilinə gətirə bilmirdi. Hərdən fikirləşirdi ki, keşkə Rüfətlə həyatda tanış olub, sonra telefonla danışaydı. Bəlkə onda daha asan olardı. Aylardır həsrətini çəkdiyi, öyrəşdiyi, darıxdığı, çox istədiyi…Aman Allah! Özünə belə etiraf etməkdən çəkindiyi, özünə belə demək istəmədiyi bir həqiqət – sevdiyi, bəli, sevdiyi Rüfətin gözlərinə baxmaq onunçün çox çətin idi. O, qorxurdu. Qorxurdu ki, Rüfətin gözlərində başqasını görər. O, qorxurdu ki, gözlədiyi istiliyi, hərarəti, sevgini Rüfətdə tapa bilməz. Pıçıldadı:
– Rüfət!
– Haycaaaaan!
– Rüfət, görüşək. Amma gecə. Razısan?
– Günay, nə fərqi var, təki səni görüm.
– Yox eee, qaranlıqda. İstəmirəm məni görəsən. Mən də səni görməyim.
– Gözlərimizi bağlayaq?
– Hə! Ya gözlərimizi bağlayaq, ya da qaranlq bir yerdə görüşək.
– Maraqlıdır. Bəs necə görüşək?
– Bilirsən, qaranlıqda görüşək. Bir sən ol, bir də mən. Səsimizi eşidək…
Rüfət onun sözünü kəsdi və:
– Maraqlıdır. Səsimizi eşidək, ürəyimizin döyüntüsünü hiss edək… Ay qız, demirsən, qaranlıqda başqasınnan yapışaram?
– Ey… Rüfət, razısan?
– Razıyam, gülüm, razıyam. Sən necə istəsən. Təki yanımda olasan. Onda vaxtı de.
– Yaxşı da, Rüfət, hələ indi danışdıq ki, vədələşmək də qalsın gələn dəfəyə.
– Noolar, heç olmasa gec olmasın, noolar, gülüm.
– Yaxşı, deyəcəm həvədə.
– Nəəəə?
– Deyəcəm də vaxtı.
– Yox, elə bil nəsə başqa söz dedin.
– Ehh, dedim deyəcəm həvədə?
– Həvədə nədi?
– Yəni ki, nə vaxt.
– Oy, sənin ləhcənin qadasın alım. Ay kəndçi, səbirsizliklə gözləyəcəm…
Sübh azanını birgə dinlədilər. Sağollaşdılar. Hər ikisi yatağına uzandı. Hər ikisi şirin, həm də həyəcan dolu xəyalların qoynunda çırpındı. Amma həmişəkindən fərqli olaraq xəyal onları ovsunlaya, yuxuya apara bilmədi. Qərara gəlmişdilər. Görüşməli idilər. Qorxurdular. Bu görüşdən hər ikisi qorxurdu. Altı aydır tapdıqları dostu, həmdəmi, sirdaşı, səmimiyyəti, sevgini itirə biləcəklərindən qorxurdular.
Görüş söhbətini saldığına Rüfət peşman olmuşdu. Keşkə Günay yenə də razılaşmayaydı. Belə fikirləşirdi… Amma yox, axı o, Günayı görmək, ona daha yaxın olmaq istəyirdi.
Həmin gün hər ikisi gec yatdı. Oyananda günün bitməsini, gecənin gəlməsini səbirsizliklə gözlədilər.

***

Rüfətin əlləri Günayın saçlarında dolaşdıqca o, ürəyində bir istilik hiss edirdi. Rüfət onun yanında idi. O, Rüfətin səsini eşidir, nəfəsini duyur, sevdiyi insanın təmasını hiss edirdi. İlk dəfə yaşadığı bu məhrəm hisslər onu həmişə arzuladğı bir dünyaya aparmışdı. O dünyanın sakinləri yalnız mələklər idi. Sevginin qanadlarıyla uçan mələklər. Elə onun özü də qanadlı bir mələk idi. Göylərdə pərvaz etdikcə yaşamaq, yenə də yaşamaq istəyirdi.
Hər şeyi unutmuşdu. Ürəyinin pıçıltılarını eşidirdi: “Sən dünyanın ən alisisən. Doğulan gündən səni gəzmişəm. Bir gün bu dünyadan əlimi üzsəm, içimdə sən boyda bir dünya aparacağam əbədiyyətə. Səni bir anın içində sevdim. Elə bircə anda əmin oldum ki, illərdir yolunu gözlədiyim, yuxularda gördüyüm, səsini eşitdiyim, duyduğum o kəs, məhz sənsən. Gözləyirdim səni. Gecələrimdən nicat umurdum ki, səhəri gətirsin, səhərimə yalvarırdım ki, gecənin qoynuna dolsun. Sənin gəlişin mənimçün Ayla Günəşin, ağla qaranın, yaxşıyla pisin üz-üzə gələcəyi qədər çətin olsa da içimdəki inam o çətinliyi hər an dəf etməyə hazır idi. Nəhayət, Sən gəldin!”
Günaya elə gəlirdi ki, Rüfət onun qəlbinin pıçıltılarını dinləyir. Elə eynən həmin pıçıltıları Rüfət də Günaya söyləyir…
Titrəyirdi. Bapbalaca quşcuğaz hərarətə sığınanda necə tir-tir əsirdisə, Günay da Rüfətin ağuşunda eləcə əsirdi. Saçlarına toxunan hənir üzünə, dodaqlarına, boğazına dəydikcə ayaqları sustalır, ürəyi daha da şiddətlə döyünürdü. Telefonun dəstəyindən gələn pıçıltını belə yaxından eşitdiyinə inanmasa da o pıçıltıya sığınır, bütün varlığını o hənirə təslim edirdi.
Rüfətin qupquru, ipisti dodaqları dodaqlarına toxunduqca hələ indiyəcən duymadığı bir gizilti, bir istilik bütün bədəninə yayılırdı. Bu istiliyə dözə bilməyəcəyindən ehtiyat etsə də dodaqlarını yavaş-yavaş qupquru dodaqlara yaxınlaşdırır, lakin bu səadətin bitəcəyindən qorxaraq geri çəkirdi.
Hər ikisi bəxtəvər idi. Hər ikisi iki canda bir qəlbin döyüntüsünü eşidirdi. Aylardır həsrətində olduğu bütün yanında olmasına inanmayan Rüfət ona çox ehtiyatla yanaşır, dodaqlarını o bütün saçlarına, yanaqlarına, dodaqlarına, toxundurur, içindəki atəşdən qorxaraq geri çəkilirdi. Cənnətdəki bəmbəyaz almaya toxunmaqdan qorxan Adəm kimi qorxur, lakin, içində ona toxunmaq arzusunun böyüklüyü altında qıvrılırdı. O, bir həqiqətə əmin idi ki, xoşbəxt olmaq üçün Tanrının bəndələrə bəxş elədiyi ən böyük nemət sevgidir. Sevgi varsa, fani cisim adiləşir. Bax, o Günayı görmür. Günayın gözlərinin rəngi, dodaqları, saçları… o bütün bunları hiss edir, yaşayır və özünü dünyanın ən xoşbəxt bəndəsi sanır.
Rüfət yenidən barmaqlarını Günayın saçlarına toxundurdu. Sanki, güclü bir cazibə onun əllərini aşağıya doğru çəkirdi. O, yavaş-yavaş qarşısındakı bütün müqəddəsliyində özü də bütə çevrilirdi. Günayın sinəsi, yupyumuru bir cüt sinə qabarı, mütənasib vücudu, əynindəki kip donuna sığışmırdı. Rüfət də bunu duyurdu. Elə duyduğu üçün də bircə anda bu əsrarəngiz gözəlliyi xilas etmək istəyirdi. Və elə titrək əllərinin köməkliyi ilə bütü qəfəsdən azad elədi….
Artıq xoşbəxtliyin göylərində pərvaz edən Günay özü də o kip geyimdən qurtulduğuna sevindi… Rüfətin əlləri onun bədənində gəzindikcə içindəki giziltilərin çoxaldığını, ürəyinin harasa tələsərək onu da tələsdirdiyini hiss edirdi.
Bir azdan Rüfətin öpüşləri Günayın döşəməyə səpələnmiş saçlarında, qupquru, sopsoyuq dodaqlarında, açıq sinəsində dolanırdı. Bu öpüşlər daha heç yana tələsmirdi.
Azan səsinə hər ikisi diksindi. Telefonda olduğu kimi hər ikisi o səsin sehrinə düşdü. Deməli, ayrılmalı idilər. Bir azdan onları ayıran səhər açılacaqdı…

***
Son zamanlar telefon danışıqları gecə görüşləri ilə əvəz olunmuşdu. Həyat yenə də onlar üçün gecədən, pıçıltılardan ibarət idi. Yenə də xoşbəxt idilər. Yenə də azan səsini birgə dinləyəndən sonra ayrılır, gecəni gözləyirdilər…
***

…Günəşin al şəfəqləri gözünə düşdükcə bir əli ilə gözlərini örtməyə çalışır, o biri əli ilə yuxusunun ətəyindən bərk-bərk yapışırdı. Yox, deyəsən şipşirin yuxusu onu tərk etmək üçün elə özü bəhanə gəzirdi. Yerində qurcalandı. Gözlərini ovxalayaraq balışa səpələnmiş saçlarını yığıb sağ döşünün üstündə sahmanladı. Elə bilki, çarpayısı balacalanmışdı. Fikirləşdi “bu nədir, nə yaman narahatam, eh, yerim daralıb deyəsən”. İstəməsə də gözlərini açıb yan-yörəsinə boylandı. Çarpayısının bir tərəfini zəbt edən qara, arıq, çilimsiz, həm də ona yadlardan yad olan kişini görəndə özünü itirdi. Yaşadığı sevgi dolu aylar, pıçıltılı gecələr, yanındakı yad kişinin qara qıvrım saçlarında əriyərək alnında muncuqlandı.
Dönüb onu oyadan Günəşə acı-acı boylandı…

Özünə sarı

Dərəli təpəli sevgi yolları
Saçına çiçəklər bələnib yatır
Yeriyib getdikcə ayaq izindən
Gözünə yuxular çilənib yatır.

Yolun baxışları qışa boylanır
Saçına çiçəklər səpələnsə də
Köksündə bir parça sevgi dolanır
Gözünə yuxular təpələnsə də

Hər dəfə yatdıqca kölgə tökülür
Yuxudan sevginin gözünə sarı
Dərə də, təpə də düzəngah olur
Addımlar getdikcə özünə sarı.

27.03.2014.

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumatlara görə, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının “Poeziya” şöbəsinin redaktoru, Təsisçilər Şurasının üzvü, gənc yazar Teymur Həbibinin yeni kitabı nəşrə hazırlanır.Kitabın adı ictimaiyyət üçün gizli saxlanılsa da, yaxın günlərdə oxucuların ixtiyarına veriləcəyi dəqiqdir.
Qeyd edək ki, Teymur Həbibinin “Həbibi dünyası” adlı ilk şeirlər kitabı 2010-cu ildə “MTR Group” Nəşriyyat Poliqrafiya tərəfindən işıq üzü görüb.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğine istinadən yaydığı məlumata görə, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlunun “Türkçülük şeirləri” silsiləsindən olan şeirləri Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə olunaraq “Kümbet” eğitim, küktür, sanat ve edebiyyat dərgisinin ardıcıl olaraq iki buraxılışında dərc olunaraq ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılıb.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin yeni saytına istinadən yaydığı məlumata görə, mart ayının 28-də Avrasiya Yazarlar Birliyinin (Ankara) başqanı Yakup Ömeroğlu Azərbaycan Yazıçılar Birliyində olub. Xalq yazıçısı Anarla görüşən Yakup bəy 18 fevral 2014-cü il tarixində Türkiyədə təsis edilmiş Türkdilli Yazıçılar Birliyinin (TYB) fəaliyyətilə bağlı məlumat verib. Daha sonra Yakup Ömeroğlu TYB-nin əsasnəməsini Anara təqdim edib. Söhbət zamanı Yakup bəy saytımızın əməkdaşına TYB baş qərargahının Eskişehirdə yerləşəcəyini və artıq TYB üçün binanın ayrıldığını xəbər verib.
Qeyd edək ki, Türkdilli Yazıçılar Birliyinin ilk başqanı Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri Anar seçilib.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin yeni saytına istinadən yaydığı məlumata görə, “Qanun” nəşriyyatı tərəfindən Xalq yazıçısı Anarın “Təhminə və Zaur” romanı 316 səhifə olmaqla, 1000 tirajla çap olunub.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin yeni saytına istinadən yaydığı məlumata görə, mart ayının 28-də Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin rəhbərliyi “Azərbaycan” nəşriyyatında yerləşən “Ədəbiyyat qəzeti”nin redaksiyasında olublar. Baş redaktor vəzifəsinə yeni təyin edilmiş Elçin Hüseynbəylinin redaksiya kollektivinə təqdim edilməsi üçün toplantı təşkil olunub. Toplantıda Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədri Anar, birinci katib Fikrət Qoca, katiblər Çingiz Abdullayev, Arif Əmrahoğlu, Rəşad Məcid, mətbuat xidmətinin rəhbəri Xəyal Rza,“Ədəbiyyat qəzeti”nin yeni baş redaktoru Elçin Hüseynbəyli və qəzetin redaksiya heyəti iştirak ediblər. AYB sədri Anar çıxış edərək keçmiş baş redaktor Ayaz Vəfalının səhhəti ilə əlqədar öz ərizəsilə işdən azad olunduğunu və daha sonra katibliyin iclasında yekdilliklə Elçin Hüseynbəylinin baş redaktor təyin edildiyini vurğulayıb. O, “Elçin on ildir ki, Ulduz jurnalının” baş redaktorudur. Bu on ildə etimadları doğruldub və işinin ödəsindən layiqincə gəlib. İnanırıq ki, yeni vəzifəsində də özünü subut etməyi bacaracaq” deyə bildirib. Daha sonra “Ədəbiyat qəzeti”nin əməkdaşları yeni baş redaktoru təbrik ediblər. Sonda qəzetin baş redaktoru Elçin Hüseynbəyli çıxış edərək rəhbərliyə ona etimad göstərildiyi üçün minnətdarlığını bildirərək görəcəyi işlərdən söz açıb. “Ədəbiyyat qəzeti”nin istər fotmatında, istərəsə də materiallarında tezliklə ciddi dəyişikliklər ediləcək.”

Könlümün baharı çiçəkləyir
Sən güləndə.
Ruhum isinir, adın gələndə
Səsinə qarışıram
Sevgidən sevgilim, sevgimizi soruşuram
Gecənin zülməti
Sənin soyuq baxışların
Son söylədiyin sözlər
Ruhuma qarışır
Acı -acı danışır
Susdurur duyğularımı səsimi
Döyünən nəfəsimi
Xoş sözə möhtac olduğumda
Səni istəyirəm.
Seni sevəndə gücsüz
Səndən vaz keçəndə güclüyəm
O gücü sənsiz istəmirəm
Son addımı atsam
Geri dönmərəm…
Addımı atmağa icazə vermə!!!
Məni burax sevginə, sevgimə.

Anam

Anamın dərdi çox,
Söz deyəsi biri yox,
Əzəldən bacısı yox .
Dərdini kimə desin?
Dostamı, tanışamı?
Hanı anam anası?
Balasına ağlayası.
Kaş indi burda olub
Onu qucaqlayası.
Anamın dərdi ana,
Dostu, sirdaşı ana,
İndi gün ağlar bana.
Qurbanam sənə , ana.
Anam nə dərdlər görüb?!
Ağ saçlarını görüb
Ah çəkərəm ürəkdən.
Ana sevər balanı,
Bala qatar balanı,
Ana sevməz yalanı,
Sevər düzgün olanı.
Analar bala atmaz,
Gün boyu gecə yatmaz,
Analar zirvəsinə
Dağların boyu çatmaz.

Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Prezident təqaüdşüsü

Yuxu

Qoy gecə uzansın, gəlməsin sabah
Burnumun xatirə qoxulararında..
İçimdən gələn səs yıxıl yat deyir,
Atamı görəcəm yuxularımda..

Əlini görəcəm görmədiyimtək,
Telimi görəcəm hörmədiyitək,
Könlümü heç zaman qırmadığıtək,
Atamı görəcəm yuxularımda..

Yuxum cansız oldu. Onsuz olmadı,
Yuxum qənim oldu,əziz olmadı,
Yuxum heç bu qədər təmiz olmadı,
Atamı görəcəm yuxularımda..

Kədəri,möhnəti atacam daha,
Yerin altın üstə qatacam daha,
Yay oxdan çıxıbdı,yatacam daha,
Atamı görəcəm yuxularımda.

Sevginin,Cənnətin öz əlindəyəm,
Heç vaxt olmayantək düzənimdəyəm,
Bu gecə Allahın nəzərindəyəm,
Atamı görəcəm yuxularımda..

26.03.2014.

DE, NİYƏ DAĞILMIR DÜNYA, İLAHİ?!

Yaranan ilk gündən onsuz da yalan,-
De, niyə dağılmır dünya, İlahi?!
Həzrət Muhəmmədi görmək istəsəm,-
Gerçək olacaqmı röya, İlahi?!

Mürşidim Yunusla sənə sığındım,-
İlk andım sən oldum, son andım “Quran”.
Bu görklü dünyada, yalan dünyada
Mömin bəndələrə olursan həyan.

Nə “Tövrat”, nə “İncil”, nə də ki “Zəbur”,-
“Quran” tək haqq nuru ola bilməz ki.
Qəlbi möhürlənən zalım bəndələr,
Haqqı haqq gözüylə görə bilməz ki.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin yeni saytına istinadən yaydığı məlumata görə, mart ayının 27-də, Azərbaycan Yazıçılar Birliyində Xalq yazıçısı Anarın sədrliyi ilə Katibliyin növbəti iclası keçirilmişdir.Növbəti iclasda Xalq şairi Fikrət Qoca, Xalq yazıçısı Çingiz Abdullayev, Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin gənclər üzrə katibi Rəşad Məcid, “Ulduz” jurnalının baş redaktoru Elçin Hüseynbəyli, baş redaktor müavini Qulu Ağsəs və digər qonaqlar iştirak ediblər.
İclasda “Ədəbiyyat qəzeti”nin baş redaktoru Ayaz Vəfalının səhhəti ilə bağlı tutduğu vəzifədən azad olunması üçün Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin sədrinə ünvanladığı ərizə müzakirə edilmişdir. “Ulduz” jurnalının baş redaktoru Elçin Hüseynbəylinin “Ədəbiyyat qəzeti”nin yeni baş redaktoru vəzifəsinə təyin edilməsi səsə qoylmuş və yekdilliklə qəbul edilmişdir. “Ulduz” jurnalının baş redaktoru vəzifəsinə isə bu günə kimi baş redaktor müavini işləmiş şair Qulu Ağsəs təyin edilmişdir.

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Təsisçilər Şurasının üzvü

Üzü gülmür son günlər
Telefon dəftərçəmin,
Gözündən yaş süzülür
Sahibsiz nömrələrin…
Yaşın üstə yaş gələr
Ömürdən il azalar,
Sahibsiz nömrələrin
Bəxti hara yozular?

Əlim gəlmir silməyə,
Sahibsiz nömrələri.
İçimdə bir ümid var..
Nə vaxtsa zəng edərəm
Eşidərəm səsini.

Hər sahibsiz nömrədə,
Sahibindən bir iz var.
Hər qaranlıq gecədə,
Ümid dolu gündüz var.
Silmirəm nömrələri
O sahibsiz nömrələr,
Sahibindən yadigar…

Hərdən uzanır əlim,
Yığıram nömrələri,
İstəyirəm bildirim,
Həsrət qəlbimə yatmır.
Sahibsiz nömrələrə
Cavab verən biri var…
“Bu nömrəyə zəng çatmır”…

19.02.2014

Müsahimiz haqqında bilgilər

Kənan AYDINOĞLU (Murquzov Kənan Aydın oğlu) 1989-cu il oktyabr ayının 25-də Bakı şəhərində ziyalı ailəsində anadan olub.2008-2012-ci illərdə Sumqayıt Dövlət Universitetinin Filologiya fakültəsində bakalavr dərəcəsi üzrə ali təhsil alıb.”Ömürdən bir səhifə” (Bakı, “Adiloğlu”, 2007) və “Ömrün yarı yolunda” (Bakı, “MK”, 2010) şeirlər kitabının müəllifidir.Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəridir.”Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvüdür.

-Salam, Kənan bəy!
-Salam, Zərifə xanım!
-Necəsiniz?
-Şükürlər olsun Uca Allaha!
-Siz necəsiniz?
-Həmd olsun Uca Allaha!

-Bir gün öncə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının, Gündəlik İnformasiya Agentliyinin səhifələrində, facebook sosial şəbəkəsində sizin portalın idarə heyətindən kənarlaşdırılmanız haqqında məlumat yayınlandı.Bu məlumata aydınlıq gətirməyinizi xahiş edirəm.

-“2012-ci ilin fevral ayının 12-də məsləhətim və təklifim ilə Bakı şəhərində “Çağdaş Azərbaycan ədəbiyyatının inkişafına dəstək ” layihəsi çərçivəsində “Ədəbiyyat-Az. Com” Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalını formalaşdırdıq.Əsas məqsədimiz Türk dünyasına daxil olan dövlətlərin hər hansı birinin dilində yazıb, ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan yazarların özkeçmişlərini, ədəbi-bədii nümunələrini, poeziya örnəklərini, məqalələrini, publisistik qeydlərini, poemalarıni portalın səhifələrində dərc etməklə facebook sosial şəbəkəsi vasitəsilə ictimaiyyətin nəzərinə çatdırmaq oldu.Allaha şükürlər olsun ki, bu günə qədər yazarlara dəstək olmaq üçün müxtəlif məqsədyönlülüyü layihələr hazırlayıb gerçəkləşdirdik.
Sonradan rəhbərliyinin qərarına əsasən, məni Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Təsisçisilər Şurasının başqanı seçdilər.Nə etmək olar ki, görünür, portal rəhbərliyi belə qərar qəbul edib. Portal Rəhbərliyinin qərarına hörmətlə yanaşmaq lazımdır”.

-Portalı təsis edəndən sonra rəhbərliyə hər hansı bir təkliflə müraciət etdinizmi?

-Əlbəttə! İllər öncə Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalını təsis edəndən sonra rəhbərliyə təklif etdim ki, qısa zaman kəsiyində Türk dünyasına daxil olan dövlətlərin hər hansı birinin dilində yazıb, ədəbi-bədiii yaradıcılıqla məşğul olan yazarlar haqqında olan bilgiləri yayınlamala kifayətlənmək lazım deyil.Həm də mədəniyyət xəbərlərindən də yayınlamak gərəkdir.Rəhbərlik bu təklifi qəbul etdi və portalı “Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı” adlandırdılar.Sonradan portal “Ziyalı Ocağı” İctimai Birliyinin və Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının tərkibində fəaliyyət göstərdi.Bir müddətdən sonra isə ayrılaraq müstəqil elektron orqan kimi fəaliyyət göstərdi.

-Rəhbərliyin qərarı ilə portalın idarə heyətindən uzaqlaşdırımamışdan öncə hansı hadisələr baş verdi?

-Doğrusu, portalın rəhbərliyindən uzaqlaşdırılmamışdan öncə Rəhbərliyin qərarı ilə məni Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Təsisçilər Şurasınnı başqanı seçdilər.Yeni layilər hazırlayıb Rəhbərliyə təqdim etməyimi istədilər.Mən də “Nakam şairləri unutmayaq!” adlı yeni layihəni hazırlayıb təqdim etdim.Müsbət cavab aldım.
Layihə həmin gün Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının və Gündəlik İnformasiya Agentliyinin səhifələrində dərc olunaraq facebook sosial şəbəkəsi vasitəsilə ictiamiyyətin nəzərinə çatdırıldı.Daha sonra Portalın Direktoru Rafiq Odayın rəhbəri olduğu “Azərbaycanın istedadlı gənc yazarlarına dəstək” layihəsi gerçəkləşdirildi.İlk dəfə olaraq ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan bir neçə gənc yazar Nofəl Ümid, Sərvər Kamranlı, İltimas Səmimi haqqında olan bilgilər və ədəbi-bədii nümunələri dərc olundu.Hər biri Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Fəxri üzvü seçildi.Çünki portal yaradılarkən qərara alınmışdı ki, yazıalrı portalın səhifələrində dərc olunan yazarların avtomatik olaraq Portalın Fəxri üzvü olur.

-Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının inkişafında kimlərin və nəyin rolu az olmayıb?

-Bu illər ərzində portalın inkişafı üçün Çağdaş Azərbaycan ədəbi elektron məkanında fəaliyyət göstərən müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portalların rəhbərlərinin da rolu az olmayıb.

-Portala yeni layihələri həyata keçirməkdə hansı portallar daha çox kiməklik edib?

-Doğrusu, əgər Çağdaş Azərbaycan ədəbi mühitində fəaliyyət göstərən müxtəlif mədəniyyət və ədəbiyyat yönümlü portalların rəhbərliyinin həm informasiya, həm təşkilati, həm də maliyyə dəstəyi olmasaydı, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalı heç bir məqsədyönlü layihəni gerçəkləşdirə bilməzdi.Bu danılmaz faktdı.Buna görə də, öz adımdan “Carci.az” saytının, “Shahbulaq.az” Müstəqil Ədəbiyyat Portalının, “Atev.az” portalının, “Eqoist.net” ictimai-ədəbi portalının, “Dokkuziklim.net” portalının, “Turkbir.info” portalının, “Bizimle.org” portalının rəhbərliyinə təşəkkürlərimi bildirirəm və uğurlar arzulayıram!

İnsanları xəbər baxımından marifləndirən, o cümlədən kalifey sənətkarların xatırlanması, daimi yaşadılması məqsədi daşıyan və “Vətənpərvər” xidmətləri ilə xüsusi seçilən Carçı.az sayıtı 2013-cü il 22 oktyabr tarixindən istifadəyə verilib. Göstərilən tarixdən ilk “xəbər” xidmətinə başlayıb.
Sayıtın Rəhbəri Orxan Carçının sayıtı yaratmaqda məqsədi; təkcə xəbər yönlü xidmətlər deyil. Onunla yanaşı Ədəbiyyat yazılarına da, böyük önəm verməkdir.
Carçı.az sayıtı heç bir “Siyasi partiyaya” “Dini qurumlara” “Təşkilatlara” xidmət etmir. Sayıtda kimliyidən asılı olmayaraq, vətəndaşların şəxsiyyətlərinin aşağılanmasına, onun kimi xəbərlərin və yazıların çıxarılmasına yol verilmir. Bütün hallarda Müəllif: hüquqları qorunur. Bu sayıtın üstün cəhəti bitərəf mövqe seçməkdir.
Qeyd edək ki, Hər il Azərbaycanda Azərselin baş sponsurluğu ilə xəbər portallarının yarışması keçirilir. Carçı.az sayıtı da, həmin yarışmaya qoşulmuş və Azərbaycan üzrə 401 sayıt arasından seçilərək onluğa düşmüşdür. Hər il olduğu kimi bu il də onluğa düşən sayıtlara, mükafatlandırılmada iştirak etmək üçün dəvətnamə göndərilmişdir. Sayıtın rəhbəri Orxan Carçı həmin tədbirdə iştirak etmişdir. Tədbirdə Azərsel rəhbərliyindən, Rabitə nazirliyindən və başqa nüfuzlu şirkətlərin nümayəndələri iştirak etmişdir. Indi həmin dəvətnaməni sizlərə təqdim edirik. Carçı.az sayıtına uğurlar diləyirik.

Güzellerin Sultanı

Güzellerin sultanı
Melek senden utanı
Çagırağ sevenleri
Aşka neşe katanı

Sen gönlüme bir yarsın
Sözlerime kararsın
Unutmam inan seni
Sen dünyamda bir varsın

Sevmişem güzel seni
Yok vardan yoktan seni
Ben senden hiç kıskanmam
Görsem de xaxtan seni

İpek saçın hörürem
Her gün seni soruram
Böyle güzel meleksin
Ruyamdasın görürem

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, mart ayının 23-dən-26-a qədər “Nakam şairləri unutmayaq!” adlı layihənin həyata keçirilməsi nəzərdə tutulub. Layihənin rəhbəri Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Təsisçisilər Şurasının başqanı, gənc yazar Kənan Aydınoğludur.Layihə çərçivəsində gənc yaşlarında həyata gözlərini yummuş yeni nəsil Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndələri olan nakam şairlərin şeirləri Gündəlik İnformasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının səhifələrində dərc olunaraq facebook sosial şəbəkəsində ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılacaq.

İnformasiya dəstəyi : “Carci.az” və “Atev.az”
Təşkilati dəstək : “Shahbulaq.az” Müstəqil Ədəbiyyat Portalı və Gündəlik İnformasiya Agentliyi
Maliyyə dəstəyi : “Konsaltinq-az.com”

“Nakam şairləri unutmayaq” layihəsi çərçivəsində

Fərhad METE 1976-cı ildə Sumqayıt şəhərində anadan olub.Bakı Slavyan Universitetinin Ədəbi yaradıcılıq fakültəsini bitirib.Şeirləri qəzetlərdə, dərgilərdə, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
Ölümündən bir qədər öncə Akif Səməd adına Poeziya ödülünə layiq görülmüşdü.Ölümündən sonra “Bu şəhərə uzaqdan baxarsan” (2009) şeirlər kitabı işıq üzü görüb.
Fərhad Mete 2009-cü il avqust ayının 3-də Bakı şəhərində faciəli şəkildə avtomobil qəzasında həlak olub.
HƏYAT

Bütün ajı xəbərlər gejə saatlarında gəlir,
məsələn, bir körpənin doğuluşu xəbəri.
Və nöqtə qoyur kişiylə qadının ayrılmaq istəyinə-
həm də əgər bu, oğlan uşağıysa.
Bütün ajı xəbərlər gejə saatlarında gəlir.
Məsələn, “oğlunuz savaşa gedir” xəbəri.
Və nöqtə qoyur kişiylə qadının ayrılmaq istəyinə-
həm də əgər geri dönəjəyi bəlli deyilsə.
Bütün ajı xəbərlər gejə saatlarında gəlir,
Məsələn, “oğlunuz əsir düşüb” xəbəri kimi
Və nöqtə qoyur kişi ilə qadının ayrılmaq istəyinə
Həm də əgər xilasına ümid qalmışsa…
Bütün ajı xəbərlər gejə saatlarında gəlir,
Məsələn “oğlunuz güllələnib əsirlikdən qaçarkən”
xəbəri kimi –
Və nöqtə qoyur kişi ilə qadının ayrılmaq istəyinə.

AİLƏ

Bir sabah ayılıb görsən ki, hər şey dəyişib,
yəni gördüyün kimi deyil nə varsa-
yəni göy üzünün yerində günəşdi.
Sonra yadına düşsə ki, yuxuda qadın görmüşdün-
uşaq yerinə iri buğda dənəsi doğan çılpaq qadın.
Qorxma, sığal çək sevgilinin saçlarına
və pıçıltı ilə “səni sevirəm” de,
o da mütləq “mən də sevirəm” deyəjək.
O sabah ayılıb görsən ki, hər şey dəyişib
yəni gördüyün kimi deyil nə varsa,
bom-boz evlərin önündəki dəniz deyil, zəmidir-
həm də içinə girib aza biləjəyin qədər sonsuz zəmi.
Sonra yadına düşsə ki, yuxundakı o qadın
qorxudan atıb getmişdi ağlayan buğda dənəsini.
Qorxma, baş əyib sevgilinin önündə diz çök
və pıçıltıyla “mənə ümid ver” de.
O da mütləq “mənəm ümüdin” deyəjək.
O sabah ayılıb görsən ki, hər şey dəyişib
Yəni gördüyün kimi deyil nə varsa,
yəni birləşir günəşlə o sonsuz zəmi
birləşdikjə də boğulursan, nəfəsin kəsilir.
Yadına düşəjək ki, yuxuda ağlayan buğda dənəsini
qujağına alıb qaçmışdın arxana baxmadan.
Qorxma, qaldır otağın künjündəki boş beşiyin örtüyünü
və soruş sevgilindən “içində bir şey tərpəndimi?” deyə,
O da mütləq “tərpəndi” deyəjək.
Mütləq deyəjək.

HƏLƏ VAXT VAR…

Alatoran…hamı susur…
On yeddi nəfər qalmışıq.
Az sonra- siqnal fişəngindən sonra
ikinji həmlə olajaq qarşıdakı səngərə.
Hələ vaxt var ölənləri saymağa,
sonra bir siqaret yandırıb səni xatırlamağa…
Yadıma düşür, meydan izdihamının içində
düyünləyib hirsimi-hikkəmi,
ən çox da sənə olan sevgimi
yumruq şəklində qaldırmışdım göylərə.
Və o şairin nitqindən sonra
“azadlıq” sözünü üç hejaya bölüb
bağırmışdım bağıra bildikjə-
nə boyunduruqdan, nə də köləlikdən,
səndən azad olmaq üçün.
Hələ vaxt var…
Axşamları çörək növbələrində
baxışları yerə dikilmiş,
bir-birindən utanan insanların içində
səni axtarmışdım.
Sonra satıjı xanımın sanki qəsdən
“Bəlkə bu axşam çörək olmadı” sözündən sonra
izdihamdakı “Azadlıq!” bağırtımı xatırlamışdım
və küsmüşdüm sənə olan ehtiyajımdan.
Üstü yaşıl örtüklü şəhid tabutu önündə
jənazə namazı qılarkən
səni istəmişdim ayaqda və səjdədə.
Və bir gün qapınıza gəlib…
Bu da siqnal fişəngi,
vaxt bitdi…
Yadda saxlayın – on yeddi nəfər qalmışdıq.
İkinji həmlədən sonra
yenidən sayarsınız ölənləri
və bir siqaret yandırıb xatırlayarsınız –
mən olmasam…

YOXLUĞUN…

Sadəjə gedişin deyil yoxluğun…
Baxıram pənjərədən, sanki hər şey yerində –
sabahlar məktəbə gedən uşaqlar,
göy üzünə bulud kimi dağılan quşlar,
azad, qayğısız uçuşlar.
Və televizyondakı savaş xəbərləri
Fələstin, İraq, Somali-
Bombalanmış şəhərlər,
Küçələrdə sürünən yaralılar,
Ölmüş qızına ağlaya bilməyən ata,
Yarıçuq divarın kölgəsində gizlənən ölüm,
O biri üzündə nəfəsini dərən fotorepartyor,
Dodağında qorxulu gülüş…
Yox…sadəjə gedişin deyil yoxluğun…
Bir azdan
Ölüm dəyişəjək yerini,
Keçəjək divarın o biri üzünə-
Fotorepartyorun gülüşü donajaq dodağında,
Çəkdiyi şəkillər kimi…
Ata qızını penjəyinə büküb aparajaq,
Sonra yaralıları güllələyəjəklər…
Dağılmış şəhərə qaranlıq çökəjək.
Sabaha qədər bir sükut yaranajaq
Və şəhər nəfəsini dərəjək ki,
Sabah hər şey yenidən başlasın
Elə yoxluğunda…

İstədiyin kimi – Fərhad Mete
İstədiyin kimi oldum –
Belə güjlü, belə sərt və heç vaxt ağlamayan,
Gülümsəyən gözlərində böyütdün məni,
Sonra hazır sabahları yaratdım sənin üçün,
Sən yatmışkən
Qaranlıqlardan keçən hazır sabahları,
Küçələrdə ölmüş quşlara jan verdim,
Ayaqlarıma yıxılan köpəklərin başını tumarladım –
Hürməsinlər deyə,
Ağajların qəddini düzəltdim, çiçəkləri rənglədim,
Divara yazılmış ” sevirəm ” sözünün üstünü qaraladım,
Yenidən sabah oxuyasan deyə.
Bütün səsləri içimə çəkdim oyanmayasan deyə.
Sənə yuxuları verdim qarmaqarışıq,
İçində ölmüş quşlar, qəddi əyilmiş ağajlar,
Rəngsiz çiçəklər, üstünə qaçıb ayaqlarına yıxılan küçə köpəkləri,
Bir da bəyaz divarlarda “üstəgəl” və “bərabərlik” işarəsi…
Sirrini tək mən bildiyim qarmaqarışıq yuxuları verdim sənə,
Hər sabah onları nəyəsə oxşadasan deyə…
Sonra qayıdıb yatağına gəldim, uzun-uzadı üzünə baxdım,
Və dedim astadan, pıçıltı ilə:
İstədiyin kimi oldum,
Səni sevdiyim üçün.
Mən – atasız, utanjaq və qorxaq yeniyetmə…

“Nakam şairləri unutmayaq” layihəsi çərçivəsində

TƏRCÜMEYİ-HAL

Zərdüşt Şəfi 1986-cı ilin 19 noyabr tarixində Qəbələ rayonunun Bum qəsəbəsində ziyalı ailəsində dünyaya gəlmişdir. 2006-cı ildə Xəzər Universitetinin jurnalistika fakültəsinə daxil olmuş və 2010-cu ildə həmin fakültənin məzunu olmuşdur. 2005-ci ildən etibarən hekayə və esseləri dövrü mətbuatda dərc olunmağa başlamışdır. Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvü, Mədəniyyət və Turizm Nazirliyinin və Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi”nin 2008-2010-cu illərdə məsul katibi və fəal üzvlərindən biri olub.
2009-cu ildə Bizim Yol qəzetinin keçirdiyi sorğuya əsasən, “İlin gənc yazıçısı” mükafatı ilə təltif olunmuş, gənclərə dəstək məqsədi ilə verilən birillik prezident təqaüdünə layiq görülmüşdür. 2012-ci ildə Azərbaycan Gənclər və İdman Nazirliyinin ilin gənci fəxri adına layiq görülmüş, 2012-ci ilin 3 avqust tarixində Bakı şəhərində qan xərçəngi xəstəliyindən vəfat etmişdir. 2011-ci ildə nəşr olunan “Başqa adamlar” kitabında müəllifin son beş ildə yazdığı hekayələr toplanıb. Zərdüşt Şəfizadə hekayə və essələrindən əlavə həm də bir çox şeirlərin, bir tamamlanmamış və iki yarım qalmış romanın müəllifidir.
Zərdüşt Şəfinin özü barədə olan fikirləri:1986-cı ildə (özümdən aslı olmayan səbəblərlə) doğulmuşam. Nə vaxt öləcəyim hələ dəqiq məlum deyil. Bir dəqiq bildiyim var: yolum uzundu, yüküm ağırdı! Dünyaya gələrkən heç kimlə heç bir şərtlə müqavilə bağlamamışam. Yeganə bağlılığım YARADANladı – bir tək onu tanıyıram bu dünyada qalan hər kəs və nəsnə şərtidi. Hər yaşdan dostlarım çoxdu. Hər birinin özünə görə hörməti var. Onlar varlığımın bənzərsiz şahidləridi. Mən də onların şahidlərindən biriyəm. Ən pis xüsusiyyətim ən yaxşı xüsusiyyətimlə bağlıdı: pisliyi də yaxşılıq kimi qətiyyən unutmuram!

ŞAİRİN ÖLÜMÜ

Eynən qatarların vəziyyətindəyəm.
Onlarçın qandal relslərdən çölə,
azadlığa çıxmağın bircə yolu var – QƏZA!

SALAM SARVAN

Kim unudub məni yol ayrıcında-
gəlsin qucaqlasın,
gəlsin aparsın…
Bu ömrü yolundan çıxarar qəza-
gəlsin qabaqlasın,
gəlsin saxlasın…
Mən ölümə gedən adamam, adam-
yadlara doğmayam,
doğmaya yadam…
Bir göyərçin gəlib, əlimə qonub
Əlimdə bir yuva salıb göyərçin,
Uçub getməyəcək, mənim olacaq,
Sevinib, əlimdə qalıb göyərçin,
yellədə bilmərəm əlimi daha-
əllərim göyərçin yuvalarıdı-
qatarlar aparsa əzizlərimi…
Üzündə əl izim qalıbsa, gülnar,
məndə əl qalmayıb,
sil izlərimi…
Bağışla ömrümü,
uzun gecədi-
Bir say ulduzları, bax gör neçədi?
Bildir Günəşimə, səs sal Ayıma,
Bir gecə qısqanıb məni dənizə
ölüm at ömrümə-
zəhər çayıma…
Mən o gün biləcəm-
O gəlib bizə…
Mən o gün dönəcəm düz kəndimizə…

TƏLƏSGƏN!

Özümdən çıxmışam,
mən yoxam daha,
ruhumun həmdəmi,
üfüq xəttimsən-
mən sənə gəlirəm, özümdən keçib!

Sənə çatmaq çətin
ələ keçməzsən,
neyləsəm-
əlimdə bir boşluq qalar!

Uzanar, qıvrılar, yollar dolanar,
zaman susar qumda ayaq səsindən,
ancaq bu bədəni tanıyan bilər-
neyləsəm, qan iyi gələr nəfsimdən,
ağlayar içimdə əlacsız ruhum-
neyləsə, üzümdə bir şeytan gülər…

Yalnzliq olarsa əzab çəkdiyim
oxuyar dodaqlar səssiz duasın-
la ilahə illəllah- deyə bitər təkliyim…

* * * * *

Əlini uzat,
bu ağ kağıza
barmaqlarından axacaq sətir-sətir sözlər…
Sən heç şeir yazdınmı?

Gözlərin susur,
kipriklərinə tökülmüş
alın yazının qalıqları
danışacaq indi-
Sən heç qar olu byağdınmı?

Uzaqda üfüq xəttində
qıp qırmızı bir od parçası var,
neçə min ildi yanır-
kimisevir
heç kim bilmir,
bilməyəcək…
Sən heç şair sevdinmi?

* * * * *

Susub,
içimdəki Günəş də susub,
susur gözümdəki ümidin səsi..

Bir günəş axşamı,
günəş sabahı
tutub silkələsəm bu məmləkəti-
qar yağar səmadan,
qar çıxar yerdən,
hər tərəf qar kimi ağın yurdudu…

Mənə qar nə lazım,
Ağı sevmirəm.
Mənə qaranlıq bir guşə gərəkdi…

Mən qara torpaqlar,
qara mayelər,
qara sevdaların yurdundan gəldim,
Mən qara-adamam,
Mən qara adam.

Bir uzaq meşədə unudun məni,
şaxtadan ağarsın-əlim,
ayağım,
Bir az da qar sürtüm dodaqlarıma-
Olum qar-adam…

Gündəlik İnformasiya Agentliyinin Mətbuat xidmətinin Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalına istinadən yaydığı məlumata görə, mart ayının 22-dən-26-a qədər “Azərbaycanın istedadlı gənc yazarlarına dəstək” layihəsini həyata keçirir.Layihənin rəhbəri Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin Sumqayıt şəhər təşkilatının sədri, Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Direktoru Rafiq Odaydır.Layihə çərçivəsində Azərbaycan Respublikasında yaşayıb ədəbi-bədii yaradıcılıqla məşğul olan gənc yazarların ədəbi-bədii nümunələri, poeziya örnəkləri, məqalələri, publisistik qeydləri, poemaları Gündəlik Informasiya Agentliyinin və Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının səhifələrində ictimaiyyətin nəzərinə çatdırılacaq.

İnformasiya dəstəyi : “Carci.az” və “Atev.az”
Təşkilati dəstək : “Shahbulaq.az” Müstəqil Ədəbiyyat Portalı və Gündəlik İnformasiya Agentliyi
Maliyyə dəstəyi : “Konsaltinq-az.com”

Nofəl ÜMİD (Qədimov Nofəl Yurist oğlu) 1985-ci il yanvar ayının 26-da Ağdərə rayonunun Umudlu kəndində anadan olub.1991-2002-ci illərdə Tərtər rayon 6 saylı orta məktəbdə təhsil alıb.Baki Abadliq Xidməti MMC-də işləyir.
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İdarə Heyətinin üzvüdür.

YOLUNU GÖZLƏDİM

Sən getdin, qəm aldı qoynuna məni,
Çökdürdün ömrümə dumanı, çəni.
Fələk də gətirdi saçıma dəni,
Hər gecə əllərim uzandı göyə,
Yolunu gözlədim, dönərsən deyə.

Sən getdin, səninlə getdi bu ürək,
Həsrət acısında bitdi bu ürək,
Söndü, daşa döndü, itdi bu ürək,
Köksüm buz bağladı… Bilirsən niyə?
Yolunu gözlədim, dönərsən deyə.

Bir sevgi yaratdıq saysız, qədərsiz,
Birgə addımladıq dərdsiz, kədərsiz.
Niyə getdin axı,bu eşq bəhərsiz.
Qoymadım qəlbimə yad nəfəs deyə,
Yolunu gözlədim, dönərsən deyə.

“Ayrılaq” söylədin, qırıldı qolum,
Sanki son mənzilə açıldı yolum.
Nədir bu iztirab, qurbanın olum,
De, kimə dəyişdin məni, de, nəyə?!
Yolunu gözlədim, dönərsən deyə.

01.02.2010

MƏN SƏNİ SEVDİMKİ…

Mən səni sevdim ki, eşq dünyasının,
Qəlbə məlhəm olan şərbətin dadım.
Ürəkdə yurd salmış qəm dəryasının
İçində sönməyən sevinc oyadım.

Mən səni sevdim ki,könül bağçama
Sevginin nurundan ətir yayasan.
Səni sevmədim ki,məni tərk edib
Kövrək ürəyimi yetim qoyasan.

Mən səni sevdim ki, qalan ömrümü
Sənli duyğularla vuraram başa.
Bahar arzusuyla gəlmişdim sənə,
Bu cavan ömrümü döndərdin qışa.

Mən səni sevdim ki, kədərdən uzaq,
Xoşbəxt ömür sürüm bu qərib yerdə.
Mən səni sevdim ki, sevdim ki, səni
Həm yanımda görüm, həm saf qəlbimdə.

Mən səni sevdim ki, o gözəlliyi
Əbədi, xoşbəxt bir ömrə qərq edim.
Səni sevmədim ki, təklikdən bezib,
Zamanım gəlməmiş məzara gedim.

03.03.2011

ZƏFƏR BAYRAĞI

Şuşa haray salıb, qorxmaz igidlər,
Toplanıb vətənçün göstərək hünər!
Hücumda inamla qazanaq zəfər,
Dığaları boğaq qan dənizində,
Bayraq asmalıyıq Cıdır düzündə!

Çəkim ürəyimə yurdun nəfəsin,
Yığılsın yollardan gözü hər kəsin,
Anama gətirim zəfər müjdəsin.
Qürur cilvələnsin “Oğul!” sözündə,
Bayraq asmalıyıq Cıdır düzündə!

Elim, sənsiz qanad aça bilmirəm,
Nə haraya, haya qaça bilmirəm,
Şadlanıb göylərə uça bilmirəm,
Dözmürəm gördükcə kədər gözündə,
Bayraq asmalıyıq Cıdır düzündə.

29,04,2011

SÖNMƏSİN, ALLAH!

Qartal o dağların yaraşığıdır,
Büdrəyib düzlərə enməsin , Allah!
Sevən ürəklərdə bahar çağıdır,
Dərdi lala döndər, dinməsin,Allah!

Neçə ocaqlara kədər gətirdik,
Neçə könüllərdə həsrət bitirdik.
Mərdliyi, saflığı vaxtsız itirdik,
O günlər geriyə dönməsin, Allah!

Nofələm, Dərd adlı dərin ümmanam,
Düzü, həqiqəti çətin ki danam.
Saf sevgi, düz ilqar, bir də ki inam
Qəlblərdə yaşasın, sönməsin,Allah!

03.03.2011

TƏRCÜMEYİ-HAL

Sərvər KAMRANLI (Kamranlı Sərvər Rəhman oğlu) 1987-ci il mart ayının 12-də Yardımlı rayonunun Dağüzü kəndində ziyalı ailəsində anadan olub.
1993-2004-cü illərdə Aslan Eyvaz oğlu Kərimov adına Yardımlı rayon
Dağüzü kənd orta məktəbdə təhsil alıb.2005-2006-cı ildə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olub.
Şeirləri və məqalələri müntəzəm olaraq “Oxu məni” qəzetində, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
2013-cü ildən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının İdarə Heyətinin üzvüdür.

BİLİRSƏN, AY GÖZƏL NƏ ISTƏYIRƏM…

Bilirsən, ay gözəl nə istəyirəm?
Tək məni sevməyin adətin olsun.
Adımı eşitcək sevinc göz yaşı
Qara gözlərinin qisməti olsun.

Qatma, gəl, sevgimə hicran qəmini,
Eşqimlə qoşa tut daim eşqini.
Yaşayıb mənimlə vüsal dəmini
Həsrətə ömürlük nifrətin olsun.

Saf, təmiz sevginlə bəsləyib məni,
Bütün gözəllərdən gizləyib məni,
Allahdan duanda istəyib məni
Bəxtinə yazmağı niyyətin olsun.

DODAQ SUSUR,GÖZ DANIŞIR

Baxdıqca sənin şəklinə,
Dodaq susur, göz danışır.
Əlim çatmayır əlinə,
Dodaq susur, göz danışır.

Həsrətindən gilə-gilə,
Göz yaşlarım dönür selə.
Dözmür artıq, gəlir dilə,
Dodaq susur, göz danışır.

Sənlə olan o günləri,
Ötüb keçən o illəri,
Ürəyimdən keçənləri
Dodaq susur,göz danışır.

Durmur, rahat qalmır yenə,
Sözlə dolu olan sinə.
Səni görəndə əksinə
Dodaq susur, göz danışır.

GÖZLƏRİNƏ QOŞULAN NƏĞMƏM

Sənin gözlərinə mahnı qoşmuşam…
Sözlərin mən yazdım, bəstəsin eşqim.
Səni – səndən gizli oğurlamışam,
Müqəssir mən oldum, təqsirkar sevgim.

Sən mənim ömrümə heç gəlməmişdən,
Tənhaydım,yalqızdım…Sonunda bezdim.
Əl açdım göylərə, sevgi istədim,
Rəsmini mən cızdım,boyadı RƏBBİM.

Sevgi dünyasında hakim bilmədim,
Yolumu tez azdım, gör, nələr etdim!
Qıymadım bu fani dünyaya səni,
Qəbrini mən qazdım, məzarın qəlbim…

ZAMAN HƏMİN ZAMANDIR!

Demə həyat dəyişib, demə dövran dəyişib,
Demə dünya namərdlə pis əməldə birləşib.
Haqq sözü gücdən düşüb, yalan deyən gücləşib.
Dünyanı gözdən salan şeytan ruhlu insandır,
Zaman həmin zamandır.

Aldanırıq zahirən gözəl olan kəslərə,
Dəyər də heç vermirik qəlbi gözəl şəxslərə.
Yad elli kömək etməz, arxa olmaz bizlərə,
Qaranquş gəldi –gedər, sərçə eldə qalandır,
Zaman həmin zamandır.

Nəfsimizə köləyik, bəşər yaranan gündən,
Şeytana aldanmışıq, qovulmuşuq cənnətdən.
Şöhrətpərəst insanlar əl çəkərmi şöhrətdən?!
Ta məzara getməsə, çətin, gözlər doyandır!
Zaman həmin zamandır.

Kamranlı çox görübdür, yaltaq olan üzləri,
Həqiqətə yumulan, kor olmayan gözləri.
Qəlbləri parçalayan, dildən çıxan sözləri.
Ox yayından çıxıbsa, günahkar ox atandır,
Zaman həmin zamandır.

TƏRCÜMYİ-HAL

Sadiq SALEH (Babazadə Sadiq Fəxrəddin oğlu) 1998-ci il mart ayının 23-də Bakının Binə qəsəbəsində anadan olub.2004-cü ildə Xəzər rayonu 121 saylı orta məktəbin birinci sinfinə daxil olub.
Şeirləri “Zərif Beytlərimiz” adlı almanaxda, müxtəlif ədəbiyyat, o cümlədən mədəniyyət və ədəbiyyat portallarında dərc olunub.
Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət-Turizm Nazirliyi və Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin birgə layihəsi olan “Gənc Ədiblər Məktəbi2″nin üzvüdür.
Gənc yazar Sadiq Saleh əruz vəznini daha mükəmməl bildiyi üçün ədəbi-bədii yaradıcılığında qəzəl janrına daha çox üstünlük verir.

* * *

Bəsdi duz tökdün , ey afət ürəyin yarəsinə,
Bəlkə sən ərz edəsən? yarəmin ol çarəsi nə?

Bəlkə səndən çox uzaqlarda qalan gözlərimin,
Yaşi sənsən ki, gəlirsən gözümün qarəsinə.

Ey təbib etmə dəva,dərdimə ,əl çək,çıx get,
Yar edə vəsl ilə illac bu biçarəsinə,

Qeysi məşhur eləyən aləmə sadiqliyidir,
Eşq ola daima eşq mülkünün avarəsinə.

Saleha,cəm ola aşiqlərin hər gün başıva,
Ağlasın hər birisi qəlbinin hər parəsinə.

* * *

O bəlalər ki, mənim başima sevdadə gəlib,
Misli zənn eyləmə bir aşiqə dünyadə gəlib.

Kim eşitdikdə bu fəryadımı tə`n eylər idi,
Mən düşən dərdə düşəndən oda fəryadə gəlib.

Bu fəqir aşiqini qovma qapından şahım,
Bir sual et qapına bil nə təmənnadə gəlib.

Məqsədi canımı almaqdı cəfalərlə məgər,
Bu pəri qətlim üçün aləmə amadə gəlib?.

Dərdinə gözləmə dünyadə dəva bir kəsdən,
Saleha aşiq üçün tək əcəl imdadə gəlib

* * *

Səndən,gözəlim,özgəyə biganəliyim var.
Çün sadiqəm ilqarıma,mərdanəliyim var,

Məcnunluğu ilə dəxi fəxr eyləməsin Qeys,
Ondan da füzun eşqdə divanəliyim var.

Mey içməyə yox hacətim,ey saqi,dəmadəm,
Şövqi-ləbi-canan ilə məstanəliyim var.

Eşq atəşinə yax məni,ey şəm`üzarım,
Qorxan deyiləm zərrəcə,pərvanəliyim var.

Saleh,nə olar yoxdu nəsibim bu cahandan,
Sinəm kimi zinət dolu viranələliyim var.

* * *

Edib,ey badi-səba,rövzeyi-dildarə güzər,
Aşiqin hali-dili-zarini ver yarə xəbər

Söylə:hicrinlə günü qarədi,ey zülfü siyah,
Vəslini aşiqə lütf eylə ola şami səhər

Məni ol hurivəşin hicr odu agah etdi,
Qafil idimsə bu aləmdə cəhənnəmdən əgər.

Sən gedəndən çəkilibdir,mələyim,ərşə yuxum,
Gəlir əfğanə fərağınla könül,sübhə qədər.

Öylə viranədi könlüm, çətin abad olsun,
Salmasan,rəhmə gəlib,ta ona lütf ilə nəzər.

Dəhridə eşqidi mənası həyatın Saleh,
Ömr ki, sərf ola aşiqlik ilə,getməz hədər

Səfiyev Natiq Yusif oğlu 1939-cu il mart ayının 21-də Bakı şəhərində həkim ailəsində anadan olub.1957-ci ildə Quba rayon Alpan kənd orta məktəbini bitirmişdir.1958-1962-ci illərdə Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universitetinin İbtidai təhsilin pedaqogikası və metodikası, 1970-1974-cü illərdə Mirzə Fətəli Axundov adına Dövlət Pedaqoji Universitetinin (indiki Bakı Slavyan Universitetinin) Rus dili və ədəbiyyatı fakültələrində ali təhsil alıb.1962-1964-cü illərdə ordu sıralarında hərbi xidmətdə olub.
1965-ci ildən 2008-ci ilin sonlarına kimi Abşeron rayonu Xırdalan qəsəbə (indiki şəhər) orta məktəbində müəllim işləmişdir.
1963-cü ildən respublika mətbuatında jurnalist kimi fəaliyyətə başlamışdır.Dövri mətbuat səhifələrində məqalələri, oçerkləri, müsahibələri, reportyor yazıları, kitablara yazdığı ön sözləri, zarisovkaları, dünya xalqlarının ədəbiyyatından etdiyi tərcümələr dərc olunmuşdur.
Jurnalistik fəaliyyəti ilə məşğul olan Natiq Səfiyevin yazıları “Azərbaycan müəllimi”, “Azərbaycan pioneri”, “Azərbaycan”, “Abşeron”, “Naxçıvan”,”Yeni həyat”, “Azad hüquqşünas”, “Yeni təfəkkür”, “Kredo”, “Meridian”, “Vətən övladı”, “Şəkərvillası”,”Bahar”, “Təşviqatçı”, “Qobu”, “Savalan”, “Zaman”, “Panorama”, “Ədalət və Həqiqət”, “Say”, “Mədəni-Maarif”, “Qala”, “Qanun naminə”, “Bütöv Azərbaycan”, “Carçı”, “Ömür yolu”, “Pressfakt”, “Açıq Səma”, “Pioner”, “Azərbaycan məktəbi”, “Azərbaycan təbiəti” və s. qəzet və jurnallarında,o cümlədən xarici mətbuat səhifələrində dərc olunaraq yayımlanmışdır.
Natiq  Səfiyevin indiyədək iki metodiki, iki tərcümə ( “Qəribə tütək”, “Köhnə dəyirman”), üç memaur (“Məni yaşadan xatirələr”, “Yadda qalan günlərim”, “Ömür salnaməsi”), didaktik hekayələr toplusu (“Babam mənim”), fotoalbom (“İşıqlı dünyam”) kitabları çapdan çıxmışdır.
Onun haqqında yüzdən çox məqalə, oçerk, üç kitab yazılmışdır (Akif Şahverdiyev “Ömrə sığmayan həyat”, Güntəkin İlyasovanın tərtibində “Natiq Səfiyev: -“Biblioqrafik göstərici”, Hikmət Məlikzadənin tərtibində “40 il mətbuatda”).
O, məktəbdə çalışdığı müddət ərzində 14 yaradıcı diplom, 46 fəxri fərman,5 təşəkkür məktubu və 5 nişan almışdır.1989-cu ildə ona “Əmək veteranı” medalı verilmişdir.
“Qobu” qəzetinin ilk xüsusi buraxılışında Natiq Səfiyevin Azərbaycan mətbuatında 50 illik fəaliyyətinə həsr olunmuş materiallar verilmişdir.
2010-2013-cü illər ərzində Natiq Səfiyevin dünya yazıçılarının əsərləri və dünya xalqlarının nağıllarından etdiyi 600-dən çox yazılar 20-dən artıq mətbu orqanların səhifələrində işıq üzü görmüşdür.Materialların çoxu “Bahar çiçəyi” və “Açıq Səma” qəzetlərinin xüsusi buraxılışlarında dərc olunmuşdur.
Natiq Səfiyev 1996-cı ildən Azərbaycan Jurnalistlər Birliyinin, 2006-cı ildən isə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin üzvüdür.”Qızıl qələm” media mükafatı laureatıdır.”O nekotorıx storonax nravstvennoqo vospitaniya uçaşixsya na urokax ruskoqo yazıka”, “Orqanizaçiya vneklassnoy rabotı po ruskomu yazıku i literature v Azerbaydjanskoy şkole”, “Qəribə tütək”, “Məni yaşadan xatirələr”, “Köhnə dəyirman”, “Yadda qalan günlərim”, “Ömür salnaməsi”, “Mənim babam”, “İşıqlı dünyam”, “Nicat” kitablarının müəllifidir.
Azərbaycan Yazıçılar və Jurnalistlər Birliklərinin üzvü Natiq Səfiyevin üç qızı və altı nəvəsi var.Hal-hazırda o, təqaüddədir.

***

Könül vəsf eləmir ölümü çox vaxt.
Azalt əzrayıla duanı, gözəl.
Şəklimi vururblar dar ağacına,
Mən çox gözləmişəm bu anı, gözəl.

Vida yaylığımı yellədiyin, qız?
Yaxası qızarır danımın, tez gəl.
Kölgəm biçarənin tapdığı kətil,
Edam kötüyüdür canımın, tez gəl.

Bu qədər ağlama, gözlərim bezir,
Bir ovuc havadı xoş xəyallar da…
Nə məğzi bilinir, nə vergülü yox,
Ta künc yazısıdı xoş xəyallar da.

Harama öyrətmə əlini, nolar…
Mizrab toxunmamış simsən, divanə.
Di gəl, halallaşaq, kəndir nəmlənib,
Bir Tanrı biləcək kimsən, divanə.

***

Sev məni, demirəm bir ovuc eşq ver,
Sev ki, hisslərimə rəng vura bilim.
Nə çox söndürürsən telefonu, qız,
Xətti açıq qoy ki, zəng vura bilim.

İblis də yan ötür, mələk də, neynim?
Kim töksün aşımın duzunu axı?!
Sən mənə demişdin muğayat olum,
Qurban kəsəcəklər quzunu axı…

Nar kimi çatlayır baxışım hərdən,
Sən də, elə bil ki, şüşəsən, canım.
Yaman tərs baxırsan uzaq səmtlərə,
Bəlkə yad gözlərdən düşəsən, canım?

Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Mətbuat xidmətinin Qardaş Türkiyə Cümhuriyyətinin Tokat şəhərində fəaliyyət göstərən Tokat Şairler ve Yazarlar Derneğinə istinadən yaydığı məlumata görə, “Kümbet” eğitim, kültür, sanat ve edebiyyat dergisinin növbəti buraxılışında Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü, gənc yazar Kənan Aydınoğlunun Türk-İslam dünyasının qurulmasında, Osmanlı İmperiyasının ərazi bütövlüyünün qorunub saxlanmasında öz İGİDlik borclarını layiqincə yerinə yetirən Nuru Paşa, Osman Qazi, Ərtoğrul bəyin cəsarətinə, şanlı-şərəfli Türk bayrağına, Türk dilinə, İslam dininə, “Qurani-Kərim”ə olan sonsuz məhəbbtindən yoğrularaq ərsəyə gəlməsindən bəhs edən “Türkün Türkçülük dastanı” poeması Azərbaycan türkcəsində yayınlanacaq.Poemanın redaktoru Azərbaycan Respublikasının Xalq şairi, Əməkdar incəsənət xadimi Nəriman Həsənzadə, ön sözün müəllifi filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru, dosent, “Vektor” Beynəlxalq Mükafatı laureatı Eyvaz Eminalıyev, məsləhətçisi filologiya elmləri üzrə fəlsəfə doktoru Törə Məmmədovadır.Poemanı Azərbaycan türkcəsindən Türkiyə türkcəsinə tərcümə edən Azərbaycanın Mədəniyyət və Ədəbiyyat Portalının Rəhbəri, “Hüseyn Arif” Ədəbi Birliyinin üzvü Kamran Murquzovdur.
Qeyd edək ki, “Türkün Türkçülük Dastanı” poeması 2011-ci ilin sonu-2012-ci ilin əvvəlidə Bakı şəhərində qələmə alınıb.Bu günə qədər heç bir mətbu orqanda dərc olunmayıb.

Dünya Gənc Türk Yazarlar Birliyinin üzvü

*****

Dünyanın yeriyən ağaclarıyıq
Bahara həmişə çatar əlimiz
Dünyanın yeriyən ağaclarıyıq
Bir yaşıl yarpaqdır hər əməlimiz

Palıdlar da bir az əfəldir hələ
Onların yanında çox zirəyik biz
Dumanlı, buludlu gündə də belə
Düşər yer üzünə düşər kölgəmiz

Bizim başımıza çıxmaq çətindir
Sallaşan tapılar ətəyimizdən
Bizi gövdəmizdən yıxmaq çətindir
Ancaq yıxılarıq ürəyimizdən

Torpaqda da olsa ayaqlarımız
Kök atıb qalxarıq əllərimizdən
Ağzı günə qalar budaqlarımız
Ağlımızda yuva qurular bəzən

Necə ki, necə ki dik dayanarıq
Yanarıq, olsa da dörd yanımız buz
Elə ağaclarıq höyüş yanarıq
Dünya yığışsa da yanmaz qurumuz

*****

Qaragözlüm,sığal çəkmə bu qədər
Yaman gözün,yaman olar qorxusu
Sevdiyinə ürəyini aç barı
Sevən qəlbin güman olar qorxusu

Söylə sənsiz bu dünyaya nə baxım
Qara olub hər açılan sabahım
Ürəyimdə ümid adlı pənahım
Qoruyuram,aman olar qorxusu

Məhəbbət də qəlbdə ikibaşlıdı
Sevənlərin hələ gözü yaşlıdı
Sevgi yolu kəsəklidi,daşlıdı
Olsa-olsa duman olar qorxusu

Biləydim nədəndi

Elə hey gələndi,gedəndi yollar
İnsanlar elə hey tələsir,qaçır
Ancaq sonralardan xəbərin ola
Deməyin şairlər durub fal açır

Biləsən ha yanda yolların uçrum
Biləsən on addım,yüz addım qabaq
Kimin bərəsinə düşəcək ovun
Kimlər qismətindən qala yapacaq

Biləsən tülkünün bəyliyi haçan
Biləsən nədəndi bu olacaqlar
İnana biləsən ömründən uçan
Günlərin geriyə qayıdacaqlar

Bəxtinə yazılan o hansı qızdı
Biləsən lap elə doğulan günü
Gözlərim neçə yol yolunu azdı
Yalqız gecələrə çəkdi ömrümü

Qardaş irəlidi axı qarından
Axı bu dünyada ağ elə ağdı
Adam var doymadı yerin varından
Uçalıb göyün də südünü sağdı

Hardasa sevgilər ağ günə çıxdı
Hardasa sevinc var-ağlağan uşaq
Mən bir vaxt gözümü torpağa sıxdım
Yerində bənövşə bitmədi ancaq

Dedim dağlar mənə qar payı saxlar
Bulaqlar səsimə səs verər mənim
Biləydim nədəndi bu olacaqlar
Biləydim hayana yan alır gəmim.

Bir də gördük

Başı qatıb “baş üstəmiz”,”bəlimiz”
Bir də gördük ocaq üstə süd daşıb
Bir də gördük cib kəsəndi əlimiz
Bir də gördük ürəyimiz daşlaşıb

Bir də gördük bir əkən var,min yeyən
Bir də gördük çib cuvaldı,cuval-çib
Cayır kimi çoxalıb baş girləyən
Bir də gördük şum yerində söz bitib

Bir də gördük əyri çəkir tərəzi
Adam baxır,kirpiyində yaş yanır
Haqqdan gəlir yox sözünün qərəzi-
Bir də gördük quru qalıb yaş yanır

Bir də gördük çüçə çıxdı faladan
Bir də gördük papağımız tərsinə
Gözümüzün qabağında kal adam
Gecə-gündüz aş bişirir nəfsinə

Elə bildik əl-iş tutan iş görür
Nə biləydik min döngə var, min dalan
Adam var ki, yuxusunda daş görür
Adam var ki, damağında dəyirman

Bəsdi daha qurda verdik quzunu
Toz elədik, bu bulağın gözünə
Tez ol, silək bu güzgünün tozunu
Tez ol, tez ol bir əl gəzdir özünə…

İmtahan verirəm

Mən ki möcüzəyəm başdan binadan,
Həyatın min cürə sirri var məndə.
Belə doğulmuşam,belə anadan,
Belə qalacağam böyüyəndə də.

Mənə gizli qaldı çox şey demədim,
Bir ömür yaşatdım sevgi adında.
Nə yaxşı uşaqkən “malış” yemədim,
Yoxsa boğulardı istedadım da.

Həsrətli yolları yoranlar oldu,
Gözlədim.”Bənövşə bəndə düşmədi”
Nahaqdan üzümə duranlar oldu,
And içən adamlar anda düşmədi.

Fikir də dustaqdır,sən işə bir bax,
Hər kəlməm üzümdə yanan şillədi.
Mənim şeirlərim özümdən qabaq,
Hardasa hədəfə dəyən güllədi.

Yüz ildir içimdə daşlaşır kinim,
Qardaşım üzümə ağ olur demə.
Hələ bilməyirdim,əsil düşmənim,
Mənim öz içimdə doğulur demə.

Özüm kəsilmişəm,özümə qənim,
Hər gün kədər yeyir,qəm udur məni.
Ən böyük düşmənim dilimdir mənim,
Tək onun xətası qorxudur məni.

Az-azdır insaflı,ürəyiyuxa,
Ana da üz tutmur balaya ,vallah
Haqqa yalvarmağın xeyri yox daha,
İş keçib “dayı”ya,”xala”ya vallah.

Torpağın altında qalan köz kimi,
Qeyrətim içimdə boğulur indi.
Sevgi də zor ilə gələn söz kimi,
Tanışlıq gücünə doğulur indi.

Kal söz şillə kimi dəyir üzümə,
Ürəyimdə qorxu,gözlərimdə nəm.
İmtahan verirəm özüm-özümə,
Gah qiymət alıram,gah kəsilirəm.

Tufan yoxluğun

Bilmirəm nə olar, nə ola bilər?
Qorxuram bir daha açılmaz səhər.
bəlkə də al günəş qara boyanar,
mən səndən əlimi üzmək istəsəm.

Əlini əlimdən qopara bilər,
sənin yoxluğun var, tufandan yaman
Hicranın ruhumu göyə sovurar,
Səni bu dünyada gəzmək istəsəm.

Acı da söyləsən bal dada bilər,
Sənin həsrətinin dadı başqadı.
Hər hissəm bir yola bələdçi olar,
Qəlbimi yoluna düzmək istəsəm.

Dünya məhvərindən oynaya bilər,
Azalar yaxşının biri dünyada.
Kim bilir bəlkə də qiyamət qopar…
Mən sənin dərdinə dözmək istəsəm.

Çıx get ürəyimdən

Gəl çək öz köçünü duyğularımdan,
Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.
Yuxuydun yox oldun sən həyatımdan,
Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.

Döndün ümidimin göz yaşına sən
Aldandın kiminsə göz-qaşına sən.
Köçdün taleyimin yaddaşına sən,
Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.

Sevmək,sevilmək də yalanmış demə
Sevgin özü boyda yükdü qəlbimə,
Sən layiq deyilsən mənim sevgimə
Çıx get ürəyimdən,daha sevmirəm.

BU GÖZƏL NOVRUZUM, BAHARIM VAR!

Bu gözəl Novruzum, baharım gəldi,
əlində telli saz, belində kəmər.
Ürəkdən sevinib qəlbim dilləndi,
həmişə bərəkət ruzi gətirər.

Boyalı yumurtam, sədəfli sazım,
ətirli bənövşəm baharım, yazım.
Süfrəmdə ən ləziz çörəyim, duzum,
torpaqda bir sünbül çiçək bitirər.

Qoy neçə qəlblərin buzu ərisin,
sevənlər murada, arzuya minsin.
Həmişə bax belə günlərim gəlsin,
bayramlar içində sevinc gətirər.

Ay dostlar sizi də təbrik edirəm,
Fidanam, istərəm bir gül bitirəm.
Bütün doslarıma sevgi gətirəm,
onu da bu bahar novruz gətirər…

NEÇƏ İLDİR HƏSRƏTİN YANDIRIR MƏNİ, ANA!

Qubadlının erməni silahlı qüvvələri tərəfindən işğalının 20-ci il dönümünə.

Neçə ildir həsrətin yandırır məni, Ana!
Görə bölə bilmirəm, düzü, illərdi səni, Ana!
Görəsən bu ayrılıq sona çatacaqmı bəs,
Qürubda doğan günəş denən batacaqmı bəs?!
Yenə ömür uzunu səni gözləyəcəyəm,
Vaxtımı saya-saya həsrətə dözəcəyəm.
Qanlı-qadalı günlər ömrümə dağ çəkibdi,
Övladın AYDINOĞLU həsrətini çəkibdi.
Yollarına boylanıb arayacam səni mən,
Qubalı-Anam mənim, yoruldum gözləməkdən.
Nə vaxt qayıdacaqsan Anam Azərbaycana,
Nə vaxt boylanacaqsan Anam Azərbaycana?!
Nə vaxt büsbütün səni görə biləcəyəm mən,
Nə vaxt şəninə çələng hörə biləcəyəm mən?!
Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana!
Sanma sənsiz ayrılıq mənə asandı, Ana!

31 avqust, 2013.Bakı şəhəri.

İnşallah
gələn çərşənbəni
Şuşada
Topxana meşəsindən
yığılmış
odunlarla yandıraq.

Laçın buğdasıyla
səmənilər cücərdib
Zəngilanda yumurtaları
al-əlvan boyayaq
Qubadlıda qılınc oynadıb,
Cıdır düzündə
Qarabağ atlarını yarışdıraq.

Ağdərədən Cəbrayıla
qulaq falına çıxaq,
Kəlbəcərdə xonçalar bəzəyib,
Füzuliyə papaq ataq,
qızlı oğlanlı
yığılıb sübhədək
Xocalıda çilə çıxaraq.

Əcdadlarımızın ruhuna
dualar oxuyaq,
Xankəndində mağar
qurub bayramlaşaq.

“Səhər çağı sübh tezdən
Ağdamdan qalxaq dağlara
enək İsa bulağına
qoyub torpağa dizimizi
yuyub əl-üzümüzü
aydınlığa çıxmaq üçün
niyyət tutaq,
dua edək Allaha!
Əl-ələ verib
beləcə addımlayaq
işıqlı sabaha!